Arrians Anabasis

201쪽

σuν, οἱ δε τολλο ευγυς Ἀλεξανδρον αυτιν κατεῖδονοιδε ἐς χεῖρας ελθόντες φευγον καὶ οἱ τραπέντες ἐς abhν λέγων πεσόντων καὶ Ουτοι φυγον Βῆσσος δε και 10

οἱ ιν αυτφ τεως με ἐφ αρμαμάξης Θαρεῖον μετὰ σφώναόμιζον δε ομοῖ δ' ην Ἀλέξανδρος, αρεῖον μεν

βαρζάνης και Βαρσαέντης κατατρώσαντες υτου πέ-iιπον αυτοὶ δε φυγον ξυν ἱππευσιν ξακοσίοις Λα-

εἰς δε τὰ ἄλλα ουδἐ ἀνεπιεικὸς εργον ἀποδειξαμένου

202쪽

166 AA ANMOYουδ ἐγγενόμενον αυτου ἀποδείξασθαι, τι ὁμου με εἰς την βασιλείαν παρελθεῖν, μου δε προσπολεμεῖσθαι πρός τε Μακεδόνων καὶ των 'ελμνων ξυνέ- ουκουν ουδἐ ἐθέλοντι ἐξῆν τι βρέζειν ἐς τους πηκόους. ἐν μείζονι κινδυνου περ κεῖνοι κα Θεστηκότι ζῶντι με δη ξυμφοραὶ αὐτφ αλλαι ἐστ' αλλαις ξυνηνέχ σαν, ουδέ τις ανακωτ' ἐγένετο, ἐσπειδὴ πρῶτον ες την ἀρτην παρηλθεν ἀλλα εὐεις με το των σατραπῶν ἐστι Γραναφ πταῖσμα ξυνέβη το ἱππικόν, ευμ δε γωνία τε και ιολὶς εἴχοντο και Φρυγες αμφότεροι και υδέα και Καρες αλην Ἀλι- καρνασσέων ' λέγον δε στερον κα Ἀλικαρνασσδ εξήρητο ἐπι δε η παραλία πασα εστ επὶ την Κιλικίαν ενθὲν δε η αὐτο επ' 'Dσφ σσα, να την τε μητέρα α μαλ-

τισθεῖσαν και η γυναῖκα και τους παῖδας αεῖδεμ επὶ

δε Φοινίκη τε ἀπώλετο και Φροπτος πῶσα ἐπι δεαιτὸς εν Ἀρβήλοις Ἀφυγέ τε εν πρωτοις αισχρῶς καὶ στρατιὰν πλείστην παντὸς του βαρβαρικο γένους ἀπωθε λεσε φυγάς τε ἐκ τούτου της αυτο ἀρχης πλανώμενος, και τελευτῶν προς των ἀμφ αυτὸν ε τα πατα προδο θεός, βασιλευς τε ν τ αυτου και δεσμώτης ξυν - μώδαγόμενος, τέλος δε προ των οἰκειοτάτων ἐπιβουλευθεὶς ἀπώλετο ζῶντι μεν Λαρεόφ τοιαυτα ξυνηνέχθ' τελει

τησαντι δἐ ταφή τε η βασιλικὴ και των παίδων ὁποιακα βασιλεύοντος αυτο τροφή τε Ἀλεξάνδρου και -

203쪽

ἐσσις, καὶ γαμβρὸς Ἀλέξανδρος. πότε δε ἐτελευτα γε γονε ἀμφὶ τα πεντήκοντα ετη. Ἀλέξανδρος δε τους πολειφθέντας εν ῆ διώξει aB στρατιας ἀναλαβὼν εὐ Yρκανιαν προυχώρει κεiται δε Ἐρκανία χώρα ν αριστερ της ὁδοῖ της επι Βάκτρα φερορου ς' καὶ τῆ μεν ορεσιν ἀπείργεται δασέσι και φηλοῖς,

- πεδίον δε υτης καθηκει. εστ επι την μεγάλην την ταυτη θάλασσαν ταυτην δε γεν, τι ταυτν του ξένους τους ἀμφι Λαρώῖον διαπεφευγέναι ς τα των απούρωνορ επέθετο και αυτους - τους αποέρ- χειρωσόθμενος τριχ δη διελὼν τον στρατὸν αυτὴς μεν την επιτομωτάτην και χαλεπωτάτην Ἀσατο, το πλεῖστον καὶ Ῥα κουφό-τον της δυνάμεως ἄγων Ἀράτερον δε την

λεν Ἐρίγυιον δε τους τε ξένους και την λοιπη μπον ἀναλαβόντα την λεωφόρον τε και μακροτέραν γεῖσθαι ἐκέλευσε, τὰς μαρας και τα σκευοφόρα και τ&ν αλλονομιλον αγοντα.

