Aristotelous peri poiētikēs = Aristotelis de poetica liber ex versione Theodori Goulstoni. Lectionis varietatem e Codd. IV. Bibliothecæ Mediceæ, verborum indicem et observationes suas adjunxit T. Winstanley, A. M. Coll. Hert. Soc

발행: 1780년

분량: 402페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

Poetica libros conscripsisse AE, o elem memorat Laertius; quomun unum nunc habes, re-Conestae emulitionis atque elegantiae plenum; reliquis duobus, non sine gravi literatorum clis penato, vetustate ct sumptis. Guia onus..2 Δυναμιν εκασον εχει. J Ad marginem libri, emtionis Du-Valdianae, γρ' εκας ον ἔχει

32쪽

edit. & paulo post Cain. pro ρυγμω habet plurale ρυγμοῖς.

33쪽

Περὶ Ποιητικης. 3νυσα μετ α Ἀηλων, ειθ' ενί τινι si χρωμένη των μέ ων

omnibus vexariis est iste locus. Nemo tamen, quod sciamus, monuit scribendum esse; ὐδὲν δ' αν ἔχριμεν ὀνομα σρο υινεν προς τους Σώφρονδε- μίμους. Ostendit autem eruditissimus magister Philosopluam esse domnum Vertomam : id quod etiam toties profitetur Plato. Nam ut aliquod statuat eor in genus quae G λόγω μόνον limitantur, εποχαιίας cem ejusque usum latius extenssit. Non sine veteriam exemplo tanaen. Qui etiam π ψιλων λόγον, τοι γ vulgo usurpab int: Unde illa observatio Grammaticorum : νεωτέρων θ ἡ Γ ἐπους χρῆ-

os decepit in ira loquendi ratio : ουδεν μ' αν 'ἔDιμεν ονομά-

voce Epopopiae, non modo, qui soluto sermone, verreni &qui metro, & quidem non uno, sed di vel si generas linitationem instituunt, includat. Sed& rectius, etiana superiora hoc imodo leges, ἡ θ εοτοπηιια μόνον ς λόγις η ψιλοῖς, η εμμίτροις.

πινίφ. Sic una quana aj-hibuit vox, prirno soluti ac vincti sermonis, deinde & metiorum disserentias includet. misso. 9 Ποιοῖτο τα μίμησιν. J Viet.

negative legit ου ποιοῖτο. Sinailiter Ethana paulo post ex nonnullis calamo eXaratis coisdicibus. blburg rRI.

34쪽

Io 'oυκ ως τους κῖ μίμησιν. JScribe, ως κῖ μιμησιν τοὐς ποιητὰς. Ut sensus siri, que in inversione expressi inus: Ne te tibi illarione Po tis,sed nipliciter ametri genere nomina imponit mulgus. Heinsius.

-.J Toriit vehenienter Onanes iste locus. Si tabe si dento :

terroπandi nota . Vulgus, inti it Philosophus. non ex inH-tatione, sed d ametro, poetarunt statuit disserentia in . Ita tu eum, qtii res naedicas aut naturales cannine complectatur, euana pro ratione metii Q ἐπὶ ταῖρον M. I . Ω I6. in Pio appellat e non dictitent. Sic tu, exena pli gratia, Honaerum &Enipedoclem: qui, si solum CXcipias naetruin, niihil habent conanuine. Adde, quod intentum possit fieri, ut a naetro nonaen ina ponere non ponsis : si nimis uin Vano utatur quis, & oannia confundat . Utexenipli griitia, Cla aerenion :qti ioc modo Centauriarn suum id poemati erat nomen) conscripsit. An ergo laic, quia nec lieroicus, nec elegiacus, Iaintricus, dici poterit, aut posita non dicetiar, aut carebit nonsitie 8 Quare veriana est,

35쪽

Περ ι Ποιητικης. S

i Καὶ ἡ τ μίμων.J CaIII. pro μ ων habet νόμων : quae permutatio infra quoque notabiliu . Sylbuy g. . H τ μψών. J Pessine exeditione Basiliensi in textum vox postrema inepsit. Jana enim ema liti, & cuna iis ratio obtinuit, legendum esse, νόμων. Et infra iteriam, chim de Timoueo & Pi loxeno loquitur, τώς νόμους τους δρυράμαους conjungit. Heinsitu.

metus, παρα σο μιμέδε , quasi solus iniitetur, cum & alia pod mala ident faciant; sed solus quasi privilegio Podam, quod fuit continiane, possedit. Similiter atque is, qui versirin

men artifices, qui aeqvἡ quid

faciunt, non dicantur Poet M. Diomedra.

