Aeschyli Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta ex recensione G. Dindorfii

281쪽

Παλι υσ et Πnλικων. Accentibus caret codex Paris. : nam lateris uncialibus scriptus est. U. 3. μνει Schneideminus pri μένει. U. 4. ἴκου J ηκουσ codex Paris. Loυs' si scripsit AEschylus, serariarn ab Attica ilia peto alienam admisit etymologiae omissa. σκότου pro σκότουs correxit Item annus. In eo l. Paris. est CTOY ΟΔΕICΦΑOC.

IIAnunonius in a p. 37. Αισχύλος ἐν 'Aμυμώνη

Σοὶ μὲν γαμεῖσθαι μόρσιμον, γαμεῖν δ' ἐμί.

282쪽

Sic nomen hujus sal tilio scriptum est in Catalogo. Argonalitarum tanten qmun re ges multi fiterint. naulto probabilius est 'Αργῶδε Κωτευσrat inscriptam fuisse, nomine a choro κωπευστῶν ducto, UInclvidit XVolcheriis in libro de trichvli ralogiis p. 3la. qui pro trR-goedia ha tinuit. Milii credilbilius vuletur sat ricani fuisse subulam. de quo non poterit dubitari, Bi recte audicamus cie loco Hesuchii statini afferendo.

Ηesvolatus, 'Εμμέλειci : ειδot Oρχήσεως. καὶ Πλατων ἐπανεῖ την ροχ - σιν rectius My o- μσὶν ilixisset, ut monet L. I indorfitis in Thesauro Vol. III. p. 834. καί φησιν excideriint Platonis vecta doLeg. VII. p. 8I6 b. 3. η ἀπο του μέλους -- σθη -ὁ τοὐ πρὸς τὰ μέλη γίνεσαι. τραγικη δε ' πχησις. 'Aργυρέοις δε Αισχὼλos ci- του τυ- ρικη, ψ ἐστι σίκινις codex σικῆ ς). Corniptum ἀργυρίοις Meursius aliique in 'Αργείοις ΠHilarunt, conjectura nec per se ad inoduni probabili et suspecta eo quod nolia innfabulariam non ante sed post nonaina poetariam collocari solent al, Hesuchio. Quo argumento usus Boistius 11 C sic conexit. ἀκύρως δε Αισχύλος ἀντὶ τῆς - ρικῆς. In qua conjectura Ei quid veri est, haec sic potitis in or linein redigenda videntur, quiana non Sit verisimile solum illii l ἀκυρως in dργυρἱois esse conuptum. ἀκυρως δἰ Αισχυλος 'Αργοῖ ἀντὶ του σίκιννις, ξ ἐστι σατυρικῆ. Et de 'Αργι etiam L. Din- dorsus cogitavit l. c. Aliam viam iniit Hermannus. qui in opus . Vol. VII. p. 2o7. conjecit, τραγικὸ δε υχ σις. Αἰσχύλος 'Αργείοις. ηὐ

283쪽

ΑΠΟΣΠΑΣMATI A. 25 l

Scribitur ἱερόν. αυδασον Rutern non est in aύδνσον initumluin . , deis tur enim hoc Vectunt ex geneIe eor In esse de qui inis Lotu cicius admon. p. ao , 2Ο5. egoque in Diesauro Vol. VI. p. I 5oo. clixi Intis. Hyginus Poet. Astron. 1 I. 37. Hon ierias hunc eurulein locum Pagas ) in Tlhessaliae finituis esse demon triit; Actsclivius aute in et nonnulli aiunt a Minerva PruIulani nautem an loquentena e Alein esse coniunctam.

284쪽

Vitiose σκάρφει codex Paris. 24 3. et, ut videtur, Gottingensis.

De Glaucis disseriatio Hemanni in opusculis Vol. II. p. 59.

26Vita Arati in Petavit Urii nologio p. 269 a. apti l Bulilimn vol. II.

285쪽

λέγεσθαι. Post λθεσθαι , alchenarius Diatr. p. I 4. adis voluit Αἰσχύλος μορτυρεῖ. Uiuin vix dubitari possit quin . Eschuli versum iiiniente li uerit Steplianus. Sed λέγεσθaι epitomittoris osse posse inonet Meinerius. In versu A schyli legebatur naρ' ἐκ περσῶν. piod correxit Bulleriis. Sintili composito διεκπερῶν usus est a'ΕSctav lus Pers. 485.

Εὐβοῖδα καμπην ωφι Κηναίου Διὸς

Seholiasta Pindari Pyth. I, i5 a. Ἱμέρος ποταμδς Σικελίας, περὶ οδ και Αισχύλος φησιν ἐν Γλαύκε, Καλοῖσι λουτροῖς εκλελουμαι δέμας

εἰς υψίκρημνον Ἱμέραν δ' αφικόμην.

