Bibliotheca Graeca. [Lib. I-VI] Sive notitia scriptorum veterum graecorum, quorumcunque monumenta integra, aut fragmenta edita exstant tum plerorumque è mss. ac deperditis

71쪽

EDITIONES.

secundi libri Propertii Poetae. Quanquam Nicolaus Lloydius, qui locum eundem respiciens hoc de Passeratio tradiderat ad Caroli Stephani dictionarium historicum in Argynnis , postea per litteras a Thoma de Pinedo rogatus rescripsit se de ipsius fide dubitare. Dubitat etiam jure meritoque Berkelius, &productam a Passeratio fabulam ex Epitome Stephani in voce peti potuisse observat. Primus Stephani Epitomen Graece in lucem edidit Aldus Ma

nutivi Romanus Venetiis A. Isor. l. dicatam Johanni Taberio Bri-xiensi. Hinc ex Juniarum ossicina prodiit Florentiae A. I s 2I. fol. Ab eo

tempore Conradus Gesnerus Basil. i ii 3. . I FGO. fol. in secunda & tertia editione onomastici nominum propriorum , nomina locorum ex Stephano latine interpretatus adjecit , non paucis etiam castigatis ut ipse in praefatione & Epistola de libris a se editis p. 13. testatur. In Gerhardi Johannis Volitii libro de scientiis Mathematicis d. t O. leges satis omnibus liquere, quod Stephanus multum debeat Xysto Betuldo , quod olim osylim secutus & ipse in exercitatione de Lexicis A. i 689. Lipsiae edita scripsi. Sed jam non dubito a Vossio perperam nominatum Xystum pro doctissimo Xysti discipulo Guillelmo flandro, qui Basileae A. i i 68. fol. Stephanum innumeris locis emendatum cum suis castigationibus, Graece, subjecto austorum ab ἐ laudatorum indice recudendum dedit , & hac editione procul dubio optime de Stephano promeritus est. Sunt, qui latinam versionem etiam simul edidisse affirmant, sed&hos falli constat, quamvis versionem promisit molitusque fuit Xylander, cujus partem Heidelbergae ab ejus heredibus redemit & A. Isa 6. ad Holstentum misit vir summus Claudius Sulmasius. Hic & ipse Stephanum cum versione & animadversionibus edendum aliquando in se suscepit,

ut patet ex ejus notis ad Inscriptionem Herodis Attici p. 29. verum a latine transferendi labore deterrere eum non dubitavit Josephus Scaliger his verbis epistola CCXLV. scripta A. I 6O . 3. Id. Maji. Tamen prius

Stephani εΘνικα a te exsipectamus , siquidem parata habes r in illo auctore melior pars litterarum κάππα ου λαρις9α deest. Et praeterea multa sunt 'specta , alia per picue vitio a , quibus sine codice mederi ne optima quidem ingenia possunt. uid est , quod e re Bitteraria magis facere possis , quam haec publicare. Sed quomodo ulla interpretatio latina e dignitate adfici possit, non video ; N enim merum Lexicon , ut Pollux, cujus , qui versionem latinam ridit , magis seseisio facto traduxit , qu im commendavit. Haec es siententia mea , non qui te a

ua dimorere postulem. Nam si tibi ita videtur , nolim te a proposito tuo deter-

72쪽

rere. Melius tamen tibi constustum fore credo , si hoc labore supersederis , ex quo tenuissimus ad imperitos , nullus ad doctiores fructus , ad te vero nulla

