Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

4쪽

PO EI A E LYRICI

8쪽

μέχρις τεs κατάκεισθε; κότ' αλκιμον εξετε θυμόν, ω νέοι; ου δ' αἰδεῖσθ' ἀμφιπερικτίονας,

De reliquiis poetaraim Elegia eorrum seripserunt L. At rena in Diario Antiquitatis a. 1841 p. 518 seqq. 1214 seqq. et a. 1842 p. 1012 seqq. idem in Plii lologo T. III p. 222 se l. hiatu apud elegiacos Poetns disputans. namherster Conioetanea in Poetas Graecos Briansvigas 1841. Benndors de Antilol. Ur. epigrammatis quae ad artes spectant Lips. 1862. Emperius in Musco Rhen. Novo T. I p. 453 seqq. Alph. L eisis in Philologo T. V p. 450 seqq. idem in commentatione do Anthologia Graeca Luga. 1813, quom libri1m postea secundis curis retractavit Continentatio eriti acto Anthol Gr. pars I Lugd. 1852. miil. Hertzbero in Prittg Literaria ist. Tasclion nich III p. 209 sqq. G. IIe, ann in Ialinii Annali nis Vol. XXVII p.26 soci l ., nonnulla attigit N. Plestolas Suppi Inioni li PAnthologio Groc quo Parisiis 1853. into Sehnei 1 in Diario Antiquitatis a. 1838 p. 933 seqq. in Philol. VI, 744 seq., deniqtio H. Meil in Mus. I lien .

XVII 1 so i q. laudabili modestia ustis de symmetria disserens, quo Rrtificio nunc thomines inertos pleriamque satis intempestivo abutuntur.

oxordium v. 1-4 Callini osse cxistimat, cetora Tyrtueo vindi Enre imit- vult. IIartvng universum carmen Tyrtaeo tribuit, negans Callinum incentiva carmina militantibus scripsisso. Isornhardy Hist. Liu. Graoe. II 418 satis multa in paucis his versibus reprehendit, sed ipse videtur in ortus haerere, utrum poeta ipso culpandus sit an ditis euasta aliquis, an idoni- quo universum poema Callino sit abiudicandum. Cetorum quae displicuerunt Hernii ardyo, ea Omnia facilem veniam iampetrabunt. Nam quo lilixit ante Theocritum nominem dixisse oλίγος καὶ μέγας, quod lite poeta v. 17 usurpavit, valde miror: etenim σμικρός suit coninitini consuatudin stritum vocabulum, quare epici poetao raro admodum utuntur, qui ὀλίγος, βαιός, τυτ θός dicere maluerunt: perspexit hoe iam Aristoteles Poet. c. 23,

qui recto contendit vilem fieri orationem si poeta νυν δέ θ ἐων σ μικρός τε καὶ ἀσθενικὰς καὶ ἀειδης vol δίφρον μοχθηρον καταθεὶς

μικράν τε τραπεζαν proprio iiSus vorbo dixisset, china ἐὼν ολίγος et 3 λίγην τε τράπεζαν venusto dicere liceret. Neque quotl Callinus o 1 γος ot μέγας iunxit, iuro reprehendas: nam Iti c. quoquo anto Callinum iam Homo mas nilli ibuit Od. κ93r οὐ μὲν γάρ ποτ' αεξετο κομά γ' ἰν αυτῶουτε μέγ' ove' oλίγον. Porro Bernsar ly v. 19 θνήσκοντοςvituporat, quod ei videbatiar poeta naetri necessitati obodiens pro θανόντος posui Me: at Nuniori adiecti sunt editionis Bachianae. - In ωιrgine Paginae

oditionis socii itilao adscriptae S unt.

9쪽

I DETAE ELEGIACI.ωδε λίην μεθιέντες, ἐν εἰρήν -δοκεῖτε ησθαι, ἀτὰρ πόλεμος γαῖαν απασαν ἔχει.

5 καί τις ἀποθνησκων υστατ ἀκοντισάτω.τιμῆέν τε γάρ ἐστι καὶ αγλαον ἀνδρὶ μάχεσθαι γῆς περι καὶ παίδων κουριδίης τ' ἀλόχου δυσμενέσιν θάνατος τοτ' ἔσσεται, ὁππότε κεν δηΜοῖραι ἐπικλώσωσ', αλλά τις ἰεις ἴτω l0 εγχος ἀνασχόμενος καὶ υπ ασπίδος ἄλκιμ- ητορ

ἔλσας, το πρῶτον μιγνυμένου πολεμου.

