Quinti Smyrnaei Posthomericorum libri XIV, nunc primum ad librorum manuscriptorum fidem...

21쪽

In prinus V libras ex Arctini Aetniopide g. . ut reliquis ex Ilia. de parva Lesthei g. I. In extremis listras e variis cου πέραισι g. VII. Hae confirmantur Tadula Iliaca milias ratio universa exispliodi1 9 VIi I. Quaesiani in ae tabula sint ex Arctini Aetniopiade ducta g. IX. quae ex Isiade parva g. X. Itesienoro g. XI. Alius tantilae fragmentum ad Aethiopulem Arsunt spemma XII. Quomodo ex his sontinus hauserit Quintus an pro centoneo Mndum eius eatinent S. XIII. Quollarias XIV. SEcTio IV.

De - -- - ηUM, O omnano Mona Issuram eam M. Carmen a Bessatione repertum See. v. g. I. Ex hoc eo licefluxisse editiones omnes codiae non item f. II. ditio pranceps Aldinari. IV. Basileensi s. IV. metulatores arminis ante Rhodomannum . V. ditio Rhoplomanni, Mechae Lectii g. I.

VII. Editio aurulanari. VIII. IX. Sunsi si eritis s. X. Versiones s. l. pilogus . XII.

SEcTI V. De metu retaris e ossidua resisti ido, vixque eritioris rarione Geonsitio. Texitu carminis esse eoiruptissimum in essitioninus . I. etiam in codicibus s. II. Corniptelarum genera' cauilae . III. IV.Codiees Quinti, orrumque classes . . I. Carmen e plenioribus eo Aias multis locis restitutum pluribus versinus auctum s. VII. In aliis elisis saepe di ilics. VIII. Ratio, eonsilium nutus eisitioni g. IX. X. Tisula, versitum numerii cum prin-nim eisitionum numeris con arans . XI.

22쪽

COMMENTATIO

EIUSQUE CARMINE.

Sisa ur. Ani ominae casu a xi tu, ut perditis tot,mtibus os in abundabat Graecia, epicis carminibus, fama celeberi iniis, cecini quae pretietantissim iudicaverant Alexandrini cananiatici, servaretur unum, quod res Troianas a morte inde Hectoris ad lictis usaue excudium complexum, sub Quinti Calaesi non,ine vulgariana est. In mi carmine plura sunt notavilia. amin auctoris nomen praeseri, ne graecum quidem in omni a liquitate ignoti & ipsum camen non nisi innniae aetatis scriptorious laudatur. Alma tamen illiu veteras epici vin .simplicitatem spirat, ac manifestum est, podiam usiim esse antiquissimis carminibus cyclicis, quor in viceminiurilanam is explet Denique textus carinsenis in editionidiis exstat cornuptissimus .misere mutilus, adeoaue in eo castigyndo emculando, magis quam in ullo alio scriptore, coniecturae criticae locus fuit Codices tamen, cui villiu nulli ab storidus siuit allibiti, Cremus .integrius carmen onioeniam assius omnibus in f onte nutus editionis brevisercsisserendum, ita ut primo loco de auctore carinimiq, deinde de ipso carmine eiusmi indole, in de fontibus e quibus fauillarum tractandariini rationem hausisse videatur; pori o de editionibus, versionilnisin omnino

23쪽

nistoria carminis literaria, denique de texti carminis codicibus, nutusaue editionis rationes consilio agamus. St Io I. De Q Urit Smyrnaeo Posthonumuomun auctore.

De auctore hianas carminis praeter nomen vix quic quam constat; neque noc iidem latis celetum est. INTI nomen praesere in Miloniuiis, & codici is, etiam an iuuissimis, Neapolitano monacensi, qui nudum, me servant, inam in recentiorinus, in in editione Aldina, pleriinutile addatur AΛΑBPOΥ. Quis autem fuerit ille Quintus, qua gente, qua patria, mi aetate Vixerit, nusquam constat, in nec aptu Suidam eius mentio occum at In hac rei obscuritate non mitram est

viros dictos coniecturis indulsi e & futue, in de ipso

nomine duDitarent, inprimis cum uenderet in graiecopoeta, moue naiad VulsAri sed Homeri aemulo rona num nomen In nis Caspar Barinius, acuti via ingenii, ' n unusaue uilis carminis admirator, omnino neMvit

