장음표시 사용
521쪽
APOTELESMATICA. Lib. III. c. XI. FO
quum Glaecum eumque Poetam & Astrologum antea in editum inlucem proferre omnibus absolutum numeris, res dissicillima sit, neque ulli hactenus quod sciam contigerit mortalium. Optent tamen multi mecssi ut vir doctus secum habitans vicissim fastuoso aliorum contem- tu, & acerbis indignissimisque sarcasmis ac reprehensionibus quibus viros quoslibet spirantes ac defunctos, etiam praeclarissimos, nulla vel levissima data occasione sugillat , cujus rei exemplum Vel in praefatione ad Manethonem adversus Gerh. soli. Vossium & Alex. Morum dicta oriebere possunt) non adeo conspurcaret scripta & merita sua in literas, certe praeclara, sed futura opido majora, si quam Giligenter humaniores tractat literas tam sedulo quoque caveret humanitati bellum indicere. In notis ad Manethonem p. 267. Vir doctus protulit verius Hexametros Graeci Poetae de septe in Planetis, nescio , inquit, an editos , certe dignos qui legantur. Hos ipsos in Stobaei Eclogis Physicis pridem vulgatos lector reperiet, & ab Hugone Grotio p. Is s. eXcerpt. latinis versibus eleganter redditos.Septimus versiculus quoq ; subTheonis nomine exstat in extremo libri primi Anthologiae Gr. Epigrammatum. Spicilegium Emendationum & notarum in Manethonem , & argumenta Graeca in librum primum, publici juris facere animus mihi est, cum otium nactus fuero ad Maximi poema, de quo infra, Καπιρχων, &meam Manethonis versionem, Manilii exemplo, carmine latino compositam in lucem proferendam. . Fuerunt nonnulli qui dubitarent an Apotelesmaticon libri ad
Manethonem referenda essent, vel qui plane contenderent illos nomen tam antiqui auctoris mentiri. Hisce nescio an accensere debeam doctissimum CarolumCangium deFraxinis, qui in indice auctorum quibus ad condendum glossarium mediae Graecitatis usus est, memorat Ma
& alibi apparet Manethonis poema a Catagio minime fuisse inspectum, sed tantum tenuia quaedam lemmata ex Manethonis Aphorismis a Gramatico quodam collecta, qualia exstare dixi in ora codicis Medicet. In poemate autem ipso quid demum indignum sit scriptore Ptolemaeis aequali, quid antiquissimo Astrologo ac Poeta, nihil hactenus fuit ab iis qui genuinum illud esse dubitant,in medium allatum. E contrario vehementer pro antiquitate ejus pugnant carminis simplicitas castaque
522쪽
NFo2 Homeri imitatio , tum scribendi genus aphoristicum, quod antiquis Astrologis probatum fuisse testatur Ptolemaeus Mathematicus lib. 3. Tetrabibli cap. r. ubi illud missum facere se ait, quod varium sit & multiplex , ac prope infinitum. Porro dum circulos coelestes & astra quae ab ipsis secantur Manethon describit, facile ostendit se longissime a nostra aetate, cum ista in literas mitteret, abfuisse. Alia enim sidera hodie a circulis illis secari constat, propter praecessiones aequinoctiorum,quae tanto temporis intervallo diversum sphaerae situm effecerunt. Quibus si addas totius operis contextum , in quo nihil occurrit quod non aetati Ptolemaei, qui ex Arsinoe conjuge agnoscitur Philadelphus, ac plus si implici vice nomine tenus compellatur, nihil quod veterum AEgyptio-
tum astrologorum sententiis non conveniat; repetitiones etiam antiquissimis potius scriptoribus genuinis quam lavris impostoribus familiares: nihil profecto habebis quo fidem codicis antiquissimi, quo disertum Suidae ac Poetae latini veteris qui picta Manaethonis astra celebrat testimonium jure possis in dubium vocare. Auctor ipse sub extremum libri sexti thema suum nataliti una, sive ut Victruvio dicitur nascentiam testatur fuisse sole in Iove in U Saturno in m & Marte in Quod si
accuratas Ephemerides non minus quam Chron Ologia omnibus numeris absolutam haberemus, non dissicile foret annum quo natum se indicat ex hisce indiciis Astrologicis investigare. Jam non magis hoc fieri potest in tanta Chron ologorum varietate Astrologorumue parum saepe solidis calculi hypothesibus, quam inepte argumentaremur, si ex hoc ipso genuinum vellemus Manethonem evincere. Petosirin delicias luas sive mλυφίλτατον --οe vocat Manethon lib. V. io. is quo loco non magis probare licet aequales fuisse, quam Isocratem vixisse temporibus Dionysii Halicarnasset, quia hic illum iss&ρον ' suum appellat, vel Dicaearchum aut Theophrastum fuisse aequales Ciceronis aut Attici, quia ab his amici ac familiares vocantur, vel deniqi Zachariam Prophetam vixisse aetate Moysis, quoniam Philoni Judaeo Zacharias dicitur Aς τῶνMωύσεως εταίρων. Sed quae Petosiris oratione profaria tradiderat ,haec Manetho versibus Graecis reddidit Hexametris,& observationibus propriis auxit, ut paret e prologis libri L & V. Longe antiquiorem vero fuisse Petosirin, & multo tempore Manethonem antecessisse, constat ex Aristophane, qui Petosirin memorat apud Athe
Vide supra lib r. c. 26. p 343.
