장음표시 사용
301쪽
dum placent uxoribin, per cita vicere conantur, ut manti scatioque probentur. Artificium nec Graecis nec Rominis olum , & aliqui l simile tangere potest vi teri noster lib. 1 v. vers. 6 r. Verum Graeca etiam abrupte iucunt eos vinctos arnore taminarum, quae nuptae sunt proceri,n ; tanquam ple jarum adulteriis non contenti quaesierint ali piut matronale.
καα γ. deis vero etiam lectos vel civAM &c. Duo enim vel tria in his vel us exprimit, quoriun solet poni calcitius. a. 2 r. Πειθοῖ κῶ χαώn- τετμη ρνJ Legebatur ita in coe.ssice MSto supervacitam syllabam proserente , quae vel in voce prima, ut dixi, vel in secunda inconcinne resulet, quod opinor , & scripsisse auctorem χαυπ- mμηρετον, eximitatione Homerica, pro quo in Veis . 3 29 scritatur mi a--ους, ubi soletasse Manethon dederat mo- ους. at in vers 338
2.2 s. κe τ J mbui sic discedere ab antiqua I ne, quae in MSto eriit οἰmον, quum ejus nulla foret sententia. In versu 2 7 plane exhibui, quod erat in cinlice antiquo, ubi tamen sci ipsisse allistorem censeo Ei,κλεῆ τ' ἀφροσυνης ἔνεκεν.2.277. Hὲ πολυμνήσιm VHetur id quidem respicere versu mox tertio. Attamen diquid requiritis. Igitur an
,. 279. o. Unde istam scripturam collegerini &quos charaeseres in ML repererina, aperui suo loco. Sed fata teor nillil omnium illic mini placere, quunt sententia omnis absit. Itaque nunc testor me leξere il-τοῦς σώους. scat enim nec uxorum consanguineos nec uxores ab eis clitigia
2.28 . θ γναιυς --J Exhibui quod in archetypo
repereram, idque interpretatus fili. Caeterum posset clusque censeri prim casu positam esse vocem ultimans, si mulierisAeris nativit, vel partiis. Certe ita ita ipsani hemistichium vides occunere VI, 332. Ini quoque consi liliin. versu 288 , sed omnino rem scripsisse O . nritare , etsi Mna 2 mira
302쪽
mira varietas in hoc scalptore , unde mox etiam siquitiur. 29 . Torin καυφροσνηMi J Ne quis turbetur, servavi in publicando , quod erat in MS. tanquana Voluerit respicere adu em μερόπι- quae sequitur: etiam comm cle potuerit
a. 3O3. ομοενJ opinabar iit citius cxsecrationibus plenas sormulas juranssi intelligi. Sed quunt in M i. legaturboσον, id non oportuerat nautari , u pote in quo perinde bona sententia, jurasseranssi nec tantum l oc est, prori us nihil nremores. vi. 66. M δ' ιμον μLil--φαέθοντο. Ei 284. M δ' ἔ ν ἀμφοri tM Zliis μυοιο. Adde III, 22 & 37 I. 2. 3I2. ΣεcέοWrus J Vera scriptura est recέοντα , ut v I, 62sας κέ ἐπιδολίπια θεὰς αcέων νουσω. Dicit vero tales homines nunc 'perta vi plosas accipere , nunc scimonibus malis ubique dissera i de incessi.2.32I. Eοιηs-πι ' Impressum nunc simpliciter, prout inusteri coelice exstabat. Sed facile agnoscis scri, nilum ἐοικs-- , τους - εφ' ἰςῶν. Sic enina postremam vocem diduxi,
2.3 3I. I ric F ἐάρουςJ An non scripsit H' τύτων ἐῶ:ους ' Ita certe interpretabar. a. 96. ML ης τι πινJ Post hunc versum in MS. interponetatur spatiuna aliquod, in quo majoribus literis erat TEPIΦΑΣΕΩN Δ. ut ita denotaretur quai tum caput materiae, quani liic liber trami, quod in principio monuit. Sed clumniani id non alibi etiam indicatur, ne hic quidem id pla-oiit.2.43o. Πιναρῆαν ἐφεξομπις μγ ε-νJ Non aliter scriptitin est in unico libro. Sed omnino voluit auctor ἐφεζομναις, nem- quae habitant , vel ut Latini loquuntur, stant in prostib iis. Quas enim voces hic congerit , eas de eadem nominum sorte hic illic distractas ponit. Certe easdem vides etiam ci scribi vi , 333-εφ μαι πιχiα δνωσ1ν. Ejusdem qui- . deni libri versu a 3 itidem jungens au εξ πιναροῖο ἀγους ιυνῆς τ'-δη Me intellibi quoque DI, 113.
