Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

511쪽

μενος, προς μεν τον Βαλαμείρου ἀπεκρίνατο ὁτι αυ- τος εἰη προδότης καὶ πάντα ἐναντία οἷς υπέσχετο δράσας, οστις διαπολεμεῖν υποσχόμενος μόνος εἶτα καὶ βοήθειαν προσκαλέσαιτο ἄλλην, πάλιν δε την δυναμιν τι ν Ῥωμαίων καλέσας κρυφα προς Θευδέ- 5ριχον πράττει περὶ φιλίας ου δη καὶ αἰσθόμενοντον στρατηγὸν της Θράκης και τοὐς ἄλλους, ὁπόσοι τὰ Ῥωμαίων φρονουσι, μητε ἀπηντηκέναι μήτε συμβάλλειν αυτῶ τὰς δυνάμεις θαρσῆσαι, φοβουμενους

ἐνέδραν. νυν τε εἰ θελῆσαι προς αυτὸν πολεμῆσαι, Ιοἐπαγγέλλεσθαι αυτω ταυτα δώσειν νικῶντι, χρυσίου

λίτρας χιλίας, μυριάδας δ αργυρίου, πρόσοδόν τε

προς τούτοις νομισμάτων μυρίων ' και γάμον αυτῶδωσειν τῆς υλυβρίου παιδὸς ἡ ἄλλης των ἐνδοξων

γυναικῶν ἐν τy πόλει. ταυτά τε ἄμα λέγων των τε 15 ἀποσταλέντων παρ' αυτοὐ τοὐς πλείονας ἀξίαις ἐτίμησε, καὶ πρέσβεις ἀπέστειλε πρῶτον μεν Φιλόξενον, εἶτα γουλιανόν, εἴ πως ἄρα δύναιντο μεταπεῖσαι ξυρραγῆναι ἐκείνω. ώς δὲ Ουδεν ἔπειθε, πέμψας τοὐς στρατιώτας ἐς τον πόλεμον ῶρμα, και παρεκά- 20λει θαρσεῖν ῶς αυτὸς ἐκστρατεύσων καὶ κοινῆ σῶν ἐκείνοις ὁ,τι δν δέοι πεισόμενος. οι δὲ ώς ἐπήκουσαν οτι αυτὸς βασιλεὼς ἐξάγειν ἐθέλοι, ουτως ἔκαστος αυτῶν ἡπείγετο εαυτὰν ἐπιδεῖξαι βασιλεῖ πολ- λου ἄξιον ὁντα ῶστε καὶ οι πρότερον τοῖς ἡγεμόσιν 25 αὐτῶν, ἐφ' ω μη στρατεύοιντο, αργύρων διδόντες πάλιν ἐς τὸ μετέχειν τῆς ἐξοδου παρεῖχον. και πάν τες ἀνθήπτοντο τοί πολέμου ὀργῶντες ' και τούς τε κατασκόπους τοὐς παρὰ Θευδερίχου πεμφθέντας ἐζώγρησαν καὶ τῆς τοὐ Βαλαμείρου φυλακῆς μοῖραν κἐλθουσαν ἐπὶ τὸ Μακρὸν τεῖχος οἱ ἐκεῖ φυλάττοντες διαπρεπῶς ἀπεκρούσαντο. ἐπει δε ἐς την αυτos

512쪽

407 φερόμενος ὁ Ζηνων ἀνεχώρησε φυσιν, καὶ υπὸ τῆς συμφύτου ἀπεσβέσθη δειλίας, ἐνταὐθα οργίζονται

και χαλεπῶς ἔφερον, κατὰ συστάσεις τε γιγνόμενοι

ἐμέμφοντο ἀλλήλους τῆς ἔλης ἀτολμίας, εἰ χεῖράς τε

5 ἔχοντες καὶ βαστάζοντες οπλα μαλακίας τοιαύτης ἀκουειν ανέχονται, δι ἐς πόλεις ἄπασαι καὶ ἡ πῆσα Ῥωμαίων ἰσχυς ἐξαπόλωλε, πάντων ἐπ' ἐξουσίας

