장음표시 사용
11쪽
UID in hac Emtione libelli vere aureieXONaanda perfecerirn, nonnulla fiunt, quae I,ectorem benevoltina in antecessi ina ad
ConteYtuna ad Editione na Uptonianana, longe omniurn enaen dati Tiniam, ita exprirnendturi Curavi, ut lablatis operaruna vitiis emendatior Prodiret. Neque tanaen profecto is su na, laterina suis naevis carere eXistinae in e scilicet, ut
Honao, ita liber ille optinaus est, qes naininais
Adnotationes ab eodena UptOno unde qua-Pae collectas eo consilio repetere Volui, ut eoruni nihil, quibus illa editio Commendaturinositae deesset. Alias ex aliis Cornmentatoribus ut Massio, Robortello, Victorio, Benio, Castelvetrio, Piccothona in eo, Dacem O, Batteusio, Salagio, Curtio, Otilonio, Florio, ad fastidiu in usque coreadere nullo negotio potuissena . Sed hos, rnole, ut plumi nun3, formidanda libiras, re partina utiles, si unum aut H-teriarn eXCipias, peistinctorio tantu in opere evolvi, ne in labore ineptiartim occupatus fuisse viderer. Earurn igitur Observationum, quae huic opera subjiciuntur, naaXina a pars me habet aUC-torem, in laibus is naihi praecipue antinus fuit,
12쪽
ut Aristotelem, quem illustrando Itali obscurarant, emaculando turpiter scedarat Heinsius, retentis, quant una ejus fieri potuit, veteri lectione, atque ejus tern sensu illo, qui maxime obvius sitit, sibi restituerena. Nonnulla tamen in auctore, qui certe πολλοῖς ελκε τι βρυει, ipse Conjectura ductus, ita emendavi escam p an potius iii, ut avi, ut ex iis sententia alitia, quae in e litis nulla fuit, e maeret ui : alia vulgo receptis fortasse imeliora suppeditarunt variantes lectiones, quas e Codd. quatuor Biblio laecae Medice te excitatas hunaanislii ne in ecum Conaria unicavit Vir inter paucos linguae Graecarpentisilinus, de cvj us amicitia est quod mihi serio gratuler, A. M. Banitinius J. U. D. ejus Bibliothecae et publicae Marucellianae Custos doctissinu S.
Horuna Cossicum nec valde prisca, nec recente adeo naanu exaratorum notationem in
literis ad 1 ne datis ita fecit ipse Bandinius: Ad Codices vem quod attinet, eo S siiligentissi e contulimus, seri ato Or ne, quem
in Bibliotheca obtinent; sunt autem isti:
I. Codex X1 v. Plutei XXXI. chartaceus in A. majori, Saec. xv. Charactere graniliori eXaratus, Optinaeque servatus, Cuna CorTectionibus Plibus iaria valde ratis ab eadena manu, in quo
potissimum arnanuensis peccavit, quod identi-dern in exscribendo similitudine alicujus vocissi eptus, aliquas clictiones, intercluna etiam
13쪽
integras periodos praeternat sit, ut sitis jana locis adnotaVirnus; praeterea voces quasdarn aliquanto obscuriores in lacuna reli Psit.
