Appiani Alexandrini Romanarum historiarum quae supersunt ...: Greek text

발행: 1829년

분량: 347페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

301쪽

DE BETLIS CIVILIBUS LIB. m. 297

mos σαν ἐκέλευσεν ἀναθέσθαι. ἔστι δἐ ἐν τῶ αγροωσιν ὁ κωλώων αἰὼ δυνατώτερος. Id DPμεν δὴ Κικερώνειοι καὶ τοὐρο μάλα φοροτικως ἐνὐβριζον, κά τι δημον ἐκδραμύντες ηρέθι ζον ἐπ αυτδν, καὶ τιν Σαλοι νυς αυτον ἐκάλουν. δἐ ἀκαταπληκτως ἐξέτρεκεν, οὐ βουλὴ κατέσχε, δάσασα μὴ μεταπεισειε δν δημον, ἐς μνημW πα-νων Ἀντωνίου. ου γαρ πνύουν καταγιγνώσκοντες

ἄνω ἐπιφανους πρι δίκης οὐδ οτι την κελτικὴν ὁ δημος αὐτεδεδώκει vir, H των σφαγέων δε- διδυς, --ζοντο πρῶτον μετὰ την ἀμνηστίαν ἀνακινησαντι τα κατ αυτούς. δι καὶ του καισαρι Φανῶν προκατεχρωντα καὶ ὁ Καῖσαρ οὐκ ἀγνοων, ω- καὶ αυτος μως προκαθελῶν τιν Ἀντώνιον.

λευεν, ἐφη σαντο --, ἔκμον τε ἐπαινέσαι, οὐκ ἐκστάντα Ἀντωνιου της Κελτικης, καὶ τοῖς πάτοις Ἱρτω καὶ Πάνσε καισαρα συστρατηγεῖν ου νῖνε ει στρατοῖ, μι υσδν τε αὐτοῖ ἀκεινα τεθηναι, καὶ γνώμην αυτδν ἐσφέρειν ἐν τοις πατικοῖς δη, καὶ τὴν πατειαν αυτὴν μετιεναι του δμου θασσον λων δέκα, ἔκ τε του δήμου δοθηναι τοι τέλεσι τοις ἐς αυτιν απδυντωνιου μεταστωσιν ὁσον αὐτοῖς δκαισαρ ἐπὶ τη νικη δώσειν πεπετο οἷ με δὴ ταῖ-τα ηφισάμενοι διελύθησαν - τιν Αντώνιον ερροδια τωνδε εἰδέναι πολέμων ἐφηφισμένον, καὶ τινδημονον ἐς τὴν ἐπιουσαν Οὐδεν ετ ἀντεγυντα --

τωνιον δε η μήτηρ καὶ φρονῶ καὶ παις ετ μειρώ

302쪽

ταγινωσκομεν ντωνιου εστι δ' ἔν τε χειροτονιαiς

303쪽

μοι, καὶ πολιορκουσε παπιν ροπερον πανστρα-

304쪽

ἀγνοῶ μέχρι ορα ἐκμου πεσύντος η τε χώρα πω δε υσα, καὶ μορος μῖν, καὶ ἐπὶ τη χώρα ὁ Βόκμου στρατω, ἐς τας κακημων ἐλπιδας - - νει προσγένηται. δτε γαρ αντιν - εοικο ὁ δημαρχος νηφαται πολέμιον, ταν -- - α δ νατώτερος. MV. αυτ ετ του καερωνος λεγοντος, I Lao ορωβοῖντες ἀπαύστως οὐδενὶ ἀντειπεῖν ἐπιτρεπον μέχρι Πεισωνος αὐτου παρελθουντος, η τε ἄλλη βουλὴ κατὰ αια του ανδρις συασε, καὶ ο του κέρωνος ἐνέσχοντο, καὶ τλεγεν ὁ Πεισως σμεν νιμος, ω βουλὴ δικαιοῖ τι εὐθυ μενον αυτδν ἀκουσαι τε της κατηγοριας, καὶ ἀπολογησάμενονυπερ αυτοι κρινεσθαι ' καὶ τι δεινδτατον μεῖναικέρωνα ἐς ταυτα προκαλουμαι -- δε ὀκνῶ μεν παυντος Ἀντωνιου καπηγορῶν, πόντος δ' ἐγκλήματά τινα - - μέγιστα ἐκ -ντων καὶ ἀν' φιλογα οντα παρηλθον ἐγὼ δει - αυτὰ βραχυτάταις ἀποκρισεσι. - χρήματά φησιν, - τώνιον τὰ κοινὰ μετε τὴν καισαρος τελευτὴν, - τερισασθαι του μεν δμου τι κλέπτην ου πολιμιον ἀποφαινοντος, αλλὰ ἄρισμένη δίκα) ζημιοῖντος' συτοὐδἐ τοῖ καίσαρα πειναντος, ἐν του δων καὶ τει κατηγορήσαντος, ὁτι ὁ καισαρ τὰ χρήματα διεφιρησε, κά κενὰ καταλέλοιπε τὰ ταμιεῖα - - τωνιου δε με Ου πολ ζητεῖν αυτὰ νηφισαμόνον, καὶ - ἀποδεξαμένων τε τὴν γνώμην - πεπυρω- ημων πάι γέρας τοῖς μηνθουσι δεκώτην ὁπουπημήνων,