περικοπτόντων ἀ βουλοιντο. τοὐτον Ο Μαρτινιανὸς συνελόμενος τον θρο , πέμπει Ζήνωνι λέγων ὁτι1ο δεῖ τὸ στρατόπεδον ως τάχιστα διαλυειν, μή τι καὶ νεώτερον συνεστηκότες ἐργάσωνται. πέμψας ουν

ἐκέλευεν ἀπιέναι ἐκάστους ἐπὶ τὰ χειμάδια, ῶς προς τον Θευδέριχον ἐσομένης εἰρήνης. οἱ δὲ τον χάρακα

ἔλυσαν ' καὶ ἀπῆλθον οι πλείους τῆ διαλυσει αχθό- 15 μενοι, καὶ ὁτι θἀττον αυτοῖς χωρισθῆναι συνέβη, πρὶν ἄνδρα σκεψαμένους τοῖς κοινοῖς ἐπιστῆσαι, οὐ τῆς παρουσης λυμης ἀνακτῆσθαι την πολιτείαν οπωσ- Ουν δυνήσεται. Εxc. de legat. p. 96-97 Pari, 240243 Niobular.J2ο Oτι Ζήνων, ἐπεὶ διέλυσε την στρατιάν, πέμπει 17 προς Θευδέριχον, την εἰρήνην συνθέσθαι προς αυτὸν ὁπως καὶ δύναιντο. ἐν δε τουτω συστρέψας τηνεαυτοί δυναμιν ὁ παῖς ὁ Βαλαμείρου ἐπὶ τὰ προς 'ειδόπην παραγίγνεται μέρη, καὶ κατατεινάμενος κα- α ταεινάμενος Vales. τὰ κάλλιστα τῆς χωρας των Θρακῶν ἄπαντα καὶ εἴ τι ἐν κτηνικὸν ἀφαρπάζει. ἐξ τριψε δὲ ἄπαν τὸ αὐτόθι γεωργούν, κτείνων τε καὶ εἰσπράττων σπαράττων Bel k. ὁσα μὴ φέρειν ἡδυ- ναντο ἡ δυνατο Behic. . Θευδέριχος δὲ ταυτα ἀκού- ω σας γιγνόμενα, ῆδεσθαι μεν ἐλεγεν ὁτι φίλος αυτῶν καὶ υἱὸς λεγόμενος ταυτα αυτοῖς δρωο, ἄχθεσθαι μέντοι ὁτι τῆς ἐκείνων ἀνοίας ἐν τοῖς γεωργοῖς βλέ-

513쪽

πει γιγνομένην την δίκην, ἁν οὐδε φθειρομενων Ζηνωνά γε η Βηρίναν ουδ' ὁπωσosν ἐπιστρέφεσθαι.ως δὲ ηλθον οι πρέσβεις, τίθενται την εἰρήνην ἐφ' ω τε μυρίοις μὲν καὶ τρισχιλίοις ἀνδράσιν οἷς θέλοι Θευδέριχος συντάξεις τε καὶ τροφὴν χορηγεῖν βασι- ελέα, δυοῖν δὲ αυτον σχολων προβάλλεσθαι ἄρχοντα,

ἀπολαβεῖν αυτου την Ουσίαν, οσην πPότερον ει

χεν, λαβεῖν δὲ την ἐτέραν των δυο στρατηγιῶν των περὶ βασιλέα, καὶ ἔχειν τὰς αξίας, ἐς ας ἡδη προῆκτο υπὸ τω Βασιλίσκου. περὶ-των κηδεστῶν, εἰ ioμεν ἐτελευτησαν, ως ἔλεγεν ὁ Ζήνων, μηδὲν εἶναι οἱ πρῆγμα ' εἰ δὲ ζῶσι, λαβόντας ἡνπερ εἶχον ουσίαν οἰκεῖν πόλιν ἐν αυτὸς δοκιμάσειε Ζήνων. ταῶτα ως συνέδοξε, παυσας τον Βαλαμείρου τῆς αρχῆς ὁ βασιλευς στρατηγὸν αντ' ἐκείνου Θευδέριχον ποιε&αι, i5 καὶ χρήματα ἔπεμψεν, οσα ἔδει αυτίκα διανεῖμαι τοῖς Γότθοις. Exc. de legat. p. 90-91 Par. ,267 68 Nieb J18 'μι ὁ Βαλαμήρου υπὸ των ' μαίων στρατηγῶν πολλους των ἰδίων ἀποβαλών, ου μικρὰν ἔχων οργὴν τω πάθει ἀπέδραμεν, αφειδῶς ο,τι ἐν ποσὶν 2οευροι καίων τε καὶ φονευων, καὶ την πρώτην τῆς Μακεδονίας πόλιν τούς Στόβους ἐπόρθησε, καὶ των γε στρατιωτῶν τῶν ταύτη ἐμφρουρουντων τους ἀντιστάντας ἀπέκτεινεν. ως δὲ τῆ Θεσσαλονίκη ἐγγύθεν ἐφεδρευων ῆγγέλθη ο βάρβαρος, αυτίκα οἱ 25 πολῖται νομίσαντες ἐκ δόλου τὰ ἐν τῆ προτεραία ἀνεγνῶσθαι γράμματα καὶ την πόλιν βουλεσθαι Ζήνωνά τε καὶ αυτὸν ἐκείνω παραδουναι, συστρα φέντες ἐν σφίσιν αὐτοῖς τὰς του Ζήνωνος στήλας καταβάλλουσι πάσας, καὶ αυτὸν ὁρμήσαντες τον κύπαρχον ετοιμοι διασπάσαι ἰσαν. οἱ δε κομισάμενοι πυρ ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον ἐμπιπράναι ἔμελλον, εἰ

514쪽

καὶ τὸ ατακτούν λόγοις πραεσι κατέστειλαν, λέγοντες ουτε αυτὸν αἴτιον εἶναι τούτου Ουτε τον βασιλέα τῆs πόλει τι δυσχερὲς ἡ κακὸν βεβουλευσθαι, τῆς τε πόλεως χρῆναι ποιήσασθαι φυλακήν, ὀτω αν ἐθέλωσι καὶ ου ηγosνται πιστὸν ἐπιτρέποντες ταύτην. οἱ δὲ τὰς κλεῖς των πυλῶν ἐκ του ὁπαρχου λαβόντες τω ἀρχιερεῖ ἔδοσαν, καὶ ἀπὸ των ἐνόντων φρουραν ἐπε- 16 νόησαν ώς ὴ δύναντο πλείστην καὶ τον στρατηγὸν ἔστεργον. ἐν δε τούτω ὁ Ζήνων πυθόμενος του κατέχοντα κίνδυνον, καὶ ἰδὼν ώς ουδενὸς βουλομένου μάχεσθαι ἄριστον εἴη σπονδαῖς ἐν κακοῖς μετρίαις τῆς των πόλεων φθορῆς ἐπισχεῖν τον βάρβαρον,15 'Αρτεμίδωρον πέμπει καὶ Φωκῶν του οτε ἐν στρατηγὸς γραμματέα αυτῶ τῆς αρχῆς ὁντα. οῖ ἐλθόντες ἔλεγον ὁτι ' σε ὁ βασιλεὐς φίλον ἐποιήσατο, καὶ ἀξίαις, αῖ εἰσι λαμπρόταται Ρωμαίοις, σεμνῶς ἐπεκόσμησε, καὶ ἄρχειν των μεγίστων ταγμάτων ἐποίησεν,26 Ουδὲν οἱάπερ ἀνδρὶ ἀπιστήσας βαρβάρω. συ δὲ Ουκωμεν ὁπως ταῖς των κοινῶν δυσμενῶν ἀπάταις υπαχθεὶς τά τε υπάρχοντά σοι ἀγαθὰ διέφθειρας καὶ τῆς ευδαιμονίας τῆς σῆς ἄλλον ἐποίησας ώς Ουκ ἔδει σε κύριον. -κ ἄν δίκαιος εἴης τω βασιλεῖ ἐγκα- λ λῶν ἄν ἐς εαυτὸν ἄμα καὶ ἐς ἐκεῖνον ἐξήμαρτες. νύνουν ἐπειδὴ σαυτὸν ἐς τοὐτο κατέστησας, υπόλοιπόν σοί ἐστιν ἐκ τῆς παρουσης τύχης τῆς τε κατὰ των ω- νῶν καὶ τωυ πόλεων βλάβης ἐπισχε, Γως ad i. Nieb.J οἷόν τε, πέμποντα δὲ πρεσβείαν πειρῆσθαί τι μέτριονιο παρὰ τοὐ βασιλέως ἀγαθοῶ ἔντος ευρίσκεσθαι. ὁ δὲ πεισθεὶς ἄνδρας μὲν ἐπὶ τὸ Βυζαντιον συν αυτοῖς αποπέμπει, αυτὸς δὲ του μὲν καίειν ξ φονεύειν τοὐς

