Thoukydides. Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo Graece et Latine ad editionem Ios. Wasse et Car. Andr. Dukeri accurate expressi cum varietate lectionis et annotationibus. Studiis Societatis Bipontinae

발행: 1789년

분량: 605페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

521쪽

I. 1 o. Ἐπεὶ δὲ ξυνιέναι ἔμελλον ήδη ἀλλήλοις δηλονότι τὰ

πατεύματα. l. 14. Την μεν, μη πειρασαμένοις τουτέο , τὴν αρχήν. ead. Tης δἐ , μἡ αυθις τῆς δουλεiας. Pag. 3I4. l. II . Καὶ μετὰ τῶν πολεμικων νόμω- νόμους πολεμικοῖς λέγει τὰ σματα. απερ ἡδον οι Λακεδαιμονιοι μέλλοντες μάχεσθαι, ἡ γράφειν προτρεπτικά. ἐκάλουν δε ἐμβατήρια. ἡ δῖ διάνοια, ἔκα ς των Λακεδαιμονδεν αὐτοῖς παρεκελεύοντο, ἀγαθοῖς θύσι, μεμνῆσθαι ἁ μεμαθήκεσαν. και ἡπχαντο. ἐποιουν δὲ τούτο *δοντες. II 3. Εiδθτες ἔργων ἐκ πολλού μελέτην πλεiω σώζουσαν ειδθτες δτι τὰ πλείω σμῆεται υπὸ τῆς εν τοῖς ἔργοις μελέτης ἐκ πολλού γεγονυίας.

Pag. 31 s. l. 3. Και μετὰ ταύτα ἡ ξύνοδος ἐπι ἡ ξυνέλευ

λειν. προσάγεσθαι.

Pag. 3I6. l. 3. Tῆς ξυγκλείσεως θ καὶ νομίζειν τφ πεπυκνῶσθαι ὐπ' ἀλλ8λων πεφράχθαι, εὐσκεπαατερον ἡπερ τὸ διε γαι -' ἀλλήλων. l. s . Προθυμούμενος ἐξαλλάττειν αεi μὴ κατὰ διρυ τού εναντίου εχειν τὰ γυμνὰ τού σώματος, τουτές, τὰ δεξιά. l. 7. Και τιτε περάσχον μεν ἐκυκλώσαντο ἐπικάμψαντες. l. I 3. Eiς δἐ τὸ διάκενον τούτο τὸ μἐσον κενιν. Pag. 317. l. a. Και ἐσβαλόντας πληρῶσαι τὸ διάκενον δηλονοτι. ead. Νομiζων τφ θ' εαυτῶν δεξιφ) νομἀων το, τε δεξιὸν των Λακεδαιμονίων ἔτι ὐπερέχειν των εναντiων, καὶ τὸ εὐώνυμον τὸ κατὰ τοὐς Μαντινεῖς ἐν ασφαλε- εσεσθαι, ῶς αν μἡ δυνάμενον κυκλωθῆναι. l. 7. M ελῶναι παρελθεD καὶ οι πολέμαρχοι οὐκ ἡθέλησαν ἐς τὸ διάκενον ἀγαγεῶν τοὐς λοχους. l. 8. T ρον σε ειν συνέβη δηλονιτι. ead. Μαλακισθῆναι) χαύνους γενέσθαι. l. 9. Καi τοὐς πολεμους

522쪽

I. Io. Καὶ κελεύσαντος αυτού) τού 'Aγιδος. ead. Dς οὐ παρ- ηλθοἰ ἡγουν, ἐπὶ τὸ μέρος των Σκιριτῶν. l. I 4. Ἐπειδὴ γὰρ ἐν χερσιν ἐγίγνοντο ol Λακεδαιμθνιοι δηλονοτι. Pag. 3I8. l. 6. Και κυκλωσάμενοι ἔτρεψαν) τοὐς Λακω

