Posthomericorum libri XIV. Recensuit, prolegomenis et adnotatione critica instruxit Arminius Koechly

31쪽

De sontidus amninis. f. s. Postquam, ad quae tempora noster poeta reserendus sit, vidimus ad fontes, ex cuidus nauserit, transeundi in est. Quae disputatio quo melius adeat Iundamentum, prinais lineis describatiuis picae poesis istoriana a Tolicorum aetate ad Quintum usque, ut non solum quos ille potuerit sequi appareat, sed etiam quem locum gradum aue in

ceteroriin ordine leneat.

Artem poeticam non ex scio ariestri pendere Vel summoriam ingeniorii in coelo quasi delapsoriam, sed seniper conliincussinium esse cum singulari varioriani temporun ratione atque peculiari renisque populi indole hodie quidein inter Onanes constat. Raqite no vel illud poesis genus, proiit accomniodatum est Suae aetati, nasci, orere, evanescere videmus, neque id semel cujusque transiit opportunitas vitalis ullisina clunis ad novani vitam resuscitari. Ita post tempora heroica, quidussere una consimilisque fuerat gentium Graecarmin, quae piidem ni incensum veniunt, acies, sive civitatis larina in sive religionem, sive epicam poesin utrique familiarissimam, sive ceteros mores species, cum regna illa in pirapria Graecia oriensium impetu versa essent, in Asia inStiliSuue, quo nia prorum regum posteri expulsi ab illis novas splendoris opulentiaeque sedes inveniSsent, Homericam poesi ad summum florent eveni vide naus, arisia patrinia iisdem in oris victricia eorunde iii Ille in perfidana patriam luctuosum redituna nova ne celebrantem duin in

ipsa Graecia vitae nuntili liaestuique deditae secta Besiodea utilia rei aciendae Deosqtie colendi piaecepta suppeditat. Sed paullatini clina

sed iuui, eriti piidlicaruin, culturae permutationibus singulae gentesqiuina quan 'Eλληνω nn nomine coimprenensae, in maxini varias diversissimasque naturae vitaeuii proprietales discesserunt. Huic multiplici varietati lyrica responaeda poesis uni nausicae ratione et usuco uncta, itana poesin, ut paucissima lanluni exempli gratia nomenta quasi digito altingam, apud animadvertinius vitae industriae sed voluptariae conii leni laetilica in consiliatricem interdunt, interdum cavillatricein apud Aeolenses cerintnoritin anini sive in anaorei sive in ossi ii in cominori affectuum sivissiniam ardentissimamque interpretem apud Dorienses tamquam gravissimana communium ii pacisaue operum ad-lii tricem publice solain et excullant. Ita uni lyrica poesis no aevo vera esse ullae populoruri propago, mistra poeiae, vos Gelicor innoniine coimplecti solemus, ab Arclino inde usque ad Eu innionein scridebant in agno uul quid restabatino utero frustra Pisander nox Herculis pelle leonina et clava instructi habitu studia exstincta revocare stia delaal legedantur epici et tractabantur ab iis, qui pedestri oratione sabulas inv-tlio ii neroici temporis in nudam rerum, quae vere seri potuisse viderentur, relationen re priniere ludedant; sed non amplius canedantur, ulmo inericae qlion lain ii apsodiae, in estis popularis iis principumqtie conviviis Secutatum est lenia popularis Graecoriit poeseos aetas, ouam Atticar appelare liceι, Guoniam omnes iterarum armummi radii thetiis veluti in loco colligebantur. Visi eo tempore, neque lamen oppressit cetera, uuae adliu viguerant, posilicae genera dramalica, eo quod omnium eorum Varia quasi aembra uno corpore eoque apte coimposito copulabat auod corpus artium concursu exornat uni estis melius totius populi admirationi proponebatur. Ita quod mollientum halid extremuni sui ad eveneiulii innovul genus eroes lythique epicorum carminii in sed ad temporiina proprietatem novo cultu exornati, in dramala transferedantur ita sue auasi ex inseris revocali denuo in populi gratiam et familiaritalem pervenemini. Sed loe ipsum in causa fuit, ut epos ipsunt post uvasidem nisi ra id restituere sonantem ininus miniisqtie tractaretur ei paene Odsolesceret, cun tamen antllui poetis, o iner inprimis et Hesiodo, suus nono inleineratu maneret.

Deinum, postquam ad sinem Peloponnesu delli, cum Euripides et Sophocles post

32쪽

longunt lativis inultum decederent, et poetariti ad inveniendunt sollertia senescere coepit, nec Allieniensiuni civitas funestissiuiis calamitatibus oppressa agendis adulis tantum alit impenSae aut communium studiorii in dare potuit novo increntenio Epic poesis esMoritu, duplici via te o-rrum rationisiis sese applicare enisa I nam iniit C erim, qui, quant unia se novaretur bene gnarias ), mylnicis arguimenti rejectis Bellum a Xerxe Graecis illainni Perseide sua naiid frustra celedravit quippe quam Athenienses simul cum Homero publice recitari jusserunt. Hic igitur aniateria suis teniporidus Vicina auram popularem et hontinum fluuia sibi et epico carmini reconciliare studuit. Diverina erat Antimachi ratio, qui nebride saluilain quidem an liquant sed nova reconditoriim mytnorii in doctrina et dictionis suDtiliter undicu excerelae acumine cotulit an potius eleganti hominuni doctoriam acroamati cluani ruuiluis populi auribus commendabat. Videtur taliten uterque usque a Alexano' te ora nullos sectatores habuisse saeculo, quod ad Semiiulem veriIebat, mediae et novae comoediae declividus vicissiluvinibus, si poesi spectes, polissimuin occupato. Sed cum rerum ab Alexancla gestarum plendor et miracula nominiin fluvia a priSlinae libertatis lieniori ad novi imperii adimirationem et adulationen avocaret, ilediocria, ut videtur, iiaedam poetariti exstiterunt ingenia, ii vel Cnoerili exeniplo superat magni regis bella, quae aut vidisseni 0m aut audivissent, carmine epico celebrarent. Sed ista quide in curii Alexandi cessaDant contra Maeandrinorum aetas, intra viroruni doctorit in cathedras et honi initim elegantiorum conciliabula se continens, Olius Anti inachi est is insistens Epicana poesin resuscitavi qui deni se plane nova natura indutant. Illo duce prorsus ad aliti qua simplicitate regressi in verboriiiii ex muliuscunque locillis conquisitorii in raritale siti lium laudenique posuerunt, argumenta autem aut ex obscuris obsoletoium renaotorumque lythorum traditionumque locali uin recessibus aut ex remini, quae tunc priniunt accuratius excoli coeperant, scientia et explicatione sumpserunt. Carininis Mus vere viduetiri, quo fortasse Hesiodeani poesin suo aevo adaptatana renovare si di vi leuantur, latura necessario ad nariorem etiam dictionis ex omnigeuisvοι a Dulis coininixtione ni ducebat, cuni illo carmine noli delectare, sed irodesse nude radendis praeceptis proposuuii liaberent. yis generisiademus exenapi lii culenta mali et Nicondra mutolopea vero illa carmina, uuae eodem imodo Homericis sese appronin litabant, serentinoris anibitus esse Voluerunt, quo coimmodius ars revidus in rebus longa pus ab omnibus partibus absolutum perficeret, quo in genere Collimachus magnae sectae dux atque princeps exsinu, postquam ho linio ad antiquain cyclici, ut ei exproDratatur, carminis longitudinent regredienti conatus infeliciter cesserat. In satis magna titulonii niuilitiid ille, ex ilibus coni cere licet sere lolum narinologiae campuni Alexandrinos pervagalos Sse, hoc tamen nitriina videri deDet, ex remini Tmanaruin orbe perpulica arguimenta, Philoctetam Euphorionis no-nainasse sufficii , ex rebus Iliade et dyssea contentis nilis, irant uinnos itidem scinnus, ab illis positis retractatum esse, quani lita in eosonini uni Felico iuni aeuiulationen non expavisse vel pullia eraclea Tlieocriti declaralii. Romanae elatis epici Graeci arni mentorum anaditum et varietate tu, res ab Alexandrinis lani late cupideque quaesitas, retinueriint inio in-plificarunt etiali materias ex tempore praesente saepius deprouaendo. Verunt doctrina, qua illi in conquirendis eligendisque veruis usi erant,

' operae pretium est Gleberrinium adscribere prooemium stagna. 1. d. Dubn. :

33쪽

PROI EGOMENA .

sensim adente, dictio ad majorei quidem simplicita leni, nec lanaen antiqui pici sermonis sed prosariae et quotidianae locutionis recidit. Unum fortasse notatu dignum est nova carminis Idactici per Oppianumniajorem essorinatio, ua ille vita animalium sollene luculenteque pincenda poeticuit spiritum in nateriae exilitatem triinsfundere naud infeliciter conatus est. Contra huic ellain saeculo reuinenia ex redus Trojanis petita sere aliena manserunt, si discesseris a Nestoris Larandensis Iliade λειπογραμμάτεω , qui lusiis insulsus naud scio an aliquid paromaci habuerit. Sed itagis magisque et dicit ei ars metrica corni inpellatur, ex quo picis carmini Diis et gentiles usi sunt et i liristiani ad defendendam suam et ad inapii andani adversariorum religionent. Illuc refero Astronomicos, uomani insigne exemptu in in Manet nonianis nobis servat una est, seriores Orpnicos, quomitii facile optimus simini corii ni auctor, et oraculoriini versificatores huc Sibyllinor ri vaticiniorii in salsidicos fabricatores atque ex tiliani temporibus Apollinaratim ILaodicentini et Gregorium NaZian Zenum. Ita, cui eo tempore ut odieque piissinii quique pessimi esseni poetae, factum est, ut Epic poesis et arietinientis suis et victione et arie nietrica in pellis degenerat et . Eo ipso igitur lenipore uintus niyriiae iis exstitit, qui lium c0nsilium caperet res trianas ab Homero praetermissas smi ad Illi excidi lini Graecortinaque discessunt vico carmine con plecti, Jam, Si arpimentum species, rem suscepit a Cuclicorii in inde te inporidus per credendum ex is ipsis Cyclicis euin potissini una nausisse. f. . Ac Tychsenis cliud ei in continenlatione de Quinto Gottingae 1783 edita, p. 32 non solun poetariini illoriina Vestigiis presse in Stilisse, sed etiam Oriandem sententias et litiae ines expressisse, tortasse integros locos servasse putabat. Idem postea in corninent editio tu praeniissa

