Appiani Alexandrini Romanarum historiarum quae supersunt ...: Greek text

331쪽

οργὴν ὁπέρ τε αντον, ως συ - βριγμενος, ἀνεκινει, καὶ ὁ περ σφων ἐκείνων, ἐπὶ δευτέραν στρατειαν προπομένων, πρὶν ἐπὶ τῆ προτέρα λαβεῖντας πεντακισχΔίας Ναεμὰς οσας αυτοὶ Ἀπέσχοντο δώσειν Ἀδιδασκέ τε πέμποντας αἰτεῖν οἱ δ' επε πον τοῖς λοχαγούς. καὶ η βουλὴ συνίει μεν α τοὐς ἐς ταῖτα διδασκομένους ἀποκρινεῖσθαι διαυτοῖς, φη, δι ἐτέρων πρέσβεων καὶ επεμπονους ἐδιδαξαν, τοῖς δυ τέλεσι τοῖς απυντωνιου με - θεστηκδσιν ἐντυχεῖν,νευ του καlσαρος καὶ διδάσκειν, μὴ ἐφ ἐνὶ ποιεῖσθαι τὰς ἐλπιδας, αλλ' ἐπὶ τηβουλῆ το κράτος ἀθάνατον ἐχούση μύνη, χωρεῖνει πως 1ἐκμον ενθα σφίσι τὰ χρηματα παντήσειν. -υ ἐπισκηφαντες λέγειν, ἐσέφερον δε δημισυ της δωρεας, καὶ δέκα υνδρας ἐς την διαν--σιν ἐχειροτύνουν, οἷς ουδἐ ἐνδέκαroν προσετίθεσανῶναι δ καίσαρα οἱ μεν δὴ πρέσβεις, οὐκ ἀνα- ομενων ων δυο τελῶν ἐντυχεῖν σφωιν ανε τοῖκαισαρος, πέστρεφον πρακτοι. χ δε Καῖσαρουκέτι του χθους καθίει δι ἐτέρων οὐδἐ ἐλλεινηξιουρ λ αυτ4 4 4 στρατον συνειλεγμένον ἐπελθών, τά τε βρίσματα οσα ἐς αυτὁ ἐκ της βου- λης γεγένητο κατέλεξη, καὶ τ' ἐς πάντας τους --λυ Καισαρος ἐπιβουλὴν, καθ' ενα καθαιρον νους δεδιέναι τε αὐιῶς περὶ σφῶν διεκελεύσατο, μεταφερομένοις τε πολέμιον της μοιρα στρατ.γον, και πολώκους τέρους α ιτερων, ἔν η ἐκ- ρειεν. καὶ πρις αλληλους στασιάσειαν ἐπὶ γαρ δε - si mrερὶ Μουτινην ἔργου, κοινοῖ γεγον

332쪽

- APPIAM ROMANAR HISTORIAR.

τος, τα γερα τοῖς δύο τέλεσι μύνοις διδοσθαι, ἔνσυτοῖς ἐς ἔριν καὶ στάσιν ἐμβάλοιεν. LXXXVII. υσυ δέ, ἔφη, καὶ ἐφ όις δ -- τώνιος ἔναγχος ηττήθη, οἷ τε Ους υνγλωνοὐς ἐπύθεσθε ἐν ἄστει πεποιηκέναι κατὰ των τινος θομρεὰς παρὰ καισαρος εἰλη x- ει δὴ πιστιν, ε ομῖν, ων ἐλῶβετε παρ ἐκείνου χωρίων τε καὶ χρημώτων, η ἐμοὶ της σωτηρίας, δε ιν τη βουλὴ δυνομπιεωδντων ων μώων τοῖς σφαγευσι καγῶ μειωξομαι τὸ τέλος, ο τι αν ἐπιγιγνηται μοι κα δ ν άρ τι καὶ παθεῖν πατρὶ ἐπικουροῖντα. Ym MDῶν δέδια, - νδε καὶ τοσωνδε, κινδυνε ντωνι ἐμη καὶ του πατρ4ς χἀριν. στε - δη με καθαρεώοντα φιλοτιμιας, ἐλου στρατηγεῖν μοι διω- των μῶν ὁπ σημείοις οὐκ ἐδεχ ην ' ἔν δε μόνονορῶ νυν ἀμφοτεροι σωτηριον, ει δι μῶν πατος ἀποδειχθείην τά τε γαρ παρὰ του πατως Ῥῖνδοθεντα πὰντα βέβαια εσται ἀποικιαι τε προσ2--ντα α ετ οφειλωεναι, και γέρα πάντα ἐντελη 'θώ- του φονέας - δίκην ἀναρον, τους αλλους ων μῖν καταλυσαιμι πολεμους. LXXXVIII. N λεγομένων, η τε στρατιὰ προ θύμως ἐπεμησε, και του λοχαγοὐς αὐτικα ε προπον αιτησοντας την ασῆν τῆ ἀσαρα , κρινα- γης δε της βουλης την λικίαν, Περον ἔλοπιμα διδώμησαν, τι καὶ πάλαι φρουῖνός τε ἡμιε,

