Mythographoi scriptores poeticae historiae Graeci edidit Antonius Westermann

발행: 1843년

분량: 482페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

361쪽

μίσαι, ἐξελέσθαι δὲ και ἄπερ ἱερεῖα ἐκόμιζε, τον δε μετὰ των όrαίρων παρὰ τον ρουν ἔρχεσθαι, ἐυς ἀν ἀφίκωνται

1 dot περ αὐτω συμμίξαι τὼ πολυτροπον υπεσημήνατο γύναιον. ἔνθα γινόμενον και ύ φόλα τοῖς δαίμοσι πάντα πεποιηκότα και ἀναγαγόντα ἐξ 'AHου τόν τε Ι ειρεσίαν και τὰς των σνγγενῶν τε καὶ συνήθων φυχάς, μαθόντα δἐ ίπερ εδει πα- λῖν νσrερον, ἐκεῖθεν ἐπι τιν να, ἐπανεληλυθεναι, μή ποτε

ιέναι τὴν παντελῆ τοῖ καλοῖ τε καὶ συμφόροντος ἄγνοι , ἔνθα πονηρά τινα εἴδωλα καὶ σκαιοί τινες καὶ ἄγριοι δή - 25νες κατοικοῖσιν υφ' ἐς καὶ κατὰ μικρὰν υπαγόμενος τω γλυκεῖ ταύτης θείματι, τό δἐ των ανζλίων καὶ σκοτεινῶν τῆς -κίας ἔργων παρασυρόμενος, εM αντά γε φθάνει - τῆς ὰπωλείας περατα ἔνθα καὶ θύει πρῆξιν καὶ λόγον καὶ

ὐιανόζμα και πάντα τὰ τῆς φυχῆς καταχαρ. ζεται μόθη uas ων κατείδωλος γένεται καὶ βόβολος καὶ ανύσιος, ζῶν μόντοι-ως καὶ παρὰ τῆ φύσει κείμενον ἔχων τὀ δύνασθαι τοῖσκότους ἐξαναδῖναι. ἄλλ' εi Mν ἐκ μετανοίας ἐκεῖνεν φυγὴ τινι χρήσαιτο, πρὶν ἡ δεινὰ μοῖρα τοῖ θανάτου γοργῶς αὐτῶ τυν γάνατον ἐπιστήσει και τῆς παγίω7ς υπεκστήσει ζωῆς, M πανεισιν ὰνανήφως ἐπὶ τὴν πρωτιν τῆς νοχῆς χώραν, ὐπ'v

362쪽

I E U . IXIS ERRORIBUS VI. VII. 337

363쪽

ταύτης πόδας μἐν ειναι δυώδεκα ἔξ δἐ περιμήκεες τραχήλονς

ξώσαντα ἐφικέσθαι gwδὴ καὶ αεὶ διαφθείρειν τὰς τυν στε- νωπὀν ἐκεῖνον παραπλέουσαρ ναῖς, ῶσθ' ὀμοῖ τε ἀλλήλοις ἐπινέρεσθαι πίνακάς τε καὶ ἀνδρῶν σώματα ἡπό τε τῶν rων καὶ τῆψ ἐπικεχυμένης γDέλλης τοῖ ὀλεθρίου πνρής,

364쪽

της τοι τωνὶ δαίμων, ὁ δεινὰς καὶ ἄγριος κνων, Oiκεῖ, το μέν-2 τοι κρυπτόμενος τῆς κακίας, - δἐ καὶ νοινόμειπις, καὶ διὰμφοτόοων τελειος γνωριζόμενος πρός τε το ἐπιθέσθαι πανουργγως καὶ μετεωρίσαι ἐπὶ τον υ φηλόν τουτονὶ σκόπελον τῆς ἐπάρσεως, εῖτα καὶ σπαράμι τῆ τριστοίχω κακω ὀλε-ορίων ὀδόντων, εἴτουν ὰποστασίας, μισανε ρωπίας κυὶ με- βγαλαυχίας, ά δὴ κατὰ παντός γε τρόπου χρηστου δι αiῶνος νοσεῖ, περισκοπῶν ἀεὶ καὶ διαρπάζων ὐ καθόλου ἡ μερικῶρ τοὐς ἐν βίω πλίοντας. καὶ τὰ μέν ἐστι ταῖτα ' θάτερα δἐ τὰ κατὰ τὰ σῶμα, ἡνω ὰ μἐν και αντὰ καὶ περιφανῆ εἰς