Secl. III f. VII, cum inieri in ipse a. 1785 e codice scurialens Cypri

ortini, Siebenkeesius e codlice Veneto yclicorii in Posthonieri comin ai-gitimenta Procliana eruissent, senientiana suan ita retractavit, ut elim p. I .XIl vetera carnuna non exscripsisse, sed pro Suo consilio iraeda in Omisisse, alia variavisse, et initio quidem et luopi leni illini ante oculos a Duisse, una p. IA ut ex L. Whis parva ilia te pluri in nausisse, in enatiando excidio velo p. I. XX non untini licto reni semitti inesse, sed e diversis cognati argumenti carnainilnis pro suo coiisili liatisisse pronilntiaret. Vides, itani circuin specie vir praestantissinius pristiniim errore in coarctaverii. AEuod non prorsiis , Sane aluinii riun. Ei facile ei ignoscas, liud uiniti in in ii edendo tot annos laborabat, eos ipsos poetas linii alti in esse putaVit, quoruni accuratiorem nolitiai ex parte ipsi debenatis id vero inireris ea in coriectura in non Sol uina limnio prodalam'), sed ellain a celeris sectire repetitam esse, qui ejus rei nientiolieni secerunt. qui deni cuna jani ante nos sex se pleni Veannos acciti alius arguimenta Procliana et pauca, qtiae est adant, cycli coriun si agmenta citin uini carini ne contulissent, eo una deductus, illetina vi te rein consentire cuin cyclicis sere in iis, quae illi uni ceteris, si a I ici Te I aleteque et eoruin secta discesseris, nanidus naberent coiiani linia, di Scie pare ad iis dein, ubicunque singulares ei peculiaressabillas proposuissent a recentioriina initiatione alienas . in mini nonia in dubitini, itana prorsus inpiibadite videbatur, Quintum carinina illa linil illini esse aut ninino oriun in eo imponendis suis ullani libitisseratione in . iiii quod in tantu testi inonioruin de cyclicis inopia Quinti te inpore taullini abest ut carinina illa vulgo lecti lata esse ut ex hominu innae inoria paene prorsus evanuisse videantur. Huic opinioni ne qliis taDulam Iliacam, de qua postea acci iralius dicetur, adversari putet, duDilarinestiuit quin operis scholastici artifex non ipse ex propria Arctini Lesellis,

34쪽

Stesicnori lectione iguras suas et imagunculas invenerit, sed politis, id quod toties faciunt videmus in gemniis picturisque parieluin insigne aliquod prioris eniporis monuinentum in vulgarem suun uStim detorserit. Sed tractavit an quaestionem nuper Iacobus Theodoms tuos, ident ille, iijus observationes ementandis uitii verDis adhibuinius, iiivissenatione deis inient carminum encomtin, quae res ab Homei in laude narratas longin prosemita sunt scripta, culus pnnaan pane iii a MD CXLAI Petropoli vidit. In ea ulissertatione ere in eandeinalmi ipse ego devenit opinionem uinluni ex Iclicis non nausisse, delenditque eam opinionein lain acule et circumspecte, ut, cum plurima inini praeripuerit, si libere agere liceret, lectoribus ad ea in scription eui reletalis, libenter ego toto noc aDore supersediSsena Verunt quoniani 0uinti editor innino nanc imateriani sicco pede praeterire tequit, nec illa dissertatio per Germani alii salis cognita esse videtur, posirena prinia illa pars , quain utriini altera exceperit necne prorsus in fugit, Drodeclino sinitur rein post Striiviunt denuo pertractabo, sed ne viri ligentissimi laussi ossiciana, quaecunque a illo lain scite osservata sunt, sedulo nolabo Ita autem adnunistrabo negotiunt, ut ipsa arguimenta

Cyclicoriiiii ex Proclo de pro inpia et tabulae Iliacae estigies singulis uinii tib ijs cominiliana. Contra cur a comparandis aliis scriptorii iis, in quibus inultus est Siriivius, prorsus abstinueri in paullo post sponte paledit. g. 3. Ac primunt quidem, quae Quintus Dro pruno narravit, deus ex Aethiopide retini Proclus haec retulit: μαζῶν Πενθεσίλεια

suspicari licet, Arctino et uuinto convenit. Sed convenit etiana in iis priinis generalibusque lineis, si discedas a Dictye IV, c. 2 et 3 ejusqtie sectatoribus, sere omnibus, qui de Pentnesilea radiderunt. Una tatueni re, ito apud Arct inuin Peninesne Θρσσσα το γένος appellata derit, Quintus a Theranodonte eam venisse ducat, discrepare videt ana Dos

