Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

11쪽

Stralbo XIll 6 27: Φησι δὲ Καλλισθένης ἀλῶνω τας Σάρδεις ὐπὸ Κιμμερίων πρῶτον, εω υ 'ηρῶν και Αυκίων, οπερ και Καλλῖνον δηλουν, τον τῆς ελεγείας ποιητήν, υστατα δε τὸν ἐπι Κύρου και Κροίσου γενέσθαι ἄλωσιν Aέγοντος δε τοὐ Καλλίνου τηνεφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπι τους Hσιονῆας γεγονέναι, καθ ῆν ὰἱ Σάρδεις εάλωσαν, εἰκάζουσιν οἱ περὶ τον Σκήψιον γαστὶ λέγεσθαι ,σωνεῖς τους Ἀσιονεῖς Ἀσιαν ς xὶ ' τάχα γὰρ ηΜγνία, φησίν, 'Aσία ἐλέγετο κτλ. es. Stepli, Byg. v. 'μιονία. lic-syessius 'mιονεῖς, οrτην Ασίαν οἰκουντες Ελληνες.

Strabo XIII 604: Toῖς γὰρ ἐκ τῆς Κρήτης ἀφιγμενοις Τεύκροις, Ους πρῶτος παρέδωκε Καλλῖνος, ο τῆς ἐλεγείας ποιητής, 4κολούθ σαν δε πολλοί, χρησμος ην αυτοθι ποιήσασθαι την μονῆν, ὀπου αν οἱ γηγενεῖς αυτοῖς ἐπιθῶνται ' συμβῆναι δὲ τουτ αυτοῖς φασὶ περὶ AMξιτόν' νυκτωρ γαρ πολυ πλῆθος τῶν αρουραίων μυῶν ἐξανθῆσαν διαφαγεῖν, οσα σκυτινα τῶν τε ὁπλων και τῶν χρηστηρίων 'τους δε αυτόθι μεῖναι ' τουτους δε και την Ιδην απὸ τῆς ἐν Κρήτη

προσονομασαι.

Stralbo XIV 668: Καλλῖνος δε τον μεν Κάλχαντα ἐν Κλάρω τε - λευτῆσαι τον βίον φησί ' τους δὲ λαοῖς μετὰ Mόφου τον -υρονυπερθέντας, τους μεν ἐν Παμφυλία μεῖναι, τους δ' ἐν Κιλικία μερισθῆναι καὶ Συρία μέχρι καὶ Φοινίκqς.

12쪽

Aristoteles Polit. V 6, 2: Ἐν δὲ ταῖς αριστοκρατίαις γίνονται αἱ στάσεις ... ετι οταν οἱ μὲν απορῶσι λίαν, οἱ δ' ευπορῶσι ' καὶ μαλιστα ἐν τοῖς πολέμοις τούτο γίνεται. Συνέβη δε καὶ τosto ἐν Αακεδαίμονι υπο τον Μεσσηνιακὸν πόλεμον. Λῆλον δε -ὶ τωτο ἐκ τῆς Τυρταίου ποιήσεως τῆς καλουμένης Ευνομίας θλιβόμενοι γάρ τινες δια τόν πό λεμον ὴξίουν αναδα στον ποιεῖν τὴν χωραν. Ail le Paus. IV IS, I: καὶ ἐποιήσαντο οἱ Λακεδαιμόνιοι ὁ μα, ατε τοῖς ἐν τῆ ΕΦα μἄλλον η σφωιν αυ- τοῖς γεωργοῶντες, την Μεσσηνίαν καὶ τῆς Αακωνικῆς την προσεχῆ, εως αν πολεμῶσιν, ἐὰν ἄσπορον. Ααὶ απὸ τούτου σιτοδεία ἐγενετο εν Σπαρτν καὶ οι οὐ τῆ σιτοδεία στασις' ου γαρ ηνείχοντο οἱ ταύτgτα κτθματα εχοντες τα σφέτερα αργὰ εἶναι ' και τούτοις μεντα διάφορα διέλυε Τυρταιος.

