De SS. martyribus, Arialdo Alciato et Herlembaldo Cotta, Mediolanensibus, veritati ac luci restitutis, libri quatuor quibus historia Mediolanensis in ea tempora mirificè illustratur, multisque ab erroribus vindicatur. Nunc primò prodeunt in lucem stu

발행: 1657년

분량: 538페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

251쪽

rum potius auctoritati acquiescere Arnulphum oportebat; sicut Aetiam ipsemet postea ingenue fassus est Libro . Capite 8. V. Illic enim, posteaquam hoc ipsum ministerium , Heriembaldo demandatum, reprehendisset, sic adiecit: Haec talia persi uendo, paulatim valde quasdam per rimulas aliter, quam usique moiast v,

derim, a longe prosticis. Cumque praeteritis praesentia , scriptis scribenda confero, rubore perfusus meliter erubesco. Nec barbarimos

in verbis egisse sed aliorum qualibet dicta, licite facta, temere iud casse confunArs cum soli Deo cordium reuelemur occulta. Beatus tamen trepidanti mihi Paulus occurrit, qui, primo blasphemus ac persecutor Fidelium , plus cateris postea laborauit Apostola , caeca- RIus, ut Uideret: Petrus vero negauit , ut crederet : Thomas du&tauit, ut certior ferra: Victorinus quoque, Romanus Rhetor, s ata tis prouectae, Simpliciano est conuersius auctore: Augustinus autem

Philosophus Ambrosio Doctore saluatur e pluresque alios de malo iubonum, de bono in melius , nunc cito , nunc stro nouimus esse m

ratos. Hac est enim mutatio dextera Excelsi. Spiritus Domini, vii vult, spirat: σ, cui vult , miseretur s s , quem vult, indurat Altismus; quoniam neque volentis, neque currentis, sed inserentis est Dei. Tibi igitur, Christe , delictam meum cognitum feci , cfiniustulas meas non abscondi. Dixi: Eloquar aduersum me inius Ctias meas Domino s s tu remisisti impietatem cordis mei . De catero cogitationes, locutiones, actiones nostras , quaesumus , Domine aspirando praeuent,madiuuando prosiquere s ut cuncta nostra operario a te semper incipiat, per te carpta finiatur ; cui sit tmnor oesoria nunc ,Vsemper , cs' per omnia saeculorum saecula . Haec Arnulphus , poenitenti tandem animo ea detestatus , quae iam ante in peruersum scripsisset: qualia citra dubium illa erant, quae de Arialdo&Herlembaldo, eorumque Collegis.

Asia, ex quo Huina voce dictum est Petro: Simon, ecce Satanas Dexpetiuir vos , Qt cribraret sicut triticum. Ego autem pro te rogaui, τι non deficiat fides tua. A Romana ergo Ecclesia quicumque dissentis, non est re vera Catholicus , quemadmodum Beatus ait Ambrosius. VII. praestat autem hoc etiam loco ca demum recitare, quae per alteram occasonem , praesenti non absimilem , Sanctus Bernardus Anno postea trigesimo-quarto supra Millesimum centesimum,

sicut

252쪽

a 32

LIBER IV. VITA S. HERLEMBALDI,

sicut ego in Ambrosianae Basilicae Monumentis Numero 379. Acomputabam , ad nostros pariter Mediolanenses scripsit, Epist la mi. Suis ea incipit Mediolanensibus, uniuerso videlicet Clerore Populo, Aernardus, Abas iactus de Claraualle, in Domino Smlutem . Bene vobiscum facit Deus, bene Sobiscum facit Romana Ecclesia. Facit ille, quod Patere facit illa , quod Agarer . Et reetera quid vobis debuitfacere, s non fecit Z Sc. Paucisque interpositis: Nunc uno audi me Inclyta Plebs, Gens Nobilis , Ouitas Gloriosa . Audi, inquam, me meritatem dico, non mentior) dilecto rem tui, celatorem salutis tua: Romana Ecclesia valde clemens est, sed nihilo minus potens. Fidele conssilium , s omm acceptione di- Ηgnum: Noli aluti clementia, ne potentia opprimaris. Sed dicit alia quis: Debitam ei reuerentiam exhibebo, s nihil amplius. Em.nc, quod dicis : quia si exhibeas debitam ue s omnimodam stupple, exhibebis 2 Plenitudo siquidem potestatis Fuper uniuersas Orbis E clesias singula praerogativa Apostolica Sedi donata est . Qui igitur huic pol isii reuit , Dei ordinationi resistit &c. Et aliquanto post : Si quis iIaque dixerit tibi , PARTIM OPORTET OBEDIRE,PARTIM NON OPORTET:cum tu in te experta sis enim