poetas, liana tamen discrepanliana evanescere conjunctis de alia ina-Zon uni sede narrationibus, observa Struve p. 8-10. Verum est, non Ilecessario repugnare Thraciam Arctini Penthesileant venienti a Thermodonte Petilliisi leae Quinti. Nec quomodo Θρῆσσα το γένος intelligendii insit, obscuriina est secerat ea in sine dubio stierae filiain, Iliani antiquam sanaam TZelga P0st noni 7 sq. cuni Quinti commento coriunxit: ηο ἐν τριτάτη no Θερμώδοντος ἰοτσαῆλυθε Πενθεσίλεια, κόρη μεγάθυμος τρῆρος. Tamen ex illa argumenti nolitia non nihil momenti prodit, non expres- sunt esse Arcti nunt a Quinto Nan si vel in jiinissiniani illani epitonaeiano transiit, Penthesilean Θρῆσσαν το γένος suisse, certo inde concludi potest pluridus Arctin uni de genere reginae patriapse exposuisse, quominani nil apud Quintuna legi inus , qui matris nomen reticens ain a Marie prognatain dicere satis haDuit. Tabulae Isiacae pars, illor aulen ea delineatione, quam iii l. Mulierus libro suo , leni de Cyclo Graec epico scripsit, a Ucien lanicuravit , quae nucleilinet, a initi stacta imonstrat subscriptas literas KHa , quas ain abreuitis probabiliter ad Podarcen a rentnesilea caesunt et lilii. Tum sequuntur duae figurae, si EXMEIA AIAEAEI , in quibus formandis si artifex raditionem ex Arctino propagatana secutus est, mirunt quantum ille a Quinto viscrepabat Ilio qui leni Penthesilean equo vectam irruenteni facit in cnillein, et vel postqilani astae clii dextra mainnia percussa est, sortiter adversuri uni intuentem εἴσιδε δήιον ἄνδρα), oui uni continus imminens nasia reginam si iniit clina equo conladii. In adula Iliaea contra primunt equo caret Penthesilea, tun fugiens et portana urdis su Dilura a persequente

35쪽

In his toto caelo rcliniuii a Quinto distare Struvius p. 1 sq.persecutus est, nec Icns. p. luxit pi orsus dissimulare potuit, sed revissitire tantum expiationis voca Dulo indicavit. Eo inagis operae preti uni est id discrinien accuratius explicare. Ac pri inlini quident, si des est epitomatori, ilia cnillis cui Tnersite rixa non statili post intersectam Penthesileam de impii viso incidit, sed potius deinii in post ejus septil- tura in cuni minio de Acnillis in iortua in inore per cliivorum ex ei citum percrebrescens rὐν ἐπι ν ν Ιεννεσιλει λεγέ με νον ρω . ab noniine inaledico contunieliose ieroi l ceretur. Connamat an sententiana tabula Iliaca, in qua No. 8 Achilles nersilain nud sui genibus innixtim, maniDus in tergilii rejectis, aveis uni caedit potius agello vel iuste, ut Vullnerus puta dat de cyclo p. Si quain gladio, ut Tycns. praes p. LXXII. Acute ani inadveni Struvius p. ii q. respexisse poeta in clicui ad B, 26M sqq. ubi similena castigationem Ulixes iminatiir Thersilae, quod genus poenae cum ad tortein iisque ad Achille illi infligeretiir, iram Actiaeorun de ea saevitia ortali esse. Sed neglexit Struviiis aliam rei in labula conspicuant. Innititur eniim Thersites Actiillis vindiciae obnoxius aediculae cuidam, conlpositae ex basi quadrata et tribus coluinnis inde proininentibus. Quae aedicula cui sibi velit nenas, cuantuin scio, dixit. Videtur autem ipsum esse Penthesileae sepulcriini, au quod Acnilles turpe exemet turpis conviciatoris supplici uin, ut et lilii ad ro uni Patrocli duodecim adolescentes Troi nos iactaverat et postea in suo ipsius tunaulo iniinolari Polyxenain jussit. Cuni his, quae tenuissima tantuni sunt Vasti operis vestigia, compara naihi Quinti narrationein, et videbis, si Thersitae aeuem ab Achille perpetratam exceperis, in qua sere innes consentiunt, nihil anabolius poetis esse conantiine. Itaque ni quidem Quintus non poterat Arctinum

In his plura eodeni apud Quintui atque apud Arctinui 1 inodo narrata fuisse veruin est. Sed ea ipsa et vulgari faina sere a oninibi is tradedantur et ver jant Onaeri comitaein orationibus, qua re insta lixi, praescribebantur. In singulis vero et graviorum et leviorii in eruinnaud paucas deprenendas discrepantias. Ad leviores res refero, quod Mein non habitisse dicitur 4φαιστόεευκrον πονοπλίαν. unde et an TychSen. p. I XIII, et Struv. p. 7 sq. uberius deinon straverunt Meinnonis arnia ab

Arctin uberius descripta esse, ad quana rein sirniandan bene Struvius affert Virg. Aen. I, 489 nigri Meinnonis arena et Ibi cibus Aurorae VeniSSei armis, ubi cum iani Servius adnotasset: ,ideo autem vixit auibus annis quia Vulcani amnis usus suisse narratur se permiruti estileyni una de postremo Virgilii loco paulluluin dubitare potuisse. Quintus contra IV, 457 satis liabuit dγάκλοι τεύχεα μίμνονος diceres, ubi ea

36쪽

pro certaminis praemio Maci donantur, verum Achillis arma ad Homeri

exenapium copiosius suo niore nanare praetulit.

Neoue quidquam de Thetide legitur silio res Menanonis praevicente, quod a imitalionein polius loci Homerici a. 70 Sq l. quani est, 120 sqq., ii Striivius putavit, institutum esse ab Aretino puto. Porio nilii Quintus narravit de Aurora silio iniimortalitatem a Iove exposcente. uid, quod eam ainana, si quidem novit, polius tecte carpere videtur Il, 650 sqq.