SseC. X v. Charactere perspicuo, optiiDe servatus, in cino praepositiones interiturn videas accentibus destitutas, ita ut μέλους pro μέλους, δαμέτρων pro μέτρων eXhibeat; quod nos, nis1 ubi sententiae mutatio fieret, Minotare supervaCane- una duximus. Habet praeterea surn maria Plaedam in margine rii bracata: Graeca Pa ident ejusdem manus, L. atina vero Angeli Politiani, cujus erat Codex, ut ejus ex epigraphe adparet Hlinc autem, ut a superiori Codice, qui eodem
nUmero XIV. praenotatur, distinguere naus, in variantibus Rot nano nun em designavi inus. III. Codex XVI. Plut . LX. Chartac. in . min. Saec. XV. Charactere Iminuto eXarratu S, co1Tectionibus Plibus lana ab eadem in anu et funarnariis rei bricatis in naargine. IV. Codex XXI. Plut . LX. Charta c. in . min. Ss2C. X v. litera granitiora, Cttin funa naariis Graecis in naargine rubricatis ab eadem inaliuet aliis L, atinis. Scatet autein cota ectionibi is, quae, Ut plurimum, China edita te mone conveniunt. Praeter has, variantes lectiones ex editione
principe Aldina li Rusce libelli, uti et alias,
14쪽
collegi. De hac versione, quae, Cum vethun de verbo reddat fidus nisi iis interpres, instar
MSpti liabenda est, vide Maittaire Annales Typograph. T. I. p. 66 I. His denique paraphrasin Gouistonianam, et,
Indiceret, Tyronibus, uti spero, non inidone- una, niihi laltem laborios tria, adieci . Ne vero plures Observationes ad sensum auctoris, qui ab Enareatoribus plerisque Ornni bus, ne ipso Oaiderei Gouistono eXcepto, Imale habet hir, elucidandum adderentur, obstitit Editorris oculor una et valetudinis infima uias. Ea de causa et quia librunt hunc in molem excrescere nolui imulta hujusinodi, ab aliis Occupata, consulto Ormisi, Ut e. gri quae de Sophrone praeclare egit suianimus Valchenaer in Adnotat. ad Argiana. Adoniagus. Theocrita; de Nomo et Dithyrranabis Auctor Tractatus de
Decreto Lacedaemonioru rei contra Tirnotheum
Milesiunat necnon Hagedoria in Abhandiu povon den Lie deni der alten Graechen Oper. T. III. p. 2OI. si eaeculti silano ingenio viri; de Heracleide, Theseide et parva Iliade Cl. Heyne, EXC ir s. ad Virin. n. II. T. II. p. 22 O. de Conjunctione et aliis nonnullis ad Granimaticaria poti Trinium speetantibus, in Henne- te Hartis, Saresburiensis, vir, si quis alius,
Tu vero, Lector, vale atque huic nostro labori, quantuluscunque is demum sit, fave.
15쪽
yam vero ad emn perveniunts Dalm, in plo aut necesse es alipYid nuta debeant emitti, pus fur simam ali Ot capituni huyus libri tra sostionem, ine pisinutilia prope omnia erant, pιae divinitara ὰ niax oetiirorum de Tragoedia effpze partibus diatntur, primi advertimuA aut ut donis rationibus, ea suae dicuntur, confutent. 2uare, ut, plod insiliuniuA Lectori probranu . totum ordinem, ptem senili suurus, in ipso contextu, expressmus obiter. Si pris tamen glandes posarisas malit, seu fruatur. Sed de eo jani aganuss. A P I T E sexto, post linitationem qVana HeXarne trana Philosophus vocat, de tragoedia agere incipit, cujus definitionem p ponit. Ac priuio in ipsa definitione, quaedant quae obscuriora videbantur, illustrat, Secundo, eX eadem Paries
τι-ς PI Onit. Illitis metti s respectu, constitutio
16쪽
Τragoediae, Fabulam quam Vocat, pos relana est, cuni sit praecipua: triljus vero Ptanaa. Paries autem
qualitatis, liae sunt: Fabula, Mores, Sententiar, Dictio, Apparratus, Modulatio. Quena deinde ordinem in explicauone singulor na persequitur &semat. Sex atliena esse Partes tantum, neque plureS,
tribus in linitatione differentiis probat, quas initio
libelli posuerat, οις, ως , α. Prima in striinaen turn quo inritamur significat quo Apparatum ac Modulationem referri. Secunda IIunius denotatur, equo irnitatio cliversitate rei sumit: eo aute in Sermo
retertur. Tertia Materies, sive Sul edi una, denotatur: quo Fabula, Mores & Sententia est referenda. Deirule praecipuam esse Pariena, Fabularia, sive ipsana constitutionena, Osten est , quod gravisse sit nis eoderia capite argumentis Protat: donec praecipuam in Tragoedia, & Plassi animana, cons it il-tionem esse concitulat. Secundo loco Mores ponit, quod & faciendiana, si irati tintine praeclara ostencit. Tertio Sententiam, cujus obiter occasione, Mor n& Sententiae ostendit differentiana. Qti arto dictionena, Partibus pos Temo iminus essentialibus sui inasina ut tribuit locum . iniae sunt Modulatio & Ap
Huc usue ne se ad fntan capitis sexti secutus es ordine , vulgatis Editionibuis servatum.
