장음표시 사용
71쪽
me racrania it Baranis P Anm Ior . 'erius ad Annum roεε. ΑLo seriis N si Cardinale Aragona mili Aui anticis de Ponte. Hi Romam. VIII. Ecce igitur hic nobis Arealdi Vitam, qualem Peregrinus hic Merula Cremonensis stribebat. Ecce vero, quales item in eam O, seruationes illico adiecerit: has nimirum : Rarconta it Camulisne,' Annati, a charae, o 3. Ae Gerardo de Mauro, Eresciano . ens o rilia Citia videlicet Cremonae t Anno ι3os. trajorio al
con altri Cor' Santi. Nil Arca, in cuisu rapso,si leuma: An ηο post Ortum Christi tot . die septimo Iuni, ,huse Arcula maia sum est , non paruo tonus Ciuitatu sumptu. Corpus Sancti Arealia Mari u .per Idustrissimum es ReuerendUsimum D. Ioannem Barnstam Brimum, Cremona Episcopum.
portam nesia Proces e da qua reo Canon ei desta Cathedrale , satovn Baldaeclara H Damasco resse , si enuto da quatiro Sacerdoti icon Toniselle di color roso. In η 'Areo inrasale si leuma : Diuis Archelao cs Arealia ,sanguine os Christum Seruatorem prefusio au'reas Coronas ad tu , ab AEthere suos hic Cineres Cremonensemque Rempublicam respicientibus, Arcas, Aras, Arcus eadem pia σ - idi delis Ho pes condid I. δυωι. erexit. .ali l l XII. QVesta Chisa f. dat susprincipio dedicata alGloriose Martire Area, do , e dono moui anni inuestita dei tituo Albanae is Tutii i Samι Sc. Haec Auctor eo, quem dicebam, loco. DXHI.Certe autem idem Merula in multis quoque alijs eiusdem Vibis Ecclesjs aliquas extare commemorat eiusdem Sancti Arealisi Reliquias; ut hinc etiam intelligamus, ipsum pene certatim ea in Vibe cultum esse. Praeter Ecclesiam enim Cathedralem , in qua situm dicitur eius Corpus , aliquae item in aliquot alius ex tant Ecclcis; a videlicet pagina s . in Ecclesia Sanetorum Iac bicie Vincentii. pag. 116. in Sancta Monicae s pag. ao a. in Sancti l TDominici
72쪽
TEsTIMONIA PRO IPSORUM SANCTITATE. sue
Dominici spag. aa s. in Sancti Bernardi . pag. a s o. in Sancti Ho. Amoboni; pag. 3i6. in Sancti Syri Ecclesia. XIV. Sed illud etiam obseruatione dignum est , quod ijs in locis aliquando simplici ac solo Sancti Arealdi nomine nuncupatur. Vt pag. I .ει ι ι 6. aliquando Martyris etiam appellatione superas
dita , ut pag. 2 21. 29 o. & 3I6. nonnunquam vero Diaconi
etiam, ut pag. e. in Ecclesia Cathedrali, ec pag. ao a. