장음표시 사용
61쪽
sCRIPTORES IN GEOGRAPH. GRAEC. LV. q. c. H. 4
Eratosthenes Cyrenaeus Marcian. p. 6.63. 64. Eudoxus Rhodius. id. p. 63. Euripiaes. Agatharch. p.' I a. Dibmenes Massaliota. Marci an .p. 63. Hanno Carthaginiensis. Marcian. p. 63. Nearch. p. 4O. Necataeus. Agatharch. p. 48. Hegesias. id. II.
Berodotus. Arriani peripi. ponti Euxin. I 6. I 8. Hesiodus. Agatharch. p. 6.12.2Dmerus. id. p. I 2. Arrian. peripi. ponti Eux. p R. 8.2δ. Udorsi Characenus. Marcia n. p. 6 3 . Agatharch. 48. Menippus Pergamenus. Marcian. 636s. 66. 67. Phileas Atheniensis. Marcian. 63. Protagoras Geograpbus. id. p. a. 33. 37. SJ Ptolemaeus Geogr. i d. p. a. 6. n
Scylax Caryandensis. id. 6s. Simmeas Geogr. id. 6 . Sosander. id. 63. Strabo. id. 6 . Timaeus. Agatharch. p. g. Dimoshenes Rhodius Marcian. p. 6364. Xenofhon. Arrian.peripi. ponti Fux.
Phmgiis id. p. a 2. quarto de lapiadibis. id. p. 2 O. Malboco; Milesius. id. p. 31. de fluminibus. ibid. Agathocles Samius in Rep. Possinuntiorum. id. p. I9- Agatho Samius secundo de fluminibus id. p. 3 s. secundo rerum Scytbicarum. id. p. 29. Agathonymus in Perside. ld. o. 3 7. Alexander Cornelius tertio rerum Phry-gιarum. id. p. 2 I. Anaximander Milesius primus edidit 'Hνα. α της οικουμενης. Aga
them. p. I. . EXcerpsa e Strab.
Apollodori Chronographia Iamhis scripta, a temporibus Arrianis adsuam aeratem. Scymnus p. 2. Aratus. Excerpta e Strab. p. 12 O.
Archelaus primo de lapidibus. Plutarch. deflum. p. 2C. tertio de fluminibus. id. p. SO. Archilochus. EXcerpta e Strab. p. I 3 7. Areta aes Cν τοις φρυγγακοῖς. Plut denum, p. 2i K Ari-
62쪽
i SCRIPTORES IN GEOGRAPHIS Lib. IV ML
Aristarchus Scymn. p. 2. Elicerptae Ctesias Cnidius secundo de montibus id. Strab. p. g. p. 4'. sobuius decimo de lapidibus. Plui. Ctesias Ephesim primo Perseidos. id. p. 3s de flum. p. 28. O Hon I. de Arboribus. id. p. 7.XLII. Aristonymus. id. p. 8. de arboribus. p. 7. primo Περει- Aristoteles. Excerpta e Strab. p. 34. κι .id. p.4i. 19 . ri fluminibus Plui. cte sippus secundo Σκυἄκων. id. p. I r. de flv m. p. 1 O. Dam si Citiensis periplψ.R gath .p. et . Arrianus Alexandro M.) Excerpta Demaratus tertio de fluminibus. Plui. e Strab. p. I b. de flum p. a O. quarto de Phry-
Demodocin primo Heracleae . Plutarch. de flum. p. , 6 Demostratus Apameensisad. pa 9secundo do fluminibus. id. p. 2 f. De cyliusprimo de lapidibus. i d. p. 3 0.
Diogenes Stoicus Apododori praceptor. Scymnus p. 2. Dionysius Chalcidens s. id.p. 7. Dorotheus Chaldaeus secundo de lapidia. bus Plui. de flum. p.46. Empedocles. Excerpta e Strab.p. II s. Ephorus. Scymn. p. 7. 27. 3 I, 9 SC. Fri Epicharmus . Excerpta e Strab. p. II Eratosthenes. id. p. s. 19. Scymnus p.7.24. Agathem. p. a. Eudoxi γης πείου . Agathem cibid. emerides Cnidius. Plui. de sum.
