Quinti Smyrnaei Posthomericorum libri XIV, nunc primum ad librorum manuscriptorum fidem...

51쪽

His elocutionis poesime minitare, in eum Home ro similitii sine lactum est, ut hoc irinen ex Pro in Itisia innotitit, cupide lectum fueritis magni nabitiuna viris ossis 3 lilii, ainsidiis ullud praedicant non tantiis si qui scripsi, exemplaribus , sitionissitis illivi vulgarunt, ut o inan iniis Lasciura, a Fremus 3 Rh domanniis, sed etiam at simae exercitati in arte criticii viri Barthius inprimis valde honorificae de nouo itusica Honieri proximum fice in clivinum poῆrana poetariini omnium post Homeriini praestantissimum; 4 pinum poetamin solum dignum, Dan. minsius; μηρικωτα- τονδε γλαφυ,-ατο Dorvillius 3 Quibus et sis, vagis urari in parismin nimis coepidis lubens adiungo, rissimum Heynu, lamini viri gravissimi in nis rebus arbitri ilusicium, qui nunc poetam censet non infinio

a Conrata Grano, magno viro in deliciis fuisse testatue si stichon, ii in exemplari suo inscripserat Granem cauia fumdetieiae Tigunal fimque Hu visio, se Da fria nant Iaudat Spondanus in ed. Odysseae Bas. 383. s. p. 3aa. a M. iis praeiat in Quinti M. Matrii as ap. Iriaris. 3 in epistola nuneupatoria Quinto praefixa Κάλαδεο εὐον δελε- , τε εἶναι , ρον ληθῶ Ομ'ον αὐτὸν :ναι. nod nianni eneornium L iunt vid. ini aes mi dilit esus sol. 6.4 id eliis Adversar. Ian. II p. 68. XXI. p. toar. Inpri HIL p. 69. Non exstat, inquit, inter tot poetas ullus aliquis, qui

Homeriani vel aemulari tanto eum successu potuerit, cum hic ira prorsiis eum exprimat, ut ipsum etesigeneni, paucis locis, qui elanoratiores aliquanto sunt, demtis nuic scripto auctorem datura stetit postmitas, si vel hoe nomine scripsisset ille, vel mentiri sineret mitiositas tot antiquorum, timorn ri mimmo studio undimae inquirebant. Mis eundem Advers.

IX. r.&ad Claudiani rapti Proserp. tog ad Stat Achiil. II. 96. Hum l. Quinto injicia collegit domae Meraic in praef.

ad Tryphiodomini p. xxxx. quae describo non opus est. Vann eriti p. 343. In vetere praefatione esuini dieisur ' - ριῶ Κόι,νοι. quod tamen . eontinuationem potius, quam

ad Mirationem Homeri res, re videtur.

52쪽

loco habendum, in quo esse loca egregia S praesta tiore quoque poeta haud iri signa Sed non opus est i stimoniis, ubi res ipsa loquitiir Tino provoco ad se sum cuiusque, ii lemrit ipsum carmen nec pura foremii non illud Coluino aiypnioalam, in quisus hia-

se exmiisini & vectoriam ornariis Venae poeticae ex guitatem male compensent, aut Nonno,insido sine Qeonsilio evagynti praeserat. Et si e fragmentis, tae ad nos per tenerunt, ita rare se est, etiam an qissioribus, ut Lestheo, Stasino, Antimacho Colophonio orationis ornatu, versuum nunaero cingenii ubertate nostrimi naud cedere, affirmare ausit .

g. v. Sed ne ipse eupidum poetae mei laticlatorem agere

videar, non silentio praetermittetit cimae in no carnab. ne iure reprehendi possunt. Scatet illud repetitionibus, exaggerationibus, sententiis docis communi Dus intempestive intraisis, porro locis langui sis tenuiter enunciatis , versidus otiosis quorum quamvis haud pauci supposititii censendi sint , .serius illati, restant tamen longe plures, quos ad auctore pro os esse, negare vix possis. Quorum omnium exempla quam niam passim o cui rant, quaedam tamen in m ne notata olebis a

