Aeschyli Tragoediae superstites et deperditarum fragmenta ex recensione G. Dindorfii

311쪽

los habe it scripturia videret ὀκτώπουν et Oκτώπους, utrique nutem Voci Eupra uppictum esse a, i oc a non, uti debelait, inediae, sed ultimae suli ilne correctionena esse crediderit. His positis einendatio ci autem inveniri pristabilis potest, sed incertum relinquitur, verba illa. πο-τaμον διaπεπλευκεν ὀκτάπους sintne AEaciivli noni ini an Phileinonis alicienda. Quoniani maaps conuPssiae quam tragoediae convenire videntur, hunc fere in modum comigendas esse Photii glosgas arbitrur :oxτώπηχυς καὶ ὀκτώπους. Aiσχυλος Νεανίσκοις. Φίλῆμων ὐκτάπουν ποταμον διαπέπλευκεν ὀκτάπους' οτοι ὁ σκορπίος ὁ ο κτώπους, η Ο μavos Doω ποδῶν. Caeterum qui hoc

dixit, fluvium tranatavit octipes, sconiiumne an cancriam in mente habuerit, dubitare poterit, qui meminerit lioriim Nicandri vectorum in Ther. 6O5. συν δε και ὀκταπόδην ποταμοῖ ἀποσυληθέντα καρκίνον. ΗΕRMANN. opus . vol. V. P. 26.

Nomen Huus sinulae legitur in Catulogo. Ad eam haud clutae referendum quod scholiasta Pindari in praelatione Nemeorum de institutione istoriun ludoruin scripsit: ἄλλον δε, ων ἐστι κaι Αἰσώλος, ω 'Αρχεμόρου τῶ Νεμεaς παιδί. Monuit Her annus opusc. vol. VII.

Hermanni disseretatio in Opuse. vol. V. P. 49. Videtur secuiuia fuisse sabula tralogiae de via dictum ad Murantia

Νηρεισε

Δελφινοφόρον ποντου πεδίον διαμειψάμεναι. Sunt chori Nereidum vecta. V. a. libri δελφίνυον vel δελφὴν ρον. Correxit Barilegius.

Scholi ta Pirulari Nem. VI, 85. Δίκρουν γὰρ ωτε δυο ει ς εχειν. καὶ μια βολὴ ωστε δισσα - τραύματα ἀπεργάζεσθαι. καὶ λισχύλος ἐν Νηρείσι Ρ κάμακος εἶσι κάμακos γλώσσομa διπλάσιον. Eselivli versus videtur fuisse Κάμακος δ' εισι γλώσσημα διπλουν. vel δικροῖν, quod cothecit Iaco . in Diar. Halens. n. I 822. Vol. I.

P. 567. Disitiroci Corale

312쪽

οὐχ ὁσίη φθιμένοισιν ἐπ ανδράσιν εὐχετάασθαι

υποκριτῆς.

Διὸς πατρωου βωμός εστι. καὶ πάλιν Σιπυλον 'Iδαίον ἀνὰ χθόνα.V kaι ὁ Τάνταλος λεγι

313쪽

συγγνώμην εξει κακῶ ὁντι, πεισθεις ώς ἄρα τοιαυτα πράττουσέ τε και επραττον καὶ

Σπείρω δ' ἔρουραν δώδεχ' ἡμερῶν οδὸν,

Ουμὸς δὲ πότμος Ουρανου κυρῶν ἄνω ἔραζε πίπτει καί με προσφωνεῖ τάδε, γίγνωσκε τἀνθρώπεια μη σέβειν ἄγαν.

Ita enim Porsonus in Misceli. p. a Ia. librormn scripturam conexit θυμὸe δἐ n My ὁμὸς οὐραν . Nihil iratur in his versi laus agendi inisuperest ciueiuna ut postremus apud Strissionem versus emendetur, tibi δ' in duobus lil ris Ornissu in . pro ἐρεχθci autena in aliis Scriptum viεχθεi, ἐρέχθει, ἐρεχθεον. Infelices criticomana conjecturas V. RP. Heranarin. P. SO.

Stobaeus CXVIII, i. Aiσχύλου Νιόβος Mόνος θεῶν γαρ Θάνατος Ου δώρων ἐρα, Ουτ' αν τι θυων Οἴτ' ἐπισπένδων ἄνοις, ου βωμός ἐστιν οὐδε παιωνίζεται. μόνου δε Πειθὼ δαιμόνων ἀποστατεῖ.

Primum versum usseri Aristophanes Rurint'. v. I 39a. scholiustu Sopthoclis Electr. v. I 39. Suitlas in πάγκοινος. ses Osiasta Euripi lis Alcest. V. 56. tres prinios versus Acta Oliasta Ilouiem Ilitui. I, 59. et Eustathius p. 744, 2. vlai v. 3. scriptum oὐδ' ἔστι βωμός. et v. 2. λάβοις. Apud Stot aeum Maoῖς: unde Dobrariis gνοις. Priino versui apud scitoliastarii Sophoclis et Suictuin subjiciunt ii r vecta Μόνος οὐ δέχετaι γλυκερῶς μέρος ἐλπίδος, quae unde sinpta sint nescitur.

Aristophanes Avimn V. I 2 6.

314쪽

Ἐφημένη τάφον

τέκνοις ἔπωζε τοῖς τεθνηκόσιν. Ineptit grammaticus; nam mitrem sepulcro filior ni defixam cum gallina ovis insidente con parrire neque u Eschultis neque alius Poetnunquam potest. Legerulurn ἐπ-ζε, timentabatur. Verbum ἐποκωcognato δυσοίζω facile munitur. NAUCK. de Aristoph. Bo. p. 162. De Niobe sepulcro liberorum assidente vide quae infra ad Phruges asserentur et scholi tam Promethei v. 33. Eustathitain p. I 343, 62. I9 o, 64. De quibus dixit He rennus p. 4a. 3.

Hephaestio p. 7. e l. Gais . ubi de cor repta cliphthongo ami, Αἰσχύλος ἐν Νιόδε. I στρος τοιαυτας παρθένους λοχει εται. Asteriant omisso fabulae non line Priscianus P. 562. I. P. 47. K M. et Eustathius p. i665, 38. Apud Eustathium μνηστεύεται.

Θεὸς μὲν αἰτίαν φυει βροτοῖς,

315쪽

σ-ους ἐπιτῆδεια, τοῖ τε τάφου ἐπιμελῆ τι καὶ τδ ἄγαλμα του Παλaμῆ-δους ἀνάλαβε, φαύλως ἐρριμμένον. ubi Morellus in argumento capitis haec vecta posuit, raritu ianitimis eae Atachyli Moba, σοφοις ἐστι γρ πρὸς σοφοῖς ἐπιτῆδεια. Pr dentissius asinia inter se pleraque.'Quae non constat unde sumserit. Vecta autem Graeca eodem seroni lo vertit vetus interpres Rinin inus, Est mim sapienturiis rimam sta avientes a lias plaedam. Quo indicio Hermannias opuw.vol. III. p. 49. verba poetae haec fisisse conjecit in tetrametris trochaicis. 'Ως σοφοῖσι πμς σοφούς l ἐστὶ κηδεία. hiae valde incerta quidem conjectura est, v. Kayser. ad Pliilostr. de omnast. p. 93. digna tamen me uiratu, vi ut ipsuin illud vocaruit uin κηδείa ex Eschulo annotatum est ab mammatico codicis Barocciani 159. apti l 'riinumum in Museo Philol. Cantabrig. Vol. II. p. I I4. liii per ἐπιγάμβρευσις explicat.

Ad hanc salallam Eluisleius ad Euripulis Bacchas p. I 5. retulit Philostrati locum Iutain. I. p. 79o. Αἱ δε ξαίνουσι το θῆρυο, μήτηρ ἐκείνη καὶ ἀδελφαὶ μοτμα, αἰ μἐν ἀπορροῆσαι τὰς χεῖρας, 4 δἰ ἐπισπῶσα

Ἐκ ποδων δ' ἄνω μέρχεται σπαραγμος εἰς ἄκρον κόρακέντημα γλωσσης, σκορπίου βέλος λέγω. V. 3. γλώσσηςJ λύσσης Lobe Ictus ad Soph. Ma . P. I O3. ed. See.

Etvrnol. M. p. 595, 4o. ubi de semininis proparoxutonis ab musculinis oxytonis in ne agitur, otiν υβριστῆς ἴβριστις, οἰχμοτῆς α μητις, βουλευτὴς βούλευτις, ultinii exemplum additur, υνδε βούλειπις πόνων

ἐν ταῖς Σαντρίσις. Omisso Domine poetae.