gloria proventura sit. Quae viri maximi verba respiciens Jac. Gro novius Exercitat. de Dodone p. II. Vehementer, inquit, mihi placuit sententia Josephi Scaligeri negantis te videre , quomodo e dignitate M phano aliqua inter pretatio polset adjici. Unde quoque Salmasium novimus consilium vertendi hujus Lexici quod ante formaverat abjecisse , s plane hunc laborem non dubitavit *pervacuum vocare magnus Casaubonus. Forte igitur memoria fefellit Antonium Clementium qui in vita Salmasii p. a 3. cum retulisset vir ura hunc, vel juvenem potius supra laudes, tunc enim vix ' viginti ann rum fuit o praeter alia Stephanum quoque sexcentis amplius locis emendatum ac maxima ex parte ex antiquissimo codice Bibl. Palatinae auctum ad praelum paratum habuisse, subjungit : Cui, si bene memini , versionem etiam adfecerat , potius temporis fallendi s His exercendi gratia, quam quod necessarium judicaret. Sed & Leo Allatius p. 147. apum Urbanarum versionem pariter & notas eruditissimas in Stephanum a Salmasio ad praelum paratas fuissse testatur. Quod vero p. 29. scribit idem Clementius, certo sibi constare , non periisse eum thes aurum nec in Bibl. του 1 multis retro annis extitisse,sed haerere apud virum quendam eruditissimum, cui usum codicis sui Salmasius concesserit, vix dubitem verba haec, si non ad Ic Vomium, ad Lucam certe Holstentum respicere, cui Salmasius & partem versionis Xy landri, quam forte pro Salmasiana habuit Clementius , & suum Stephanum utendum amice concesserat. Usus Holstentus praeterea codice Isaaci Osauboni, quem similiter non mediocrem operam in isto auctore castigando posuisse constat, vel ex lectionibus ejus Theocritetscin quibus cap. 1 .Stephanum sexcentis men dis liberatum edere promittit, neque ob aliam caussam illam curam abjecisse videtur, quam quod Salmasio idem cordi esse intellexisset 1 cujus Stephanus tempore interjecto pervenit in Bibliothecam Isaaci Vossit,

qui Berkelio utendum illum dedit. Carolus praeterea Sigonius de Stephano illustrando cogitasse fertur, uti Johannes Hartungus quoque teste Sim-lero de Alosius Gradenicus Bibliothecae Venetae S. Marci praefectus testex oenigio in Bibl. & Colomesio in Bibl. selecta p. 48. seq. ut omittam Nicolaum Lloydium & viros doctissimos , qui obiter non paucis Ste

phani

' Λntonius Clementius assirmat salmasium natum esse A. Ita vix undecim sui stet annorum, cum ista ad eum scripsisset Scaliger. Sed verius videtur quod alii ajunt

eum natum fuisse A. 1 1 gr. Atque ipse Clementius p. H. scribit eum A. egisse annum petatis quartum decimum.

73쪽

EDITIONES.

oliani locis lucem attulere, Philippum Cluverium, Abrahamum Orielium Erechielem Spanhemium, omnisque eruditionis ac veteris praecIoue Geographiae penu Isaacum Vomum. Etiam Josephi Scasigeri manu notatus & castigatus Stephanus editionisXylandrinae comparatus a Seb. Tegnagelio exstat Viennae in Bibliotheca Augustissimi Imperatoris. Lubinum quidem hisce addere nolim,nam Thomas de Pinedo cum notasset Mich. Antonium Baudrandum Parisinum ad Philippi Ferrarii Lexicon Geographicum T. 2. p. 3 s 7. ubi de Stephano agit mox su jungere. Quo nunc iatinum reddidit, restituit cae notis illustravit doctissimus P. Augustinus bin Augustinianus , testatur sibi veritatem hujus rei scrutanti per litteras ad amicum lariptas, responsis loco obtigisse, Baudrandum hoc dixisse insideparentum. Ac profecto non val de diligenter Stephanum trivisse videtur Lubinus ille Mercurii Geographici Gallice editi auctor, qui integrum ejus nomen e Te putavit Hiienne des Visies, quasi Stephanus de Urb bur,ut Petrus de Natalibus, vel Nicolaus de Passeribus appellatus suisset, quod non minus lepidum est,quam quod nuper ante aliquot annos Ferdinandus quidam Fabiani in Ioh. Clampini V. C. elogioclaudaturus Itinerarium quoddam Gallice scriptum & duplici Indice auctum , cunUntitulo legisset Verba enrichi de Bux lisses, id scriptoris. nomen elle ratus, appellavit Dominum Henricum de Deux tisses. Latinam quoque Stephant' Θνικῶν versionem adornavit Benedictus Egius Spoletinus, quam e Vaticana Bibl. a Stephano Gradio illius tum praefecto acceptam una cum Graecis edere, Holitentique notis praemittere volebat Theodorus Ryc-kius, nisi ex Italia in Belgium redux a novis Stephani interpretibus, de quibus jam dicturus sum, prae ventum se eue senuitet. A. 16 8. Amsterodami fol. lucem adspexit Stephani Epitome illustrata animadversionibus copiosis& latina versione Iudaei Lusiitam