63쪽
M1NORIBUS GRAECIS ALLEGATl. Lib.IV. c. II. 4'
Euphorion. id. p. I I9. Euripides. Dicaearch. p. 22. Hecataeus Milesius. Excerpta e Strab. p. 3. Agathem. p. 2.n Punicus Lesbius. Agathem. p. 2. Heraclitus Sicyonius secundo de lapidytas. Plui. de num. p. 27. Hermesianax Cyprius. i d. p. y . 8. secundo rerum Phrygiarum. H. p. a , . Hermogen s. id. p. 9 q. Herodotus. Scymn. p. 8. 3 2. Excerpta e Strab. p. 8.8 ψ. I i P. ID ι- .Eadem excerpta p. II9.l86. Hipparchus. id. p. 1 F. 2ῖ. Agathem.
Laon Poeta. Dicaearch. p. 7. Leo Byzantius in libris Bοιωτικων. Plui.
de flum. p. 3. tertio de flumini-lus. id p. 48. I sinus. Dicaearch. p. I . Menippus Pergamenus) Agathem.
Nicanor Samiu s secando de seminibus. Plui. de flum p 3 3. Nitius Madotes de lapidibus. id. p. qO.
Pherecrates. Dicaearch. p. Ι9.
Pherecydes. Excerpta e Strab.p. 186. Philos Dicaearch. p. 3. Philiscus. id. p. 2O. Pindarui Excerpta e Strab. p. i. Pluto id. p. I Z. δἶ s. Plesimachus δευτέρ8 Nos . Plui. deflum. p. 8. Polybius. Excerpta e Strab. p. 3 O. I . 99. Posidippus Comicus. Dicaearch. p. I A.
Posidonius. Excerpta e Strab. p. 3I, 3 i. i. I76.2O8.2Iq. Stoicus. Agathem. p. 2.
Ptolemaeur Meograph. P Agathem. p.
II. Excerpta e Strabone p. 2I. 99. 226. 'theas Massiensis. id. p. I . I 6. 9.5v- Dicaearch. p. 16. Excerptae Strab. p. II9. Sosthenes XIII. Iβηργκῶν. Plui. deflum. p. 32. Cnidius.p 3 . Sostratus de seminibus a d. p. 4. in primo fχυΘικης ι Πυας συναγωγης ld.
Thales Agathem. p. I. Excerpta CStrab. p. '
64쪽
4 Timagoras defluminibus. id. p. q. e. Timotheus zν Αργλικοῖς. ici p. s. XL. Immolaus primo φρυγιακἀν. id. p. I 9. de fluminibus. p. I. Osthenes. Scymnus p. 7. Ag Xenophon. Excerpta e Strab. P. I Di hem. p. F. IJ . Zeno. Dicaearch. p. I 2.
L EUSERILIS Pamphili, Cassiareensis Episcopus circa annum CHRISTI 3 o. denatus, praeter tot alia doctrinae atque industriae singularis monumenta praeclarab, quae capite postrem' hujus libri per-kringam , scripserat ad Paulinum Tyri Episicopum libros duos Περὶ
- τοπικων ο νομάτων γ τν Θρίαι , de nominibus locorum o urbium insos a Scriptura. Horum priore libro, qui intercidit, nomina illa locorum quae Hebraica in sacris litteris occurrunt interpretatus in Graecam linguam,sublaanxerat topographiam terrae Judaeae s distinctas tribuum fortes, ipsius
exii at, ordine alphabeti eadem nomina persecutus Eusebius, singulorum locorum situm & quomodo sua aetate appellarentur explicavit. Hic diu lectus est latine tantum inter S. Hieronymi opera , qui librum istum Eusebii de locis Hebraicis vertit, atque in Palaestina ipse diu versatus non pauca emendavit & addidit. Pluribus tamen locis Hieronymi liber corruptus ad nos est delatus ain demendosissimum vocat Andreas Masius p. io 8. commentarii luculenti in Josuae historiam , quo inter alia variis eum locis illustravit correxitque. Graece primus edidit Iacobus Bonfre rius E Soc. Iem, na ctus memplar mendis scatens & ipsumi in Bibliotheca Regis Christianissimi. Edidit autem praefixum eruditis suis commentariis in Jos uania, Iudices,& Ruth Paric 163 I. I atque iterum 16 s 9. fol.
