장음표시 사용
223쪽
dem pani diversa mutitur in Seliori .ditis, sed in Codie.
Goeti plane eadem nisi quod vulgata addunt ea, quae re-eentior Sehollitas Cossicis G u in margine addidit V δορυ-
ti in Sehesin his vel eisitis. Contra addunt ineptilin etymo- Iodam ex Lysimacho, δια το ξύλον δυυ δνου κνίδηο sns 'πνίφης παρασκευασηκον Doryenium id a mn solio fuismos facit Aufide Alexipharmammam Dioscoridi adsci ipwrum, Paulus et Aetius. Contra' ioscorides m. s. a solano simoso sistinguit atque etiam auctor parabiimi mostoria miseraptorum de utroque separatim tradit. Doryenion a Cra tena halreacabum communi solani halieaeabi nomine aut Iliadis vel millestia ut est in Idina editione cap. a. Vulgo enim In ea p. s. navim legitur ealeam 3 voeriri id Dioscorides IV. s. t de se alieaeabo solano an quu busdam Cottiuibus nomina dorycnu et callaidos Udata legum tu cum romano Apollinaris minoris. Atqne ita etiam in KDravium libro tertio p. 37. dorisenum explicatur, herba
Apollinaris. Apollinarem Ioryenion dedolano furioso limbet etiam Apulms de Herbis c. a. moryens nomen deris addit Galen medie ste loca X. 3. Plinius I. s. o . st ehnum ei solanum furiosum interpretatur doryenion. Hoc est, inquit, venenum, quod innocentissimi axuctore sinpraebiee doryeeson appellavere, ab eo quod uspides in praelus tingerentur illo passim nascente. sui parcius insectanser, nimiaeon ognominaver. qui nequiter occultabant, erythro aut
uredas, ut nonnulli perision Idem Plinius ideaeabunt dictio etiam appes linit. artitur igitur lectio inter eallias, litis, cal et allion. In remedio lac muliebre eornr 'dat Plinius 8. s. I. ex Aristotele, nisi lectio fallat alibi mustum, lac asininum, lunos marinos, cancri inaran decoctilus erassitulos anarinos Galenus da Simpl. Μ. m. 7. 4.
224쪽
iugharagorae, Vir ute frigidum et inclem vellem ter parva quant s*te si intula soporem Inducere, opiosius ingestum c. anu indua habet: Doryensi radicis raehnia una potata phantasmata solum excitat, praeterea non Oeet driae: hinae auisivi dirae a mente alienant furiosum factum perure iniit quatilia dies, et interrinunt. Quapropter inmu sol num niminsu in ppellant. In fine vero capitis eadein manus addidit
D melissophyllo quod Scholia annotant, nemo praeterea tr didit. Recentiorum saspiciones et opini0nes de do enio retulit et uilicavit Schule in Toxicologia Ueterum Halaea 788. p. a et seqq.', 377. 9iOstorides: παροικολουθεῖ οσπερ ταλαύος πιιο- τες ἐν σῆ γεύσει καὶ λυγμοὶ συνεχεῖς γλωτ=ης τε χνότ'α Pau-
κἀν. Ita etiam Paultis et Actuariu Contra Aetius ιπῖα, φέρεται
225쪽
sitegra: quemadmodum in dysenteraia fieri se suevit Sera bonitis: rejiciunt autem a stomacho ramenta, quae e sui simillima torminosis, subindeque animo deaesuntur. Quas minus inleva se comparatio docet. Hippocrates περὶ πωθων . II. p. 3Ia edit Maeli. τεινεσμὸς ταν λουν, διαχωρέειαῖμα μέλα - μύεα, οὐ μόνος, τ κήτω κοιλίε τίνεται, κοὐ μάλιέα τανυς σφοδον Θη. τούτε ευμφέρει το κοιλίην διυ
226쪽
tiosum esse monent intemp. Seribonius : a vati autem de-hen laeseo, lacte asinino, quino, bubulo Aelius: βοηθεῖ
ἡ πρὶν τούτων τι παρακολουθησε μετα τὸν μερον που τους αλυσμοῖς μελίκρατον ον ιον η Mγειο γαλα κεόβδαλτον πινο-
227쪽
Neae- έ-- ο voetavit. Adlioe genus pertinet purpura, eisiue, si limn κ μνε quo olim pro bumina utebantur. Hi omnis trinit. Pectines divae si sunt generis, hodis
228쪽
pigmenti genus lacit. Quod de herba is uiit S lia, suseonam auctor fuit, inulo ανθοι, mmd de purpura dicitur, ut χαλκου ανθος. Calahe enim herba, latiuoriam caltha, Dis pudipnreo non est, recte monente Salmasio de Homonym yca'. eander Inter bronarios flores nomii t χαλκας, viri eum Sta i
230쪽
m ab aliis phisicum. Plinius arael nominavit pii racvm 8. hi quidem vi ut vehenum inrellisi ex uarie paetatum, quod alii phari in dix- i-rta nomisis ori ne apstim aga eum Dioscorides Ili I. ab Agma Sirmatiae regione dictari censet et Oasti in Gai lauat Asiae et Cilicia ait. R inius as sa7. Vincon ut fungunt nasti tradicit arboribus ire Bospωxuni, colore madidos vilicino amrus sis Pontiem aga riwn theriam Andromachus mistet apud Galentia Ant L 7. Hine factum esse puto, ut aliqui idem mi ephemero, me dea Ponum invinio esse uiueni. Conveniunt etiam fgna Mneni tradi a mirandro, Diussorio, Paulo et Aeti ermnium et auitiquissimum nomen fuisse videtur Pharicum pomquam innotuit ejus usus an ine Mana, veneni sa*, eis sensim exolevit eum vetusto nomine. Quod vero ad mclides refert Aetius in eo sequitur Mutinuaena Graieeorum milieorum usum, de quo Vide Casp. Hostiumn de adimidiomein L p. 4 seqq. Dioscorides adeo Sis, 33. nigriani agunciam ad venena aesert inprimis si tenuissime teratur, utiniabus Pharicum esse Pisum venenum a Gareia memoratum scit opinio Hermolai Barbari, resecta jam olim a C Hosinamin. I. c. p. 371. Pus eum, qui de pliarici natura suspicatus ali. quid fuerit, equidem novi neminem. At ille rino meam suo spicionem de uarico vereor ara n ipse, ut inulta approbus possim. V.s99. ευθῆ --i μαειν αρδε misimus. Dioscorid.