νομένης πολλης αντιλογεις ἐγ τψ Aργει. l. I 3. LIράσσομτες ἡδη) τὸ της ἐνωσεως. ead. Mi εκ τοὐ Φανερού τολμῶν- τες ουν, ἀναισχυντούντες. καὶ εἰς τὸ φανερὸν λέγοντες. Pag. 3 al. I. Καττάδε δοκεῖ) Δωριο, αντὶ τού κατὰ τάδε. l. r. Ἐξ Επιδαυρου ἐξελθεῖν δηλονότι. Pag. 3 2 6. l. I. 'Iη επi κακω) αὐτης της γης δηλονότι. l. 9.OIκαδ' ατιάλλειν ἐπιπέμπειν, ςέλλειν.Pag. 328. l. 4. Τοῖς δε ἔταις καττα πάτρια δικάζεGαι τούς δἐ πολιτευομενους ἐν μι. ἐκατη πόλει, δι' ἀλλήλων λύειν τὰ διάφορα. l. 8. Tὰ πράγματα τιθέμενοι) διατιθέμενοι, οικονομούντες. l. Io. Τὰ τειχη εκλιπόντες) της Σπιδαυρου. i. ia. Καi τά τε ἄλλα θυμψ ἔφερον ἐφέροντο. l. 13. Ἀμ- τεροι πρέσβεις) Ἀργεῖοι καὶ Λακεδαιμονιοι.

523쪽

Pag. 3 3 a. l. 7. Παλιν προσαγόμενός τε) οἰκειούμενος. l. 8.Σψας ὰφελήσειν) τοὐς Ἀργεiους δηλονίτι τοὐς Ἀθηναχυς. ead. Fς θάλασσαν ἐως τῆς θαλάσσης. l. II. Τειχισμον των Ἀργεiων. P . 3 3 3. l. 3. ππῆρχε δε τι αὐτοῖς τοῖς Λακεδαιμονίοις. I. 4. Αὐτοθεν πρασσομενου εκ τού Ἀργους. l. I o. Καi διγλύθησαν κατὰ πολεις οἱ Λακεδαιμιγιοι. l. I 3 . οἱ γὰρ πολλοὶ αυτων των φυγάδων των Ἀργείων, εν τη Φλιασίφ κατ-ὐκηντο. l. I 4. Κατέκλεισαν δε) τουτέςι, των εισαγωγίμων ἡ τῆς θαλάττης αυτοὐς απέκλεισαγ.Pag. 3 34. l. I. αυνωμοσίαν) ἔνορκον ξυμμαχίαν. l. Exεiνου ἀπήραντος) αντὶ τού ἀναπεισθέντος. Pag. 3 3 s. l. 6. Oυδετέρων ὀντεο γράφεται, μεθ' ετέρων ἰτων Λακεδαιμονίων καi Ἀθηναίων. l. II. Πρὶν αδικεῖν τι τῆς γῆς βλάπτειν. l. 1 3. Καi τοῖς ολθοις λέγειν) διηριθμημένοις καi ἐντ οις. Pag. 3 3 6. l. 3. Ἐπειδἡ οὐ προς τὸ πλῆθος επειδὴ ου πα-ρὰ τω δήμω κελεύετε ημῆς ποιεῖσθαι τοὐς λθγους, ῖνα μὴ συνεχούς ρήσεως γινομένης, καὶ ἐναποτεινομένου λόγου, οποπτεύση το πλῆθος υμῶν ἀπατῆσθαι, ῶς ῶν ἁπαξ ἀκούσαντες πιθανῶν μἐν λθγων, ἐλέγχους δε οὐ παρεχομένων, οὐδ' αποδε εις, γιγνάσκομεν γὰρ Ξτι ταύτα ύπονοήσαντες, προς τοὐς ἄρχοντας υμῶν μίνους ἡγάγετε ημῶς. 3 υμεῖς οἱ προε- τες ἀσφαλέςερον ποιήσετε. ἔκα ν γὰρ ὁ λέγομεν δοκιμωζοντες, πρὸς το μὴ δοκούν επιτηδεiως ἔχειν ἀποκρiγετε. τουθέο, διὰ πλει νων λίγων κρiγετε. Tv πῶσιν ὁ Θουκυδiδης ἔφυ

