장음표시 사용
231쪽
μἐν αυτῶν ἐς χλον καὶ ις των γεμόνων, Σατρω ςεάλωσαν δε ἐς κατὸν καὶ πεντήκοντα. ς ε Ῥωξις οξῶ τε καὶ δια καυματος πυλλου τα ιπώρως ἐγένετο δέψει τε η στρατιὰ πασα εἴχετο, και αυτις , λέξανδρος
ελαυνων πίνει ὁποιον ην δωρ - π κείνη. και γ ν γαρ πονηρὸν τι δωρ, ευμα θρόον κατασκήπτει αυτWἐς τὴν γαστέρα και 1τὶ φδὐ δίωξις υκ ἐπι πάντων Σκυθ ῶν ἐγένετο εἰ ἐμή, δοκουσιν ν μοι και πάντες
διαφθαρηνα ἐν τη φυγη, εἰ μη Ἀλεξάνωφ τι σῶμα
'Oλίγον δε στερον παρὰ των Σκυθῶν καὶ παρὰ του ββασιλέως αυτῶν ἀφικνοῖνται παρ' Ἀλέξανδρον πρέσβεις, υπἐρ των πραχθέντων ἐς ἀπολογίαν ἐκπεμ γέντες, τιου - του κοινου τῶν Σκυθῶν ἐπράχθη, ἀλλὰ καθ' ἡρπαγην ληστρικφ τρό- σταλέντων, καὶ αυτὸς τι ἐάν έλει ποιεῖν τὰ ἐπαγγελλόμενα και τουτο φιλάνθρωπα ἐπιστέλλει Αλέξανδρος, τι οἴτε ἀπιστοῖντα μὴ ἐπεξιέναι καλὴν αυτ ἐφαίνετο, υτε κατὰ καιριν ν ἐν φ τότε μεξιέναι. λ δε ἐν Μαρακάνδοις ἐν π ἄωρ φρουρουμενοι Μακεδόνες προσβολῆς γενομένης λαωρ ἐκ Σπιταμένους τε καὶ τῶν ἀμφ δεαυτὴν ἐπεκδραμόντες ἀπέκτεινόν τε τῶν
πολεμέων στιν - και απώσαντο πιμπαντας, καὶ αυτοι
ἀπαθεῖς πεχώρησαν ἐς την κραν Q δε και ι α' Ἀλεξάνδρου ἐσταλμένοι ἐς Μαράκανδα - προσάγοντες
232쪽
Σπιταμένει ἐξηγγέλλοντο, την ἐν πολιορκίαν ἐκλεώτει ς ἄκρας, αυτι δἐ ς ἐς τα βασιλειῶ της Σογδιανης ἀνεχώρει Φαρνουχης δἐ καὶ οἱ ξυν αυτο στρατηγοὶ σπευδοντες ἐξελάσαι αυτὸν παντάπασιν ἐπί τε τα ορια ρος
Σογδιανης ξυνείποντο ὁποχωροῖντι και εις τοὐς Νομάδας τους Σκύθας ουδενὶ λογισμου ξυνεσβάλλουσιν. εν. προσλαβὼν ὁ Σπιταμένης των Σκυθῶν ιππέων ἐς ξα--σέοις προσεπηρθη αὐτης ξυμμαχέας της Σκυθικης δέξασθαι ἐπιόντας τους Μακεδόνας παραταξάμενος ει ἐν
χωρι ὁμαλῆ πρὸς τῆ ἐρω τῆς Σκυθικῆς στομεῖναι