515쪽

410 ΜΑLCHIανθρώπους ἀνεῖργε το στράτευμα, οὐ μέντοι ἐδυνατο πάντων οντας απόρους τὰ γουν ἐπιτήδεια ἐκπορίσαι κωλυειν. καὶ δη προΓὼν ηλθεν ἐπὶ την ψάκλειαντην ἐν Μακεδονία, καὶ του ἀρχιερέως του ἐν ταυτllτῆ πόλει πολλὰ καὶ παντοδαπὰ τη στρατιὰ καὶ αυτω 5 ἀποστείλαντος δῶρα την τε χώραν ἀπαθῆ πῆσαν διεφυλαξε καὶ Ουδεν τους Οἰκοῶντας ἐνταυθα παρα- λυπῶν ἐκ των ταυτη μόρων μερῶν Ηοescli., φορων Nieb. το πλῆθος ἐπιεικῶς ἐπειρῶτο διάγειν. ἐς δὲ το ζάντιον ώς ηλθον οἱ παρ' αυτου σταλέντες πρέσ- Ιοβεις, ἔλεγον οτι δέοι ταχεως περὶ πάντων -τοκράτορα αυτω πρεσβευτην ἀποστεῖλαι, ώς ουχ ολ τε πλῆθος ἄπειρον εἴργειν ἐπὶ πλείονα χρόνον της ἀφ' ἁναν δυναιντο ωφελεῖσθαι ad i. Nieb.J βλάβης. ὁ 'Aδαμάντιον τον Βιβιανου παῖδα, πατρίκιόν τε ἔντα καὶ 15 πολιαρχήσαντα, προσθεὶς αυτω καὶ τιμην υπατικὴν ἔπεμψε παραγγείλας, χώραν μὲν αυτω δουναι ἐν Παυ-

ταλία, η της μὲν Ἱλλυρικῆς μοίρας ἐστὶν ἐπαρχία, Ουπολυ δε ἀπέχουσα των ἐσβολῶν της Θράκης, ὀπως, εἴτε Θευδέριχος ὁ Πιαρίου ἐγχειροίη τι κινεῖν, ἔφεδρον m

ἔχοι αυτὸν ἐγγυθεν κατ' ἐκείνου, εἴτε αυτὰς ταράττειν τὰ συγκείμενα θέλοι, ἐν μέσω αυτὸν ἔχων των τε Ἱλλυρικῶν καὶ τῶν Θρακίων δυνάμεων ευκολώτερον αυτου περιεῖναι δυναιτο. εἰ δε τροφῶν ἀπο-οεω τῶ στρατευματι λέγοι τον παρόντα ἐνιαυτόν,

ἄτε μήτε ἐνσπείρας μήτε καρπου ἐλπίδα ἔχων ἐν Παυταλία, ἔδωκε λίτρας χρυσίου ἀπιόντι διακοσίας, ἶς ἐκέλευε δόντα τῶ υπάρχω τῶ ἐκεῖ ποιῆσαι τὴν δαπάνην αυτοῖς ἐς Παυταλίαν χορηγῆσαι τὴν ἐπαρ- κοὐσαν. ἔτι δε του πρεσβευτου ἔντος ἐν Βυζαντίω, βοστρατιῶται συστάντες ἐν τῆ Θεσσαλονίκy τον υπαρχον μάννην προῖόντα φυλάξαντες ξιφήρεις ώρμησαν