524쪽

ρίας διάλογόν τινα των Μηλίων και Ἀθηναίων ἐτόλμησε συνθεῖναι. l. s. Ἀκούσαντες ημῶν) των Ἀθηναiων. l. 6. I, γνώσκομεν γὰρ οτι τούτο ρρονεῖ) βο9λεται. τούτ3 εοῦ σκοπὸς της εἰς τοὐς Ελληνας προσαγωγης. ead. M ες τοὐς ολώγους αγωγη) προσαγωγη. l. I 2. II μεν επιξiκεια τού διδόσκειν καθ' ἡσυχ. της μεν περὶ τοὐς λόγους ευγνωμοσύνης οὐκ ἄν τις μέμψαιτο ὐμῖγ' ηρἐμα γὰρ καi κατὰ σχολην αλλήλους ἀξιολε πεβεσθαι. 8δη δε πολεμοῖτες ἡμῖν, οὐκέτι

προσήκξιν μὴ καταλύειν τὸ κοινὸν αγαθον. τουτέοῦ, τὸ πρήως τοῖς ἀσθενεςέροις χρῆσθαι. δεῖ γὰρ τοῖς κινδυνεύουσι τὰ προσήκοντα καὶ τὰ δικαια νέμεσθαι, καi Gλλον τῆς Φιλανθρω-πiας, ἡπερ τού προς ακρφειαν δικαρυ τυγχάνειν τοὐς ἡττο-

525쪽

τοῖς ἄλλοις γενήσεσθε. μεγάλως γὰρ ὐμάς οἱ νικήσαντες τιμωρήσονται καi αυτοὶ, τοὐς περὶ ρμῆς χαλεποῖς γενομένους. Pag. 33 9. L 2. Σφαλέντες αν τού δικαίου. l. φ. Ἀμεῖς δὸ

μονέας, οὐκ αθυμούμεν περὶ της καταποφῆς. Λακεδαιμόνιοι γὰρ, καi πάντες οἱ ἄρχειν εἰωθωες ἐτέρων, οὐ χαλεπῶς τοῖς νικηθεῖσι προσωρονται. ω οὐ Λακεδαιμονους δέδιμεν, αλλὰ τοὐς υπηκίους. ούτοι γὰρ οὐκ εiωθιτες ετέρων ἄρχειν. ἐπειδὰν κρατήσωσι των αρχὀντων, ωμιτατα αὐτοῖς χρῶνται. αλλὰ περὶ μεν τούτου εν ἀδήλ* κεἱσθω δπως ποτἐ ἔξει.

I. 8. Των ἀρξάντων) τοὐ πολέμου δηλονότι. L Io. 'sὶς δἐ ετ ὰφελε ὁτι δἐ επ' ωφελεis πάρεσμεν, τούτο δηλωσομεν. βουλιμεθα γὰρ ανευ πραγμάτων αὐτοί τε υμῶν ἄρξαι. καi υ- μὰς σωθῆναι συμφεριντως καὶ ἡμῖν καὶ ὐμῖν. I. I 2. Βουλί- μενοι ἀπόνως μἐν οἱ Ἀθηναῖοι δηλονίτι πρεσβεύουσιν. LI3.

λησθμεθα, τεκμήριον τῆς ἰσχύος ημῶν καi δήλωμα τοῖς ἀρχει μίνοις παρέχοντες, τὸ ομὰς καταδουλῶσασθαι' εἰ δὲ φίλους ποιησόμεθα, διὰ την ἡμετέραν ασθένειαν τούτο δράσαι νομισθησόμεθα, ῶς ροβούμενοι ὁμῶς. L I a. Σκοπούσι δ' υμῶν ού- ωο εἰτίντων τῶν Ἀθημαίων Ξτι οἱ σύμμαχοι ασθένειαν η- μῶν καταγνώσονται, οἱ Μήλιοι οποφέροντες φασὶν, εἰ οἱ 'υπήκοοι υμῶν τούτο κρίνουσιν εύλογον, με ἐν τω αὐτῶ τιθέναι καὶ ομοίως ἀξιοει καταδουλούσθαι τούς τε μηδὲν προσή