523쪽
Lib. III. cap. XX. s Q naeum III. p. II q. Idem Petosiris notatur vel laudatur a Claudio Ptolemaeo in tetrabiblo sub nomine I παλιυ9 vel P αρχαου, ut observaVit Salmasius de annis climacter. p. 33 3. &Marshamus in canone Chron.
p., 77. qui de Petosiride ejusque aequali Rege AEgypti Necepso antiquissimis Astrologiae judiciariae scriptoribus multa erudite collegit. Magnum decus Daniae Thomas Bartholinus libro de Medicis Poetis p. 99. Inter alia Mathematica , inquit , Manethonis fragmentum etῆ νοσων Graecis versiculis exstat in Bibliotheca Medice a Florentiae literis quadratis, quod descriptum a fratre Eramo Bartholino pidi hoc principium habere :Nυν δ' αγε μοi-AιβηΘυας ' ἔννεπε μῆσαο α φέρει νουσοις αλγηματα δια σελία η.
Verum norit lector hos versus non esse operis initium, necesse Manethonis, sed esse petitos e medio poemate Maximi agι καταρχῶν quod ante Manethonem in Codice Mediceo legitur ; deinde versum alterum scribendum esse sic:
IX. Ut supra capite V. & XVIII. Astronomos Graecos veteres plerosque persecutus sum, ita juvat hoc loco Manethoni alios Astrologiae judiciariae lcriptores subjicere , atque editos quidem cum primis. Ab Hemdo in ἔργοις και ημέρως, & Arato in Aο μειοις constat traditam partem Astrologiae judiciariae simpliciorem, & cui soli natura rerum suffragari videtur , qua ex astris de tempestate conjecturam capimus. De utroque R de tributis Hermeli latro mathematicis caeteri Sqi hujus commatis scriptis dixi suo loco , quemadmodum & infra lib. IV. agam de praecipuo opere hujus disciplinae, tetrabiblo Claudii Ptolemaei, & qui in illud scripsere Porphyrio, Proclo, Monumo sive Demophilo, aliisque. Praeter hos dicendus in praesenti mihi est PAULUS Alexandrinus, cujus posterior edi
ribus effectis astrorum,ex Bibliotheca illustris Henrici Rango vii Sereni si Danorum Regis per Holsatiam &Dithmarsiam tu legati,vulgata est Grae
524쪽
so PAULUS ALEXANDRINUS. V:b. m c
ce cunti versione Andreae Schatoniis, qui MStum codicem innumeris me dis depravatum fuisse queritur Witebergae Is 86. 4. Inscripsit haec rudimenta Paulus filio suo Cronammoni, qui in priore Patris ἐκθσεi quaedam
μΠΟΛΑΩNIOΥ ζ ΛΑΟΔΙΚΕΩΣ τοῖς ἰδιοις πέντε βισλίοις λαεάλλιπ' τίς ΑΙΓΥΠTIOΥΣ, ως πολλη ἀπάτη ἀυτοις γε Φηταδ εντάς τῶν ζωδίων αναψορώς. taber planus & facilis,ac locis quibusda exceptis elementa incertissimae artis perspicue tradens. Per φὰς των Αιγγάiων videtur intelligere Ptolemaeum, cujus Canonem alibi nomine tenus in testimonium citat: τἈ
quo scripsit satis accurate definire videtur diem XX. Mechir anno Dioci et laneo 9 . hoc est CHRISTI Anno CCCLXXVIIL Verum Auctor Christiani usIcholiorum Graecorum quae cum Pauli libro edita sunt, eumque jam illustrant jam reprehendunt, testatur se scripsisse Anno Diocletiani 867. qui respondet CHRISTI anno MCLI. Graecorum Meminit inter alia Paulus etiam libelli sub Hermotis Brismegisti nomine jactati, cui titulus ηππιάρετ',& ex ea refert doctrinam de septem κληροις sive sortibus planetarum,de quibus dixi lib. I .c.7. p. 1 O. Rursus ex eodem Hermete profertur locus de climacteribus: παρέλτο θ ο ισμύγις Eρμης
ραίτιοι χρηματίζουσιν, οὶ ' λα των τ' ου ρέσεως , ζημιων - των ζτοις σίων. Claudi librum Paulus allata genitura mundi,sive descriptione situs planetarum cum primum coeperunt orbem terrarum lumine suo collustrare, tunc scilicet solem ait fuisse in leonis parte ' i', lunam in Cancri 1 t. Saturnum in Capricorni 13. Iovem in sagittarii i Ma tem in Scorpii R i . Venerem in librae parte ' 3. Mercurium in 7.