dinem Apostobcaepotestatis, auctoritatis integritarem a nonne huiusem di aut seductus est, aut seducere vult 3 Sed fac, quod dicos nam ego Cte non seduco: Convertere magis ad humilitatem , ad mansuetud nem. Siquidem fue humilibus dat gratiam, N mansueti haeredita bum Terram ecc.

Alexander P pa Secundus Beneficiis priuat eos Mediolani Clericos, qui suum deserant officium , ut incontinentia potius indulgeant .

Uemadmodii in tales ego Clericos ijs connumero, qui postea suum illud iuramentum, coram DLegatis Apostolicis Anno Millesimo quinquagesimo- nono praestitum , violarunt; sic etiam non multo post quam Romanum Pontificatum Alexander Secundus iiiijsset, contra ipsos ab eo script as interpretor binas Epistolas illas, quarum partem Gratianus nobis superstitem reliquit in Prima Parte Decreti , Dis linctione 3 i. Cap. Si quis, Sacerdotum di Cap. Eos etiam. II. Prima

253쪽

a 33II.ptuira erat Clero scripta Mediolanensi, & hoc etiam Decreto me- Imoranda: Si quis Sacerdorum vel Diaconorum Stibdiaconoram, oscium contumaciter deserens , feminam sibi potius eligit , spint i me ob fornicationem dimittit osscium; ita ob praeuaricationem dimittere cogamr etiam inuitus Beneficium. III Eiusdem sententiae altera item erat , dc populo Mediolanensi talibus etiam verbis hac in parte concepta : Los etiam , , Ut fomnicari eis liceat, diuinum officium derelinquunt , a Deo recedet

tes , Diabolo 2' operibus eius seruiunt it sicut se iussis e ab ostio - alienos faciunt; ita Beneficio Ecclesiarum priuatos esse iudicamus :

lexander Papa Secundus Anno Chrasti l o 6 3 .m Concilio Romano multa condi Decrera contra Simoniacos θ' Nicolaitas. D Simoniacos & Nicolaitas etiam nostrates ea sine dubio spectant Decreta,quae Summus Pon tifex Alexander Secundus una cum centum amplius Episcopis contra ipsos in uniuersum fanciuit in eo Concilio Romae congregato. Cuius quidem Concili j Decreta , in ciuidem iAlexandri Pontificis Epistolam redacta, Baronius e Vaticana Bibliothecam suos transtulit Annales, ad Annum Millesimum sexagesimum. tertium, ab Articulo 3 i. usque ad 4 et indeque Seuerinus Binius in Secundam transtulit Partem Tomi Tertii Conciliorum, a se postea editorum. II.Epistola vero ipsa sic incipit : Alexander Episcopus, Seruus Sem rum Dei, omnibus spissopis Cathol cis , ctinctoque Clero es PMpulo, Salutem es Apostobcam Lenedictetonem. Vigilantia umue salis Ecclesi a regiminis assiduam sucitudinem debentes omn/bus, qua in Constantiniana Synodo, nuper celetrata coram centum amplius Episcopis, licet nosis immerito praesensibus , fiunt canonice impi tuta, vobis no care curamus; νυ ad salutem vegram execut res eorum vos esse optamus, O Apostolica auctoritate inbendo mam

damus .

III. Primo namque , t pcctore Deo, sicut a Sancto Papa Leone fs' a sancta memoria Papa P colao primum statutum est , erga Simoniacos nullam msericordiam in dignitate seruauda habendam esse decerni-Gg mus;

254쪽

mus sed iuxta Canonum sanctiones , s decreta Sanctorum Pa- Αtrum, eos omnino damnamus; ac in Ecclesia non nasse, Aristolica auctoritate sancimus.