303쪽
ουχὶ μόνον πιναροῖς ἀλόχοις μειον ἐγξαν π , & quae tales sint, aperuit in praecedentibus. V, 3 I9- ροις αιει
quum ea non minus placere posset, immo etiam in Manethone , quam Apollonio Rhoeso voltipe suit ii, 998λεα σπλιν. Tale in principio marinoris Arundelliani inn-ρω. Ita quum nota emenciatissimae scripturae occumit in J sepho III Antiq. 7 , 7. ἐλιπλειληφε , tamen permittunt contextum occupari ab eo, quod auctor non scripsit Mληφε. Nec aliud est III, 38 L, μεγαροιαν , in tibi scriptum erat. Adeo non univcrse verum est, quod statuebat Croti ad Πραξ. A sλ. XIII, I Graecam voceria nullana in μ terminari.
2. 487. Καὶ αλω/J Ne hic quidem Piidquam mihi indulsi ;s d sponte patet intellectam ab auctose suisse ἀλι-
111. Ad capitis secundi indicem. KM m m ἀνθρωπων ' πάλεα - μα . . . ' μηπιλακ'ως &c.' Nulla ratione assequi licuit sententiam , quam notis peri riptam exhibebat vetus membrana alioquin satis conspicuis de manifesti : unde etiam haereo, an non mox suerit ἐπι τις
3. 29. Aυ ας ί- νου σου Καμνουσ'J Vides quid exstet in unico exemplari , ubi quid in prima Vox tolerari nequit: &quum posterius Verbum suppleri debeat κάμνουo, etiam prius debet esse oω πὶ. Et commode hinc quoque mox scri retur Wγco Vel μογίαν. Sed id desero sciens qiram mirifice in his variet auctor noster, misccns praetcr exspectationcni hos numeros. Nescio ciar non nisuerit scribere καμνων. Ita optime haberent omnia. 3. 2. Κηδειας βιότουJ Quum nota sint mammaticorum ludicra& incerta, tum nescio an non isic locus ea augere debeat;
304쪽
ubi videtur quosdam praeter prispita vi in viventes , qui & liberos non nabent , vicita vel opibus colligenias interui sum , ut inris LV , iuncte pariter lamni miliqvi sensum accipiunt; proiit per lientia Iatius explicat: atque Heo etiam. simpliciter reddi si affines quosdam vitae esse. Nec taliam tolli potest suspicio , quam lectori immittat ipse aitiam per sequens vocabulum , non sectis G si Hineratores quosdam vitae potius cogitavisset. 3. 73. Emμαρ momm συναπωνJ Ita scriptum exstat in unico libro , plane quasi posterius v abulum haberet numerum participii , quod nescio alibi legi, & idcirco mallem sistrani vocena συν αἴρων, qui casus requiritur ob praecedens adjectivum g έργων. 3. r o. T F κάμνε J Non aliter excepi ex autogyapho, quum
3. I 42. Πενθαλέοιαν ἐυώ αλοκονJ Recte me fecisse spero. lutina vocem primam ita pi luxi , quum in MS. tantum es
3. IV. ta et amisῖς ζωοις θ' ἄμα τλ. J Et exhibui, quod repereram in MS. & ad id, quod exhibui, Latina con' dicti. Sed nihil eortini placet. Neque enini illud simul vel
a lociun ullum hic nabet. Deitule etcom & ζῶα nequaquam sunt diversi , ut patet ex II, 382 Κώ A' ι άροις αρmGῖς ζωδίοις παντε - τα δ' ἔρδει, & clarissime in hujus libri versu ro I. ubi proptereat ethna in versu is 2. Eι θ-ὀν αοmGῖον ενι ζωοις κατένυβ scribi debeat, non AJ, ut edidi item ex MS. notetque est non m , quod requirebat accentiis ille. Hinc igitur apparet optinae constitui versum n struiti, si ex illis 9' αμα scribas , μοὶ in unicam vocem iunetis literis,uine quine in tropicis signis sed inde patietur amanna . Non enim est quod moneam illud libri secundi 5δἰοie pro disyllabo accipi debere. Caeteriina luM Dμα etiana restitui oportet in vetsu 122. Αλααἰ υ κατα γαῖαν αλωομέ ους θαμὰ , pro eo quod est in MS. Θ αμα, quuna absurditas prioris ninatum pateat. . ITI. ABKξλας κν'. α - Locus permolestus, q*emin
305쪽