525쪽
IOACAE CAMERARII ASTROLOGICA L;b. me. so
Virginis Oriente in cancro circa horoscopum parte I hora noctis Undecima adunata. αυM 1, inquit,εῖν η ζ υμ κόσμουίνεος. Eν
, Liber hic Pauli vel fragmenta ejus in aliquot codicib exstant manu exarata in thesauro librario Imperatoris, de quibus vide si placet librum septimum Lambecii de Bibl. Vindob. inter alia memorantis codicem
σtμόψει, Ἀπι μαὶ ρ' ζ'Aπιμάσαρ. Linde suspicor Apomasari illi eidem cujus Oniro critica cum Artemidoro edidit Rigaltius) tribuenda esse Graeca quae paulo ant memoraba in Paulum scholiai, Nisi sint forteMepham Atheniensis. Vide Sylburgii Catalog. MS. Graecor. Bibl. Palatinae p 9ῖ . Caeterum miror a Lambecio, Nesselio & Labbeo scriptorem librii psius vocari quandoque non Paulum uti scholia illa h. 4. b.& tituli MSS. plurium Codicum diserte appellant, sed Jultu, vel Julianum Alexandrinum . Pauli nomen confirmat etiam Suidas: Πάυλ', φιλόσο*', --αγωγίω ά Θολογίας η πτελεσματικά, ita enim malim legere quam Nnλε ααχεκά. Exstat & in Bibl. Cesarea Heliodori cujusdam commentarius in Pauli hujus doctrinam Astrologicam , divisus in capita
Ioachimus Camerarius cui omne genus literarum plurimum debet, disciplinam quoque Astrologicam ' variis scriptis illustravit, atque inter alia Graece atque latine Nor imbergae A. ly3 2. q. edidit Aprologica, quibus continentur si9 Incerti scriptoris Aiαγωος ρ ηλιακης
σφώρας τ ἱβ ώLλων, ὀπως θ, εκάς ω μίωι άκωβῶς χρη λακτῶ 3. Ratio orbitae bolis per duodecim simulacra coeli, qπem-ue vicitum usurpare singulis mensibus conveniat. De hoc brevi scripto ita amicus noster Die tricus D obterus: Saeculo post Christum nono vel decimo apparet hoc conscriptum, si veri sunt quatuor posteriorium mensium dies ingrespui Solis in signasingula assignatio octo autem priorum mensium dies corrupti videntur esse seculo forsan decimo quinto ab inepta librarii manu reducentis sos numeros ad dies quibus seuo tempore dole gna introi-S ss refiguram geniturae mundi e libro fisculapii qui Uγ orensi lege Maerogenesis inscribebatur, testatusque sequi se fisculapium. Anubiumque quibus potentissimum Mercurri numen sius scientia secreta commisit. Conser balinas. p. 13 . de annis Climacterici S.
Vide vostium de scien iis Math, e . seq.