asti

516쪽

τιος, καὶ ταύτα κατέστησεν. ὁ δε Βαλαμήρου, ἐν ω τὰ της Θεσσαλονίκης ἐγένετο, περὶ 'φάκλειαν ἐμενεν, και ἐπὶ την πιπειρον πέμπει προς Σιδιμ νδον, ἐκ μεν της αυτῆς φυλῆς τὰ ἀνέκαθεν ὁντα, δοκοίντα sδε τότε εἶναι Ῥωμαίοις υπόσπονδον καὶ ἐν τῆ κατ' Ἐπίδαμνον υπείρω χώραν τε νεμόμενον καὶ ευδαίμονα κλῆρον καὶ παρὰ βασιλεως δεχόμενον συντάξεις. ανεψιὸς δὲ ἐν Ουτος Αἰδογγου, Βηρίνης τε μάλιστα ἔντος οἰκειοτάτου καὶ την των λεγομένων Ιοδομεστίκων αρχὴν ἄρχοντος, μεγάλην τινὰ ουσαν των περὶ βασιλέα. προς τοὐτον ουν ἔπεμπε, τῆς τε παλαιῆς αυτὸν συγγενείας ἀναμιμνήσκων καὶ ἀξιων ἐξευρεῖν καὶ συμπρῆξαι τρόπον, δι' ου τῆς τε Ἐπιδάμνου καὶ τῆς ἄλλης μείρου δυνηθείη κρατήσας i5 στῆναι τῆς πολλῆς πλάνης, και ἱδρύσας εαυτὸν ἐν πόλει καὶ τείχεσιν ἐντεsθεν ῶς αν διδω δέχεσθαι τὸ συμβαῖνον. Σιδιμούνδος δε ταῶτα παρ' αυτos δεξάμενος, και βάρβαρος βαρβάρω συνοικεῖν ἡ Ρωμαίοις ἡγησάμενος κρεῖττον, ἐλθὼν ἐς Ἐπίδαμνον καὶ ἰδία Ψυμετιὼν τῶν πολιτῶν ἔκαστον ώς δῆθεν κατ' εἴνοιαν συνεβούλευεν αὐτοῖς, ἄ τε ἔκαστος ἔχει θἀττον ἡπεκ-

τίθεσθαι καὶ αυτοὐς ῆ ἐς νήσους ἡ πόλιν ποι σώζεσθαι, λέγων ώς βάρβαρος ἐπὶ ταυτην ἄρμηται καιοτι τῶ βασιλεῖ ταλα δοκουντά ἐστι καὶ ώς 'Aδαμάν- 25τιος ἐπὶ ταῶτα πεμφθείη ' κρεῖττον ουν εἶναι αὐτοῖς, ως ἔτι ἄπεστιν, κατὰ πλείονα σχολὴν τὰ κατ' αὐ-τους διοικήσασθαι. ταῶτα και τοῖς στρατιώταις ἴλε-γων ad i. Nieb.J τοῖς ἐκεῖ φυλάττουσιν, ουσιν ῶς δισχιλίοις, οῖ καὶ ἀμύνασθαι ἐπιόντα πρός γε τὸ παρα- ω

χρῆμα ἐαδίως ἡδύναντο, ἔπεισεν ὁμοὐ πάντας ἐκλιπεῖν Ἐπίδαμνον, καὶ λέγων καὶ ταράττων καὶ φήμην αεὶ

517쪽

καιρον πειρωμενος εμβάλλειν, καὶ οτι βασιλει ἀπεχθήσονται μῶλλον ἀντιστῆναι θέλοντες, καὶ προς τον Βαλαμήρου ευθέως ἐπέστελλεν ώς τάχος ἐπείγεσθαι. ὁ δὲ τό του Σιδιμουνδου ἐπέμενε δήλωμα καὶ τηναυτου αδελφην νόσφ κατεχομένην, ἐξ ἐς δεελευτησε. εφανερὰν μέντοι της καθέδρας πρόφασιν ἐποιεῖτο τηντου πρεσβευτου παρὰ Ζηνωνος ἄφιξιν καὶ τὸ βουλε- σθαι μαθεῖν οπως προς αυτον ἔχει τα ἐκ του βασι- λεως. ἐπεὶ δὲ την αδελφην μὲν ἀποθανουσαν ἔθαψεν, τὰ δὲ παρὰ Σιδιμουνδου ἀπήντησε καλουντα, id προς τους Ηρακλειώτας ἐκλιπόντας μὲν την πόλιν, ἐς φρουριον δὲ ἰσχυρὸν ἀνασκευασαμένους, πέμψας

