Ailiou Dionysiou kai Pausaniou onomata Attika. Aelii Dionysii et Pausaniae Atticistarum fragmenta; collegit Ernestus Schwabe. Accedunt fragmenta lexicorum rhetoricorum apud Eustathium laudata

111쪽

τρέφειν δε χωρὶς Α ἐλευθέρα πρέπει.απιστο - μζν, εἰ το χρυσίον λάβοι θεράπαιναν εχ θυς γορασμίνην ἔβραν ἔσεσθαι. cf. Men. r. 61. Kock sequitur locus ex Iam ilicho petitus, quem Suid de suo adiecit Quo ex loco statim disces locum ex Menandri Pseudhorcille petitiam, qui apud Eust utra lue gl088am praecurrit, ex Aelio Dionysio fluxisse. ademi A. 322, 13 sine locis Menandreis. Patisaniae doctrinam repetit B. A. 322, 12. Ain bos confiulit Et M. 4, 22. Aelii Dionysii explicationem Voci αβρα. οἰκότριψ Aristophanem Bugantium redolere disces o Mid. sit. p. 434. Eiustath. 1327, 22 He8. S. v. οἰκότριψ cf. Nauck Ar ByZ. p. 196. 2. Quas gl0ssas omnes atticistis deberi inde apparet, citi0d glossa

dβυδοκίμη clina vectis aiisaniau αυτολερε allatis apud B A. 322, 31 recurrit, glossa ' βυδος vel ' βυδός ἐστιν s. Apostol. I. 2 ver cum glossa αβυδοκόμας coniuncta iteratur apud B A. 23b, 6. Suid.

112쪽

λέγει. Quam χρησιν et propter raram voci formam et propterea, qu0d Eustathius Abydenos κωμωδεῖσθαι dixit, ad PariSaniam referre ausim.* in Zenob gl0ssam s. f. An pr0verbium Isivdqνιν επιφόρημα cum Nabor p. 166. et Narni rossi p. 33. 0t. 6b. PauSaniae tribuendum sit, dubium est. 0rruptum esse Varaikr0s l. l. Crustus Anal erit. p. 58 demonstraverunt, cum explicati minime Sit apta provecti0. Recta in pr0- tulit Suid et Zenoli priore glossa parte. Alterum lemma Iβυδος excidisse apud Zenolitium misitis censet Hes. Vero utramque gl08Sam tam misere contraxit, ut ad alterum lemma Ritera explicatio adhilleatur.

113쪽

ἄγαμαι esses derivandrini Herodianum cf. t. r. l. l. pretulit, sua In Elista th. aliqu0ties repetivit. p. 98, 12. 1599 4. 1795, 64. Eadem docet Phryn. Ecl. p. 2. Lob. f. t. M. 5, 22. t. r. l. l. t. Gud. 2, 32. 11, 1. Orion . Exempla ex Diod0ro pr0tulit Naiich in Herm. XXIV. p. 456.5. B. A. 327 6 cum A. D. convenit Hesych. ἀγαθου δαίμονος

114쪽

μοσίαν χρείαν πηρετεῖν. Suid. l. 1. 3. B. 212, 3. HeSych. S. V. αγ- γαρο pri0rem et alteram Suidae glossam in unam coniunctas exhibet C0bet Mnem. X. 64. hunc locum Pausaniae tribuere studet. Eadem doctrina redit in lex Canta ib. I lex Vittitob. p. 352, 15. Nauck laud. Casil0n. p. di. sit. 397. unde, si bbeto assentimur, Pausaniam Vel Irenaeum ipsum adiisse vel ex alio quodam lante Pamphilost illius

7. B. . 25, 26. καὶ γειν ἀντὶ του πίνειν, περ ἐπάγειν ἔλεγον Ο ττικol. 0tam gl0ssam sexti terici Behic ideo ausaniae tribuerim, cum usus vecti γειν varius et militiplex illic enarretur et Pausaniam de c0mpluribus vecti aγειν significati0nilius egisse Eust iudicet. 8. y Duplicem doctrinam proferunt Hes. B. A. 327, 26. Et M. 10, 36αγημα το προῖον ζου βασιλέως ήγμα ἐλεφάντων καί ππων και πεζῶν. οι δε το ἀριστον τV Mακεδονικης συντάξεως. - Suid. qui addit: κρα- Ταιον πλlσει και σωμάτων ευερία. Ael. Dion igitur d0ctrina altem l0eo profertur Prior d0ctrina recurrit p. iust 1877 60. 9. 'iocum Eustathianium supra allatum Selituitur etymologia γειν ἀπο ου γ quo quae recurrat iust 1877, 2.), deinde de αγει κλῆν episc0pti exp0nit et de v0ς αγμα plura profert. s. r. 341. Duplex doctrina a Suilla proferitur. Pri0 gl0SSa: αγύρτης πτω-χυς, χλαγωγος, ἐπαίτvς, φιλοκερδVς η συρφετώδος εστ δε και βόλος κυβευτικὸς, καὶ Γάλλος καὶ μάντις, πίων - Hes. -Apioni nomen cor-