ου γάρ κως θάνατόν γε φυγεῖν εἱμαρμένον ἐστίνανδρ , ουδ εἰ προγονων τὶ γενος αθανάτων. 3 l4 πολλακι δηχτῆτα φυγὼν καὶ δουπον ἀκόντων 15 ἔργεται, ἐν δ' οἴκω μοῖρα κίχεν θανάτου

ἀλλ' ὁ μὲν Ουκ ἔμπας δημω φίλος οὐδὲ ποθεινός,

non sunt talia ad vivum resecari lar nam etiam Pitularus dixit o I. IX 34 βρότεα α κατανει κοιλαν ποος ἀ γυιὰν θνασκόντογν. Aeschylus in Septem 242 μθ νυν, εὰν θνήσκοντας η τεtρωαενους πυθησθε. Sophocles in Electra ciuin v. 69 οταν λόγω θανὼν εργοισι σωθῶ scripsisset, deindo hδη γὰρ εἰδον πολλάκις καὶ τοὐς σοφους λόγω μάτην θνησκοντας posuit; no vel pedestris orationis scriptorcs li uno verbi usum non igno-rRnt, Isaeus do Nicostrati hor. 21 seriesit: ἀλλα καὶ ἄλλοι πολλοὶηδq των εν τύ υπερορία ἀποθνησοιόντων γιγνωσκοντες ἐνίους τῆς ουσίας ἡμφισβήτησαν. Porro ubi dein V. 19 αξιος ήμιθεων cur linprobo

tiir, non video: nam pulere dixit Poeta vir in forioin dum Vivat heroibus Rnti itiis aequiparum: hie usus vocabilli notissimust nemioημιθέων no non ab huius poetae sacculo ni issinum, quod et in Iliade et apti l IIosio luna legitur; nain miamvis largiar illum to eum non esse antiquae Iliadis, tamen Voteris poetae est. IDoni quo quod v. 9 adhortatio in medio pontanielm inchoatur, monendum est veteres elegiographos Grao- cortim etiam liue in ro varietatis studiosos suisso, novie cadoro in illos putidam diligentiairi, quam Romnui sedulo sectantiir: nisi forto etiam Tlieognidis versum culpabi inus: δε πας τις ἐρει ' Θευγνιδός ἐστιν ἔπη του Μεγαρεως. Manifestum Vero vitium contraxit ἔρχεται v. 15. doqiro suo loco clixi. - V. 1. κότ . Ursinus κα V. 2. αἰδεῖσθ' - αί δεῖ δ Post v. 4 Camerarius ut lacunam re lintegraret, addidit: ευ νυτις ασπίδα θεσθω εναντιβίως πολεμίζων. at pilires versus exciderunt,qitibus poeta deseripserat calamitates, quibus patria terra tune pronaΘ-batur, bollo ut videtur contra Magnetas ii Iversa fortuna gesto. - V. 8. τότ' vel tox B et Ursin.. vulgo ποτ . - οππότε , Bacla ὁκκOtε. - V. 12.κως, Α πως. - γε, τε Tran . - V. 13. εἰ, Brunck ῖν. - V. 15. ἔργεται i. o. εῖργεται scripsi, legebatur Fρχεται , at hoc etiam in virum sortem, qui salviis ex bello revertit, cassit, ita tuo Sol incideWin existimat post v. 16 pontanietriam cum ii exametro excississo, ut hae e dixerit poeta: eum non carum esse Suis, si qui turpiter se periculis sis aeria: sed qui Drauer depiwnaveritὶ eum vero iugori. Cotomini compares Pemo Stheriis

illii l da Corona g. 97: πέρας μὲν γὰρ ἄπασιν ἀνθρωποις εστὶ του βίου θανατος κὰν ἐν οἰκίσκω τις αυτὰν καθείρξας τηρῆ. - μοῖρα, Α μοῖραν. - V. 16. ἔμπας, Π minek ζμπης.

