장음표시 사용
291쪽
r in C. CORNELII TACITI postque rarus in tribunali Caesaris Piso; & si quando
adsideret, atrox, ac dissentire manifestus. Vox quoque ejus audita in in convivio, cum apud Regem Nabataeorum φ coronae aureae magno pondere Caesari de Agrippinae,
citiarum direptionem , sermrra ponere. Gruterus. Scio offensa lxum operta in 3 Histor. Attamen omnino Liptio subieribo , dc plane alterum si operi r alienum puto. Naturaliter enim evenit, ut ex hu-j iiii nodi colloquiis , inter ingenia praesenim distociabilia, exeant professi inimici. Et tum quae praecedunt , tum quae sequuntur, alterum firmant. Si odiis opertis discessissent . lenes querelas cxpurgatio , hanc ejus qualiscunque acceptio , de missis aliqua mutuae fidei species sollicitosque vultus laeti excepissent. At hie letino ita Ec dissimulatione mixtus , dein preces arrogantes ac
nihil cedentis, quid pos Iunt gignere aliud quam odia retecta de apparentia 3 Iam si nolebat seiri piso se
eum Germanico in Vatia non esse , cur rarus in tribunali Caesaris . cur austerus. cur diversa semper sententia Z Stultitiam Cicero vocat in Obscura odio apertas inimicitias ostende re 3 Fam. io . Denique innata utrique indoles, hoe est, de simplicitas Germanici Ec ferocia Pisonis, satis relatare vulgatum videntur. Quae G uterus urget, ad ea responsio facili . Aliud e colloquio ἐ-scedere Odus Verris, hoc est, ita ut alienatorum animorum ligna satis apparuerint aliud denunciare inimicitias de Omnem consuetudinem rumpere. Velim scire I.ucullus de Pompeius in Galatia digrestine fuerint etiam opertis odiis ' Certat inter imperatores iurgiis, inquit Uelleius. Ite in an non postea quoque vixerint apertes odiis , quum Pompeius in provincia Luculli asta rescinderet ; Lucullus Pompeii acta confirmari l , Senatu prohiberet riosam ἰω δἴ bis μ ἐν ριι α νς ναι - :ir: δεα αροὶ Nit . κου Ἀον, ait Plutarchus. Neutrum tamen alteri amicitiam libello renuntiasse legimus. Sed eum sinem gratia ponebant. Sed quibus libuisses; non utique omnes.
Sed qui simpliciter in gravi ni inis
offeniis agerent. sed non ita praeselline , quos honoris collegium aut provinciae societas conglutina liet , etiam poli maniscita odia. Gron. -
i Postque rarur in tribunali. J Maluit Mutet . divisum , pos qua rarus.
Idem in utroque momentum. Glius. 2 Corona aureae. J Coronae conviviorum e flosibus foliisque vulgatae: non aeque cx auro. Quas tamen non solum in illo orientis luxu, sed etiam Romae usum aliquem habuisse discas ex Capitolino : qui in Anio Vero seribit. Data etiam
conυivis aurea atque argentea p. I O gemmata : coronas quinetιam datas
lemniscis aureis interpositis , O alieni tempor a foribus. Item Vlpiano , Dea uo & argenteo legato: Cedent ir rur Aemma L: dis vel lancibus , inelia fa auro argento M. sed O in coronis mensarum , gemmae coronis cedent. Oha mensis. At in A gypto hunc morem Iustinus tangit lib. xv m. Mis . inquit, a Senatu in e . optum Legati . cum ingentia sibi a Ptolemaeo rege mi si munera orerissent , interjectis diebus
ad caenam tu vitaris avrsa corona m se sunt, qμιι illi honoris cassa receptas .
postera die stat us regis ι Uur rinis. Etiam Polybius i. xv. qui oliendit tamen Regibus tantum ex auro dati Q lere, aliis alias. Itaque narrat de Aristomene quodam . qui Agathocli, etsi non regi, per adulationem ejus generis imposuit: Utῶτω μὲν μ', inquit, . t io αν επι δι που α κ . e
292쪽
ANNALI vM LIB. II. grippinae , leves Pisoni & ceteris offerrentur ;
principis Romani, non Parthi reus silio eas epulas δε-ri r absecitque simul coronam, S multa in luxum addidit, quae Germanico, quamquam accrba, tolerabantur tamen. Inter quae ab rege Parthorum 18 Artabano legati venere : miserat ' amiciIIam ac foe
dus memoraturos, & cupere i renovari dextrab, daturumque honora Germanici, ut ripam Euphratis acce'
faciat, quod Laertius in Xenocrate scribit : χρυσώ ς φάνω πιμηθέν m
nis. Certe ad convivia etiam spectat.
