Philemonis grammatici Quae supersunt vulgatis et emendatiora et auctiora edidit Fridericus Osann ... Accedunt anecdota nonnulla Graeca

11쪽

i Alteram temporis epocham, Uti in PhiIernois nis aetas non uanfimigraverat, definiendam testiis monia scriptorrum, ut iaΠ diximus, ita deficiunt, ut nisi menti coniectrici dari quid posse concedis, ab ultra progrediendo tibi oninino abis stinendum sit. At couecto animo via conisiectauarum leviter strata incedens, coIIatis inter se et Lexico technologiςo et Elymologico Μ. sinim intein liges, alteriit Iri, quum Contento. Dini triens in utiolis sero isPas ad vectum inepo repetatur, quovis Philamonis Ioco si diose a nobis notatus, non possct ab altero ita pro secisse, ut PIem eviceris ab altem expila.

Dura esse, anteriorem Detate necessario agnois

sinibus, e quatenus figri Potest, arcti's ci

De tempore agitur, Sao ElymoIogicum m. cou POSItum 8st, etsi vix accuratius quam de ipso eius auctore' constet. tamen post Sybburgi in praefat. p. IX. e l. Lips. Tatiocinationem videtur mihi extra omnem dubitationis aleam Positum esse. Etymologiun, si quis unus

Diuit

12쪽

auctor fuit, SaecuIO decimo tigiae ad Eustathia circiter aetatem Vixisse. Quem Calculum noWa argumentatione Comininiatum etiam nuper eviacit doetus qitidam Britannus .in Quarierly R. visio/1ωD. NT. XLIV. p. 5O7. sech, Non Sino eraditionis Iaude nominandus. Eustathio Et moI-icum M. non multo ESSO POSSO anterius,

inde quoque fortasse coIligitur, quod Varinus Camers in Epistola commendatoria ad Petrum do Μedicis anis Aldi Horeos Adonidis haudunko a tfine ita utrumque iungat: διεξελήλυ ν μετα πασης σπουδης ολον τον Ευστάθιον, γραμματικὸν, δηλαδη ευδοξον, καὶ του μήρου ἐξηγητῆν χρησιμωτατον' ἀνεγνωκα δε καὶ το μέγα τυμολογικὸν, καὶ ἄλλους τινας ἐξηγητὰς, κακουλτων απάντων ταυτα τα καλὰ καὶ πάνυ ἀναγ

καῖα σπουδαίων χάριν περὶ τἀ Ἐλληνικὰ ἐξελὲμ

μην. Theodosium igitur GTaurinatio Im, inius o grammatica inedita codicias Reg. Paris. u555. Boiseriis ad ApolIonium de constri ctione, P. 355. Praeter alia etiam haec piiblici iuris Uectui fecit, risio argumento sane nocitura, τας δε ετ μαλ ίας αὐτων καὶ τἀς παραγωγας ευρήσεις ἐν μεγάλω ἐτυμολογικω, sponte Patet non Posse esse eundem Alexandrinilin eiusdem no- ininis ab e litione clamna litteratum, qua in Irisius yaciunaticam scholia constet scripsisa.

13쪽

T. 2. P. 171. T dubitet 'non satis caussae est, TIieodosium MeX. inciaruisse, certissimo proditum sit testimonior v. Tlieodosia GTanaismatici fragmentum EpimetIO I. editum P. 5 . , Huius autem temporct ElymOIogicum M. iam vulgatum fuisso Pium ex ipsius operis ituΙola credi stilo non sit, firmissimumDIO RIgumentum ex eo coluigatur, Uiod ad Georgii Cho

robosci auctoritatem ab ElymoIOgo nonnirauimam provoceturi facile sequitur, alium necessario

esse Theodosium, Mi Etymesogici auctoritate uti Tecto Potuerat. Philemonem, ad quem reverior, Schneid HIs L c. praeivilicata opinaone ductus Parim Etymologici u expilatorem dicit, rem haud satis Perpensitassa videtuT. Nam hac in re ita Ilibi ira est omnis ixulicandi ratio, ut etiamsxve his concisiorem pro serioIi veIIes habere, I item hanc candids decemere nequires. N. tamen, Uaod alteriuri sententiae calculum adin