η που ἐν μακάρεσσι κcer' 'Hλύσιον πέδον 'ς καγχαλά v, ubi minis de Memnoniis avibus explicavit, quae si alii a Aretinoniissent conamentoratae, vix iiiiSisse Vicetur epitoniator. Titim, si deni non pii istis negligenter reni suam gessit, putandus est secunduli Arctinum in eodeni illo praelio cecidisse eliana Achilles, cuni liticidalo enitione Trojalios in sit an conveneret. Sed supersunt res gravissimae, in illius uintus non eandena atqii Arctinus rationem secutus est, peti in uni auod moriena Achillis attinei, lieni antiquus poeta a Paride et Apolline subsalum triivit, recentior a solo Apolline, letique ui sene DServavit Siriivius p. 13 sqq.Ηoineri reves auuinbrationes accuratius exprimentes, retinus quideni, citae I . 17. X, 3b sui. Quintus contra, uuae , T so leguntu . duomouo Arctinus reni suani instituerit quamquam certo antrinari non potest, videtur tamen intili naod Apollineri opitulanten secisse Parim, alitu Iomeriis uni inducit auxiliantein eclori in Patroclo intersiciendi. Nec alia desunt Deortina exen pia cum hominibus stinii pugnantivin. Prorsus etiam discedunt in pugna de Achillis corpore contulissa. Nani uni saciat Arclinus Macet illud reponanteni ad naves Ulixe cuni Trojanis pugnante, qua in re, ut deinde videt inalis, uescitem consentilente iii habuit, Quinius III, 21 sqq. 296 sqq. utrumque eroein pro- Piis nan leni facit, sed lutos a ceteris Graecis 321 sqq.), a tamen ut primas paries jaci 330 leserat, qui et Glaucum interficit 27 sqq. et Paridem lapide sopituita prosternit 333 sqq. et postremo omnes Trmanos lurpi fuga magnaque cum clade in urdein compelli 35 sqq. ,

Ulixe re inanente, postquani vulnus accepit 30 sqq. . Tum vero nosti-Du iugalis proceres secure corpus reberiint et curant 38 sqq.). In his ninibus partini a 157 sqq. 231 sqq. partini , 36 sqq. a poeta expressa esse bene monstravit tritu. p. 16-20. Porro Antilochus, qui piut uini una III 2 sqq. latina positu nanicum einnone faciam sepelitur Achille etiana tuin vivente, apud Arcunum post Achillis dein una tonena sepelitur, quo sepullo curatuna cnillis corpus exponunt. Ex hac sepulturamini serie, in qua erravisse epilomatorem vix crediDile est illud auod supra imonii apud Arctin uni uno eodemque in proelio cecidisse viceri Menanonei et Acnillem magnopere

sirimatur.

In eo itidem consentiunt Arctinus et Quintus, quod Theliden cuni Musis e NereidiDus lugenteni introducunt, sed praeiverat Homerusi, 47 sqq. 60 Sqq. Contra aperte eum illius narratione, qua Thelis siliuna rogo ereptum in insulana Leucam asportaverat, ea pugnant, quae uilinius 770 sqq.Neptunii ni Thelidi pronii uenient singit. Nec dii Ditari potest, siquident vervorun membrominique positiiran species quin ex aente epitoniatoris ipsi Achaei, non netis ludos hi-nebres in cliillis honorem instituerint. Itaque SiriIV. p. 20 postquam recte ex illis verbis colligi posse ait lis ludi Tneti leni non litersuisse, non dededat scrupuluin i uicere addendo: ,nisi potius credis arum

accurate haec esse dicta .

0lianiqitarn argumenti Aethiopissis exposui ita concluditur, ut tantuni dissidii Dceni inter ei lixeni propter arma Achillis orti mentio

37쪽

inpetatur, hodie tamen id, quod jam TFcnsen sensit p. I.XII, inter Onanes

constat ni quiden carmen illud subsistere non potuisse, sed potitis eum, qui Volicorun poetarum carnaina in tintim continuunt corpus coniungebat, extre inani Aetniopissis pariem resecuisse, ne aluncta parva Iliade eaedent res bis legerentiir: cir. Mulier de cvclo p. 102. χrte Macis etiani mortem in Arctini carmine, cui a poliore parte Aethiopi linomen datum videtur, narratium sitisse, patet ex eo uod clim iiii Pindar. Istiiiii N, M tradil: ὁ γαρ η Αἰγιοπίδα θανων ε' τε νορθρον νησι τον Αἰανrα αυrον νελεῖν. 0lia in re eandena saniani secutus est Quinius V, 395 qm, quae tamen niniunt coinmunis sitisse

vuletur.

Ex tabulae Iliacae comparatione non miluunt lucis accipi inus. Conspicimus ibi Achilleni cadenti Meinnoni cliini litterenteni pone Meui no-neni sedet Antiloclius, in quo traliendo occii pallini videlii alti sex cogi lasse Meinnonena, cuin ab Acnille prosterneretiir. Tun vide inus sub Scaea porta, cui superenainent spectant illi Tri3janomini ea pila, cori uente in Achillena, cui Abi et pone eunt Ulixes propugnantes Succiii runt; cui mi ae proxi in sequii ii si ura lissicile dictu est iiiiiii ad lios pugnante perlineat, ait cum honii ne spealo coniungenda sit qui Ac nil leni prostratuiti capite clipeo imposito inanu itonstrat. Tum sequitur AIΛ- ΛΕΙΟΝ. cui adstant iis et Thetis et tertia persona, qualia noeniceni esse coni cio. Fentinam enim lianc quoque esse, ut putavit Tyclisen. p. L XXII, certe ex ulteri delinealione non priadit AIA MANI DIIa sedens capite in imaliuin minisso iano serieni lutulit. ita ei vicinaesi aedlisci pars recte Tycns p. LXXIII vidit ad iuritin perii uere, nocastra naves*ie Graeconina ni unita erant Ala eniin, ut lolies inculcatur, stationem filiam ad extremas naiinitiones abeDat.

Aneram illam a Dulana, quam Monient conius edidit in libro, cui titulus est Antistit e lipies toni. IV. ab. 84, cuni inspicere non licuerit, salis habe ad 3cliseni uni p. LXXV et, qui ex illo profecit, Struvium p. 21 adlegare lectores. I icitur is conspici Penthesilea pra-inum equo invidens Priaino supplice, tuni equo delapsa et ab Achille sustentata. Sed anc tabiliam ex Arclini Aellii opide expressani esse nec ulla dicit inscripti et mihi quidem valde ludi uni est, ita ut ne ex illa quidem quidquana profici possit ad denaonstrandalii Quinti imitationeni. 4. imgredimur ad parvam Iliadem Legenis, cujus postremam partem Um-Perrido appellatam fuisse nodie jure ab innibus existimatur 'st. Vel cxer in libro, quem de Cyclo epic scripsit p. 214 ainquam, ut ex Procli excerptis videmus, in illa cyclica editione non schis, sed Arelini Iliu-Persis legebatur. 0uam ipsam unum continuumque earnien eum einiopide effecisse, quod prinius dubitanter conjecit Velcher i. c. p. 18, nulli quidem lani probabile esse videtur, quam in is tenebras aliquid probabile esse omnino potest. Fuerunt, opinor, duocarimina, quorum unum, relini, res a Hectoris morie, alterum, ae-scnis, res ab Achillis morte usque ad urbis excidiunt e ἀπόπλουν Graecorum coniplectebatur. a ille cycli diascevasta ita in ordinen et conipendi uni reae ii iii initium et sines ex Arctino, mediain partem ex Lescne sumeret, S, quae non concinerent aut bis nai rarentur, potius recisis uani immutatis. Brevitati uin studuisse, vel ex notissima illa exirent Iliadis variatione videre licet: ω ον υ ηίεπον τάφον ' rosoς. λθε δ' Ἀμαζών, Ἀρηος θυγάrηρ μεγαληrορος ἀνδροφόνοιο, quam probabilitis Velcxero, qui . c. p. 213 id Aethiopidis ipsius initiuna fuisse putabat, Miseris nisi lii Graec. I, p. 13 et Bernhar liisl lit Graec. I, p. 15 sq. ignoto illi adscriDunt cyclici corporis

concinnatori.

Sequor hanc sententiana nodi suntinorn in viroruin alictoritale sirinatain sine ulla dubilatione, qua in qua in nuper Berii liar ljus in hist. Gιaec.

38쪽

l f. II, p. 13 et 143 ammirsus convellere tentavit. Sed ei nunc contradicere nec tein pus Si nec locus. Ununi tamen, dimit, nisi mensoriani fallit, nondum a quoquana est ODSem aiunt, hic alicere placet, illa uicarininum quominda in qui in cyclum redigebantur, nititationem vel ex Procli indicibus elucere. Is nini de illis carmini is naec adet: μευ ην ἐστιν --ΟΠυο βιβλια πένr Ἀρκτίνου Μιλησίον περιέχοντα τάδε une P ἐστὶν MIMOX IRPAX βιβλία τέσσαρα μνω Μοτιληναίου, περιέχοντα τάδε - ἔπεrαι σε Ουrοις ' DIDY--πι- βιβλία eo κείνου Μιλησίου περιθοφα άδε, quae ita , Si accurati suiuus , interpretari desentiis et ni opidis quinque, par a Iliadis quatuor Uu- Persidis dilos iiDios receptos esse, ceteris recisis. Ne Veri gramimati cuni negligentia a locutum arbitremur, Velai, ii 0 de Cypriis praemisit, quae lini res Anielio inericas sola continerent non decuriata sunt: ἐπιβάλλει εούιοι τὰ λεγόμενα ΚΥΠΗΛ ἐκ βιβλίοις τερόμενα ἐ'νδεκα. et quae postea sequuntur: ἐπιβάλλει δε οῖς εἰρημένοις τῆ προ αυνης βίβλο, IIIIa μηθου - μεrὰ αυτά ἐσrιν μηρου Λ aEIA. Alio modo sed qui et ipse integritu carmenominilleret συνύπεει σε τούrοις τὰ τῶν Νο D. βιβλία πέντε Αὐγίου Τροιζονίου περιέχοντα τάδε. Hinc non dii Dilo, quin illiinio loco scripserit nειτα τὰ IN- ω ο βιβλία δυο ιγάμμωνος Κορηναίου περιέχοντα τάδε, ubi duplex aniculus ultima antecedentis et prima sequentis vocabuli sIllasis facillinie