In conviυio corona aurea magno
pondere dec. l Solebant antiqui incompotationibus coronas gestare,
λωλα t. invehitur enim in Cratinum tanquam ebrium N insanientem. Meminit de Diogenianus, unde Plauti carmen in Plaud. Luid ego
vides t cum corona ebrium PFetidolum tuum p Mentio est etiam Athenaeo te aliis auctoribus. O altis. neae coronae dc corneae ante aureas
Romae hibernae, ubi natura flores ne- Daverat , Plinius 2 i , 2. Sane Crassus Dives primus ex auro di argento invenit, Plin. ib. 3. Licet priore aevo solis diis aureae darentur,Dio 's. Ou-
1 Principis Romani. J Claret sententia. quasi dicat, luxum illum alienum Romanis motibus, dignum Parthorum. A milius tamen hieλε rn : i, di perdit Mial: a verba.
Principis Romini. J Apud Cornelium infra libro i. Hist. Galba Pi-sbnem adoptans. Neque bie, inquit ,
tit in carem gentibus, qua regnantur. certa dom norum domus , O cateriserin.: I u imperaturus es hoministis . qui nec totam servitutem pati posunt, nec totam libertatem. Sentiebat igitur Pilo in dandis coronis non adeo magnum fieri oportuisse discrimen inier se & Germanicum . quamvis enim principis filius esset Germanicus , tamen esse ejus principis, qui non subjectos ut servos, sed regendos ut liberos di amicos cives suos accepisset. Itaque non dari epulas filio Parthorum regis omnium domini: sed filio principis Romani, amico de prope aequali cum civibus jure viventi. Feri eum. Rectissime, meo quidem animo haec explicavit Ferret tus hoc loco , mentem Pisonisi uisse, in dandis coronis non adeo magnum fieri oportuisse discrimenini et se dc Germanicum, dcc. Frons-
r . J Verbo signato de proprio hae
in re usum Tacitum notavimus ad Plautiun Pleud. 3, I, 36. Gronst-
3 Renovari dextras. In foederibus dextrae , dc in dextris religio. Plinius II. cap. 6. Ex lant nummi in quibus sunt compactae dextrae invicem cum hac inscriptione, CONCORDIA. LEGION v M. Et apud Triumviros, tres in anus invicem se tenentes, neauitiae dc sceleris, ectyrannidis foedus testabantur, cum hoc
293쪽
t 6 C. CORNELII TACITIderet e petere interim, ne Vonones in Sstria haberetur, neu proceres gentium propinquis nuntiis ad discordia. traheret. Ad ea Germanicus, de societate Romanorum Parthorumque magnifice; de adventu regis& cultu sui, cum decore ac modestia respondit. Vonones Pompeiopolim Ciliciae maritimam urbem amotus est. datum id non modo precibus Artaba
ni , sed contumeliae Pisonis, cui gratissimus crat, ob plurima officia & dona, quibus Plancinam de
vinxerat. M. Silano, L. Norbano Coss. Germa nicus ' AEgyptum proficiscitur, Τ cognoscendae antiquitatis. sed cura provinciae praetcndebatur , levavitque ' apertis horreis pretia frugum : multa que in vulgus grata usurpavit, sine milite inccde-
R IS. HUMO NI. Dextra . inquit Plinius, osculis aversa aperitur, in fide , recta parricitur. Aurelius.
Dextras pro fide & foederibus sumi. notum est . illis praesertim gentibus.
vide notata ad Curtium 6, . Frettu- hemiu . I Neu pracem gentium.J Legendum , ne proceressentium. Causa cutremoveri velit Vononem e Syria, ne dum proceres gentium , Artabanus lPersicae , Germanicus Romanae, pro ximi sunt, si propius adsit Vonones.serat inter eos nuntiis e propinquo causas discordiarum. Eo mox amolitus in Ciliciam,& in ejus oram maritimam, quae remotissima. Mere erus. Particula neu, sententiam confundit. Censeo legendum , ne proceres gentium. vel potius, ne is proceres gentium.