μεν του πολεμέους ταυτὸς ἐναυτους ἐμβαλεῖν - θελε, περὶ στευω δἐ ἐτόξευεν ἐς την φάλαγγα των πεζῶν. καὶ ἐπελαυνόντων ἐν οφ των ἀμφὶ Φαρνοεν φευγενευπετῶς, οἷ δη λυτέρων τε αυτοῖς και ἐν του τότε ἀκριαιοτέρων οντων μνάαπων τοις δ' - Ἀνδρόμαχον υπό τε της ξυνεχοῖς πορεια και - χιλου ἀπορέρ κεκ κωτο Ἀπαος μένουσι ει η ποχωροῖσιν ἐπέκειντο ευ- ρώστως οἱ Σκύθαι. - δη πολλῶν ἐν τιτρωσκομένων ἐκ των τοξευμάτων, στι δ' Α και πιπτόντων ἐς πλαίσιον ἰσόπλευρον τάξαντες τους στρατιώτας ἀνεχωροι - ἐπὶ τὸν ποταμιν τὸν Πολυτίμητον, τι νάπος ταίν ην, ς μήτε τοι βαρβάροις ευπετἐ ετ ῶναι ἐκτοξευειν ἐς μτούς, σωσι τε οι πεζοι φελιμώτεροι σα
Κάρανος ει ὁ ἱππάρχης ου ἀνακοινώσας Ἀνδρομάχν
διαβαίνειν ἐπεχείρησε τὸν ποταμὸν, ἐς σφαλὰ ταύτηκαταστήσων την λαοπι ,αι οἱ πεζοὶ αυτ ἐπηκολου--
233쪽
σαν, οὐκ ἐκ παραγγέλματος, ἀλλα φοβερά τε καὶ ουδενὶ -- ἐγένετο αὐτοῖς Ἀσβασις η ἐς το ποταμὸν κατακρημνώδεις τὰς χθας καὶ οἱ βάρβαροι αἰσθόμενοι την
αμαρτίαν τῶν Μακεδόνων αυτοῖς λαοις ενθεν καὶ εὐεν
ἐσβάλλουσιν ἐς το πόρον καὶ οἱ μεν τῶν δη διαβεβη
κότων καὶ ποχωρουντων εἴχοντο, οἱ δε τους διαβαίνοντας ἄντιμέτωποι ταχθέντες ἀνείλουν ε τον ποταμόν, οἱ δε ἀπὸ των πλαγίων ξετόξευον ε αυτούς, οἱ δε τοις τι ἐσμένουσιν επέκειντο, στε ἀπυρέq πάντοθεν ξυνε μενοι οἱ Μακεδόνες ἐς νησόν τινέα των ἐν φ ποτ φ ξυμφευγουσιν ου μεγάλην. και περισταντες αυτοῖς οἱ Σκυθαι τε καὶ οἱ ρον Σπιταμένει απεὶς ἐν κέκλφ πάντας κατετόξευ- σαν λέγους δε νδραποδίσαντο αυτῶν, και τούτους πάντας ἀπέκτειναν.
Αριστόβουλος δε ἐνέωρ το πολ της στρατιας δια εφθαρηνα λέγει, των Σκυθῶν ἐν παραδείσφ κρυφθέντων, οῖ ἐκ του φανοῖς ἐπεγένοντο τοι Μακεδόσιν ἐν αὐτWτ εργφ' ἔνα τον μεν Φαρνούχην προσχωρεῖν της γε- μονέας τοι ξυμπεμφθεῖσι Μακεδδσιν ως ου ἐμπείρως ποντα εργων πολεμιαῶν, ἀλλ' επι φ καθομιλησαι τοῖς βαρβάροις μειλόν τι προς Ἀλεξάνδρο η επι τ ἐν ταῖς μάχαις ἐξηγεῖσθαι ἐσταλμένον, τοῖς δε Μακεδόνας - ῶναι πιαι ταίρους βασιλέως Ἀνδρόμαχον δε και Κάρανον και Μενέδημον ου δέξασθαι την γεμονιαν το μέν τι, μηδοκεῖν παρὰ τα ἐπηγγελμένα αδ Ἀλεξάνδρου αυτούς τι κατὰ σφας νεωτερέζειν - δε και εν αυτ του δειν οὐκ
234쪽
επιθεμένους αυτιῶ τους βαρβάρους κατακόφαι στάντας, ωστε ιππέας - μη πλεέονας των τεσσαράκοντα ἀπο- ναι, πεζους δ ες τριακοσίους.
θει των στρατιωτῶν πιχι γνω σπουδὴ λαύνειν - επὶ Σπιταμένην τε καὶ τους ἀμφ αυτὸν βαρβάρους ἀναλαβών ουν - τε ταίρων εππέων τους μψεας και τους υπασπιστὰς ξύμπαντας και τους τοξότας και τους Ἀγρια- νας και της φάλαγγος τους κουφοτάτους Γει - επι -- ράκανδα, να ἐπανηκειν Σπιταμένην ἐπυνθάνετο καὶ αυθις
πολιορκεῖν τους εν τ α ρ. και αυτις μεν εν τρισιν
ἡμέραις διελθὼν χιλίους και πεντακοσέους σταδίους τῆτετάρτη - την λ προ γε τη πόλει Σπιταμένης δε
κα οι ἀμφ' αυτόν, ἐλπέ- προσάγων Ἀλέξανδρος,
ου εμειναν, αλλ' ἐκλιπόντες την πολιν φεύγουσιν ὁ δε ἐχόμενος αυτῶν δίωκεν ώς ὁ ἐπι ὁ χῶρον κεν υ μάχη ἐγένετο, θάψας τους στρατιώτας - ων παρόντων μετο ἔστε ἐπι την ρημον τοι φεύγουσιν ἐκεῖθ'εν δ' ἀναστρέφων ἐπόρθει την χώραν και τους ες α ρυ- ματα καταπεφευγότα των βαρβάρων εκτεινεν, τι ξυνεπιθέσθαι ἐξηγγέλλοντο και αυτοὶ τοις Μακεδόσι και ἐπηλ πασαν την χώραν σην ὁ ποταμὴ ὁ Πολυτίμητος ἐπάρ- δε- επέρχεται. να δἐ αφανίζεται φ'--W τι δωρ, ἐντευθεν δη τι εστ' ἐκεῖνα ερημος Ἀώρα ἐστίν Ἀφα
235쪽
A BΛΣΙΣ. 4.7. 13νέζεται δέ, καίπερ πολλοι ν δατος ες την ψάμμον. και αλλοι ποταμοὶ σαύτως κεὐαφανίζονται μεγάλοι σαώαέναοι, aρδος, ο ρεε δια Μάρδων της χώρας, και ' Ἀρειος, του ἐπώνυμος των Ἀρείων γη ἐστι, καὶ Ἐτυμανδρος, ο δι' Ευεργετῶν έει και εἰσι ξύμπαντες
Ουτοι τηλικουτοι ποταμοι - ουδεις αυτῶν μειων ἐστι του Πηνειου του Θεσσαλικο ὐποταμου, ς δεα ων εμπῶν
ἐέων ἐκδιδονες θάλασσαν ὁ δε Πολυτίμητος πολυ τι μείζων η κατὰ τω Πηνειον ποταμόν ἐστι. I υτ δε διαπραξάμενος ες Ζαρίασπα ἀφίκετο και Ιουτοῖ κατέμενεν εστ παρελθεῖν το ἀκμαῖον του χειμῶνος.
ἐν τούτο δε ἀφίκοντο παρ' υτὸν Φραταφέρνης τε ὁ Π aέων σατράπης - Στασάνωρ ὁ ε ωρεέους ἀποπεμφθεις ώς Ἀρσάμην σιλληψόμενος, τον τε ἡ σάμην
δεδεμένον αγοντες και Βαρζάνην, ντινα Βησσος της Παρ--μαίων σατράπην κατέστησε, και τινας αλλους των τότε
ρυν Βήσσφ ἀποστάντων. κον δε - φ αυτ Eαοκιλλος και Μελωνίδας και Πτολεμαῖος ὁ τῶν Θρφεῶν στρατη-- απὸ θολάσσης, ι τα τε χρήματα ξυν Μένητι πεμφθέντα και τους ξυμμάχους ς ἐπι θάλασσαν κατηγαγον. και σανδρος δε ε τούτW κε και Νέαρχος, στρατιὰν Ἐλλήνων μισθοφόρων γοντες, και Ἀσκληπιόδωρός τε ὁ Συρίας σατράπης και Μένης ὁ παρχος - θαλάσσης,
πιθα δη ξύλλογον α τῶν παρόντων ξυναγαγών πιέξανδρος παρήγαγεν ἐς αττους Βησσον και κατηγορήσας την Λαρείου προδοσίαν την τε Α Βήσσου ἀποτμηθηναι
236쪽
τηρίων την λώβην καὶ οππηναι Ἀλέξανδρον ξυμφημι ἐς
ζῆλον του Μηδικου τε καὶ Περσικου πλούτου καὶ της κατὰ τοτ βαρβάρους βασιλέας ου Ισης ἐς τους προδους ξυνδιαιτησεως, ἐσθῆτά τε τι Μηδικὴν ἀντι της Μακεδ νικης τε και πατρίου Πρακλείδης ν μετέλαβε ν, ουδαμ- ἐπαινῶ, και την κιταριν την Περσικὴν των νενικημένων ἀωτε ν αυτὸς ὁ νικῶν πάλαι ἐφόρει ἀμεῖφαι - ἐπαπωδέσθη, ουδεν τούτων παινῶ αλχ' εἴπερ τι λλο, και τα
Ἀλεξάνδρου μεγάλα πράγματα ἐς τεκμηρέωσιν τέθεμαι ώς
οντε το σῶμα του εἴη καρτερόν, ουτε στις γένει ἐπιφα-νης, ουτε καπὰ όλεμον ει η τις διευτυχοέη τι μῆλλον Ἀλέξανδρος ουδ ει την σέην τις προς τῆ Ἀσὼμ καθάπερ υν ἐπενοει ἐκεινος, ἐκπεριπλεύσας κατάσχοι, Ουδ εἰ την τρώ- ἐπι τῆ Ἀσέρ τε και Θιμ ν τρίτην, τούτων ουδέν τι φελος ἐς εὐδαιμονίαν ἀνθρώπου, εἰ μησωφρονεῖν ἐν αἰτου πάρχει τούτο τ ἀνθρώπου ταμεγάλα ς δοκεῖ, πράγματα πράξαντι.