Yπερβαλὼν δε α πρῶτα ρη και καταστρατοπεδεύσας αυτο ἀναλαβὼν του τε πασπιστὰς και της Μακεδονικης φάλαγγος τους κουφοτάτους και των τοξοτῶνεστιν ους Τει χαλεπὴν ὁδὸν και δύσπορον, φύλακας τῶνΟδῶ καταλιπών D σφαλερόν τι αυτ* φαένετο, ως μητοῖς πομένοις κατ' κεῖνο πίθοιντ οι τα ρη χοντες

204쪽

l68 AESA MOY των βαρβάρων. αυτὸ δ μετὰ των τοξοτῶν διελθών τὰ στενὰ ἐν τέ πεδόφ κατεστρατοπέδευσε προς τοτ P Ουμεγάλου. καὶ ενταυθα οντος αυτου Ναβαρζάν ς τε ὁ Λα- ρείοι χιλιάρχης καὶ Φραταφερνης ὁ Ἐρκανίας τε και Παρ- αέων σατράπης καὶ ἄλλοι των ἀμφὶ Θαρεῖον Περσῶν οἱ Ἀντιφανέστατοι ἀφικομενον παρέδοσαν πιφῶδ αυτούς. υπομείνας δ εν του στρατοπέδου τεσσαρας μέρας ανέλαβε τους πολειφθέντας κατὰ την δόν, τους με αλλους ασφαλῶς διελθ όντας, τοῖς ἡ ' ριῶσιν ὀπισθοφυλακοῖσεν ἐπέθεντο ι ορειοι τῶν βαρβάρων, καὶ μεῖον χοντες Ῥἀκροβολισμου πηλλάγησαν. υρα δἐ δεεῖθεν προηει ς ε 'υκανέας ει -- δάκαρτα, πόλιν Γρκανέων. καὶ ε τούτφ ι περὶ τερον ξυνέμιξαν αυτο, τοῖς ἐν ξένοις τοῖς Λαρείου υκ

ἐντετυτηκοτες, την χώραν δ οσην διαπεπορευμενοι σαντην μἐν βέρ, ηὐδἐ ενδιδόντων τῶν κατοικούντων προσπεποιημένοι. ενταυθα και φέροιος κε ζουν τοι σκευοφ

7 ροις και ταῖς ὁμάξαις. λόγον δ υστερον Ἀρτάβαζος αφέκετο παρ' Αλέξανδρον και τῶν παίδων αὐτο Κωφην και Ἀριοβαρζάνης και Ἀρσάμης και ξυν τουτοις παρὰ τῶν ξένων τῶν ξυν αρείου πρέσβεις και Θυτοφραδάτης ὁ απουρων σατράπης. υτοφραδάπη ἐν δ την, τραπείαν ἀπέδωκεν Ἀρτάβάγ δἐ και τους παῖδας μαο ἐν τιμη γε, τά τε αλλα εν τοις πρώτοις Περσῶν οντας και η ες αρεῖον πέστεως ἔνεκα. τοι πρέσβεσι δἐ τῶν

205쪽

Ἐλλήνων δεομένοις σπείσασθα σφισιν περ του παντις ξενικου ἀπεκρίνατο ὁμολογίαν μεν ου ἄν ποιήσασθαι

στρὰς ἐτοῖς Ουδεμίαν ἀδμεῖν γα μεγάλα τους στρατευομένους ναντία ν Ελλάδι παρὰ τοῖς βαρβάροις παρὰ τὰ δόγματα των Ἐλλήνωπι κέλευσε δε μει ξυμπαντας καὶ παραδιδόναι σφας αυτους πιτρέποντας Ἀλεξἀνωφχρησθαι ο τι καὶ βούλοιτο η σώζεσθαι πη δυναιντο. ε δε επιτρέπειν φασαν σφῶς τε αυτους καὶ τους αλλους