Quintiini esse auctoris nomen, cippe puriam putum Romanum. Adlitiini illud fortasse a possessore Romanoeoclici suo, pro auctoris nomine Hibitrum fuisse. Nomen an ipsonae poEt stuppressiana, modestiae studio. Id ex

eo apparere, Piod Grammatici Graecanici nullo modo illitii scivisse vicieantiu ; non praeteritiiri, quin semel e cideret. Nam pergit, n Paralelpomenon auctorem inaligitant, velut Homeri maxime similem cuique cum eo censeatur Velin, accedatque operi illi, quod supplere voluerit.tio Extrema talaec ODscurius dicta sentimusquam enim, rantiam reperi, Paralelpomenon carmen laud tum, nullo adclito auctoris non,ine. Quod autem Gran nraticos graecos nomen poetae ignorasse ait, fallitur: saepius enim illud auaus alnio aliisque laudari infra vi- deuinius. Quae loca fugisse videntia virum doctum.

24쪽

Antiquiorum Grammaticoriit loca si in menin tabuit,

Idem Barthius alio loco Mil in Smyrmaeuti ann

quae polseos usoratorem, aura in re rago; licit non est livoris a personem , lauistiri Eunapici, nostri carminis auctorem actitrariar mutata sementia, ut Vuletiar, de

aetate poetae, Min olim longe antiquiorem iuisse statuerat hactentis tamen sui constitns , iuvi s cintiliunon esse verum poetae nomen putat. Sed Milesium Smyrnaeum nostrum carmen condidisse nec ex unapii Ioci , infra laiulando, nec ullo alio inescio constat. Quo Smyrnaeus fuit pota clariis, non eo valet, ut statim eum pro huius carminis auctore meas. Inio vix videtin Eunapius hoc silentio praexerituriis fuisse. , a tanti carminis victor exstitisset

g. III.

Minus probabilem opinionem proposuit Muresius, coris ruptum esse XoINTO nomen, o INTO legemlum. Hunc Corinthum esse Grammaticum, cuius nabemus de Dialem libellum, seculi sexti vel septimi scriptorem; cui Dene convenire ludimagistri omium, laod de RLibro XII profitetur. 3 Quot in hac argumentatione falsa sint, nec opus est pluriDias declarare,in manifestum fiet e sequentibus. ituntur haec mera notarinis si misit line, ouod praeterea male OPINTO scribit pro XOPIΝΘΟΥ. Sed Corinthus ille, sive, tu rectius dicitur, Gregorius, Corii thi metropolites, unde & nomen inaesit, seculo XII. Vixit 3 is tempore nemo sane Grammaticiis sine Graeae tiue carmen conscriberet

tuisse putandus est.

25쪽

g. IV. Nemae felicior viderii Richarisi irassieri coniectura

Aeniatium Maeram, Ronianum poetam, pro carminisis auctore nanentis r Scilicet de hoc vidius ait Tu anis aeterno Edpra restabat omero,

ne areant symma Troica besta manu.

Ponto Iahr. II. X. 3. quo apparet senemaci aniposthomerica tractasse nostri tamen ii ininis auctorem eum esse, nullo nolo fit probabile. Etenim Macer Veronensis erar latine carmina scripsit, Ploriam serva fiant particulae vid. Fabric Buil Graec Vol. XIII.

