장음표시 사용
2쪽
EX CODICIBUS AUCTA ET EMENDATA
3쪽
E ΟΚΛΗΣ -ραλαβωυ τη, των Θηβων βασιλείαν αποστερει του μέρους τον δεψον αυτου ΙΠολυνείκη ' φυγας δ' εις Αργος ἐκεινος παραγενόμενος πημε την θυγατέρα του βασιλέως 'Aδράστου Α
κατελθεῖν εις την πατρίδα φιλοτιμουμενος, και πείσας τον πενθερον συνηθροισεν αξιόχρεων στρατον ἐπι Θηβας κατα του αδε ιυ. η δε
seihvianuin , scripturam in tenum memorarein; ex aliis, qui numero sunt plum nai, pauca tantum nppositi quae notatu dignit viderentur. In B. liue ιπήθ.σιή et τὰ του δράματος πρόσωπα sol. 56 n. Et parti nasol. 56 b. textus instar scripta est, cuius in mars: ne exteriore, quem Iociana scholia oceupare solent, reli-idia tΠIae infra posui excerpta legulitur hoc ordine. Iὶ Περιπαθεις- citiaενοῖ. a) Xρησμος δοθεις Λαιν. Λάῖε τάδε ουά,etα. 3)M της Σφιγγὸς
δε εἰς την π. φ. τον πενθερον πῶσας στρατείαν ἀξιόχρεων πιναθροῖσαι τὰς Θηβας. η δε μητηρ αιτων επεισεν αυτονυπόσπονδον παραγενίσθαι. δεινοπροσωπησαντος δε της τυρα,9ιδος ἐetεοκλέους η μεν ἰοκάστη τὰ τέκνα συιαγαγειν εἰς φιλίαν οὐκ ηδυνατο, πολυιε ης δε υποταξάρονος ἐχωρίσθη. τ ροσίας δε εχρησε
πατρος φυγην μετὰ χρηματων διδοντος ἐαυτο, εσφαξι. θηβαῖοι δε τοις ηγεμόνα των ἀργύων ἔσφαξαν. ἐτεοκλης δε και πολυνείκης μονομαχησαντες ἀλληλους ἀ
4쪽
μητηρ Ἱοκάστη εποίησεν αυτὸν υπόσπονδον εἰσελθεῖν εις την πάλιν, και διαλε ναι πρότερον προς τον ἀδελφὸν περι της ἀρχης' δεινο- προσωπησαντος δε υπὸ της τυραννίδος του Ἐτεοκλέους ἡ μῆν Ἱοκάστη συναγαγεῖν τα τεκνα εἰς φιλίαν Ουκ ηδύνατο, IIολυνείκης δε ώς 5 προς πολεμιον λοιπὸν παραταξάμενος ανεχωρησε της πόλεως. εχρησε δε ό Τειρεσίας νίκην ε σεσθαι τοῖς Θηβαίοις, εαν ο παῖς Κρέοντος Μενοικευς σφαγιον 'Αρει γένηται. ό μεν ουν Κρέων ηρ σατο επι- δοῖναι τη πίλει τον παῖδα, ό δε νεανίσκος εβούλετο καὶ του πατρὸς αυτῶ φυγην μετὰ πημάτων διδοντος εαυτὸν ἀπεσφαξεν. καὶ δη καὶ Ioεπραξεν. Θηβαιοι δε τους ηγεμόνας των 'Αργείων ε σφαξαν. Ἐτεοκλεους δὲ καὶ Πολυνείκους μονομαχησαντος ἀνεῖλον ἀλληλους. ἡ ψενο- μητηρ αυτων ευροῖσα νεκρους τους υἱους εσφαξεν εαυτην, ὁ δεταυτης αδελφὸς Κρέων παρελαβε την βασιλείαν, οἱ δε Ἀργεῖοι νικηθεντες τη μάχη ανεχωρησαν. Κρεων δε δυσχερως φέρων τους
q. συναγαγειν τα τεκνα εις φιλιαν
ο- ρουνατο A. B. M. nisi quod in A.