526쪽
L rimc d in tuis annotatum, , cessiones axiem aequinoctiorum i Voraulit tauto tamen cauore possentis, ut dum nibit periculi ex correctione 'a metuendum esset, intrepidus mutaret quae mutanda ipsi videbantur: cum autem ad Plegades mensie Nouembri ante Sybis ortum occidere incipientes pervenisset, manum de tabula corriperet, nec amplius quicquam corrigeret p. t. i. .
NIS Thebani iudiciis, eque abiis steteribur sic iptoribus de duodecim coeli si morum appellationibus, affectionibus & effectis, quaeque regiones ter-Grum singulis subsint signis, secundum varias sententias AEgyptiorum eosque secuti Dorothei, tum praeterea Hipparchi ac Ptolemaei. Decanorum quoq; trinorum in singulis ζωδο sive signis AEgyptia afferuntur nomina, de quibus vide Salmasium p. 6I O. seq. libri de annis Clim ac terilis, qui & multis aliis hujus scripti locis affert lucem, & nominum illorum interpretationes daturum se receperat in sua de lingua AEgyptiaca commentario, cujus egregium specimen dedit p. s66. &6I . Idem Hephaestionis Apoteles i latica in plures libros divisa videtur evolvisse nam p. s2. locum de AEgyptior tam Jatro mathematicis graece profert ex Hephaestionis Thebari praefatione libri primi. Et sane Labbeus p. 12 o. Bibl. novae MSS. memorat Hephaestionem Theban. κα-ρχων libris tribus, in Bibliotheca Petri StoZZae. Quando vixerit iste Hephaestio, non comperi, nisi quod Salma ius p. S 3 3. ad Constantini M. aeta tem referre non dubitat. De aliis hujus nominis infra in Grammaticis sum
Vesii Valentis Antiocheni ex primo libro floridorum fragmentii de natura septem planetarum & ratione effectionum, lati ne tantum e versione ' haud credo ipsius Camerarii p. 43 - m. In aliis codicibus rectilis VETTIUS vocatur hic VALENS, non Vestius, & celeberrimum antiquissimumque apud veteres Vettiorum nomen, nam antequam
' Videtur saneCamerarius Graeca simul sui Te editurus. si ipse vertisset, non ab alio latine
translata haec fragmenta accepi siet. Caspis vero Barthius haec male latim veteris scriptoris&latine primum scriptae r non e graeco versa esse e Xistimavit, V. 4. Ulli. I9. & XI. 3. Adversar. quo nomine merito incurrit censuram Reinesii p M8.
Uar. leca Sed hic Vir doctus non magis vexisimiliter latina illa tribuit Firinico p.
527쪽
L b IV c. Xr so Numa Romulo lac cederet, Vettius quidam inter rex fuit, quem cum Tatio e Sabinis venita suspicatur Fulvius Ursinus in familiis Rom. p. i Os. T. VII. Gratu. De aliis Vettiis sive Vec iis operae pretium sit consissere Glandor pium in Onomastico, Reinesium Epim LXIX. ad Rupertum p. 63 i. seq. &Laur. Begerispici legi uim Antiquitatis p. 89. Sed & plures fuere Vettii Valentes , ci) Medicus Apuleii Celsi discipulus, laudatus Scribonio, Coelio Aureliano, Galeno, Marcello Empirico : ob adulterium vero cum Messalina interfectus a Claudio Imp. Vide quaeViri docti ad Plin. XXIX. i.&ad Tacitum XI. 3 o. seq. Huic doctissimus Tira, quellus c. 3 i. de nobilitate secl. 6 . perperam tribuit Anthologias qui-b Us περὶ κλιμακτηζων-εννεαλκης ἀγωγῆς egerit e disciplina
Petosiridis & Necepso Regis. Is ipse enim est Astrologus, longe junior, de quo in praesenti quaerimus. G Medici filius praetor, augur aliisque magnis dignitatibus functus sub Nerone, ut ex Inscriptione veteri apud GrUterum p. CX. a. docet Reinesius III. ih. Var. leel. 3 Astrologus quem dicitur de fatis urbis C Politanae consuluisse ' Constantinus Imp.
& Glycas, & hunc ipsum Valentem esse illum Vettium, d cujus floridis
fragmenta Camerarius edidit, non absurde videtur sentire Barthius, cui magnum Salmasium oμοψηφον observo, qui & ipse scriptorem illum ad Constantini tempora retulit p. s 3 3. de annis Climactericis. Sed Antiquiorem atque adeo diversum facit o et in Sel lenus, ita enim ille syntagna. i. de Diis Syris p. 87. Madet hocs vetustissimi sed nondum editi Aprologi auctoritas, qui Jub Ciaudii Ptolemaei tempora aut circiter ni fallor scripsit.