pag. 36. g. V. Vix indulturi fuissent viri docti nisce coniecturis, per

se parum verisim us, si mensinussient plura carininis nostri loca, expresse Quinti nomine laiulari a serioribus Graminarios, ita ut idem carmen eos legisse dulsitare non liceat. Sic Scitolio ad Il. M at 9 ἰσπεον οτι 'Aχιλλεύς αὐτὸ, Theriirem ἀναιρεῖ, - ἱστορεῖ Κοδετος ποιητὴς, τοῖς μεθ' ομηρον &c quae ad librili I. camminis Vs. 74 sim referri apparet Eustathius ad Il. P. s. d. Rona onseria semones Iliados a Granimi cis non adpellari λόγους, καθαπερ ἐποίησε Κόiντος ἐν τοι ς μετοι - γηρον. esto loco apparere videriir, inscriptio nectiororiam, πρῶτον, δεύτερον, τριτον, ab ipso poeta ad

adducit: ρυθμος παροι κοίντρ qito recurrit Tona III p. 37oa. odem rana. III p. I 6o8 excitatur του Κοωτου ποίησ1 de Troia per simulatum Achivorum dis essum

capta Quint Libr. XIII. 33 sqq. Denique p. 698. l. 48. ἰστέον δὲ , inciuit , --, --απλοὶκο τερον φασὶ Πρωας

καὶ 'Aθηνῶν δικασαι 'oδυσσεῖ καὶ Αἱαντι , περὶ των 'Aχιλ-λεως πλων ἐριζουσι. Καὶ δη Κόiντος διασκευα ει ἐν τοῖς

26쪽

ἀυτου την Ιαην ρητορικως. Innuit orationes Aiacis Uiussis amoebaeas apud Quintum Isar. V. 18o' l. Pomm Tetetete .ul Lycophr pag. II col. a. ed Porieri, de Oenones fato lotimis, eam vitam finiisse ait, κατοι Κόιντον ἐαυτην ἐμβαλοῖσα εἰς τὴν Αλεξανδρου πυράν. id nostriin Ian. X. 466 sq. Idem i. c. p. II 3 col. b. μὰν Μαχάων, inauit, κατοι Κόiντον ἁνν πτα εν τὼ πολέμ*μπου Εὐρυπυλου , του ιου ηλέφου ο δε παλαιὸς γ Μαχαομ ιώμενον τον Φιλοκτήτην. Cons s itintilin Iabr.

mericis, a celeD. Iacob e meo Codicis Vindobonensis apographo editis, Vs. I. de Penthesilea; s. 282. oe Memnone; s. saa. 84 de Machaone; S. 97. Oenone agens Ioca non exscribo; vule Io. Zetrae Antenometica vi edit. Fr Iamvs Lips. 793 8.

His mictoritatissius, in meris coniecturis Mahibitationinus der iri vix possit, restit in QUINTUΜ, reliqua ignotum, pro auctore carnrinis nabeamus Camertim duintus scribatur an tantiis perinde est: mriaecos nocnomen utroaue modis, Xυώτος- Κόλτο esset re nonam est. Unde tamen Romulum nomen sortitiis sit nonio Graeciis, sinertinusne fuerit, an Romana civitate at natus, tae est Rhodomanni suspicio haud improbaralis, si tamen ante vulgatam, per constitutionem Anti H uanam civitarem Romanam vixit noster aut a m laistus Rominis, ut in Asia minori sedem fixissent, ortus fuerit, non licet civinando adis qui, silentaeus nia

Rhodomannus inprimis colatius remur, , eius praesu. ubique hoc nomine poetiun adpellat. Indiniat hoc alios, ut diversos putarent Cointum Quintum Calabrum, ut ac tinnita Dict ciet. IV. Pr.

27쪽

g. VII.

Patriam poetae ipsum carmen innini loco unico, quo

de se loquitur auctor, labro XII. o 'φ Quem l

cum inaoniam minus recte intellectus est a magnis viris, operae pretium fiteritia is illustrare. Verba sunt haec: υμεῖς γαρ Μουσαι πασοι μοι, φρεσὶ θηκατ' ἀοιδὴν, Σμυρνης εν λιπέδοισι περικλυτα μῆλα νέμοντι, τρὶς τόσον ρμο αποδεν, οσον βοόωντος ἀκουσω,ουρεῖ ουτ λιων Ῥαμαλφ, ουε λιόθι πολλῆ. Haec onini Rhodona annus, vir in graecis literis Vers tissimus, in proprie dicta eximinans, Quintaein colligit scholam celedrem navisisse in Ioniae litore. νηλα περικλυτὰ interpretatur discipulo Quinti, leni adeo S phistam fui e sive Grammaticum , philosophiae Mel lientiae magistrum s enuni tamen qui locum legerit aliud qui uani in nrentem ventruriam esse pino, prae ter Oe, auctorem, pueriin ad huc oves parisi prope Sin yrmana. Fraiuli fuit viro Octo qui eum secuti sunt, Reinesio sessio, ioci μῆλα Μουσω intellexerunt, quod tamen nec patitii loci ratio, nec diserta Grae

