Platonis Dialogi secundum Thrasylli tetralogias dispositi ex recognitione Caroli Friderici Hermanni

6쪽

xii voluminis, mi Platonis edisio nostra cur satur, dua paries

sunt, quarum alteram nomen quamvis ementitum, alteram res et argumentum appendicis loco haud indignam rediere visa sun t. De priore quae praetraoneam pauca Sunt quae quoniam fere omnis quuIn aliis plurimis Platonis Oilicibus tum optimo Parisino continetur, easdeIn cummiperiminis Malam' leges recensenda nemus illud excusatione egere spero, quod et siti omini libellominordinem ad id exemplum revocari, quod in pum codico exstat, ex inter hos primis Alcyoni loeum siuini

Teddidi, quam etsi in Lucianeorum potius numero legere assuevimus, tamen ne madore jure illis quam Platonicis innumerari constat ne deteriorem inter hos quam Axiochus vel Sisyphus auctoritatem habet leni tuo si librorum antiquitatem spectamus, multo emendatior in Platonicis minini latinaneis nosis tradita esse videtur. Quo in genere quum Jam Vin onensem ae cujus laevones aselluliario adobitatio accepit, reliquos omnes, quibus hic usus est, longe superare vidissem, Carolum

Mulierem Historio apta oriam Graecorum restitutorem eruditissinium, precibiis adii ut Parisinos quoque tiro S a Bedihero in hoc dialogo prorsus neglectos meum in usum conserret, ejusque benevolentiae non solum optimi 1807 sed aliorum praxine hunc trium 1808. Irms . 3000 laeuiuis diligentissime enotatas debeo, quibus quati opere in hoc no-que dialogo cum reliquoriuii normis exaequando Guus sim,

ipsa docebit. Unum praeterea mihi indulsi, ut, quum Platonis librior decim tantum Epistolas contineant, alias quinque adderem, quas in Ona- Inuiu laudus generis infamia tantum aberat ut ceterarum consortio II lignas existimarem, ut illis comparandis hariam ipsarum ori inem et indolem aliquid lucis accipere posse a Mirarer. n. prima Pilaeni laurum ex ea collectimis desium est, quam Socratis et Merai mim non1inibiis illi strein princeps Mo Allatius Parisiis 1637, novissimo Joannes conradus orellitis Lipsiae 1815 edidit duas idem rellius ex Olearii editione Hist. philos. Stant ei Lips. 171 I. . p. 322 in iliam ollectionem transtulit; reliquas duas Boissonadius ex cod Paris. 1760 in Adeodotorum Vol. II. p. 8 et 211 recepti, unde inter nostrates quoque ab osanno in Alig.

Selluletiniing 1832, p. 1151 et Helistadio in proM Jenens 1833 repetuae mini, easdemmis tractavii Uiendus in eliselir. s. d. herili. 1845, p. 214.

7쪽

PRAEFATI 0

De posteriore parte amplior disputandi materia est quo tamen Priusq in ranseant, per prioris parsis libestos quibus in locis a sup rioriam editorum lectioninus discesserina, soliti brevitate subjiciani: isi I, p. 309 ἐγώ οον , ἐγὼ μὲν ο VBST. - . 309 D τρα--διοποιῶν et V, τραγφδοποιῶν SΤ ct Apol. p. 18 D. - Epist. II, p. 3l D τους ἔμπροσθεν' , τοις εμπρ. VBS cum libris , itastal Ἀξείη pendeat id vero quum αυτοι Semam liabeat, Ruractioue Scriptorem uti noluisse indicat. Exemploriam apud Heuid ad Gors. p. 119 alia omisa est. 3. 311 καὶ λόγον post Opim inseriti ex Callisque multis, quomim ut VBS auctoritatem spernererit, haud scio an ea re induin sint, quod την ἀληθινην δόξαν jungebant; at opinor την ἀληθι

tere sequentia docent, ubi p. 3I A post DV noxque is post τιμώμεν- vulgo postium onuiui ego vero eiusdem auctoritaieni Mouiuoniam Osinavi, quam in 1 διεσκωπεις κάνει-- pro G