ἀπητει σῖτον πολυν τινα καὶ οἶνον, οπως τω στρατῶ ἔχοι ἀπιὼν ἐφόδια. οἱ δε ουδεν εφασαν αυτω δυνα- σθαι . . . ἐν τοσαυταις ἡμέραις λέγοντες οσον εἶχον i5

ἐπὶ φρουρίω γε μικρω δεδαπανῆσθαι. ὁ δὲ πρὸς οργην τὰ πλεῖστα τῆς πόλεως ἐμπρήσας, ἀνδρῶν ου-

σης ἐρημου, ευθυς ἀπανίσταται. καὶ κατὰ την δυσοδον καὶ στενὴν ὁδον την ἐπὶ την νεαν λεγομένην Ἐπειρον ἀπάγουσαν ἀναστήσας ῆλαυνε, καὶ προ- 2οπέμπει τους ἱππεῖς τὰ ἄκρα τη στρατιὰ προκαταληψομένους, καὶ ως ἀνέλπιστοί εἰσι κατ' ἐκεινων χωρήσειν, ἐξ ἐφοδου ἀθρόας ἐκκρουσοντας την φυλακήν, Θις ἐν αυτόθι. οἱ δὲ ως ἀνέβησαν, οἱ ἐπὶ τῶ τειχίω . φρουρουντες στρατιῶται το τε πλῆθος ἰδόντες καὶ 25 πρὸς τὸ αἰφνίδιον αυτῶν καταπλαγέντες Ουτε ἐς αλκῆν ἔτι τραπέσθαι υπέμειναν ουτε λογισμὸν ἔσχον ἀποζευξαι τὸ τείχισμα, ἀλλ' ωρμησαν φευγειν, υπὸ τῆς ἐκπλήξεως ἀπεριοπτοι πάντων των ἐς τὸν τότε καιρὸν ωφελῆσαι δυναμένων. οἱ δὲ κατὰ πολλὴν κἐρημίαν προσιόντες ἐχώρουν, ἐπὶ του στόματος αυτὰς ο Θευδέριχος, Σόας δὲ ὁ μεγιστος των υπ αυτὸν στρ

stin

518쪽

ἔτερος τῶν Βαλαμείρου παίδων επὶ τῆς Ουραγίας. Θευδέριχος μὲν οὐν προκαταβὰς καὶ θαρσῶν, ώς οὐδεὶς ην αὐτοῖς ἐφεπόμενος, τοῖς ἐπὶ των ἀμαξων καὶ 5 τοῖς ἄλλοις σκευοφόροις ειπε προχωρεῖν' αυτὸς δὲ ἡπείγετο φθάσαι προκαταλαβὼν ἐν αν δύναιτο πόλιν. καὶ προς μεν την Λυχνιδὸν ἐπελθὼν ἀπεκρου- σθη, ἐπὶ ὀχυρου κειμένην καὶ πηγῶν ἔνδον πλήρη, καὶ σίτου προενόντος. ἀναστὰς δε ἐκεῖθεν τήν τε 1ο Σκαμπίαν αἱρεῖ, τῶν οἰκητόρων αυτὴν πάλαι ἐκλελοιπότων, καὶ ἐξ αυτῆς ὁρμήσας Απίδαμνον λαμβάνει. υδαμάντιος δε ταῶτα πυθόμενος προπέμπει τῶν ἱππέων τῶν βασιλείων τινά, ους μαγιστριανους κα λοῶσι, μεμφόμενός τε αὐτῶ παρὰ τὴν υπόσχεσιν τῆς 15 πρεσβείας ποιουντι καὶ κελευων ῆρεμεῖν καὶ μήτε πλοῖα λαβεῖν μήτ' ἄλλο τι τῶν παρόντων πλέον νεωτερίσαι, εις ἄν αυτὸς ἔχθρ' ἀποστεῖλαι δὲ καὶ ἄνδρα, οστις τα πιστὰ δώσει τῆς μετὰ τὴν πρεσβείαν αυθις ἀναχωρήσεως καὶ τῆς ἴλης ἀδείας. ταὐτά τε προς κ εκεῖνον ἐπέστελλε καὶ αυτὸς ἄρας ἀπὸ Θεσσαλονίκης ἔρχεται ἐς Ἐδεσσαν, ὁπου ἡν Σαβινιανός, συν δε