ad Virgil Aen. II. Εxe. I. p. 274. d. II. Repetitionis exempla vid. IV. 38. Uμμοe so . χωρον. V. 49s. μέγα. VlIl. i. λάβρον &c saburile repetit 6χαλόω, μυ- μένως. Eadem sententia repetita l. 38 sq. V. sa9. l. 374. IX. 49o. XIV. r. a. Exaggerationis II 494. Coelum terra tremunt sub pectibus Aellillisin Memnonis III 30o. V. 81. 1agnitudo Achillis' Aiacis. li equi lignei descriptio, enumeratione cultra triginta heroum , qui eum invessi sint, praemisia Musarum invocatione, quasi ad rem gravissimam. Tun in pugnarum descriptipnissius recurrens Jάμνα. μυιι φυλα ωχωρος ἐστιiνετο νεκρων. II. 3 37 486 6 a. XI. 243 e. Tenulae dicta viis Ili 339. V. 79. 33 3 3. V. 43o&c Sententias I. a. I . os. II. 9 262. V. I S. a. Vll. 39o. Verbositatis exempla vi l. L. III luctum Achillis, XI. isqq. 38 sq. XII. 3o portenta Troiae excindendae.

53쪽

Vectositim adeo indesin, ut saepe praeclarari locos perilat, cum lastidio Chusignatione lectoris, dum nec

finem nec modum reperit uirile non plane a Vero a

errat Palam, adeo vectosiam dicens, iura otiosa & s perflua tollas, tertia ars Medita operi Porro in Viti riun numero MMndum, quin aliquando niale connectit narrationem, ut V. 278 ubi lysssisImma & in Te iam ingressum, X. 346. - Helenum ad Achivis, tiam, & Palladium adlatum, res ad summam carminis magni momenti, in transmirsu tantiam anuigiti unditer iae de craecorrum in Antenorem clementin XIII. 293. de Cassandra ab Aiace violata m. 4eti deletis Achivortim munimentis XIV. 63 sqq. naritantiir, pariani apte praecedentibus attexta esse iisque videt Deniti iereprenendi possit, ii Ri cum Iliaden continue poeta, asiquando, quasi consilii oblitiis, aut repetitsivie in hac iam occupata erant, in descriptionem armoriam Achil lis inprimis clypei, maena longe alium nobis exhibet, domi larissis, Lin VI. M. coss. .et . 333. aut allidi narrat, ut Iais. V. 236. -υlysses sicilii Achillem adduxisse Atricis adiutorem at . a . Is 3 Peleus eum e

Phthia mittit Agamemnoni Iav. III a3o Erymas, qui caesus narratural M. 343 PI. Qiramorum haec favilliis aut delandi aut etallari potemini, in suis Iocis

videlsina .

Caeterum tu nam non eo valebunt apud aequos essi arbitros, ut ea elevent, quae de carminis imitivus supra stim sunt. Concedent illi, carmen non satis sibi constire, sed Varium esse Winaequabile alia magno poeta signa asia declamatorem, grammaticum sapere. Insunt tamen longe plura melioris venae init cia, & omnino dictio simplicior quam ista aetate e spectes, antiquitatis quadam specie venerat illa. dii quidem hoc statui posse videtur, misse auctori magnum vividum ingenium, veteriim poetarum stilillo ciem

54쪽

latione nutritum naevos, quos reprenenssimus, partim ad ipsa ingenii libertate luxuria, ne iussicio sistissim regeretur, profectos esse, parem e semili, quo scimpsit, vitio ei adhaesisse, quippe io rhetorico orii

tir, augendismi in miracisti rebus deleElarenti . Ginpono eum veterii carmina cyclicra ante oculos habui edubitari non possit, de quo mox pluridiis nonne is lasse his rataintentis tribuenda sit caminis in quat las Etenim Arctini Aetlnopulem vi poetica longe praestitisse Iliadi parva Lesthei , adeoque diverso modo as-ficere enitura Quinti imitatoris ingenium, apparet, a re ninc fortasse ea pararime, Petunesilea memnone agit, eminet in hoc carnune. Denique quoties carmen legi atque releg , ultro se mihi obiicit sulpicio, illud non ultiniani auctoris manum experitin esse, inprimis in extremis Euris, ininin is sunt alii negligentius disia, alia levὶter tacta, ut de Palladio adlato labii.la, iam mea Iae eum actasti constat adeoque nocuosina longe aliud exstiniriini iusse, si piatae 1 cui et limam ei admovere, & resecando otiosa, primo impetu emis castagando negligentius rarita corrigendo, opus expolire atque perficere Iano affirmare ausim, posse alimieni, cui satis sit audaciae, resectis aliquot centenis veritviis, & paucis, commissurae causa, miratis, hoc carmen ita iuvare, ut clinii multis iucundius,in conuiuiatione Iliadis dignius exsistit.