λως, quomini, modo ora pro com exeris, meri senientia existet: id ipsium quod alios loque dinoscere callebas, sapientiae speciem sibi asseret. Inseritis dein una p. 313 D vel iiivit in eorum exena pla secutus, qui, ante αυτ ἔσται ignorant negationem a deliberaIId vi prorsus alienam circvinscripsi, ne p. 314 levi conectura abstinui, quae

dem sensu. Sed ii propter id ipsunt nulla causa su optimi libri lectionem ab aliis quoque limitiiti in redii ii ndi et nos quoque ad Lucian.Ηhst conscr. p. 182. Ibi dein δυσμάθειαν pro δυσμαθία constantiae

Staith. Et Selinei 1 ipsius Par testimonuini aussit, cui non intelligebaincii reliqui editores hi minus quam p. 338 A thi humul uni censuissent, ubi Prorsus eadem oristi ausa est. - pist. IV Olurn ανδρεία pro

8쪽

at non eorum, quae tum, sed quae posterius Di gessit, causa in primo Platonis itinere posita erat; nec simpliciter adventus, Sed Superior adia ventus Spectatur. - P. 32 σαυτο Pro αυτου βίον non B tantum,

rnauandum erravi, mala nimis absonum videbatur sominem ipsum λογον τινὰ dici, neque oppositum ἔργου ἀνθάψασθαι vectis alium Ioeum concedebat, quam quo homo illis uteretur vel excelleret; τὶς enim uinemphasi stici neminem fugiet ut Leg. IV. 7 καὶ πολλοις τισὶν ἔδοξεν εἴναι τίς, ur . Ion. 96. Heraclid. 73 eto P. 329 A πολλου καὶ

Etructura prors is inconcinna et Scabra, praesertIn quum pronomen 6 ab antecedenti λέγω revulsiti 1 in novi membri I'incipi postierint; quo equidem Sedulicto reliqua quantum possem minima muta tione ad eam

sententiam redegi, quam jam Ficinus interpreuirido expressit reor eq--α ---m e Milouem atrato. . . ivriniis hoc a reuis obere, tu visen si modin nrtite etc. - . MI a 4. - ψαν μέντοι - ST; at o a Par aliisque mulsis abest quo quum aeme areamus, satius visum est o tollere, ut μὲ inserius respondentia sibi habeat πορευθεὶς δὲ ς λέγομεν, τ λ. - . 332 C παρὰ του πατρὰς et , παρὰ πατρὸς ST, minus commode, qui non Pate qui talis,

periimet, circumscripsi Plato restinans gravissimas res paucis veri, is perstringit. 3. 335 B δονην ποριεῖν - B, ἐκποριεῖ VSΤ, promiScuo tinu, ut Gorg. o. TS, quem Sola codd. auctoritas viscernat; deinceps vero Oυμπίπλασθαι vel contra libros, quoriam plurimi ipseque Par μη πίμπλασθαι ha bent; dein tamen non VBST ' se του

set, quo clupidines suas non satiatum iri sciret, vel quae voluptas non expleluia cupidine crearetur, numquam intellexi ne Schneideriim probasse an ipsius lectio του πίμπλασθαι docet hoc enim ipsum est,

quod voluptuosus sibi περὶ την ἀνδραποδωδη ηδονὴν πορίζειν stu- dei nisi quod eo oinum e sententiae paruo ac libramini vestiosura s coiae viro arbitror P. 335 ante Συρακούσας - eosilini emcere planiani mi id vero non seripio resimo qui quid proxime sequi vellet, probe nosset, sed librario, qui praecedentibus κἄν ποτε ἐπ' ἄλλο γε στῆμα eandem praepositionem gspondere debere existimaret itaque circumscripsi. - . 336 B πι κρότατον Η, πικρώτατον VBSΤ cI. Leg. II extri P. 330 C πνόμενον pr γιγνόμενα seri ymo Messei Stephamis intellexu, nses de ilius impro,

9쪽

tibus, quia phiralis omnino non habet illi reteratiIr leni igitur mutationi locum negare an plius noliti. - . 3I A γάρ τοι πάλιν Η γὰρ

