Posthomericorum libri XIV. Recensuit, prolegomenis et adnotatione critica instruxit Arminius Koechly

751쪽

- μελαν οἶδμα φερε - ο δ' ἀψάμενος χερὶ πεύκην αἰθοιμ' ἀνάειρε δόλω δ' ἐπέλαοσεν Ἀχαιούς, ἐλπομένους εὐορμο εδος λιμένων ἀφικέσθαι αἰνῶς γαρ πέπνει περὶ στυφελῆσι δάμησαν

αυτῆς - νηεσσι κακω δ' ἔπι κυντερον αλγος 625 τλῆσαν ἀνιηρνει προσαγνυμενοι περὶ πετρύς νυκτὶ θοῆ παίω δε φυγον μόρον, οὐστ' ἐσάωσεν

η θεὸς η δαίμων τις ἐπίρροθος αυταρ Ἀθήνη

αλλοτε με θυμῶ μεγ' ἐγήθεεν, αλλοτε δ αυτεονυ 'Oδυσσῆος πινυτόφρονος, ουνε ἔμελλε 30 πάσχειν αλγεα πολλα Ποσειὁάωνος ὁμοκλῆ, ο ρα τό ἀκαμάτησι περὶ φρεσὶ πάγχυ μεγαίρων τείχεσι καὶ πύργοισιν ἐυσθενέων Ἀργείων, ους ἔκαμον ρώων στυγερης με αλκαρ ἀὐτῆς,

transgressus eniendavi: ner obseruau. p. 332.

τους δὲ Ποσειδάωνος ἔχε κλόνος, 622 sq. δ' ἀπείλησεν Ἀχαιοῖς - αιφα δε πόντου πομένως Α, ηπείλει ' MODO, α μέλαν οἰδμα φέρεσκεν δ' ἀπέλησεν χαιορ ἐλπ. El; ,si Sed displicet κλόνος Ποσειδάωνος. cui pro πείλησ' non placet nώ- Hermannus, quem supra nunc lo- τησεν, legat ἀπάφισκε aut n. cum consului, sic scripsit: φησεν, aut uiuuicunque magis Ocτου δε Ποσειδάων μάλα μὲν Ηοεν, congriter vivebitur, pro dativo au- ἄλλο δ' ει' ἄλλο leni accusaiuli casum posui: Neu α μέλαν οἰδμα φέρεσκεν vervunt exigil RHOD 'Anύεησεν quomini prius recepi, in sequenti 'Ἀχαιοῖς Dομένους etiam reo. vulgatum, eniendalo lainen nόν- Tyciis Lelire. Sed certe aύφησεντον, euntii, sed lacunae longioris scriDendtina errat, quod est liis poe- Signa posui, cum omnino postrent iis usitatum. aud melius est Spit Z-hi versus desectibus frequentiori neri ' θ' ἔθελγεν . o. p. 332. lius laborent. Cis. , 505 του δε Nam mi et anteceὸentia et sequen- Ποσειδάων μεγάλ' ἔκλυεν αυδησαν- lia coinparaverit, perdenssi huc ver- τος , unde comparatis aliis locis, bui requiri videbit. Hinc ' πό-ham scio an primo vere scriptum Myσεν, quod emend. SIpkensius apii liuerit: του δε Ποσειδάων μάλα ἐν Benu. l. commendatur Seu id

752쪽

οσση απ υξείνοιο κατέρχεται Ἐλλήσποντον, καί μιν ἐπ' ιμας ροίης βαλεπι υ δ' υπερθε δευς πίηρα φέρων ἐρικυδεῖ Ἐννοσιγαίω οὐ μην Ουδ' Ἐκάεργος τε καμάχοι τέτυκτο, ἀλλ' αρ' - γδαέων ορέων μάλα πα-α ἐεθρα 40 εἰς ενα χῶρον πεσκε, κατεκλυσε δ' εὐγον χαυῶν

. . . . . .

και τόσση δε θάλασσα καὶ εἰσεπι κελάδοντες χείμαρροι, ἀλεγεινον ἀεξόμενοι - - ω, τους μελαν οἶδμ' ἀνέεργε πολυστόνου Ῥμφιτριτης

πόντον ἐπελθεμεναι, πρὶν τείχεα πάντ' ἀμαθυναι 645 ἀργαλέως αναμ αυτος δ' ἄρα γαῖαν Ῥεμε

ρῆξε Ποσειδάων, ανὰ δ' ἔβλυσε ασπετον δωρ ἰλυν τε ψάμαθόν τε βίη δ' ἐλελα κραταιῆαγεοw ιόνες δε μέγ' ἔβραχον ἐκ δε θεμέθλων