ubi Rhodom praeiat ad Quintilin. Sie enim Rhodomannus Musarem in In Mis Nammae floresse pavo resaeur & mox r Quid nun titi per Musamuhoram O praeter quam Sehoti QO sipulos in ea, doctrina Gelooirentiae putas ad os, inultio ex inranvs CL Voss. de PoEt Graec. p. 33 ed sol. Reines Epist. LXXII. p. 93. Recte Barthius Adve r. p. s. o Puti paedagogo eum vita pastorali Milibet o horto, idque in campis exua irrheni tam magnificam Viri eruditissimi puerorati institutioni alligantes tam generosum vatem, nimium suae videntur sortunae studuisse. Ipse tamen locum de vita poεtae philosophiae & Musis dicata, satis contorte interpretatur reprehensus ob hoc a Reinest l. e. Milio Diae v. - Art. Q-nis. Delii etiam alios eruditorum ire hunc poetam errores notavit. Reinesius Epist. LXVII. p. 39t inprunis accurata

28쪽

vecta, pueritia sua loquentis, ta commoratione in monte, quae a Sophistain scholis aliena esse quisque videt. Quod in voce wκλυτα haeret, qua fiscipulos nobiles seu fama illustres, epitnet emphatico designari putat, id vero est argutari. Est enim no meriini epiatheton poetic in quo res in suo synere praeclara, fgnatur Mauenda diu sine diisti propria vectoriam significatio, io iam peripexerrunt Bassius, Palim,

sensu te V , Musu, iam iuro niah in nium dae M, m prope Smyrnam ovra pinerem relicitia ad ornatum*ectam uoci natiiritin Totum hoc adumbrata vid tu poeta ex istis Hesiodi Tneog sto. I. illi in Helicone, sic sita in monte Smyrmae vicino oves pascentimusas poeticum indidisse ingenium. Cum Dianae fanum memoret Poeta, Paustatis oves saeriis inistelligit quae ad Dianae templum pertinuerint iure imprio his praefuisse Quintum. κδνον έλευθέριον ainem pronorio venusto sumit Simplicius fuerit κῆπον εMυρέμον pro nomine proprio loci aut selliis atrumbus consiti prope Smyrmam accipere; μηλα περικλυτα ad naturam ovium istius regionis referre, quas eximias esse ipse Pati v es sterea e V heleri itineratio. Hoc igitii saltem ex isto loco sicet colligere, nivrnam fuisse patriam nostri,

Ioeorum deseriptione eranimatieum proda existinistis ut Ictinis VI. 44 domus Paridis situm deserilsit Liv. III. 233 R.

montem Menassippium accuratius deseries quam a Stratione; hoc ipso loeo, Iah. XII. os domum, hortum auctoris Smyrnae lib. V. init scutum Achillis Sm has deseriptiones nemo, rusi poeseos sensu destitutus, vitio verterit. Quis enim mirabitis poetam montem aliquem sollertius describere, quam geographiam , aut imagines aut insculptas enarrares In nis omniviis minerum semitriar, qui etiam Paridis domum deseribit n. ζ'. t 3. Veriora sunt quae de equo Troiano monuit Reinesius Scilicet noe agebat ille, ut ostenderet, auctorem arminis esse Corinthum graminaticum.

Nimis subtilis is, Fabrictus illi Graeci I. c. iando ne T

29쪽

acleoaue iure disintrum inuriramiin licendiuii esse, non in vulgo, tabrum. Sudramvrmae nomine iam lautatii a TmtZ Chil. II. s. 489 49o. Cui Scholiis ad ipsius Posthomerica H. 28a. Etiam C lex Caes reus I. apud Nesset Caral Binlioin Caesari Pari. IV. l. V. cinistram lictet Κώντου Σμυρναίου παραλειπόμ.