D a et Quinti , linive se spectatam iniin Homerica valde convenire, supra iam montinus ti cuivis carmen inspicienti patet. Nam & colore orationisin phrasibus Homeriim reseri, quem ita initabuia videtur noster, ut haud raro integra neniimehia immerina servaverit. Sic Lib. I. 28o. ιτάνοώ, λωκα κάρηνα ducta sunt ex u. β . 869. quanimiam prima vox in nosti uni a librariis illatii.

55쪽

g. V. Sunt tamen in ilictione iniis arminis quae propria Pinnici appellare possis, non quidem nactenus, ut ipse solus iis usus sit alia enim' et cum scriptoriDiis eius

aevitis communia, alia ex antiquiorinus, quae securiis est, carminibus haurire potuit; sed quatenus si omeriae usu differiant. Cerintvr axuena nae pri prietas tam in forinis singularibus,rimu in constriletione S usu, cabulorrum, , arualis pnrasinusapie non Hontericis Ad

promtibus antiquior usus naDet mim, i υν, mi Plan quam analoga occum lint apud Honrei uni in , υρεα, noster alibi etiam in scribit, ut I. 236. et . Porro Aνu trisyltantin contracta ornaa H. 3 3. n. 4. 93. IV. i. sibi, mina apud Onaeriina sit Adiae. Similiter περιαχ contriinit pro περιιαχε, . os III. 6or. XI. 382. XIV. 4r6 483. 33. quae oriri apud Homeriam non coirrit in tamen περιαχε ποντο iam apud Hesiodum nere. 78. οεδραξε, activa sorina est Lin XIII i8s. Denique hii resere possis sorinam tivi pluralis eo, χειρε , Plani frequentat noster, V. c.

Maioris momenti est ali triini genus, Fod similam verbor in iuracturas O Ummones complectitur. Quo referoci pronomen si proj sitivo adniuitum. Certum

56쪽

hanc voculam apud antiquiores poni pro se tertio, ut f αυή. Sunt tamen iam apud ipsum Homeriani loca, quibus αυτο significare potius vulari possit, ut Il. ρ 324. ος ι . .. πατρὶ - γηρασκε, qui apud patrem

consenuerat. χ . 439. οἱ πωις. maritias e . Adde, .cios. t 8. Odyss., 448. In civi is locis ietun*im Id tivi vim vere habeat, cf. Il. O . 6a cum I78. tamenni usus eo valui e videtur, ut seriores poenie audraro pro genitivo usiirparent. Saltem apud Quintum nostratin hunc usum vix nemveris. Cf. II S s. και ειυαρτε τυτεον ἀλευαμένοιο. III. ar 6 ἀλλά- οὐκ ἡμέλησε. 64s. οι κλέος, laiulem eius. VII. 1 a. o. ao8. 246 384.

24et. Quae loci omnia cum au i conig re velle, temeritatis esset. Recte no iam viderat Rhodomannus, quem semitus non dubitetivi petranomen o uno altero loco reponere, tibi ex e sitionissius aut linris exciderat In quo gratissimum milii fiat consentientem videre Q.

Hermannum qui Orphitin pag. 793 Pl. -pr nominuincii 4 eo apud Orpneum H uinuini dicte sistriliter egit quem tamen in no sequi non posisum, quod rim urculativo poni censet, III 37. r. VII. 364 plane atriindare, X. a. VII. 48. Aut Minnique plumisi significationem lia re IIl. 736. VIII 347.