C1 έμμεναι ἡrης,2 ωμεν αυ- και ἰδαῖοι κελάδοντες. tiamsi nec της , ομεν ἀ C. μεν εἰλα ita mihi satisfaciam, cum audrρκος : , ἔμεν' ἄλκαρ Vel exo sciana an κελάδοντες nuvli puneatice ' RH0D. Tycns. ροψ sori ton sudstantivi ni locum aDeri psit, ipse tanaen eliani Tρώων pro possit, ita ut fluvius absolute signi- posuit, io recte placet eynio, cetur. Η0D. In loco, quem la- quoniam muro illo tutati se erant unosum esse duDiiari necuit, salis non adversus Triuam, sed adver- alnii lacunae signis positis iiDrosus Tmjanos Reposui, et vice versa in lectiones retinere. Tyclis pro- v. 637 Τροίης, udi naulto minus ac Data PQ vii interpretatione arc commodate 'ώω legedatur. Duo rur opus Achivomm inundavit tam substantiva locum nautaverant. Tum mare a Neptuno immissuin Darn relinui ἔμεν ἀλκαρ cuni TVns torrentes ab Apolline inducti) εω- Lelire., quamliani e ἔμεν ρκος τι ι κελάδοντες cum auut et et seομ' ἔμμε. scribi poterat Pau v. sequente versu χείμαρροι, quorum Τροίης - ἔργμ' ἔμμεναι αὐτοῖς illud prorsus vitiosum miror adien vel Te. r. ρομ' . . conss. si retentum esse. Ipse soli in eri-637. Τρώων Vulgo vidi ad . 634. ticae tenax, ,nisi tot alia essent 639. μεν , μέν τ' i , μῆνΕ1 profusae loquacitatis in is dris,,ουδε ἐν vel οὐ μὰνς ' Η0D. exempla, pro insitim nauet 641 CD ad IV, 30. κατέκλυσε - 646 αναῶν, ut lun-641. Sine lacunae signora gantur ἄγεσκ' αὐτὸς δ' ἄρα γαῖαν serum si mentineris eandem illamis Ibique lacuna. HOW. aetatem,olsianas de Homericis sen-643 νωαὐήοι ' A. ,,Non ea lentiae adeo infestam fuisse. rum eorruptus est ni locus mihi M. Ἀμφιτρίτου .quondam sic olivinare lusus filii: M. ἰλύ- ψάμαθόντε . κυρτώ3 δε θάλασσα καὶ εἰσέθεον, 649 α ιον 1, θειον ,2. incurvatum sui mare et incurrerunt diis Tycns ex sua condectura, ut fluvii. Nunc auten Versum sic ut scilice ad 3αρδανίη ex anteceden-

753쪽

καὶ αἶστον υπολυνόν τ' καλυφθη 650ερκος ἀπειρέσιον, κατεδυσαπο δ' ἔνδοθι γαίης μακρὰ διώσταμενης ψάμαθος δ' ἔτι φαίνετο μούνη

χασσαμενου πόντοιο, καὶ ἐκ θινῶν ἐριδουπων

. . . . . .

νόσφιν - αἰνιαλοῖο κατεκτάθη αλλὰ τὰ μεν που--άτων ἐτέλεσσε κακὁ νόος δ' ἐν νηυσιν 655

υργεῖοι πλωεσκον, σου δια χεῖμα κεδαμεν '

ειλο δ' αλλος κανεν, πν θεος γεν καοτον, οσσοι περ πόντοιο λυτρας πάλυξαν ἀέλλας.

tibus Uerer intelligeretur, lod

rect Cl; ,δεδάraro vel κεραι ζεθ', vel quod ad veterei scripturaim quam piixini accedit αρδανίην θέε αῖστον. Η0D. Ibaudandus

est, quod aliqvid uictatuni esse sensit quamluani ipsae oriecturae nihili sunt. Patet post auρδανίη

certe unum verSum excivisse, sortasse etiam plura. Poterant entinitae multis ex nari. - τε καλ. Aet vulgo cori exi.

πων νόσφιν π αἰγιαλοῖ και

recepit o αἰγιαλ. El. - Pro illo ἐκυαναῶν dod nor=ων Ool.. quae clausula , 515 legit , quounaud improbabile est, Pan v. male ἀενάων. Trons. κατ' Droθ recte pronuntiavit salsum esse et ingeniose in eo minent de . SinTri ., quam Gottingae edidit p. 58 καυ- κτάθη Recit, locuti ita vertens: waynis Iam antea extendebatur arena, a fluviis in mare Uecta.

Logit enim lupa ἐκ ποταμῶν cum Rhodona. Nolavit ibidem locuntoxes, 461-463. M 16-33 expressum esse. Postea recepto θινῶν, quos esse ait acervos arenam in Duncti) elial ἐπ' αἰγ e κανεκrα- ad misso locum sic inierpretiitur arena ab arenas inde mimulis in litore emtendreatur, Sive servat an ' αἰγ κατ' ἔκτοθι mera arena apparebat recedentis maris, et a cumulis arenae longe a litore verm erteriora, uuae me non intelligere fateor. Melius Hermannus χασσάμ. πόνrοι κατ' ἀκrάων ἐριμυπων - cst. , 50 . Sed in loco aperte lacunos omnis niedela incertior est. eynius cun θῖνες non sint etauuno, tent a ἐρι

65b orδ' Α - ,Non lautologanae sunt, ut PauW putat: πίλν- pericula spectat, quae in erroribus suis cuique erant subeunda.Ad lectis his versibus carininis onsilium indicavit poeta, Pio erat, res ad Trojus gestas post Hectoris Obilum usque ad viscessum Graecorum persessui. Reliqua ad όσrους pertinent, e quiDus pilira olim carni in exstitemini. Bene igitur hic operis ternunum fixit. TYCHS. Haec recte disputata sunt, nisi quod extremus versus potius, ut apparet, ad pericula procellae et nau-stagi modo descripta pertinet cum

varii variorum errores versu ante-ceolante significentur: ἄλλο δ' λλος κανεν, πη θεος

γε ἔκαστον.

Lipsiae, ex osscina c. P. Hel Zeri.