Anecdota Graeca Apollonii Alexandrini de coniunctionibus et de adverbiis libri. Dionysii Thracis Grammatica. Choerobosci, Diomedis, Melampodis, Porphyrii, Stephani in eam scholia

31쪽

' μνωομένου του , νοματικὰ δἰ ὁι μακροπι του του ἐν τεμομώτι του μῆν προτέρου αἰολιστί, ἰαστί του δεJ δευτερου ἀκόνητος Ἀκονητί, παμμα, πανδοινί. . . 'χαν το αματυ διὰ τὰ προειρημίνα πάθη εἰς βαρύτητα ομοίως ο ῖν καὶ αυδι ἄλουν φαμεν. της α στερήσεως - το κητι γεγόνει.

32쪽

οι αἰ'ιολογικοὶ σύνδεσμοι καὶ ἀκολουθίας εἰσὶ πά--u δεκτικοὶ καὶ . -- καὶ σχεδον τοῖς παρωτυ---κοις οἱ αυτο τοιουτον γάρ ἐστὶ το-- μενον δε τοῖς παρασυνασπικοῖς εἰ το πρότερον ἀληθές, καὶ το δεύτερον - δεύτερον, τι καὶ τὸ πρωτον. r, οJυν Ἀπεί σύνδεσμον τινες ἰδιαφορως ἔταξαν καὶ ις τοῖς αἰτιολο ικους, Γώς παρασυνημμόνων κῶ αἰτιολογικων ταυτο δηλούντων μέντοι καί τινές φασιν λο μεν αἰτιολογικοὶ σύνδεσtio ἀπὸ

αἰτιολογικων.

VOTI προκείμενον μόριον διαφορὰς χει τειν- σαρας, δύο συνδεσμικὰς καὶ δύο πτωτικάς, καδως καὶ 15Rρος- παρέθετο Σύνδεσμος μι- Ἀδω ἐστὶν αἰτιολοί

Tρύφων τον τι συνδεσμον καὶ πτωτικοῖς καὶ ἀπτωτοις ρα εστ πι τι περ πατω κιν οὐ μαι. τ δε ἀληθὲς, 3rνε εχει. o τι σύνδεσμος μόνως φέρεται ἐπὶ τὰ πιστι-- των ν)--- ώς τε - σοντασσόμενα πτωτικὰ ἡ λα τινὰ εὐυπερβατ λαμβάνεσθαι. τι καλῶς ἀναγινώσκω το ταρ ἀκολουδοῶν ἐστίν ὁτι ἀναγινώσκω καλῶς - τι 'rστιν ελ νς περ γῆν μετὰ ρο- μό-3oνο οριστικο καὶ αυτοτελες γίνεται, μετὰ δε αλλου

33쪽

περισπωμέν καὶ ξεῖα σύνεισι, πιίπονται δὲ δύο συλλαβαί, πάντως καὶ ὁ τόνος εἰς ξεῖαν μεθίσταται , ω

35쪽

δάμβησεν Ἀχιλεύς, μετὰ ' ἐτράπετ, αυτίκα

ναται, γάρ πλεονάζειν ἐπὶ της ἀνταποδόσεως, ρύσων, ομοίως του

36쪽

καὶ ταρ επὶ τῶν τοιουτων οὐ δόξει μάχεσθαι ἡ συντα--τοὐ γάρ κα ἄρχην τιθεμένου 'πιι ὀ γάρ διαφέρει τῶν αλλων αἰτι-δῶν, καδο , πεδὸν ἄπο σι σπι --τ- οτι γαρ παρεγένου ο γαρ τούτου ἡ λδεα ωαὶ δῆλον πιτ οι μιν ἄλλαι συνδεσμοι χώοαν ι 'ν τὴν προτακτικU , καὶ οὐδεὶς τψιτέρω ἐδύνατο υποτετάχθαι, υτ ο ἔνεκά του -κα,

. . νουσί τε Ουrως ὐμὸν λυδες τον γάρ συντάσσο τεμ τω- τούτου τὸ ενεκὰ ἡλδες γὰρ νεκα τοίνου - ο τι γὰρ γλ δε μεμφομαι σε, μίμνομα γάρ σε τι-DM ... ο ρύφωνος - λόγος συνηγορηθείη - πολλοὶ καὶ χλοι συνδεσμοι ἰσοδυναμουντες παρἀλληλοι τί ενται, καὶ ου μύιοι σύνδεσμοι ἀλλα καὶ ἄλλα ψη Hron. -υ ἐκέ- μέντοι παραδεξόμ θα, ἐφ υ - 25 σὶ τον ἐν γαρ ενα εἶναι σύνδεσμον, ἰσοδυναμου - του πι, ἐν ποδείγματι τοιούτου ἐγὼ Θιονυσιος ἔδειπνου μεν, συ ἐν γὰρ υ παρεγένου. χυτε γάρ φησιν - μέν δεόντως .ου τε ο γάρ δε αἰτίας τινος παραλαμβάνεται εἷς οἶν ιο ἔστὶν ἀντὶ του δέ, καὶ τύπος της φωνης καὶ ἔτι ο -- νος αἴτιοί εἰσι του μη δοκεῖν τον μέν καὶ γάρ ενα εἶναι,

