장음표시 사용
161쪽
μ Περὶ μεν δὴ τῶν θεῶν τε και τῶν ρκων ούτω γιγνώ σκω, παρ' υς μεῖς την φιλίαν συνθεμενοι κατεθεμεθα 'των δ' Ἀνθρωπινων - εγω ν τω παρόντι Ῥομίζω μέγιστον εἶναψημῖν αγαθόν. συν με γαρ σοι τἀσα μεν
162쪽
152 ANABASIS. ὁδὸς εsetropos, ας δε ποταμος διαβατός, των τε ἐπι δείων υκ ἀπορία ανε δ σου ἀσα με δια σκότους ὁδος οὐδὸν γὰρ αυτης ἐπιστάμεθα - δε ποταμος εὐσπορος, ας δε χλο Φονερες, φοβερωτατον δ' ἐρημία . μεστ γαρ πολλης πορίας ἐστίν. εἰ δε η καὶ μανέντες - κατακτείναιμεν, πιλλο τι πιν 'ν τὸν εὐεργέτην i κατακτείναντες προς βασιλ- τον μεγιστον Φεδρον --- νιυίμεθα; σων δε δὴ και ἴων α ελπίδων ἐμαυτον στερησαιμι, ει σε τι κακον ' ἐπι χειρησαιμι ποιειν, ταὐτα λέξω.
1 νομίζων των τότε ἱκανώτατον εἶναι εὐρ ποιειν -
βούλοιτο σε δε νῖν ρῶ τήν τε Κυρου δυναμιν και χώραν χοντα και τὴν σαυτοῖ χωραν σώζοντα, τὴν δε βασιλεως δυναμιν, η Κῖρος πολεμία εχρητο,
φίλος εἶναι ἀλλα μην ρω γα και ταυτα ε ων χωελπιδας και σε βουλησεσθαι φίλον ημῖν εἶναι. oιδαI με γαρ υμῖν Μυσους λυπηροψ οντας, ους νομίζω αν' - τη παρουστὶ δυνάμει ταπεινου υμῖν παρασχεῖν ' οἶδα δε και Πισίδας ακούω δε και ἄλλα θνη πολλὰ
163쪽
ἔχων μας - ρέτας σοι υκ αν του μισθου νεκα μόνον πηρετοῖμεν αλλὰ καὶ της χάριτος ην σωθεwτες - σου σοι αν εχοιμεν δικαίως ἐμοὶ μεν ταυτα πάντα ἐνθυμουμεν ουτ δοκεῖ θαυμαστον εἶναι τo iaσὲ μιν ἀπιστεῖν στε καὶ δι' αν κούσαιμι τοονομα τίς υτως ἐστι δεινος λεγειν ωστε σε πεῖσω
νίμους λόγους ταυτα γαρ γιγνώσκων ει τι μοι κακον βουλευοις, ἄμα ἄν μοι δοκεῖς και σαυτω κακόνου εἶναι.
164쪽
2 πάνυ αγαθοὶ εἴητε μάχεσθα αν δύναισθε πῶς αν- εχοντες τοσούτους πύρou προς το ἡμῖν πολεμεῖν, και τούτων μηδένα μῖν πικίνδυνον, ἔπειτα ε τούτων πάντων τομον ν τον τρόπον ελλοίμεθα ὁ μόνος ἐν
προς θεῶν μενης, μόνος δὲ προ ανθρώπων αἰσχρός;
21 παντάπασι δὲ πόρων ' ἐστὶ καὶ ἀμηχάνων καὶ ἐν ἀνάγκη ἐχομενων, και τούτων πονηρῶν, ἴτινες ἐθέλουσι δι' ἐπιορκία τε προς θεοῖς και απιστίας προ ανθρώπους πράττειν τι. ου ολως μεῖς, ω Κλεαρχε, ἀτε λωγιστοι με λίθιοί ἐσμεν.
