De recta diphthongorum pronunciatione canones ex autographo R.P. Io. Baptistae Ricciolij è Societate Iesu fideliter exscripti, et à R.D. Petro Maruertio Soleriensi ... luci publicae dati. Accessit ad horum calcem apologetica responsio contrà eruditos

381쪽

3sabio V dieenda longa est. Quam Propositionem huiusce Syllogismi negas , Anonymes Primam Ergo

contrario vocalis V in particula arnatura sua corripitur. Irerum, scabens eaput .sontem corrugam, renuis pQuid ergo affirmes, sentias , enun- ei . Dices fortasse, neq; contrahendam, neque longandam quia cum dimidiam syllabam tantummost sommet, alteram eiusdem medietatem comficiente vocali A, dici neque proinde

potest , quod sit breuis , aut longa . . Sed contra est Primo , nam si unam in syllabam coit vere vocalis, cum vocali Α, ita cum illa permiscetur haec, ut syllabar, resul antis ex ambabus νῆtraque sitnu naturam combibat quat/si illa nimirum syllaba corripitur, utraque vocalis dicenda breuis est a traque longa, si illa produeatur. Hinc si

roges, an vocalis E in dictione Musis sit breuis, an longa omnis enim vocalis penes Grecos,il suo modo penesLatinos,aut breuis, aut toga, aut anceps e respou-

382쪽

respondeo esse longam et quia syllaba,

quam una cum vocali A conssat vocalis Ε, suopte ingenio producitur. Sive ro rursum vineas cuiusnam quantita tis vocanda sit eadem vocalis Ε, in prae positione Praeci cum distinction e reia pondendum Sequente nimirum Con sinante aliqua , longari v.g. Praecedo ι corripi autem, alia vocali iuxta succe dente v. g. Praeuro syllaba uim ., quam conficiunt indistincte simul vocales A, ME, ibi producitur, hic corripitur. Et idem omnino solemne est re liquis in dictionibus, aut diphthongatis, aut Diphthongo carentibus. Contra est secundo ex Canone Despaut riano , qui habetur lib. a. cap. 8 alias commemorato Vnde obiter cognoscas, quando aliqua segregata Diphthongus breuiari primam vocalem illius Lip thongi Ex quo arguo: Ergo utraq; vocalis, nisi duas ambar soluantur in

syllabas , in Diphthongo longatur.

Probatur Consequentia Fracto nexumter utramque , prima mutat at ram,&

383쪽

ram,in breuis euadit, nec non nominatur, quod prius non verificabatur; r tinente altera vim stam , nisi aliter aliunde fiat. Ergo haec mutatio, atque nouitas indicat anteriorem utriusquo productionem Contra est III. Stoarassertio est Epograph. II cap. 3. Vocales producendas Veteres geminasse ut Helix, pro Felix iminum, pr&Vinum. Hoc probe statuto, sic argumentor:

Duplexi, vel duplexu unicam syllabam longam formabat antiquitus;&probabile est, quod tunc aliquantulum,

ac delicate utraque pronunciaretur, cum supra monuerimus ex Emmanue-le Aluarea, penes priscos vocales omnes longas etiam a Popello discretas a breuibus idemque assirmandum reor de superflua vocali E in omnes, A reis, Legeis pro omnes, Aries, Leges. Iam sic interrogo : dissereretne prudenter, qui hoc pacto ratiocinaretur:

Vocales binae I conficiunt unam syllabam longam. Ergo unaquaeq; ex his aequalis temporis Prosium est cum vocali,

384쪽

cali, quae ingreditur adverbium Ira, vel dictionem Iter Prudenter Im smo vero insipiens iudicanda responsio ' esset, ferula strenue donanda Nedi.'

que dicas I in Iter , aut IIa esse unius 'giMm temporis , ut pote breuem rigitur ae qualem esse alteri ex geminatis voca libus I in Vinum , cum singula unicata temporis ensura polleant, simul enim

iuncta conficiunt unam syllabam, duo tempora complectentem. Respondeo siquide,nitii quivocatione hoc argumentuui. Nam quis unquam dicat, vocem monosyllabam longam duabus breuibus constare vocalibus ita ut ex duo bus elementis, simul coalitis , resultet

compositio, contrariae omnino vis, amque naturae ac si duobus ex igniculis, simul iunctis , glacies progigni posset, . aut frigidus latex Igitur, ut tantus scopulus evitetur, solide dicamus: Non litteris componentibus , scd syllabis compositis , alligata tempora a primis Lesiphoniae Moderatoribus ita ut syl

laba sola secundum se dicenda sit bre

385쪽

uis, aut longa, ut pote habens denominationem Totius , habentis in ista dotes eas omnes, quas partes singulae, quando erant disiunctae, obtinebant; quare minus proprie philosophatur, qui singulis litteris , licet sint vocales, syllabam conficientibus, rationem istam temporis attribuit. Hinc fit, ut vocales eaedem, queis constat syllaba , indiscriminatim sint participes qllantitatis metricae, quae de Toto praedicatur: ita ut si Totum , nempe syllaba , pr ducatur, cillae dicendae sint longae; breues vero , si hec corripiatur. Contra IV. Nam Phil grammaticus per te docet, vocalem V aequalis emporis

prosodiaci esse in adverbio Histin, ac in particula ut sed absolute in ad- uerbio Vtinam breuis est ergo particula ut Secunda Propositio, quae videtur scopus, unice apertus Aduersariorum contradictioni, probatur testimonio Maronis, qui unus est instar omnium. Primo id dilucide nobis λ

gnificat Princeps eloquentissimus Epse

corum

386쪽

corum in Eclog .X. vers. 33 . Atque VTINAM ex bobis nus, ve-

Aut cusos Gregis Secundo, idemcunfirmat lib. 1. Gneid. vers 379- Atque VTINAM Rex V se Noto comis pulsus eodem Asore aeneas. Tertio demum hoc repetit diserte lib. a. vers. I IO. Fecissemque VTINAM Saepe lusassera ponti Interclusis 'ems.