Λυτὸς γὰρ Κρονίων, καλλωτεφάνου πόσις Πρης, Ζευς Ηρακλείδαις τήνδε δέδωκε πόλιν' οἷσιν ἄμα προλιπόντες Ἐρινεον ήνεμόενταευρεῖαν Πέλοπος νῆσον ἀφικόμεθα.

A φιλοχρηματία Σπάρταν ολεῖ, ἄλλο δὲ Ουδεν.

13쪽

ωδε γαρ ἀργυρότοξος ἄναξ εκάεργος 'Απόλλων 317 χρυσοκόμης ἔχρη πίονος ερ ἀδυτου.

Φοίβου ἀκουσαντες Πυθωνόθεν οἴκαδ' ἔνεικαν μαντείας τε θεου καὶ τελέεντ' ἔπεα

ἄρχειν μὲν βουλῆς θεοτιμήτους βασιλῆας,

οισι μελει Σπάρτης ἱμερόεσσα πολις, b πρεσβυγενεῖς τε γέροντας ἔπειτα δὲ δημότας ἄνδρας ευθείαις ὐήτραις ἀνταπαμειβομένους μυθεῖσθαί τε τὰ καλὰ καὶ ἔρδειν πάντα δίκαια,

qiuae sequuntur Tyrtaei sunt h. 4', ita tuo verisimile est, etiam priora Tyrtaei esse, ita Rie homi uos doeti neglecto versu 1 φιλ Orρ. κτλ. inseruemant v. 2 ot 3 post prinium idisti clion D. 4; sod cum hoc distichonωδε γὰρ κτλ. non bene cohaerere videatiar cum eo, qiiod Plutarchus praemittit: Φοιβου ἀκουσαντες κτλ. hoc ipsum Selineiste vinus subditicium esse censet. Sed potius in opitonio Iyiodora dito clivorsi loci temere in unum conflati. Diodorias priniuin ex Tyrtacto commernoraverat oraculum Lycurgo editum do vitanda avnritia, idein te aliud oraculum, quod Polydorus et Theopompus retulerunt. Tarta iis autem lioe ipsum oraeulum more suo pentametro addito explanaveriit. soriasse otiam alia addiderat, doniquo in s no siti iecu: γαρ κτλ. Cotenim Plui. Instit. Lac. 42 Alcaineni et Tlieopompo e litii in osso dicit: cs. Zenob. Prov. II 24. ibi quoi Iterpr. - V. 1. doricas fornias consulio servavi; pro oλεῖ Diod. et Zenob. ελοι, pro Schol. Eurip. Andr. 446 Coniiciat aliquis To- tueum se ipsisso αλλο δε κ' ουδέν. - U. 2. Aδε Hermann, Diod. σῆ. - V. 3. χρυσοκόμ. ζς, Ι Ierniann χρησαμένοις. Fr. 4. Plii inreli. Vit. Lyeurg. c. 6: Τστερον μένtοι των πολλῶν ἀφαιρέσει καὶ προσθε σει τας γνώμας διαστρεφόντων καὶ παραβιαζομενων,

Πολυδωρος καὶ Θεόπομπος οι βασιλεις ταδμ ρητρα παρενέγραψαν' Αἰ-σκολιὰν ὁ δ ῆμος ελοιτο, τοὐς γετας ἀποστατῆρας εἶμεν. τουτ' δετι μη κυρουν, αλλ Oλως ἀτίστασθαι καὶ διαλυειν τον δῆμον ώς ἐκτρεποντα καὶ μεταποιουντα την γνώμην παρὰ το βέλτιστον' επεισαν δὲ καὶ αυτοὶ τζν πόλιν, ώς του

14쪽

μηδ' ἐπιβουλευειν τῆ δε πόλει τι κακόν),

δήμου τε πληθει νίκην και κάρτος επεσθαι 'l0 Φοῖβος γαρ περὶ τsor/ ω δ' ἀνεφηνε πόλει.

V. 8. non est integer servatus, nain cod. μηδέ τι επιβουλεύειν,

rectius supplevit et enaetulavit Diri tors μηδ' ἐπιβουλευειν τῆ δε πόλει τι κακόν, quam Bacti μηδέ τι βουλεύειν τηδε πόλει σκολιόν. Est pnim hoc

solemne earineri, velut apud Allienienses, vid. Aristoph. Thesmophor.