αὐτῶ και Φιλόξενος. καὶ τάς τε δέλτους αὐτῶ παρέχουσι καὶ στρατηγὸν ἀποφαίνουσι, καὶ περὶ τῶν παρόντων ευ διεβουλευοντο. καὶ τὸ μὲν ἐπιχειρε 25 τοῖς βαρβάροις πορευομένοις οὐκ ασφαλες ἐδόκει, ολίγων μεν συνόντων αὐτῶ Σαβινιανῶ μισθοφόρων οἰκείων, τῆς δὲ δημοσίας στρατιὰς καὶ τῶν κοινῶν ταγμάτων τῶν μεν διεσπαρμένων κατὰ πόλεις, τῶν μετὰ του στρατηγos 'Oνουλφου ἀκολουθούντων. M ἐδόκει δὲ πέμπειν απανταχοῶ προστάγματα συγκα- λοῶντα τοὐς στρατιώτας καὶ τον στρατηγὸν δηλοῶντα

προπέμπειν τον πρεσβευτήν. ήδη δὲ ὁρμωμένοις ὁ

519쪽

παρὰ του υδαμαντίου προαπεσταλμένος ἱππευς ἀπαντα, τον των βαρβάρων ἔχων ἱερέα, ον οἱ μι- στιανοὶ καλοίσι πρεσβύτερον, ως πίστιν της ἀδείας αυτῶ ἐπιθήσοντα. ἔχοντες Ουν αυτον συν αυτοῖς ἡπείγοντο, καὶ ἀφικνουνται ἐς Λυχνιδόν. των δε 5

ἐκ τῆς πόλεως των ἐν ταῖς ἀξίαις, παλαιόπλουτός τε γὰρ αὐτη καὶ ευδαίμων ἡ πόλις, καὶ των ἄλλων ἀπαντησάντων, ἐσέρχονται ἐνταυθα. καὶ ἀποστέλλει πάλιν ωδαμάντιος ἐς Ἐπίδαμνον, κελευων ἡ αυτὸν τον Θευδέριχον ἔς τι των περὶ Λυχνιδὸν χωρίων iο ἀπαντῆσαι μετ' ολίγων διαλεξόμενον αυτῶ περὶ ων ἀπέσταλτο, ἡ, εἰβούλοιτο, αυτὸν ἐλθεῖν ἐς Ἐπίδαμνον, πέμψαι ὁμηρους ἐς Λυχνιδὸν Σόαν τε τον αυτοὐστρατηγὸν καὶ Λαγίσθεον, φυλαχθησομένους εις ἀναυτὸς ἐπανέλθρ. ὁ δὲ πέμπει μὲν τούτους, ἐκέλευσε 15δὲ αυτοὐς περιμεῖναι ἐν Σκαμπία καὶ προαποστεῖλαι ἄνδρα, δς τον Σαβινιανὸν ὁρκώσει η μην ἐπανιόντος σωου του 'Aδαμαντίου καὶ αυτὀν τους ὁμηρους ἀπαθεῖς ἀποπέμψαι. ὁ δὲ Σαβινιανὸς Ουκ ἄν ἔφη ὀμεῖσθαι ' ουδὲ γὰρ ἐν τω πρόσθεν χρόνω ὀμωμο- 2οκέναι ἐπ' οὐδενὶ πράγματι, καὶ τὸ πάλαι αυτῶ δόξαν οὐκ ἀν νυν καταλύσειν. καὶ του 'Aδαμαντίου λέγον- τος ώς ανάγκη συγχωρῆσαι τῶ καιρῶ ἡ ἄπρακτον εἶναι την πρεσβείαν ' ου γὰρ αυτὸν ἀπελθεῖν μή τι κώὶ ἐνέχυρον του σώματος λαβόντα Ουδὲν μῶλλον Δ ἐπείσθη, ἀλλ' ἐκεῖνον μὲν ἔφη εἰδέναι τὸ ἐαυτῶ πρακτέον, αυτὸν δε ουδεν ποιήσειν παρὰ τον αυτοὐνόμον. ἐνταυθα υδαμάντιος καταστὰς ἐς ἄπορον, λαβὼν στρατιώτας διακοσίους, δι ὀχθων τε ἀβατων καὶ ὁδου ἀδηλου μὲν τοῖς πολλοῖς, στενῆς δε καὶ ω ἀτριβους καὶ τότε πρῶτον Ἀπους, ώς ἐλέγετο, δεξαμενης, ἀφ' εσπέρας ὁρμήσας καὶ κύκλω περιελθὼν

