장음표시 사용
171쪽
τοιαυτα εστιν, ἄν αν τις, ἀνὴρ ἀγαθος ων, τυοι ται ταυτ υμΨdrερα ὀρθως χει, και τἀκεῖ, και τὰ παρ' μῖν. διὰ τί ἔτι τὰς μεν διὰ των λιγων πολιτείας, ὁ πἁντας εχειν λον ἀλλήλοις, τους των κοινων κυριους ὁμονοεῖν ποιεῖ τὴν δε των δημωνελευθερίαν η των ἀγαθων ανδρων αμιλλα ην επι ταῖς παρὰ του δήμου δωρεαῖς πρ4 εαυτοὐς ποιουν- ται φυλάττει και μην περι γε του μηδἐ θηβαλυς μηδένα τιμαν, κεῖν' αν θειν ειπεῖν ἀληθες ἀομαι. μεῖζον, ωἄνδρες θηναῖοι, θηβαῖοι φρονουσιν επ' ωμύτητι και πονηρια, λυμεῖς ἐπι φιλανθρωπία και
χομενίους διεθηκα ἴτω μεταχειρι μενοι μὴ Θ υμεις τἀναντία τούτοις, Οὐ με ευεργέτας τιμῶν- etες, παρὰ δε των πολιτων λύγω μετὰ των νύμων τὰ δέκαια λαμβώνοντες. λως δ' ἔομαι τότε δεῖν
του ετέρων επαινεῖν, ους καλε , τοῖς μετέροις επιτιμωντας, ταν, δεῖξαι βελτιον κείνους πρώθτοντας μων δε δ' υμεῖς καλως ποιουντες, και κατὰ τὰς κοινὰς πρήξεις, και κατὰ τὴν μύνοιαν, και κατὰ ταλλα πάντα, μεινον εχεἰνων πρἁψεTE, του χάριν αν των υμετέρων αυzων θων λιγωρουν- τες κεινα διώκοιτε εἰ γα και καχὰ τον λογισμωνεκεῖνα φανείη βελτίω, της γε ἡχ Ἀνεκα, η παρὰ ταυτ' ἀγαθὴ κέχρησθε, επντολωλαζιον μεῖναι εἰ
172쪽
δρες θηναῖοι, τους λακεδαιμονίων ὁμους, ουδέτους Θηβαίων, λέγειν επι τω τους ἐνθώδε λυμαίνεσθαι Ουδῆ δι ων μεν κεῖνοι μεγάλοι της λιγαρ-
χἰας και δεσποτείας εἰσὶ καν,ποκτεῖναι οὐλεσθαι τον παρ' μῖν,ουτων τι -τασκευάσαντα, δια δ'
ων ὁ παρ' μῖν δημος ευδαιμων, ταυθ' - ἀνελεῖν
δεῖ λεγdντων τινων, θέλειν ἀκούειν. εστι τοίνυν τις πρ ειρος λύγος, γαρα και παρ' μῖν επὸ των προγύνων πολλὰ ἀγὰ θ' εἰργασμένοι τινες, οὐδενδςηξιουντο τοιoὐτου, αλλ' ἀγαπητως πιγρήμμυτος εντοις ερμαις τὐzχανον. και ἔσω τουθ υμῖν ἀναγνώσεται τλεπίγραμμα εγῶ δ' ηγουμαι τουτονἈδν λύγον, ω ανδρες ἀθηναῖοι, κατὰ πύλλ' συφορον Πναι τη πύλει λέγεσθαι ' πρὸς δε, και οὐ δίκαιον. ει μεν ἀρ αναξίους εἶναἰ τις φῆσε κακείνους τιμῶσθαι, ἰς αξιος, εἰπάτω, ει μήτε των πρύτερον μη- δεις, μήτε των στερον. εἰ δε μηδένα φήσει, συναχθεσθε - αν εγωγε τη πόλει, εἰ μηδεις εν παντοTω χρόνω γεγονεν αξιος εὐπαθειν και μην, εῖγε, ομολογων κεἰνοους εἶναι σπουδαιους, μὴ τετυχηκύτας δείξει μηδενῖς της πύλεως ως παρίστου δήπου, τηγορεῖ. εστι δ' οὐ οἴτω ταυτ εχοντα Οὐδ' oi γου δεῖν ἀλλ' πειδάν τις, οἶμαι, κακουργων πι