apud Cramoisium. Et quemadmodum Eusebium ex Hieronymo, ita hunc ex illo vici sim em e n da vi t, faci l torio m n ia ordine digessit, novam laam versionem , notas insignes de supplementa, tabulam item Chorographicam Paletestinae subjunxit , ut merito habeatur hoc volumen sive Onomasticon urbium & locorum S. Scripturae ad Geographiam secram illustrandam ex omnibus quae hactenus, exstant praecipuum atque princeps Ab eo tempore Ioannes Marci inus Monachus Benedictinus in praeci ira sua operum Hieronymi editione Tomo secundo Paris 1 690. DL hunc Eusebii librum Graece ad exemplar MS. denuo recensitu Arcum versione H eronymi ad MSS. codices castigata iterum exhibuit,
adeoque pluribus locis meliorem dedi Ied omissis Bonsterii notis, q ioj factum
65쪽
STEPHANI EPITOMATOR HERMOLAUS, Iib. IV. LII. Asfact in nollet Richardus Simon in Epistolis Criticis Basileat editis. Denique Boniserianam editionem integram, collata Marcianaei industria Ionge nitidius emendatiusque recudi curavit, &castigationes suas addidit vir doctissimus Joynnes Clericus , subjuncta Bonaventurae Bro cardi Monachi Ord. Praedicator. qui circa A. C. I 2 8 3 . in terra sancta versiatus est, Palaestina, latine scripta. Amstelodami hoc ipso anno I o7. fol.
Conser si placet ejus Bibliothecam selectam Tomo XIII sub init. Etiam
Petrus Bertius pridem Geographiam secram ad Eusebii Iibrum om-κ- οναμάτων molitus fuit, ut ex ejus digesto novo de aggeribus & pontibus ad mare structis refert V ossius cap. XLIV g. 3 s. de scientiis Mathematicis. Bertio defuncto ejus Eusebiana ex Menagii munere ad Is. Vos situm transmitti Claudius Sarravius, ut constat ex hujus Epistolis p. 267. edit. primae. Eusebium auctorem esse huius libri praeter rationem dubitarunt nonnulli eruditi uti Petavius ad Epiphan. Laudatur sub Eusebii nomine etiam a Procopio Gatam ad librum Iudicum p. Fo 3. XIV. STEPHANUS Grammaticus ByZantinus auctor Eθνικῶν siveLexici quod eruditorum manibus teritur Geographici, Eugenio in schola, quaeImperatorum auspiciis CPoli florebat, successit, si crediri Throniae de Pinedo,qui id probat ex his verbis in voce ἀνακτίρεια : gυγέ-
observatum a Guil. Xylandro , Theodoro Ryckio& Abr. Berkelio
est, haec non Stephani sed Epitomatoris Hermotii verba esse videri, de quo Suidas : Ερμόλαον γραμματικος Κων ονπνου λεως γράψας
τω βασιλῶ. Idem Suidas auctor est Eugenium CPoli docuisse sub Anastasio Imp. qui sustiniarium, cui Hermolaum Epit omen stram inscripsisse constat,in Imperio antecessit. Ex quibus perspicuum e iIe videtur, non Stephanum sed Hermolaum Eugenio in schola buccessisse , licet fuericetiam antequior quidam Eugenius Themistii Pater,sed is non Grammaticus verum Philosophus a Constantio celebratur. Non minus ambiguum est, uir in aliis locis, quae ad probandam vel inquirensam Stephani aetatem Bericelius allegat, loquatur Hermolaus, an ipse Stepha nus. Ex TZetra autem Stephani opus in Chiliadibus citante ne minimas quidem notae conjectura de illius aetate peti potest , etsi non minimam posse colligi eidem Berkelio videbatur : qui vero possit, cum TZetrasexcentis propemodum annis scripserit post Hermolaum, nec hilum addat, ex quo aetatem Stephani discamus. Haec enim ejus sunt verba Chi lia d. b. hist. IOO. agentis de Heraclea, quae ante dicta Perinthum:
66쪽
Ubi in transcursu cum doctissimo viro Thoma Galeo cap. 8.diss. descrietorib8 Mythologicis disicedere liceat a Celeberrmi Vossit sententia. Vi 'ζ e le Historicis Graecis putavit a TZetZah. l. allegari librum
