장음표시 사용
341쪽
Ἀρτ μιδος Ἀγροτερας ἐποιησαντο ἰεζον, τα σόφισμα ἐς τοὐς Σικυωνίους οὐκ ανευ της 'Αρτ μιδός σφισιν ἐπελθῶν νομίζοντες. οὐ μην καs αὐτίκα εξενίκησεν ' Αἴγειραν ἀντὶ 'Υπερησίας καλεῖσθαι ' ἐπ'γ κατ' ἐμὲ ῆσαν ετι, οι 'Γ ζεον την εν Εὐβοία τω ὀνόματι 'hό ιαίαν a εκάλουν τω ἁρχαίω . Παζείχετο δε η Αἴγειρα ες συγγραφην ἰερον Διὸς κ αγαλμα καθημενον, λίθουρον Πεντελη ου, Ἀθηναίου δε εργον Εὐκλείδου.εν τούτω τω ἰερω καὶ 'AΘηνας αγαλμα ε κε πρόσωπόν τε καὶ ακραι χε7ζες ελεφαντος καὶ οἱ πόδες, το δε αλλο ξόανον χρυσοῖ τε επιπολης διηνθισμένονεςι καὶ φαρμάκοις. 'Αρτεμιδός τε ναος - αγαλμα τεχνης τῆς ἐφ' ημιων ' ιεζαται δε παρθένος, εςτ' αν ες- ωζαν ἀφίκηται γάμου. ες ηκε καὶ αγαλμα εν-
ταυθα άρααiον, Ἱφιγένεια ἡ Ἀγαμεμνονος, ως οἱ Αἰγειρῶταί φασιν - εἰ δε ἀληθη λεγουσιν οὐτοι, δηλός ἐς ιν ἐξαρχης 'Iφιγενεία ποιηθεις ὁ ναός. ε κῶ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ες τὰ μάλις α ἀρχαῖον, το τε ἱερον αυτὸ κ ὀπόσα εν τοῖς ἀετοῖς ' ἁρμαιον δε κῶ του Θεου το ξόανον, γυμνὸς, μεγεθει μεγας τον
ποιησαντα δε εἶχεν οὐδεὶς των ἐπιχωζίων εἰπεῖν ' ωτις
δε ηδη τον υρακλεα τον εν Σικυωνι η ἐΘεάσατο, τεκμαιροιτο ἄν κή εν Αἰγειρα τον Ἀπόλλωνα ἔργον εἶναι τού αυrοὐ Φλιασίου Δαφαοῖς. Ἀσκληπιοῖ δὲ
cem 2. oe vel 'Aπολλω9 haec relata, non ad praccedens In his enunc an sis interdum non tam accurariis esse silet Pausanias, commentarios in itinere festinarater conscribenti similis. Sic mox ἄγαλμα - Tύχης, - φέρουσα. Conspaullo supra not. 6. ad C. as. 7 του 'Hρακλια νον ἐυ ΣικυλιJUid. L. n. C. Io. init. Di tir Coosl
342쪽
κέρὰς φέρουσα το 'Aμαλθείας ' πασὰ δε αὐτην Ε ζως πτερὰ ἔχων ες ν' Hελιι δε σημαίνειν, ἔτι ἀνθρύ ποις εκ τα ες ἔζωτα τύχη μῶλλον η ὐπὸ κάλλους κατορ- Θοῖται. εγω μεν οὐν Πινδάρου τά τε ἄλλα πείΘομαιωδη καὶ μοιζων τε ειναι μιαν την Tύχην, καὶ ὐπὲρ τάς άδελφάς G ἰσχύειν 'λ εν Αἰγείρα ἐν τούτω τ' οἰκηματι, ἀνηρ τε ηδη γερων'' ἶσα και ὀδυρόμενος, καὶ γυναιἐκες αἰ τρεῖς ἀφαιρούμεναι εἰσι, κή cIσοι νεανίσκοι τάῖς γυναιξὶν , ό δε ἐνδεδυκὼς Θ ώρακα. εἰς τοὐτον Ρ) φασιν Ἀχαιοὶ, γενομενου πολέμου μαχεισάμενον ἀνδρειότατα Αἰγειρατων τελευτησαι, καὶ αυτῶ ταν Θάνατον οἱ λοιποὶ των ἁδελφων οἴκαδε ἀπηγγειλαν ' καὶ τοὐδε ε νεκα αἴ τι ἀδελφαὶ διὰ το επ αὐτω πενΘος ἀποκοσμοῖνται, καὶ τον πατέραεπονομάζουσιν οἱ ἐπιχωριοι Συμπαθη, ἄτι ἐλεεινον κη