ita. παραταξόμενος Κirch homus pro
8. ἐβούλετοJ ἐβουλεύετο Vcn. 468. Cui scripturite aptuni est quod sequitur καὶ δη καὶ ἔκραξεν. Recte igitur Kirchhomus comisere videtur ἐβουλεύετο, καίπερ τοῖ πατρὸς αυτῶ φυγην μετα χρημάτων διδόντος, Φαυτὶν ἀποσφάξαι. nisi quod καίτοι potiusserit cre debebat quamκαίπερ. Veriai και δη καὶ επραξεν Om. Gu. aliique recentiores. 9. αὐτφ A. B.M. -του AH.
hic usus genitivi soluti de elidem per Sona de maa in apodosi agitur apud Novi Testamenti scriptores diosque recentiores: quo non intellecto non inutivi Ἐτεοκλης δε καὶ Πολ- ικης μονομαχησαντες εuhstituti sunt in Monac. Gu. ceterisque ejusdem generis codicibus et . Recta scriptura est etiam in Ven. 468. nisi quod hic μονομαπησάντων habet
5쪽
μἐν ἴπο Π Καομεία των πολεμίων πεσοντας οὐκ εδωκεν ὼς ταφην, ΙΠολυνεικην δὲ ἀκηδευτον ἔρριψεν, Οἰδίπουν δὲ φυγαδα της πατρίδος ἀπέπεμψεν, ἐφ' ων μὸν οὐ φυλάξας του ανθρωπινον νομον, εφ' ων δετην οργην λογοποιησας, οὐδε παρὰ την δυσταίαν ἐλεησας.
'H μ ν υποθεσις του δράματος ἐπιστρατεία του Πολυνείκους μετὰ των 'Αργείων ἐπὶ Θηβας και απίλεια των ἀδελφων ΓΠολυνείκους κάἘτοκλεους καὶ θάνατοι Ἱοκάστης. ἡ μυθοποιία κεῖται παρ Αισχυλωεν Ἐπτα ἐπι Θηβας πλην της Ἱοκάστης. εδιδάχθη επὶ Ναυσικρά- io I. - ο τη Καδμε- κοδψs A.
B. M. Ald. Inter ἐφ' ἄν, ubi finitur solium 85 b. et μὲν φυλάξας, a quibus verbis incipit sol. 87 a. . ingurtum in A. est solium aliud, nunc numero86. notatum, in cujus pagina priore duo leguntur versus orestis is 8a. I 583.) Λυπρω γε τῆν ἄρνη ν corrupte pro αρνησιν εἰ γαρ ἔρ- λον l τι χρημα πραξαι παρακαλεις γαρ εἰς φόβον. in pagina Bversa genea logia a manu secunda perscripta, qua ui vide inter scholia ud V. 5. , tum ab manu anon unai, J χρι στεβοηθει τφ σφ οούλν θωμα τν δοκιπιω, ct in ima pagina, ab manu tertia, genealogia altera, quam ipsam quoque vicie inter scholia ad v. 5.ib. Tον ανθρώπινον νόμονJ ανθρώπων νόμους Gu.
νεφυησαν οἶ γίγαντες, quae vide inter scholia ad V. 5.6. Ἀριστοφάνους Hanc ἱπόθεσιν ex cod. Ven. 468. e lidit Kirchliosi fius, adhibitis etiam vaticanis II 35. et 13 5. in Pribus partim eadem leguntur. . 'H ων ἱπόθεσιή τοῖ δράματος αddidit K1rchh. ib. επιστρατεία Vat. I I 35. ἐπὶ τῆσπρατε- Ven. 468. Uat. l345.
6쪽
τους αρχοντος. δευτερος Κυριπίδης καθηκε διδασκαλίαν πιρὶ τούτου και γὰρ ταυτὰ ό Οἰνόμαος και Xρυσιππος, και σωζεται. ό χορος
συνεστηκεν εκ Φοινισσων γυναικων. προλογιζει δε ηοκάστη.