Apollodorl-νησων πιλήων κη -μων. Ceterum e fragmento Seguleriano&exus, quae non ex Epito me sed ex Stephani odere ipsis super-lunt apud Constantinum Porphyrogenetum, patet illum scripsisse non tantum poli Athenaeum Naucratitam & Grammaticum Herodianum, id est post Marci Antonini & filiorum tempora, sed&post Marcianum Heracleotam, qui Synesii aequalis fuit, ut adeo eundem necesse sit vixille poli Arcadium Honoriumque,quae opinio fuit viri summi & de bo nis litteris, Stephano autem cum primis, praeclare meriti Lucae Holitenuriam burgensis. Itaque minus audiendus Iohannes Tristanus argumento leviore ductus , cui ante Gallienum vixisse, longeque quam vulgo antiquior fuisse Stephanus videbatur,ra. operis praeclari numarii p. gr. Plane autem ratio fugit virum doctum , ' qui in Italia antiqua p. 1 2 3 4. Euitathium Stephano antiquiorem putavit,cum Eustathius tot iaculis ill unior in commentariis ad Dionysium Perlegetem & ad
modo, sed&Stephani Epitomen, -- ΕΘ ἀμ τψνπm allegeta'non quidem quod integro Stephano usius non fuerit Eustathius, ut Thomas de Pinedo suspicatur, cum contrarium pridem ostensum sit a Berkelio
rantur. Confer Clariss. Neocorum ad Suidam in sed quia Hermolaus nonnulla adjecerat passim Operi, quod in Epitomen contra- 2:. Unde puto etiarn minus tuto nos posse cum Holstento, Berkelio, Rycquio assirmare, quod Stephanus religione Christianus
is i , ' Vtymi0 Florenti Christiano in mentem venire
potu me, ut auctorem Ethnicis adscriberet in notis ad Aristophanis Irenem p. 77. Quod etiam facit Richardus Montacutius p. 177. Vide Bergeli: praef. ad stephahum. V
67쪽
ATQUE EDNIRA . LUIRe I. Apparatus, Stephanum in originibus sacris & Hebraicis mire hallucinari observans. Quamvis aliud videtur Eduardo Bern hardo litterarum illarum peritissimo , qui p. 9. ad Iosephum non dubitat Stephanum
laudare tanquam orientalium originum sedulum indagatorem. Confer Bocharti Chanaan II. I 2. Ceterum rectius nos fortassis cum praestantissimo Petro BUio in Lexico Historico Critico nihil definimus , &hoc totum de ' religione Stephani in medio relinquimus. Quantum vero ii qui veterum scripta in Epitomas redegerunt licere sibi in illa olim putaverint, non uno exemplo norunt viri eruditi, ut minime necessarium
sit ea de re hoc quidem in loco plura verba facere. Stephani opus ab auctore videtur inscriptum fuisse Esrita, ita enim Suidas&saepe Eustathius appellat, & svadet scopus operis haud po stremus, qui ad Grammaticam κν pertinet, &est nomina gentilia docere, quomodo a gentium, regionum, insularum,urbiumque, pagorum, & fluviorum nominibus recte deduci debeant, quod veterum scriptorum auctoritate plerumque facit, imo semper hoc eum facere, si opus ipsum Stephani exstaret integrum , videremus: et ii ipsum saepe ex ingenio formare sua έΘνικα notat Is Vossius ad Melam p. 4s. Ita etiam opus suum inscripserat Orus sive Orion Grammaticus, cujus liber secundus ελι- Stephano citatur in Tαυα. Diversum tamen institutum fuit Damastae Sigeensis in iΘνων σοι ἡλεων καταλόγω , Diogeniani Πνακι πασ- ω τῆ γν κάλεων aliorumque , qui de Regionibus vel urbibus tractarunt Geographorum more vel Historicorum. Neque huc spectant Hippiae Delii vel Callimachi ἐΘνιμά ονοαοκα - , Hellanicique &Zenoduli scripta ejusdem argumenti, quibus in scriptis de vocabulis &idiomatis nationi alicui peculiaribus agebant, ut alio loco diximus. Ceterum in verssione Graeca Catalogi Hieronymiani , quae ad Sophronium vulgo refertur , statim sub initium alio longe sensu es , sΘ α υ, ανπς sunt scriptores Ethnici sive pagani. Stephani porro 'EΘm ain plures libros digesta erant, ita quidem, ut cum litera O jam inciperet liber sextus & trigesimus, ut ex manu exarato Epitomes codice Perusino & Salma sit, qui Palatino MS. usius fuerat observatione docuit Vir Claris L. Jacobus Gronovius. Hinc patet, falli Iob. Rualdum, qui in vita Plutarchi cap. I. citat Stephanum Byrantinum libro XXII.
producens locum ex voce χο νεια de capite 6. afferens nonnihil
ex voce T laudat librum XIX. Nempe singulis litteris singulos libros
' Fateor tamen me valde inclinare in eorum sententiam, quibus Stephanuo videtur fuisse Christianus.