sublidiluuntur ἐλεεινον ἐν τῆ εἰκονι, illa τυπο- declaram videntur, non tabu
343쪽
μῆκος μιεν οὐν τῆς όο οὐ τευ αρακοντα εἰ τι ς αδιοι, αγει-ες Φελλόην, πόλισμα οὐκ ἐπιφανες' οὐδε αεὶ εω κεῖτο καὶ Ἱωνων ετι ἐχόντων τὴν γῆν. τα δε περιτυ Φελλόην ες φυτείαν άμπελων ἐςὶν ἐπιτόδεια καιόσα πετρώδη τῆς χωζας, δ:ῖς τέ εἰσα καὶ Θησία, ελαφοι καε υς αγζιοι. εώ-τι 'Τ) τῶν εν 'Eλλησι ροολισματίων α Θόνω καταρρεῖται τφ υδατι, αριθμεῖν. κή τὸν Φελλόην ε ν ἐν τουτοις. Θεῶν δε ἱερα Διονύσου καὶ 'Αρτεμιδός εςιν ' ἡ μεν χαλκού πεποίηται, βελος,δε ἐκ φαρέτρας λαμβανουσα τω e 1ιονύσω δε ὐπο κι .ναβαρεως το ἄγαλμα ἐςιν επηνθισμενον. ες δε τσεπίνειον καταμπιν Αἰγείρας, καὶ αυθις ες ταπρόσω βαδίζουσιν, ει ν εν δεζια τῆς ὀδου το ἱερον τῆς s 'Aγζοτέρας, ενΘα την αἶγα ὀκλαται λε Πυσι. Tῆς δε Αἰγειρατων εχοντα Πελληνεῖς προς Σικυῶνος δε ουτοι καὶ μοίρας τῆς Ἀργολίδος Ἀχαιῶν οἰκουσιν εσχ τοι. το-ονομα εγενετο τῆ πόλει, λόγω μεν τω Πελλήνων '' , απο Παλλαντος, των Τιτανων δε καὶ Παλλαντα ειναι λεγου 'Αργείων, ἀπο ανδρος 'Λργείου Πελληνος ' Φόρβαντος δε ειναι του Τριόπαιε παῖδα αυτον λεγου ν. Αἰγείρας δε εν τω μεταξὐ καὶ Πελλήνης πόλισμα υπήκοον Σικυωνίων Δονουσα D
is) Δ οὐσαJ Nec lite, nec in Homeri versiculo pro ci re Ponendum est P, uti Sysi mrg. vult. Pinsanias enim, sicuti
344쪽
καλουμένη, εγένετο μεν ὐπο των Σικυωνίων ἁν ατος, φήμνημονεύειν δε καὶ ' ηρον ἐν καταλόγω των σὐν Ἀγα- 'μεμνονί φασγν αὐτης ποιησαντα ἔπος ΟΙ Θ' 'Υπερησίην τε καὶ αἰπεινην Δονόεσσαν. ' iΠεισωρατον δε, ἡνίκα ' επητα ηζου διεσπασμενα τε καὶ αὐαχου μνημονευόμενα ηθροίζετο, η αυτὸν Πεισις ζατον, η των τινα '' ἐταίζων μεταποιησαι τοσνομα ὐπὸ ἁγνοίας. 'Eiτι δε Ἀζιτοναῖται Πελληνεὐ- ησυν επίνειον ες τουτο εξ Αἰγείρας της επι Θαλάσσηαταδίων ες ιν εἰκοσιν όδὸς καὶ ε τόν' ταύτης δε ἡμίσεια ἐς Πελληνην ἀπό του επινείου. oνομα δε Ἀριτοναύτας γενέσθαι τω επινείω λεγουσιν, ἔτι κή ἐς τοὐτον τὸν λιμενα ωζμισαντο οἱ πλευσαντες επι της Ἀργοῖς.
