장음표시 사용
21쪽
κεναι τοις Cυγα , πλην των Ι Ιειο στρατώων, μετατην ἡτταν την ἐν Σικελία. ηκοντα οὐν αυτον ἀποθανεῖν βία, και τεθηναι ἐν τοις Κιμωνίοις μνημα . και καταγινωσκειν ευηθειαν εῖ των νομιζόντων αυτον ἐκτος μεν' τετελευτηκεναι, επι γης οε της Αττικῆς τεθάzθαι. cγ- οὐκ αν ἐτεθη εν τοις πατρίοις μνημασι συλληβδην τεθεις, ουκ αν ετυχεν ουτε στηλης, ολε ἐπιγράμματος, ἡ τω τάίω προσκειμενη, του συγγραzέως μηνυει του-
νομα. α α δηλον ὀτι κάωος ἐδοθη τοις Cευγουσιν, ως και Φιλιχορος λεγει, και Δημητριος ἐν τοις αρχουσιν. ἐγω δε Ζωπυρον ληρῶν νομίζω, λέγοιτα τουτον
Allienis septilnis iuerat. Didymus vero, Thucydulem ab exsilio reve um, morie violenta Athenis obsisse ii adit. Iroc a uena a Zopyro memoriae proditum dicit. Allienienses enina, post clade ni in Stalia ac plani, omniinis exsilliinis, exceptis Pisistratidis, in paci lain riret eundi potestatem per disse. hi inc a viem reversum, violenta morte su h-latiim, & in Gnaoniis monumentis sepultiina. quin etiana ait, illoriun simplicitatem a Zopyro derideri, Pii TlhucyIdem peregre qui leni oesisse, Athenvi vero sepultum filisse, phitent. Si enim in paterno imonumento clam positiis filisset, nec columnan adeptiis Hisset, nec inscriptionem, quae ipsius sepulcro linposita nomen auctoris; illiscat. Veria in illud constat, exsultatis in patriam rere eundi potesti in suis etarant, ut & Philochoriis testinar, & Demeti ius Phala- reus, in Ebro de Archonti as Ameniensi is. Ego vero Z
pyrum nugari pino, qui Tliucydidem in Tiu acta oles ille
22쪽
τιππος αυτόν. το δ' ἐν Ιταλία Τίμαιον αὐτον και ἄλλους λέγειν κεισθαι, μη και στοδρα καταγέλαστον θ. λέγεται δ' αὐτὸν το ιδος γεγονέναι, σύννων μεν υπρόσωπον, την δε κεῖαλην και τας τρίχας εἰς οευ πε- τυκυίας, την τε λοιπην εξιν προσπε κέναι τν συγ- αγ. παυσασθαι δε τον βίον ὐπερ τα πεντηκοντα, ετη, μη πληρωσαντα της συγγρατης την προθεσμίαν.
λώπης δε γεγονεν ὀ Θουκυδίδης εἰς μεν την οἰκονομίαν,ομηρου Πινδάρου δε, εἰς το μεγαλοzυες και ὐψηλὴν
του χαρακτηρος. ασαῖως δε λέγων ἀνηρ επίτηδες, ῖνα μη πῶσιν ειη βατος, μηδε εὐτελης Cαίνηται, παντι τω βουλομένω νοουμενος ευχερως, ἀλλα τοῖς λίαν σοφοῖς δοκιμαζόμενος, παρὰ τούτοις Θαυμαζηται. ο γαρ τοῖς
dicat: licet Cratippus, 'iam eum vere locutrum censeat. 2iud aluein Timaeus, & alii, elim in Italia sepulnim filiisse, mulant, vereor ne hoc peri usculum trabeariu'. Femu a tem Thucydules hanc tabuisse forniam vulnis quidem cogitabundum, capiat vero riun capillis in acutum desinens, & reliqiram corporis tabiriulinem suis scriptis convenientem. Eum aluein odiisse tradunt vita ultra quinq-gesimum aetatis annuna pririliacta, opere instituto adsutun finem norulum perducto. Porro Thucydides aemulatus est Homeri quulem dispositionem, Pindari vero gratule &s lime dicendi genus. Obs re aluein de industria loquiis vir, ne omni inis ad ipsi Iectionem aditus pateret, neve in contenationem veniret, ac in minori pretio trahendita