68쪽
a FRAGMENTuM STEPHANI Lib. IV. e L
libros a Stephano tributos, perperam putabat vir doctus. Equidem jam eum Xylandro non licet amplius dubitare litterarum ordinem seculum suisset 'EΘ-ο φο , ita tamen, ut unica littera plures interdum impleret libros, singulis praemisi is indice nominum, de quibus esset dicturus. Utrumque patet ex calce fragmenti, quod ex Bibliotheca
Pὸtri Seguleris Franciae Cancellarii primus in lucem protulit Samue4 Tennuritis addita latina versione & notis Amstelod. 1669. 4. Eidem fragmento Theophilus nescio quis, qui illud in membrana descripsit, hoc tristichon adjecerat:
των , qui titulus plenissime quidem, quae in Stephani libro continentur exponit, sed librarii potius merces em tori venditantis, quam auctoris esse videtur. Nomina quae fragmentum istud libri decimi pars postrema persequitur, sunt A usque ad extremum litterae A, nisi quod in vocabulo Meγον magna & aliquot paginarum lacuna est. Facile autem patet, si quis vulgatos Stephani codices cum hoc fragmento conferat, quam multa omiserit Hermolaus in sua EΘνικων δ τομὴ, , quae sola nobis hodie omisso Stephani opere superest, apparetque recte assirmasse IcVossium, qui idem fragmentum tum adhuc ανεκ - non semel laudavit in suis ad Melam notis, vix vicesimam partem εΘνικων descriptam ab Hermolao , unde fuere quibus in mentem venit non Epitomen ipsam sed epitomen epitomes nos duntaxat habere. Confer Bailleti judicia de praestantissimis quibusque scriptoribus T. 1 . p. ψ6 i. Caspar itaque Barthius epitomatori indignatus in Bibliotheca sua sive libro octavo epi-Orpidon de Stephano ita scripsit :Cui se fraἰtus est liber , male incestus
in orbis ambitum coactor exsit.
Ceterum id , quod dixi integri Stephani fragmentum 'equierianum post Tennullum versione & notis illustravit Abraham Ber elius, Lugd.
in t Bat. Ita in MS. legi , non ut editum est ab aliis, τοπικων, testis Jac. Gronovius v. C.
69쪽
Bat. i674. I. idemque suae Stephani editioni postea suo loco p. 3sa. seqq.inseruit, & iterum ad calcem sui Stephani nova versione ¬is locupletatum exhibuit Thomas de Pinedo. Partem fragmenti, quae de D'do ne agit, peculiariter post triumviros illos Academicis exercitationibus illustrandum sibi sumsit Iacobus Gronovius V. C. Lugd. Bat. I 681. o. adjecta Stephani Lemonii erudita de oraculo Dodonaeo Epistola, & notis docti sumis Eduardi ferebardi. Pars illa fragmenti Seguleriani ex Gro- novit editione recusa etiam est Tomo septimo thesauri Antiquitatum Graecarum. Equidem fatendum est Stephanum per universum opus non pauca adspergere de urbium populorumque veris & fabulosis originibus, recensere passim viros doctos, qui in civitate vel regione, de qua agit claruerunt, aliaque tradere quam plurima Historici & Geographici argumenti, ita quidem, ut si praecipue ipsum Stephanum non Stephani P τομm haberemus, minimam operis partem tributam videremus exponendis nominibus gentilitiis &patronymicis , unde Vocem iΘHκων paulo laxius a Stephano acceptam suspicabatur acutissimus Baelius, cujus verba ex T. 3. Lexici p. 2 793. adscribam : at VI a nulla apparence que se destein principat de ce Grammatren ais roule sur P explication de ceseermes deripati . C etois apparement la plus petite partie de son pro et, V una celsoire de son Ouyrage. I' asoue qu' il est fori boit neux de marguer ces fortes de noms, mais cela n'occupe que tres peu de place en comparassion des Diis quil rapor- re, o des temoignetes quil eite. Et que seroti ce si nous avious tout f ouvrage' nous I verrions une ou deux lignes par articis pour st explication is nom adtectit forme si nom de la ville , s notu verrions queiquefors des pagel toutes entis res dans un sevi articis. re croi satis meisi ur avis que is titre εΘνικα se rap- porte a toutes les observations qui Ie peuvent Dire sur un yevis, furun beu, eno