νεώτερος - τι, καὶ Σκιπίων στερον, - πολτερος, και ὁ δεύτερος, και ἐκ της νεύνητος ἐμαυτον πολλὰ ναιτο η πατρίς. - Ἀνακρος ταντα, ν ε

333쪽

νήν, κα οσα αλλα τοῖς τέλεσι συνετάσσετο περ

σας δε ιν μυβίκωνα ποταμιν ἐκ της κελτ ης ἐς τὴν ταλιαν, ἄν τινα αὐτου καὶ ὁ πατὴρ μοίως ἐπὶ τέ πολιτικω πολεμεν πρωτον ἐπερασεν, ἐς δυο πάντας διηρμ' καὶ τ μεν πεσθαι κατὰ σχολὴν ἐκελευσε, τι δε αροπον ἐπιλεξάμενος ἐτροα ' ἐπεμμμενος ἔτι ἀπαρασκεύους καταλαβεῖν. ἐρους τε των χρημάτων ὁπαντωντος, α ες τα γέρα τοῖς στρωτιώταις η βουλὴ ἐπεπωφει, δεισας ἐπὶ τοῖς μισθο- ροις ὁ Καῖσαρ, προυπεμπε κρύφα τους ἐκφοβη- σοντας καὶ οἱ μεν εφευγον μετὰ των χρημάτων. - XIX. E δε δ αστυ της ἀγγελιας ἀνα μένης θουροβο ην καὶ ωος ἄπλετος, διαθεδντων τε Παδσμώς, καὶ γύναια τινων η παῖδας, -- τερο ματα αλλα, ἐς πρους τὰ ἐρυμνὰ της πώλεως μεταφερώτων. ου γυρ πω σαφους ἔντος, ὁτι μω

334쪽

σον ὀργὴ πυνθοπωποι, ἐς πάντα ἐδεδοικεσαν. μυλ δ' ἐξεπέπληκτο ἀμέτρως, Οὐ ιυς αυτοῖς Ουσης σιμου δυνάμεως. ἀλληλους τε, οἷον ἐν

τοῖς φόβοις γιγνεται, κατεμέμφοντο Ο μἐν δυτην στροτιὰν αυτον ἀφώιοιντο την ἐπὶ δν Αντώνιονοβριστικως' οἷ δε της ἐς τι θρἰαμβον περοφιας, οὐκ αδικον οντα οἶδε του θύνου της 4 α νεμ σεως των χρημάτων οἱ δε οὐδε ένδεκατον ἐπιγρ φαντες οἱ δε αυτ τὰ θλα, υτ οξέως Ου- ιντελη διωμενα, την στρατων σφίσιν ελεγον ἐκπωλε σαο της τε φιλονεικίας ὁ καιρον μήλιστα ἐμέμφοντο, Βρούτου με καὶ κασσίου πορρωτέρω τε οντων, καὶ συνισταμένων τι ἐν δε πλευραῖς, Αντωνίου καὶ επέδου πολεμίων ' ους ὁτε ἐν μηθεῖεν καισαρι συναλλα σεοθον, ἀμπαν προ νήφωος κικέρων τε, ο τέως αὐτοῖς ἐπε-λαζεν Ουδἐ εφαίνετο. XC. A dα δη πάντων ἐς πάντα ν μετάθεσις, ἀντὶ μεν διυδέων καὶ πεντακοσψων δραχμων τὰς πεντακισχιλιας, ἀντὶ δε ων δυο τελων το κτώω ναι, καίσαρά τε αὐτοῖς ἀντὶ των δέκα ἄνδρων διανέμειν, καὶ ἐς την πατον αρχὴν παραγγέλλει ἀνωντα πρέσβεις τε ἐξότρεχον, οι ἁδε φράσεινεμελλον αυή κατὰ σπουδὴν χν ἄρτι της πέλεως

