Anecdota Graeca Apollonii Alexandrini de coniunctionibus et de adverbiis libri. Dionysii Thracis Grammatica. Choerobosci, Diomedis, Melampodis, Porphyrii, Stephani in eam scholia

61쪽

βάνει το ἐπί--α, οὐκέτι το κατάλλο- σωζεται, καλωρ ανθρωπος γράφει, δια οἰκειώτητος ἄπεσπάσδα νο μόριον μεταξ γὰρ γινιμεν- νὸμα δύο πιωτικῶν, λέγω του ρθρου καὶ του αν--τος,

περὶ συντάξεως ἀποὁiδοται. Καὶ τοσαύτα με περὶ τοῖ

62쪽

ἀων τ εχθῶς παρεχημεν συντετάξεται, χθες γραφον, adὸς ἔγραφα το γοργυριον ἄντικείμενον τυ. παροχ-ίνο', ου συντεyάξεται ἡ πάλε τῶ θολπουσι το μη παρισησθάι αυριον γράφω συριον γράφ- 2.5 αυριφν ἀναγινώσκιο τὰ μεντοι οὐ διορίζοντα τον χρόνον, κοιν - παράτασιν δηλουντα του παννος χρο- νου συμπαραλαμβάνεται κατὰ πάντα χρόνον, ς χεινὴν φρ ὀνησα, v φρονῶ, νυν φρονησω' ηδ η

συντεινύτω επὶ πάντων των τοιούτων. Ἀστιν οὐ πάντα

63쪽

βολίας το λέγων - τρίς ἐστιν ἐνεστωτος καὶ παρα--πικου, το λεγεiν Παοωφατον. Viae m/ίκα μέν φαμενυδὸς λέγων Αίων ἡμαρτε. ρυδὸς Θίων λε-γων τιμηθη, το τηνιοχοῶτα ὁ λέγω μό- παρα--τικου ἐστίν. ὁ αυτος λόγος καὶ ἐπὶ του Θειπι το δομέλλω λέγειν αυρι f --ιν ου δηλωσδε τοι δὲ ἐνεστῶτα χρόνον δ συιτάσσεται τῶ αυοιον αὐριον έγει ρμφων πάλιν λαον ἔννοια ἐπὶ τὰ μοια αιηκέτω. II 5 ἀπόφαχυς, μαχομένη ν να κατανά- σει τὰ εν κατατ ει ρυστα ἀναιρεῖ, απερ ε σι ιν ορι- στι ιά, ἔχοντα - αυτοῖς - κατάφασιν, ἀνθ' - απολλάκις παραλαμβάνεται, οὐ γράφω, οὐ νοεω- μη παρ ψευσις το ἐν προςτάξει πάλιν κατυς ατικὸν φωρεῖ, γράφε μὴ γράφε λέγε - μη λέγε. εστ δε ίπου καὶ το μη, Προρ ιαμμαιρόμενον οὐ μόνον κατὰ ἀπαγόρευσιν -- καὶ κατὰ διαπόρησιν, τοῖς κατ ἐρώτησιν προοιστῶς συντάσσεται, ἡ γραφας μη λώλησας; καὶ , παρ χημδεκουν δὲ διαφοραῖς παλιν τὰ ἐπὶ παρου-πι---χρόν- ἐπιρρημα α παραλαμβανόμενα ου οῖοννε διηκειν επὶ νεπτωτος, ως επὶ του πάλαι στιν ἐπινοησαι; -ἡ πρὸ φ οἷόν τε μ ν γαρ επὶ του περσυντελικου τουτο φάναι, πάλαι ἐγεγράφειν, πάλαι ἡριστηκειν, οὐ μῆν ἔτι επὶ του παρακειμίνου, επεὶ τοίμα νοηματι ἀγνυσμενον ὁἰ αὐτογνοεῖται, το δε πάλαι ηνυσμένης π άξεως ἐστι παραστατικον. ὁ γουν καλουμένος ὁριστος, προςλαβων το - ολαι, περσυντελικος ἀλλον κούεται. εμπεριέχει γὰρ τοπαρφχημέν- του παρακειμένου καὶ του. ἡπερσυντελίκολως γε καὶ επὶ ὐνόματος εστιν πινοησαι κοινότητα ἀρσενικου καὶ θηλυκου. ενδεν καὶ της ονομασίας τυχε, κα-- ἀπόφασιν ψημενος του ' ὁρίζειν τον παρορχημ 3νον διο καὶ κατὰ ἀπόφασιν των προειρημένων δύο ρε- νων δεματίσθη - λόγου καὶ το σώφρων το -λαβὸν νοεῖται -- ἀγειρικον κις τηι αὐτὴν ἔννομν