Pichena. Nihil mutati flacet. videtur enim & genus ia ιν διὰ AMν esse , & sermo legibus, pactionibus, conditionibus proprius: Ne sit, neu faciat. pro illo, Ne sit, ubi Deritum
factat. Quare autem proceres gentium Germanicus & Artabanus ingeniosissimo Mercero 3 Saltem tempus annuste captum , quasi Vonones Arta
Pano tantummodo gravis vicurus. rex dum ipse re Germanicus in proximo.
Quin proceres gentium acceperim praesectos & satrapas plurimarum gentium Parthis parentium , dc discordias, rebelliones, desectiones, dis. sensiones parthorum inter sese. Neque aliter Freinshemius, puto. G
lim , in e ' Vtum. richena. Frustra. sie enim loquebantur. Liv. lib. s. -υ susceptam legationem peragendam navigare optum pergit. Iustinus vel Trogus lib. 23. Uxorem gemi Iue ex ea dura parυtitit
pium , unde uxorem acceperat, remit
tit. Et lib. 28. Cum conjuge ct tiberise optum ad Ptolemum proficiscitur. Idem.
3 cognoscenda antiumratis. J Auditis principes 3 imitamini. Haec cognitio ad gloriam lionestumque m citat : haec parandi vias ostendit. Li-λ . periit horreis. J Publicis, pinor. ubi frumentum asservabant in plebis Romanae, & quod superesset, in alios usus: At ille , in caritate sorte annonae, indignis indulsit. Idem. x Pessi.
294쪽
, ANNALI vM LIB. II. 247re, pedibus intectis, & ' pari cum Graecis anu- mi, in P. Scipionis aemulatione; quem cadem factitavisse apud Siciliam, quamvis flagrante adhuc Poenorum bello, accepimus. Tiberius cultu habitu que eius lenibus verbis perstricto, acerrime incre
puit, ' quod contra instituta Augusti, F non spon
i Pessibus intectis incedere. J Interpretor, incessisse crepidatum pallia
Pedibus intectit. J Id est, non calceatis , sed soleatis : quippe calceorum aluta tegit pedem , solea nudat. Calceus tibias vestit , solea plantas tantum. Solea, ait Verrius Flaccus, qua sola pedit subjicitur. Et ita D usum ericeamentum accipio apud Virg. g. AEn. Et Hrrhena pedum circumdat Dincula piant s.
Quod ex Hesychio probat Turne-bus. Suetonius ita selibit de Augusto. Disalceatu. ludis aestivis intererat , id est, soleatus. Et Asinius Pollio lib. io. Famil. scribens Ciceroni. Cum quodem p .insu/, O nudu pedibus. Apulejus nudu intectu pessi-ιus dixit et Metam. Aliud autem est mero , vel puro pede. Vt Iuven. Sat. 3. Observant usi festa mero pede Sab-hata reges. Nam mertis pes totus in nudo & purus, nec calceum, nec so- Ieam habet. Prudentius dixit mera calce. in Hymno D. Fructuos. Stabat ealce mero. Aurelius. Quidam acceperunt protectis , qua quidem signi licatione repetitur etiam , sed hoc loco meliot est non tectis. Nec tamen omnino nudis pedibus incedebat , sed calceos apertos gestabat, hoc est, soleas , Graeco more. Tertuli. de pall. cap. s. si quad calceat ut in iscitur, munissimum πω est , aut pedes nudι magis , certe inritis magis . iam tu calceis. Ageli. I 3, 2 o. Omnia serme id genus . qnibus plantarum cal
ces tantum insima teguntur , cetera
prope nudia O tereribus habenis vincta sunt , solem dixerunt ζ nonnumiuam voce Graca erepiduli. Plura Lipsius ad hunc locum Taciti. Patet hine cur Francisci sodales appellentur Nuipedes. Fresnshemius. a Pari eum Gracis amictu. J Id est pallio. Aput ejus enim Graecos quod essent palliati pastidia mendicabula dixit. Inde palliatae comoediae . non togatae, quales Afranius secit. Mur
3 P. Scipionis aemulatione. J P. Scipionem Africanum dicit, quem etiam eo nomine multi calumniatis int. Fabius quidem Maximus eum ad corrumpendam disciplinain militatem natum esse dicebat. Liv. lib.