37쪽

τως παραπλησίοις καὶ οὐκ αλογος Ἀνάγνωσις Πτολεμαιου του ἀναλογητικοῖ, τψαυτὰ μῶ κόσμηθεν βαρυνοντος το τέλος. αδ γαρ προθεσις ἡ πίρ, υκέτι δυναται ἀντικεῖσθαι, περ ἐστι το τέλος ζ πάντοτε. δεύτερον καὶ οὐ παρά τι παρειλημμένον ἡ εἰς μέρος λόγου τρίτον καὶ κ παραδέσεών τινων συνδέσμων ὐλαι δυνάμεις συνδεσμικα ἀποτελοῶνται. ὁ γουν μέν, προς-- τον τοί, σην δύναμιν ἀποτελει πάλιν τψ δε ἀλλα καὶ ο και ετ προςλαβων τον τοί καὶ τι θ τυν μην, ἄλλην υναμιν ἐπαγγῶλεται 'λλάπις τε δυο ἡ ωαὶ πλείονα μέρη λόγου - ἐπαγγέλιται σημασίαν. 'το,ουν εἰς οἶκον αυτ τυ οἴκαδε, καὶ ἄλλα ἄπειρα. οὐδὸν οἶν κώλύει κώ-αν μν γάρ δύναμιν οὐ συνδέσμου ἐπαγω λεσθαι τί γάρ, εἰ καὶ ουτω τις ἐκδόξαιτλχοτον γάρ δεονάζοντα, ον τε με οὐκ ἀσυνήθως ἀντιτο - παρειλης δαι; ου μ ν γάρ τι σε πεζον οιουαι

τοσαυτα περὶ του γάρ. MAIO 'Επὶ τοντο επὰ τησάν τινες, εἰ μετὰ της διά προθέσεως σύγκειται οτι σύνδεσμος η τυ Ῥυπτωτικόν, καὶ δηλον ἄτι ἡ ἄπλουν η ἐν παραθέσει του o. καὶ εrη ἄν συνηγορία της του συνδέσρου ηε. θ πυτο δηλοῖ τ οτι καὶ διότι σύνταξίν τε - μυτὸν χο γρτι περιπατῶ κινουμαὶ διότι περιπατω κι- νοῶ μα .. ἀλλα προς τε ταυτα ρητέον- ουδεποι η διά

38쪽

δι δὲ νοεῖν τι το διότι , ἐστι μερος λόγου, καθὸ

διά προδεσις αιτιωδης παραλαμβανομένη, εὐαίτιατι- εἰπε- δι σου, καὶ ουκέτι αἰτιωδης η διώ-- μιτιατικης το τ Πναι ἐν το διὰ το μέραν εἶναι φως ἐστίν. 'MGτι σύνδεσμος πτῶσιν οὐκ αν δέχεται. αια οὐδ ἐκεiνο ληθές στιν, ὼς επὶ το αυτ οσέρεται, διότι καὶ ἰτι. μὸν γὰρ λείπει - ἀνταπο- νιωψ, Οἰνου - γὰρ ἴτω λεγόμενον, διότι μέ λορα ἐστί, φως εστ λείπει τλλι ταυτο τ δε τι ἡμέρα ἐστί, φως ἐστίν αυτοτε λίς, τι περιπατω, κινουμαι ου γὰρ δη γε τοιουτόν ἐστι, διότι περιπατῶ, δια τοὐτο κινοῖμαι φησὶ βε καὶ ὁ ρύσων, ἁ τοις τοιουτοις φρίοις, πτωτι-ὼ ουσιν, ἀντα- 15ποδέδοται τὰ τοιαυτα, ως εν τοὶς τοιουτοις ως τις αε-- ριπατεῖ, ουτος κινεῖται ο τι περιπατεῖ, τουτο

αμ του πνεύματος, αδ μέση ἡ δασεῖα, παγορευου--. τὶν δια πρόθε ιν ἐν τῆ παραθέσει. οὐ γὰρ ὁ γε καὶ αυτο μόριόν - των μαρτημένω ' γυίως ο εμ ιν ευοι δει δε νοειν ἐπὶ τῆς συντάξεως, ἔτι --τικον καθεστηκος το διότι Ἀρία μέρη λόγου ηλοῖ ἐν παραδόσει, τήν τε πρόθεσιν, - εφαμεν πάντο - οπε ἐν παραθέσει εῖναι αἰτιωδως παραλαμβανομένην, seαὶ τ ο καὶ τὸ τί, καὶ ε πτώσεσι δε αιτιατικαῖς, ἔς ς καὶ φέρεται ἡ προδεσις. - τούτων ὁ ἀπόδειξις των τερογενων παρεωδυσις, δι ἄν τινα, ὁ ἡνππιατ, καὶ επὶ πληθυντικων ὁ Ους τινας η ας -

39쪽

εῖν σο παραθλαμβάνεται διε ώς φαμεν κατὰ ταυτην την πρόφασιν ἐν , ψ διὰ ταύτην τὴν

40쪽

θεστηκος καὶ ἀνταποδοσιν ἐπιδέχεται ἐν το

M τι μόνον τῶν ις α ληγόντων ἀνταποδοτικῶν σνεπώτατα ἐστιν Ἀδοὐ γαρ τλα, νίκα Πτηνικαυire in ia

τὸν ἔχει ἐξαρίθησιν, εἴγε ψ μὶν τηνίκα καὶ τολή ὁμοίοις παράκειται πηνίκα πηνίκα του δὲ τόφρα ουκα