64쪽

- ψευδηο πόληφέ εστι του καὶ τ επίρρημα ποτα σισθαι το - δέον ἐστὶν ἡ πρόταξις, καὶ το ποτενα μόνον δυνάμει ἐστὶν πεοβατόπι αλλὰ το συνηδες τουλό; oiν ς ε ἔσο τη σύνταξιν ποιησντο καὶ το τοιοῖ τονεν Θ περὶ συνωξεως ἀκριβέστερον ε ρήσεται, εἰς μονοι ρ, κατάστασιν βραχειάν τινα ἀπόδειζιν ληπτρον εἴπομεναυ- δυνάμει ἐπιθετικα εἶναι των Ῥάrων. . seorsob καὶ τα ἐπιθετικα των νομάτων προηγεῖσθαι θέλει των οἷς πίκειται τον αὐτον )η τρόπον καὶ τὰ ἐπιρρη - ματα προ --αι δαιν των ρημάτων. 'Au πως μνησειε διάHηλον το τοιουτον τί γάρ εστ μαλῖwν ξ αν

65쪽

ἰ της πωης χρήσεως, νεφεληγερέτα Ζ7υς, γλα- κῶπις Ἀδη νη ποδαρκὴς δῖος Ἀχιλλεος ἀλλακαὶ ὁ ἀποδεκεως στι τι τοιουτον παρα--αι. ἰδογα -- ἄρθρον, τε με μόνον ἐστὶ τὸ -- η τὸ προςηγορικον οῦ τὸ κύριον, κωλυτως πρόςεισιν, ὁ ἄν θρωπος διαλέγεται , orππος τρέχει - πηνί- μέντοι τὸ μ

Ο σεμνος αν θρωπος διαλέγεται, ο λευκὸς ἴππος τρέχει ἔστι δἐ καὶ ἐπὶ των ἐπιρρημοiων , εἰ καὶ μεδι- ρου , τινος τοιούτου στιν ἀποδεῖξαι, ἀλλ οὐν γε ἐκ της κατα πεῖσιν ἐπιρρηματικης συν-ξεως δεομεν γὰρ τῶν πράξεων φαμεν ουτως, πῶς γραφας ου 15ἀiάπαλιν γραφας πῶς καὶ τ επὶ του που ἀπηδες;έου μερο γαπηλθες, υ Εἰ δέ τις εἴποι Ἀλλ' Ιου κανὰ την ὀριστον προφοραν ποτάσσετω τὰ πιρρυματα, γραφέ πως, ἀπηλοε που Πωτω Or δια φυσικώα- ρον λόγον τὸ τοιουτον μερεβιβάσθη τὰ γὰρ ορι- ρε- Ro

