장음표시 사용
21쪽
Ostendere ergo Pergit, quandoci dein ex ipsa constitutione, sicut duae superiores partes, haec quo-mie est petenda) qualis Fabulae constitutio perturiationern adferiit; quod futurum, ait, si nec boni viri e felicitate in adversarn, nec irnprobi ex infelicitate in secundana, neque valde limprobi ὰ felicitate in adversam incidant fortunam, sed curn alici iis eoriam, Pit in lignitate & secunda versantur sortuna, virtute tamen & justitia non nimium excellit, non Psidem Ob irnprobitatern , sed flagiti tam aliquod insagne, in adverseria incidit fortunarei. are & deinceps, non ornnes admittere laoc Fabulas, sed paucas, in Plibus propterea, retiliis relictis, Tragici poetae versarentur, ostendit. Etiam Iaudern m ' παθων Euripidi relinviit: quod imovere perturbationes in antimo, Tragoediae sit proprium.
Et qtrandoquidem παῖ , Ut ex constitutione, ita potissimurn ὰ felicitatis in adversam fortunam InUtatione, aut Contra, nascitur, aliaeque constitutiones
simplices, aliae sunt duplices in quibus non modo in adversem tria probi incidunt fortunarn, sed &probi fiunt felices sicut AEgisthus & Clytemnestra iniseri, Orestes & Electra apud Sophoclern, felices)constitutionern talena si implici postponentarn, certe in Tra Cudia, docet. C A P. XV.Cvin superiori capite de Perturbatione egisset, &ad definitionern Tragoediae & essentiarn spectare ostendisset; eam hoc capite, ὀ Tragoediae actione
non ex Apparratu, ut Putant imperiti, petendaradocet: id choragi enilia, non poetae esse. QSA OC- Casione, quales sint personae Prae movere solent ταααθη, docet. Cum ergo ii, qui atrocia inter se
22쪽
cornmittunt facinorii, aut atalici sint aut inlinici, aut neutri, ait Philosophus, si inii nictant in iiDictis interficiat, nullana cornmiserrationeiri, nisi respectu facinoras, qnod huimanum per se imovet animuin, coiri movebit: Ut nec ne inro affecti inodo si fuerant. Restat ergo, ut ib ab amicis fiat & consanouineis.
eniadi nodum, ctura stater fratre rei, filius imatrem, mater filiarn interficit. TUna eniim vehenaen ter CXCltantUr τα παθη. Rursiis, cuna qui aliquem interficit, aut eum norit, aut non notat; & qui non novit, aut cuna facinus conarnisit, possit agnoscere eum, quem sistulit, aut ante Uarn COIT1 ttat; lais eX istis modis naaXinae eXCitet το χαδδ',
ostendit. E quo rursius prius ἀναγωγ ως egisse sequitur Philosophuna. QSal e enirn quis sit histis illius ὲν 'tJ ηαΘω, doceret, Priusquain, Psid illa esiet, cui stet 8 Hactenus de Perturiratione, & Pio pacto illa ad τ A Jθαν, quae Tragoediae est pars Prinaa, spectet. Hoc idem es caem capite demno Parto.
Duobus sequentibus capitibus, viae dicenda inqτου μυθου, Prirna Tragoediae Parte, a estabant, absol-Vit. ae capita, divella continent Praecepta.
Quod in ipso capitis initio Philosophus professus
erat. Ita enim scripserat: ων Ici
nunc ad caput prius, cimod de Perturbationibus agit, transata sunt. Itaque oν definitionem, quibusdam interpositis aliis, ab ipse doctrina mΘων& praeceptis diviserunt. Hoc praeterea, ne in iis capitibus, oraὼ -Θὼν agi, docti adverterent, esse- Cerunt. Falsiini enim capitis illius, cui praefixa erant, argUmentura i continebant. Nulla eniim
23쪽
ὰ ς μύθων σπασεως, nisi quatenus ad Fabula in Pertustationes spectant, ibi praecepta tractuntur: ne
κινειν και φοβερον ἄγωντας. Ut & capite sequenti. are qui haec ipsa verba quasi argumen itura capitis illius posueriint vehementer abe arunt. FLUDOSenini ven scierunt. Cu rn enim capite sequenti ita conjungenda erant : ων θ δεῖ Θαι κω ἁ δεῖ λα
πιθήμον. Si quis quaerat, quid duobus illis agatiar capitibus: hoc quod verba ista pronaittunt. Primo, ων δεῖ πεα σθαι, hoc est, quae seqtlencla sint: secundo