ἐκδραμύντων, μετάνοια ἐνίπιατ τῶ βουλὴ, μὴ δεῖν οὐτως ἀνάνδρως καταπεπληχθαι, μηδε ἐτέραν ἐνδώωσθαι τυραννιδα ἀναιμωτὶ, μηδ μισαι τοιο

335쪽

στιρπισοροπονς, ξυπιτ ματος αρχειν της ποπριδος ὁπλισαμένους ει ἐκ των ωντων, τους ὁμους τοῖς ἐπιουσι προτεινειν προσωκεν γὰρ, ουδἐ ἐκει- νους, δμων προτεινομένων, π- τῆ πατριδι μοι σειν εὐδε φέροιεν, ἀνέχεσθαι τε πολιορκιας, μέχρι--ος η πλοκος μοι, καμαμύνεσθαι μαρι θα-

κετο, τους θεοῖς σφας εδοξεν ἐπὶ την ἐλευθεριανιποτρώγειν , μεν δ' μετάνοια ἐκεκύρωτο, καὶ με- τε φι το ἀπαντα, κικερωνος αυθις αὐτοις ἐπι φανεντος η τε στρατεύσιμος ηλικι προεγράφετο πασα, και τὰ δύο τέλη τώδε τὰ ἐκ Αιβύης, καὶ ΟΙ συν αὐτοῖς ἶππεῖς χίλιοι, καὶ τέλος τερον Πἀν- σας αὐτῶ υ-ολελλει, πάντες ἴδε μερισθεντες, o μεν τὸν λύφον ἀν καλούμενον Ιἀνουκλον, ψακαὶ τὰ χρηματα ἐσώρευσαν, φρούρουν, οἷ δἐ τηντου ποταμον γέφυραν, ἐπιδιηρημενων σφισι των στρατηγων των κατὰ την ὁλιν ' ἄλλοι δε αυτῶ τὰ

ἐν τελιμένι σκώφη καὶ ναυς καὶ χρηματα ευτρέπιζον, εἰ δεησειεν ηττωμένους φυγεῖν διὰ θαλάσσης. καὶ

-δε συν εὐθαρσειε πράσσοντες οἴeως ξιως τμπι ζον ἀντικαταπληξειν ὁ καίσαρα, καὶ η μεταπει- ιν παρὰ σφων ἀντὶ του στρατευαεος αἰτεῖν την

ἀπῆν, φιμα τως ἀμυνεῖσθαι ' τούς τε της ἐναν-

336쪽

Met APPIANI ROMANAM HISTORIAR

τι- μοιρος νυν γε μετα σεσθαι προσεδμων, μόροχρι περὶ της ἐλευθεριας ιστιν ὁ ἀγων - δε τέρα καἰσαρος καὶ την ἀδεψῆν υτε φανερως - λωρα ζητοιντες ευρισκον ἐθορυβοῖντο υν αδ-θις, μηρων μεγάλων ἀφηρημένοι κάὶ των καιροσαριαν- ουπω σφισιν ἐπικλωμένων, ω ἐπιόνων

φεν, ἀτρεμεῖν ἐπικελεύ- καὶ τεθη-- των - πέραν του κυριναλίου λόφον κατέλαβεν, Ουδοις ἐς χειρας ἐλθεῖν η κωλώειν υποστῶντος. τε αυθις ἐτέρα νώσιος ἄφνω μεταβολὴ, md των ἐς αυτιν ων ἐπιφανων, καὶ προσαγορευουντ- '