an cimextu ciste cli , immodo excemina in MS. & mila mutaverint. Ita quum in Graeco aptavernn pedes, tum inversione aliam mentem habui. Certe enim hoc probriina videtur descri re, quasi uxor suppositos & ab aliis clam sumptos insantes alat , quo facinore mox patefacto cogatur ni inus eam inlisse. Accedit Piod literatn γ in vessio alio prorsus & peregrino charactere M pressam in MS. notatam, quum & alioquin -ςέργω in sermone Graeco su n tum, non viri ast, clivia tamen ut sitis bonae fidei ac notae inmendat reliquum , quo etiam utitur noster v , 7 . Unde patet me malle clistingui post vocena αεικελίας,& sequentem vocem τέκν' reseiTe aci sequentia. 3. 17s. se Proculdubio pro μόχ'ων , ut1V , 33 quod expressi in Versione , prout mox intellexi ες δύ--, pro eo clia H legebatur in MS. & a me est eclitum. 3. 222. Υψιμέσον τέμνη επλονJ Spero vini vocis rarissimae & Itacentiam Graecorum in contositis praeclaro exemplo deci rantis recte expressini in Latinis esse. Sed & idcirco ea ol, servanda est, Ptia hanc esse opinor , quam ante oculos habuit Hesychius, quum scriberet non ista salsa & coimpta, πιι, μῶζον, μετίωρον , prout eduntur ; sed illa vera πιι-μέαν , μετέωρον , ut illac scribendum esse ex ipsi expositisne, praesertim si cum hoc Mane laonis loco conseretis, apparet.
Nam Salinasti illud nihil est, nisi fortassis & ipse
scripserit Tψιμιον. 3. 2 I. Nil πνλυφόριχM J Planc lectionem scias esse unici libri, quam & Latine interpretariis sum. Vide tamen an non seri-I erit Manethon mλυφορτων. Hναλίων paulo ante retinui, pro Pio alii Hναλιων, fors in placens a piloriam pronunciationi, ut jam in aliis quotie vocibus occurrit. Contra est Om-
. aq . κακου- mu qma exstaret in MSto, quod cur non retinuerim , ut libri I versu 33s di ues s. pedis & caesura secti, sed sententia. 3. 2 sq, pisιGJ Auctoritas codicis MSti siejussit edere, quum tamen copulativa ista pariani aequi loci
306쪽
obtineat, potiuς junctim convelata xέρμα ' pro μαύ , etsi amaverit singulare hoc etiam Iu , 48. N dosius principium huius vel siculi, ubi nullus intellia quia ineptiae resideret in isto minωι γνω: quas voces ita iunctim sequuntur illa sere in quoci ad literariun sorinas pertinet, ποb Nam ita etiam sine accentu in cace verere scribitur , quo plano indicio persuadeor ipsum scriptorem vel correctorem non assequutum suisse sententiam auctoris, quam tamen nunc arbitror me aperuisse legendo ώτμω γρῆ. Memineris Hesychii docentis ἀτμω , μόρω MLαsω. Itaque istud alibi ex interpretatione
tivam ipse inseriti, quum nec insana ista diversitas in usuri. pando illo ἀω mi probari posset . ac sententia eam require; quum ali Mauin idem repetituriis esset , de οι φαίνοντες sint illi, qui H γου 3. 298. H ' πάτζης αακχον ςJ Sic scilicet scripsit vel auetor vel librarius, ut ne scriberet H ὲ - ης , quini sciebat scripturiam vel . 298.
3. 326. θισαεα ις' Ita edidi pro mλιοῦν , qti Hierat in MS. & admodum vid satur absurdum. Illa ante duos versus interpretabar quidem depictura; sed nihil obstabat, quin & de scriptura qualibet sumi posset, ut mox inversu 3 I. 3.3 3. Recte sic mutavisse me opinor, quini notaram ex MS. φιλόπικ. 3. q2I. μέσπις μοίροιαν , εφ' Ne mihi araudi sit, quod sic e)iderim , quum in scripto tantiam Iegeretur μοῖ- esu: aut quod pro zbiμὶν , ut ibidem erat, dederim q. 6. Eν ἡμιμ τ πρε-1J Voces has ita distinxi, quum in codice antiquo mirrabiliter omnes literae cohaererent rima in hoetum in sequente versu , ubi illud Bομήτου , quod si paravi, vel elegantissimum est , & prorsus ignotum. Nostrum autem intellexi mutatione litem postuin esse pro O iμέτω non imitabili.