Etenim istis locis omniinis alit interpretationem aliter instituendam, aut lectionem emendandam esse, mihi quidem persuasum est. Idem statuo de σφὶν - pleonastice posito VII. 474. IV. 44s de illius omninus suo

a Frequens est nostro miti vi absoluto post dativum:

miae constriictio, quamquam vetetabus non insolita, raro tamen o Murrit, ut Ody ι . as6. μῖν δ' -τε κατεκλάσθη--τορ, δεισαντων ωόγγον Ἀ-ιν αυτόν τε πέλωρον & apud Lucianum in Demosth. enconr. ecl. Bi p.

Vol. IX. p. 39. . . ην ὰ, αμυλεκτος ἀνθρωποις ερις, πα-τριδα .ὶ πιόντων αυτ Κολοφωνα ου rel. Quinto valde est familiaris; ci. III. O3. - αὐτίκα παπι

57쪽

κατεκλἀG11 φέλος ἔνδον, --ὐ- in locum si illiamum IX. 76 inprimis post pronomen 7, pr αυτῶ p strum, ut U. 234 σμερδαλέον δε- ητορ υτ ρε- ορι- ο ρ μένου. III 84 εὐδι οἱ-- συτο τειρομένου. Sic III 143. a. u. I. 364. VII. 339. VIII. 298. XuI. O ., XIV. 176. 78. in visioniblis praecedentibus. His tamen diuiniis locis, ioniam e mina seqvitiar, malui cum Rhodomanno dativum fulviuuere, ut in n- inruor esset oratio; lammiam fateor genitivum ferri posse. Similiter post f ωνωi, esitivos, sequitur casus seminciis V. 49a. XI. 18. XIL 16a. lV. 37o. 33 . .

3t Oeteriam nolini miin qu iam sisputare, qui unum aut alteriini lociun aliter explicare maluerat.

3 In iis optativi cilitaunctivi post, aes alia

quantiam disseri a ratione Homerica. an cum Homeriis labiunctivo uti seleat prae dente futuro aut imper tivo, optrativo auteni ibi praecessit praeteritum exempla vide ap. Ill Hemium ad Il. IV Vol. IV. p. 666 seq. noster pleriimque rem inveriit, ut IV 2M οὐδ' ἔλασαν μετα ηας αγειν νιμώντM. V. 234. λέξατό με - - , ἀφIκωμαι. adde IV. 37s. 484. V. 274 εα QMurii

4 ἀι φελον frequentissime utilia advertilallier, pro urinam , e more serioris graecisau. Homero Oφελον Latε- λον, ς. a. italae verbi finiti vim habet, adeoque cinninfinitivo ningitur, V. e. - ἄφελες α ὁ Ἀλωαι. Il. V. 428. εγο εφελον μέσιν lysco'. M. Os et absolute ponit, nulla perionae ratione habita, ut I. 29. οφελον βαλε δουρι. IV. o. οφελον μενος ηε εθ' Ἀτορος. Adde III 3 a V ao6 4r9. 37 R. l. M. plura alia loca, quae notavit Cl. Herniann ad inpla. p. ad Eodem nimio est 3 ο ελον .463. sic sendum II 6 I.

3 insularis particillariani insu/ μέχρις cum

58쪽

συνεκα οι μέλαν ές στέον ἄχρις ἱκ ἀι. X. 173. καὶ δοθι μέχρις ἱκέσθαι. Sedimpius inspicienti patet, non unani inre noriam locorrum rationem Etenim pri res duo insoliti niuit alient; posteriores affecti sunt. Renisne igitur unicus VIII. 464. oui tramen nec ipse mendi suspicione caret. De missilis ad singula loci cliceriir. 6 sectum κάω μπια- laod Homeroin antiqui rinita poetic solute ponitrur, noster modo mana aec lativo hingit, ut II. a io in e sire. XIV. 16. ni loci a esito, II. IIo in o l. onacensi, I. 4 ἐς πολεμον με- μαασιν, .ut πό- XIV. 46s modo cum dativo VII. 477. μαιμωωντες Αρηi, VIII. 6. μέλω - λει, p id Homeriini mina vivo personae construitur, iso nativo Nesti, utἘμοὶ τάδε πάντἀμασι. aut cum geni iVΟ, μεμηλως τι ς, l. 297 469. Quintiis cum dativo Necti iungit, IV 499 ἱππασWμεμελημένον ἔτορ ἔχοντες. Et mox set a. 34o loco mihi suspecto. Eadem tamen constriictio apud alios scripto

res, quamnam non antlaui nos, o mTu, tu suo loco monebitur.