335 εἴ τις ἐπιβουλεύει τε τρο δήμω κακόν. - V. s. δήμου τε, Κrebs δήμου δὲ eoui. - V. 10. IIecher interplinctiona post επέσθαι deleta coni. Φοῖβος ἀκειρεκόμης κτλ. - Dixit ilo lioc Trataei loco satis ilisficili

Goctiling opuso. I 317 seqq., iii,i ostendere institi iit LacedaemonioriImέήτρας, quae ineuntiir, otii in versitius lieroicis adstrictas suisse: Goetilingio uitversatus est I iliciis Mus. Illi . Id 124 se l. neque tamen quaestionem expectivit. Non est liuius loci rem accuratius pertractare , capita tantum p micis perstringam. Ni illis ornu tuo legibus Scriptis Itiaee daemonii usi sunt, oῆτραι pia o vocantur sinit dictiones Delphiene, velut nobilissima illa Fήτρα, Ῥias Itiyciirgo praecepit. I IOInOdor Sphil liet SPRrtanorum ordinanda esset, antiquis Sinium pedestrIs sermonia Graieci monumentum, non Spartanam, scit Dolptii cani dialoetu in prae so sert. Et hoc qui dona lana planum est ae locupletissimoni ui testium auctoritato firmatum, ut mireris neniive in porspexisse. Se i nimiruin tioinines doctos stigit duplex fuisso gonus dietionum I et plii earum: praeter ipstini oraculum vorsibiis lieroicis aptium, cli Iod Pylli iti furora percita odebat, clito lque ipsi iis dei responsunt reso ere lebatiir, legati pleriamque etiam littoris minitanda curabant, luno sncerdos Delpllicus προφήτης ipsius oraculi explanandi gratia suppeditabat: et haec quidem μαντεία podestri oratioue erat perscripta, quo innilinodiana illa ipsa Lye Irgi o etρα. Utriamque genus Liacedaemonii cliligo utor in publico inbtilario servabant,noque taIn En imi ruam, si postea plum1 qtio ditit irnitato ton poris absunt pia fit orant. Goetilingius antoni lios Tyriaei versiis argutius quam verius ad I ycnrguIn resurro voluit: nillil eniin causae ost, cur I lutarcho fid ginabrogenatis, qui poci ana de Poludoro et Tlicopoliapo lineo rotulisso tostatur; idem tamen I lutarchus milii videtiir oannino salsus esse, cum dicit hos reges novissim ii voma: αἰ δε σκολιαν ὁ δῶμος ελοιτο ser. εροιτο

τοὐς πρεσβυγενεας καὶ ἀρχαγέτας ἀποστατῆρας εἴμεν, addidisso ei

dictioni, qua in quoni lani Lye iurgiis accepit: citis imo li fraus ab illitis saeculi ingenio aliena. Inio liace ipsa vecta, citutio Dolpitici ornculi insi noni prudentiam arguunt, a principio I.D urgeae dictioni a Vita suomini: sed sensi in populi licentia gliscente Spartanos liuius praecepti oblivio cepit, reges ne senatus non iam au lebant populi mittit iidini, si quid novasset, resistoro. Iratiir Potntoriis et Theoponi pus iterunt I)el ptii cum oraculuuisciscitati sunt do ro phildica ordinanda; untistites oraculi regibus eadem

sere, tiliae oli In Lycii rgo responderiint, anti ivissi ina minoque civitatis instituta optiina ari,itrati. Ae proxiinis quide in saeculis videntur Spartani cavisse, no quid senati s consultis obrogaretur: quaro qui postea doinstitutis Lacedaemonioruni seripserunt, praesertim cum Oraculum Tlic O- pompo et Polydoro oditurii oblivione obmitu in esset oi usque memoria potissim uin Tyrtaei testinionio stranata esset, commenti sunt, hos reges Primos id cavisso et Lycii rgeno dictioni novissilii a verba addidisse. - Ceterunt hic quoquo videtur Tyrtaeus ipsa oraculi verba servavisse, quae poeta deinceps explanat, ut hoc morat dei responsi ini:

πρεσβυγενέας τε γέροντας ' λειτα δὲ δημότας ἄνδρας μυθεῖσθαί τε τὰ καλὰ καὶ εὐδειν πάντα δίκαtα,

δῆμου τε πλήθει νίκην καὶ κάρτος επεσθαι. naim post v. 3 vel etiam Post v. 2 id ipstina, in quo sumna rei ost, cautum

15쪽

δυ δια Μεσσηνην εῖλομεν ευρυχορον, Μεσσηνην ἀγαθην μεν ἀρουν, ἀγανον δε φυτευειν αμφ αυτην δ' ἐμάχοντ ἐννεακαίδεκ' ετη 5 νωλεμέως αἰεί, ταλασίφρονα θυμον εχοντες,αἰχμηταὶ πατέρων ημετέρων πατέρες εἰκοστῶ δ' οἱ μεν κατὰ πίονα ἔργα λιπόντες φευγον γθωμαίων ἐκ μεγάλων ορέων.

γδσπερ ονοι μεγάλοις αχθεσι τειρόμενοι, δεσποσυνοισι φέροντες ἀναγκαίης υπο λυγρῆς ημισυ παντὸς οσον καρπον αρουρα φέρει.

Λεσπότας οἰμωζοντες ομῶς αλοχοί τε καὶ αυτοί,ευτέ τιν' ουλομένη μοῖρα κίχοι θανάτου.

erat, ne quid senatusconsultis obrogarent, Tyrtaeus v. G et 8 significat. Deni Nie non Pliit. vicit Ru Aenii s. resp. c. 10: την

ἐν Λακεδαιμονι ἀριστοκρατίαν ὁ Πύθιος πρεσβυγενέας, ὁ δὲ Λο-

κουργος αντικρυς Γέροντ ας ωνόμασεν. Fr. 5. TrIa fragm. In unum coniunxi, et primum quidem aueritin-

ilio istin Buri iann copulavit. V. 1 et 2. Pausan. IV 6, 2: Ουτος ομεόπομπος ην καὶ ὁ περας ἐπιθεὶς τω πολεμω ' μαφetvρμι δε μοι καὶ ταἐλεγεῖα των Τυρταίου λεγοντα ' 'φετέρω κτλ. - U. 3. sorvavit Soliol. iid Plat. p. 448 ed. Helch.: 'Aφικόμενος Ουτος Τυρταιος εἰς Λακεδαίμονα καὶ επίπνους γενομενος συνεβουλευσεν αυτ δε ανελέσθαι τον προς Μεσσηνίους πόλεμον, προτρεπων παντοίως' ἐν οἷς καὶ τὰ φερόμενον εἰπεῖν ἔπος ' Μεσσήνην ἀγαθὰ νμ. α. φ. et similiter idoni'. 388 ot Ol Drapio I. in Alcib. I 162. Olymp. etiam *vτευσαι. J αγαθζνbis seripsit Buttinan n. Respicit Strabo VIII 366. - V. 4. .. 8. Straso affert VI 279: Μεσσηνη δε εάλω πολεμ θεῖσα ἐννεακαίδεκα ετη, καθ' άπερ καὶ Τυρταιος φησι 'υμφ' αυτην κτλ. Addo Pausan. IV 15,2, ubi versus 4. 5. 6, ct IV 13, 4, ubi v. 7 et 8 leguntur. - V. 4. ἀμφ' αυτηνPRustin. αμφω τώδ' Str. - V. 6. αἰχμηταί, Strabonis libri αἰrμητάς et deind0 η μητερων. Respicit Strabo VIII 362: την μὲν ουν πρώτqν κατάκτησιν αυτῶν Messeniorum) φησὶ Tvρταῖος ἐν τοῖς ποιημασι κατὰ

16쪽

Strabo Uill p. 362: Πλεονάκις δ' ἐπολέμησαν δια τας αποστάσεις των Μεσσηνίων ' την μεν ουν πρώτην κατακτησιν αυτῶν φησι Τυρταῖος ἐν τοῖς πO Jμασι κατὰ τους των πατέρων πατέρας γενέσθαι ' την δὲ δευτέραν, καθ ην ελόμενοι συμμαχους Αργείους τε 3Π και Ηλείους Κranter coni. Ἀρκάδας) και Πισάτας ἀπέστησαν, Αρκάδων μεν 'Αριστοκράτην τυν υρχομενοὐ βασιλέα παρεχομένων στρατηrόν, Πισατῶν δὲ Πανταλέοντα τον ομφαλίωνος, η νίκα φησὶν αυτὸς στρατηγῆσαι τον πόλεμον τοῖς Αακεδαιμονίοις.