307쪽
ad Manethonem Notae. 28 I .r . i. Dubitavi sere , quid praestaret
o eligi, opinatus quidem, quum una vox σκοπιν nihil haberet, cui innitereriir, oportere legiβἰου, ut esset transpositio Ic. ωαοπαν ἄρης βιου , prout frequentissime ilia ad has geneses& natalicia sidera adhiberiir. Ita certe sententia commoda &integra: quum de scopo cistandi lociis nullus vi tereriir, in quo constat hanc vocem Graecis propriam esse. Sed praeserreni diducendo liuere ' σκοπὸν ἐς βίον ἄρης, quoniam Mιέ- π est tam frequens insessit menti Manethonis haec scribentis, ad spectandum horam ad vitam. Iv, s 72-βιο- οπιν. 6. m/ρος θερροῖο αλασμῶJ Est sine prior vox edita, quasi aliquid specificiana praeserens, proiit de Jovis stellani saepe in his lilatis denotat, & alibi pro iiso sole ponutur, quod in livir interpretatione arreptum eu. Sed istius nulla hic potest haberi ratio , & prorsiis videtur nunc esse
commune,& ideo minore litera incnoandum , ut notet spl=. de ite ignis cal Iul ore ; nam de Iove lucente sermo est; unde & versu scribi debuit αν -ρόεις Αρε -S ed & iapraecedente versu diducatur oportet'γεινεμ ιM. 4. s. Πιλυκλεν οἴστροι οἴκουςJ Non satisfacit, licet quodammodo mollire interpretando voluerim : sed nec, opinor ab Manethone venisse , nisi mλωλέ- , Vel potius mλυ κλέν
. s. Φυλακαςm Dubites utriam ista intellexerit Manethon . & non potius Voluerit φυλακαςM. Nam certer II, 6 dixit itaφρουρους πι κροτουντων. VI, 49 junpit utraque. . 68. Mυς ροα τάχετ α m J Tanquam aliud quus nunc in- . nuere vellet , quam versu - , ubi dixit a M. Indulsit huic varietati interpretatio; sed nulla apparet causa, cur non pro iisdem habeantur. Πιον αm it habet V, 98.6.82. Em mνέε- σαυληθω J Ita vides me essississe , non tam ex ipso exemplari, quam paululum mutata ex scripta lectione, quam in ima pagina subjeci. Cujus literas attentius conia siderans video denique nranum auctoris suisse I', vel M' MMνέεon mπ. ut quidenti vulgo solent Graeca haberi , perinde ut vers. In hoc autem auctore syllabae ει, η, ι sunt G
308쪽
rat aucior lib. I vers. 29o , ubi nonniulae poterunt varietates obserunt , praesertim in eo , qu6d mox dixit c redi. ν πονισμῶν, quod etiam repetit infra Vers. ' pro quomen videtur sci psisse C ιχo. I . Θροι προς αν6M J Ita enim minimis nugis prava religio inserit Deos, ut ait ille. Ne teteirinatim quidem opus apud AEgyptios potuit sine stessariana cura esse. Unde hoc ipsum iterat vi, 498. Η' ΘρL,ηet αει κεροιοῖς δ τυμοιον --λιγ In quo sicut notabile est in striimentum, quo ad thr num liti solitos docet; ita ex nostro loco patet habuisse eos quoque vocem reliquae Graeciae non usurpatam , certe per neminem nobis traclitam. Deinde eis plorantes & verberantes ab Herodoto distinguantur,. ita ut istae sint tantum taminae, hi viri ; atque etiam apud Romamos tantum nonasne riar praescae, AEgyptia hinc memoramur habuisse etiam praeticos. Unde colligitur locus &quasi odeunt illi e suisse, in Pio se exercerent, & tanquam phonasci talium darem peram auditorio. Ita cene videtur exponendus Hesychius in voce rarissima Rλυπ-ον - , quam exponit ecrest ficta A: composita voce , non probabat tamen
6. 2O . 'Fμμαῖκιώ τ'α-- Hoc ipsum im notaverat quoque I, 3os , sed omissa copulativa. 4. 13o. Διαλαμπάδα J Distrahere potui in duo .. & novimus usitatum esse Sed & istud imputet nostro aevo Manethon. IV, 333-λαμ πιδας μυaης. 6. 276.. Πονγαώμους - Isbid denique quum iam exci detuli Iabor procederet , insculpsi , quum semper viatea hae stassem ad illud mνοώκπως , quod est in MS. quum in