ΙΠελληνεῖ τι δε ἡ πόλις ἐλιν ἐπὶ λόφου κατὰ ἄκραν την κορυφην ἐς ὀξὐ ἀνετηκότος. τοῖτο μὲν δη ἀπότομον, , ,καίι δι αυτό ἐτιν ἀοίκητον ' τω δὲ χΘαμαλωτέρω πε- πόλιςαί σφι ν οὐ συνεχης η πόλις, ἐς δὲ μορας νεν μημένη δύο ὐπὸ της ακρας μεταξὐ ἀνεχούσης.
ea, quae mox labi ciuntire, docent illini refere, quod homines istius regionis memorabant, scilicet prii in et veram Homeri scriptiarum Fuli Δον , illam vero a Pisistrato vel alio huius rei ignaro mutar in esse cum Tον. Lociis Homeri est Iliad. RU. s73 Duiliam by Coc gle
345쪽
Memoranda in via Pellenen versus, Mereiarius Dolius -- leui pluin et festum Bacchi Lampteris et Apollinis Tlieoxenn - de Pellenaeorum gymnasio et de Promaclio - Posidio, Neptuni templo, et Mysaeo, templo Cereris Μysiae - templo Aesculapii.
lόντων ἐς Πελλήνην, αγαλμά ες ιν 'Eρμου
κατα την όδόν' ε πίκλησπ μεν Δόλιος, εὐχας ἀνθ ριύπων ετοιμος τελεσαι ' σπ μα δε αὐτω τετράγωνον ' γένειά τε εχει, καὶ επι τῆ κεφαληπῖλον εἰργασμένον. κατὰ τὸν ὀδον ἐς αὐτην τὴν πόλιν ες ιν ΛΘηνῶς, λοου μεν επιχωρίου, ναος, ελέφαντος δε το ἄγαλμα καὶ χαυσου Φε δἰ εἶναι τον εἰργασμένον φασὶ, πρότερον επι ἡ εν τη ἀκροπολει τε αυτον τη Ἀ9παίων, καὶ ἐν Πλαταιαῖς ποίησαι της Ἀθηνὰς τα αγάλματα ' . λεγου δε οἱ Πελληνεῖς καὶ αδυτον της 'AΘηνῶς
καNMιν ἐς βάθος της γης, εἶναι δὲ το ἄδυτον
τουτο ὐπο του αγάλματος τω βάθρω, κοὐ τον ἀέρα ἐκ του ἀδυτου νότιόν τε ειναι, και λ'αυτο τῆ ελέφαντι ἐπιτηδειον. ὐπερ δε τον ναον της 'A9 ναλ ε- ἄλσος περιωκοδομημένον τείχει Σωτείρας ἐπίκλησιν . Ἀρτεμιδος, καὶ ομν - ιν επὶ μεγΦoις αυτεν ' ἔσοσός τε πλην τῶῖς ἱερεύσυν,
Minerva vide iupra L. I. C. 2 - s. a. et de Minerva Plataeeiasium L IX. C. 4. init.