14쪽

ucere Modammodo possit, sciens Teticuisso vudem, Iocum ex Etymologico ipse Prosero. Pao Philemonis Grammatici cuiaudam auctoritas his verius asseriur, P. 565,32. Λοιον Φιλήμων φη- σθη - μαίνειν εὐτελες χιτωνιον η χλανα παλαιάν. Hoc loco si velles ad convellendetun Schnei. . deri sententiam uti, sane posses I at Pavin huitas observasionis in edito Phdemone nullum reis periariu Vestigium, n Ie Philemo Grammatiiseus ab Etymologo alibi memoriniII, ita ut etiam de Iectione nominis iuro ino dubitare possis, A Onensem Philemonem, de quo supra dictum, malui hic agnoscere. Contra haud raro accidit ulni utriusvio GIamnia lici Pr ecepta concinant, ad testimonia Philoxenistam matici via etiam Philonis ab Etymologo

provoceria, unde in eam Sententiam fere ira, hare, hos duos Grammaticos utrique pro Corn

muni fonte fuisse, e quo sesus sua quisqMahauserit: V. Urae s. 5. P. 6. g. 47. P. 55. alibi et in Epimetro II. adnotavimus. D. aliis scriptoribus antiquis, qui Philemoni essis-

DIE huius classis Minnianaticis cornuiunes fili gerit emaditionis fontes, ita ut vin Gramnaticoismun saepe Veri a conspirent, ab altero neces. aTI sublecta esse non putanda sint, idem

demonsuant uratannua Milia inemissi tua in

15쪽

Μus. Crat. Cantabr. Vol. I. p. 124. Seth, ipsius sententiae de aetate Philemonis in saeculum X clepellenda scito addens lianc oo catISSam non multiiua trit ruendum esse. Eo igituae redeuntoxe, ut Elyinologo recentiorem Pliilemonem a bitrari nullo modo cogauitu, Videndum annonaliunde argumenta colligi Paeant, Ptibus comtrarium demonstretur: neque desunt, quamvis

iiii in Te dubia ab omni pareo liati I evi. dentia. Ex modo enim, quo PIiderno in peooemio Hypereschii gIammaticam memoIat, sponte BP- paret, de libro eum loqui, Pii cel initatem

p UindaIn nactus, Studios Ista iniuslibet Ordinis inanibus magnopere etiamtum Philemonis aetate usurpatus Sit. Institutionem autem hanc Hyperesolati grammaticani num in editaIe videtur a Sexto usque ad undecimum ferine saeisculum, Uao deuitam Etymologicum Μ. ex ves-gari opinione a Philemone expilatum, compo- Si tum esse Supra demonstravimus, tam Belaenia scriptoriun de relHIs grammaticis concursu et certamine periturasse, tanta Nud posteros exi

Stimatione propagatam, ut spatio quinque ad

16쪽

psidem res videtur vel a veritatis specIct adeo abhorrere, ut etiam Si aliquo testimonio M. inaretur, meo quidem Sustra io nu 1uam probaretiis. Immo V1um Hypereschia memoriam, a solis Suida et TZetza Posteris traditam mi-riun fuerit ita prorsus abolevisse, si q iidem eius scripta tantopere ab aequalibus Et posteris viaesitii fuisse Vere existimandum sit, in conistrariam potiOIi iure ibis sententhina eo verisimiliorent, Do a vero alieniorem ista nulliun laxe dixeris. Contra non Ionge eum credideis xim a vero aberrare, qui e quaesito vituperumodo, quo Philemo adversus Hypereschium utitur, simultatem suspicetur peculiarem inter

cogat arbitrari. Cuc coniecturae aliquantiani comprobandae afferax Potest, ex Orionis Oram. anatici scriptis, quae a Serioribus gramnarices auctoribus, omnium maxime ab Etymologo Mhequenter laudantur, Philemonem copias suas monstrato subsicliariun fonte undequacunque colligEntem, nihil nonunatim maluatiun esse, Puppe Pium Orionem cum Hypereschio una eademque aetate eodemqwe, ut videtur, loco deis

gisso TEerea loco supra descripto diterio tradat. V. etiam Editores Orionis Elymologici in operis

fronte.