θει δι καὶ ὁ δη της λεως, και την εὐταιαν των στρατιωτῶν ς ειρηνικὴν ἀπεδέχοντο. χι, τὸν στρατον ενθαπερ ην ἀπολιπών, θωρει της -- σης πρὸς τὸ ἄστυ, φυλακην θων ἀμφ υτιν ἔκει- νην. οἱ δι κανωτε πηντων δι λης της ὁδοῖ κατὰ μήρη, καὶ προσηγμευον, νειν ἐνδέοντες η ἁ φροσώνης η θεραπειας ἀσθενοῖς. η δε μητηρ αλτο και η ἄδελφὴ ἐν τετης Ἐστιας ιε , μετὰ τωνιερων παρθένων, σπάσαντα καὶ τὰ τρι τέλη, των στρατηγων ὐπεριδιντα, - αὐτον ἐπρέσβευε, καὶ μετετίθετο καὶ των στρωτηγῶν, τήρκον

337쪽

XCIV. μωτος δ' ατνω διξης πομένης, τοδιο τέλη καισαρος, ὁ τε ζάρεων και - τέταρτον, μεταθοῖτο ἐς την πόλιν - δι ἐνέδρας ἐπὶ την πα-τριδα ιπωθέντα, οἷ στρατηγοὶ καὶ η βουλὴ πω

παν ἀrαλαιπώρως ἐπιστευσαν, καιπε οντος θ' -- τοῖ στρατον ' νομισαντές τε ἀνθεξειν αὐτοῖς, Ουσιν ἀριστοις, δ τα λοιπὰ το καισαρος, μέροχρι τις ἐτέρωθεν αὐτοῖς σχῶς ἐπιγένοιτο, νυπιες ἔπι Μάνιον Αχύλων κράσσον ἐς την Πικηνιτιδα ἐξ πεμπον στρατ4ν ἀθροι ζεων, κα των τινα δημώσω -οοMῖον ἐς τὸν δημον ἐποιουν τι εὐαγγελιον ἐκ- φέρειν προθέοντα. η τε βουλὴ νυκτις ἐς τι βουλευτήριον συνέθεον, κικερωνος ἐπὶ ταῖς θύραις αὐ-

338쪽

απαντας, ἐς δύω φιλανθρωπιας. v ias M τερον ἐπὶ θανάτω πρου ἀφησαν. α χρήματα da. σα τε κοινὰ . ἐν τε νοbaawη ἐρωθι, καὶ ἄλλα, συνενεχθηναι κελευσας, ὁπόσα Κικέρωνος ἐσηγουμένου πρύτερον αυτοῖς ἐπιγέγραπτο, διένειμεν αν δισχιλίας καὶ πεντακοσίας δραχμα τψστρατε, καὶ τι ἐπιλοιπον ἐπιδώσειν υπέσχετο καετης πὀλεως ὁπεξηλθe, μέχρι χειροτονησαιεν πάτους ἀρετους χρεθεὶς ει αὐτω, συν περ ἐβουλετο μιν Πεδιω ος ὁ μέρος αὐτου δεδώρητο της καιροσαρος κληρονομίας, ἐς την πιλιν αυθις - πατος ἐσφι καὶ ἔθυε, δώδεκά οἱ γυπων φανέντων, - σους φασὶ και ἡλω την πουλιν οἰκίζοντι φθη-

τρι αἶθις κατὰ νωον κουράτιον εστι δ' ἐπὶ τουδήμου γιγνεσθαι τὴν θέσιν μυριας γαρ ἐς μέρη