τας , απο ντας δὲ, καὶ διὰ τούτο χειρωθέντας. Pag. 3 I. l. I . Δικαιώματι γὰρ ρυδετέρους ἐλλείπειν η- γούντα0 οὶ υπήκοοι ἡμῶν δικαιολογεις μἐγ ροτε τάς ἡμετέρους ἀποίκους απο ντας, ροτε τοῖς μὴ προσήκοντας ἀπο

526쪽

δςε εἰ καταπαφείητε, ου μόνον ἡμῖν περιέται τὸ πλεόνων ἄρ

μένοις ὐπὸ των συμμάχων. L, Αλλως τε καὶ νησιῶται iσχύοντες ταῖς ναυσὶ μαλλον η κατὰ τὸν ηπειρον. l. 7. 'Eν δ' ἐκεων οὐ νομίζετε ασφάλειαν εν δ' εκείνν οὐχ ηγεῖσθε ασφάλειαν εἶναι, ἐν τω μη πειρῶσθαι τοὐς μη προσήκοντας καταπέφεσθαι; δεῖ γὰρ, ωσπερ υμεῖς, ἐκκραύσαντες ημῆς της δικαιολογιας, ἀξιούτε πείθειν ωπ ύπακούειν ὁμῶν. πχας μενοι του υμῶν αυτῶν συμφέροντος, οὐτω καὶ ημῶς περὶ του ἡμῖν αὐτοῖς λυσιτελούς πειρῶσθαι διδασκειν ὁτι καὶ ὐμῶν τὸ αυτὸ συμφορον. τουτέοῦ, το μη καταδουλώσασθαι τοὐς μηπροσήκοντας. τοὐς γὰρ μηδετέροις ξυμμαχούντας πῶς οὐ ποιήσετε πολεμίους, ἐπειδὰν ἀποβλέψαντες εἰς την γνώμην υ- μῶν, ὐποπτεύωσι καὶ αὐτοῖς ἐπιπατεύσειν; κιν τούτω τi ἄλλο ἡ καi τολ πρισθεν πολεμωυς αυξήσετε, καi τοὐς - διπινοηθέντας ομῖν τὸν αρχὸν πολεμεῖν, ἄκοντας αυτὸ ποιεῖν α-ναγκάσετε; l. I 2. Oσοι γὰρ νυν μηδετέροις ξυμμαχούσi0 μήτε τοῖς Ἀθηναίοις, μήτε τοῖς Λακεδαιμονiοις ead. Πῶς οὐ

πολεμώσεσθε εἰς πόλεμον ἐμβαλε ε. Pag. 342. l. I. Oταν ἐς τάδε τὰ ἡμέτερα πάθη. l. q. O γὰρ νομίζομε ν ἡμῖν τ. οὐ γὰρ νομῆομεν τοὐς ελευθἐρους τάγήτειρωτῶν ἡμὶν ἔσεσθαι πολεμίους. - δεδι τες γὰρ ημῶς, ὰς ἄν κατὰ γην οὐ μέλλοντας αὐταῖς ἐπιπατεύειν, πολλὸν μέλλησιν τού Cυλάττεσθαi τε ημῶς καὶ πολεμεῖν ποιήσονται. τοὐς δε ἐν ταῖς νήσοις ελευθέρους, ῶσπερ υμῆς, καὶ τοὐς ὐπακούοντας μεν ήδη, διὰ δἐ τὸ εξ ανάγκης καὶ μὴ ἔκοντi ὐπακούειν. παροξυνομένους καὶ ταραττομένους, τούτους ἡγούμεθα, εἰ περίtδοιμεν ομῆς ἐλευθέρους. ἐταρθέντας ἀλογί ς, καὶ ἀντι- ντας ἡμῖν, αὐτούς τε καὶ ημῆς αὐτοὐς εἰς κωδυνον κατα- σειν. l. 6. Τῶ ἐλευθέρω) επὶ τη ἐλευθερ- αὐτῶν. l. 9. Tῆς αρχῆς τῶ αγαγκαίω) τη ανάγκη τῆς αρχῆς. ἡγουν τὸ δογλε . l. I a. mπου ἄρα, εἰ τοσαύτην) εἰ ἱμεῖς τε . A Ἀθη- ναὶοι , σπουδὴν ποιεῖσθε πολλὸν ὐπἐρ τού μὴ ἀφαιρεθῆναι τῆς ηγεμονεις, καὶ οἱ δουλεύοντες ὐμῖν. oriρ τού ἀπαλλαγῆναι