67쪽

σεσθαι - - εἰς τὸν των ἐπέρημάτων ρωμόν. μν

απ.δείξαμεν, καὶ Ου μετα πτωτικης συντάξει ς καὶ τῶν συνόντων ρημάτων λόγον ἀποτελεῖ, εν προrροσσόμενον κατὰ παράθεσον,- --σσόμενον, ορδῶς μεταμέλει Αιονυσίου, μεταμέλει ορδῶς ιονυσίου θ καλως ἀναγινωσκε ι δίων, ἀναγινώσκει καλῶς Λίων. τοιαυσα καὶ τὰ προκείμενα συνπαξει τὴ καπα τὰ ἄπαρέρφατα, Ἀπολλώνιον χρὴ γράφειν, Λιονυ - σιον χρη περιπατειν, Θ ιονυσιον δε διαλέγεσθαι καὶ μερικώτερυν γε καθότι καὶ το τε ἐπινέημα τοῖς προςτακτικοῖς καὶ το ε 'ε Oi ευκτικοις. Σοι τὰ μυ--οις ἀντωνυμικοῖς καθ' ενα σχνηματισμον πιν ρόμενα κατὰ τὰ τρία πρόςωπα επιρρήματα εστιν η γὰρ εν ρημασι σύνταξις μετὰ παρεμφάτου συσχηματίζει κα-- τὸ πρωτω καὶ δεύτερον καὶ ἔτι το τρίτον, βουλο

68쪽

θέλεις συ διαλέ εσδαι θέλει κεῖνος διαλέ-νεσδαι μέλω ἐγὼ Σωκρά ει, μέλεις συ Σωκράτει, μέλει ἐγ-iνος Σωκράτει τυπτομαι. ἐγώ υπουιογένους, τυπτηνσλυπο ιογένους τ υ-

καθ' ενα σχηματισμο*, ἐλληνιστὶ λέγω ἐγω, ἐλληνιστὶ λέγεις συ ἔλλ ηνιστὶ λεγε ἐκεῖνος καὶ εἰ

καθ ἶνα νον σχηματισμον ν φαμὶν με δεῖ γράφειν, σὸ δεῖ γράψειν, ἐκεῖνον δε γράφειν Ἀο

rράφειν, σαφες ου καὶ κατα τὴν τοιαύτην ἔννοιαν ἐπιὐἴυμ- ἐστιν. Eo 6Hάσεις διμοροι κατα το αυ- Οὐ παραλαμβάνονται, μη τὰ νον προαιρετικα ἐστιν, οἷς προακολου θεῖ, μετὰ ἀπαρεμφάτων συν-- 15σεσθαι, βουλο μαι γράφειν, θέλω ναγ ινωσκειν, μούλομαι φιλολογεῖν ἀλλη γὰρ ἔννοια ἡ μάτωνου εὐπαράδεκτος ου γάρ,-- γράφ ω τυπτεσθοι τι τῶν Ουτως λεγομένων τὰ ὁ ουν προκείμενα εἰ ἐνγματ εστιν, φείλει ν ροαιρετικα εἶναι- εἰ ὁ ο προ- οαιρετικα, Ἀλίηματα. sinτασσόμενα παρεμφάτοις. 'Dτι δε ηματά ἐστι τὰ προκείμενα μόρια, σφυ ἐντέμεν Ἀών παρέμνατον νομῶ τι πράγματος, καὶ εἰ μιν εἰπεῖν, αυτ το γενικώτατον ημα τὸ -

αιμ- ηλοῖ ὁ ἀπαρεμφατον οθεν καὶ κατὰ τους δέοντας λόγους ἄρθρου στὶ προςδεκτικά, πεὶ ἄπαξ παρυφίσταται νομοτικῆ κατηγορία που πράγμοτος. . -- How δέ ἐστιν ἀλωες, ῶς τὰ ρηματα δέχει συντα-ε-- ο θαι τοῖς πτωτικοῖς η ς πτωτικοῖς καὶ δη τὰ προκείμενα - μορίων ρηματα καθεστωνα συνταξιν ποιεῖ - τὴν εἰς τὰ παρέμνατα ς πτωτικά, τε λέγομεν ουτως, ει περιπατεῖν σημαίνει - το τοιουτον,