mentem veniret confusionis Teberianaae interliterani s&Sphthon m m, cujus exempla vel in hoc libro dantia etiam
309쪽
trat prorsiis clistinxisse auctorem nostriam illa duo Et ut scias verissime separari ac distingui-- ροζα mr in Graeca historia proprie stat Atracis , de qyo sic Porphγ uetus
,. 278. Illustrata siti, petauri ars. Sed non tempero , quin ad hunc locum adseram verba Galeni in Pr
βαA Nn χοινιο ν λεπὶςν , εν κυκλώ m et Aνsidni μη -οχουμον οἶα - Mυρμηκἰδου νp. 287. Καλοζάμονας ' interpretari malui Pallatores, Glos. satia pro iisdem habeant Kαλοζαάω , χοινοσάτου , fimanab lum, & in fragmento Musonii id jam nes Verinius. Quod ut concedi potest; hoc tamen loco sunambuliana iam videtur' exposuisse per praecedens Σχοινοςάτας , prout idem istud Glossariun eos quoque inteipretatum suit. Itaque ut dive sus sit alter ab priore , judicavi eum intelligi , qui perticis duabus surcillas ad pedem infigendum habentibus insistens, in saltatione imitaretur aegipanas , Ri: exposuit Festus Pon peius. Certe vox est communis. N . 289. Ω , ὀ He μόρο- ἰ J suavissima & pulsi ima per unius literae enallagen descriptio, cui similis est v, I 12. GOMι ἐον οἱ δι' ἀςέρες ει ν ΩΦ . Hνίοχοι .P ἀνεμο .sμ , κέλαθα. ibidem 27 o. o me ἔμ φιπις. ἡ δι' Αφύ ι ἐβ, ὀ δαίμων. Et notavi his gcminum M
H' κακον ὀ κιπcι ζώει βίον , ω δ οι νοῶς, Καὶ ὀνώ θαλαμα, μαρος α πλαν4γ ακα. q. 3Q. Pωπους τε γν κ Sic citu lem codex antiquus. Sed intellexi ac si scriptum esset ώπου τε , prout scribendum& intelligendum est, ut nota illa vox. 6 378. Xρ μαται otum prius vorabulum , unde nihil discessi ab veteri lectione, quoa facile alicui in mentem
310쪽
veniret e tanquim MVαέα dixerint eum qui viveret inopi,is & esset I M uples, ut hi quoia iam servi, mox ista ratione sunt copiosi amore & cupidine extramonim, quam h bent ad subolem fovendam. 3M. Πλαγίς νουσμοῖο πνρώνJ supra in principio hujus librassicitur χορώη. Mox perperam mihi scribi videbariir ἐαλ- Al a , quod conexi. . oq. Mῶτον Mη ς J Monui non ita Iegi in MS. . ted recte ita a me scisse editum dices ex.lioro I , 329. ubi idem prorsus versicilius repetitur, ut ita ex Manethone possint auobus exemplis augere illam adjectivi et ωτ cum genitivo di in significatione comparativi, quibus ea opera
. Aio. Mαρτυς δι' ὁ συι ι τωδε rus J Sic nunc quidem. At quam languido versu haec exuressit in loco citato libra primi * Itaqtie & universum istuci H a illic omittitur. Et nota tamen sunt Μanethoni in his quoque ώμαS , ut hujus libri versu 189. κν δε ο ρ γ Αρης κατα -'S πιαδελ- M. Imo & ex Arato & Pamenide Scalim ea ipsa in
Maniliani, illustrat, ut nihil moveri eadem oporteat, nec co- vitari de voce , quum ovμαῖ θλα in his multa cocitisset noster ante. . 8 r. Στλζων αμφ' --γJ Scias ita me edidisse, quum Iocias nullus esset et , Quod in MS. Iesitur Σάλcω, si
. q98. Tα βίςαια φρονοῦν ςJ Hanc lectionem & sententiam edidi, quae in MS. videbatur contraria intelligi, exhibente τ άζεοπια, quum id cene non esset bonoriani civium , quos in praecedente versu descripsit, quonini esse passim laetriumorem traditiam pauiae servare.
q. I9. MO iit Recte processit oratio G adjuta . In MS. tamen legeb riir δεδαμασγεοι. 4. 198. Συναiνθ Κρ ν 4 Per se patet commisssimum sit mini fuisse, si dixisset miritis, ut saepe. Niter tamen testatur liber vinas, citius fidem non subverto, quum similes vel sylv