ι δὲ

520쪽

FRAGMENTA.

ἔρχεται ἐς φρουρων Ἐπιδάμνου πλησίον επὶ λόφου υψηλου κείμενον και αλλως ἄμαχον, ω φάραγξ ὐπέκειτο βαθεῖα καὶ παρὰ την φάραγγα ποταμὸς βαθῖς

ἔρρει. ἐνταὐθα μεταπέμπεται τον Θευδέριχον. καὶ 5 O μεν υπακουσας ἔρχεται, καὶ την αλλην στρατιὰν πόρρω καταστήσας συν ὀλίγοις ιππείσι προς τον ποταμὸν ἀφικνεῖται. 'Aδαμάντιος δὲ κύκλω περὶ τον λόφον τάξας στρατιώτας, οπως μη κυκλωσις πα9'εκείνου γένηται, ὁποκαταβὰς ἐς πετραν, ἀφ' ἡς ην

10 ακουστόν, καὶ κελεύσας κἀκείνω τους ἄλλους ἀποπέμψαι, μόνος διελεγετο μόνω. καὶ καταστὰς ὁ Θευδέριχος κατηγορει μαίων, ως ἐδόκει, δίκαια, λέγων ἔτι Ἀγω μὲν ἔξω της ὁλης Θράκης διατρίβειν

ξρουμην, πόρρω προς την Σκυθίαν, ὁπου μενων 15 οἴτε ἐνοχλεω ἐνόμιζον ουδενα, ἐτοίμως δὲ βασιλεῖ ἡπακούσεσθαι ἐντεsθεν ἐς ὁ,τι προστάξειεν. υμεῖς δε καλέσαντες ώς ἐπὶ τον πόλεμον τον προς Θευδώριχον, πρῶτον μὲν υπέσχεσθε τον τῆς Θράκης στρατηγὸν μετὰ τῆς δυνάμεως ευθύς μοι παρέσεσθαι, ὁς εο οὐδαμos ἐφάνη, ἔπειτα καὶ Κλαύδιον τον του θικοὐ ταμίαν συν τῶ ξενικῶ ῆξειν, δν ουδὲ αυτὸν εἶδον, τρίτον καὶ ηγεμόνας οδῶν μοι δεδώκατε, οῖ τὰς εὐπορωτέρας των οδῶν ἐάσαντες τὰς ἐς τους πολεμίους φερούσας ἀπήγαγον δι' ὀρθίας ατραetos 25 καὶ κρημνῶν αμφιρροπων, ἐν οἷς παρὰ μικρὸν ἡλ- θον, σῶν ἱππεὐσί τε ἰών, ώς εἰκός, καὶ αμάξαις καὶ στρατοπέδων κατασκευῆ, ἐπιθεμένων ἡμῖν ἄφνω τῶν πολεμίων, ἄμα τῶ ἐμῶ πλήθει παντὶ ἀπολέσθαι καθάπαξ. ἐνταὐθα αναγκαίαν ἐβιάσθην σύμβασιν προς 3ο αυτοὐς ποιήσασθαι οἷς χρὴ πολλὴν χάριν ἔχειν, ὁτιυφ' υμῶν προδοθέντα δυνάμενοι καὶ διαφθεῖραι διεσωσαν γε δμως. V υδαμάντιος δὲ τῶν τε τοὐ