IV. De his autem, qui, non per pecuniam , sed gralis fiunt a Simoniacis

ordinati s quia quaesita iam a longo Iempore diutius ventilata enquaestio, omnem nodum dubietatis absoluimus, itam super hoc capitulo ne nem deinceps ambigere permittamus . Quia igitur usque- adeo hac venenara pernicies hactenῶs mo ut , ut vix quaelibet G. clesia valeat reperira, qua hoc morbo non sis aliqua ex parte corru'ta ς eos, qui usque modo gratis sunt . Simoniacis ordinati, non tam obtentu iustitia , quam intuitu misericordia , in acceptis Ordinius hmanere permittimus s nisi forte alia culpa ex visa eorum secundum

Canones eis obsistat. Tanta quippe talium multitudo est , et Ii diri rigorem Canon ci et Oxu super eos seruare non possumus, necesse sit, ut dispensatione ad pia condescensionis studium nostros animos ad

praestens inclinemus. Ita Iamen , ut auctoritate Sanctorum Apost

Arum Petri s Pauli omnimodis interdicamus , ne aliquis Successorum nostrorum ex hac nostra permistane regulam sibi vel alicui simmat , vel praefigat. Quia non hanc aliquis antiquorum Patrum imiando aut concedendo promulauussed temporis nimia necessos pedimittendo a nobis extorsis. De catero auum statuimus: ut i quis in cposterum ab eo , quem Simoniacum esse non dubitat, se consecrari permiserit; s Consecrator s Consecratus non disparem damnatimnis siententiam subeam; S' Gerque depositus agat poenitentiam 3 spriuatus ab ea propria dignitate persistat. V. 'Her haec autem praeripiendo mandamus, ut nullus Missam auiuas Presbyteri, quem scit concubinam indubitanter haere, vel submu ductam mulierem. Vnde Sancta Duodus hac a capite sub excommunieatione statuit, dicens: Quicumque Sacerdos, vel Diaconus,ps Constitutum beata memoria Praedecesseras nostrι , Sanctissimi ripa Leonis , aut Nicolai , de Castitare Clericorum , concubinam Ddractu palam, vel ductam non reliquerit g ex parte Omnipotentis Dei, s auctoritare Apostolorum Petri re Pauli, praeripimtis, Nomnino iureia cimus caliter contradisimus 2 ut non cantet Missam,

neque Euangelium , neque Epistolam ad Missam legat a neque in Pres,terio ad Diuma Ossicia cum his , qui praefata Constitutionio dentes fuerint, maneat; neque partem ab Ecclesia suscipiat. Et haec quidem nobis ad praesens institarium suifficiant ex ea ponti

ficis

255쪽

a 3 3ficis Alexandri Epistola, & ex eo proinde Concilio, quod Anno AChtisti io 63. celebratum in Urbe Roma iam diximus.

Med Manensis contra Cleri sui corruptelas in auxilium stibi Monachos postulant a Sancto Ioanne Gualberio, Vallumbrosam ordinis

Fundatore.

