... Anabasis: seven books

131쪽

δ' ἐλέγοντο παρασάγγαι εἶναι της Ἀδοῖ. βασιλεύς δε και οἱ συν αὐτή τα τὰ ἄλλα πολλὰ βιαρπάζουσι, καιτην Φωκααα την Κύρου παλλακίδα την σοφὴν και καλην λεγομενην εἶναι λαμβάνει δε Μιλησία β νεωτερα ηI ληφθεῖσα έπω τω- ἀμφ βασιλεα 'κφεύγει δευμ

132쪽

i22 ANABASIS. Eνταυθα διεσχον αλληλων βασιλεύς τε και οἱ Ἐλληνες ως τριάκοντα στάδια, ι με διώκοντες τους καθ' αυτους Γώς πάντα νικωντες 'J, οἱ δ' αρπάζοντε ώς

ηδ πάντα νικῶντες.

'Eπει δ' ησθοντο οἱ μεν Ἐλληνες τι βασιλεὐ συντ στρατεύματι ἐν τοις σκευοφόροις εχ. βασιλευς δ' αἶ κουσε Τισσαφερνους τι οἱ Ελληνες νικωεν', καθ' αυτοῖς και ει το πρόσθεν 'νται διώκοντες, ενθαδη βασιλεύς με αθροίζει τε τους αυτου και συντά τσω, ὁ δὲ Κλεαρχος βουλευσο ΙΠρόξενον κάλεσας, πλησιαίτατος γαρ ην, εἰ πεμποιεν τινας η πάντες Αιεν επὶ το στρατόπεδον ἀρηιωτεs.' 'Eν τούτω και βασιλεῖς δῆλος ην προσιὼν πάλιν ως δόκει πωθεν. και οἱ μεν Ελληνες στραφεντες ' παρεσκευάζοντο ς ταύτη ' προσιόντος και δεξόμενοι,

δε βασιλεῖς ταύτη μεν ου ηγεν δε παρηλθεν

εξω του ευωνύμου κερατος ταμ και ἀπηγεν, ἀναλανῶν

σαισα και Τισσαφερνην και τους - αὐτω ὁ γαρ Τισσαφερνης ν τ πρωτI u εφ υκ φυγεν, ἀλλαδιηλασε παρὰ τον ποταμον κατα τους Ελληνας πελταστάς διελαύνων δε κατεκανε μεν οὐδενα, διαστάντες δ' οἱ Ἐλληνες παιον και ηκόντιζον αυτούς' 'Επισθενης δε 'Aμφιπολίτης ῆρχε των πελταστων κα γλεγετ Φρω -- γενεσθαι. Ο Γ ουν Τισσαφερνης ς μεῖον χωνἀπηλλα , πάλιν μεν ου αναστρέφει, ις δ το στρατω

133쪽

aὐθις π ανι παντες ἐπῆσαν πολύ σι προθυμότερον η το

134쪽

ἐνεπλησθη, στε το ποιουμενον μη γιγνώσκειν. καὶ τοβωπίλειον σημεῖον ὀρῶν φασαν ἀετω τινα Ῥυσουν επὶ

i πέλτη επὶ ξύλου ἀνατεταμένου. επε δε και ἐνταυθ' ἐχώρουν ι Ἐλληνες, λείπουσι θ κώ - λόφον οἱ ἱππεῖς ου μην σι θρόοι αλλ' αλλοι λλοθεν ἐψιλosis δ' ὁ λόφος των ἱππέων - τελο δε και πάντες ἀπε-

χωρησαν.

- αυτον στησας το στράτευμα πέμπει Λύκιον τον

136쪽

ΛΟΓΟΣ B.

Κῖρος ἐτελεω σε και ς ἐπι τ στρατ πεδον ἐλθόντες οἱ 'Ελληνες ἐκοιμηθησαν οἰόμενοι τα πάντα νικαν καὶ Κυρον

ει το πρόσθεν εως Κυρω k-ξειαν ' δὲ ἐν ὁρμη ντων' ἄμα ηλίω ἀνεχοντι λθε Προκλης ὁ Τευ- ερανίας ἄρχων, γεγονὼς ἀπ Δαμαράτου του Λάκωνος, και Γλους ὁ Ταμω. ἴτοι λεγον τι Κῖρος μεντεθνηκεν 'Aριαῖος δε πεφευγὼς ε τω σταθμω εἴη ' μετὰ των ἄλλων βαρβάρων ὁθεν τῆ προτεραίρ, ωρμηντο, καὶ