Adriani enim anni primi meminit, mensibus utitur AEgyptiacis, nec Ptolemaei sedbcFuscule Petosiridisi Nec sonis, quem τ βασιλῶα nonnunquam κατ ἐξο-
Etiam de veteris Romae fato consultus quidam Hettius, Varronis aequalis, qui auguratus est populum Romanum ad mille & ducentos annos perventurum, teste Censorino C. II. Confer Sirmondum ad Sidon. p. 2.22. Nescio an ab illo Vettio & veteri Roma ad Valentem de nova Roma consultum aliquis ansam cudendae fabulae petierit. Equidem de Astrologo per Constantinum tunc temporis consultores haud facillima est creditu, Sc melioribus scriptoribus alto silentio praeterita, praecipue vero parum verisimilis ubi agitur de superstitione Astrologiae divinatricis, quam universam detestabantur Clitistiani, futilissima & absurdissima omnium, quae est themata civitatum eXcitare, & e situ astrorum te inpore urbis condi vel instaurari aut amplificari coeptae fortunam illius divinare.
528쪽
so si VETTII VALENTIS L b. III. c. XV of librum ejus XIII. allegans o A rami item, Critodemi, Timet ,
Hermippi, Orionis auctorum mentionem facit, cae a Ptolemaica Apirologia fatis di. ordat. Is autem ess Vettius Palens Antiochenus - . Codex ille Valentis auo utor es My σ Christophori Longobisumptibus olim exaratus - - Se aurem misgno labore s dispendio, magnisque itineribus Mathesin comparasse a matyritius Huεις 1, inquit, ποαί--χῶραν διοσευμπες' ἀυ Κιγυ ον α ελ-- τες δεδαποάλεις φιλαργψροις - εώ ς, - GF χρη-ων σοτεις εποι-
α αε, ἔλιτί- πλ α οργιν δ Θυμ-. Ante Seldenum Josephus Scali ver Epist. CXIV. ad Casa ubonum: Vettius Valens Aprologus, de quo quaeras,
scribebat tempore eodem quo Gaudius Pto&-us sub Hadriano Autoutuo, ut ejus Epochae testantur. Citat aliquot steteres ejusdem studii homines, tam mihi ignotos quam ipsie est, neque enim ullus veterum, qui hodie exsant, eius meminit. Alius Valens fuit tempore Consitantini, a quo con ultus de urbis novae Roma D-zantinae fato. Sed noster Vettius , ut vides, longe antiquior es. Habet musta quidem utilia, sed nou pauca circulatricis HUiuati ovis nugatoria. Scaligeri& Seldeni vestigiis audacter insistit Reinesiius, quanqua Epochas illas Mannum primum Adriani potuit Valens memorare ex antiquiore scriptore, quoniam non de suo scripsit omnia, sed composuit ἀν Θολογιοις ii ve tridorum Aprologicorum libros e variis scriptoribus & propria observatione collectos. Quid quod H. Dodvvellus in diis. de tabulis Coeli, quae exstat ad calcem Tomi i, spici legit Patrum concinnati a Christimo Gra-hio nam a 4 r. notavit Vettiurn hunc Valentem habere observationes Hirae Diocletianeae anno CLX. CHRISTI CCCXLIV.) recentiores: ut adeo Constantini quoq; aevo longe junior sit iste Vettius. Verum de tota hac re melius judicium ferre licebit, si quando opus ipsum satis spissum & in octo divisum libros viderit lucem, quod manu exaratum mvariis Bibliothecis exstat Angliae, Galliae, Italiae,& Germaniae nostrae quoque. Editionem ejus promisit jam pridem illustris Huetius, notis ad Origenem p. s . Loca ex eo Graece producunt, praeter eundem Haetium, Scaliger ad Euseb.& in Canoribus Is gog. deque temporum emendatione, Salmasius de annis Climacter. Galeus ad Jamblichuin, Seldenus prolego m. de Diis Syris C . p. ' .& syntagm. I. e. . p. 88, seq. Libro III. de jure Nat. & gentium c. 22. & Commentar. ad marmora Oxoniensia p. 28. seq. atque 41. edit. Prideausit, ubi occurrit ad jurandi formula, qua libro quarto fratrem aliosque discipulos suos obstringit V alens, ne artis suae sucra atque arcana cum quoquam indigno