Odem Anno Christi Millesimo sexagesimo-te γtio celeberrimum etiam illud miraculum in Vrbe Florentia factum est , quo unus e Vallum- Bbrosanis Sancti Ioannis Gualberti Monachis , quemadmodum ab ipso iussus fuerat, quarta feria hebdomadae primae Quadragesimalis illaesus per ignem transijt , eoque transitu comprobauit, eiusdem Vrbis Episcopum, nomine Petrum , re quidem vera Simoniacum esse. De quo sane miraculo abunde Baronius ad eumdem Annum, ab Articulo 49. usque ad 31. II. Eudosius etiam ille Loccatellus, cuius ego testimonium producebam Libro t. Capite i 6. illud ipsum miraculum N aliquot eius consectaria luculenter descripserat in Sancti Ioannis Gualberti CVita , Libro I. Capite 6 . o s. 6 6. 6 . cum Capite 6 8. hunc in modum prosequitur: Dopo quesio stupendo euidente miracob delfureo, lasaniita e la fama H Sa Giouanni si allargo s accreb-be molio per tutia Balia 3 di mansera che , si come nesse battagia mondane, fomito che e si suo d'arme, quasi Iutti ricorrono a quei, ne sono rimasi Disoni desta campagnas e se Citia , aprendo te pomte, con quelle condi noni, ne prima haurubono rismate, si sotivom gono at tolere de vincitori s cosὶ , e non attramente , auumne Atmomo di Dio . Percione, havendo ratio e dato la caccia a Sim mari H Rrenetae , doue piis che in altro iugo haumano fatu testa: De s essendosi di stata la nuoua H questa vittoria ς concorreuano daem Prae 1 Moni, e quelli che demerauano canonicamente vivere, a Sa ouanni, me a loro glorioso inuitu Capitano , che Taimio e di consisto nesse lora difficulta gli soccorresse . iasiue aue questo valorolo Huomo non era me pronio e sone nesio atterrares opprimere si altri vitis, che in quel tempo parma ne a gara congimrvio hauessero cocltro alia virm e perstitione Christiana , che egit si

256쪽

LIBER IV. VITA S. HERLEMBALDI.s se stato contrario e nimico alia Simoniaca heresia: ne si veluata Agu attresi mras sollicito e diligente nel mostrare e net persuadere la

delita correstione e riforma neste Chrese Collegiare e Curate Secoli

ri, che gli nelgouernare i suoi pro ij I Ionastera si facesse: i quati,

solatione dessan me proprie, e per rac manda si ι Popia e te Ciseia, furano particisiarmente solliciti ercaldi i A flans: i quali , permesis dimontrare e persuadere si Asigno loro . asermauam , che g

contagios felle non fosero macchiati; e per o, tae egu in porger u ro qualcis socors si contentasse, humilmente ii si plicauano.

257쪽

qualue astra in Rulta e discordia,fu in tanta estimatione la fanti. Aia H GH Gimoni , che a persiuasione di tui si predeuo Vestauo hi uendo eleuo in sitia compagnia alium Monaci Husimis nepasis a Milano e doue , con sitito A Dio e di ques h mim santi, non Milano selamente , ma la Lombardia tutia si radusse in pota statiodi tempo in suonisiimo flato. Hactenus eo Capite Loccatellus. VI. Ex eiusdem porro Loccatelli verbis illis, quae Libro huius operis

primo , Cap. I 6. Num. a. recitabam , ego praeterea colligo, unum ex ijs Monachis, quos rogatu Mediolanensium Sanctus Ioannes Gualbertus huc misit, fuisse Rodulphum illum , Mos cheli Abbatem , ac denique Vallumbrosani etiam Oidinis Ge- Bneralem, numero Secundum : cui Beatus Andreas Saneti Martyris Arialdi Vitam, litterarum monumentis a se consignatam, nuncupauit; ut ego pariter initio Libri Secundi praefabar. Eum-dem vero quinetiam Rodulphum ego existimo esse illum, ad quem postea , Mediolani morantem , Beatus Petrus Damiani primo loco binas illas inscripsit Epistolas, quas proximo Capite ad verbum recitatas producam.

Beatus Petrus Damiani Heri baldum ei que Collegas hortatur, ut in CEcclesiastica distiplina destensione contra Simoniacos s Nicolaitas constanter perseuerent. I. s m Inas. eodem argumento& ad eosdem homines conscriptas, sed primam tamen secunda proluxiorem , in praesenti proferemus Beati Petti Damiani Epistolas : easque Libro Quinto ipsius Epistolarum comprehensas. II. Prima vero inter alias est numero decima-qua ta, di his concepta vel bis : Sanctis Fratribus, Rodulpho , Vitali, DO' Ar aldo, atque Heri balia, s cateris , pro Castris Christi imuictra fide certantibus, Petrus Peccator, Monachus, Salutem in D mino. Omnipotenti Deo gratias agimus, Dilectissimis qma vos fima discurrense sequenter audimus in eo , quem de Spiritus Sancti

