Anecdota Graeca Apollonii Alexandrini de coniunctionibus et de adverbiis libri. Dionysii Thracis Grammatica. Choerobosci, Diomedis, Melampodis, Porphyrii, Stephani in eam scholia

51쪽

νον ἔχουσιν, ἐπεὶ ουκέτι πλεονασμοί -- γουν ἀλαλη - οὐ διὰ του - ἀρ- α τὸ λαλητός ποτε δηλώσει, οὐδἐ

δλλο τι των ἴτω πιπλεονακοτων. ἔπι ουν δ αλ σύνδεσμός ἐστι συμπλεκτικός, καἰ ὁ τάρ συμπλεκτικάς,5 γενησεται καὶ ὁ Οὐ δἐ π αὐηρωματικὸς ὁ α καὶ ο ταρ, τμημα ντες του αὐτάρ καὶ ο αυτάρ παραπλη--οωματικός. ἐπὶ γουν του ἄρα - ἔστιν δντικρυς ἴτως ἀπώσασθαι τὸν ἡγον κααο οὐ μόνον ἐπιφορικὸς πίομραλαμβάνεται, αε απειρακι καὶ παραπληρὰ μοσίκω, 3ο- αρα μιν εἰπόντα - θανάτοιο καλυφε,

53쪽

ὁ ὁ ἐν ψ δέ καὶ ἔτι ἰδέ,

ἰδP εο πευκαλίμησιν. 'Mτιν εἰπεῖν, - πὸ των προκειμώων συνδέσμων ἡ γραν του εὐ-λ οι υ γόρευε συνδεσμικυν θέσιν παράλληλον οὐτε γάρ ποτε ὀ ῆ σύνδεσμος συμπιεκτε--κος, υτ νον ἔνθεν οἶν συλλοφαί, κοὶ συλλοβαί, πλεο-σμοί. I φαμεν ὁ καὶ ἐν του περὶ αὐτων, ς ουκῶλογος ἐγένετο ὁ πλεονασμός. ἐπὶ μέντοι τουα δὴ πιλλαν ἀποιχομένου δυσμιπήντα και γραφη συνδεσμικη του παραπληρωματικοῖ s

Oτο γαρ πσρεγένετο, καί τε χαλιφρονέοντα.

Οὐδὲ ἐκεῖνο ει πιές,--ου τινὸς παλιν πέλαβον, ναεὶναι τον η κα4 τον , καὶ το μία ἀφαιρεθέντος

55쪽

ου ἀπόφασιν n. -οητουντο ἐπικούτειαν οὐ πιρρηματος καὶ Ῥαμῖα κατα τέλος πίπτει απει ράκις γαρ τίδεται πια της ο αποφάσεως παρὰ δὲ τὴν του συνδόσμου επὶ τελους σχει τον δεντα τόνον οὐ οσυνδ. σμου κάὶ ἔνεκά γε του τοιούτου σημειωσαιτο ανηις την επὶ τέλους βαρῶαν τὰ γα μέρη του λόγον, μνυ δὴ λῶ ἐάν τε καὶ παρέλαν, του αὐτου τόνου ἐστὶ παραστατικα. Ἀερ υν παρέλκεται Ῥυν σύνδεσμος μετὰ της ο αποφάσεως παραλαμβανομενος, οὐ δεόντως τοντονον μεταπίδησι ταυτη 'υν καὶ ἡ μη ἀπαγορευσις, ΓουνJrαττομένη τω οὐ καὶ δηλουσα ἀπαγόρευσιν οὐδἐν ἐξαλλάσσει του τόνου φαμ ν γαρ υτως, μη υνο οροσται - ν προοάξει. Wουν γράφε, μη οἶν δι- λέγου. καὶ το τοιουτον πάλιν πρός τινο ν βαρύνεται. uδηλον δε - εἰς ταὐτο περιστησεται τἀ rου τοκου ρη- των - ώς παράλογοι αἱ τοι υσαι προφοραί. δισως Ουν εστὶν ὁ οὐν περισπώμενος μεν ἐν συλλογιστικὴ κ- ρ. 0ξυνόμενος δε τε ἐστὶ παραπληρωματικος, καὶ δηλον - καὶ των εγκλιτικῶν, ἴνα καὶ ὁ τόι- της ἀπο- 23 τάσεως. καὶ επὶ του ἄρα συνδέσμου, μοιογράφου κα- δωμως, τὸ δισσον ἴστ 1 ἀναδεξυσδαι του τόνου. - ,ro P εστιν ἀπορηυατικος- κατ ερ τησιν παραλαμβαν μόρος, τότε καὶ ἐν ἐκτάπει ἐστὶ το - ονε μέντοι επι ρητικο η Παραπληρωματικός, βροχ υει το α a