Abdime de Pin do , auctaque indice scriptorum ab inικοκα*ω allegatorum , in quo quidem Xylandrum secutus est, ut ipse fatetur,ubi dePolo agit. Non pauca tamen addidit &Xylandri hallucinationes interdum correxit, ut cum inter alia sustulit, quod Cornelium Alexandrum

Polyhistorem Alalepiadae discipulum historicum in quinq; diversos scriptores Xylander distraxerat,notatus eo nomine a Joh.JOnilo p. I S. llur1

de scriptoribus Historiae Philosophicae. Non me fugit alioqui Bevertandum p. 87. de Peccato Orig.&Ed. Bernardum p.49. ad Iosephum &alios admodum sinistre de Iudaei illius animad'ersionibus sentire, mo

74쪽

Lib. M. c. H.

mini cordato improbabuntur. Hinc non tantum a diligentia eum commendat Joh. Daniel Major in diis. de numis graece inscriptis, sed&Paullus Colomesius notis ad Gyraldi dialogos de Poetis p. IO i. appellare non dubitat virum multae lectionis atque ingenii amoenissimi. Idem tamen in Bibliotheca selecta p. 46. seq fatetur se in Stephano Thomae de Pinedo non multum eximii deprehendisse. Ity paros jel ' anouo

a Critique de ce Iul.A. 168 . Lugduni Batavorum fol. prodiere Lucampe usi notae& castigationes postumae in Stephanum , non sane a viro pretestantissimo, quod valde Optandum erat ad editionem paratae & elaboratae, sed quales adoram Stephani ab Holstento adscriptas velut sylvam quandam& apparatum elaborandorum commentariorum in codice Barberiniano ex autographo quod Serenissimae Christinae Suecorum Reginae Hol-stentus legaverat expresso reperit, nec sine magno labore digessit descripsitque Theodorus 'cki . Nihilominus vel hae inter legendum in chartam a viro in ligni conjectae nec ultimam manum expertae notae, plurimum longe lucis Stephano asserunt , plura loca tum illius tum aliorum scriptorum felicissime restituunt. Ac profecto non tantum M Stis duobus Palatinis aliisque subsidiis praestantissimis instructus sed &Criti es ac Geographiae veteris omnisque doctrinae callentissimus Holitentus fuit, ut si ipsi commentarium in ε ιἀ perficere atque edere concessum fuisset,nihil forte magis egregium in hoc genere potui stet requiri ac desiderari. Jam non adeo mirum est in postumo opere nonnullos legentibus observari errores, quorum multos ex numis praecipue ostendi posse, Pyrrhique Ligorii auctoritati nimium saepe Holitentum tribuisse, notatum est ab illustri Eg. Span hemio Epistola tertia ad Andream Morellum, quae hujus specimini rei numariae subjungitur. Quantum vero lumen quamque haud vulgare Stephano ex numis possit accedere, docuit

idem Spanhemius in incomparabili opere de praestantia numismatum,

75쪽

EDITIONES.

Lib. IV e. II.

ut Hard Tnum aliosq; nunc praetermittam. Francisci Guieti notas ad Stephanum sed adhuc in editas laudat Agidius Menagius p. 2 . am cenitatum juris civilis. et Denique A. 1688. Lugduni Batavorum fol. Stepham Epito- me cum nova versione & commentario eximio Abrahami Ber elii editus est,qui vir eruditus & diligens praeter codicem Salmatianum cum codd.Palatinis collatum, variis aliis adminiculis L MSto insigni Vomano usius non tantum innumeris locis emendatiorem ted & interdum auctiorem Stephani Epitomatorem dedit, ut in ἁγνῆς, άκυλροα & plurimis aliis vocibus lector non indiligens facile ex se observabit. Immortuus est huic operi bonus Berkelius,adeoque a littera II commentarius ultimam auctoris manum haud expertus, qualiscunque tamen in ejus schedis exstabat cura Clarissimi Jacobi Gronovit adjecitus fuit. Subjunctae sunt etiam ipsius Grono vii breves notae quaedam cum variantibus legitonibus per eundem virum dodium ex MSto Perusino collectis. Sed Berkelio tametsi jam pridem defuncto non levem dicam scribit prolego m. ad Sam. Bocharti opera Stephanio Morinus, V. C. quod Bocharti, Palmerii suasque ipsius observationes in Stephanum illi transmissas vel plane neglexerit vel appositas rarissime suis , quibus debebat auctoribus acceptas tulerit. Qua de re lector melius judicabit, si Bocharti, Palmerii & Stephani Morini ad Stephanum observationes , quae T. I. Operum BO- charti editionis Tralectinae post paginam 793. leguntur, conferet cum editione Stephani a Berkelio concinnata, evolvetque Iani Berkelii filii pietatem in vindicanda fide paterna ad Jac. Gron ovium.