3 Περιπαθεῖς ἄγαν αἱ Φοίνισσαι τῆ τραγωδία. ἀπώλετο γαρ ό Κρέοντος υἱὸς ἀπὸ του τειχους ἴπερ της πολεως ἀποθανών. ἀπεθανον
αυε λεν ἐπὶ τοῖς παισί. και οἱ εποῦ Θηβας στρατευσάμενοι Ἀργεῖοι ἀπώλοντο' και ἄταφος Πολυνείκης πρόκειται. και ό Οἰδίπους τῆς io πατρίδος εκβάλλεται, καὶ συν αυτω ἡ θυγάτηρ 'Aντιγόνη. εστι δε
στης , at . 345. πλείστης ἰοκάστης Vat. II 35. in quo reliqua quae Sequuntur omiSSa sunt. P. 3. l. Io. ἐδιδάχθη addidit Kirchh. ib. ΝαυσικράτουςJ Plioenissas brevi post Aves Aristoplianis i. e. post Ol mp. 9 I. I. tempore editas esse constat, de quo dixi in principio Annotationum vol. 3. P. I 27. et Circa quae tena porru nulluin in Fastis est vestigituti Nausicratis arctaontis. Ex cilio colligi potest Nausicratem archontem suffectum fuisse. . Gρχοντος-σω,εταιJ IIaec desecta esse patet. in hunc sere niOctu in redintegranda, que ni Κiictili. proposuit. ἄρχοντος Γὀλὶμπιάδος πρωτος J ζευτερος Εὐριπίοης, τρι- τος J καθηκε διδασκαλίαν Γ Τ
ii ociun sinsilia didascaliarii in Dagmenta de Medea, HippolvtO ct Alcestide comparari Possunt. Uer-l a ου σώζεται Ιiaud dubie ad satiri uni tantum striinna hujus tetrato-Mae spectant, ut in Argumento
Medeae, Θερισται σάτυροι. ου σωζεται. Nani Ratvrica tragicorum
stra nauta plerii lue multo prius tΗia In tragoediae perieriant. lib. διδασκαλιανJ διδασκαλίας at .i345, 2. ταὐτὰ Κirelah. Pro ταυτα. ib. XρυσΩ-οςJ χρησιππος , en. 468.3. γυναικῶν Om. Uen. 468. 5-5, a. Hoc excerptum exstat non sol una in libris anti lutominis A. B. M., sed etiani in recentioribus
7쪽
το δρῶμα και πολυπρόσωπον και γνωμων μεστὸν πολλῶν τε και καλῶν.
Tο δρῶμα εστι μεν ταῖς σκνικαῖς Μεσι καλον, επε ι καὶ παραπληρωματικον η τε απὸ των τειχεων Ἀντιγόνη θεωρουσα μέρος ουκ Sἔστι δράμδετος, και - πονδος Πολυνείκης ουδενὸς ενεκα παραγίνεται, Ο τε επι πῶσι μετ' ωδης ἀδολέσχου φυγαδευάμενος αδίπους προσέρραπται διὰ κενης. 'Αρπασθείσης Ευρωπης υπὸ Διὸς γενομενου ταύρου και μετακο- loμισθείσης απὸ Φοινίκης διὰ θαλάττης εις Κρητην, ὁ μεν πατηρ αυτης Ἀγηνωρ επεμψε τον νιὸν Κάδμον εις ζητησιν της κόρης, ειπων, εἰ μηταυτην ευρων ἄξοι, μηδ' ἄν αυτὸν επανελθεῖν οἴκαδε. Καδμος δε οὐκ ἔχων δ τι και δράσειε μόνην εγνω της απορίας λύσιν καταφυγεῖν εἰς Ἀπόλλω κἀκ τούτου γνωναι τί δεῖ ποιεῖν. ἐλθων ουν εις Δελφους i5
I. μεστὸν πολλὼν scripsi pro πολλῶν μ σπόν. 2. καλῶνJ καλά, M. His a iuunt Issari recentiores, excepto tamen Havniensi, ο χορὸς ἐκ των φοινισσων παρθενων, οθεν καὶ το δραμα ἐπεκληθη,
. Io. Hanc ὐπόθεσιν Ex Gu. Pri-nuis edidit Matthiae. pluribus non recte lectis, quae plerumque tacite conexi . Eluleni reperitur in codice Oxoniensi Barocciano Ox. a 8 fol. I 3 l. I 32. quem ipse contuli. I a. τον υιόνJ αυτοῖ acillit Ox. q. μόνην Matth. PrO μόνον.