Aristot. Eth. Nic. III S. 5 IIII1ὶ: de iis itisserens . Ilii vi cog i intinilites. ut sortiter pugnent: Και οἱ προταrτοντες, καν αι/αχωρῶσι τυπτοντες, το αυτο δρῶσι ' και οἱ προ των ταφρων και των τοιούτων παρατάττοντες ' πάντες γαρ αναγκάζουσι. ' δεῖ δὲ Ουδι ανάγκην ἀνδρεῖον εἶναι, ἀλλ' ο τι καλόν. lilii Elistrati iis rosio περι Αακεδαιμονίων λέγοιτ αν ' τί αυτην γάρ τινα μάχην, ὁτε πρυς Μεσσηνίους ἐμαχέσαντο, ἐπολέμουν, ης και ὁ Γυρταῖος μνημονευει.

Tεθνάμεναι γὰρ καλὸν ἐπὶ προμάχοισι πεσόντα ἄνδρ' ἀγαθὸν περὶ ὐ πατρίδι μαρνάμενον την δ' αυτos προλιπόντα πόλιν και πίονας αγρους πτωχευειν πάντων ἔστ' ἀνιηρότατον,5 πλαζόμενον συν μητρὶ φαρ καὶ πατρὶ γεροντι παισί τε συν μικροῖς κουριδίρ τ' ἀλόχω. ἐχθρος μεν γὰρ τοῖσι μετέσσεται, ους κεν ῖκοται χρησμοσυ ρ τ' εἴκων καὶ στυγερn πενίη, αἰσχυνει τε γένος, κατὰ δ' αγλαὸν εἶδος ἐλέγχει,10 πάσα δ' ατιμία καὶ κακότης επεται. εἰ δ' -ανδρός τοι ἀλωμένου ουδεμί' ωρη

17쪽

θυμῶ γῆς περὶ τῆσδε μαχώμεθα καὶ περὶ παίδων

θνησκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδομενοι. I 5 ω νέοι, αλλα μάχεσθε παρ' ἀλληλοισι μένοντες,

μηδὲ φυγῆς αἰσχρῆς αρχετε μηδε φόβου,

ἀλλα μέγαν ποιεῖσθε καὶ ἄλκιμον ἐν φρεσὶ θυμον, μηδὲ φιλοψυχεῖτ ανδρασι μαρναμενοι

τους δε παλαιοτέρους, ων ουκέτι γουνατ ἐλαφρα, 20 μη καταλείποντες φευγετε, τους γεραιους

αἰσχρὸν γαρ δη τουτο μετὰ προμάχοισι πεσοντακεῖσθαι προσθε νέων ἄνδρα παλαιότερον, ηδη λευκὸν ἔχοντα κάρη πολιόν τε γένειον, θυμὸν ἀποπνείοντ' ἄλκιμον ἐν κονι , 25 αἱματόεντ' αἰδοῖα φίλαις ἐν χερσὶν ἔχοντα - αἰσχρὰ τάγ' ὀφθαλμοῖς και νεμεσητὸν ἰδεῖν καὶ χρόα γυμνωθέντα νέοισι δε πάντ ' ἐπέοικεν,