Duo tantum, antequana ad Lesenen una uinto conlparantiun trans- inius, addenda existinio. Ex eerenti pro DaDili conjectura D. Tvcns p. LX nol. 1 - et nivis novies mille centuni versus habuisse putatur, qu arguimento utitur Telmen p. I. XII, ut demonsti et niulio copiosius Arctinum, liani uintum Sutina arguinent una tractare defuisse. Vetui si illa conjecti ira de toto integi cariuinis Arctiniani ambiti vera est, potius ad lotui carmen, quani quinque ejus iuros inter IIomericam et parvam Iliaden interpoSuo ille pro Droruinis uniero paenen initus versuti in unierii res ei emtu Videtur. Nec minus ceniim est ealia arguinenti per quinque illos toros vistributionem, Mus satis ingeniose secit periculum Tyclisen. p. ILX Sq. ut per se valde incertain esse ita nilii valere ad denionStriin lain uini cuni Arctino similitudinena.ΑRerum nos est. Procluin, quem non Neo-Platonicum quinti, sed Grainmaticuli secundi p. n. saeculi suisse Velcherus docte acuisqtie I. l. p. 1 sqq. de inon Sira Vit, ipsa illa caimina, ex iiiDus lina cyclusconsarcinatus erat, integra legisse pi orsus in prodaDile est. Si ipsos positas legu, legi illain eoruin decuriatat ni utilatanique recensionein, quam Geticam appellare licet AEt ni tantum iiDer in sc nolis pnnaoruui

tempore inperiitoriani legi poterat, si quidein alium concedimus Tyclisenio p. Lx sq. Mulier de cyclo p. 17 sq. 'elexero p. 33. Striivio p. b, qui motui e asula Iliaca et orgiana concludunt, ipsa illa aliti quissi inoriini poetarum carmina illo tenapore lectitata puerisque explicata

esse. Verum enim vero ui omnia alia taceant, Si conSideramus tanta in Cyclicorum obscuritatem comparatam uim Sumnia on ericoriani carniinum celeDritale, prorsus improbabile videbitur, promiscue utraque Bonianis pusionibus enarrata esse. Potius, quod Proclus ille in ciuesloniatnia sua et de argumento picoruin in cycluna redactorum scripsit, etoninino rationen et liaracterem eorum ad unibrandunt putavit, jure inde concludas vel nanc decuria lana editionen e communi usu sensin evanuisse atqtie in doctiorum imbratica cubicula risciani esse. Iam et Iliacae tabulae et aliarunt sinissi uni origo et causa opti in explicatur: eo consilio in usum scholasticae sane juventutis fabricasantur, ut sal illae quae cineri illustrandi gratia a praeceptoribus re tradeDantur, eo melius nemoriae inhaerescerent. Id disene indicat adulae Iliacae versus adnorlatorius

39쪽

.tamquam illa imagines suas non solum ex Iliade, sed etiam ex Ar- clino I .escne, Stesichor expressa gloriatur. Sed haec satis sunto. Quodclinque in re Obscurissima Ddicium erit, hoc iidem vel ex is dubitationibus aure concludere naini videor, per se naud verisimile, ne dicam, prorsus improbabile esse, alit illini .Υ- incomini corpus aut adeo integra antimi ortini illorum positaritui carmina uuinti temporibus vulgo nota et lectitata esse. Itaque nisi certis argil-meniis demonstrari queat, ea a Quinto versata esse credi nequit. De Arctini Aethiopide vidimus contrarium demonstrari posse. Ad parvam Iliaden Lescuis redimus. g. b. De ejus ambitu et rerum consecutione habemus nodilissim iiiii illud Aristotelis testimonium ait poet. 23 7, ubi inesse dici plus quam

και Σίνων και ρφάδες, quomini duodus postremis nominibus aut ab Aristotele aut a docto interpolatore lectis unam Sophoclis, alteram Euripidis tragoediam, quartini illa, si argumentum speciamus, sere cum 'Iλίου περσει. haec cum nίπλω convenit, designari salis nolum est. Huic rilini, qui, ut statim videbimus, excerplis Primi ianis egregie firmatur, prorsus repugna Quintus, pu quem stati in post annorum judicium. uni Dioinedes et Ulixes ad arcessendum eoptolemum aD- sunt, u prius Troianis auxiliatus vehementissime Graecos re imit, donec eoptolemus advectiis illum intersicit. Tum demum Philoctetes arcessitur, ii Paridem occidit. ni ex is vides vix potuisse eodem in argumento rerum oronem nasis variari. Sed plures etiam disserentias reperimus udi singula singulis composueri in iis . Ait Proctus: oων ἔπλων κρίσις γίνεται καὶ χεισσεῖς καrὰ βουλησιν Ἀθηνας λαμβάνει, Λως δε ἐμμανης γενόμενος την τελείαν των πιαιων λυμαίνεrαι καὶ ιαυεο αναιρεῖ. Illa veri istio modo accipienda sint docet scholion ad Aristoph. qu. 1056 commode servatum sed Dubner. 43 διεφέροντο

ἔρω Πηλείδην οὐδ' ἔθελε δῖος οδυσσεύς

την δὲ ἐτέραν πιειπεῖν Ἀθηνας προνοία ' πῶς πεφωνήσω πῶς οὐ κατὰ κόσμον δειπες

ψευδος . . . . .