29. Ipsitis enim Imperatoris non R mantis modo, sed ne militaris qmdem cultus iactabatur , cum pastis crepissisque ιnambulare in omnasio , libellis ctram palaestraque operam dare. Magnam autem vim habet ad conciliandam imperatori benevolentiam victus , cultusque similitudo. Sic Alexandet victo Datio persas imitatus est : quo iacto Persarum quidem pratiam iniit, sed Macedo
num auuersus se odium concitavit. Si e Caracalla in Germania . Romano cultu deposto, sagulis argento intextis, Germanorum more utebatur, flavam etiam capiti caesariem imponens , forsan Germanum in modum. Herodianus lib. 4. Mu-
Iuod contra institu a. J Vide Suet. Tiberio .cap. t. it.&quae dicam ad lib. r. Histor. IUUu .s Non sponte mine pis. J Non voluntate & permisita principis. Inde insta lib. 4. Exsructa iam Donte praefectι castra: hoc est, iussu praesecti. Et alibi: Proxima stante . municorum
295쪽
2 8 C. CORNELI IATA CITIte principis Alexandriana introisset. nam Augustus inter alia dominationis arcana, vctitis, hi si permissis, ingredi senatoribus, aut φ equitibus Roma nis inlustribus, i seposuit AEgyptum: se ' fame ur geret Italiam , quisquis cana provinciam, F claustra que terrae ac maris ; quamvis levi proesidio adversum
recepta, id est, volentibus inimicis.
I uexandriam introisset. J suetonius: Lurci Dero Q lex.Drdriam, propter immensam ct repentinam famam, imonsulto fὸ adi sit, auestus est in Se
2 Fruribus Romanu i stribus. J De hoc cognomine equitum infra. Limur. v tibus Roma mi ita vi ur. J Itaeoniunctim lixe accipienda sunt; ut quis eques Romanus csset , nee eae modicis, ut i , 7s. sed illustribus , ut 4, s s. hoc eli, qui ex Equestri ordine opibus dc genere praecellerent , ut explicat Salmasius in epistola ad Gronovium , Elencho Antidiatribes rapinianae praefixa. Nam haee interpretatio melior videtur illa savilis ad H. r. ii. ubi hunc locum reserens, i , res er utes Rom. putat intelligi, qui iis , 17. appellantur di nitate fena roria. Licet e. nim hos quam maxime illustii bus connumerandos arbitrer , tamen proter hos aliis quoque gradium hune patui te existimo. Qao reterendos arbitror dc notos eiu res Rom. apud Caesar. de bell. Civ. 3, 7 I. Fre hemim. 3 Serisu t e sopium. J Cum masna pars frumenti , quo pop. Romanus alebatur, Alexandria veheretur, ob idque Alexandrinae naves cum apparuerant , magno pandio populum afficerent, ut ei apud Sen. Epiti. 78. Augustus , imperio prospicien. , vetuerat , ne quis senator , equesve Romanus inconi illo
principe ingrederetur A gyptum :quod videret in potestate ejus so- , tame urgeta italiam , seque le-l vi praesidio adversus ingentes exercitiis tueri : simulque incinens imperio a summa levitate dc inconstantia Alexandrinorum , ut auctor cini Dio lib. L i. Itaque non a pr Onsule , aut a propraetore administrabatut Alexandria, sed a Iuridico δὲ Gera de rν . Jc a libertis Caesaris . qui cogenda pecuniae publicae praepositi erant, ut est apud Strabonem libro I . Erat autem Liniicus, eques aliquis, non tamen ex illulitibus, & magna auctoritate prauitis, unde est Tit. lib. I. D. ce η cla Iuriatii Olexandr. ubi Vlpiani verba sunt. doptare quis apud Iurida
l cum potest; quia data est ei legis a-l clio, quae verba nullo ex loco melius intelligi possunt, quam ex his, qu*l leguntur apud Tacit. I. I 2, 6o. Addita erat prohibitioni superstitio: serebatur enim apud Memphim in aurea columna dipyptiis litteris scriptum , tunc demuin AEgyptum liberam sore , cum in eam venis Ierit Romani falces , de praetexta ROm norum. Auctor Trebcllius Polliol in libro de 3 o Tyrannis. Alexandriana Suetonius in Vel pas. vocat Haustro Dpti. Ammianus veri cem omnrum civitatum , ad finem
libri Σ3. ubi multa de hac uibe narrantur cognitu dignissima. Mure
Fame M eret. 4 AEgypti sicunditas multo maxima : ideoque Cot-nelius inst. lib. 2. Hist. cana appellat Haustra annona , vectigal
296쪽
ANNALivM LIB. II. 249 sunt ingentes exercitus insedissct. Sed Germanicus c, o nondum comperto profectionem eam incusari, Nilo subvehebatur , orsus opido a Canopo. Condidere id Spartani ob sepultum illic rectorem navis Canopum; φ qua tempestate Menelaus Graeciam rc petens, diversum ad mare terramquc in Libyam dela
tus. Iegit Pelusium , Paraetonium, de Alexandriani. In Propertio. claustraque Pelusiti Romano subruta
Lipsius. Gaustraque terrea ae mam. J Rectius erit per appositionem legere: qu quo eam travineiam , claustra
Ara elim Romam imperii. dc apud Lucanum Regni clati ira Philae. Groitus.