Pollux X. I I7. Τὰς μέντοι λαμπάδag κaὶ κάμακας εἶργεν ἐν Σαντρίαις Λισχύλος Κάμακες πεύκης οἱ πυρίφλεκτοι.

316쪽

28 Al ΣΚΥΛΟΥ

ἐξ Ουτε Βάκχαις ἐστρατηγησεν θεος, λαγω δ&qν Πενθεῖ καταρράψας μύρον.

Apiui Aristophanem in Runis Eschylus inter Euripidis mon Aliarum particulas recitat v. i 385. Νυμ ι ὀρεσσίγονοι. ubi scholiasta, 'Εκ των Σaντριων Εὐριπίδου, φησιν 'Aσκληπιάδος. εἴρε δε 'Aθῆνqσιν ἐν τινι των διαθεντων διασωθέντων αὐτογράφων DObraeus . Nυμφοι ὀρεσι - μνιαι ορεσιγύνιοι codex Ven. θεαῖσιν ωγείρω 'Ινάχου 'Αργείου -δποταμου πaισι βιοδώροις. ἔοικε δε τὸ ἔλον επιτηδεύειν ανυπότακτα. ωλλως οὐδε πaρ' Αισχύλου ταδ- Ἱρμοζε λαμβάνεσθαι. uilai Ualchenarius in Diatmiae p. II. Mirnovit Platonis locum de Repul l. ΙΙ. p. 38 I d. re petitu in ab Eusebio Praep. Εv. XIII, 3. p. 6 5. Μηδἐ Πρωτέως κaὶ Θετιδος καταφευδεσθω μ'δεὶς μοδ' εν τραγουδίaις μηδ' εν τοῖς δελοις ποιομ σιν εισαγετω 'Hραν ζλλοιωμέν'ν ως ιέρειαν ἄγε Ουσaν 'Iνάχου 'Aργείου πOraμοὐ πaισὶν βιοδώροις. Cui nunc accessit Diogenes epistola mi inta in Notices et Extriniis des 3ISS. Vol. V, 2. p. 24 l. Οῖτινες tragici 'Hρaν τε τον Διος προύκοιτιν ε*aσaν τον ἱερειaν μετaμορφωθεῖσaν τοιοῖτον βίου σχημα ἀναλαβεῖν, νυμφαις κρῆνaισιν vv-ίαισιν ΗοisSOnat iiiSὶ κυδραῖς θεαῖς ἀγείρουσαν 'Iνόχου 'Αργε&ις ποτομοῖ πaισιν βιοδώροις. al le diversae sunt criticomni de hoc miguaenis opinione , qtias sciens praetereo. Solus partem vera vidit Valelcenarius, qui qtium X animas Euripidem scripsisse recte negasset, ex AEschivli sui uia lios versus sumptos esse suspicatus est, hoe et itina usus argumento, quo lPlato in vicinia illius loci similia AEschvli peccata plura notaverit. ivlluui Euripictis. De quo nunc oninis sublata clui,itatio est restituto apud scholiastam 2Eschyli noni ino ex codicibus. Bene imitur lape nichenari iis, nisi liuod neque ostendit quomodo Aristoplannes .ESclivlia in sua ipsius verba deridentern potuerat introducere, et ex optimis hexantetris mulos fecit versiis, fortasse non facturiis. Si Diogenis loco uti potuisset. et gravissiinum sententiar suae teStena. ad quem alii non magis attenderiint. neglexit, Pausaniana, Dii non

317쪽

dubium est quin ad laune ipsum 2Eschuli locum spectaverat VIII. 6. 6. m δ. 'ν of ἐφ' Ισον μῖν πρόεισι κατὰ τον οδον την διὰ του δρους, τοὐτό ἐστιν ' Αργείοις κaὶ MIiντινευσιν ὁγς τῆς χώρGς' ἀποστρέψας δἰ ἐκρης ὁδοῖ τυ υδωρ διὰ τος 'Αργείας φδη - απὁ τούτου κάτεισι. κaὶ μὶ τούτωτον 'Iναχον ἄλλοι τε κaὶ Αισχύλος ποταμδν καλοῖσιν 'Αργειον Eschuli igitur versus fuerunt Nυμφαις κρηναίαις κυδραῖσι θεάῖσιν ἀγείρω, ναχου 'Αργείου ποτωου παισὶν βιοδώροις. Euripissis autern est Νυμφαι ορεσσίγονοι, cujus veri a integra, fortasse ex Actsclivi eis expresSa, ab antiquo graui utico apposita nunc cum illis coaluerunt in scitolio et coi rupto et defecto. Ita etiam intelligitur viani originem ui imitu illud N υμφαι ὀρεσιγύνιαι habeat, in quo syllinae Nύμφaι ὀρεσιγόν. ad Euripictis, proxima iaι θεαῖσιν ad 2Εsclivli locuto pertinent. Iunonis quae partes in AEsetiyli fill,ula fuerint

nescitur.

