De recta diphthongorum pronunciatione canones ex autographo R.P. Io. Baptistae Ricciolij è Societate Iesu fideliter exscripti, et à R.D. Petro Maruertio Soleriensi ... luci publicae dati. Accessit ad horum calcem apologetica responsio contrà eruditos

371쪽

nήm o a questa ei asserite, e noi professiamo, Me a conformesia nostra pronuntias a come abuso ero Ia condan- nate, abbracciando quem, colla quale se tronuntiano Aurum , Thesaurus , Causa, Euge, Eurva c. e ques solo ri- putaui vera manie , che , come disci conforme alia naturale, rigorosa e re ra pronuntia, per natura e rigor di dii-rongo. debba tenere neu quale solo conoscendo iera e perfita conglutinati me , volet e , che si pronunti Aue, Has , Hes c. con pronuntia eramente esse diuersa e molio disserentedalia nostra. His enim Philo-grammaticus in verbis , Primo se se distingue re testatur innegabiliter in particulis Aut, tau vocalem V ab vocali A ac si nullo modo inuicem necterentur se prorsus ratione qua eadem vocalis V solitarie sonat, ac nulla alia ab littera pendet, in adverbio Vtinam Secundo eandem rursum distinctionem intrudit imaginariam, nullo ab Amctore sanae mentis inuentam diph- thongos

372쪽

thongos inter, quae ingrediuntur dictiones Aurum, Thesaurus, ω uia nec non particulas ut, laud, quod satis alibi explosimus t risimus 3 exequiales ad Narnias , quas instar Praeficae lamentabunda confecit miser Anonymus super vi diphthongorum AV, E V quam deperditam , mortuamque sibi fingit cunctis in dictionibus Latinis, Graecis, viventemque tantummodo in particulis nuper commemo ratis, caeterisque eiusdem classis , ac formae. Quare hoc secundo delira mento praetermisso , regrediamur ad

primum. Si ergo vocalis, in hisco a particulis ut Haud simplicis soni 'Test, cum integra essentia unius syllabae . D Qconiuncti , seiunctique penitus a sono 'vocalis A quemadmodum a sono cuiuscunque litterae confinis discretus est sonus vocalis eiusdem V in adverbio Vtinam quomodo sibi cohaeret Ano nymus in Obseruatione S. IX. isthaec iactans Chi mal in Logo astuno est to duo pronuntiare A,U, E, V. Hui-

373쪽

quelis, tiavi, bat dire, che queuo. Me diciate, ea interpretare questa com

suma Aia vostra Aurina. Ecce unus.

idem nonymus diuersis in locis omnino similis ij Comoedo , qui diuersis sub personis multos Actores exequitur negat id , quod afirmat volens , quod vocalis , in particulis Aut de Ceu solum numerace differat . ab v quae sonat in adverbijs Vtinam. Hu, di que;sicut numerice dissert ea.dem ab V; quae ingreditur particulas Haud, uenec simulque negans, quod disiungi debeat a praecedente vocali: A , veli; cum euidenter, iuxta ipsius opinionem, sit ab his disiungenda . cuticia ad uerbi j Hi ibique Vtianam a quacunq; confini littera, uti su-73 pra notatum est, segregatur. Sed as

et omin, nectamusoue huic palmari ab-

374쪽

3 ssurdo aliam repugnantiam , quae cer

saltem partialiter alibi sit a nobis ob i ii ἡ.ι seruata , tamen nullam nauseam pro non1- creabit, mouebitque, cum apte huic taloco congruat Agens Anonymus dedisserentia specifica , atque numerica Litterarum in Obseruatione S. VII. pag. q. eam sitam. bene arbitratur in ratione soni ita ut quae necd/n nativitarerisant, neque diuerso ri ctu sunt pronunciandae , specifice conueniant, dolum dissideant numerice. Id compendiose continent haec eiusdem verba Doureus per credere, o ve, da suo Detirminatore, a late te disserenae numentia , cise accidentali, sepoco variano v appetisse quesie, cheren ono is se ira se molio disterenti,

erasia diuerse, quali professate, chesi

no is nonre pro nitri idest usurpantes, vel conficientes sonum vocalis . nunc uti iacitur in adverbio Vtinam, nunc ut essertur in dictione Nesaurus2cioe allegenericia e secustae secondo lequati a panto SIAMO DIFFERENTI. V 4 come

375쪽

. 336 come ne g. st quente per mesra consessione mostrarassi Paragraphus vero, iuxta succedens, quem appellat hic Anonynius, duas eas pronunciationes, quas amplectitur nostra superior parenthesis, exponit modo nimirum efferentes V eo lono, quem haec vocalis habet in Utinam modo altero , quo eadem potitur in ut Hinc igitur patet, litteras, ac potissimum vocales queis Consonantes animantur, inter se differre specifice ratione soni, quo diuerso modo pronunciantur; sicut differunt solummodo numerice, quando ut ita dicam,

diuersas quidem diuersis in dictionibus assequuntur ubicationes , sed diuerso

nullatenus modo, ac sono ex ore loquentis emergunt. Ergo, ut vocalis V. in adverbio Vtinam sit dicenda specifice conueniens cum ea vocali, quae ingreditur particulam ut nullam deberet pati utrobique soni diuersitatem: cum enim vis, Hacultas specifica litterarum sita sit in sono, si patiatur in hoc mutationem, patietur essentialem; essentiae