56쪽

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ

58쪽

και ὁ περὶ του σχηματος της φωνης. δεν καὶ λτων ἐπιμημάτων διέξοδος εἰς τους προκειμένους λόγους τ σταλήσεται, καὶ πρότρρόν γε τον περὶ της , οίας λόγον ποι σομαι. σα των ἐν τοις ρήμασιν γHίσεων, θόλου η μερικῶς, - ανευ ο κατακλείσει διάνοιαν. μι - ουν ἔσω σχηματισμω ἐγρηται, προυπτω ἐστιν, ποδεί εως παρεπομένης τοιαύτης. πι των ὀνο- 1ο

πατεῖ μειράκιον - τη-καυτα γὰρ νὴ ταχύ ἐπιμ

59쪽

κειται του μειράκιον, καὶ τι καλειται νομα πιδετι- κον καὶ.διὰ τοντο συγκλίνεται τέ μειρακίφ, του τοι οὐ καταο ορεῖ ὀνοματος του ὁ συντασσομένου

ματος - , τω ταχύ περ ι πω τε μειράκιπι Ἀσον γάρ ἐστι το ταχέως περιπατεῖ ὁ μειράκιοπι καὶ

κρίνοντος τὰς τοιαυτας συνεμπτώσεις τψδε τω ἄγω κε χρη-αι ἀπόδειξις υν ἱκανὰ του - ενα χνὶμάτι-

τικά, σύνταξιν ἐπιρρηματικη ὀναβε μενα, κάθ' . ἔνασχηματισμον ξηνέχθη. Ω δε καὶ κατηγορεῖ των ε τοῖς ρημασιν ἐγκλι σεων, σαφες πάλιν καὶ δια του προκε μίνου λόγου, ἐν οἷς πάντα τὰ πτωτικὰ πιδετικά, κατηγορουντα οὐ των ο μάτων των δε ρημάτων, πιρρήματα γίνετο, κειτο τουθ GH-μνυνεδέχετό. καὶ δν τροπον ἔστι- νονομα κυριον ' 'ηγορικον πινοπο ι μη ἀπαιτουν ἐπιθετικον νομα, ἐπιθετικοι δε νομα πάντως ἀπαιτουνω πίκειται, ξηρημένων των ἰδία τεταγμένων, λεγω του τερπικ ραυνος εννοσίγαιος, τον συνον - ροπον εστιν

60쪽

dίσεις προς Μουρα - καὶ μονα ἀνασωροφῆς τόκου -- ,δε, λόγω ρημοσιν ε ρησεται ὁ καὶ πότε ἀντωνυμίαι ἀντ Ἀνομάτων παραλαμβάνονται, τίνες τε ἐν τοκα δόλου-ύνδεσμοι συνδέουσιν νομα καὶ ρῆμα, καὶ τί ἄνες εἰσὶ μερικοί. ου μόνον -- ψητοῖς ουσι τοῖς ρημασι κατὰ την σύνταξιν του λόγου το πίροχα προςφερεται, ἀλλὰ καὶ ' σιγωμένοις, θε καὶ αἱ πιφωνησεις ουδὶν αλλο εἷσὶν ἡ

οσαγι--ουσι τὸ κάλλαστα ἐπιφωνουμεν καὶ τοῖς υλατι σι ηψuν δὐλστα, καὶ τοῖς ἀκριβουσι τας ἰδίας ' πράξεις καὶ τέχνας το καλῶς ἐπιφωνοὐμεν Ἀλη κεῖνό τις εἴποι - οὐ πιλνον τοιουτον λόγον περιγεγράφεται τοι κα τὰ τ επιρJρναατα μερισμου τλο-ο καὶ τα 5 ινυτα τῶν πιρρημάτων, λέγω τὰ σχετλιαοτικὰ καὶευαστικά. Προς- εστι φάναι, ως, ἐμὸν καταχρηστικώτερον τὰ τοιαυτα ἐπιρρηματα εἰρησεται, ω λόγω καὶ αἰ μονοτρύμματοι συλλοφαί, υκ ουσαι συλληφεις μοιχείων μη ποτε δὲ κοὰ αὐτὰ δυνάμει ἀπὸ διαδόσεωe oe i Movκης νάγονται οι γαρ σχετλιάζοντες πεπόνθασι, αδ δε αδειν πίστιν τιr- των ἐκ πράγματος δηλοῖ πα-

πάλαν το ρύφων ἀναγινώσκει ποιει όγον, οι μηντο ρύφων καὶ ως, ' εἰ- προμείημεν ο ρημα- λόγον καὶ ἐπὶ του ἄρθρου το κατὰ ἀρσενικην προφοραν πάλιν οὐ ποιε λόγον ἐν το ὁ ἀναγινώ,1κει, εἰ μη προςλάβοι μομα ἐφ ο φέρεται, το ὁ ρυφων ἀναγινώσκει δὲ καὶ ε τοις ποτακτι ἐς ἄρθροις κοινον λαμβανεται - προκείμενον νομα, κατὰ αναφορὰν πα- γ. ρωτώμενον, πει αρεπόμενόν εστι τοις ποτακτικοῖς

νων α δρων μετὰ ματος ἀποτελεῖν διήνοιον ανδ ρ ηος παρεγένετο ἐλάλησα, κοινου παραλαμμα-