πρόσθε, Β πρόσθεν. - V. 25. φίλαις ἐν, BZ τίλ' ἐνί, Selinei de vin φίλης ἰν. - V. 26. τάγ' vel τα γ' vulgo, . IIemnann τα τ', Sauppo τα δ , osann γάρ. Ego conio et oliui αι σχεα τ' ὀφύαλμοῖς, Cobet αἰσχρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς, Hechor αἰσrρόν τ' ὀφθ., ident lue pii ore versii ἔντερά θ' αἱματόεντα coniecit, ipso, ut puto, mox improbaturus. Deinde Reifico νεμεσήτ' ἐνιδεῖν, V. Franko νεμεσητὰ ἰδεῖν, possis νεμεσῆτ' ἐσιδεῖν. - V. 27. νέοισι δὲ, Thieracla νέω δέ τε ' es. Hoin. Il. X 71r νέω δέ τε πάντ' ἐπέοικεν ο ρηῖκταμένω, δεόαIγμέν' ἀξε χαλκη κεῖσθαι ' πάντα δε καλῶ θανόντι περ οττι φανήy' αλλ' ο τε δη πολιόν τε κάρη πολιον τε γένειον αἰδῶ et' αἰσχυνωσι κυνες κταμένοιο γέροντος, τουτο δη οἴ

κτιστον πελεται δειλοῖσι βροτοῖσιν.

18쪽

οφρ' ἐρατης ηβης αγλαον ανθος ἔχη ἀνδράσι μὲν θηητὸς ἰδεῖν, ε ρατος δὲ γυναιξίν, 30 ζωὸς ἐων, καλὸς δ εν προμάχοισι πεσων. αλλά τις ευ διαβὰς μενέτω ποσὶν αμφοτέροισιν στηριχθεὶς ἐπὶ γῆς, χεῖλος οδουσι δακων.

Ηρακληος γὰρ ἀνικοτου γενος ἐστε, 32l

μηδ' ἀνδρῶν πληθυν δειμαίνετε, μηδε φοβεῖσθε,

ς δ' εἰς προμάχους ἀσπίδ' ἀνηρ εχετω,

b εχθρὰν μεν ψυχην θεμενος, θανατου δε μελαίνας κῆρας ομῶς αυγαις ηελιοιο φίλας.

ἴστε γὰρ Ῥρηος πολυδακρύου ἔργ' αἴδηλα ευ δ' Οργὴν ἐδάητ' ἀργαλεου πολεμου,

καὶ θαμὰ φευγόντων τε διωκόντων τε γεγευσθε,

IOS censet, iniuria, viam mi arti disiaclion foe repetitur Eleg. 11 v. 21. 22. Voil post hoc disti clion plura omissa esse consci. - CCtorum et lanoe Elegia, et quae si einceps semiuntiri 11 et 12, integra sunt carmina, quam-quani j ranko elogiam 10 ot 11 in unum coniungero conatus est, Versibus aliis traiectis aliis obelo notatis, cui iuro Iana adversatus ost Aug. Mat

Mon. III 824 omnia in breves quasdam particulas dissolvore conatus St. Etiam Osann censet ea, viae LyciIrgus adseripsit, ex di VerSis carmIDI-bus pro oratoris eonsilio execrpta osse, item eleg. 11 exorclio carere: fugit homines doctos particulas γαροι γάρ in prooemiis horum ear minum insi e in orationi Vigorem acidere, nee meminerunt idem etiam usu venire in orationo pedestri, velut in XenopiiOntis oeconomico, Sym

19쪽

10 ω νεοι, ἀμφοτέρων δ' εἰς κόρον ηλάσατε. οῖ μὲν γὰρ τολμῶσι παρ' ἀλλήλοισι μένοντες

ες τ αυτοσχεδίην καὶ προμάχους ἰέναι,

παυρότεροι θνησκουσι, σαουσι λαον οπίσσω '

τρεσσάντων δ' ἀνδρῶν πῆσ' ἀπόλωλ' ἀρετη.