VHermar, si a quovis facile posset intelligi; sed potius sapientissimis vii isque probatus, apiret hos in admiratione esset. Qui enim a praestantissimis vim lati latur, & lau-Thvoiae mi. I. hi
23쪽
-ίσαις ἐπαινουμενος, και κεκριμένην δοξαν λαβών, αναγραψον εiς τον επειτα χρόνον κεκτηται την τιμην, οὐ κινσυνευουσαν εξαλει θηναι τοῖς ἐπικρά ουσιν. εἴη- σε δε επ ολίγον, ως φησιν Αντυλλος, και τας Γοργίου του Λεοντίνου παρα σεις, και τας ἀντιθέοις των ο ματων, εὐδοκιμο υσας κατ' εκεινο καιρου παρὰ τοις Ελλη και μεντοι και Προδίκου του Κείου την επὶ
τοις ονόμασιν ἀκριβολογίαν. μαλιστα δε παντων μεοειπομενὰ εὐηλωσεν ομηρον, καὶ της περι τα ονόματα
ἐκλογης, και της περι την συνθεσιν ἀκριβείας, της τεὰ γος της κατα την ερμηνειαν, καὶ του κάλλας, και του ταχους. των δε προ αὐτου συγγραzεων τε καὶ
σας, καὶ ψιλη μονη Πη- ων διαπαντος διηγησει,
προσωποις δε οὐ περιθεντων λργους τινας, ἀοε ποιησάν- dein illoriim i inlicio est consecivus, in posteriam omne
Wmpus honorem literarii in monitinentis mandariain, nullisque pericillis obnoxium, est adeptus, quem nulla posterorum i inscio amis delere poterit. Nonnihil etiam, in alt tylliis, Gorgiae Leontini sthusiuin est lininu , in ver- dii vertis iras demensa respondeant, & in collatione contrario tuin, Plae riinc temporiS apud Graecos niaxime protrahantiari Prodicum qii ue Cetuin in accureato verbortim delectit in imitariis. Homerii in vero inprimis hin iam dixi in ) & in verbor in elemone, & in exquisita eoru dein compositione, S in elocutionis vi, Orationisque pii Dchrittuline, ac velocitare. Cuin amem scriptores, ac histomi, qtii elina aetate praecesseriant, ii istorias anima ciuita lomiar carentes conscripserant, & ntula simplicique rerum narriuione hibitae sint usi, nec ullis personis ullam Di isroci by Corale
24쪽
ων δημηγορίας, αλλ Ηροδοτου μεν ἐπιχειρησαντος, ο μην εεισπισαντος δι' ολίγων γ- ἐποίησε λόγων, λς προσωπαποιιμ μἀλλον η τερ δημηγορίας) μνος οπυγ κατευς ἐξευρε τε δημηγορίας, και τελείως ἐπeίησε
α ποπίπτειν τας δημηγορίας. ἀπεο στι λόγων τελείων εἰκών. τριων δε ἄντων χαρακτηρον αστικων, υδηλοῖ, i χλου, μεσου, παριις τους αλλους, εὐηλωσε τον υ, - λον, ὼς ἄντα τη φυσει προ ρρον τη οἰκεία, και τω μεγέθει πρέποντα του τοσούτου πολέμου. ων γ- αἱ πράξεις μεγαλαι, και τον περι αυτων ἐπρεπι λόγον
ἐοικέναι ταῖς πράξεσιν. ,α δε μηδε τους αλλους αγνόης χαρακτηρας, ἱσλ λι μεσω μεν Ηρόδοτος εχ σατο
orationem attriuuant, nec ullas conciones suis scriptis intereas secerint, innaqtie Herodotrus rem rentarit, nec voti