'stica disciplina inde cientis animi viribus dimicare . Non enim cessat Trapet ita nequissimus' cinam suam peruersitans mira

Ecclesia

258쪽

a 3 3 LIBER IRVITA S. HERLEM BALDI,

Ecclesia septa construere s non desinit tintarea moneta nummos mal- Αυιs cudentibus fabricare . Nicolaitarum quoque haerelis , qua nobis biscum simul collaborantibus videbatur musa , red muta adhuc germinibus pullulat, s siegetem Christi, maturo iam decore flauem rem, et et amorum seraeuer emergentium adumbratione sulsocri. III. Vnde procidimus Domino, querula lamentatione dicentes : Domine, nonne bonum semen siemmain in agro tuo Z Vnde ergo habet deis nia 3 Aducimus etiam: Vis imus,mcolligimus ea Z.Sed consumtoria protinus nobis voce respondet: Sinite, virque crescere usque ad me em : in tempore mersis dicam messoribus, Colligite primum vir ima, s alligare ea in fasciculos ad comburendum; revicum am gum congregate Πῖ horreum meum.

INMam cum omnia posis procul dubio Deus sposset utique ab Agro M distinensiu Ecclesia omnium haereseon pestes procul Aucere, Ο ill aeternantis Ddci frumenta seruares sed vult Fidelium suorum probare

constantiam, quam violenter milicra arma corripiant, quam robusta manus manibus conferam, quam denique infatigabili contra omlolum ei que Satellites animosi te conligant. Poterat enim s istorum Agagigrum, videlicet Simonem , oum suis Apostolis aduersantem, ne in aera leuaretur, obsistere; sita ad hoc permisiit extolli, ut ad μι maiorem gloriam, s illius igno niam , compelleret in ima crimergi. V. Quamobrem , Dilectissimi, dimicantes aduersus geminam diabolica is ronis aciem, nolite cessare , nolite degeneri pusillanimitate deficere; sed tamquam vere μν Beniamin, ροι dextera Fusus dicitur, Uremque manu stato fruore confligite, s bicipuis Monstri caput diuini verίι gladys obtruncate. Ecce nimirum Iesus, ex cuius ore gladius ex utraque limatus s acutus Parte noceaet: s obuia quaque m tens , cruentam hostium barbariem sternit. Quod si fortassis ex aduerso multiplicata malignantium turba videatur ingrueres illud El,

si verbum fiducialiter inclamate : Plures nobisicum sum , quam D

m illis.

VI. Quid plura dicam 8 Illud Apostolicum inferor Licet Angelus de caloman Irat vobis materquam cum euangelicaui s anathema sit . Nam ecce νι iam prius Nicolastarum s Simoniaca haereseos imqueis tenebantur adstricti, nunc ad perditionis sua cumulum etiam

ps violata iurasiurandi sunt sacramenta per iura; m in eis luce Amyus impleatur, quod in Apocadi per Ioannem aecitur: Qui nocet,

noceas

259쪽

noceat adhuc: s qui in sorditus est, sordestat adhuc. In vobis au- Atem e dimerso, quod sequitur: sim iustus est, iustificetur adhuc: 'qui sanctus est, sanctificetur adhuc. VII. Familiare scilicet oe genuinum Agediolanensi fuit semper Ecclesia,

τι in ea diuersi dogmatis homines, s Auxentius simul oe . se sus, non deessent. Ille sicilicet tamquam ratida canicula Fidelibus oblatraret; iste Veiens s Novi Testamenti testimoni, eum cor taquodammodo furca repelleret. Ille tipennifessis propinaret errorem; iste superni sonus irriguam influerei puritatem . Ille sequaces suos, zirulento lacte nutruos, s per astutiam fraudis Hectos, in Tartarum mergeret s yste per Apostolica doctrina dulcia nem ad caelestis Agloria praemia subleuaret. Ille sibi credentibus tenebras caritatis induceret; iste Sacerdotalibus obedentes imperiis ad si lendorem vera

fidei, s lumen Herna gratia reuocaret. Quapropter libet in eius praconium, quibus pro tempore valeo, laudius exclamare.