237쪽
ρον ἐπράχθη, - ξω του καιρου ἀφηrσομαι. ειναι ἐνρορ μέραν ἱερον του Λιονυσου Μακεδόσι καὶ Ῥειν ι νυσο - ετ εν αυτῆ Ἀλέξανδρον τον δε του Λιονυσου με ἐν τε τε ἀμελησαι λέγουσι, Λιοσκουροι δε σαι, ἐξ - δη ἐπιφρασθέντο τοῖν σιοσκουροι τη- σέαν'nΜή δε του πότου προώντος και γαρ καὶ τὰ των πό-
των Aλεξάνδρο ἐς το βαρβαρικώτερον νενεωτέριστήαλλ' εν γε του πότο τότε πὰ τοῖν Λωσκουροι λόγους γίγνεσθαι, πως ἐς Αια ἀνηνέχθη αυτοῖν η γένεσις
ἀφαιρεθῶσα υνδάρεω καί τινας των παρόντων κολα
κείρ τῖ Ἀλεξάνδρου, οἷοι δ' ἄνδρες διέφθειράν τε αεὶ
και υποτε παυσονται επιτρίβοντες τὰ των ἀεὶ βασιλεω,
πράγματα, κατ' ουειν ἀξιουν συμβάλλειν ἈλεξάνδρW τε καὶ τοις Αλεξάνδρο εργοις τον Πολυδεπικην καὶ τὸν Κ στορα ι δε υδε του Ηρακλέους ἀπείχοντο - του πότν' ἄλλα τὸν φθόνον γαρ ἐμποδὼν στασθαι τοι ζῶσι το μηου τὰς δικαια τιμὰς αυτοῖς ἐκ των ξυνόντων γιγνεσθαι. κλεῖτον δε δηλον μὲν ἀναι πάλαι ηδη αχθόμενον του
σωφροσύνη βραχυτης ς ἐστὶν ἐπιλ
238쪽
των κολακευόντων αυτὼν τοῖς λόγοις τότε δε καὶ αυτον πρὸς του οἴνου παροξυνόμενον υ ἐαν τε ε το γεiονυμόζειν, υτ τα των πῶλαι ρώων εργα εκφαυλίζοντας β χάριν -την παριν προστιθεναι Ἀλεξάνδρου εἶναι μουν ουδ τα Ἀλεξάνδρου υτω τι μεγάλα καὶ θαυμαστὰ
αλλὰ το πολι γαρ μέρος Μακεδόνων ῶναι τα εργα καὶ τουτον τον λόγον ἀνιῶσαι Ἀλέξανδρον λεχθέντα ουδἐ εγὼ ἐπαινῶ τον λόγον, ἀλλα ἱκανον γαρ ῶναι τίθεμαι - τοιβδε παροενέρ το καθ' αυτὸν σιγῶντα πειν μηδἐ τα αυτ τοῖς ἄλλοις ες κολακείαν πλημμελεὶν - δε καὶ των Φιλίππου τινἐ εργων, διι υ μεγάλα ουδἐ θαυμαστὰ Φιλίπα κατεπράχ', ουδεμι ξυν δικ ἐπεμνήο σαν, χαρι μενοι και υτοι ἡ λεξάνδρW, τον Κλεῖτον δη Βυκέτι
βάλλειν ὁ Ἀλέξανδρόν τε και τα τούτου εργα παροι' νουντ η- τον Κλεῖτον, τά τε ἄλλα και πολυν ἐναι ἐξο
νειδίζοντα Ἀλεξάνδρφ τι προ αυτο ἄρα ἐσώων, πότε ἱππομαχία εγι Γρανικου ξυνειστήκει προς Πέρσας
7 καὶ δ και την δεξιὰν την αυτο σοβαρῶς ἀνατείναντα, αυτ σε η χείρ, φάναι, ω Ἀλέξανδρε, ἐν τετότε σωσε. και Ἀλέξανδρον ουκέτι φέρειν του Κλείτου την παροινίαν