305쪽

παρδντος αντοῖ Κικέρωνος, - - καὶ ετερα που λουκις ἔδωκε, καὶ τ δε την γεμονιαν αντὴν Καισαρι πάλαι μέρος δ' ἐστὶ του δμου, δω-rώνιον, την δεδομένην οἱ μαιωτα, ἔκμω μὴ παραρο λυντεπολεμεῖν, καὶ τω στρατω ἀντὶ Θρέ3κων οὐδἐν τι κινουμένων ἐς την κελτικὴν ἐπὶ τι ἀντιλέγοντα με--γειν ἀλλα καίρων ἐκμον ἐν οὐπιπειται - λέμιον, ἐναντι τε δμω τι μενον ὁπλα -τῶνι δἐ πολέμιον, τενυε συμπουντα. α δ αυτ4ν

κεν ο γαρ υ βουλευομένων ἐστι, διαστασιὰ - σθαι πρὸς τι δημον ἐν καιροῖς μάλιστα ἐπικινδώ--ις Ουδἐ ἀμνημονεῖν, ἔτι καὶ τύδε αυτω- δε μου προυτερον ν τι κρινειν τα φίλια καὶ πολέμια. νος γαρ ἐκ των πώλα νω- ὁ δημος αυτοκρει -- πέρι σε πολ- W-σπεω - μηδὸν ὁ δρομος ἐπιστησειε, μηδι ἐπιμηνισειεν μῖν, προστάτου λαβουμενος. LVI. - εατεινέ υνα των στρατιωτων ὁ --

308쪽

ως APPIANDROMANAB HISTORIAR.

μα της -τωνίου τε ἀπολογιας, καὶ Κικέρωνος με. - λης παραινεσιν δ' ἐπιθησω τῶ ευ φρονουσι, μῆτε ἐς τὸν δημον, μητε ἐς Ἀντώνιον, ἀμαρτώνειν, μηδι υθρας και κινδίνους ἐπάγειν πῶς κουνοῖς, νωσοώσης ἔτι της πολιτειας, καὶ ἀποροώσης των ω---οὐντων δύναμιν δ' ἐν - ολει συστησαμώνους, πρὶν θορυβησαι τι των ω, τὴν ἀρκέσουσαν, τιτε τοῖς ἔκαστοτε ἐπειγουσιν ἐφεδρεbειν, καὶ πρώνεον υ αν ἐθέλητε, δυναμένους τι καριμένον τε λεῖν πως ουν σται ταυτα, ἐὰν Ἀντώνιον μεν

309쪽

κων ἐκθορυβουσιν μως, κριτὰς παραινω μη - - εἶναι, μηδε προπετεῖς ἐς ἄνδρας μεγιστον τ' καὶ στρατιας αρχοντας ἱκανης, μηδἐ ἄκοντας ἐκ-λεμοsν ἀναμιμνησκομένους Μαρκίου τε το κου- ριολώνου, καὶ τὰ εναπος δη ταυτα καισαρος ' ον στρατιας ὁμοιως πουμενον, καὶ σπονδὰς ἀριστας

αν μῖν γενομεν- προτεινοντα, προπετως πολεμων νηφι μενοι, - οντι πολέμιον νάγκασαν γενέ

ακυρῶ, καὶ Ἀντώνιον πολεμιον κρινειν, τι την

κινδυνεbουσι τοῖς κοινῶς γενέ-αι.

SEARCH

MENU NAVIGATION