compos fieri potia erit, Heroelorus enim conciones paticis verbis expressas fecit, personariun fictionibus similiores, qua in concionibus) unus hic historiae corusitor conciones& invenit, & persecte composuit, ita ut ea in unMIuae qtie sita capita & partitiones lia rat, & ad certaim caulae statum revocari possit. qtiae est persectariam concionum forma. Cum autem sint tum diceracli sorariae, sublimis, tenuis, & nurelia; reli Piis neglectis, s linem elegit, utpote suo ingenio congritentem, & tanti belli magnitius ni conis venientem. Res enim naagnas ab hon inibiis gestas magna etiam oratione declarari decet. lini ut reliquas quoque dicendi serinas cognoscas, scias, Hermiotrum quidem nae dinesse usum, quae neque sissimis, nevie tenuis est; Xenophontem vero tenui. Thucyciales istiir. ut lublimemb a
25쪽
κῆς, δηλον, ε4 ῶν Ουχ --μαι μετρω τινί. εἰ δέ τις ά. αντείποι, ἐτι οὐ πάντως ἡ περος λόγος ρητορικης
εστιν, ασπερ οὐδε - ΙΠλάτωνος συγγράμματα, οὐδετα ιατρικα, λεγομεν ἡτι ἀλλ' ἡ συγγρας η κεταλαίεις διαιρειται, και ἐπι ειδος ἀνάγεται ρητορικης' Mινως
μεν πῶσα συγγρα η ἐπὶ το συμβουλευτικον ἀλλοι
δε καὶ υπὶ το πανηγυρικον ἀναγουσι, φάσκοντες ὀτa ἐγκωμιαζει τους αρίστους εν-τοῖς πολέμοις γενομένους Ἀεξαιρέως δε ἡ Θουκολλυ εν τοῖς τρισιν ειδεσιν ωοπίπτει τω μεν συμβουλευτικω, δ, των όλων δημηγο- faceret oriuionem, saepe & poeticis dictionitam, & inbusidam translationibus in uis. Ceteririn nonnulli de toto hoc scriptionis genere dicere sunt ausi, hanc scriN:ndi torinam ad istietoricam non periinere, sed ad poeticam: hoc vero vel ex eo falsum esse arguitiar, mi historici oriuio nulla metiri lege sit adstricta. Sed si liis nobis obiiciat, non omnem metro statuam orationem esse Haetoriun, ut Platonis & Medicorum scripta: respondebimus, iastoriam cer te esse rhetorum, quae & in sua capita clividitur, & ad illa Hietoriam genera reseritir. In genere Piidem omnisti istoria ad deliterativum referriir, alia vero S ad demonstraui in eam refount, vita viros, qui in proeliis rem lanissime res mant, historia laudari dicunt speciatim vero historia TMicydidea, in unumviodque de illistidus generil ita cadit. Nam in delinmitivum vii dein ca-Disi tiroci by Corale
26쪽
αι κρίνα ιι Λακεδαιμονίων οι παραγενόμενοι, καιροίνεται Σπος την ερωτησιν Ο ΙΠλαταιευς, και απολεγέτω πεοι ων ἐρωταται, δα πλείονων τους λόγους ποιούμενος, και αντιλεγει τούτοις ο Θηβαῖος, 6ς οργηντον Λακεδαιμόνιον προκαλύμενος' ἡ του λόγου ταξις-M μεθοδες και το σχημα, δι Ῥικον καθαρως ἀπο-Gαίνει το ειδος. λεγουσι δε τινες την ογδόην ἱστορίαν νοΘεύεσί αι, καὶ μη ειναι Θουκυδίδου. ἀλλ εἰ μεν. πιν εiναι της Θοατρος αὐτου, οἰ δε, Ξενςωπος. προς ους λέγομεν ἔτι της μεν Θυγατρος - οὐκ ἔστι, δηλον. οὐ γω γυναικείας ην τυσεως τοιαυτην 'ετην
dunt omnes conciones, praeter illam , Fae est Rameensiuni & Theta noritin lib. III. In clemonstrati urn vero,
o uio funebris. In iudiciale, conciones Plataeensium &Thebanorum, quas paulo ante a reliquis separavimus. Adivificiale enim geniis pertinere hanc concionem, manifesto ex eo evinciriir, quod causa agitur apta I iudices eos, qiii Iacedaemone advenerant. Finique Plataeenses in iudicio inmYogantiu , & interemationi longa oratione respondent, pie orationi conri adicunt Thebani, ut Lacedaemoniomni iram contra Plataeenses incendanti ipsa denique id arguit Drationum composito, ratio, ac sorina. Qiaidam autem aiunt, librilin viri supposititium esse, neque Thucvdidis esse: ae situ, qui euin tribuant ipsuis filiae: sunt iniam, qiii Xenophonti. Nos aluein dicimus, filiae quidem non esse: vi vero per se esse manifestum. Non enim iniuictris est