τε και βριν, αλλὰ ἀναπηδῶν γὰρ ξιν ὀργὴ ἐπ αυτόν, κατέχεσθαι δἐ αὐ των ξυμπινόντων. Ἀλεῖτον ὰλ 8 ἀνιέναι βρίζοντα. λέβανδρος ὁ ψόα ἀνακαλῶν τους
239쪽
εστρο μαι Λαρεέφ, ὁπότε πρὸς Βήσσου τε καὶ των ἀμφὶ Βησσον ἐυλληφθεις γετο ουδέ τι ἄλλο τι μη νομα ν
σαίρους, ἀλλ' ἀναπηδησαντα γαρ ι με λόγχην ἀρπάσαι
λέγουσι των σωματοφυλάκων τινος και ταύτy παίσαντα πιήῖτον ἀποκτεῖναι οἱ δε σάρισαν παρὰ των φυλάκων τινος και ταυτην Ἀριστόβουλος δε θ' εν μεν η παροινία
ορμή' ο λέγει Κλείτου δε γενέσθαι μόνου την ὁμαρτίαν, ὁ γε ώργισμένου Ἀλεξάνδρου και ἀναπηδήσαντος εστ αυτὸ ως διαχρησομένου ἀπαχθῆναι με δια θυρῶν
εμ περ το τεῖχός τε και την τάφρον της κρας, ναεγένετο, πρις Πτολεμαίου του Θου του σωματοφύλακος ου καρτερήσαντα δε ἀναστρέψαι αυθις και περιπετη
κλεξάνωφ γενέσθαι λμον ἀνακαλοῖντι, και φάναι τιουτός τοι εγὼ ὁ Κλεῖτος, ω Ἀλέξανδρε και εν τούτο πληγέν- τ σαρέση ἀποθανεώ. ἐγὼ Κλεῖτον με της βρεως της ἐς το βασιλέα τον αυτή μεγαλωστι μέμφομαι Ἀλέξανδρον λ συμφορας οἰκτείρω, τι δυοῖν κακοῖν ἐν τότε ηττημένον επέδειξεν αυτόν, φ' των δ και του τέρου ου ἐπέοικεν ἄνδρα σωφρονοῖντα ἐξηττῶσθαι, ὀργης τε και παροι- νέας ἀλλα τα ἐστι τοῖσδε α ἐπαινῶ Ἀλεξάνδρου , τι παραυτίκα γνω σχέτλιον εργον εργασάμενος. και λέγουσιν εἰσὶν ο των τα Ἀλεξάνδρου ξυγγραφάντων τι ἐρείσας
την σάρισαν προς τον τοῖχον επιπέπτειν γνώκει αυτΓ,
240쪽
αυτὸς υτπειρέα κτεινε φονέα τε των φίλων ου διαλελπειν αυτον ἀνακαλουντα, σιτόν τε καὶ ποτον καρτερῶν
εστ ε α τρεις μέρας, ουδέ τινα αλλην θεραπείαν θεραπευσαι, το σῶμα. και εστι τούτοις των μάντεων τινες μηνιν - σωρο-
νυσου. και Ἀλέξανδρος μογις προς των σαίρων πεισθεὶς σέτου τε φατο και το σῶμα καλῶς θεράπευσε και φΛιονυστ τη- σίαν ἀπέδωκεν, πει υδ αυτου ακοντι τὶν ἐς μηνιν του θείου Ῥῶλλον P την αυτου κακότητα ἀναφέρεσθαι την ξυμφοράν. ταυτα μεγαλωστι επαενῶ