,σσ', ην αἰσχρὰ πάθρ, γίγνεται ἀνδρὶ κακά. ριγαλέον γὰρ οπισθε μετάφρενον ἐστὶ δαῖζεινανδρος φευγοντος δη- ἐν πολεμω αἰσχρος δ' ἐστὶ νεκυς κακκείμενος ἐν κονίρσιν 2u νῶτον οπισθ' αἰχμῆ δουρὸς ἐληλαμένος. αλλά τις ευ διαβὰς μενέτω ποσὶν ἀμφοτέροισιν :l22 στηριχθεὶς ἐπὶ γης, χεῖλος οδουσι δακών, μηρους τε κνήμας τε κάτω καὶ στέρνα καὶ ώμους ἀσπίδος ευρείης γαστρὶ καλυψάμενος 25 δεξιτερῆ δ' ἐν χειρὶ τινασσετω οβριμον ἔγχος,

κινείτω λόφον δεινον υπερ κεφαλῆς

ερδων δ οβριμα ἔργα διδασκέσθω πολεμίζειν, μηδ' ἐκτος βελέων ἐστάτω ἀσπίδ' ἔχων.αλλά τις ἐγγυς ἰων αυτοσχεδον ἔγχεῖ μακρῶδ0 η ξίφει ουτάζων δηχν ανδρ ελέτω καὶ πόδα παρ ποδὶ θεὶς καὶ - ἀσπίδος ἀσπίδ' ἐρείσας,

σάουσι. - V. 14. Α πῶσ' πώλετο. - V. 15. ουδείς, fort. οὐδεὶς δ' iit Ursin. - V. 16. ην et γίγνεται Valchonner, v. ἄν et 7ίνεται , idem etinin αἰσχροπαθῆ, vel Oσσαπερ αἰσχρὰ παθεῖν γιγνεται ἀνδρὶ κακῶ coniecit, similiter Hartvng. nisi quὐd οσσακακ' sci ipsit. Fort.: οσσ' αἴσχρ', ἡντιπάθη, γίγνεται ανδρὶ κακω. - κακα, Is siryraκακῶ - V. 17. ρεγαλεονs riI3Si, legebatur ἀργαλέον, Alirens άρπαλεον, Hartung perini re θαρσαλεον, si Iod interpretatura ,, es gelioert gar hein Mulli dagu. Librorum loetionperto cornipta; nam sugientoni interimere facillimum est: ne quo tamen ρηχιον hic scribonium, sed oιγαλέον : ipsi enini Spartani nigientibus parcere solebant, vid. Pliit. L. c. c. 22: Tρες ἄμενοι δε και νικησαντες ἐδίωκον Οσον ἐμβεβαιώσασθαι τὸ νίκημα τῆ φυγὴ των πολεμίων. εἶτα ευθυς ἀνεχώρουν ουτε γενναῖον ου τε Ἐλληνικὸν ζγούμενοι κόπτειν καὶ φονευειν ἀπολεγομενους καὶ α ποκεχωρqκότας. cf. O. Mulier Dor. T. II p. 247. - V. 18. δηω, Franckius o 4rον. - V. 19. αἰσχρὰς cocta .,

20쪽

δὲ λόφου τε λόφω καὶ κυνέην κυνέχη καὶ στέρνον στερνω πεπλημένος ἀνδρὶ μαχέσθω, η ξίφεος κώπηρο η δόρυ μακρον ελών. 3b υμεῖς δ', ω γυμνῆτες, υπ ἀσπίδος αλλοθεν αλλος πτωσσοντες μεγάλοις βάλλετε χερμαδίοις, δουρασί τε ξεστοῖσιν ἀκοντίζοντες ες αυτούς,

τοῖσι πανόπλοισι πλησίον ἱστάμενοι.

V. 33. πεπλημένος Βminerius, v. πεπαλημένος. - V. 37. ξεστοῖσιν epitheton tantum ornans laret, Sed distinguenda sunt laneo iacula, qtii-bus nailites levis aranaturae utebantur, a pilis hoplitarum v. 29 ἔγχεῖ μακρω , V. 34-μακρὰν , itaque ξυστ οῖσιν nileio; apiid Homeriina quidem hasta procera appellari solet, iit est μακροῖσι ξυστοῖσι Ιl. ν 497ot νώμα δὲ ξυστὸν μέγα ναυμαχον ... δυω καὶ εἰκοσίπηχυ o 677 Sed postea dicta sunt iacu In throvius uia, ut Herodot. II 71 ξυστὰ ακόντια,