τὰς φυλὰς η τους δήμους διαιρουντες, καλουσιν -- 'Ea-ες εἷκάζοντι φάναι, Φατριας. πινομώτατος δ' ἐστὶ νωμαιοις ὁ τρουπος--ος ἐπὶ των πα-τδρωπι καὶ δύνανται μάλιστα αὐτοὶ ἶσα τοις - σώοις παισὶν ἄγειν του συγγενεῖς των θεμένων καιἀπελευθέρους. - - δ' ην τά τε αλλα λαμπρὰ καιεξελεύθεροι πολλοι τε καὶ πλούσιοι, και διὰ τdδ' - μὰλιστα ὁ Καῖσαρ, ἐπὶ τη προτέρα θέσει, κατὰ διαθήκας οι γενομήκη και τησδε ἐδενιθη. XCV. - δ' τερον απέλυε μὴ εἶναι πολέμιον

Θολοβέλλαν, και εἶναι δνου δικας ἐπι καισαρα και εὐθυς σαν γραφαι των φιλΦν - καισαρος γραφομένων, οὐ μεν, αὐτθειρας, τοῖς δε συν-

339쪽

εγνωκέναι δνοπι - γα τουτο ἐνίοις ἐπιγράφη, κῶ τισιν οὐδ' ἐπιδημήσασιν, τε ὁ μάσαρ ἐκ τε νετο. - δ' ὁρισθείσης πι κηρύγματι μιας -- ρας εἰς κρίσιν, ἐρήμην παντες ἁλωσαν, ἐφορω- τος τα δικοστηρία του καισαρος, κάντων δικαστων Ουδενος την ἀnολυονσαν φέροντος, πλὴν ἐνὸς - δ των ἐπιφανωπι - δτε μεν οὐδ' αυτ οι λαθε, μικρὁ δ' υστερον ἐπὶ θανάτω μετὰ τωνδHων καὶ οδε προυγράφη 'χδοξε δε ταῖσδε τοίῖς μέραις Κῶντος ἁλλιος, δελφὁ Μάρκου Γαλλίου συνδν--τος Ἀντωνιου τὴν πολιτικὴν στρατηγιαν ἄρχων, αἰ- χησαι παρὰ Καίσαρος την στρατηγίαν της Αιβυης, καὶ ουτω τυχῶν ἐπιβουλευσαι τοι καισαρι καὶ α του την μεν στρατηγίαν περιεῖλον ο συναρχοι, τηνδ' οἰκίαν διήρπασεν ὁ δημος, η δε βουλὴ κατεγιγνωσκε θάνατον. ὁ δε Καῖσαρ ἐς δν ἀδελφον εκ λεωσε χωρεῖν, καὶ δοκεῖ νεώς ἐπιβὰς Ουδαμου τι

XCVI. Toσάδε πράξας ὁ Καῖσαρ, ἐπενδειμεντας ἐς τὸν Αντώνιον διαλύσεις, πυνθανύμενος, δηzοις ἀμφὶ τον Βρουτον εἴκοσι συνηχθαι τελη στρωτου, καὶ χρίων ἐπ αὐτὰ Αντωνίου ἐξηε δε της λεως ἐπὶ τον ώνιον, καὶ σχολαίως ἀνερεύγνοε, τὰ παρὰ της τλης ἐπιμένων. ἐδιος γαρ αυτὴν, αποστάντος τοῖν καίσαρος, ἔπειθε, τὰ ρ αλλήλους μὴ δυσιατα ποιουμένους, συναλλαγηναι επι- τε και Ἀντωνίου. οἱ δε προεώρων μεν, τι μὴ σφίσι, μήδ' υπἐρ της πατριδος, εἰσιν αἱ διαλλαγαὶ, usi συμμαειαν Καισαρι κατὰ Κασσιο τε καὶ Βρον

340쪽

ἔπρώξ διαλλαγάς καὶ ὁ Πυγκος σὐν τρισὶ τελεσι μεθέστατο εἰς ὁ Ἀντώνιον, στε δη βαρυτάτης μνώμεως πεν ὁ Ἀντώνιος - εν δε ην τελη δέκα - τέσσαρα μιν τα ἐμπειροπολεμώτατα πω μου διέφθαρτο, καὶ ἐνδσει τι τα νεοστρεπυταδε, α, ἀταλαιπωρα τι καὶ πώων α ι α. - νους οἶν μ εσθαι, φεύγειν ἔκρινε προ μουτον ἐς Μακεδονιαν. φευγε δε - ἐπὶ τάδε - 'A -