Ἀλεξάνδρ0 ξυμπέμπειν τε ἐκέλευον τον ήγησόμενον αυτοῖς,

ῶς σφαλῶς διακομισθεῖεν παρ' υτόπι εἶναι δε ελεγονες χιλίους καὶ πεντακοσιους. και Ἀλέξανδρος πέμπει

Ἀνδρόνικον τον πιέήρου καὶ Ἀρτάβαζον παρ' υτούς. υτὴς δε προηγεν ἐπι Μάρδους, αναλαβὼν τοίς24

τε πασπιστὰς και τους τοξότας και τους Ἀγριανας καιτην Κοίνου και Ἀμύντου τάξιν κα των ταίρων ππέωντους μίσεας και του ιππακοντιστάς η δη γαρ υττ και

ἱππακοντισται τάξις σαν. ἐπελθὼν δε το πολυ μέρος της χώρας των Μάρδων πολλους μεν απέκτεινεν αυτῶν φεύγοντας, ους δέ τινας ες ἀλκ τετραμμένους, πολλοῖς δε ζῶντας λαβεν ου γὰρ στιν οστις χρόνου ἐμβεβλήκειες την η αυτῶν ἐπι πολέμφ δι τε δυσχωρίαν και τι πένητες ι Μαρδοι και μάχιμοι επὶ τῆ πενίg ησαν. Ουκ- ν ουδὴ Ἀλέξανδρον ἐμβαλεῖν αν ποτε δείσαντες, αλλως τε και προκεχωρηκότα ηδ ες το πρόσω, ταέτ' μαλλόν τι αφύλακτοι λέσκοντο. πολλοι δἐ αυτῶν και εις τὰ ρη

qnoribui senire eos iussit oriunam satos nisera nec ride tur imperatactuum ipse dedisset urituros, Turi saeιuro lsuque re indignatus si na6 5, 8. - τι - βουλοιτο, die gens posse escere ne inpicius esset,

206쪽

τη χώρ 3 ἐστίν ος προς ταὐτά γε Ουχ ξοντα Ἀλέξανδρον.

ἐπεὶ δε και ταυτη προσηγεν, οἱ δε πέμψαντες πρέσβεις σφας τε αυτους νέδοσαν καὶ την χώραν και Ἀλεξανδρος αυτους με ἀφηκεν, σατράπην δε ἀπέδειξεν αυτῶν υτοφραδάτην, ονπερ καὶ απούρων. Aυτος δ' πανελθῶν ἐς το στρατόπεδον ενθενπερ

ώρμήθη ἐς των Μάρδων την γην κατέλαβε τους Ελληνας

τους μισθοφόρους κοντας καὶ τους Αακεδαιμονίων πρέσβεις ο παρὰ βασιλέα Θαρεῖον πρέσβευον, Καλλικρατίδαν τε και Παύσιππον και Μόνιμον καὶ 'Oνόμαντα, καὶ

λακχὶ εἶχε τους Σινωπέων δε ἀφηκεν, τι Σινωπεῖς Ου του κοινο των Ελλήνων μετεῖχον, υπὸ Πέρσαις τε τεταρομένοι Ῥυκ ἀπεικότα ποιεῖν ἐδόκουν παρὰ τον βασιλέα σφῶν πρεσβεύοντες. ἀφηκε δε και των αλλων Ελλήνωνοσοι προ της εἰρήνης τε και της ξυμμαχέος της προς Μακεδόνας γενομένης παρὰ Πέρσαις ἐμισο φόρουν, και Καλχηδονιων Ηρακλείδην τον πρεσβευτην ἀφηκε του δεαλλους ξυστρατεύεσθαί οἱ επὶ μισθφ φ υτ εκέλευσε

3. οἱ δέ, Z. 19, 1. - ἀφηκεν, hegna eligi si e D. i, obsidibusaeoeptis, Curtius 6 5, 21.4. ἐπανελθών, quin so die instaiisa reperuιur, CurtiuS. - μισθοφόρους, . 23 7. - πρέσβεις, ιegati eran Lacedaemoniormn misti ad Dareum, quo victo anticuerant se Graecis mercede apud Persas milita

207쪽

καὶ ἐπέταξεν αυτοῖς Ἀνδρόνικον, σπερ γαγέ τε αυτους κα ενδηλος γεγόνει ου φαυλον ποιούμενος σῶσαι Ους ἄνδρας.