Capite septimo, quod transpositiarn, Ut postea Ostende naus, a librario errat, definiti illusti ancti Cati-sa, Partes quantitatis ponit, sine quibus partes superiores intelligi non poterant. inlae siliat, Prologus, Episodihun, Exodus, Choreis. Cujus Claon duas statuit partes : deinde & singulas obiter eXponit, & eodem capite absolvit. Νeque essentiales enirn, de uiribus fuse acturias erat, & totam ex iis expli-
17쪽
explicaturias Triis Cediae e sientiam, absolvere partes poterat ; Praecipue autena Praecipit aria; Fintilan iniimirum, sive Ginstitutionem nisi prius Epis diurn quid esset, quid Chorus, quomina tape rnentiisonem in praeceptis facit, quae de prirna parte essentiali erant, obiter proposcisset. 0t curn, quis ἐπ - λωδὸς μῖΘ sit, docet. od profecto intellexisset nemo nisi qui, Pi id esset EpisOdiuria, jarn ante did1-cisset. Caput Septimuni in Editione Heliasiana, cuni his
verbis incipit, οἱς μὲν ως οῦδε τι δειυρῆ Γ, προτερον εἰπομεν : F pertingit respue ad illa, Κὰjes
Capite octavo, primana essentiae aggressitur Partem : idque ὰ definitionis fundamento. Integrae enirn & absolutae actionis i initationem esie Tragoediarn, clictum erat. Hinc pulcherrirna de justa actionis magnitum ne, sive de Periodo, Oritur quaestio. Cum enim toturri sine ira agni tintine esse ali Uald possit totum enim est, quod principitana, rnediurn& finern habet) nihil alitena pulciarurn sit sine imagnitudine aliqua & Ordine ; rursiis magnitudine nimia sensus dimandantur, silctit parvitate Confunduntur nimia, curn ViX sentiant; termin una invenire constitutionis in Tragoedia necesse est: quam ex ipsa Fabula & arte, non extrinsecus ἐν ἴσωpetendam docet. Ac postTelmo concludit,
Caput Octavina idem es, ne Septimion in vulgatis editioni S.
18쪽
Cum Traooedia autem ut absolutae, ita Vni US actionis sit instatio quod in definitione dictu in) illud
etiain videndum erat, quae sit Una actio. Qua occasione eoruna notat eri rei D, Pli unius actioneret
Unaira admonena esse existimastent curia ab uno &eodem imulta quo Die fiant, quae sunt i nullum inter se cliversa, nec te ulla cohaerent ratione. In hac Parce errasse eos notat, qui aut Herculis aut Thesei Ornnes conmpleXi a stiones fuerant, quod unana esse Unius adtionem credulissent. Monet ergo, sicut reliquae, quae inai tantur attes, Unam imitantur: ita&constitutionem in Dramate, quandoquide1n Unius actionis i nitatio est ; ut totius, ita unius debere esse :Plura enim recte conjungi non posse. Et quandoquidem, Paeta iam nodum sane naagnitudine, sic sine
Orchne nihil pulchriani est ; ita inter sese cola exere unius actionis illius partes debere : ut sublata aut
Quia ita, quod utrurn adsit vel absit, animadverti non potest, Pars totius dici revera non potest. Hoc etiam octa Uo respondet: ta tria septentia capita nono, decimo, undeciuropse.
Capite sequenti, ut quam non sit cujusvis recte actionern constituere in Dramate ostendat, ab la istoricis poetas distinguit quod historici qtiae fiunt, POetae, Ut fieri debent, oinnia describunt. Que are &Imagis seriuria ac grave poetae, quana historici munus esse, subjungit. Alter enim sequitur quod faetilion, alter id quod verisii nile est, & potest fieri, considerat. Siquideria in singularibus historicus, in universalibus versatur poῆta. Parvaim deinde in Cornicorum ac Tragicorum constitutione disterentiam ostendit.