ἀπώλειαν, χθαμαλώτερα δ' Ομως προς ἐκεῖνα καὶ ταπεινό-Mτερα διὰ το πρόδηλον τοῖ αλπους καὶ ἰνεπίδεικτον ἐν οἷς

κυὶ ἐρινεός ἐστι ἡ ὼγρια ι ἐν την φύσιν, γλυκεῖα δἐ την α λαυσιν ηδονή, vφ' ἡ καὶ πολλάκις τῆς ημόρας ὰναρροιβδεῖνπἐφυκε τὰ τῆς σαρκὼς ὁρμήματα, καὶ κυκοῖσαν τον ἄνθρωπον νῆν μἐν ίνω την φλόγα τῆς ἐπιθυμίας ρεπίζοντα, νυν ὁ. 35

365쪽

κάτω βάλλοντα, και πολλώττα ἐξεργαζύμενα πτώμrα φυχῶν ὁμοῖ καὶ σωμάτων τῆ προς ἄλληλα κοινωνία τον δὲ τοιοῖ τον σκόπελον παρεξελῆν ὁ κατ' vivaσόα μέτριος ἄν- λ ρωπος προηγεῖται, τω δ' ἐτέρω πλησιάζειν, εὶ ρ μάρον 5 ἐκεῖ μἐν γὰρ λόγω μόνθ' καὶ φιλαῖς ὁρμαῖς τῆς ' ροχῆς νοσῶν ὁ ῶν ρωπος ἐξελέγχεται καὶ ρμδίως ἔχει ἐπὶ τvν εξιν ἐπανελ- λεῖν, ἐνθάδε δ' αυ ἔργοις αὐτοῖς καταρρυπαινόμενος η δυσ

ls παρὰ της γνώμης ἡμῖν συμβαίνοντα ἐκουσίως καὶ τὰ παρατῆς υλζς ἐξωθεν δυσχερῆ, ἄπερ ἡ ἐκάτερα πάσχομεν ῆ δυοῖν

ἐτερον ἐξ ἀνάγκος, παρελθεῖν δ' οὐκ ἐὸι -'όrερα τον εM γένεσιν ηκοντα, ἄσπερ Ουδ' υμσσευς. m. Περὶ του πιλιον βοῶν. Καὶ τοιαυτην πλάνην i5ά ποστῆναι τὼν υβυσσόω φασίν. νῆσος ἐστι Θρρνακία προς τὰ ἐσπέρια Σικελίαν ἡ νέα γλῶσσα καλεῖ), ην καὶ ἀνακεῖσθαι τῆ ποιήσει λέγεται κτῆμα πιι φ, βορος αὐτῶ πλείστας καὶ πρόβατα καλὰ τρέφουσαν. i. δα τόν υδυσσέα μετα τῶν ἐωίρων παραγενόμενον μυκηθμου βοῶν καὶ πρυβώτων αυ- 20 λε μόνων ὰκοsσαι, ταχέως δἐ φερογειν ἐκεῖθεν του ιλλυκελεῖσαι την νῆσον τους δ' ἐταίρους μὴ βουλεσθαι πονροδεδαμασμένους καὶ ἀγρυπνιμ, δεδιότας δὲ καὶ τους κατανύκτα γενομόνους ανόμους ἐν του πελάγει, μή ποτε κακον τι πώ λοιεν Dφ' ὼν τόν υ δυσσέα ἐκβιασθμτα αλ λώ γε παραυτῶν ὁρκον λαβεῖν, μηδέπω τῶν ἱερῶν βοῶν ν ὀίων αφα-

σθυε. ου γεγονότος καὶ τῶν ἐταίρων ἐκβάντων, ειτα φωγόντων τε καὶ κοιμη, ἐντων νύκτα ῶνεμον πνευσαε συν λαμλαπι μάλα σφοδρὰ καὶ τ- πλονν αποπαυσαι. καὶ τοτ αυ

τὸν υδυσσέα δημvγορῆσαι, μηδ' ἄν τι καὶ γένηται τῶν λείων 30 κτημάτων ἄφασθαι, προσότι δὲ καὶ ἀπειλὴν ἐπιθεῖναι ' τους δὲ τέως μἐν πείθεσθαι, νότου δ' ώληκτον πνέοντος καὶ τῶν ἐν τῶν νηὶ βρωμάτων ἐκλελοιπότων ὐλλον ἐπ' ώλλω τρέπεσθαι νυν μιν ορνιθας δερεύοντα, νυν δἐ ἐχθυῶντα, τειρεσθαι δ' ὁμως καὶ ταώτν γε το λιμμ. πρός ὁπερ ἀμηχανουντα τὸν οβ 25 σσω ὰ- την νῆσον ἐόναι εὐξασθαι, εἰ τις αυτ* θεόθεν φανείθ

366쪽

DE ULIXIS ERRORIBUS IX.