69쪽

δρῶσιν γινομένην, - ἔχει το σάονδριος τέμνει ἈπἈλλωνίου τλουτον γάρ τί ἐστι, τέμνει τι εῖς, . ριποίησ ιν πο λλωνίου καὶ ἡ διάδεσι οsν - οὐ δεῖ ἐλλειπτικὴ μετα του ἀπαρεμφάτου ει θείε συ τασσο- με Μὶ μέτεισιν επὶ τ), αἰτιατικην, δεῖ γράφε ιν Ἀπολλώνιον, α ν τι τοιουτον, λὲίπει το πρῆγμα τοτου γράφειν Δ πολλώνιον οπερ ὁ βίος ς ἐπι- ο

αοῖ πρῆματος, ὁ και δέον ην ποι πιπι καὶ ντεῖρεν ἡ δοκησις τῆς ἐπιτάσεως. στι γουν καὶ τὸ ρημα ου,--

τα καταλαβές θαι το παρέμ ατον, ως οὐκ ἔστιν - ἡψδείας, ἀντιμετειλημμένα δἐ εἰς αἰτιατικήν. καὶ δἰ αὐρου δε ποδείγματος σαφες ινεσθον απολείπει Ἀπολλωνιος το περίπ- τον ἀλλὰ καὶ ὁ περίπα-τος εν ω ρημαN Pavμεν- αἰτιοτικην μεταποιεῖ την ολλωνιον, ς εἰ καὶ αυτ το δει ἀνειμε ταώμοι ἀντὶ του λείπειν, δεῖ Ἀπολλωνιος το περίπατον, ως εἰ καὶ λετεν ουτως, δε εται του περιπάτου γήολλώνιος, καὶ ἀνάπαλιν ἔστιν - - μεν ἐν-

θείη τὸ ἀπαρέματον, τὸ συνόν πιωτικὸν παλιν ἐν αἰτιωτικῆν ἴτως η ἀνάπαλιν δεῖ Ἀπολλώνιος ο ρ 5oφειν, ἐν οἷς αἰνιαυκης γίνεται τὸ γράφειν. -υ λάτος, Η ἐπὶ του χρη, συνωνυμυντος ω δεz 'A2λα πῶς κλιτον, εἰ μμα, πῶς ἡ συσχηματί

70쪽

ἐπὶ τὰ πρόςωπά ἐστιν ἐπι ι τὸ προς ἡ παρέματον,

ἐστι --πρόμπον, καὶ ἔνθεν μονοσχημάτιστον εμε Ε γρώσειν το γὰρ δεῖ ἐπὶ το γράφειν ψεται, οπερ υ προςώπου ἐστὶ δεκτικο- καὶ ἔνδεν, συντεινον εἰς αὐτό - γράφειν - τον ἔν σχηματισμὸ α δ χεται. Πρόδηλον - γινέσδω καὶ ἐκ ρήματος του λείπει. οὐ γαρ ἔστι--νις ολθον διστάσειεν, τι το λείπει μάωτι καὶ ου παρὰ τοῖ- ουχὶ ημα γεκησεται, α μυ--σχημάτιστον - α μετὰ της του παρεμφατο συν- λοτάξεως ἔχει γαρ ἶδε τὰ νης σπι-άξεως, λείπει μὲ

σεως ν εμφατικα τὰ σπαρέατατα ουδε ρηματα ἐγκλωεως ἄρομοιρσμενα, νόματα ὁ των πραγμάτων τοις δε -- σι μῆλον τὰ ἐπιατα σύνοιστά ἐστιν - εν ταμ εγκλίσεσι των ρημάτων τὰ πιρρηματα. το δη λόγοι καὶ λέγε ἐγκλασει ρημάτων εἰσί, καὶ Θι τοὐτο α εοικυῖαι επιρ μα- τι καὶ συντάξεις συμψέρονται. καὶ κα- τημ τοιουον γαρα συνταξιν δέδεικται, τι μῆλ, ν ηματά ἐσrι, συντασσόμενα - νομοπα τα δε γαρ καὶ τὰ προαιρετικῶ - μάτων συντ σεται τοῖς παρεμφαῖοις, κοθο