장음표시 사용
331쪽
αὐτὰς τὰς Λωνὶς) ἐπελθούσας χειμαζομένοις τοῖς 'Αργνaύταις, μέχρις ου ὁρκον ἔλaβον πaρ' αὐτῶν ἀποβῶσι μιγήσεσλι αὐταῖς. Λῆμνιοι sit illa AEsclivli in Catalogo memoratur, quod fueriint qui in Λῆμνicii mutarent. Cujusmodi errore in eodem Catalogo Σῖνίνιοι scriptum pro Mλομίνιαι. Λ μνίας scripseriant Sophocles et inter comicos Aristo-plianes, Nicocharis. Antiplianes et Diphilus, , πίλον Euripides.
Dissertatio Her anni in opus . vol. III. p. II 3. De Actschyli, Soplioclis et Euripulis Pliilocteta ilisputavit Dio Citrvsostomus Orat. LII. cujus vecta ernendavit Hermannus P. II 3, II 4.
Stolaseus CXX, Ia.'Ω Θάνατε Παιαν, μή μ' ἀτιμάσης μολεῖν μόνος γὰρ εἶ συ των Λ κέστων κακων ἰατρος, ἄλγος δ' ουδεν ἄπτεται νεκρου. Maximus Tmiis XIII. p. 2 i. Reislc. 'Ω πούς, ἀφῆσω σε; ὁ Φιλοκτῆτης λόγι' ἄνθρωπε ἄφες και μῆ βω μηδἐ λοιδοροῖ τοις φιλτάτοις μοδ. ἐνόχλει τὴν Λημνίων γ w ω Ούνur. Παιών. Respicit etiani Ilieo lorus Dissilire 1 by Corale
332쪽
Suidas Eνθ' ουτε μίμνειν ἄνεμος Οἴr' ἐκπλεῖν ἐα,
σχύλω ὁ Φιλοκτῆτης. ersus provectialis apud Plutarctium Morid. p. 476 b. apud Diogeniun. IV, 88. Apostolium VIII, 3 o. p. 94.
Plutari lius Mores. p. Io 87 f. Εκ δε του πόνου μάρτυς ὁ Αισχύλου Φιλοκτῆτης ἱκανός.
οὐ γὰρ ὁ δράκων φησιν ενῆκεν, ἀλλ' ἐνίκισε
δεινην στομωτὸν ἔκφυσιν ποδος λαβών.
Non nielii oratui haec fabula in Catalogo. Πn uin ex ea Duginentum debennas Allieineo X. p. 42I f. Αἰσχύλος εν Φινε.
333쪽
Herananni Dimertutio in opusc. vol. V. P. I 56. Uidetur tertia suisse sal ulti trilog se de ista dictuna ad M
Πρώτιστα μὲν γαρ ενα τιν' αν καθῖσεν εγκαλύφας, Ἀχιλλέα τιν' η Νιόβην, το πρόσωπον οἰ χὶ δεικνυς, πρόσχημα της τραγωδὶς, γρύζοντας οὐδὲ τουτί.
334쪽
Ἀλλα ναυβάτην φορτqγὸν, οστ ει ρωπον εξάγει χθονός.
Καὶ τους θανόντας εἰ θέλεις εὐεργετεῖν, ὁ γοῶν κακουργKν δμψδεξίως εχει και μήτε χαίρειν μήτε λυπῶσθαι βροτούς. ἄν γε μέντοι Νέμεσις ἐσθ' υπιρτέρα καὶ του θανόντος ἡ δίκη πράσσει κότον.
omittunt εἰ θέλεις coclices A. B., si terruiue deinde ι νυν pro ro mishabent. In tertio versu Salinasi ira rv pro καί. Fragmentiun hoc ita scribenti urn :καὶ τοῖς θανόντας εἰ θέλεις εὐεργετεῖν, εἴτ' ουν κακουργάν, δμφιδεξίως εχειτω μήτε χαίρειν μήτε λυπGσθαι φθιτους .' ΗERMANN. l. c. P. 159.
Apud Stolateii in IV, 2I. lemma loratur Αισχύλος ἐν Φρυξὶ, Prie- fixum versui liexametro vii non est A schuli, cui duo potius versus illi sunt tri buetuli cliti inter a 5. et I 6. sine lemmato leguntur
οὐ χρη ποδωκη τον τρόπον λίαν φορῶν σφαλεις γὰρ Οὐδεις ευ βεβουλεῖσθαι δοκεῖ.
iuret vidit Herin annus i. c. p. 16o. Ariectivo ποδώκης tribus aliis in locis usus est . Eschulus. ut vero apti l Stobaeum Se luitur versus a 6.) cui ipsi quoque Aἰσχύλου nomen praescriptum eSt,
335쪽
neque A selluli est neque, ut opinor, ali iis tragici, Sed coniici potius, velut Menaiulta aut lyliilemonis.
