Historia de gentibus septentrionalibus, authore Olao Magno, Gotho, archiepiscopo Vpsalensi, Suetiae & Gothiae primate. A Cornelio Scribonio Grapheo, praeclare vrbi Antuerpianae à secretis, sic in Epitomen redacta, vt non minus clarè quàm breuiter qui

401쪽

Demingaritisinearum generatione. cap. 6. Eautem margaritarum delicata materia post dein scriptionem piscium omita,intacta relinquatur,

In primis fatendu est, in Aquilonaribus terris quosda

esse amnes gemmiferos. quoniam hi eo chas producula quarum testis albicantes margarite, licet pallidε pro pter aerem gelidum,extrahit turi Aer enim iste rori a mixtus,eirca medium mensis Augusti in conchamd 1cendie, causamq; praestat, ut quantocyus margarite in ea contentae maturescat. Hae autem ita extracte in ornatu ac pretio apud Septentrionales habetur atq: ubi debito ordine collocare fuerint, pulchritudine mica tem obtinent: quae illus ratione mangonu augetur. hi quoq; splendidiores Orientis margaritas, seu unines maximo numero,presertim in usum vel potius usum illum tum foeminarum, imb comulus sortis rim II erum, ad oras Aquilonarium apportant: quae talibus tanquam rarioribus gaudet ornamentis,atq; ijs in coronis, brachialibus, humeralibus, ac capitu deniq: t sumentis utuntur. Nulla tamen mulier ibidem quantumcunq; illustris, visa est unqua margaritas, uniones, aut gema, propter graue opprobriu euitandii, auribus app olui ste, qua si no vnicuiq; membro susi decorem dc venuitatem,absque aliunde a vermibus vilissimis mutuato splendore,artifex ipsa natura attribuisset.

FINIS.