376쪽

essentiae enim sunt indivisibiles, quamobrem partialiter nequeunt laedi, quin totaliter violentur . Qui ergo Philo grammaticus dictis, una vice, conse tit ijs propositionibus , quas profert vliaci dum in Obseruatione II S. II. pag. 6. loquens de vocalibus, Diphthongon conficientibus hasque inter

numeratur VIait,pronunciandas NON FAM VALCHE DIMINUTIONE

ni S NO; in Latinis Animaduersionibus, Regiensi in Typographia cu-ss, affirmat, Ad Consiciendam Diphthongum esse opus Contractione , compressiane quadam Uocalium, Ita tam bis .cales, nica Vocis contentione'merantur quod demum nostrae sententiae

velificat, atq; LaurentiiVallae, qui vocalium vocem, in Diphthongo coeuntium, vult esse retusam Z Interrogo: Vocatis V in adverbijs Dinam inbi, Ubique efferenda ne est , nonyme, aliqua cum diminutione soni sui natiaui, simplicis,in aperti, ita ut opus habeat louuens, ad hoc ut illam bene.

377쪽

legitim expromat, Compressione, atq; Contractione Respondebis profecto, minime. Rursum rogo Eadem vocalis V in particulis Aut,in Senaali ne indiget, ut apte proferatur Compressione, contractionestri, nec nonum Imminutione Respondebis sine dubio, utique indiget. Igitur, ego infero , vocalis V in adverbio Visaeam differt specifice ab vocali , quae includitur in particulis Ast, ceu Prohatur haec illatio Ratio specifica vocalium per te constituta est in amnesni; ita ut illa inuicem specifice dissidere dicantur, quae in ratione soni mutuo differunt. Sed etiam per te vocati v in adverbio Vtinam differet, non solum leuiter, sed notabiliter, in Milone soni a vocali , quae ingreditur particulam ut Ergo illa ab hae sp eifice dissidet. Secunda Propositio, in qua concipi potest aliqua difficiatas,

vera effe demonstratur Nam toto Coelo inuicem distant sonus apertus

f se obtusas sed prior vocalis V re- Quirit

378쪽

quirit apertum, obtusem posterior edigo notabiliter ambae vocales inuicem distant Inula distare notabiliter jo- πω penum , ac obtusum tuis ipsis ex Thesibus ostendimus Diuersias rictus , ut habes in Obseruatione Italicari. VII. quo vocales pronunciantur, noram indicat notabilem diuersitatem: sed nullus negare potest, qui surditate laborans, ori non appareat ineptus i dex diuerso rictu , nempe diuersa iasiorum conformatione,'nos edi apertum,

atqae obtuseumo Igitur etiam per viconstat euidenter, vocalem V in adverbio Vtinam differre ab ea vocali V, quae admittitur in particula Ast . Igutur per te prior distat a posteriori specifice δε iterum ex tua confessione specifice conuenit eum eadem. II. His tamen non obstantibus, ha- ud minoris est iudicanda momenti ratio, vere neruosa, quamaffert An00y' in mus ut probet, vocalem V in aduer- bio Minam eiusdem specie dicendam, ta vis

cuius est vocalis V, contam in parti Mu

379쪽

3ε cula ut contineturq; sequenti forma -- in obseruatione .VI. Ma dictam Ans ambas vocales V utroque in loco sauere quesio sesso sono dispecie in

es ambedae sono ocali, iam due so no dotaretas D VGVAL TEMPOPROSO DIACO onde orando Hre, ue, NEC TEMPORUM momentis, me seni natiaitate aeuent, 'otremo an Medire che, c eiusdem periis eche, ni pronvinciandae eodem ricta . His c ex verbis deducere datur Ergo, sit Vocatis V in adverbio minam by

qualis temporis prosodiaci cum vocali V, quae includitur in particula Aut, vel istrobiquG ambae vocales sunt longae, vel ambae breues. Id manifestum. fit Primo, quia id significat

penes omnes Grammaticos Tempus Prosodiacum , vel mensura temporum

vocis, quam vidimus alibi examinari. ae definiri a Lexiphonia. Secundo, quia cum vocalis sit anima dictionis i hac n. mediantes sonat illa, conficitur, unde seques Concluso sqn-

380쪽

tiani Stoae cap. a. Epograph. Ibim'is

μe vocali superius demonstrauimus, 'equa vox, lentium persuader sequitur. propterea , quod uniuersae litterae dictionum materialiter se habeant atque formaliter solae vocales, illas ingressae, respective ad tempus prosodiacum debeant considerari. Hinc perpendendae si deligantur a Praeceptore dictiones hae, Cado,' Cedo, statim discipulum interrogat an vocales A, i in syllabis Ca, de Ce snt natura sua breuia dae, an vero longandae, praetermissa

quasi Consonante , quae, instar matertei, se se accommodat formae vocalis , idq; uniuersaliter de caeteris vocibus abfirmandum. Hoc praemissis, sic arguo: Vocatis V in particula ut est longa: vocalis V in adverbio Vtinam aquatis en temporis prosodiaci cum vocati . in particula eadem Atit, iuxta assertio nem Philo-grammatici. Ergo iuxta Philo-grammaticum vocalis V in aduer . bio