καὶ κε γον φέροι χθος, ἐπεί κεν ἀνηρ ἀναθείη.Postremuit versum in suam rem convertit Aristophanes, ad queniversunt insuper nae adscripta leguntur: ουτ δε ει οὐ κεκλου ἀφείλκυσται. λέγεται δε υπὸ ρωάδων κρινουσῶν τον Λωνrα καὶ τονωδυσσέα λέγεται δε δει το ro Arαντος ἔργον, αλλὰ το τοὐ οδυσσέως. )Haec a Quinti narratione ita discrepare, ut dissimiliora vix excogitari queant, non est quod pluribus demonstrem. Una in re aliquid

merin opusc. VA, 363 ,deest hie ' inquit , ,κρεῖττον. Videtur potius diei non Mavis, sed Ulixis opus diisse Achillis moriui asportation-. Tum quod idem d. poetam ita scripsisse putat:τί σφ' ἐπεμωμησ- ἐπει- κατὰ κόσμον δειπες. καί κε νον φέροι ἄχθος, ἐπεί κεν ἀνηρ ἀναθείη, ἀλλ' ὐκ αν μαχέσαιτο,

hoe mini valde ingeniosum, sed in tanta abruptorium verauum o curitate magis

40쪽

intercedit similitudinis, quod ut apud Liescne ila etiam apud Quintum V, 13 sqq. Nestor is est, qui suadet, qua ratione judicium inter ceni et Ulixem instituendum sit. aullo propius Quintus ad ea accessit, tae Arcliniis in suo carnaine de arin0rii in ii dici retulerat. Huic enim, non scni adscribenda esse ea, quae schol ad 547 narrat, prose intellexeriant viri docti vid. Herniann Opusco VII, 362 sq.Striive p. 27. Haec enim a Lescneis inagnopere discrepant: φυλαrrόμενος ὁ γαμέμνων το δόξαι θατέρω χαρίζεσθαι των περιδεῶν Ἀχιλλέως οπλων αμφισβητούντων, αἰχμαλωrους των ρώων γαγῶν ρώεησενυπ ὁποτέρου των ἡρώων μαλλον λυπῆγησαν εἰπόντων δε τον δυσσέα των αυμαλώτων, δηλαδ ἐκεινον ιναι τον α ριπιον κρίναντες ον πλεῖστα λυπήσαντα τους ἐχθρους δωκαν ιυδυς ν δυσσεῖ τὰ ὁπλα. Sed ne cum Quinto quidere prorsus concinunt. Patet eniti ex Aretinimento principes Ac nivoriin1 - nain de ni κρίνανrες - ἔδωκαν intelligendum esse ex antecedentibu εἰπόκτων ων α μαλάr o clare apparet judicium utri arma tradenda essent ipsum illinini captivis jojanis suriecisse, sed lis tantunimodo unam certamque quaestionein, in qua rei cardo versari vides alur, uter scilicet plus tali noslidus intulisset, dirimendam posuisse, uuamlixis in gratiani soliit eideli arma a iudicaveriin ipsi Apud uintum alio modo ponitur auaesti a Thetide V, 125

αλλ' ἴτω , o E ἐσάωσε νέκυν καὶ ριστος Ἀχαιῶν. Tum Max et Ulixes su Nun et uterque expostulant fidi judices Idomeneum, Nestoren et Agamemnone in . Sed ii Nestore alictore nancipsam, de Pia agitur, quaestione ut vid. V. 159 ibique not. Dolanis captivis judicandalii traidunt, qui igitur v. 19 victoriam ei arnia flixi adiriduunt. Vides eliam relinui inier et uinium discrinie satis

Max μαινόμενος gregibus Graiecoriti tum sibi ipsi perniciosus ut Quinto uiri esche, ita cum omnibus qui nanc rem tractaveriint, coInmunis est. Sed ingens liscrinien rursus aliud fragmentum itidicat ap. Eustath ad Il. p. 235, 34 8 ed. Dubner) ο ην μικρὰν 'Iλιάδα γράψας ἱστον μηδε καυθῆναι συνήθως τον Ἀντα, αθηναι δε δεως ενσορο δια ην ὀργην του βασιλέως. Hic landum esse ejus rationis , iacum alii tuni maxillae Sophocles jacis bithim sepulturainque tractaverunt, uin alii viderunt. Ab his prorsus discedit Quintus , qui furente Mace Alcidas de eo lugentes V, 413 sqq.), mortuo statim onines Graecos maximeque Agamemnonen corpus ejiis conlinunt cura et planctu laventes et sepelientes facit. Ad postrena an Maci καταστροφην etiam pertinet fragmentulit, quod

schol ad A, 1 ex retino M λίου πορθήσει laudat 1 Mulier. Dubner. , ubi de Podaliri legitur:

δ θα και ἴαντος πρῶτος μάθε χωομένοιο ματά, ἀστράπrοντα, βαρυνόμενόν τε νόημα. Ne no quidem uinius memoraVii. Jani pergitnus in Proclo: μετὰ ταυr 'Oδυσσευς Οχεσας πλενον λαμβάνει και χρησαντος περ της λώσεως τούτου Λιομησος ἐκ Λημνου Φιλοκrητην νάγει. Ne repetam, quae supra de ordine rerum scripsi, et cir infra de Heleno apud uintuni Philoctetes Calchante auctore Ix, 325 sqq. et a Diomede et Isim stinui arcessitur. Porro ἰαίνεις δε οὐ τος π Μαχάονος και μονομαχησας Ἀλεξανδρο κrείνει καὶ τον νεκρὀν π Μενελάου καταικισθέντα ἀνεχόμενοι θάπτοισιν οἱ Τρῶες. In is uiiuna est, in quo uterque, sed etiam omnino omnes consentiunt, quod Paris a nilocteta interlicitur. Quod autem in excerpto additur μονομαχησας Ἀλεξάνων , certamen singulare inniti videtur rite ab utroque exercitu institutum, qualia Menelai cum Paride Hectoris cuin