II. a. ἰέξει passive, pro augeri I. II6.383. I. ar4. 4 r. 4EN. Porro is cum accusetivo, pro i , XI. 446. XII. r. 24. XIII. 246. Denimi dualem pro plurilli adnidinini IX. 49et,in fortasse XII too ulu tamen in

annotationem.

g. XVII.

59쪽

Similiter a D aliauoties o uirit in editt.-VI. Io.α V ψαμέμνων δῖος νάρατο πουλὸν μιλον. VIII. 99. XI. a. o. iam Brinulani, omni loquendi usu destitutiun pro libra1rioriti peccato a re non dubito, de quo vide ad V. io Denique tan maod Voc Hilum frequentat Quintias, modo pri exponis, III 436. IX. 237. Hποθεν Οὐλύμποιο, auod etiam legendum III. 696. LXI. 26 . rel. niodo absolvi est, pri unῶconpre, alicunis VII 3os. VIII. I. as 3. IX. 24a. λεων δ' ἐτερα θι φααv ἔκπιβεν συμενος. Alia minoris momenti nicomitto, ne sint in bis longior. SECTI III.

In poeta, qui argumentum tractavit e fauilla Vetere desumtiun naud partim interest nosse Pios auctores cuius sit, ut tam de doctrim ipsius, iam de ingenio, mi in labulis tractandis ornandismae usus sit, recte possit illiscari. Etenim communis mos fuit poetarima, inprimis ab Alexandrinoriti inde aetate, ut tabulas a Veteribus traditas variarent aut exornarent, pro suo aismque ingenio aut consilio nec ingenio tantum limonis ornatu aestimabatur poeta, Zed etiam veteris filiis

60쪽

SEQP. III. DE FONTIBUS CARMINIS. xvii

lae iistoriae stiulio ,γgnitione, adeo ut non Mila esset poeta, si non mmmaticus. Iam noster is magis in argumento Versetur a pluri is, diversi te modis tractato, eo mam disquirenditam, quos maxime r mini tradendarum auctores delegeris, inii praesertim ea res natu pariam commendationisin auctoritatis ipsi camniini assere possit, siauidem illiu ex anti luis cycliciscaminilnis expressum esse praes aude fit, quortinaciaet rana ioclamaurito compeniat.

Fadulae roianae, noriis est, quantum celebratae fuerint in antiqestate carminiuiis poetaritim nai rati niuiis nominum Homerica carmina exceperiint poetae epici Gaioriana quosdam cycllicoriini nomine appellavit griunmaticorum Alexandrinoriam aetas. Secuti sunt historici, tragici Alexandrini poetii & retinimatici, de laibus singulis multa clici possent, sed nec magnopere attinet ad nostram visputationem, .clictum iam est a intrate, copiose ab Heynio, Iacob VV. l. locis

supra lati latis. Hoc tantum moneo, per omnes aera

res maxime viguisse reriina Troianinina stu sitim quod patet ex insitatorinus Colutho, Tryphiodium, Quinto, ex iis io multis post seculis TZetae concinnavit centoninus. Idem stitilium fuit, io nobis servavit

nae carmina, cuin i, alia perierint. Nouis autem, inai in eo poeta Vertamur, a con Gntiationem Holneri scripsit, ad eos saltem, qui Posthomerica tractariint, redit disputatio Exstitit in antiquitate latis magnus poematum ninneriis de hac reriirnar

lanariun pane, inprimis de Ilii excidio, quae nλιου ν--σεω s. αλώσεως nomine laudari solent. Spectat huc pomo Arctissimias Memno s. Aethiopis, de Penthesileae&Memnonis ad Troiani adventu, isque ad mortem Achillis, de eius armis certamen Porro Ilias parva sh et, res ab acinorum inde iudicio uspie ad Gotam caprum

gestas complexa. mille laudanir Ἱλίου πέμις inini,