8쪽
ἡρετο τουτον περι της δελφῆς. και ος πα μεν οὐδεν αυτῶ περιτης Κυρωπης, λέγει δε ώς ἐξελθόντα ἐκειθεν, ἀκολουθήσαντα βο ι, οἱαν αυτη γε πέση, κἀκεῖ κτίζειν πάλιν. ό δε πεισθεὶς τω χ σμῶ την μεν προς την πατρίδα επάνοδον εἴασε, βουν δε κατα τύχην ευρον 5 ηγεμόνα της οδοῖ εποιήσατο. ἐλθούσης δε αυτῆς εν ἁ νυν εστήκασι τόπω αἱ Θῆβαι, κἀκεῖ παραπῆμα πεσούσης, εγνω τε οπος τον πησμον τελεσφόρον και πάλιν ἐπτάπυλον κτίζει τας Θήβας ο νύ- μους των ἔκατονταπύλων Αιγυπτίων Θηβων, πησάμενος ἐπιστήμονι της οικοδομῆς και ἐργάτη Ἀμφίονι τω μουσικω' τούτον γάρ φασιν δ ο ἀνακρουίμενον μελος θέλγειν τε τω μέλει τούς λίθους και ἀλλεπαλλήλως αυτων τιθεμενων ἀποδεῖξα τα τε η' πύλας δε ἔχειν την πάλιν επτὰ, επειδὴ και οἱ τῆς λύρας τόνοι επτά εἰσι. και το μεν μυθωδες τοιοῖτον' πέπλασται δε δια το ἄκρως ἡρμόσθαι τα τeίχη
προς αλληλα. ἡ γὰρ αρμονία μουσικῆς ἴδιον. 5 Κάδμος οἶν γήμας την Ἀφροδίτης και 'Αρεως παῖδα 'Αρμονίαν εγέννησε Πολύδωρον, ὁ δε Λάβδακον, ό δε Λαιον. ουτος ἀφικόμενος
ποτε εις 'Hλιοι και τον τοῖ Πέλοπος υἱον Xρύσιππον ἰδὼν, ος ῆν ἐξ ἄλλης αυτῶ γυναικος και οὐκ εκ τῆς θυγατρος Οἰνομάου Ἱπποδαμειας, καἰ άλοῖς τούτου κατάκρας του ἔρωτι, άρπάσας εις Θήβας ο ἔνεγκε. καὶ συνῆν αυτῶ τα ερωτικὰ, πρωτος ερο ανθρώποις την ἀπε- νοφθορίαν εἴρων, καθως δὴ και ο Ζευς εν θεοῖς τον Γανυμήδην ὐπάσας. ό δε Πελοψ μαθων τοῖτο κατηράσατο τῶ Λαίω μηδεποτε μεν παὶ δα τεκεῖν, εἰ δ' ἄρα και συμβαίη, - αυτοῖ τοῖτον ἀναιρεθήσεσθαι. διὰ ταῖτα πολὸν ἡ πόνον ὁ Λάίος ἄπαις ων παραγίνεταa 3 εις Πυθίαν και παίδων αἰτεῖ γονήν. και ακούει τοιόνδε Πησμον,
9쪽
ωντινῶν θεσπισμάτων τη τῆς γυναικος ηοκάστης επιθυμία και ηδονῆωσπερ εκλαθόμενος Λάιος, ἡ, ως τινές φασι, μια των ἡμερων βαρυν-
θεις τω οἴνω και συνελθὼν τη αυτου γυναικὶ Οἰδίποδα σπείρει. και sμετα το τεχθῆναι αντον, ἀναπεμπάσας τους χρησμοῖς και φόβον λαβων, διατορησας τους ποδας αυτου και χρυσεους κρίκους διαπερονησάμενος ρίπτει δια των οικείων βουκόλων εις το ἔρος τον Κιθαιρῶνα, ώς -ο θηρίων ενταυθα ἀναιρεθησόμενον. εταε δε κατ' εκεινοκαιρου καὶ τους Πολύβου νομεας, βασιλεως Κορίνθου, βόσκειν εκεῖ' 1 o
d καὶ το βρεφος εὐρόντες καὶ ἀνελόμενοι φερουσι προς την Πολύβου γυναῖκα Mερόπην. ἐν γαρ ἀπαιδίαν δυστυχοῖ ' καί πως πείθει τον