Δαὐλος ὐπήνη καὶ γενειάδος πυθμήν.

286쪽

Καὶ γευομαί πως της ὰειζώου πόας. De lierba illa Jacobsitis Avienaei locos memorat XV. p. 679 R. VII. p. 296 f.

ΓΛΑΥΚΟΣ ΠΟΤΝΙΕΥΣ.

Phineus, Pergae. Glaucus Potniensis, Prometheus πυρωρος) una tetralogia compreliensae : vide argumentum Persariam.

λος περι Γλαύκου

Εἰλλον δ' ἄνω λυκηδον, ἄστε διπλόοι λύκοι νεβρον φέρουσιν αμφι μασχάλαις. δ' addidit Heranannus p. 63.

287쪽

Ἀγων γὰρ ἄνδρας οὐ μένει λελειμμένους. ANAIΔΕΣ.

Κἄπειτα δ' ει λaμπρον ἡλίου φάος,ἔως ἐγείρω πρευμενεις τυυς νυμφίους

νόμοισι θέντων συν κόροις τε καὶ κόραις. V. I. κἄπειτα δ' εισιJ κἄπειτ' Ανεισι Toia pius Emend. vol. ΙΙ. p. 295. V. 3. corniptum liabericlum erit θέντων, nisi qtiis alui in inter secundum tertiunt pie versum excidisse statuat . Infelices criticomini conjecturas merii oravit Hemnannus P. 326. Verim συν κόροις τε καὶ κόροις lucerit Rcolpi iunt et uim ab Hesvclisi glOSsa, Κουριζομένaις' ὐμε- ναιουμένaις, γαμουμένως, διὰ το λέγειν, συν κόροις τε καὶ κωaις, μερ νυν παρεφειρμένως ἐκκυε, λέγεται.

Athenaeus XIII. p. 6oo a. Καὶ ὁ σεμνότατοι δ' Αἰσχύλος ἐν ταῖς Δαναίσιν αυτὴν προάγει την 'Αφροδίτην λέγουσαν

Ἐρῆ μεν αγνος Ουρανὸς τρωσαι χθόνα, ἔρως δὲ γαῖαν λαμβάνει γάμου τυχεῖν δωρος δ' ἀπ' εὐνάεντος οὐρανου πεσων ἔκυσε γαῖαν ἡ δὲ τίκτεται βροτοῖς μήλων τε βοσκὰς καὶ βkν Δημήτριον

288쪽

δενδρων τις. Correxit Hermariniis p. 335. collato Eurip. Hero. s. 79o. Πυθίου δενδρωσε πετρο.

Di sti eu

289쪽

Λοιβὰς Διὸς μεν πρῶτον ωραίου γάμου

Apiui Athenaeum XIII. p. 584 d. Andronicus histrio versum ex igonis re itasse memoriitur Uλόμενε παίδων, ποῖον εἴρηκας λόγον; Dii latur iitriam 2Esclivit an Sophoclis Epigonoa dicat. Andronicita autem Demosthenis ortitoris aetate vixit.

290쪽

Fuit prima tetrillogiae Lucurgeae lalnalii: v. schol. ad Aristoph.Τhesm. I 35. cujus vecta asseremus ad mygm. I 23. De universutriloia sic sentio : in Edonis, serociter grassante Lucumo, Bacchurn, cisule accepta, cum suis esse capiunt; in Bassari libus solutas ex vinculis Bacchas superiores evasisse, insens una lue BacClio cliscerpsisse Orpheum: in Neaniscis juvencs Edonos, agnita dei potentia, Sacra ejus amplexos, qutrin etiam Lucurgus impietatem litisset Suum, deo in evin ntina ero luitluuin conjunctis cum Baccho saeris coluisse. Nam et Strabo Baccinim et Lucurgum εἰς ἔν συνῆφθαι tradit, et Nonnus ei pro Bacclio sacra facta esse scridit, et RheSi scriptor emn Βάκχου προφῆτην appellat. V HERMANN. in dissert. de tetralogia Lucurgea opuS . Vol. V. P. 24.

ο μὲν εν χερσὶν βόμβυκας ἔχων, τόρνου κόμπον, δακτυλόδεικτον πίμπλησι μέλος, μανίας ἐπαγωγον ὁμοκλάσὁ δε χαλκοδέτοις κοτυλαις ὀτοβεῖ.

καὶ πάλιν

Φαλμὸς δ' ἀλαλάζει ταυρόφθογγοι δ' &rOμυκωνται ποθὲν ἐξ ὰψανοῖς φοβεροι μῖμοι, τυπάνου δ' ει'xὼν ωσθη υπογαίου βροντης φέρεται βαρυταρβής.

Corrige ὀτοβεῖ ex Eustathio p. a 8a, I 6. qui nomen fataliae omisit. Attulit litine versurn Atheriaeus XI. p. 479 b. V. 9. I iuri alii