346쪽
WV LIB. VII. 34 2 αλλω δὲ οὐδενί ες ιν ἀνθρώπων. ἰερῶς δε ανδρες
των ἐπιχωζιων εἰσὶ κατα δόξαν γένους μάλισα αἱρούμενοι. του αλσους ,της Σωτείρας ἱερον ἀπαντικρὐ Διονύσου Ααμπτηρός ἐς επίκλησM. τούτω καὶ Αορρο πτηρίαν ἐοροην αγουσι, καὶ
Ἀπόλλωνος Θεοξενίου Πελληνευσιν ἱερόν ' το δὲ ἄγαλμα χο κοὐ πεποίηται ' . καὶ ἀγωνα ἔπιτελουσου Θεοξενια ' τω Ἀπολλωνι, τιθεντες ἀργύριον αΘλα της νίκης ' καὶ ἄνδρες ἀγωνίζοντα των επιχωρίων. πλησίον δε του 'Aπολ- λώνος ναός ε ν 'A:τέμιδος ' τοξευούσης δε νΘεὸς παρέχεται σχημα. ώκοδόμηται δε καὶ ελ Πον κρηνης ιν τη ἀγοζα, κή λουτρα ετιν αὐτοῖς τὸ υδωρ το εκ του Θεου, επεί τοι πίνειν πηγαί σφι πιν ὐπὸ την πόλιν εἰσὶν οὐ πολλαί ' τοχωρίον, ενθα αἱ πηγαι, Γλυκείας ὀνομάζουσι. μνάσιον δε ἀρχαῖον ες εφηβων μάλιτα τελεῖται μελετην' οὐδε ες την πολιτείαν επιζαφηναι πολτερον καΘες κεν οὐδενὶ, πρὶν αν ἐφηβευσωσἈν.
νος, ἀνελόμενος παγκρατέου νίκας, την μεν 'Oλυμπια τι, τρεῖς δ 'Iσθμίων, καὶ Εἰεμεα δύο - καὶ αὐτου και εἰκονα ποιησαντες οἱ Πελληνεῖς, την μὲν ες υλυμπίαν ἀνέθεσαν, την δὲ εν γυμνασίω, λί9ου ταύτην καὶ οὐ χαλκοα λεγεται δε καιώς, Κορινθίου συνετωτος πολεμου Πελληνεῖ ν, ἀποκτείνειεν ἡ Πρόμαχος πλείς Ους των ἀντιτε-
347쪽
λυδάμαντα οὐκ ὀμολογοῖντες , παρέχονται καὶαλλα ἐς πίον, καὶ ελεγεῖον ἐπὶ τω Πουλυδά
plura legimus supra L. VI. C s.
κατατηυαιJ Non illud solum, quod luctae certamen insolento ad C aeroneam init im me n oratur sed aetas quoque Pro Inachi, querit diu ante Alexandia M. regnum vixisse constat, voces . Xaιρωνει merito reddit suspeetas mare inpramis probanda est I)almerii emendatio, qui Exercitat. p. I s. bene cor rigit πῖν δε Xaieω,a ex Athen. I, Xl. p. 3 9. B. Demosthenis orat. de foederibus mim Alexandro, quoruni I terque Chaeronis, luctatoris et Pellenes tyranni, mentionem facit. . '
348쪽
ἐπτα ' τρίτη δε ἡμέρα της εο ης ὐπιξιασουν οἱ αν- δρες εκ του ιεζου, καταλειπόμεναι δὲ αἱ γυναῖκες δρωσἈκ εν 'τη νυκτὶ, οπόσα νόμος ες ιν αυταῖς ἀπελαυνονται δε ουχ οἱ ανδρες μόνον, ἀλλα κώτων κυνων το αρρεν. ἐς δε την ἐπιουσαν ἀφικομένωνες το ἰεζον των ἀνδρων, αἰ γυναῖκες τε ἐς αυτοῖς,
καὶ ἀνὰ μέρος ἐς τὰς γυναῖκας οἱ ανδρες γέλωτί τε
ε δωρα ὁμοιωe τὰ πάντα J. iure suspectum, quod amnis.stitieet ἄφθονα , quod ex lab- qui Lydiam et Phrygiam pediscipientibias ύδωρ ἄφθονον huc labitur, in Peloponnesum trans revocandun est. Datur, Palmer. Exercitat. p. 4 si recte emendasse mihi viderer, 7 -ων, πιτ., te pro Use 'Aλςec scribens' vieη τε ι J Hune quoque Io m Que ex Plinio H. N. L. V.
349쪽
nomen fluvii. vel illud in v eTie latere mihi videtur. Glim sorte fluvium Σῆν innui conjiciem Ptolem. Geogr. I, III.