est ex sieptem ostra Nili dunitate olexandrino proxι m. Plinius. Vide Aristidem in oratione AEgyptiaca. Λ schylus , Esr m λις εο απη χξονος. Canobus a ser-r Ie, qui ἀμερους vocatur . morsus interiit , Nicander in Thesiacis. AElianus de historia animal. lib. I . cap. I 3. Hujus serpentis meminit de Dioscorides lib. 6, dc Galenus libro de thetiaca ad Pisonem.
et Sua tempestate. J Sie Cic. r. de
nam, dcc. Vide Euripidem in Helena.
3 Libam detitur. Inde proximum. lDispungit dociliIimus vir aliter atque ad hoc temporis iactum: deLitus inde. proximum amnis os , quali
Tacitus sit in manifesta pupna cum Homero, qui Menelaum dicit, adita prius A gypto. Sidonios, Erem bos, inde Libyam deveniste. lib. Odysῖ. 83. Occurrit itaque de sua distinctione Tacitum se cum Homero conciliasse putat. Verum Germanicus aut uitatis curiosus adit Canopum, quia ibi Serapidis templum , Strabo lib. 37. intrat os Heraclium : deinde vilit vestigia Thebarum. Haec aperta ex vetere distinctione. At per novam, Heraclium non aditur, de Cornelius non oportune verba facit, unde id nominis ei fluminis ostio datum sit. Insuper quid hoe monstri Spartanos Canopum condidisse , cum ex AEgypto in Libyam delati sunt immo cum ex Graecia illud ostium Nili tenuerer nec Menelaus Canopo di cedens in Libyam solum desertur , sed plures
pergentes, quibus omissis non video cur tantum Libyam nominaverita Non obstat. quod objicitur ex vers-bus Homeri. Nam non eo Ordine aditae gentes a Menelao , quo ab Homero scriptae sunt. Phoenice proiecto
prius si ordini credimus ) quam A.-thiopes petita suit, cuius tarneu metropolis posterior recensetur. Non ergo ad amussim hujusmodi carminum res est metienda. De Sidoniis equidem Phoenices loquitur Homerus , idque de Strabone petas, qui rationem reddit, cur generaliter iacta Phoeniciae mentione, de Sidoniis iterarit. Adde non insubide diei posse, non semel in AEgyptiun Menelaum rQectum sutile, antequam in patriam se reciperet. De una appulsi ne, & inde ad alios peregrinatione lib. 3 Odysi. zy V. Nestor,qui jam dixerat se a Troja socium reversionis habuisse Menelaum, primaque tem-
297쪽
2so C. CORNELII TACITI tus. Inde proximum amnis os dicatum Herculi, quem indigenae ortum apud sic & antiquissimumserhibent, eosque qui postea pari virtute fuerint,
in cognomentum ejus adscitos. Mox visit ' veterum Thebarum magna vestigia. & manebanti structis
pestate ventum plures eius naves Cretam , quinque reliquas in AEgyptum disparasse. De altera, & inde in patriam prospera navigatione lib. . OdyT. fg s. Menelaus, cui persectis Hecatombis contigit reditus innocuus ab AEgypto, nec per tot varias gentes erravit. Quis neget igitur potuisse Menelaum psius in Libyam Mareotidem deserti, quae AEgypto
finitima Plinius 2, 2. ea, qua se gintur, regio Mareotis Liba appella-ν- , e fis to contermina. Sed quid conjecturis indulgemus 3 Accepit noster Libyam pro Atara, ut Tertullianus . Gn in Milantico lab)am ant Asiam adaquans. Et id voluit, cum Μenelaus ex Europa in Africam reiectus est, nempe in AEgyptum ejus Provinciam. Salinerius. Hunc locum
Iulius Salinetias doctissime defendit. Ideo nihil aliud monebo, nili quod verbum , est , in fine dictionis. saepissime in Man. signatur haenota, N. Non mirum ergo, si aliquando praetermissum sit a librariis.