ant qUon se borne auae origines s a V hisorie Geographique . Integro Stephani opere praeterea usus Constantinus Porphyrogenetus, ut patet conferenti caput XALI. & XXIV. libri de aministrando Imperio cum us, quae in vulgata Hermolat Epito me de Iberia &Hispania leguntur. Ac iure mireris Meursium virum doctist . in editione operum Constantini hoc non observasse, qui duo ista capita, quoniam de illis emendandis desperabat, sine interpretatione latina edidit. Sed caput XXIII. emendatum &latine versum Berkelianae Stephani editioni p. 4O8.leq. integrum insertum est. In capite rati . omnia re die se habent, nili quod
Videntur , utpote quae nihil aliud sunt quam nota ex ora libri in textum
recepta: &postremum verbum ex Plutarcho de fluminibus
70쪽
R Plinio lib. 3.cap. i. Hist. mutandum est in Πανία. In libris ejusdem Constantini de thematibus Imperii Orientalis plura ex Stephano , longe iis, quae Hermolat Epito me exhibet, locupletiora occurrunt. Vide lib. 2. thema 6. 9. Io. I a.&c. etsi raro nominatur ipse Stephantii, quod tamen fit themate M. de Sicilia, ubi Stephani Grammatici nomen diserte exstat. Conlalenda etiam excerpta Constantini Peire sciana ab Henr. Valesio cum versione ac notis vulgata p. 9 3. Stephanum o τω ἰ κύπρου laudat magni Etymologici auctor & ex eo Varinus in σφηκεια, quod apudVossium p. 416. de Historicis Graecis redditur libro de Cypro. Sed verisimilius est ab Etymologo respici ελικα Stephani in voce Κύπρος ubi σφηκώας hodieque meminit Epito me) quam singuIarem de Cypro librum. Aut in Elymologico non Stephantu legendum sed Philostephanus, Cyrenaeus ille fuit Callimachi familiaris) cujus an Κύπρου laudat Clemens Alexandrinus in protreptico, atque idem Volsius partem esse putabat operis mo-eodem au tore, tot veteribus celebrati. Certe Isaacius TZelga ad Lycophronem, qui Stephani quoque alibi meminit, eadem verba quae apud Etymologum habentur producit
ex Plii Iostephano D τω πεπι Κύπρου , ut ante nos annotavit Abrahamus Berkelius. Ab eodem observatum est, εΘοκογροόφον laudari praeterea a Suida in Nακῶη, &Nά9ς, ut auctorem Scholiorum ad Epigrammata Graeca, Bilatum ad Lysistratam Aristophanis, aliosque juniores innumeros silentio involvam. Hermolat Epitomatoris mentionem occurrere in Eudociae Macrem bolitissae Ioniis MSS. testatur Carolus Fraxine. tu; sive du Fresneus in Glossario Graeco. In edita Stephani Epito me desiderantur in littera K nomina quaedam incipientia a ΚΕ tum omnia a ΚΗ, ΕΙ, ΚΛ, KN, & non pauca a KO. Neque hactenus repertus est, qui illam lacunam lappleret, etsi Iosephus Scaliger Epistola ad Ianum Gruterum quae inter editas est 3 i. testatus est Nicolao ' Sophiano praeter alios codices Graecos fuisse etiam integrum Stephanum hoc est integram Epitomen Stephani) cum toto K & A. Equidem in λ nullam lacunam suspicati sunt vel primus editor Aldus,vel post eum alii: nullum tamen nomen a AE incipiens occurrit, & in reliquis hujus litterae quandoque parcior esse videtur , unde Scaligero venire in mentem potuit etiam litteram n imperfectam in vulgatis codicibus circumfert. Praeterea Joh. Passeratius integra Stephani Epito me usus fuisse perhibetur ex eo, quod Stephanum iu voce laudat illustrans Elegiam sextam
Non Nicolaus sed Michael Sophianua illos graecos codices habuit. Vide Paulli Colomesti opuscula PIZ.