ὰρξάμενον βουλῆς, αλόν τε δη καὶ τορος ὰλλους απανrας εὶς την δάλασσαν διεκπεσεω τόν τοι νυν οδυσσεα Ο τι δη 20 καὶ δοάσειεν ὰποsODμενον σοχνότερον τοιrῶν διὰ τις νεώς,εως ὁ δεινὰς ἐκεῆνος κλύδων τὰ τείχη τῆς τρόπεως ἐξέλυσε τὼν δἐ ἄ- τω ἱστω ἱμάντι τὴν τρόπιν κατα σαντα ἐπεβεβηκέναι καὶ τοῖς κυμασιν ἐφεῖναι φέρεσθαι. καὶ ύ μέν φησιν ὁ μυθος ταλα ' πάρεστι δἐ νοεῖν ἐνθάδε καὶ τον ἐλίθιον25αυτόν, οἱας δέμας ἱεροσυλους τε καὶ ἐπιόρκους πρύττεται ἡ ποίησις, καὶ ώς διδάσκειν βούλεται ἄπαντας ανθρώπους σέβεον ἀεὶ δή ποτε των θεῖν καὶ περὶ τὰ θεῖα πράγματα ευ- ὰ σεῖσθαι, κάν βία τις ἐπαναλ κἀν του κυιρον, κἄν δεινου τινος ἐπήρεια προσώπου, κἀν του παντός γε τα δεινότατα οδιαπειλῆ τις ἀκριβείας ὰμελῆσαι. καὶ τὰ9 δεύτερα θεω τῆς προς αμον ὰτιμίας τα πάντα νομίζεται, υσα τις νανείη πλημμελήσας. εi J. καὶ αἷσθησιν τοὐ κρέασι καὶ τοῖς ρινοῖς περιάπτειν τά γε τῆς ποιήσεως βούλεται, ἀλλ' ἐκεῖνο προ του παντος δεῖξαι βούλεται, ώς καὶ πῆσα ι ἐν αiσχίων πρῆξις 3

367쪽

πανταχοῖ βοα τὴν του ποιήσαντος παρανομίαν, ἡ δε τῶν ἐπιόρκων και ἱεροσυλων τοσούrν μάλιστα, οσω καὶ εQ αὐτὰ το ελεῖον ὰναφωεe To δεινόν. κἄν ποτε μη παραπόδας τὰ τῆς δίκης ἐρπη, ὰλλ' ου πολύ γε υσυρον ἐξῆκει, εἴσπερ και1 θανόνrες μαρτυρουσιν οἰ του 'Oδυσσέως ναυαγ σαντος

X. Ἐτι περὶ Ναρνβδεως. Aέγεται τῆ ποιήσει δεινόν τινα και παγχάλεπον ἄθλον υποστῆναι τον Uδυσσέα καπὰ τὴν λάρυβδιν. τῆς γαρ νεως αυτ* θεηλάτρο δαρον γ10 εω ς μήνιδι πρὰς τοῖς ἐταιροις ἐξ ἀμηχανίας τυν ἐστον τῶν τρόπει ἰσχυρῶς συνδήσαντα ἐπινήχεσθαι. ἄνεμον δὲ δμως γενήσθαι νότον τω ἀνδρι ὰντιπρωρον, ωστε και αυθις μα- σθῆναι διαμετρῆσαι τὴν λάρυβδιν. καί τοί γε προς αυτ δδὴ μάλα δντος τω δεινφ αναρροιβδῆσαι τὴν θάλασσαν, ώςlδεἐώθει, τον δι αυτικα ἐπαρθῆναι τ9 μεγάλφ κυματι πρὀς τον μέγαν ἐρινεόν, ὰφxρημένον τὴν σχεδίαν, και ωσπερ τινὰ νυκτερίδα τουτω προσφυναι, ουτε πο ἔχοντα στηρίξαι τοὐς σφετερους πόδας, Οὐτ ἐπιβῆναι ' μακρῶν γὰρ ειναι τὰς ἐκελνου ρίζας, τους δε κλάδους μακρους τε καὶ αυτούς ὰπνωρ 20 μένονς τὴν Σώρυβδιν κατασκιάζοντας ών - καὶ α αλῶς μάλα εχεσθαι, μς ίω υπισθ εν τὰ κst- τον βυθοῖ εἰσδύντα ξύλα ἐξεμεθείν. ὀφι δὲ καὶ ταυτα φανο ναι οἶς δὴ ἐκεῖνον ἐπι- καiλιζόμενον οἶώ τισι κωπαις ταῖς χερσὶ τὴν θάλατταν ἐρέττειν, την μέντοι 22κυλλαν παρελθεῖν οὐδαμῶς ἐδουσαν 23 ἐκ θείας δηλαδὴ προνοίας καὶ ουτω δὴ ἐννῆμαρ τ0 πελάγει ἐμφέρεσθαι, πάντα τὰ δεινὰ ἐκ ναυαγίου υτιστώμενον. καὶἀ μόν φησιν ἡ ποίησις τοιαῖτα ' νοεῖν δὲ πάρεστι κἀνθάδε υδυσσέα μὲν τον κατὰ τοὐς λογισμοὐς ναυάγιον υπομεμενV κότα ῶνiυωπον καὶ τῶν δεινὴ λαρύβδει των τῆς σαρκὸς θ ἐπιθυμιῶν ἀνοψτως προδεδομόνον, ἐτες συχνάκις ἀναβρασσο- μόνη καὶ ἡν οὐ τὰ πονηρὰ των παθῶν τινάσσουσα κύματανποβρυχιον ποιεῖ τον ὐπ' αὐτῆς κλυδωνιζόμενονι ὰλλ' εὶ κατ' 'Oδυσσέα παρ' αὐτὰ γεγενημένος τὰ δεινὰ σωφρονεστι ρους λογισμοῖς ἀναλάβοι, αὐτίκα τ0 κινδύν* ὰντικαθίστα-