πιμ-φ. Similiter atra tensis I. apud Iiarte Carad. Codd.graec. N. Matr. Cod. XXVIII.

g. VIII

Video contra ea, quae stipe hoc loco dispuram sunt, oesici posse, poetam ni loqui ex Homeri, maius casemen continitat, petibna eum.1 eum pluriesis veterum pro Sinumae habuisse. in quod nescio an incia derat alimiis Sed vix exspemum is ad auctore iremocii artinetum, a nec in aliis tam callulum se priγbavit, nec sua supponere voluissemonaero putandus est, quippe nai sui carminis libres separauim numeret. A essit waod in ipso carmine plura sunt, iniae naiul inure patriam poetae indicant, scilicet miratae locivum d scriptiones uales nisi ab ocitato teste vix exspectav ris. Etenim Ia Dr. I. 297. montem Sipulum, Utar III. 234. Menalippium, Ialn . I. 47 I. antriIin ympnariam in Paphlagonia, Iabr. X. 28. antriin Endymionis ita ad vivum desorssiit, ut vix diuiditare liceat, auctorem istoriin locoriini naturam usu cognitam habuisse; acie que, cum omnia ista sint in Lycia, Phryspa, Paphlagonia, Asiae minoris uitae indigenam a Quo nostra istius loci de patria poetae interpretatio confirmatur.

hoe Moen loco intelli existimi poe tam nivrna oriundum sitisse, sed tantum vixisse ibi aliqumultu. Vid. Proetum M Homero in II de alem Laterae und unctν. Stuck. p. 7. Smyrnaeum Pindariis dixisse sertur in alia vita Homeri vid. Heyne ad Homer Vol. VIII p. 824. et Adde Ioeoraim reeensum in navigatione Neoptolemi VII. or

30쪽

Swr. I. DE AUCTORE. xxvii

calabri nomen unde haeserit Quinto, paucis declarandum. erit hoc tam in orisiicitriis receivior: iis quihusdam, ut Escurialens utroque, edice XXIX. apti l Bandiniiun, CGestraro II., aliis, quam in editione prinia, Alclina, ubi est Kοιντο καλαβρου παραλειπομ. μηρω, unde vulgatum est in editiones isti receptum. Additrum ei videtur a loco, ubi repertiti est prinniin, quod per It Iaan innotuit, uius carminis exemplar, prope Hydrii rem nunc Granio , veteris Calabriae, sive Apuliae ii hem inarisinaiii. Sic res nai ratiar in vita Coluini praenvi Aldinae editioni: τοὐτο. τω Κολοὐθψ ἐπιγέγραπται καὶ

το παρον ποίημα, Ελένης ἀμπαγδ, ἐν Ἀπουλi σύνηθες, μου καὶ ποέησις του μηρικου Κοιντο πρωτον εὐρηται ν τῆνα του θεiου Νικολὰο των Κασσουλων ἔξω του ρόντου c. Mireris Calabriam appellari, qui ex ac narratione Apulus licendiis erat. Sed tractus Hydriintinus qui ab antiquis ad Calabriam referebatiar, in quo erat Riusiae oppulum, Ennii patria, medio aevo ad Apuliam relatiis fuit, Calabriae nomine ad Brittitos translato. Intur in Apulia repertiti dixeriint, e recentiori lo- . tendi usu alii anticiuam rationem secuti, in Calabria. Qieteriit ficile apparet inepte hinc Calabriam appellari poetam, isto in Calabris repertus sit Codex, e quos errant nostra exemplaria, nec quidem omnia, ut infra videbimus. Eodem iure Qinnmlianum dixeris . Gallensem, iod eius integriorein codicem e monasterio S. Galli Poggius erilit ne alios scriptores memorem.

Haesit in no Pau . id notam praelationi Iuuiu in editi

Observatum hoe post Soligeram rasaudonum a teli Non-dro, nonaol. II. p. n. e. & Rhodomanno praef. ad Qu. qui etiam Mυμαίου nomen in titulo libri restituit. male deinde a livrario, in iis exemplaribus, quae annum 1614. Prac