27쪽
συμπασχω ν ἀλληλοις ο , H λογαρος και το σῶμα. ingenii, natein viri utem , arissimio praestantiam imitari: dehule, si talis ali itia exstitisset, non illa prosecto latere voluisset; neque octavum tantu in librant scripsisset, sed alia quoque multa ingenii sui monumenta reliquisset. Xenophontis mioque non esse, ipsa dicetus forma hoc propenaculum clara voce testanir. Longe enim cisteri tenue dicendi s entis a sissimi. Sed nec Theopompi est, tit nonnullis placet. Quibuslan , iisquete peritioribus. Diticvclusisque utern esse videriar, non hi in ram: perpolitiis, sed inchoariis t.intuin & mlis, nati ira su iras iam complectens, quae & poliri & dilatari poterant. unde emin alii cimur , in dicamus, videra hunc librii in a Thucydididi iam aegro- . tante constriptum : eam ple esse caiisani, cur & languissius scriptim sit, & brevi . Nan qitando corpus est infirn urra, antinus quoque vires nonnihil remittere solet. Est enim
28쪽
ἀπεθανε σε μετά τον πολεμον τει ΙΠελοποννησιακον ἐν τῆ ε' ακη, συγ ψων τα πράγματα του εἰκοσταῖ
Θουκυδίδης ἐν 'Aμῖαόλει, και δοξας εκει βραδεως ἀοικίσ9αι, και προλαβόντος αυτον του Βρασίδου, ε - γαδευθη υα Ἀθηναίων, διαβάλλοντος αυτον του Κλέ-νος διο και ἀπεχθάνεται - Κλέωνι, καὶ ῶς μεριννότα αυτον εiσάγει πανταχου και απελμων, ως ῖασιν, ἐντη Θρα , το κάλλος ἐκέἰ της συγγρα2ης συνεθηκεν. λῖ' ιυ ριεν γλ ὀ πόλεμος ηρξατο, ἐσημειοῖτο τα λεγόμενα απαπα, και τα πραττό μενα. Ου μην καλλους inter animini & corpus quasi consensus quictam atqiae nzt.turae coniunctio. obiit in Thracia, post Peloponnesia-ctini Mithun. dum rm eius IHIli anno XXI gestas consci i- haeret. Hoc enim hellum XXVII etinnos duretivit. Res vero gestas reliquis sex annis supplent Thoopompiis & Xeno-plaon, millius reria in in Graecia gestariin historiam annectit. Scimtum vero, Tiriacydi dein, qtu Amplisipolin dux exercitiis inissus luisset, visustae esset serius eo pervenisse, occupata iam in ira a Brasida, in exsilium is Allieniensi- hiis fuisse missum, ob Cleonis cliena ille i leo exosiis. tanqxiani insanum ubiqile intra ticu calvinnias: illii in v m, Athenis relictis, in Tliraciana, iit aiunt, secessisse; tibi pulctierrimam illam historiam contexest. Notaverat en in ille cytulem, lana inde a belli inhio, qiiaecunque memor digna iacerentur fierentve: non innien etiam principio de
ullis sitae histonae ornanientis titit sollicitiis; sed satis eis la 4
29쪽
πραγματα υστερον δε μετα την ηορίαν εν Σκαπτηυλν της Θρακης χωρίω διαιτωμενος, συνέταδε μετακάλλους α ἐξ ἀρχης μόνον ι μειουτο δια την μηρον.