165쪽
Εκ τούτων δὴ των λόγων ὁ Τισσαφερνης Φιλ-povos aet
ἐποιήσατο. τῆ δε στεραί ὁ Κλεαρχος ἀπελθων ἀ
το στρατόπεδον δηλός τ ην πάνυ Φιλικῶς ἰόμενος Φιακεῖσθαι τω Τισσαφερνει και, λεγεν κεῖνος ἀπη γελλεν, - τε χρηνα ιωαι παρα Τισσαφερνην Ους εκελευσε, καὶ αν ἐλεγχθωσι διαβάλλοντες των ' λη- νων, ως προδδτα αυτοῖς καὶ κακόνους τοῖς Ἐλλησινοντας τιμωρηθηναι. υπώπτευε δε ἁναι τον διαβάλλοντα 2sΜ6ωνα ειδὼς αὐτοι και λάθρα συγγεγενημένον ιο σαφερνει με 'Αριαίου και στασικοντα αὐτῆ καὶ επιβουλευοντα, πιπως το στράτευμα ἀπαν προς αὐτον
166쪽
156 ANABASIS. 2 λαβὼν φιλος η Τισσαφέρνει. ἐβουλετ δε καὶ ὁ Κλειαρχος ἄπαν το στράτευμα προς έα πον χειν την γνώμην και τους παραλυπosντα εκποδὼν εἶνα4. των ἐστρατιωτων ἀντελεγόν τινες αὐτω μη ἰέναι πάντας τους
λοχαγοῖς καὶ στρατηγοῖς μηδε πιστεύειν πισσαφέρνει. a ὁ δε Κλέαρχος ι πως κατέτεινεν εστ διεπράξατο πέντε με στρατηγοῖς ἰεναι, εἴκοσι δὲ λοχαγούς ' u ηκ-oέθησαν δ ώς εἰς ἀγοραν κα των αλλων στρατιωτων ως διακόσιοι.
a1 Ἐπει δε ησαν ἐπὶ ταῖς θύραις ταῖς Τισσαφερνους, ο μεν στρατηγοὶ παρεκληθησαν εἴσω, ΙΠρόξενος Βοιώτιος, Μένων Θετταλός, Ἀγιας 'Αρκάς, Κλεαρχος Λάκων,
3 ἔμενον. υ πολλω δε στερον πο ου ηου σημείθυοι τ' ἔνδον συνελαμβάνοντο και ι ξω κατεκόπιθσαν. μετα δε ταυτα των βαρβάρων τινες ιππέων δια του πεδίου λαύνοντες τινι ἐντυγχάνοιεν ' ληνι η δουλω33 3 ελευθερ πάντας κτεινον οι δε Ἐλληνες την τε π-πασίαν θαύμαζον ε του στρατοπέδου ορῶντες καιο τι ποίουν 'μφεγν6ouν, πρὶν Νίκαρχος Αρκας κεφευγων τετρωμένος εις την γαστέρα και τα εντερα ἐν ταῖς χερσιν ἔχων, και εἶπε πάντα τα γεγενημένα.
M Ἐκ τούτου δη ι Ελληνες ἔθεον επὶ τ ὁπλα πάντες
εκπεπληγμένοι και νομίζοντες αυτίκα ὶξειν αυτοῖς Ἀπιs το στρατόπεδον o δε πάντες μεν - ῆλθον, Ἀριαῖος
167쪽
ἐπικων, ειπεν 'Αριαῖος τάδε. 'Κλέαρχος μέν, ω ἄνδρες Ελληνες επε επιγκων τε φάνη και τας σπονδας λέων, ἔχει την δίκην καιτέθνηκε, Πρόξενος δὲ και Μένων, τι κατηγγειλαν μοὐτην επιβουλην, εν μεγαλη τιμὴ εἰσιν. μας δε βασιλεύς τὰ ὁπλα ἀπαιτεῖ' εα που γαρ ειναι φησιν, πείπερ Κνου σαν του κείνου δούλου.''
Προς ταυτα ἀπεκρίναντο ι 'Ελληνες, λεγε δε Κλεά- qνωρ ὁ ' χομένιος ' Ω κάκιστε ανθρώπων Ἀριαῖε και οἱ ἄλλοι σοι γε Κύρου φίλοι, υκ αἰσχύνεσθε υτελους - ανθρωπους, ιτινες μόσαντες ημῖν τους τοὐς φίλους και εχθροῖς νομιεῖν, ' προδόντες μας
168쪽
158 ANABASIS.αλλους - προδεδωκΘες συν τοῖς πολεμωις εφ'-μας 4 ερχεσθε; V ὁ δἐ 'Aριαῖος εἶπε, Κλεαρχος γαρ πρόσθεν ἐπήουλεύων φανερος ἐγένετο Τισσαφέρνει τε καὶ
'Οροντα, και ἀσιν μῖν τοῖς συν τούτοις '. Ἐπὶ τούτοις ενοφων τάδε εἶπε. ρ Κλεαρχος μεν τοίνυν ει παρὰ τους ορκους λυε τὰς σπονδάς, τὴν δίκην ει δικαιον γὰρ ἀπόλλυσθαι τους πιορκουντας Πρωξενος δε και Μενων πείπερ εἰσιν μετεροι μεν περγεται,
μερο δε στρατηγοί, πέμψατε αυτοῖς δευρο δηλονγαμ ηι ηιλος γε πιντες Ἀμφοτέροις πειράσονται καιι ἡμῖν καὶ μῖν τα βελτιστα συμβουλῶσαι ' προς ταυτα ι βάρβαροι πολῶν χρόνον διαλεχθέντες ἀλλοις ἀπηλθον οὐδεν ἀποκρινάμενοι.