τῆς Δμετέρας αρχῆς διακινδυνεύειν θέλουσι, πῶς ημεῖς, οἱ ετιελευθεροι οντες, οὐκ ἁν κάκιπι καὶ δειλ τατοι κριθε*μεν, μἡ πάντα κίνδυνον ὐπομείναντες πρὸ τού δουλεύσαι;

527쪽

υμενοι ἐπ' ἀδήλω ἐλπιδι, ἐπειδὰν η ελπις σφαλῆ, ἄμα τε

ἐγνωσαν Ξτι ἐσφαλησαν, και οὐδἐν αὐτοῖς υπολειπεται ἐν Δγνωρισαντες τὸ ἀβίβαιον της ἐλπιδος, ἐπιφυλαξονται. ο ὐμεῖς. 2 M ἡλιοι, ασθενεῖς οντες. καi μηδεμια μάχη ἐξαροκέσαι δυναμεγοι, μη παθητε, το ἐλπιδι πιμύσαι μηδὲ τρῶς πολλοω ὁμοιωθητε, οῖ δυναμενοι σίζεσθαι, ἐπειδὰν ὐπὸ των

σανερῶν ἐλπιδων καταλειφθῶσιν. ἐπi τας α*ανεῖς κατα λγουσι, μαντικήν τε και χρησμὸν δηλαδὴ . καὶ 3σα τοιαύταλυμα νεται χυθρωπους, ἐν ἐλπιδι ποιούντες. 'Ελπις δἐ κινδύνου παραμύθιον ουσα. τὸ ελπις κινδυνου παραμυθιον, σφοδρα

ἐλαζοντές τινος τευξεσθαι, πολλὰ προσδαπαγῶσι, και προσ

528쪽

ὐμῖν. οὐσἐν γὰρ ἔξω πράττομεν ουτε των ε ιθισμένων περ ι τοὐς θεοῖς, ούτε των προς ανθρίπους δικαίων. το, τε γὰρ Θεῖον θροραπεύομεν κατὰ τὸ κοινὸν πάντων ανθρώπων εθος, τούς τε

ἄνθρωπους ἡγοὐμεθα συσει γεγονέναι πρὸς τὸ ἄρχειν ῶν κρατο σιγ. ῶ ούτε αυτοi νομοθετήσαντες περi τού ἄρχειν, ο τε κειμέν* γιμω πρῶτοι χρησαμενοι, παραλαβόντες δε τούτον. και τρὶς ἔπειτα καταλεiψοντες, ἄρχομεν ῶν αν κρατήσωμεν