115쪽

ruptum et cum clamidii Platonis restitit endium est). l. 2. ἀγύρτqς. ἀλαζὼν καὶ ἀπατεῶν, τ δε ἀγείρειν καὶ περιαγείρειν το περιώνα καὶ περινοστεῖν επὶ νίκsi h τίρω τινὶ σεμνυνειν. ο δε αγύρτης καὶ κυβευτικου βόλου νομ εστιν κτλ. Et M. 14 31. B. A. 332 11. Utramlue glossam in unum contractam halbes in B. A. 331, 26). Iule apparet 011 0lum vecti dγεlρειν explicationem, Sed etiam vecta, quae aptu Eustathium antecedunt, atticisti trili uenda esse. Orta 88 etiam περιαγειρόμενOtap. Phot. Suid . , γορὰ Suid Hes et alia huc referenda Sunt. - Singularia e tota vocum dγείρω, γυρτζς. γυρμός, γυρις cs Poll. VII. 188 serie Xplicantur in .eX. Cantatbr. p. LieX. Vind. Natich. 330 15. B. A. 331, 10. Tim. 8. V. ἀγείρουσαν. 10. y Eustathius, cum paullo ante de veterum liliis ac placenti Pausaniam l0quentem laceret, sane mimam est, quod de gregum et gregariin0ti0ne nunc eXponit striam ad rem plane diversam ductius esse videtur, qu0d specie filiae lan ἄρτου γελαlo veterit ius n0ta fuit, i. Athen.

δόν φασιν, - Suid. l. 3. tu . . l. 2. ineptum in In0dum in80rmit), quae e parte c0ncinit cum Harp., neque tamen ut arti0r extis Statui possit, dubitanter ad atticistarum d0ctrinam refero.

116쪽

11. Fusius atticistae d0ctrina repetitur uitile conicere licet, Paus. otia in de ἀγκαλιδοφόροις και ἀγκαλιδοπώλαις ac d αγκαλίζεσθαι vectoogisse B. . 337, 19, in breve contracta Et M. 11 42, quae gl0ssae invicem corrigendae sunt. Singula invenituntur: ἀγκαλιδαγωγ o Hes. dγκαλίδες - φρυγάνων δεσμolios Et M. 12, 13 et Suid B. A. 327 8. P0ll. VII. 109. f. aber r0l. 138. ' Quae verba corrupta et secundum Hes. . . 327 8. ἀγκαλίδας ἔλκειν αἴρειν ξύλα restituenda sunt. 11 a. y C0nv. B. A. 324, 16.' Conv. h0t. f. Et M. 62, 3. Selimidi Did. p. 56. Nab. r0l. 131. y Schnaidi. l. l. Erat08thenis doctrinam ab Ael. D. repeti consuit. Per Tryphonem tali cl0ctrinam ad atticistam pervenisse puto.12. C0nvenit Suida doctrina, sed aucti0r, cum Chionidis testimonio ornata est D. 2. Kock), qu0d ideo atticistis tribuo, qu0 inter explicationem et Plat0nis locum adfertur. Explicati0nem iustathianam n0u0mnia Di0nySiana adhilbere, sed lacunosam esse, manifestum est. Attici-8tarum doctrinam in Schol. Plat Phaedr. l. l. agnosco: αγνος φυτόν τι θαμνῶδες, η ἐστιν η λίγος. f. B. A. 324, 15 Hes. S. V. λίγος. Sch0l.

118쪽

15 3 Pausanias igitri iam inter duas sententias, Miae item Asdrastea, incertus haesit, deinde duas v0cis etymol0gias pr0tulit. Inverso ordine et etym0logiis omissi Suid. l. 2. Harp. . . 342 6 striae glossae Se invicom supplent. Nexu igitur, quem Rindst. p. 31 negavit, Statiuendii est. Gl0SSa cornipta est: nunquam enim Dianam Adrasteam v0cari audivimus. Si iid. l. 1. et Hes alteram opini0nem veterum repetiunt Adrastor Nemesis et I Adrasti nomine Adrasteam derivant. f. en. I. 30. Diogen. I. 54 Alteram etymol0giam a Pausania prolatam thalles

in Et M. 663 8.

πὴς αιτῶ μώνυμος. f. δα. Fortasse li0t Suid. α ἀκροδρυων ἐδος μήλοις μικροῖς ἐμφερές huc referenda iunt.17 3 Asel. Dion convenit cum Harpocr. αἰγlδας κάλουν τα ἐκ των στεμμάτων δίκτυα Λυκοὐργος εν ω περὶ διοικήσεως και Νυμφόδωρος ' Ηρόδοτος δ' εν ὁ ταύτας φησίν π Λιβύων αἰγίας καλεῖσθαι.' Suilla Parisaniae doctrinam repetens haec adicit: ως υκουργος

D. 22. Muli. δε ταῖτα π Λιβύων αἰγέας φησὶ καλεῖσθαι. Sed SitidasSive eius auctor iure repreliendunttir, cum non Nympli0doriis de illiyuna retilius egerit, sed p0tius Herodotus IV. 189 . Nymph0d0riini auctorent alteritis testimonii, falso Herodoto tributi, osse existimo. Ideo orito no

119쪽

διαπλέκεσθαι enim cum praepositione coniungi nequit Pr0 Λακώνων ex Herodoto ιδυω restituemlum est. - . A. 354 4 in Ael. Di0n. et Patis. Verba, quae Bel k falso descripsit To διάστεμμα ων πεπλεγμένων ὁ τυο secundum EuStain. Sic legenda videntur: τ δια στεμμάτων πεπλεγμένον δίκτυον. - Suidae vecta, quae unci incluSi partim conveniunt cum . . l. l. Sub n. et 0d. . seudoplutarchi tu ar00-mi0gr. I. p. 339 cf. Crus Analeci . p. 61 in Ordo verboruni vehementer turbatus est; unde tracta Sint incertum est.

videtur.

29. 3 Dubium an atticulae tribuendum sit Bemhardyus ad Di0u Peraeg.