Quid ad haec Philo-grammaticus Quid discipuli Corrigientes , hoc Du.ce irectore Lexiphoniae Canones edocti ' Quid Savarus , quid Priscianus Caesariensis , quid Cynici Sectatores, a Patroni tanti hominis , nostramque sententiam, lini inii runa Veritatis

in caput coniurat Antagoni sitas Ego sane mente reputare nescio consilium, quod suscipiant, aut velamen, quo tegantur: nisi forte loco utriusque pudor

387쪽

36s suppleat rubore, cuius sub purpura splen

dide ac certat omnes canant Palinodia.dis III. Nobis interim, dum suis una cum aifim asseclis iam laeto in cantu distinetur m , 'ii'. .nonymuta, antequam a vocalis .d L

vias, . scedamus examine, placet hic animi

2 t, gratia , nempe ut recula aliqua lepi- 20 diuscula defatigatam disceptationibus

-- hisce nientem tantisper recreemus , in medium proferre tres insignes similitu. dines , quibus ille nititur explicare di- uersitatem eam status, ac tenoris, qtiem obtinet vocalisV,vel extra Diphthogon, uel in hac collocetur Due priores expromuntur nobis ab Anonymo Latinis in Animaduersionibus , editis ab eodem Regij postremam attexuit Italicis Commentationibus, impressis Bononiae se, licet in Observatione S, VII pag. ro. sub finem. Prima , ac Tertia petuntur ab homine a libro secunda. niuem is ad hoc munus ab Auctore dirigum tur, ut probent,eam in neutro ex his tesminis, nimirum, vel in Diphthongo, vel e tra, immutari sustantialiter, licet le-

388쪽

Mer,in accidentaliter alteretur. Pr, Prima

ma est In Diphthongo constituta ealis V fit instar hominis impinguati: 'instar hominis gracilis apparet extaa Diphthongum ingeniosasane conte tio, ac erudita Sed ad pleniorem latentis acuminis intelligentiam peto ab Anonymo Quonam cibo, vel quati tura facta obesior impinguatur haec,&distenditur in Diphthongi cauea ita ut mole crescat, ex ore loquentis sono prodeat amplificat, Sui ipsius vi tantum Contra est quidni enim idem . exequatur extra Diphthongon Auxilio, ipsi praestito ab socia vocali Contra primo Ergo sonus vocalis A, vel

E iuxta nostram sententiam miscetur cum sono vocalis V, ita ut unus euadat. Probatur illatior 'sono vocalis A, vel Erit obesus, amplificatur sonus vocalis V ergo sonus priorum ingreditur sonum posterioris , ad hoc ut crescat, sat pinguior. Id demo stratur qui enim hic augeretur pinguesceret, si diuisus ab ipso prior

remaneret Contra Secundo: onus

389쪽

vocatis V in Diphthongo, iuxta Philo-grammatici avertionem, idem Omniano est specifices, ac si iaceretur Miri Diphthongon nam idem est, ut ille, affirmat, in adverbio nisam, quod Diphthongo caret; in particula Atir, quae diphthongatur. Sed extra Diphthongum a nulla confini littera impin a se enim solo sonat,in unam

syllabam conficit. Ergo quomodo in Diphthongo in qua nullo modo de

pristino statu variatur, dempta distinctione numerica , quae nihil hoc in casu dicit, uti supra demonstratum est ratione sociae vocalis fit obesa consediuatur gracilis, ab eadem si segregetur Praeterea: Quid deperdit vocalis soluta Diphthongo ita ut gracilescat, fiat minor ῆ Conglutinationem, quacum altera vocali nectebatur montra est Nisi fatis conisat sunt verba Philo-grammatici e Regiensibus Animaduersionibus eiusdem petita Lilias

voce, conglarinationem, constrationem,

390쪽

ρον care, quam vanioem fine e niunctionem vocalium, VIM S V ANSERVANTIUM. Ergis patet ex husce, nihil deperdita vocali extra Diphthongon nisi abusivam, de allegoricam unionem, nihil solidi realiter

in eadem vocali importantem, sed siniam ubicationis illius iacturam sui Ggatione gignentem , ratione cuius vocales diphthongales ambae contiguae appellari poterant; vim suam tamen prasinam, habitam extra Diphtho,

gum retinentes, atqueseruantes. Num

deperdit communionem soni vocalis A, vel E, cuius erat particeps in Diphthongo Contra iterum eae id enim dicendum euidenter obstare menti Phialo grammatici, udupiscem nam a mittit in duplici Diphthongorum voca. iii Nam si duplex est sonus earundem, ergo alter erit sonus vocalis A ves Ralter ainem vocalis V. Ergo alter ab altero in Diphthongo prosilit distinctus . Ergo vocalis V suum natiuum sonum sibi seruans extra Diphthongum

nihil omnino deperdit, quod antea Ra a poss-