τὸ πάλαιῬBSΤ, quod tamen σέσωσμαι. potius quam σωθη postulare Misitror nevi omnino rea, ore Pisa se ex terito itinereis diisse iugeret redem is in vis senientiae uiue conventi, ne suis omni codicum inimidio, quomini duo serio πάλιν η πάλαι exilibent;

idque Schneideriam quoque amplex ir esse gaiuleo. - P. 340 B ἀγεννὴς*BS, αγενης Τ haud scio an typollietae errore lao enim penus tantum et natales significari recte vidit Sta illa ad iiij et . p. 133. - P. 340 σπῶσιν et SchneMertis, πασι VBST; a luatui equidem excuSa

dem manu sinium est, non glossematis magis quam omissionis suspicionem movet merito igitur clineideriis vocabula ad sententiam aptis- Sina revocavit. 3. 344 A ευμάθεια Η, ευμαθία VBST: f. p. 315 C. - . 34 D ἀντιλεγειν , τι λεγειν VBSΤ a P inlii qui alii codices τι λεγειν xlii bent, in quo longioris verbi vestigia glioscere

typouisino hunc errorem tribuam. - . 350 Cm --εμ αυτον et B, παρακαλει ν SΤ mihi tamen, etsi abesse subjectum possit, legitima Structura cum optimi codicis testi incinio conjuncta praevalere debere visa est. - pistolae III praesei iptione in lini ipso principio conjunσere eo nil dubitavi, quo magis pist. III editores in eodem structurae senere

tione prorsus alienum circumscris i in resiquis autem ea tantiani tenus Tum censes in liqui, ut p. 358 Ε παντῶ suspicionis nota afficerent et p. 361 D lini Par Sclineidero αυτῶν γ pr ἐγὼ αυτῶ scribe rem de περὶ p. 362 E f. ad p. 316 C. i iis leonum, quas aliunde petita Primus ad edi, Paulo plus mihi licere ratus Epist. XIV πονουμ

pro 'Eφεστιάδων recepi, longina adeo progressurus, si vel unum codicem ιστιαδῶ extubere constet quam formam tituli apii 1 ossi im die Demen vo Attilia unice confirnaant. Epist. XV pr καὶ ἀρχησε γ- τωρακαλέσαι 'ectum mihi debentur, ουν οντος Pro

10쪽

temperare tam minus dubitavi, quanto certius illaciam Stobaeus Floril. III. 6 ante eulos habuit contra p. 41 Ε ευταξία ψυχῆς λογιστικὴ quippe ex ἐπιεικειας definitione huc translata circumscribenda erant; quae quod ita editores disposueruut, u λογιστικὴ ad sequentem oμιλίαν resereetur, non animadverterim nullam harum definitionum ab ad ectivo

cationeri reei in eminem migranin vis mulio mino quam si rori linio loco convenit, neque ἀκολουθουσης eodicum magis numero quam ipsa sententia commendatur. Nam etiam qui rationem sequitur, ita demum ωιρατὴς est, ubi nulla re ala licto Obsequi detereetlir nec vicissim omnis 'loris tolerantia π άτει-Sed ea demum, quae rationent recte igitur ii denititur, ait in eo dolore inim mino natur, qui male iterarum i irinimici ipsi eandem auteri P minionem mox ante ἔχθρας πολεμικὰ pro lini substites, quod etsi ea suis etiam iniano mutari concedebat, illa tameia mendatio facilior erat. -- P. 413 Boiaγους τ πράξεις , λόγους καὶ πράξεις pS ex correctura, tuam vel cod a secunda manu testatur. Dissicilior Sequentium causa est,

cepi, non agis tueor quam mox απόδειξις, pro quo dudum ineras ad lena Alex. Stromat. H. p. 45 Iegeiadum esse vidit, quod ipse nunc tio et Stati bauinio suasoribus ascivi, πόδεξις. - . 413 D ἐργασίαομοιότητος cum uno codice 'uamvis vitioso, passim tamen etiam

γψί- sensum nulluit de isti . ni a verba -- ον ὁντων συμμετρία πρὸς το μαθεῖν ex antecedentium sequentiumquo iteratione minsere connata mi merito circii nascripse im, dubitari vix potest eadem aluera medicina nox νόμO egebat, quod etsi non omitti cum cod. x, tamen notari oportere et ipsa definitio, ta st potius quam legi conveniens, et illud docuit, quod inserius demum p. Q vem1 νόμου loeus

resto ex antecedente versi repetuam circumscribi satius ne i lior causa in αἰσθήσεως definitione p. 414 C est ueratae vocis χης, qua sublata priorem certe loci partem, nisi altius ulcus lateat, intemitati reddidisse mihi videor. Apud Alcinouin o. 4 ita definitur: Dbησίς ἐστι

πάθος φυχῆς δια σωματ' ἀπαγγελτικὰ προηγουμένως της πεπον