υτ δε διαπραξάμενος γεν ς επὶ Ζαδάκαρτα,21την μεγίστη πολιν της Γρκανίας, να καὶ τα βασίλεια τοις 'Hκανέοις ην. καὶ ἐνταυθα διατρίψας μέρας στεντεκαίδεκα και θωσας τοῖς θεοῖς ς νόμος καὶ νῶνα γυμνιγὰν ποιήσας ς ἐπὶ Παρθυαίους γεν κεῖθεν ἐεα τα της Ἀρείας ορια καὶ Σουσίαν, πόλιν της Ἀρείας, ἔνα και Σατψαρζάνης κε παρ' ἐτιν ὁ των Ἀρείων σωτράπης τουτου με δ την σατραπείαν ἀποδους --

Ἐν τουτW δἐ ἀφικνουντοι παρ' υτον Περσῶν τινές, ο ηγγελλον ησσον την τε τιάραν ορ ν πειν καὶ την Περσικὴν στολὴν φορουντα Ἀρταξέρξην τε καλεῖσθαι ἀντὶ Βησσου και βασιλέα φάσκειν εἶναι της Ἀσίας πειν τε ἀμφ αυτον Περσῶν τε τους ες Βάκτρα διαφυγόντας καὶ

Persae vocabunt regium capitis insigne hoe eaerulea fastis albo instincι οπ-

φορεῖν ἀπ - ορθην, μόνον

σε οι Περσῶν βασιλεῖς χρῶντο. - Περσικην στοχην, die ursprun laticli inediscite, o de Perser ah- genommeneoraclit, estellem in einem lancherata vallende purpur-nen, veisSgestreinen anan, πορφυρους χιτῶν μεσόλευκος. Curi. 3 3 17 schil lert si also purpureae

tunieae medium aιbun inιezιum era pallam auro distinctum aurei accipitres, velut rosιris inter se concurrerenLadornaban et sona aurea muliebriter cinctus acinacem suspenderat, cui eae

208쪽

καὶ Σκιγας ξυμμάχους. Ἀλέξανδρος δἐ μου δη πω την ἄσαν δύναμιν ηε επὶ Βάκτρων, να καὶ διαστος ὁ Μενελάου παρ' αυτὸν ἀφίκετο ἐκ Μηδίας, ἐχων του τε μισθοφόρους

ιππέας, ων γελ αυτός, και Θεσσαλῶν του ἐθελοντὰς υπομείναντας καὶ τους ξένους τους Ανδρομάχου Νικάνωρ δἐ ὁ Παρμενίωνος ὁ των πασπιστῶν ρχων τετελευτήκεL

ηδ νόσφ. ἰόντι δἐ ἈλεξάνδρW την επὶ Βάκτρα ἐξηγγέλθη Σατιβαρζάνης ὁ Ἀρείων σατράπης Ἀνάξιππον ἐν

και τους ἱππακοντιστὰς τους ξυ αυτφ ἀπεκτονώς, αλμων δ τους Ἀρείους και ξυνάγων εἰς Ἀρτακόανα πόλιν, D τ βασιλειον η τῶν Ἀρείων ' κεῖθεν ει τι εγνώκει, επειδὰν προκεχωρηκότα Ἀλέξανδρον πίθηται, ἰέναι ξυντῆ δυνάμει παρὰ Βησσον, ως ξυν κείνφ ἐπιθησόμενος ορο αν ὐχ τοις Μακεδόσιν. ταῖτα, ἐξογγέλθη αυτου, την ἐν ἐπι Βάκτρα δὴν ου ηγεν ἀναλαβών δ τους τε

εταιρους ιππέας και τους ἱππ-οντιστὰς και τους τοξότας και τους Αγριῶνας και η υμυντου τε και μένου τάξιν,

τη δ αλλην δύναμιν αὐτοῖ καταλιπὼν και ἐν αὐτῆ μά- τερον γεμόνα σπουδὴ γε ο ἐπι Σατιβαρζάνην τε καιτους Ἀρείους, και διελθὼν ἐν δυσιν μέραις σταδίους ες εξακοσιους προς Ἀρτακόανα κε. Σατιβαρζάνης ἐν Ουν, ς εγνω ἐγγυς οντα Αλέξα δρον 5 οξυτητι της φιδο εκπλαγεὶς ξυν ολιγοις παεμι