368쪽

N l. Περὶ Καλυς Ους, Ἀλκινόου καὶ ἐπιβολῆς τῆς

369쪽

ὰ δίφ, εἶξασαν δ' Ουν υμως ο κελεbmura, ἐπει μὴ ναυς παρῆν, ἐπι σχεδιας εὐτρεπίσαι τον 'Oδυσσω ἀναβῆναι, και καλῶς τόν τε Η.οῖν διαθεῖσαν και τὰ τῆ πομπῆ προσήκοντα ὰναστρέφω ἐπὶ το ώνγον. τὀν ει ὰρξώμενον πλεῖν ἐπιβεβουλευσθαι πρὸς του ἐξαρχῆς ὀργιζομένου δαίμονος, και τὴν l0 μἐν σχεδίαν κατὰ μέσπ ἐκτιναχθῆναι τὴν θάλασσαν στοδροτέροις τοῖς πνευμασιν, αυτὀν δῶ ἐφ ἐνι ξύλω της σχεδίας

πεσόντα και τὰς χεῖρας ἐπὶ το πέλαγος πετάσαντα πλεῖν, ὀ δι πολλὰ παθόντα κατὰ τὴν θάλατταν γὲ μνὰν και αυεις κω παντοῖα περικείμενον συμφορος εῖ ἐπι τὴν των Φαι

Dκων γον ἐκριφῆναι ' ειτ' ἐκεῖ ξενίας α oς τετροχηκότα παρὰ τῆς τοὐ βασιλεύοντος θυγατρὸς Ῥλκινόου, ειτα και παρ' αντου τε 'Aλκινόου καὶ τῆς γυναικος, καὶ πολλοῖς γε δώροις φιλοφρονοθόντα ἐκεῖθεν ὰπήμονα κατειληφέναι τὸν πατρίδα μετὰ τῶν φιλτάτων, και ΟDM - α ὰπονντὶ ὰπο- χο λαβόντα, ἀλλὰ σὐν ἀγῶνι μὰλ ιστα Ουκ ἀγεννεῖ, ἀπεκTονότατους βιαίους και ἀδίκορος μνηστῆρας τῆς σώφρονος Πηνελ πης και τῆς ἐπιβουλῆς ἐκείνων ἐξαρπάσαντα. και ταῖτα μινο μῖθος ὁ νους δ', ῶς ἐγWμαι, 'Ohσσόα βουλεται ειναι πάντ' ὀνθρωπον υπὸ συμφορῆς τι τετολμηκότα τῶν φαύλων και25 αἰσχρῶν ηδονῶν, οἰμώζοντα δ' ὐμως ἐπι τῶ πάθει και μέ γεῶνακλαιόμενον ἐπὶ τίνω σύντροφον σωφροσύνην και τὰ τῆς

νυχῆς ἡθη ἐπανελλῖν, μόλις ει θειοτέρα ἐπιτετιμ ότος τῆ

SEARCH

MENU NAVIGATION