α M λαβεijθαι, quae in Fal illa constituenda fugien-xta sit ni : atque adeo, quae sit Fabulis constituendae methodus. Quoi nodo, nimirum, totarn prim Uin deducere & ante oculos ponere Fabii tam debeat, ut facilius connexionem ejus videat poeta. Quoi nodo habitus & quando singilloriam intertexere OPOleteas. Tum de Epistoclio, ejusque cum Fabiala conneXione, postieato, de Epico lina ac Tragicorum epis Omoriam discnrnine agit. Capite alteri, duas perspicuitatis causa constit hiendas esse partes docet. Q Ual an alteram Connexionem, sive Aorν, alteram, Solinionem, si VC λύαν, Vocat. Cth Us Utriusque, tit recte absolvantur, imagna sit habenda ratio. Deinde, Platuor Tragoedia arn esse fornaas docet, ut Maid sequendiarn sit poetae, imagis appareat. Et quandoqviderei, non in dranaati is ita octo, de qui blasa it, Veriina et talara in Epico opero, Fa ita ponenda sit & reria in constitutio, tu tau sc te clifferentia IT, ixe quis decipiatur, ostendit. Pol Denao, quidam de Choro, quo paeto, nempe, Cohaerere debeat Chun Fabula, hic docet. Neque in toto capite, Ut hoc Obiter tacamus non enina inligenter omnia hic Pro-
24쪽
ponenda sunt, Cham tantvin Orisnena consideramus
τους Θους , qtΠC Uatra invenies. Et haec omnia deprima parte Tragoediae, sive G μ θου πέρι.Ita sine ulla confusione j a in de secunda Tra oediae parte, iniam Posuerat seminenti capiae, agit. quae est mo D . Sequentibus de tertia & quarta ;Sententia & Dictione. Ita omnia ab Aristotele scripta sunt. Reire lae enirn duae partes, non Poctae, sed illeatri sunt. Vulgatum jaira orta inena, idque obiter, Videamus. SeYto capite qualitatis in Tragoema ponuntur Partes, Fabiala, Mores, Sententia, Dictio, Apparatus& Mod hi latio. Capite septiiDo de Prina a parte a ere incipit: anabituna enitia Fabulae & naagnitumnena ponit. Octavo, unalara esse Fabellarvi debere, & quaesiit una, osten titur. Nono, Fabulae constituente rationem persequit Ur: cujus arginnent uni ῆ superioribus patet. L etaim O, in Sina plicern & ina plexam dividitur Fabula. Fabulae limplexa duae ponti latur partes, Perapetia & Agnitio. Undecirrio, Peripe-tia, altera Pars exponitur : altera, nilDi lim Agnitio, inclaoathir. Duodecinao, in pi incipio de duabus partibus superiotibus egisse se testathir. Quod est falsina. Decii no enirn & sexto, de Agnitione, quana iam inchoarat, agit. PIOc eigo Capite tertiaria Fabulae partena, quae est Pertus batio, Proponit. Quana & definit. Post definitionena, quasi absolvi siet alit saliena indicasset capite superio i i qualitatis partes, partes qUantitatis in Tragoema os en-ctit, cuni adlauc in prirma qualitatis parte Vertet r. Capite decina o & tertio, generalibus se praeceptis, quita in Fabula aut arguimento vitan cluna, quid sequenduna sit, ostensurum ait. QSod deci imo tamen septineto & decit no octavo demtirn agit. Statim post haec verba, eam partem, cisus definitione in capite superiori
25쪽
superiori proposuerat, pertractat. Pertilinationem, nimirum. oci propterea animadveTsitim non fuit. Ita partes Plantitati S, cum deinceps capitibus ad-lluc qiuinque pranaam qualitatis eXposituriis esset, qtu, festivuna omnino est, proposuit. Capite decinio & quarto, Perturbatione, & quo pacto e constitutione reriaria sive, Fabula, excitanda sit, ostendit. Capite decit no & quinto, de Moribus, quae est pars secunda Pralitatis in Tragoedia, manitanaen prata iam nonduna absolvisset, nunc agit. Capite decismo & sexto, de Agnitione agit, Plae ad prirnam qualitatis parete in spectat: Maaria Cuna Peripetia capite Undecimo conFnxerat, & de qua capite duodecimo se egisse dixerat. Adde, q1κκl capite decit no & quarto, quornodo ex Agnitione
movenda sint jὰ χαΘ, Ostendit: cum Agnitionem
nondurn expositisset, scilicet. Ejus ergo species nunc demum ostendit. Capite decimio septirno &octavo, adhuc de Fabhila, id est prinna qualitatis parte, agit : & secundam tamen, qui sunt Mores, capite decit no & quinto absolverat. Ita in sequentibus de Sententia & Dimone agit, &c.
26쪽
I 'AO άλης. J Consentiunt haec cum Epigrammate quod Ammonias in Aristotelis vita & Henr. Si f. in Anthologiae additamento referiant, ειυς ιδος ἡν μητρὸς, Nικομάχου γενετῆρος Tων 'Aσκληπιαδῶν σίος 'Am,sτέλ ης.
Susiurgius. 2 Γ ἔτεσι. J molpus pro ιγ legit 9, detracta scilicet decade:& mox nominaniti casu voσβυτερος : itidemque vertit, triennio Denishene maser. Atque ita legendum esse, perspicuum est ex eo quod Dion ius, paulo supra, Demosthenem natum esse dicit anno ante Centesimam Olympiadem . Aut necesse est ibi minoris numeri notationem esse omissam. Irim.
28쪽
κομαχος, ιατρος ρο του των Ασκληπιαύων γενους, Nικομαχου του Μαχάονος. 'Eκ Σταγήρων πολεως