17쪽

Quae argumenta etsi ipse intellimo tantum non valere, ut Plsilemonem cum Hyperescitio eandem aetatem attigisse Certo EviII nt, tamentio minus Philemonis vita citia Etymologi M. aevum depellatur, ni tute patiuntur: quodsi hac demonstTatione Isidaei, etiam pIus Virium argumentum nanciScitur a dicendi genere, Pio Philemo uSus . Sit , Petitum. FIOc enun Si cum Etymologici Iocusione compaIaveris, a vitiis seriori demum aevo propriis nonnillildum li-hem Ina, necdum vul ari usu tam pessumdatum adpellatratum tilia videbitur, qualem exeunte medio aevo graecitatem, exuta pIi Stina et libertato et Severa semonis recepia observantia perhorresciuirus. Quae Iinguas ingrave-εcente Paullatim aevo cori aptela, quae ipsa elemanta Graeci semonis transmigrari Sinex et, per totum Etymologicum M. sparsa, iam in Orione increbescens, in Plillonione Taro admodum notatuI : Cuius Iei Soliun eP1idem 1ocum memini g. 245. p. 1 . οι εις τας τρωγλας ΦIκουντες. DeniDe Philemonem si e vuIraxi ctorum opinione saeculo XII. vixisse pone-Tes, Praeceptum eius I. 261. P. I . vocem φιλητης ex Hesiodo Iaudatam spectatri, quod τισὶ των παλαιων σχολιαστων se debere ipse adnotavit, in Io. TZetetae solioliis ad Hesio M

18쪽

Op. 575. p. 88. ed. Heinsii, Prae Philemonem

TZEinae Proxiino Saeculo succedentem Iateie non poterant, inveniri vix expectaIN. Huic Plii lemonis aetatis computationi quod adversaIi vuleatur, nillil equidein novi nisi id unum, quod Λεξικον opus ipse suturi aucto adpellaverit, lium ante Etymologicum M. Leaeici nonien IiOndhun pererebuisse U. D. in Quarterj Reυλυ a. 182O. NO. XLIV. P. 3O5. evicerit. luuius generris ScIipta sagaciter Minoistans I e xicorurn nomen mentiri, aliter suo tempore ab auctore inscripta '. Quae etsi in universum disputata verissima Sunt, tamen multum abest ut argumento inserviant, quo piod proxiinis Chri n. Saeculis factiun esse non videatur, quinto vel sexto deuirum fieri recte potuisse negeriar. Nec deSunt exempla, PIae inalto anteriora tempora attinent, tui

Hella lii . Iuliani, Pausaniae scripta a Photio Bibl. p. 317. 3ao. 321. et . Schoit. Leaeicorion

19쪽

no no calata. Num putandus PI totius haec nona ina antiquo tempore inaudita de se omnia invenisse p. Non tamen reticebo Lexici Ilietoia Tici , Pausaniae recte, ut videtur, a nobis uiis huti , tituIum Pristino nomine Ἀττικων ονομῶτων συναγωγης a Scholiasta TMicydidis 6, 27. Iatulam.

Ab aetate Pliilemonis constituta I ipsum iam deserimur opus, UIOd ne integram quia dein ad nos Pervenisse, primo intuitu apparet. Quantum autem interciderit ex iis prooemii verbis, Palbus totaus Operis dispositio declaratur, Iuculenter erui potest: εγνων συνταγμά τι απια στοιχεῖον, οἱονει Λεξαον των σκτω μερων του λόγου, συνταξιν καὶ τεχνολογίαν τινα Γραμματικῆς περιεχον ἐγχειρίσαι σοι. Hinc enini

tionis partibus circumscriptam hoc opeIe ala auctore patet traditam fuisse, adque oriuneni Iexici alphabeticum digestam. Quae vero fuerint hae octo orationis paries, Gri Inmaticus

nugator adhibito versu Iliad. χ, 59. Iepide do-

20쪽

Vae tibi ridenti qui mox Pose gaudia flebis.

Juo iam oesine hae orationis paries inter sis collocatao sint, ita ut etiam dct Philemonis Lexici dispositione iudicare possis, comori ex MIioI. in Dionys. Thrac. Artem ap. ne en Anecd. Gr. T. s. p. 84 o. Tου δε λ9γου μέρη εισιν τοι ' ονομα, ρημα, μετοχη, αρΘρον, ἀντωνυμία, πρόΘεσις, σπίρρημα, σύνδεσμος : Pine assero Mum apud Latinos absonte Artim1Io diversa oratinis Tatio usurpari solita sit, Fae tamen ad Graecomm descriptionem octo partium orationis conformata *1odammodo est. IIariSius 2. P. 125. Oraetoriis Partes sunt Octo: nomen,

Pronomen, Treburra, a rebium, Partici turn, coniurareio, Praepositio, interiectio. Accuratius Aelius Donatus Editione secωnda P. 1743. Purach. Partes orationis sunt Octor nomen p