137쪽

Tα-α ἀκουσαντες ι στρα ροὶ καὶ οἱ αλλοι Ἐλληνες πυνθανόμενοι βαρέως ἔφερον Κλεαρχος δὲ τάδε εἶπεν. - Ἀλλ' ωλε μεν Κυρος ηπι επει δὲ τετελεύτηκεν, ἀπαγγελλετε Ἀριαιφ τι ἡμεῖς νικωμέν τε βασιλέα καὶ ως ὁρατε υδεις εα μῖν μεχσαι, και εἴ μη μεῖς ηλθσε, επορευομεθα αν επι βασιλέα. ἐπ αγγελλόμεθα δὲ Ἀριαί ἐαν ἐνθάδε Ἀλθη, εἰς ν μυον τον βασίλειον καθιεῖυμ μα

138쪽

Και ηδη τε ν περὶ πληθουσαν ἀγοραν και ἔρχονται παρὰ βασιλέως και Τισσαφερνους κηρυκε οἱ μεν ἄλλοι βάρβαροι, ν δ αυτων Φαλῖνος εις Ελλην, ς τυγχανε παρὰ Τισσαφερνει ν και ἐντίμω εχων ' και γαρ προσεποιεῖτο ἐπιστῆμων εἶναι τῶν ἀμφὶ τάξεις τε

και πλομαχίαν ουτοι δε προσελθόντες και καλε- σαντες τοὐς των ' ληνων ἄρχοντας λέγουσιν τι βασιλῶς κελευε του ' ληνας, πεὶ νικων τυγχάνει και Κωρον ἀπέκτονε, παραδόντα τα πλα οντας επιτὰς βασιλέως θύρας ευρίσκεσθαι ἄν τι δύνωντα ἀγαθόν. Ταυτα ἐν πον. οἱ βασιλέως κηρυκες οἱ δε Ε

ληνες βαρεως μεν κουσαν, μως δε Κλεαρχος τοσουτον εἶπεν τι υ των νικώντων εἴη τὰ πλα παραδιδόναι ' Ἀλλ, φη, μεις μεν, ω νορες στρατηγοι, του τοι ἀποκρίνασθε τι κάλλιστόν τε και ἄριστον

θυόμενος.

io Ebνθα δη ἀπεκρίνατο Κλεάνωρ ὁ Ἀρκὰς πρεσβύτατος

ων τι πρόσθεν αν ἀποθάνοιεν η τὰ πλα παραδοιεν

θαυμάζω πότερα ς κρατων βασιλεῖς αιτεῖ τὰ πλα τώς διὰ φιλίαν δῶρα. ει μεν γὰρ ὁ κρατων, τί δει αὐτὸν αιτεῖν -αι ον λαβεῖν χλθόντας ει δε πείσας'

139쪽

Tovios for St acly. I Die inco es heriad Introd. 2. 2 I Iesi participies in iis passage expressii causal and vilicii tho conditionetu relationa a Tito imperativo in tho conclusion es conditionia sentencos.

Προς ταυτα Φαλῖνος ειπε, ρ Βασιλεῖς νικα πιεῖται, riεπεὶ Κυρον ἀπεκτονε. τίς γαρ αυτω ετ της ἀρχης ἀντι ποιεῖται νομίζει δε και μας αυτοὶ εἶναι,

ἔχων Ἐν μέση τ εαυτο χώρα καὶ ποταμων εντος ἀδιαβάτων και πληθος ανθρωπων ἐφ' υμα δυνάμενος ἀγαγεῖν σον οὐδ' ει' παρέχοι ' μῖν δυναισθε αν

140쪽

στρέψαιντ α αυτω.

δε οντες πράγμασι συμβουλευόμεθά σοι τι χρη ποιεῖν I περι ων λεγεις συ υν προς θεων συμβούλ σον μῖν τι σοι δοκεῖ κάλλιστον και αριστον εἶναι, και ὁ σοι τιμην ἔσει εις τὸν πειτα Τ χρόνον ἀει λεγόμενον, ὁτι Φαλῖνος ποτε πεμφθεις παρα βασιλεως κελευσων τους Ἐλληνας τα ὁπλα παραδοῖναι συμβουλευομενοι συν

βούλευσεν αυτοῖς τάδε. οἶσθα δε τι νάγκη λεγεσθαεν τῆ Ἐλλάδι, ἄν συμβουλεύσης.' '

is ' δε Κλέαρχος ταλα πηγετο βουλόμενος και αὐτοντον παρα βασιλεως πρεσβεώοντα συμβουλευσαι μηπαραδουναι τα ὁπλα, πως εὐελπιδες μαλλον δεῖεν οἱ Ἐλληνες Φαλῖνος δε εαοστρέψα παρὰ τηνδεκα αυτ