장음표시 사용
411쪽
A PLuTARCHO ALLEGATOR. Lib. IV. e. n. Theodorus liberorum Antonii paedagogus perfidus 9i 3. b.
Tiro Ciceronis liberius 88i ,s 8 86, Trebatii Epi Lad Ciceronem, S 79,d Trisimachus M. JGydia, Tyrtaeus 6 ac,
412쪽
396 INDEX SCRIPTOR. IN PLUTARCHO Lib. e. ac
Xenocrates M. 419H. 889, a. Xenophanes M. 88 .Xenocles Adramyttenus Rhetor Asianus quem audivit Cic. 86r, .
Zeno Stoicus Io 7,LZeno M.f4s,f.s 3 q, a. Mnaseae filius, 378,b. 91 3. c. 9 F, b. Zeno dolus TroeZenius 62 a. Zoilus O τεχνίτης 898. Zopyrus M. I q. Zopyrus Alcibiadis paedagogus I92, a.
Appiani vita cae aetas 1. Historia Romanae libri XXIH z. tauantam ex illis hodie siversit. 3. Interpretes s editiones. q.
PPIANUS Alexandrinus Vitam sitam ipse scripserat, ut colligo ex postremis praefationis ejus verbis: taui vero haecscribam, multi norunt ,-ῶτος-- N ipse ante docui. in titulo scili-
413쪽
commentariis de hac iba scriptis cognosicere poterit. Sub Trajano floruisse se indicat lib. 1. de bellis Civilibus p. 79 a. Νεμεσεως τέμεν , ἔπιε επ ἐμῆ6 fωμαίων Αυυκροάτορ Tρόανον &c. & sub Hadriano, lib. de bello Syriaco p. I9 I. Tα ιεροσόλυμα κατγσκαὶφεν ο Κ λιανος ἀυ9ς επ' ἐας. Historiam vero suam edidisse demum videtur sub Antonino ' Pio , qui Anno Christi CXXXVIII. Urbis DCCCXCI. Hadriano successit statur enim in praefatione Appianus, tempore quo scripsit, nondum quidem per ducentos annos locum fuisse Imperatoribus, at Urbem per nongentos
II. Scripsit,teste Photio cod. y7. Pωμα κων siveὶ ροαςPωαα κης Hsoria Romanae libros XXIV, quorum vicesimum' secundum laudat Zonaras T. 2. Annal. Distributum erat totum opus in τευχη sive volumiana tria, teste eodem Photio. Instituit autem Appianus in illo Historiam Romanam non ordine omnem persequi, ut factum Dionysio Halicarnasseo vel Polybio: neque per vitas illustrium virorum, ut fecit Plutar chus, sed ordine regionum ac provinciarum, ut quis res in Italia; quas in Sicilia, Africa, Hispania, quas in Asia, quas in Gallia denique ac Germania gessissent, singillatim constaret. Liber I. erat fωμωeων βασολικη. De originibus Romanorum ab AEnea usques de septem Regibus. Meminit Appianus ipse in praefat. Suidas &Photius, qui esus argumentum prolixius recenset. Idem pag. 2 3. αρχετα3 μαμ ἀν της ὶ ωας A νειου &c. Liber II. iταλικη. De iis, quagessa sunt in Italia extra sinum Jonicum. Appianus loco laudato, & Photius. Confer Fulvium Ursinum ad excerpta delegation. p. IOP. Liber III. Σαυνιπικη. De besio Samnitico per LXXX. annos gesto. Appianus, ubi male '' Σαννιπικλ&Phot Fulvius Ursinus p.rao seq. Suidas
Ita recte ex eodem loco colligunt Vossius lI. 13. de His f. Gr. Hanckins lib. i. de Rom. rerum scriptoribus c. i8. Tille montius in Viti. Imperatorum T. 2 p. s8 3. Samnites a Graecis Saunitas dictos testatur Plinius Ill. I t. Hiii. adde Stephanum ByZ.in ΣαυνPrint.