Xenopia . Cyr. VII 1, 33 ἔνθα δη δεινὴ μάχη ην καὶ δοράτων καὶ ιο-

στῶν καὶ μαχαιρῶν, itaque omiuos potissimum utebantur, vi l. ib. IU6, 1. - V. 38. πανόπλοισι Dindorf, πανοπλίοισι Α Voss. Trino. Vindob., πανοπλίταις Β Gesn. Inarg., ταῖσι πανοπλίαις Ursinus, πανοπλίοις . - πλησίον, Β 2 ἐγγυθεν. Hartiing scripsit: ἀκοντίζοντες ὀrστους ἱ έ ω τε ς, πανόπ λο ις πλησίον ἴστάμενοι. veil totum distichon Tyrtaeo abiudicat. Fr. 12. Stob. Flor. LI 1 aiffert primuin v. 1-14: Τυρταίου sio ATrino. , tum LI 5 v. 15 44 Τυρταίου Trino. , Ηρωελεγεῖα Voss. Et Vind. in in ., On . lemma Λὶ, sed recto Bra1nch, alii liaee in unum Conitinxer IIIt, quase Videntur casu magis, quana consulto ap. Stobaeum diremta, ne quo tamen assentior 'vellio, qui Stobaei libros traiectione eorrigendos censet, ut post integritin Tyrtaei elegiam LI 1. 5) continuosoquantur versus Euripidei 2. 3. 4. 6), nam Stobaeus alias quoque ea, quae continuo se exeipiunt, diremit. Continuo post v. 14 socutum esse v. 15 maxima docet quod haec ips' particula carminis .inter Tlieognidoare opta est v. 1003-6 hoc modo: Hδ' αρετή, τόδ' ἄεθλον ἐν ανθρώποισιν ἄριστον, . κάλλιστόν τε φέρειν γίγνεται ἀνδρὶ σονῶ ' ξυνον δ'εσθλόν τουτο πόληῖ τε παντί τε δημφ, οστις ἀνὴρ διαβὰς ἐν προμάχοισιμένν. Et ad eauilein elegiam utriani tuo fragmenturn pertinere docet otium repetitio consulto adhibita v. 10 et 20; accedit quod Plato quoquo in Legibus utra aue partem respexit, cf. quae dixi in Museo Rsen. novo III 213 seq. Berntiardy tamen III st. Litt. Gr. II 346 II 1, 436 ed. 23 multa sibi reperisge Visus est, quise offensioni sint, cui iure adversatus ost otiam Selinoido vin Pthilol. III 106. - V. 1. Plato Leg. I G29 : Tυρταῖον . . Oς δὴ μάλιστα ἀνθρώπων περὶ ταλα ἐσπούδακεν εἰπών, οτι 'ου τ' ὼν μν. Ου τ' ἐν λ. G. τιθείμην, οὐτ' εt τις πλουσιώτατος ἀνθρώπων εἴη, φθσίν, οὐτ' εἰ πολλὰ ἀγαθὰ κεκτημένος, εἰπὼν σχεδὰν ἄπαντα, ος μη περὶ τον πόλεμον ἄριστος γίγνοιτ' ἄν. ot ib. II 660: μὰν εδ' ἄρα πλουtῆ μεν Κινύρα τε καὶ Μίδα μὰλλον, η δὲ ἄδικος, αθλιος τἐστὶ καὶ ἀνιαρῶς ζῆ, καὶ Ουτ' ἄν μνησαίμην, φησὶν ἡμῖν ὁ ποιητης, εἴπερ ὀρθῶς λέγει, Ουτ' ἐν λ. ἄ..t ιθ ε ίμην, ος μη πάντα τὰ λεγόμενα καλὰ μετὰ δικαιοσύνης πράττοι καὶ κτ6το, καὶ ση καὶ δηων ουτος ανὀρέγοιτο ἐγγυθεν ἱστάμενος, ἄδικος δὲ ων ρήτε τολμφ. ορῶν φόνον αλματόεντα, μήτε νικῶ θέων Θρqpκιον Βορεην, μήτε ἄλλο αυτῶ μηδὲν

τῶν λεγομένων ἀγαθῶν γίγνοιτο ποτε . unito rostitutium τιθείμην. Stob. POETAE LYR. 20