Hic certe reponerem, delatus est. Pi-chena. Inde proximum amnis es. Distinctio
vulgata non impedit, neque negat Μenelaum e Canopo in Sidonios. Libyamque delatum. Neque Tacito sane propositum bina illa Nili ora, alterum Canopicum , alterum Heracleoticum deseribere: sed tangit saltem. Neque autem muctura orationis ipsius se distingui patitur; quae
samen juvanda leviter etiam est insi - tione particulae ad. Leger inde adtroximum amnis os, Ecc. Nam ita recte oratio se consequitur: Nilo subvehebatur, orsus a Canopst. &c. Mox visit Thebarum magna vestigia dcc. Acidalius. Tacitus ea particula,
qua juvare illum se putat Acidalius, uti noluit: quippe qui ad verba illa .
inde troximum amnis os intellectum voluit ex sequenti membro το visit. quasi esset : inde insit proximum a
mnis os Hearum Hereuis, mox Theb
rum vestitia. Quod haad scio an satis eonfiaeraverit & vir doctus . qui
si rationem hujus vocabuli tantum edat Tacitus; non ipsum os ingres- sim, & quae circa occurrerent vitenda , adiisse & contemplatum es Iesignificet Germanicum. Immo ,
abhinc proximum πιι ostrum adsit, Heracleoticum appellatum, dic. Guno-
I Herculi quem. J De Hercule AEgyptio videndus Herodotus in Lutet-pe. Mela libro xii. Neminit & Arrianus libro tr. de rebus Alexandri. Graecum Herculem suo posteriorem fuisse amplius decem millibus annorum Agyptii Hunt. Diodor. lib. r.
2 Et antiquissimum. J Comparati
ve dictum cape, ceteris omnibus aut quiorem. Non enim ut transferunt. Ne antiquam aut consuetudinem anti
quam. Fresnshemius. 3 In cognomentum ejus ad citor. JHisp.romaran ei mismo nembre, quo
non satis explicatur nominis ejus dignitas , quod non ex albitrio cujus vis adsumptum est, sed qui digni videbantur , consensu quodam P pulorum , cognomenti eius honore Herculi sunt aequati , eique sensui optime servit verbum adires. Quod tamen & reliqui non satis expressere.
Quorum Angi. etiam cognoment reddit orname: quum Tacito nihil sit aliud, quam nomen,ut ε, 6s. Fre n.
Veterum Thebarum. J Thebae. quae
298쪽
ANNALI vM LIB. II. et Iν structis molibus liticrae AEgyptiae, priorem opulen tiam complexae : jussusque e senioribus sacerdotii in patrium sermonem interpretari, resercbat habit se
quondam Τ septingenta millia aetate mitit arae atque eo cum
exercitu ' regem Rhamsen Libya , e thiopia, Med que V Persis, ta Tactriano, ac Scytha potitum; qua
que terras Sura e smeniique es contigui Cappadoces co-
bruta portu. dc Diospolis de Heliopolis , antiquitus A gyptus dicebatur: quod est nomen etiam Nili. Erat autem in AEgypto superiore, quae
ex ea iube vocatur Thebais, eam urbem condidit Busiris. Ambitus moenium complectebatur I o. stadia, id est. Eo millia passuum. Strabo ait e vestigiis constare eam longam misse elac ter so stadia. Ex ea prodibant in benam 2o millia curruum.