414쪽
αι μὴ , πρὸς βίcλοι Αντ ομῶ - πωτM E λ αμσάνουαν ἶσα Pωμφοις ἀγωνιζομDοις εἰς iταλιωτας επ- ρχης κ μονιας ἐπρο 1. Liber IV. Kελπικη. De bello cum Gallis. Fulv. Ursinus p. II s. seq.Liber V. Σικελικη κιη νησιωπικη. De bestis Siciliensibus N per insulas gestis. Fulv. tur sinus p. I I 8. Liber VI. iβλυκη. De besiis Hillaniensibus. Liber VII. A De besto cum Hannibale. Liber VIII. Aιςυκη, Καρχησορικη,-Nομαλκῆ. de bellis Africano, Punicis sNomadicis. Laudat Evagrius lib. V. hist. c. ult. Liber IX. Mακεδονικη. De bello Macedonico. Fulv. Ursinus p. II 8. seq.Liber X. Ελληνικη-rωνικη. De bellis per Graeciam atque Ioniam. Appianus initio Syriaco r. Liber XL Συροακη κών Παρθσκη. De belus cum Regibus Syriae ae Parthorum. Liber XII. Mι Θυδαπικη. De bello Mithridatico.Liber XIII - XXL εμφυλίων de bellis civilibus Marii & Syllae, Caesaris ac Pompeji, Antoniique & Augusti, libri IX, in quorum postremo egit
etiam de AEgypto a Romanis redacta in provinciam. Atque haec sunt ά άιγυήια,quae promittit in Mithridaticis p. 4i . edit. Tollii. Liber XXII. Eκατονταετία. De primis centum a is pub Caesarum imperio
Liber XXIII. Λακικη. de belus abricis. Liber XXIV. & ultimus Amsiικη. De bello Arabico. Ex his libris quod plures interciderin ratio est,quia pIeraque videbatur exactius tradidisse Dionysius Halicarnasseus, qui post Amanum scripsit, Dio Cassius: ita enim notat auctor Anonymus, qui in duo volumina sive τευχη selectos Appiani libros conjecisse se testatur , reliquis utpote de quorum argumento alii rectius consuli possint, rescissis.
415쪽
SCRIPTA. Lo. IV. c. XII. 3 9 IlI. I tatem itaque tulerunt,& hodieque exstant, Praefatio toti operi praemissa, in qua de magnitudine Imperii Romani, quamque late elus patuerint provinciae disserit, testatus se Romae vidisse legatos aliquot praeterea gentium barbararu , non opulentissimarum, qui se suosq; populares Imperatoribus in potestatem dederent, neque tamen ab illis recepti fuerint, tanquam inutiles & oneri futuri. Ex libris novem primoribus fragmenta XXVII. legas in Excerptis de legationibus, quae edidit Fulvius Ursinus Graece cum notis Ant-Vverp. ls 32. . at in editione Appiani ia Tollio curata incassum ea quar- sivi. Alia ex iisdem libris fragmenta exstant in excerptis Peli' scianis, quae cum versione Henr. Valesii & notis edita sunt Paris i 63 . 4. &habentur in editione Tollii p. Iaio. seqq.Libri primi argumentum apud Photium coci. LVI. Libri quarti sive Celticorum Epitome p. ii 9 o. edit. Tollit cum Agum. Ge-
Librum sextum Sc sieptimum sive Iberica & Hannibalica primus ex Italia Ie cum attulit, & cum Ctesiae, Agatharchi iis, Memnonisque eclogis graece edidit ex Arnoldi Arienti codice, valdeque depravatum castigavit& notis illustravit II. m nus Paris. Is V. Is 94. 8. Cura vit quoq; eadem latine reddi a Francisco Beratri Aurelianeinu Se Appiani operibus primus adjunxit graece & latine Genev. Is 92. Iol. Transtulerat etiam Iberica Caelius Secundus Curio, cujus versio in lati- nis veteribus Appiani editionibus legitur. Hic interpres etsi non
tantum cognitionis graecarum litterarum consecutus erat, quam
Beraldus, & in pluribus locis graviter impegit, interdum tamen non contemnendam operam praestitit , eodem Stephano judice, ubi fortasse sibi ipse dissidens doctos quosdam viros & graece
callentes adhibuit in consilium. Liber OItavus, si1ve Libyca, exstat cum latina versione Sigismundi Gelemi, qui & proximos , quos jam memoraturus sum libros septem convertit. Sed & veterem Libycorum Appiani translationem latinam in editam memorat Labbeus Bibl. nov. MSS. p. a OI. nili forte
Petri Candidi interpretationem intelligit, vel Basilii Chalce
Liber lindeclinus itidem aetatem tulit, legiturque in duas partes di itinctus Syriaca & Parthica, tum duodecimus sive Mithridatica, nec minus libri quinque primores de bellis civilibus, tertius decimus usque adde- Ddd et cimum
416쪽
Lib. IV. c. XVeimumseptimum , quibus post motus internos Reipubl. Romanae a secessione usque plebis in montem sacrum breviter recensitos agitur de tumultibus ac bellis, quae Rem p. concusserunt, a tempore legis agrariae per Ti. Sempronium Gracchum latae Anno V. QDCXX. usque ad caesum per M. Antonii legatos Sextum Pompejum, Denique exstat liber vi cesimus tertius sive Illyrica , quae separatim excusa ab Oporino custii versione Giul flandri, 8. sed in latinis editionibus Appiani ex versione Petri Candidi habentur : In Graecis& graeco latinis novissima etiam Alexandri Tollit) tantummodo exordium occurrit graece. Sed integrum librum pridem ex MS. Codice Bibl. Augustanae ediderat Dapid me chelius , Augustae VindeLIy9', 4. Verteratque latine praeterea Mephanus GradiwPatricius Ragusinus Abbas, Custos Bibl. Vaticanae, cujus versio ad calcem librorum VI. de regno Dalmatiae &Croatiae, Jo. Lucii Dalmatae Amrit 666. fol. Atque emendandum sphalma in praestantissimi Vomi opere de historiis graecis, ubi Iberica ab Hoeschelio edita esse perperam legitur, pro Illyricis, facili typothetae lapsu.