Videtur prima suisse fabula trilogiae, de qua diximus ad Dugm. 77.37 a Scholiusta Sophoclis Aiscis v. I9o. Αἰσχύλος ἐν 'Oπλων κρἁσει Ἀλλ' 'Aντικλείας ἄσσον ῆλθε Σίσυφος, της σῆς λέγω τοι μητρὸς, ἡ εγείνατο.

Stobaeus CXXI, 23. Αισχύλου ἐν 'Οπλων κρίσει

Tί γὰρ καλον αν βίοτον θς λύπας φέρει ,

318쪽

Aristopliaries Acmam. v. 883. Πρέσβειρα πενήκοντα Κωπάδων κορῶν. visi solioliasta. 'O στίχος απὸ δράματος Αισχύλου 'Oπλων κρίσεως Οἴτως ἐπιγεπρωμένου, ἐν ω επικαλειται τὰς Νορφθω τις ἐξελθούσας π ς νον Θέτιν λέγων Δέσποινα πεντήκοντα Νηρηὶδων χορου. χοροῖ Vulctenar. Anim . ad Ammon. P. I 64. Logebatur χυδν.κορῶν Benti eius. In cod. Rav. est xορὰν, ex Versu Stoplianis.

Atlienaeus XV. p. 667 c. Καὶ Αἰσχύλος δ' εν 'οστολόγοις ἀγκυλο- τοὐς λέγει κοττάβους διὰ τούτων

Κυρύμαχος οὐκ ἄλλος ουδὲν ησσονας υβριζ' υβρισμούς οὐκ ἐναισίους ἐμοί. γην μὲν γὰρ αὐτω κότταβος ἀεὶ τουμὸν κάρα, του δ' ἀγκυλοτοῖ κοσσάβιός ἐστι σκοπὸς ἐκτεμων ἡβῶσα χεὶρ ἐφίετο.

Plura in his coreupta. V. 3. dialectus postulat κόσσαβος.

Athenaeus I. p. I 7 c. Αἰσχύλος ὐπρεπῶς που παράγει μεθύοντας τοὐς ολ νας. ὼς καὶ τὰς ὀμίδος ἀλλῆλοις περικαταγνύναι. λέγει γοὐν

οδ' ἐστὶν ος ποτ' -φ' ἐμοὶ βέλος γελωτοποιὸν, την κάκοσμον Οὐράνην, ἔρριψεν Ουδ' ημαρτε. περι δ' ἐμω κάρα πληγεῖσ ἐναυάγησεν ὀστρακουμένη χωρὶs μυρηρῶν τευχέων πνέουσ ἐμοί.

319쪽

Αd AEselivli Pillante leto ab Platone de Repti N. VII. p. 522 d. respici putabat Bulleriis. De Platonis loco dixit Aristides vol. II

Καὶ ταξιάρχας καὶ στρατάρχας καὶ ἐκατοντάρχας ἔταξα, σῖτον δ' εἰδέναι διωρισα, ἄριστα, δεῖπνα, δροπα θ' αἱρεῖσθαι τρίτα.

Scriptor argumenti Baccharum Euripidis, 'H μυθοποιία κεῖται παρ' Αἰσχύλ* εν Πενθεῖ

Ιερροιβίδεe hane fistullini inscriptum fuisse, non Hemaiori, OB- tendi praefatione Athenaeum I. p. IV.

Athenaeus XI. p. 476 c. Αἰσχύλος δ' ἐν Περραιβοῖς τούς Περραιβούς προίστησιν Gντὶ ποτηρίων τοὶς κέρασι χρωμένους διὰ τούτων

Ἀργυρηλάτοις κέρασι χρυσῶ στόμια προσβεβλημένοις. προβεβλημένοa epitonae et Eustastius p. 9I7, 63. Duiligod by GOoste

320쪽

Ἐγω γενος μέν εἰμι Κρης ἀρχέστατον,

ΠΟΛΥΔΕΚΤΗΣ.

Memoratur luco sabula in Cutalogo.