19쪽
ostendit. Et, ut melius intelligatur, quanturn ut quis recte constitutionem constituat intersit, poetarn non respectu numerorum, sed ipsius cotistitutionis, dici poetam notat. Et Prandoqvidem Fabula sine Episorio nulla est; Epistoclium autena aUt recte, aut Contra curn Priecipua actione connectitrur; constitutionem eam absolmana esse, in via recte Epis dimn cohaeret: in quavem contra, reprehendi, & ab illo vitio 'Eu θολωδε μῖθον Vocari Ostetulit. Cujus vitii occasione ira tana in bonis qualia ineptis ostendit poetis. Et cum in post rena a definitionis parte, Conditio illa ad isserentiarn fuerit posita, ut corviviseratio& tereor, non quidere1 ὰ nareatione, sed ex ipsa fabula & actionis nascatur constitutione; hanc post remana ejus partem eXempla confirmat. Quae quidem ornnia ad actionis constitutionem, siVe, τ μύθον, Primam essentiae partem, manifeste spectant.
C A P. XI. Capite sequenti illana esientiae dividere incipit partem. Sicut igitur hurnan se adtiones, aut sunt silmplices suique siti niles ad finem usque procedunt, aut Iarillationena aliquam illus Terei habent, ita Fabula aut SimpleX est, alit ImpleXa. Rursus, I in exsepartes sunt duae: laariana alteram IIερι τ ὰν, quae est
manifesta in contrarium miliatio; alteram 'Aναγνάει-
σιν, sive Agnitionem, dixit. Quas, ut recte adhibeantur, eX ipsis nasci rebus oportere ostendit: ut vel necessario vel verisina iliter eveniant.
Capite duodecimo, partes Constitutionis, sive Fabulae Iimplexae, Peripetia in & Agnitionem CXPOnit. Et priorem, quidem prius. Qua in eXena-psis ὰ Tragoediis it justrat. Deinde & Agnitionena
definit. Et ill rnelius quae Tragoediae sit propria Ostendat, reliquas excitidit. In sine capitis duos
Agnitionis ponit modos. C A P.
20쪽
C A P. XIII. Capite tertio & declino quod miseia clivulsiun
est, & post partem secutulam essentialerei, curn ad prirnana spectet, Vulgo ponitur; decini uin enim &sextat in est Agnitionis, de qua ante egit, e XPO- nuntiar species. Cujus initi una est: 'Aναγνύεισις θ π
Agnitio auteni pzid si, supra dixinuta. Species autenm illius, hi 'nt. Ponit aute in quinque; I. Tας λα
de quibus singulis accurra te.
Capite sequenti, quod est decis nurn & c raritam, ante duodecimurn, postquarn duas Fabulae ina plexae Penuus absolvit paries, orarii in Posterior Agnitio, prior Peripecia fuit, tertiam proponit, quae est Urά-2 , sive Per irbatio. Cujus capitis initi una est:
-κτH. Quibus verbis ipse transpositionern inclicat. Nain si praecedenti capite has distinctiones enim sequii nur cuia i vulgo de Agnitione se egisse dicit, cur nunc quinto post demuna, de hac agit y Eode in capite o αάθους definicio proponitur ; reliqua miser- mirae transposita fueriint: ut ne isdena cle teri la& praecipua fere Fabulae parte, duobus sequentibus capitibus Aristoteleni egisse, erit ita sciverint. Cui en ina de Perturbatione ibi agi suboluit piat lamvis enim caput untina esse, in Plo MN ολε νου υἰ φοβερου manifeste agerethir, intelligerent, quasi in tenebris, Connexionem Cum superiore capite videre non potueriint. Videbit auteai, qui continuabit definitionem oridis: cum sequentibus hoc modo: αδδ' ο ααξις φθαρπκη η ὀδ ηυ' οἱον οπε ἐν πό φανερω