niam interpretes ue editi ones.
Ne de Basilii Chalcedonensis translatione librorum Appiani dicam , quam in editam memorat Gaddi us de scriptoribus non Eceles T. I. p. 8.Latine Appianum Vertit Petrus Candidus December , dicavitque Nicolao
V. Pontifici cujus Magister brevium fuit, & A lphonso Siciliae Regi, cujus rogatu libros Appiani interpretatus est, hos nempe: Libyca, Syriaca, Parthica, Mithridatica, libros quinque de bellis Civilibus, Illyrica& Celticorum epitomen. Romae A. I 47 2. Venet. Ι477. &1 91. f &Moguntiae i3 a 9 Hinc Appiani Libyca, Syriaca, Parthica, Mithridatica, libri V. de bellis Civilibus & Celticorum Epi
tome latine edita sunt ex versione accuratiore Sigismundi Gelenii, adjunctis Illyricis ex Petri Candidi, & Ibericis ex Coesii Secundi Curionis interpretatione cum eiusdem Curionis epistola ad Bonifacium Amerbachium, qua Gelenii viri egregii non diu ante de nati vitam exponit. Basileae apud Frobe n. is . t L & Lugd. a s 76. Is 88. I 2. Sane bl Stephano judice Candidi interpretationi tantum cedit, Pampineis quantum cedit labrusca racemis. Est tamen, ut idem monet Stephanus, ubi Candidus quoq; juvat non modo ad
417쪽
EDITIONES. Lib. IV. c. XII. 393 veram lectionem indagandam , sed etiam, ubi rectius sensum est
assecutus. Atq; ut Iovius ' observat, manci passimque corrupti exemplaris Graeci vitio , vel ilaboriosus interpres eo in opere sesecandidu praestarenon potuit, cum alia multo felicius perscripserit. Graece Carolus Stephanus nitidissime edidit Appiani Praefationem in to- opus, Epitomen Celticorum, Libyca, Illyricorum exordium, Syriaca, Parthica, Mithridatica & libros V. de bellis civilibus. Paris.
I s s I . l. cum variis te et ionibus ad Voluminis calcem. Graece s litine Appianus editus est ab H. Stephano Gene V. Is 92. fol. in qua editione graecis a Carolo Stephano pridem vulgatis accesset unt
Iberica & Hannibalica cum Francisci Reraldi versione, in Illyricis
Petri Candidi interpretatio servata est, Graeco codice integro nondum reperto: in reliquis versio Gelenii, adjectis H. Stephani in Iberica, Hannibalica, Parthica, & in conciones per totum opus siparsas notis &castigationibzs., . Denique Alexander Lollius Amstero da mi A. I 67o. 8. 1. Vol. typis minoribus, sed, ut solent esse Belgici satis elegantibus hanc Stephani editionem Graecolatinam adscriptis etiam in libri ora ejus paginis, ita recudi fecit, ut graeca& versionem recenseret, & notas H. Stephani, quas ille ad calcem voluminis rejecerat suo statim loco substerneret , & paucissimus quasdam aliorum Virorum do torum a se hinc inde collectas &observatas adjungeret. Si quis novam adornatur' essetAppiani editionem, is praeter fragmenta legationum Photiiq; excerpta e libro primo, & Illyrica Graece ab Hoeschelio edita Stephaniq;Gradii latinam Illyricorum versionem
adjungere posset &expendere cobiPalmerii exercitationes ad quaedam Appiani loca in ejus Exercitationibus ad Varios auctores graecos Lugd. Bat. I 663. q. p. I i I. l67. in quibus p. I 64. & I6S. Vir doctus inter alia contendit male helle ni Zare Appianum, neque in exemplum purioris Hellenismi proponendum : praeterea pellimum in rebus Hispaniae Geographum esse.' Translatus quoq ; in plures linguas vernaculas estAppianus, nam Anglice tertium non ita pridem prodiit Londinis7O . l. Gallice Paris. I6y9. fol. interprete Maresio, ne dicam de veteri Gallica versione C ii Se selli Archi-Episcopi Taurinensis Pari ij set. l. tum de interpretatione Gallica Hannibalicorum per Ludovicum Tagaut Lugd. I J 9. I r. vel Ibericorum, Hannibalicorurnque per Philippum de Apιneliss
' Jovius elog. Viror. Doctorum p. 23.