XV. INDEX SCRIPTORUM in fragmento

Stephani Segmeriano allegatorum.

Ad paginas editionis Berkelianae p. JI 3 -- 331.

Cesiodorus p. 3 2 Alexander p. Ii.

bro secundo de Dodone) p.

76쪽

AsclepiadisMedici auditores Titus Aufidius, Philonidas & Ni

Charax libro VII. p. 3 et . libro XI.

Demon qui de proverbiis scripsit. Infra in Menedemon. Dexippus ἐν Θονικων i. p. 3 17 Dicaearchus ά ζ βίου της Ελα .p-3 26. Dionysius perlegetes) p. 3 2. Dionysius ἐν α Γιγαντά δ . p. 3 3I . ἐν β . id. Epaphroditus ἐν τῆ π της ἰλιάδ'.

Euphorio. p. 314.3I7. ἐν κνιω- p.322. Hecataeus Eυρωπ' p. 32 . AH α p. 329. Herennius Philo ἐν τρῖς iαπικοῖς. p. 338.

Nico Agrigentinus Asclepiadis au . litor p. ἶI8. medicinam fecit in patria, & libros scripsis XLV. id. Orus p. 323 ἐν τοῖς ΕΘνικοῖς. p. 3 3 I

libro I. p. 3I3. Achaicis libro VI. Eliacis posterioribus p 3 18. ἐν τῆ ής πακίδο--κῖ i. p.

Philistus Σικελικων ω p. 3 14. Philo p. 317 Philonides Dyrrhachenus Ascle, piadis auditor. p. 3I8. Philoxenus O ἀμσδυωρίαν δομνη- μαῖ ζων. p. 3 9 Phlegon Olympiadum descriptione. p. 319- Pindarus p. 3 2 O. Polemo perlegetes. p. 324.

Simmias Rhodius. p. 3 22 . Sophocles Ulysh ἀκαν,πληγi p.

Strabo p. 3 3i

77쪽

ET IN STEPHANI EPITOME ALLEGATI. Lib. me. II. s7Svidas p. 32 o. Thrasybulus. p. 32 O. 6 τεχνικὸς Herodianus τω ἀ της Titus Aufidius Siculus Asesepiadis

XVI. INDEX SCRIPTORUM in Stephani

Epitonae memoratorum, longe, quam est in editione Berkeliana, plenior.

Adrastus Philippopolites, Peripa

teticus, in *ίλιπποι.

. schylus in

78쪽

iNDEX SCRIPTORUM IN Lib. IV. c. m

ιγ si non est mendum in άγκυρῶν.

άσσος.

Alexander Fphesius in mεἔα ον Ασίη κ μ Λιβυη in χαονία. Alexandri hujus, cognomine

79쪽

sTEpHANI EPITOME ALLEGATOR.

tib. IV. cII. 3 9 Antigonus Carystius , in μα- Antimachus, inαμφι

Antiochus, in βρέτὶν, σαμα εια Antiochus Cycnus Ascalonita, Philos Stoicus. in Ασκάλων. Antipater, γ οτυἰ TOL, inαρμενιαε. Antiphanes, Bergaeus Comicus in

Allegantur & Apollodori

Apollonius Historicus Ascalonita.

Apollonius Myndius Grammati

Apollonius p. 4. 6. 267. 296. OP. 323. 3, 6.4O9. 62.1 83. Apollonius Technius Parius.

80쪽

INDEX SCRIPTORUM IN

Apollophanes Antiochenus, Stoicus. in άνπιόχεια. Appianus in Jάλμιον, καί ας.

νικον.

Aristides in se , τενεδ . Aristo sutietes Ceus Peripateticus.

Aristo Gerasenus Rhetor eximius