174쪽
o RATIO ADVERSUS LEPTINEM. 169
175쪽
πόλεως ὁ Ῥαν του οντας ἀξιους' αλλ' ξεσrαι και χαλκους ἱστάναι, και σίτησιν διδόναι, κα αλλ' δ, τι αν βούλησθε, πλην τούτου. γωδ υπερ νμιν τῆ πόλει καIαλιπειν φησει, τοσουτον λεγω, τι ἄν, ω εδώκατε τω πρότερόν τι, τουτ αφέλησθε, καὶ τὰς πολοίπους πίστους ποιησετε πάσας ρεάς τι γαρ εσται πιστότερον, το ης εἰκόνος, της σιτησεως η τ της τελειας, ην πρότερόν τισιν δὀντες αφηρημένοι φανεῖσθε ετ δ ει μηδόν Ῥελλε τουτ' σεσθαι δυσχερἐς Ουδ' κέῖν καλως χεινηγουμοι, εἰς τοιαύτην γειν ἀνώγκην την πύλιν, ἰης η παντας ξίσου-ων αυτων αξιώσει τοι τὰ μεγιστ' ευεργετουσιν, , μὴ τοῖτο ποιουσα, χάριν τισὶν υ αποδώσει μεγάλων ἐν Ουν ευεργεσιωνάυθ' μῖν συμπερε συμβαίνειν πολλάκις καιρον, ουτ' ἔσω ρεδιον αἰτίω γενεσθαι μετρει δἐ καια εν ειρην τις και πολιIεια δίναιτ' αὐεφικέσθαι, εὐνοίας, δικαιοσυνης, πιμελείας, των τοιούτων, και συμφέρειν μοιγε δοκει, και χρ α διδύ- ναι τὰς τιμώς. δει τοίνυν μεμερίσθαι και τὰ των δωρεων, ν' ης, αξιος ἄν εκασro φαίνηται, ταυτην παρὰ του δημου λαμβάνη ην δωρεάν. αλλὰ
μην, περ ων γε τοι εἴρημένοις τὰς τιμὰς καταλιπεῖν φησει, ο μἐν άπλα πάνυ καὶ ὁ ἱκαι αν εἴποιεν, πάνθ', σα - αυτων νε αυτοῖς δοτ ευεργε - σιων ἀξιουντες εχειν. οι δε φενακιζειν τυνῶ καταλείπεταί τι λεγοντα αυτοῖς. ὁ γὰρ ξια ης ἀτε
176쪽
γον καὶ δεινότατον πράξουσι χρὴ γὰρ, ῶς γουνίμοιγε δοκεῖ, πήνθ', υσα τις πρώοει, τους θεους ἐπιφημίζων, τοιαυτα αἰνεσθαι, οἱ μηδ' αν π αν-
177쪽
179쪽
ἄνδρες ἀθηναῖοι, φυλάξασθαι, τουτ εἰπέῖν τι βουλομαι. εἰ γάρ τις π ύν θ', υσα Λεπτίνης ἐρεῖ περὶ του νόμου διδύσκων Ῥῶς, ῶς καλως κεῖται, συπω- ρῆσειεν ἀληθῆ λέγειν αυτον εν γ' αἰσχρῖν, ουδ' ἄνεῖ τι γένοιτο, ἀναιρεθείη υ συμβῆσεται διά του νύ-
180쪽
ται. ουδἐ γαρ ἀμφισβητησις ετι καταλείπεται τὁ μηταυτα ποιεῖν, α πονηρά τις αυτ4ς εκρινεν εἶναι πρύτερον. τι τοίνυν μῶς κακῶν εὐλαβεῖσθαι διῖ,
λος τις ει δε τουτο φεύξονται, και μη θελησουσοποιειν, σκοπεῖτε, Ἀνδρες ἀθηναῖοι, ει καλως μῖν ἔχει, α τούτων εκαστος κνεῖ τους χθρους φαιροὐ-