418쪽
,96 REPREHENSA IN APPIANO, Lib. IV e. XII.
Paris. ioso. vel de Hillanica denique versione Appiani, nescio quo auctore edita Valentiae A. Is 21. aut Italica Alexandri Braccii Venet. IS98. IJ O. 8. Confer, si placet, Pandectas Brandenburgicas
Christophori Heiden reichii. A multis observatum est , Appianum in Historia sua , qua
Romani praecipue Imperii amplitudinem, incrementa ac militarem disciplinam accuratius persequitur, quamque ideo viro militari utiliorem , quam civili esse affirma Conringius, ' ad verbum multa hausisIei e Polybio, Plutarcho,aliisque , unde alienorum laborum fucum appellat Iosephus Scaliger ad Eusebii num. Eo M. & Caspar Barthius de Appiano lib. VIII. Epidorpidon pag. 13 6.
Legas, monebo, cautior vagum au torem,
Copii subinde versa dicta majorum. Iohannes tamen Fre inshemius ex his ipsis furtis alium potius quam Appianum fuisse historiae hujus scriptorem suspicatur, miro sene argumento in notis ad Flori IV. Io. 4. Exscriptor Plutarchi, qui Appiani nomine ertur, nam Plutarchi coaetaneus, ne si voluisset quidem furta tam insignia potuisset impune facere. Forte non plus solidi datis hoc videbitur habere argumentum, quam illa Iosephi Scaligeri ad Euseb. num. 2I4O. qui fabulosa quaedam cum in libris Appiani deprehendere sibi videretur, ea ab alio , nescio quo, adtexta existimabat. Multa hujusmodi fabulosa adtextabunt illi libro Appiam, ut mediocriter do to constare potest. Addit tamen: God si non assuta sunt, valde infantem in historia Appianum fuisse necesse est. Franciscus quoq;Balduinus lib. I. de institui. Historiae p. 87. cum observasset bene multa e Plutarchi Crasso in Appiani Parthicis repeti, id factum conjicit, non ab ipso Appiano, qui Plutarchi fuerit aequalis, sed a librariis supplendae in illius Commentariis lacunae. Equidem per exempla innumera oppido patet, his, qui religioni sibi neutiquam ducunt alios exscribere, non minus frequens esse , imo. frequentius scriptores suae aetatis compilare, quam vetustiores.
419쪽
Phlegontis aetas. I. Scripta qttae exsant. a. Jcripta deperdita. 3. Liberis i Nilo tributus Phlegonti a Menetio. ibid. Testimonium de Eetipsi admiranda Solis. q. scriptorum a Phlegonte adegatorum. F. Artemidori Dalaiani aetas. 6. 0us Onirocritica. 7. Editiones. 8.Artemidori. 9. Scriptorum in Artemidoro allegatorum index. IO. De ora 9chi Oniro criticis. II. De Achmete scripcore ejusdem argumenti. 12. Alii scriptores desomniis. I .