Allienaeus II. p. 5i c. Μορα δἰ τὰ συκύμινα καὶ παρ' Αἰσχύλω ἐν Φρυξὶν ἐπὶ του Exτορος
Ἀνηρ δ' ἐκεῖνος ην πeπαίτερος μόρων. Ad hunc versum respiciunt Pollux VI, 46. Photi iis p. 275, 19. Eustathius P. 2lI, I
336쪽
Hesychius, 'EnἈστρο ἱ: διατριβα ι, δίαιτcii. Aισχύλος Φρυξί. Hoc noua ine EaepiuS usus est AEschylus : unde versus ab Eustathio P. I 84. 5 o. Sine non ine poetae allatus
Κίλιξ δὲ χώρα καὶ Σύρων ἐπιστροφαί
Athenaeus I. p. 2I f. 'Αριστοφάνης ποιεi tiυτον τον Αισχύλον λέγοντα TOiσι xvoic aυτος τὰ σχηματ εποίουν. ' καὶ πάλιν ' Τους Φρύγας Οιδaθεωρῶν. l οτε τω Πριάμω συλλυσόμενοι τον παιδ' ηλων τεθνεῶτα l πολλα τοιαυτὶ κaὶ τοιaυτὶ καὶ δεῖρο σχ ματίσαντες. I e his dixi ad Aristophanis fragmenta P. 5 14. Iter annus i. c. p. I 56. Patet haec sic histrione acta esse, ut rideri gestus appareret, quibus saltantes fecisset Eschulus Imrages. Ii sunt autem Trojani. V
Aristoplianes Ranar. V. t 297.
337쪽
' Ερμαν μεν πρόγονον τίομεν γε ς οἱ περι λίμναν.
Hermanni dissertatio in Opusc. vol. VII. p. 343.
Plutarchus Moral. p. I 6. F. exemplum eomam, quae si ipsis sint poetis conscia. allaturias ita serabit: oti .πὶ σοῖ Διδς εἰρηκότος ' μηρου
338쪽
κω μη καμίνου σχωσι μάκιστον σέλας. εἰ γο τιν ἐστιουχον Οψομαι μόνον, μίαν παρείρας πλεκτάνην χειμαρροον σπέρου πυρώσω κώ κατανθρακώσομαι. ν δ' ου κέκραγά πω το γενναον μέλος.
339쪽
νόσων τ' ἀπείρους καὶ μακραίωνας βίους,ξύμπαντά τ' εἰπων θεοφιλεῖς εμὰς τύχας παιών ἐπευφήμ'σεν ευθυμων εμέ. κὰγω το Φοίβου θεῖον ἀψευδ ει στόμα ηλπιον ειναι, μασικ9 βρύον τέχγη, ὁ δ' αυτὸς υμων, απιὸς εν θοίιη παρων, αυτὸς τάδ' εἰπων, αυτός ἐστιν ὁ κτα ων τὸν παῖδα τον ἐμόν. Repetivit luec ex Plutone Eusebius Prie p. Evang. XIII, 3. p. 6 7.
Τό τοι κακὸν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς καὶ τἀμπλάκη τῶ περοντι την θέμιν.
Afieri Stobaeus I. c. p. II 8., omisso noua ine poetae.
Uρας δίκην ἄναυδον ουχ ὁρωμένηνευδοντι κώ στείχοντι κῶ καθημένω 'ἐξῆς δ' ὁπηδεῖ δόχμιον, ἄλλοθ' υστερον. οὐδ' ἐγκαλύπτει 1 ξ κακως εἰργασμένα,5 τι ὰν ποιῆς, νόμιζ' ὁρῆν θεούς τινα.
ert hos versus, in quibus plura sunt mini ine 2Eschylea, Tlieophilusilaidem et Onaisso nomine poetae Stobaeus i. c. p. lao. V. 4. οὐδ' Di illige i GOoste
340쪽
Stobaeus Eclog. plius. II. 8, Io. via. II. p. 34O. Αἰσχύλου Κοινὸν τύχη, γνωμη δε των κεκτημένων.
Priorem vereum, qui non est AEt clivit. Omittit codex Optiuius.
292 Stolbaeus XXIX, 24. Καλὸν δὲ καὶ γέροντα μανθάνειν σοφά.
Stobteiis XXXIV, 5. Προ των τοιουτων χρη λόγων δάκνειν στόμα.