VIII. Deus Omnipotens , lectissimi, S per Claues Beati Petri Apostoli, bis tanuam Regna Caelestis aperiat: s per orationem Beati P brosii, Pontificis vestri, clementer a vobis omnia tenebrosii Spiritus inquinamenta detergat. Det Glis in ea, quam semel coepistis , imuiolaia eteritate per sistere : s in Apinobra Fidei petra fundatos,

cunctis prauorum dogmatum erroribus insuperabiliter resultare. Au- Cnuas vobis in huius vita transitu sic per omnia vivere , τι cum eo

simul, qui auctor est Cita, in illa GJem Ierusalem mereamini Desine gaudere.'Amen. Hactenus prima illa, quam pollicebamur, Petri Damiani Epiliola. IX. Sequitur nunc secunda,& breuior, & in eo Epistolarum Libro decima quinta & ita prorsus se habens : Petrus Damiant Rodulla, V tati, Arialdo, Heri baldo, fratribus, Salutem . Gratias agimus Deo, quod constanti fama audimus , vos constanter aduersus hostes Ecclesiarca Asciplina certare . Nicolaitarum haeresis , qua vobis nobiscum laborantibus videbaIur euulsa, repullulas. Deus vult pro- bare constantiam si rum. Ecce qui prius Nicolaitarum s Sim . niaca haereseos laqueis tenebantur, nunc ad perditionis sua cumulum stat etiam violatosiacramenIoperiuri. Quia tamen in Agediolanensi Ecclesia non est nouum e qua semper duersi dogmatis homines habuit , initio ab Auxentio atque Ambrosio inchoato. Nec ulterius protenditur haec Epistola . Quocirca talibus. itidem inclusam terminis eam legit,ac suis de Regno Italiae Historijs inseruit CDrolus Sigonius,ad Annum io6o. X.Vtrum

260쪽

X. Vtrum vero petrus Damiani utramque hanc Epistolam re ipsa Me- Adiolanum ad eos homines transmisirit; an solam potius transmiserit longiorem; sibique breuiorem, tamquam prima longioris delineamenta, suas inter schedas resinferiis indeque posteris occasonem reliquerit eam quoque intercius Epistolas separatim enumerandi : haec omnia ego quidem libero Lectoris nostri iudicio reseruauis hoc contentus uno , ut germanum breuioris sensum e mamielto longioris sensulaestimari a nobis

oporteat.

mabam ess Monachis, quos Sanctus Ioannes Gualbertus huc Amisisset. Vitalem mihi Monachum videri alterum, nunc addam. Quos propterea , quia Monachi essent, nominatos etiani fuisse ante Arialdum , e Clero Saeculari Diaconum: sicut di hunc ante Her lenibalduin , qui Laycus erat.

XII. Quod autem idem Petrus Damiani tam libere in Epistola breui ri asserebat, Quod tamen in Agediolanensi Ecclesia non est nouum, semper diuersi dogmatis homines habuit, in iis ab Auxentio atqι e Ambrasio inchoato e S expressius in prolixiori , Familiare

scilicet Ur genuinum Alediolanen uit semper Ecclesiae, et i in ea dium si d gmatis homines, Auxentius smul Ambrosius , non Cdeessent; hoc ego quidem non satis adhuc video , quam vere dici potueri r ς cum praesertim ego in Ambrosianae Basilicae Monumentis Ostenderim, quin etiam ipsus mei Petri Damiani testimonio comprobarim Ecclesiam Mediolanensem non eo perducen os do amplius annos laborasse schismate, quod alioqui plerique recentiorum Scriptorum ei usque ad Annum Cluisti Mil csimum quinquagesimum-nonum aequanimiter obtrudi patiebantur. Sed liberaliter etiam concedamus, illud vete dici potuisse ; certe nihilominus Ecclesiae Mediolanensi gaudendum ac gloriandum erit ea saltem ratione; quia longe maiori P, cum emolumento semper Ambrosos eodem habuerit tempore, quo Auxentios habebat.

SEARCH

MENU NAVIGATION