HI EGON a) Trallibus Lydiae civitate natus, Hadriani b
Imp. libertus fuit non Augusti,ut quibusdam visum esseSvidas prodidit. Certe Chronicon suum ad extremaHadriani tempora usq; ad Olymp. CCXXIX. produxisse Phlegontem l testatur idem Suidas, ut in re manifesta libenter abstineam aliis argvl mentis certissimis, quae in medium attulere viri eruditi Meursius c)i Vomaus, Salmasius. Utrum vero a Patrono suo dictus quoque fueriti AElius Phlegon,ut votari eum video a Naudaeo quaest.2da trophis p. s. vel l Phlegon Hadrianus,ut d lectione Codicis Palatini in Spartiani Severo c. ΣΟ.l idem Salmasius conjicit, dubium valde esse & magis idoneo testimoniol quam librarii fortassis hallucinatione indigere existimo. Neque pro-l bare possum Me ursit emendationem, qui apud Phlegontem cap. IO. det mirabilibus reponit nomina Marci Plautii &Sentii Augurini, quos aiti Consules fuisse anno XVIII. Antonini Pii, CHRISTI CLII, quo pactol verisimile esset ad M. Aurelii usq; imperium aetatem productam a Phlet gonte. Sed haud dubie apud Plegontem deletis verbis G Σέξτου Κ i mου reliqua iungenda,&legendum: Mαρκου dὶ Πλαυτίου Φαουκ Μa Alius Phlegon cujus meminit S. Paulus Apostolus Rom. XVI. 34. Memoratur & Attius quidam Phlegon Quintillae pater in veteri inscriptione apud Gruter. pag. DCLXXI. 6. cit Meursio jam observatum. AElium Maurum Phlegontis nostri libertum allegat Spartiλnus in Severo cap. 2 O. b) spartianus in Hadriano c. 16. Vopiscus in Saturnino c. 7. Photius Cod. 9Zὸς Meursius in limine notar. ad Phlegontem Vossius lib. a. de His Graec.c. I s. Salmasius ad Spartiani Hadrian. c. I 6.
db Publius Plautitia dicitur in Codicibus Julii Obsequentis c sin
420쪽
3 9q PHLEGONTIS LU IV. e. XIII Φλάκκου qui Consulas fuere anno Lirbis DCXXIX. ante CHRDSTUM CXXV. Qui vero cum Augurino Consul fuit Anno CHRlSTI
116. male vocatur in Onustii fastis M. Plautius Syl vanus, quae res Meursio se audi fuit, nam e veteri inscriptione apud Gruterum p. CXXVIII constat appellatum esse M. Cejonium Silvanum, ut notavit illustris Norinus in Epistola Consulari e) vel certe Iulium Silvanum , ut est in alia inscriptione veteri quam e Gudiana collectione edidit doctissimus Cuperus in Epistola ad Nnaelo venitam, fastis huj' Viri clariss. Consularibus praemi a. Idem Meursius male inter falsa habere jubet quod Phlegon cap. 13. mirabilium ex Apollonio Grammatico scribit Tiberio propter urbes Asiae quas terrae motu deletas suo sumtu restauravit, colossum in foro Romae dedicatum positis infra singularum urbium si aluis. Quinimo ejus rei non modo memoria in numis exstat, sed si acutam Laur.
Theodori Grono vii f) conjecturam sequimur, etiamnum hodie superest marmorea Colossi illius basis. II. Scripta Phlegontis haec ad nos pervenerunt: I. περυ θιωμαMων g) de mirabilibus liber,S. Hieronymo in Habacucum& Suidae in memoratus, sed initio mutilus. Σ. μακροciων liber de h) longaevis, Italis maxime qui centum de
amplius annis vixerunt, ibidem Suidae memoratus & ex αυταν των τετιμηπων sive commentariis censiualibus ab auctore excerptus, in cujus extrema parte quaedam desiderari videntur. Carmen Sibyllinum quod post Phlegontem c. ult. refert etiam Zosimus lib. II. c. s. Metaphrasi latina donavit Politianus c. LVIII. Misc. illustrant Petrus Tassinus libro de anno saeculari & Is Vossius cap. IX.
de Sibyllinis oraculis, qui parum verisimiliter Phlegontem ipsum
carminis hujus facit auciorem. 3. περὶ τών ολυμάων, de Olympio fragmentum: sive praefatio ut conjiciebat Salmasius i) praefixa a Phlegonte libris oλυμπιονικων. Hanc
e) T. XI. thesauri Antiqv. Rom. Gr Viani p)4M.f Vide Laur. Theodor. Gronovit observationes ad marmoream basin ab Antonio Buli- sono Neapolitano primum editam T. VII. thesauri Antiqv. Graecar. p. 448. seq. Alios scriptores hujus argumenti habes supra lib.I. z. 22. S. 4.&lib. 3. c. 27. . s. h) De eodem argumento scripsit postea Lucianus, ut infra suo loco dicam.