εσπι δε τοῖς μυθοις ἐναντίος, δα το χαίρειν ταῖς αι θείαις. οὐ γὰρ ἐπετηδευσε τοῖς ἄλλοις ταυτον συγγρα-Qεῖσιν, ουδε ἱστορικοῖς, οι μυθους ἐγκατέμειν ταῖς ἐαυτων ἱστορίαις, του τερπνου πλέον νης δεηθείας ἀντιποιούμενοι. ἀλλ' ἐκεινοι μήν ουτω τω συγγρα2c Me κ εμελησε προς τέρψιν των μουοντων, ἀλλα προς-ρίβειαν των μανθανόντων γρά ειν. και γαρ ῶνόμαον ἀγώνισμα την ἐαυτου συγγρα ην. πολλα γαρ των προς ηδενην ἀπέzυγε, τὰς παρενθηκας, ας iωθασι ποιεῖν οἱ πλείονες, ἁποκλίνας. όπου γαρ και παρ' Ηρο
Qit, si mriam memoriam stra notanone conservaret. Postea vero exsul, vitam in Scaptesyla, Thraciae loco, agenS, dolavit perpolivit lue, quae initio memoriae rantiam Causa noraverat. Falnilis aluein adverseriar, studio veritatis: non
entiri secit, qtuM alii auctores & historiamin scriptores, vii delectationis stipsosiores. qiam veritam, laesitas in suas historias inserueriant. Atque illi qui lem ira se gesserunt. At nostri auctoris institiini in longe alunt filii: qui sibi propositi, non ait litores oblectare, sed stii liosos homines eriI-dire. Ideo ait, opuS hoc suum esse κυμα ές ἀεὶ, quasi quis dicat moni enriam in omne temptri durariariun non αγώνισμα, sive, ad ostentationem elaborariam optim mulinra si Fidem o sit, qtrae ad delem ionem iaciunt: ingressionesque viravit, mistus alii delectannir. citiusmodi sunt apud Herodotum, Piae de delptune nari trur, vii au-
30쪽
βερνωμενος μουσικη, και ὀλώς ἡ δευτερα των ἱστορι-την υπόθεσιν ψευδεται. ἡ δε συγγραψεῖς οὐτος, αν ἀναμνησθη τινος περιττου, δι- μεν την ανάγκην λέγει, διηγεῖται δε μόνον εἰς γνωσιν των ἀκουόντων ψικνούμενος. ο, τε γωρ πιρι Πρεως αὐτω λόγος πὰραπται
μόνον περὶ παθων των γυναικων, η τε Κυκλώπων ἱστορία, των τόπων ἐμνημονεύθη χάριν. και a 'Αλκμαίων,οτε σωτρο ῖν μνημονεύεται, ενθα - της σωφροσυνης αὐτω νησας ποιει, τα δ' ἄλλα οὐκ ἀκριβοῖ περι μειοὐν τους μυθους τοιόλος. δεινος δε - γρα ησαι. και πμεν τοῖς μερεσι, σαφής' ὐπο δε την σύνταξιν, ἐνίοτε διατο ἐπαίῖνον της ἐρμηνείας, ἄδηλος εὶαι δεκαν. εχει δεχαρακτηρο ὐπερσερον, και μέγαν. το δε της συνθε- ως, τραχύτητος ον μεστον, και ἐμβρὶθες, και υπερ-
dienda lyra delerumr: & de Arione, qui miisca na em sirim: hnino toriis liber secundus tirulum operis mentiriit'. ura hic auctor, si qiuid inimile vel pra er instinat nopiis su commemorandum, id ille quidem contine morat. qita necesse est: verum ira, ut in eius enareation non sititit is in moreriir, Marn Pamrim opus est, tu rem lector intelligat. Nam Terei meminit, propter Prognes & Phil melae castri tantiunt Cyclopum etiam mentionem fecit, propter locoriam cognitionem: Alcmeonis quomie obiter meminit, de Acarnania & ei oppositis insulis loquens: reliqua non accurate peis tirur. Ac tabulis .iidem is tractat Thucydides. Ceteriam in moribus exprimendis mirabilis plane est: in singulis quidem orationis parili his est peripionis : at in verborum constructione, laod longiOridiis periodH ac sententiis ut liur, interiliun vi
detur esse. Genere dicendi ut inir graeiis, & inprimis subib