εiδ3τες δτι καὶ υμεῖς, και ἄλλος ξοσούγ εν τη ὁμοία δυνάμει γεγιμενος ημῖν τὸ αυτὸ αν επραττεν. l. I 4. Καi πρὸς μἐγ τὸ Pεῖον, ρύτως εκ τού εἰκιτος οὐ Οοβούμεθα ἐλασσίσεσθαί) ῶ τε οὐ διὰ ταύτα φοβούμεθα ελαττον υμῶν ευμενἐς ἔξειν τοΘεῖον. ἐπεi δἐ τοὐς Λακεoαιμο νιους δοκεῖτε βοηθήσειγ ὐμῖν, μισχρὸν νομίζοντας περιῖδεῖν τοῖς ἀποικους πολεμουμένους, τὸ μἐγ υμῶν μακαρῆομεν ἀπειροκακον. τὸ δἐ -ρον οὐκ ε μιγου μεν. Λακεδαιμlνιοι γὰρ πρὸς μἐν αλλήλους καi την κομνὸν πολιτείαν, τα πλεχα μετ' αρετης πράττουσι, πρὸς δε τούς ἁλλους ὁπως εχουσι, μαλιτα αν τις ὐμῖν ἐν βραχεῖ δηλωσειεν, καθοι πολλὰ εiπεῖν εχων, ἔτι πάντων ανθρώπων ἄν ἴσμεν ἐκφαγέ τα, Λακεδαιμόνιοι ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους ἴυγαλλαγαῖς, τὰ μἐν ἐαυτοῖς ηδέα, ταύτα καὶ καλὰ νομῆουσι, τὰ δἐ συμφέροντα αὐτοῖς, καὶ μη δίκαια. με οὐκ εοῦν ἀλογχας διανοεnσθαι περὶ της σωτηρiας υμῶν, προσδεχομίνων την παρ' εκείνων βοήθειαν. Pag. 3 46. LII. 'Ι lμεῖς δοῦ κατ' αυτὸ τούτο εἰπόντων των Ἀθηναιων ὁτι Λακεδαιμξυιοι τού ὐμετέρου συμφέροντος οὐ

συμμάχους.

529쪽

τοὐς κινδύνους περιρανται. l. s. Ἀλλα και τοὐς κινδύνους γἀλλα και τον κίνδυνον αυτοὐς τον ὐπἐρ ημῶν ἀναδέξασθαι

ἡγούμεθα, καὶ πεπείσμεθά γε μαλλον ὐπἐρ ημῶν η orie αλ-

λων αυτοὐς διακινδυνεύσειν. εἴς τε γὰρ τὰς χρείας ωφέλιμοι τυγχάνομεν αὐτοῖς. εγγος της Πελοποννησου κείμενοι, διὰ

συγγένειαν. l. I o. To δ' ἐχυρόν γε τοῖς ξυναγωνιουμένως γτοῖς επὶ συμμαχειν Φησὶ παρακαλουμένοις ἐχυρὸν Οαίνεται προς τὸ βοηθῆσαι, οὐχ ἡ εύνοια των παρακαλο ντων , ἀλλ' η δύναμις αυτῶν. ἡν Λακεδαιμόνιοι μῶλλον των ἄλλων

ἐξετάζουσι, καὶ δια τὸ ἐχυρῶς ἐξετάζειν, καὶ τη ἰδ- δυνάμει πολλάκις ἀπιπύσι. διὰ τούτο γέ τοι μετὰ συμμάχων

πολλῶν επιπατεύουσι τοῖς πέλας. οῦ οὐκ εἰκὸς αυτοὐς, ημῶν θαλαττοκρατούντων, εἰς νησον ενεκεν υμῶν περαιώσασθαι, εἰδότας ὁτι κατὰ τούτο ηττους ημῶν εἰσιν.

Pag. 3 48. l. 3 . OI δἐ καi ἄλλους ἄν ἔχοιεν πέμψα0 αλλὰ εἰ καὶ αυτοi πλεύσαι ὀκνήσουσιν, ἔχουσί γε συμμάχους ἁλ-λους ἡμῖν πέμψαι βοηθούς. l. 4. Πολὐ δἐ τὸ Κρητικὸν πέλαγος) μεγάλου τε θντος τοὐ Κρητικού πελαγους. δἰ ού πέμψουσι την βοηθειαν. μῶλλον γὰρ οἱ πεμφθέντες δυνήσονται,

λαθόντες υμῆς θαλαττοκρατούντας, σωθῆναι Πος ημῶς, ροπερ υμεῖς οἱ κρατούντες της θαλάσσης, συλλαβεῖν αυτούς. ει