i VI. Ο με δη στρατηγοι υτ ληφθεντες, χθησανως βασιλε και ἀποτμηθέντες τὰς κεφαλας' τελεώνσαν, εις μεν αὐτων Κλέαρχος μολογουμένω εκ πάντων των ἐμπείρω. αὐτο εχόντων δόξας γενεσθαι ἀνηρ και πολεμικδ και Φιλοπολεμ ἐσχάτως. και - δη εως μεν πόλεμος ην τοῖς Λακεδαιμονίοις προς τοὐς ' Α - ναίους παρεμνεν, πειδὴ δε ει νη γένετο, ἀναπείσας την αὐτου πόλιν ως ι Θρακες ἀδικοῖσι ' τοὐς 'Ελληνας καὶ διαπραξάμενος ως δύνατο παρα των ἐφόρων ἐυπλεiως πολεμησων τοῖς περ αερρονησου καν Περίνθου
169쪽
Βαιθω. δη δ φυγας ἄν ερχεται προς Κυρον, καὶοποίοις μὰν λογας πεισε Κυρον ἁλλη γεγραπται, δίδωσχδε αὐτω Κυρος μυρίους δαρεικούς ὁ δὲ λαβὼν ου ἐπὶ εηθομίαν ἐτράπεσο, αλλ' ἀπο τούτων των χρημάτων συλλέξας στράτευμα επολεμε τοῖς Θραξί, και μάχηντ ενίκησε κώ ἀπ τούτου δη φερε καὶ γε τούτους καὶ πολεμων διεγε/ετ μεχρι Κῖρος ἐδεηθη του στρατεύματος τοτε δὸ
πονεῖν στε πολεμειν εο δε χρηματα χειν κινεs sαφεῖται πολεμων μείονα ταυτα ποιεῖν ' κεῖνος ἐωσπερ εἰς παιδι- η εις ἄλλην τινα δονην θελεδαπαναν εις πόλεμον.
-τω με φιλοπόλεμος ν' πολεμικος δε αδ ταύτη ἐδόκει ιναι τι φιλοκίνδυνός τε ν και μερας καινυκτος γων ἐπι τους πολεμίους καὶ ε τοῖς δεινῶς φρόνιμος, ως ι παρόντες πανταχοῖ πάντες μολόγουν. καὶ ἁ ικδ δ ελεγετο εἶναι- δυνατο εκ ου τοιούτου τρόπου ιον κἀκεῖνος εἶχεν μανος μεν γαρ ῶς τις και ἄλλος φροντίζειν ν πως χοι ' η στρατια αυτφτα επιτήδεια και παρασκευάζειν ταυτα ἱκανος δε και ἐμποιησαι τοῖς παρουσιν ως πειστεον ' εἴη Κλεάρχφ.
170쪽
μαλλον τον αρχοντα η τους πολεμίους, ει μελλοι
φυλακας φυλάξειν τὶ φίλων ' ἀφεξεσθαι η προΦασίστωs
1 ιμι προς τους πολεμίους. εν μεν οἶν τοῖς δεινῶς 'θελον αὐτου ἀκουειν σφόδρα και - αλλον θρουντο Οι στρατιωται και γαρ τ στυγνον τηε Φαιδρω αὐτουεν τοῖς ἄλλοις προσώποι Θασαν φαίνεσθαι και τοχαλεπον ἐρρωμένον προς τους πολεμίους εδόκει Ἀlacu, λ ωστε σωτηριον, οὐκετι χαλεπον φαίνετο ' τε δ ελτου δεινοῖ γενοιντο και ξείη προς ἄλλον ἀρειμένους' ἀπιεναι, πολλο αυτον πέλειπον - γα ἐπίχαρι υκ εἶχεν, ἀλλ' ἀει χαλεπος η και -s ' στε διεκειντο προς αὐτον OG στρατιωτω ,σπερ παῖδες προς βιεὐὶ σκαλον. και - ουν φιλία με και πνοὰς πομενους οὐδε ποτε δεν Οἴτινες δε η - πόλεως τεταγμενοι ηυ- του δεῖσθαι η ἄλλη τινι ἀνάγκη κατεχομενοι παρεμI4 ησαν δ αὐτω, σφόδρα πειθομενοις χρητο επε δε ἄρξαιντο νικαν συν αυτ τους πολεμίους, ηδ μεγάλαῆν τα χρησίμους ποιουντα εἶναι τους - αὐτω στρωταίπας τό Π τε γαρ προς τους πολεμίου Ῥαρραλεως Ἀει - η και τ την παρ Ἀκείνου τιμωρίαν φοβεῖ -