209쪽

των Ἀρεέων φυγε προς γαρ των πολλῶν στρατιωτῶν πελείφθη εν ῆ φυγη, ς ἀκωῖνοι μαθον προσάγοντα Ἀλεξανδρον Ἀλέξανδρος δε, σου ξυναιτέου της πο- στάσεως καυμα γε και - φ τότε ἀπολελοιπότας τὰς

κώμας, τούτους δε αλλη καὶ ἄλλη, οξείας τὰς διώδεις ποιησάμενος, τους με ἀπέκτεινε, τους δε νδραπόδισε σατράπην δε φειων ἀπέδειξεν Ἀρσάμη , ἄνδρα Πέρσην.αυτὸς δε συν τοι ἀμφὶ Κράτερον πολελειμμένοις, ὁμου σιν δη, ς ἐπι την καραπαίων χώραν γε ' καὶ ἀφικνεῖται ν τα βασίλεια των Ζαραγγαίων ἰν Βαρσαέν'

της δε, ο τότε κατεθε την χώραν, εἷς ν των ξυνε

πιθεμένων Λαρεόφ ἐν τῆ φυγῆ, προσιόντα Ἀλέξανδρον

μαθών ἐς γνδους τους επὶ τάδε του γνδου ποταμου ἔφυγε ξυλλαβόντες δε αυτὴν οι 'υδοὶ παρ' Αλέξανδροναπέστειλαν καὶ ἀποθνησκει προς Αλεξάνδρου της ἐς Λαρεῖον ἀδικίας ἔνεκα.ενταυθα καὶ την Φιλώτα ἐπιβοωλην του Παρμενίω-26νος μαθεν Ἀλέξανδρος, και λέγει Πτολεμαio και Αρι- ὀβουλος τι προηγγελμένην ὁ ο και πρότερον ἐν Αἰγυπτο, ου μέντοι πιστὴ γε φάνη της τε φιλίας της

πάλαι λεκα και η εξ αυιοῖ ες Παρμενίωνά τε τον πατέρα τον Φιλώτα τιμης και ες αυτὴν Φιλώταν πέστεως.

Πτολεμαῖος δε ὁ άγου λέγει εἰσαμναι ἐς Μακεδόνας

Φιλώταν και κατηγορησαι μεν αὐτο ἰσχυρῶς Ἀλέξανδρον, ἀπολογήσασθαι δε αυτὸν Φιλώταν και τους ἐπε-

210쪽

λιστα δη τι αυτος Φιλώτας πεπυσθαι με επιβουλη

τινα Ἀλεξάνων παρασκεταζομένην συνέφη, ἐξηλέγχετο ει

κατασιωπήσας ταυτην πρὸς Αλέξανδρον, καίτοι δις ἐστι την σκηνην ὁσημέραι την κλεξάνδρου φομῶν. και Φρολώταν με κατακοντισθηναι προς των Μακεδόνων καιοσο αλλοι μετέσχον αυτ της ἐπιβουλης ἐπιχαρμενίωνα δε σταλῆναι Πολυδάμαντα, - των σαίρων, γράμματα φέροντα παρ' Αλεξάνδρου προς τους στρατηγοις τους ε Μηδὰδ πιέ-δρον τε και Σιτάλκην και Μενίδαν ουτοι γαρ ἐπι της στρατιας ης Παρμενίων ἰοε τεταγμένοι ησαν και προς τούτων ἀποθανεῖν Πaρμενίωνα, τυχὸν μενοτι υ πιστον δόκει Ιναι Ἀλεξάνδρ0 Φιλώτα ἐπιβουλευοντος μη ξυμμετασχεῖν Παρμενίωνα φ παιδι του βουλεύματος τυχὸν δε τι, ει α μη ξυμμετέσχε, σπιλερος ηδ ην περιῶν Παρμενίων του παιδὸς αυτο ἀνῖρημένομεν τοσαύτy ων αξιώσει παρά τε αυτφ ἈλεξάνδρW και ἐς το αλλο στράτευμα, μη τι το Μακεδονικόν, ἀλλ καιτων αλλων ξένων, ων πολλάκις και ν του μέρει και παρὰ

το μέρος κατὰ πρόσταξιν την Ἀλεξάνδρου ξυν χάριτι ἐξηγεῖτο. 27 Aέγουσι δε και Ἀμύνταν τον Ἀνδρομένους κατὰ τον

αυτιν χρόνον υπαμναι - κρίσιν και Πολέμωνα καὶ