Homerus ιλ. ι. I 82. Eam diruit
Cambyles. Videndus Herodotus libro 2. Strabin libro II. Diodorus in secunda parte libri primi. Mure-
1 Structis Molibus. J Intellegit obeliscos. de quorum frequentia demotis consule omnino Ammianum, lib. x v I r. atque in hac ipsa re Nos etiam in AEgyptiis ADMIRANDII. Lipsius. Striatis molibus. J Qua voce non tam aedificia vulgaria , ut alia inusitatae magnitudinis, nec serine ul-t Ia re praeterquam ipso structurae luxu commendata , designantur e veluti Pyramides , obelisci dcc. Fretnih
t et Patrium sermonem. J Alii omita tunt . alii ad Romanum transie- runt : quasi respectu Germanici ρο- tritis sermo dictus laret. quod noni ita se habet , verum AEgyptius sa- cerdos jussis est suum, hoe est α- , optium , sermonem , complexas ν litteras interpretati Germanico , quod ille, quatenus conjecturae lo-i sus est , non Romana , sed Grae-
ea potius lingua fuerit exsequutus.
3 Septingenta millia. J Strabo mes
Reg m Rhamsen. J De hac tanta potentia AEgyptiorum nihil legi. nec facile credam. Nam quod sui das ait , Τhul in quemdam AEgyptium regem , usque ad Oceanum imperium tenuisse, a quo dicta sit Thule: quid tam insandum somniavit ullus aegrotus Nescio an hic sit
Rhamses , quo re ante Ilium captum esse vult Plinius libro xxxvi. cap. v II. ubi tamen leges, Ramses, corrupte. Lipsius. Rerem Rhamsem. 4 Eadam dicuntur de Sesostri de . Diodoro. Mu-
de hos reges depromisit Eusebius, frater Sesothios , ipso fratre expeditionem in Asiam faciente , invalit Iegnum AEgypti: unde pollea a fratre expulsus est. Ille Sest his trinoia minis suu , teste Manethone. VO-eatus enim est Ramessis , dc praeterea e Foptos. Sed Iosephus haec nomina permiscuit. Nam Sesothis I sephi est ΣέθωςOre Herodoti, de Σμ
in obelisco apud Ammianum Marcellinum videtur esse, qui Rhameses, seu Rhamesses dicitur ab Eoiq-bio in Chronico , dc a Iosepho in lib. 2. contra Appionem 'Pα εα ης de 'Pάμψhe. Qui etiam alio nomine Σέ die dioebatur , ut docet ibidem Iosephus ex Manethone. Herodotus in lib. 2. Sese rim appellat. Eundem enim esse Sesthim. seu Seth m Manethonis cum Hero-
299쪽
rs 1 C. CORNELII TACITIIunt , inde Bithynum, hinc secium ad matre imperio tenuisse. 'legebantur & indicta gentibus tributa,
pondus argcnti & auri , numerus armorum equo
rumque , & dona templis ebur , atque odores , quasquc copias frumenti & omnium utensilium quae que natio penderet, haud minus magnifica, quam nunc λ vi Parthorum, aut potentia Romana juben 6 I tur. Ceterum Germanicus aliis quoque miraculis ' intendit animum ,s Memnonis saxea effigies calem sonum reddens :
doti se stii ex utrius ille rebus gestis
inter se collaris recte probavit Scaliget in Notis ad Eusevium numeros 3 o. Eundem Tacitus in lib. 2. Ann. Famem vocat. Et de eo scribit quae optime in Sesostiem conveniunt. Va-ι sius. r Inde Bithrnum , hine Deitim. JReserenda haec sunt ad populos proxime nominatos Syros, Armenios, Cappadocas : non universum AEgyrtiorum imperium , quod his finibus velle includere ridiculum esset. Frems.
2 Legebantur 9 indicta. J De hix prioribusque vide Strabonem in de . scriptione Thebarum l.xv i I. qui cum Cornelio Gallo illuc prosectus pleraque refert oculata fide: egregius m hercules, & non ad vulgi guttam scriptor. Lapsius. 3 Vi Parthorum. J Vim hie tantum I ro imperio, aut potentia, neque ulo alio aspectu mittam arbitror; utis epius de ipsis Romanis 3, fio. R
sum etiam . 'ut ante Dim Romanam maluerant , decreta. H. Φ, 69. Irim
Romanam , pacssique bona dissertam. Freinshemius. Intendit animum. J Intendere animum rei cuidam dicitur . non quid derat absentem , sed qui consae rat praesentem. Heimhem M. Livius praefat. lib. I. .Ad ista νmhι pro se rus ue acriter intendat animum,
quorum praecipua fuere ubi radiis solis ictac si vo disiectasque inter & vix
qua vita , qui mores fuerint. Grono
s Memnonis saxea e les.' Visitur. ut Plinius vult, in Serapis templo
forma colossi: quem, ait, cottiaeanasota ortu contactum radio crepare damni.
Dimidio magica resonant tibi Memnone chorda.
isse se ait, & eum multis aliis carciter horam primam diei sonitum aliquem audisse. Philostratus ab Apollonio eam statuam in AEthiopia visam ait: & mentitui non intolens , sive ipse, sive impurus ille ma s. Nam certum est in AEpypto fiuisse. Vide praeter alios Pausaniam, in Attiscis. Iosius. Memnonis saxea:e iei. J Strabo
lib. i 3. Plin. lib. Io. 26 & 26, 7. rhilostratus lib. 6. I. Muretus. 6 Dii sectasque inter vix pr vias. l Inter incertas & vix penetrabiles arenas. τό disjectas alii omittunt, alii ad Pyramides hoc vocabulum referunt. Nimirum sesellit eos novitas rei , quum non imaginarentur, quid per Menas -jectin intelligendum soret. quod eos docere potuerat recordatio copiarum Cambriis, in his locis , per disperias
300쪽
ANNALIUM LIB. II. 2 3 pervias arenas instar montium eductae Pyramides , certaminei& opibus regum : lacusque effossa humo, superfluentis Nili receptacula: atque alibi an - .gustiae, α,' profundar altitudo, nullis inquirentium spatiis pcnetrabilis. Exiniventum ' Elephantinenaci Syenen , ' claustra olim Romani ina perii;
quod nunc rubrum ad mare patescit. Dum ca62 aestas Germanico plures per provincias transigi
tur , haud leve decus Drusus quaesivit inliciens
Germanos ad discordias ; utque fracto lana Maroboduo usque in cxitium insisteretur. Erat inter Gotones nobilis juvenis nomine Catualda, profugus olimsvi Marobodui, . & tunc , dubiis rebus clus ,
disperias vento arenas Obrutarum , apud Herodor. 3 . 26. Frciushemtia .
Haud scio, an recte intellexerit ; certe loquitur, quali nolit intelligi, Quis
enim assequitur incer arenas ' nam
si sperem ciuis non putet passim iacentes, aut i par me aliquo , sive is ventus sit, pota alas dc passim abjectas:
ut apud Maronem pedibus qui I rear arenam , dc sparsi ad pugnam pistud tarena Necdum tamen ex his scias, quae sint Tacito arena disiecta. Quo voeabulo signiscat ille proprium hujus materiae τἰ --: απτον , ά άγκλα πον, quod singula coriniscula, vel singuli pulvilculi ab aliis secedunt, e que ad moliendum aut accipiendo suscipiendoque operi ei inutilis. Vnde
igitur Tacitus ad augendum rei miraculum addit arenas inter disjecias, id est . tolutas, dii sociabiles. intra tabiles ob legregetra naturam . tantas m les structas. Nam etsi hae vento quoque, ut ubique, agitentur di iactentur . non sitiat tamen, ubi sitae Pyramides . Garamantum arenae, q- castra obruere pollini. Grensistis. I Pr unda ait tu. a. J xcis σοι -γii Herodotus. Ametu .
novissimam cataractam habitatur, Zeeli ala gyptiae navigationis finis. Hi n. lib. s, v. Strabo lib. I 7. In ea perpe
rutim est ver arborum, ita ut ne vitrum
quidem palmites decidisnt. Idem Plin. libro I 6 ,ri. Eil autem Elephantina rethiopiae vicina, quae Elephantorum serax, dc non longe a Meroe.
raram arborem ebentim ad Meroen is s
que a Srene sine imperii &c. esse δε-cti t. Aurelius. In Elephantine P teus , qui indicat incrementa Nili. In Syene puteus, qui indicat soli litium. Ibi dum sol in Cancro est. erecta cor
pora nullam faciunt umbram. Lucam lib. 2. Otque umbras nusquamsecrente
claustra ιtim Romani imperii. JAlio sensu clauisera, quam paullo ante. nain nunc terminum de finem intellegit , qui claudit. Insertum hoc autem ingratiam laudemque Traiani. quires magnas gessit ad Orientem, limitibus imperii ad rubrum mare Promotis. Elegantet apud Suidam lati-ptor incertus super hae ipsa re: Pa-