καὶ τουτον π. M. xiv. ζ τουτο

etiarn infra, A, τοῖς αιτοῖς τααὐται μιμε, δε- εόν. Id erri eta ain adnotandum ait, praepositionena A, in tra una istor una locorum prirno praeterimissam,

in postera oribus duobus esie ad ditaui. SIV m I.

μιμησιν.J Cerium est his verbis concludi differentiana, ω μιμῆντα ; sive, quae est, τω Αἔροις μιμῶBφ. Sed proprietate Attici sint saepe intes pretes eludit Philosophus: crius proprii ini est, & bre-Vius cum necesse est, & fusius

loqui. Naim qui china S ri tele faciat, malit, μιμησιν μοι - ειογα , quo Jani toties est usus, quam μιμερισΘM' Contra, Imira brevitate sermonent contraxit, cum

36쪽

ποιολύ- . Quare falluntur, quiri ς legunt. Itena, A οις, plariis putus Atticisnius est, quo

alibi in paucissimis versibus bis usus est Sophocles. Et Electra,

Nam in lacris ubi frequenter Uccurrit, Hebrinoi m est, quibus instriamentalem quoque ustin a denotat. Hein sI ' Hτοι βε ιιναι, οῦ ,πρ' ἐμας. JIdem Victor. Θ tribus libris calanio scriptis leπit, τοι βελ-

τιονας η κριθ ημας, η χειρονας, ητοιουτους : et locum sit vertit, me ureliores pιam comparati nobis sui, me deteriores, Ave et tales. Sed retineri & nostra lectio ac distinctio potest, Codena sensu ; si τους ἐμας acincipiamus pro τους ζο ους, ut loquit hir paulo post. Sulbui gius. IMd. H ι βελπιονας. J DC Tragoedia speciatini scribens foretiolocet bonos pictores

esse iniitandos, qui cum vultum alicturus eXpnimant, similem qui lena, pulchriore ni tamen pingunt. Poetas quoque ad hoc exemplum debere, cum iracundos exenapii gratia, inducunt, aequitatis potius, quam asperitatis habere rationem, atque ita meliores laam fuerunt

exhibere. Quare legendum est: τοι βελτίονας ἡ

37쪽

res exprimere, quatenus in nostra positum est potestate, aut improbiores: nempὰ penes Poetam non est, ut alios mores

affingat, & planὰ dissimiles. Meliores igitur inducet Poeta,maatenus illi per inutationis

Idem Vitiotius post , R inserit

non Περγας, ut est in Bas. Se

38쪽

toricis docuisse notat. Uuamque lectionem confirmant haec Pausaniae in Arcadicis, 278.

riis in ordine primoriam Ver

7 Βώλετ φ των ἄν.J Legen- liun est, βέλευ' τω νυν id es, hoc remo. Nunc, ex quo splendorem suum est consecuta, naetiores inducit Tragoedia, deterioribus et id Comicos & Satyricos Poetas amandatis. Petitus.

τρίτη διαφορὰ, το, ως ἔκατα τούτων Omiserat in contextu M. i6. allita deinde in nrurgine ita: τρίτη διαφορα τίνι Τρόπω τούτων ῖκατα.

39쪽

favsontu, libro pNino de S a. tyra, cap. 3. ubi doctissimam hujus loci expositionein vide.

am hic de antiquitate poeta- Ilam opinionem non affert Aristoteles. Sed eormn tantuni re- Censet arguimenta, qui inter sese olim hac de re contendemini. Cum enim Epicharino sit antiquior Tlaespis, Allie-

niensibus Drarmaticae poeseos origo, jure potion ascriberula

isse ante bella Persica: cujus inter ceteras hae fuerint fabulae, Heros. Mendici, Persae, sive Assyrii. Allienaeus quoque lib. 3. locum citat e Xιωνιδου Πτωχοiς. SIIburgius. ενιοι

40쪽

των διαφορων, καs πόσαι, καὶ τίνες, της μιμησεως, έρη θω ταυτα.

I Καὶ τουτω διαφέρουσιJ Vi- uena si desule ita : quo pacto detur clancti casu τέτω legi de- idein pio cis significat, ac vi-hele inquit Vict.ὶ ut iii finitis iii nihil in scriptura foret locis locutus est; nisi piria- ΘΓ uetius. Inus more Attico praepositio-

SEARCH

MENU NAVIGATION