ἄνδρα Πόλυβον αυτ η τουτο τεκεῖν. ἀνδρωθεἰς δε ο παῖς καί τινι τωνεκεῖ συνελθὼν εἰς Ῥιν, οἷα δη γίνεται, ώς ουκ εἴη ΓΠολύβου παῖς, ἴνειδος εαε παρ' αὐτοῖ. ἄθεν ἀναστας ἀφικνεῖται προς τον Ἀπόλλω is πευσόμενος περὶ τούτου, καὶ ώς εσται φονεῖς του πατρος μανθάνει, καὶ ώς πη τεκούση συνεσοιτο, ταυτὶ μόνα' τίνες δε εὼν αὐτω οι γονεῖς σαφως οὐ μανθάνει. επανιὼν δε εκεῖθεν ἴπηντησε τω Λαίω, ἀφικνουμενω καὶ αὐτ3 προς 'Απόλλω, εφ' ω περὶ τοῖ εκτεθεντος παιδὸς γνῶναι εἰ τεθνηκε. καὶ ό τοῖ Λαιου θεράπων αὐτω κελεύει et o
μικρον ὐποχωρῆσαι του βασιλεῖ. Οἰδίπους δε ὐπεροψία κρατούμενος
καὶ τοῖτο μηδεν ενεγκὼν κτείνει τε τον θεράποντα καὶ συν αὐτω τον δεσπότην, ουκ εἰδὼς ώς πατροκτόνος γεγονεν, ενος μόνον των συνεπωμένων Λα& διαφυγόντος, ὸς δη καὶ τον φόνον υστερον διεσάφησεν, ως φησι Σοφοκλης εν Οἰδίποδι τυράννω. τότε ουν Οιδίπους τοῖς τοῖ asΛαιου ἴππους λαβὼν καὶ πάντα τα αυτοῖ καταλαμβάνει την Κόρινθον, καὶ διδους ταλα πάντα ΙΠολύβω τροφας εκεῖθεν αναχωρεῖ, τον I. ἀραῖσιJ ἀραῖς Οx.
10쪽
περὶ της πατροκτονίας καὶ της τη μητρὶ συνελeύσεως χρησμὸν δεδιως φετο γὰρ πατέρας αυτου του ἔντι Πόλυβον καὶ την εκείνου γυναῖκα εἶναι. και α ικνεῖται προς Θηβας, οδ δη καὶ ὐπὸ της Σφιγγὸς εχειμάζοντο τότε, χγηνιούς τε ραψωδούσης καὶ ἄντινα βοα5 λοιτο των πολιτων ἀρπαζούσης καὶ διαφθειρουσης, δια το μη συνιέναι σφῶς των ὐπ' αυτης λεγομένων πηγῶν. ἐπηγαγε δε ταυτην ο Αρης Θηβαίοις, αμυνόμενος αὐτους διὰ τον του παιδος δράκοντος φόνον, ον ό Κάδμος ἀνεῖλε καὶ τους ὀδόντας αὐτου εσπειρεν, ἐξ ων ἀνεφύησαν οἱ Γίγαντες. ην δε τέρας ἡ Σφὶγξ, πρόσωπον μεν ο ἔχρουσα παρθένου, στηθος δε καὶ χεῖρας καὶ πόδας καὶ ἔνυχας λέοντος, οὐραῖον δε δράκοντος, πτερα δε ἔρνιθος, δι' ῶν ἴπτατο. ἔτυχε δε εἰποῖσα τοιοῖτό τι τοῖς Θηβαίοις τότε αἴνιγμα, ώς 'Aσκληπιά ς αναγράψει,
ουπερ αγνοουμνου ἐκηρυξε Κρέων ό αδελφὸς Ἱοκάστης της βασι-2ολίσσης ώς οστις ευροι τὸ αἴνιγμα, τούτω συνάψειν την αδελφην. Οἰδίπους δε, ῶς ἔφημεν, διάγωv εκεῖ τότε, ἀκούσας τα κηρύγματαλύει τε το αἴνιγμα της Σφιγγος καὶ την μητέρα οὐκ εἴδὼς εις γυναῖκα λαμβάνει. ἔλυσε δε ουτως, ἔς φασι
κλιθι και οἰκ ε θέλουσα, κακόnτερε Μουσα θανόντων. et et D χέ ημετέρης, σὸν τέλος ἀμουλακίης.g,θρωπον κατέλ4ξας. οή . η, ωα γαῖαν ἐφέρπει, πρωτον εφυ τετράποις νηπιος ἐκ λαγόνω,