δὲ καὶ τούτου διαμάρτοιεν, την γην υμῶγ δνώσουσι, καὶ τοῖς αλλους συμμάχους, ὁσους Βρασιδας οὐκ ε6λθε, χειρώσονται ῶ ὐμῖν οὐ περi της μη προσηκούσης της ημετέρας ὁ μγων ἔται, αλλὰ περὶ της τῶν συμμάχων καὶ της ὐμετέρας. l. II. Toύτων μεν καὶ πεπειραμένοις) τούτων μεν καὶ ὐμεῖς πεπείρασθε, καὶ οὐκ ἀνεπι μονές ἐπ ὁτι οὐδέποτε Ἀθηναῖοι. πολιορκούντες ετέρους, ἀπεχώρησαν διὰ τὸ φοβηθηναι πεμ τῶν συμμάχων, η περὶ της γης της εαυτῶν δηουμένης. εκεῖνο δἐ ἐνθυμούμεθα, ὁτι περὶ σωτηρίας βουλευόμενοι, οὐδὲν εν τo ooτοις λίγοις εἰρήκατε σωτήριον, καὶ δυνάμενον πεῖσαι δυδύναται σάἰειν. αλλὰ τὰ μεν ἰσχυρότερα υμῶν, ελπιδες εἰσὶ μέλλουσαι τὰ δἐ υπάρχοντα, ως προς τὰ ἡμέτερα, παντε λῶς εἰσι σμικρά. πάνυ τε δὴ ἀλθγιςοι καθε κατε, εἰ μἡ καθ' εαυτοὐς γενομενοι βουλεύσησθε ερονιμώτερον. οὐ γὰρ δὴ εἰ- κιτως επὶ την μάλιςα λυμαiγουσαν τοὐς ανθρώπους αiσχύνην καταφεύξεσθε, δἰ ἡν πολλοὶ, καίπερ ὁρῶντες ὁτι εἰς κiνδυνον

ρχονται, δμως φεύγοντες τὸ ἀπρεπες τού ὀνίματος του

530쪽

ές τὸ ὁπακούειν, εχον τι ποιητικον αισχύνης. τούτο γάρ επτὸ επαγωγὰ γ) συμφοραῖς μεγχαις περιέπεσον, καὶ αἰσχυνηγμείζονα προσέλαβον ῆς ἔφευγον. αντὶ του, ἀνοήτους αυτοῖς συνέβη νομῆεσBαι, καὶ οὐ δοκεῖν διὰ τύχην πταῖσαι. εν γὰρ τω η τύχη, ο η σύνδεσμος αντὶ του ηπερ κεῖται. ομεῖς ούνφυλαξεσθε την πάντα λυμαινομένην αισχύνην, αν εἶ βουλευσησθε καὶ μη ἀπρεπες ηγήσεσθε ὐπακούσαι πιλει τη με γχη, καὶ προκαλουμένη υμῶς επὶ μετρίοις, ωςε συμμάχους γενέσθαι, ἔχοντας την ὐμετέραν γην υποτελη. αἱρέσεως ρυν προκειμένης η πολεμεῖν, η ζην ἀσφαλῶς, μη τὸ χεῖρον ἐλη-Gε οιλονεικησαντες. δσοι γὰρ των ἀνθρώπων τοῖς μεν ἴσοις μη ὐπείκουσι, των δὲ κρειττινων ηττῶνται, τοῖς δὲ ηττοσι μετριως προσ*fρονται, ρυτοι μέγι- δη κατορθούσι' βουλεύσασθε οἶν, μεταςάντων ημων, καi πολλάκις προ οφθαλμῶν λά

δηλα, διὰ τὸ βουλεσθαι, ουτως εχειν οῖεσθε καθάπερ τὰ παρόντα καὶ γιγνομενα θεασθε. ead. Ως γιγνομενα ὀρώμενα,ενεργούμενα. l. I a. Παραβεβλημένοi πρόβλημα αυτοῖς καὶ θυμα ἔχοντες. Pag. 3 3. l. s . Ἀμεινον τηγ Cυλακην της Μηλου. PM. . l. 4. Hδη πολιορκούμενοί οἱ Μήλιοι. L 6. 'Gστἐκεiγους τοὐς Ἀθηναίους.

SEARCH

MENU NAVIGATION