529쪽
ANTHOLOG. ASTROLOGICA MSs. Lib. III. e. n. so se
aut profano comunicent, mutilentve scripta ipsius, aut interpolent, vel nominis Se gloriar auctoris non habeant rationem. Eam formulam,
quia singularis est, & auctorem ipsum spectat, eumque a Christi sacris alienum fuisse docet, hoc loco integram subjeci: Uρκίζω σου , ἀλλ*έ μου
καλῶν αμοιβλ κάκῶ τῶνομοίων μεπιλάβοιεν. Confer rurius Sel denum lib. II. de Synedriis Hebraeor. c. XI. se l. 4. ubi confert formulam similem Julii Firmici, additque hanc e libro septimo Valentis, quam c. 3. prole go m. de Diis Syris quoque vulgaverat: Tῶς τάς - αγγελίας ημων πει - μους ορκιλω ηλίου μεν ὶερον κύκλον, κω σελίμης ομάλους δρόμους, τῶν τε λοιπῶνά ρων uυαμεις, μω κύκλον δυοκαίδεκα ζωή- , ον Σπικρύφοις τἀυτα ἔχειν , sτοις άπωδέλτοις η ἀμνητοις μη μεταδιδον , τιμίω τε η μνημu τω έσηγη Ἀ
. Claudunt Camerarii collectionem 'Iαχομαλμαπικὰ Hermera Trismegisto tributa, de quibus jam dixi lib. I. c. IX. ubi R de Gai ni libro ejusdem argumenti , R de Cura nidibust & aliis Hermeticis Astrologicis scriptis. Occurrunt & Astrologica quaedam in Geoponicis. De his agam libro VI. Verum jam deinceps ineditos quosdam Astrologos recensebo.
530쪽
s Ioductionem in Astrologiam Persicam, quae fuit in Bibl. Pa- nommi arati Vide elenchum auctorum glossario Graeco barbaro Cangit Mbjectum p. 3 . Nesselium Catalogo Bibl. Caesareae parte
I. D. 2ψ . Testatur&Lambecius VII. p. a 3 i. in eadem Bibliotheca Caesarea exstare Anonymi MS. Syntagina Astrologicum in capita a oo. divisum & 3 3 a. paginas in folio implens, cui praeter varias diversorum anonymorum a uetorum institutiones & observationes Astrologicas, insertae sunt Georgii civ*coccae tabulae Astronomicae Geographicae & Astrologicae : Serbi Patriarchae Astrono mia ab Angelo, scilicet, ipsi tradita: Petosiridis organum Astrols- vicum ad Neche sum Regem AEgypti, Ammνnit, filii Hermeae, Io.
materi, & Jo. Philoponi libri III. de usu Astro labii: Claudii Ptolemaei, Theophili, Doroth et Sidonii, Petosiridis iugyptii, Antigoni Nicaeni, Jo. Camateri, Valentis Antiocheni, Hephaestionis Thebani, Stephani Alex. Porybrii, Apogiuarii, & Crito demi Apote lesimatica. Idem Lambecius p. 23 s. refert aliud Anonymi 0ntagina Astrologicum divisum in capita i3 7. insertis quibusdam fragmen- tis Hephaestionis Thebani, Iuliani Laodicensis, &Hermetis Tris megisti. Sic Labbeus Bibl. nov.MSS. p. 278. in Bibl. Regis Galliae Cod. y so. narrat exstare Astrologica varia ex Rhetorio, Dem asi ne&c. capitibus 66. Item Astrologicae Leove 'usopbo , Irae si , Valente, Demetrist, D postre I, Maximo, Hephaestione, raroastre, Manethone, Paulo Alex. Theophilo, Critodemo, Zeucho sive Teucro&Juliano. Omitto quae p. I 2 l. referuntur Prognostica sereni aeris ex diversis auctoribus collecta, Arato, Africano, Apule jo, Anatolio, Aristotele, Berytio, Varrone, Demogeronte , Didymo, Diophane, Florentino, Nestore, Orpheo , Paxamo , Plutarcho, Ptolemaeo, Pamphilo, Platone, Sotione, Theophrasto, Vindanionio, Zoroastre aliisque, qui omnes allegantur in Geoponicis graecis novissime perquam emendate editis & illustratis a Clarissimo