10쪽

τον δ' ὀλιγος στενάχει καὶ μέγας, ην τι παθri 'λαω γαρ συμπαντι πόθος κρατερόφρονος ἀνδρός θνήσκοντος ' ζωων δ' ἄξιος ημιθέων 20 ωσπερ γάρ μιν πυργον ἐν οφθαλμοῖσιν ορῶσιν 'ερδει γὰρ πολλῶν αξια μουνος εών.

Σμυρναίους δ' ἐλέησον . . . μυῆσαι δ εῖ κοτέ τοι μηρία καλα βοῶν.

Νυν δ' ἐπὶ Κιμμερίων στρατος ἔρχεται οβριμοεργῶν.

V. 17. ὀλιγος, Voss. a m. s.) Ars. Oλθον. - V. 18. συμπαντι , Ursin. ξομπαντι. Fr. 2. Strabo XIV 633: ηνίκα καὶ τρνα ἐκαλεῖτο ξ Ἀφεσος καὶ Καλλῖνός που ουτως ων αακεν αυτην, Σμυρναίους τους Ἐφεσίους καλῶν ἐν τ6 προς Βία λογφ' Σμυρναίους δ' ἐλέησον, και πάλιW Μνῆσαι κτλ. καὶ πάλιν οt v. 2 om. Μ d. 3. 4 . - V. 2. probabiliter Casau bonus aἀdit Σμυρναῖοι κατ έκη αν. Ad hane elegiam videntur fr. 3. 4. 5 pertinere. Fr. 3. Strabo XIV 64T: Rαὶ το παλαιὸν συνέβη τοῖς Μάγνησιν υπὀ Tρηρῶν ἄρδην ἀναιρεθῆναι Ιιμμερικου ἔθνους ζ ευτυIήσαντος πολυν χρόνον tῶ δε ἔξῆς ἔτει Μιλησίους κατασχεῖν τον τόπον. Λαλλῖνος μὲν ουν ώς ευτυχουντων ἔτ ι τῶν Μ αγ νήτ ων με μ ν ητ α . καὶ κατ

φαίνεται γνωρίζων τqν γενομενην αυτοῖς συμφοραν . . . Oυ καὶ τονεώτερον ειναι τοὐ Καλλίνου τεκμαίρεσθαι πάρεστιν. . . . αλλης δέ τι

νος ἐφόδου τῶν κιμμερίων μέμνηται πρεσβυτέρας ' Καλλῖνος, ἐπὰν τῆ Nον δ' ἐπὶ κτλ. ἐν η την Σάρδεων αλωσιν δηλοῖ. - ὀβριμοεργῶν, vulgo ὀμβριμοεργῶν, ΟDhios ὁβριμος ἔργων, Fing Ald ὁμβριμος ἔργων, x όμρριμοεργης. Respicit liuo XIII p. 627 vid. D. 5) eon

sontiiquo Clom. Iox. Strom 1398 a Callino secundas Magnetum res, ni Arcti noctio adversas commemorari. Adversari videtur Atlion. XII 525 C:

'Aπώλοντο δὲ καὶ Μάγνητες οἴ προς τὸ Μαιάνδρω διὰ τὰ πλέον ἀνεθῆναι , ως Καλλι-ς εν τοῖς ελεγείοις καὶ Ἀρrίλοχος. εάλωσαν γὰρ υπὸ τῶν Εφεσίων. At Callinus videtur luxuriam et supe iam Magnotum memoravisse , quam deinde interitus civitatis ab Archilocho significatus subsecutiis est. Atque ob id ipsum nequeo I Iarthingo assentire, qui distichon quod legitur Tlieogn. v. 603, 4:τοιάδε καὶ Μάγν τας ἀπώλεσεν ἔργα καὶ υβρις, οἴα τὰ νυν ιερην τήνδε πόλιν κατέχει. Callino vindicare voluit: oui cuin simillinii sint versus 113. 4:οβρις καὶ Μάγνητας ἀπώλεσε καὶ Αολοφῶνα καὶ Σμύρνηπι πάνtως, Λυρνε, καὶ οι μ' ἀπολεῖ. quos Tli eos nidis esse eertum est, huic eidem poetas etiam illud disticlion iure attribuimus. Deniquo Hartunsi etiam aliut Theognidis distichon v. 235. 6 Callini esso suspicatur: sed cum ibi Cyrni nouinci plano extet, hoc audacissima mutatione tollere conatus est.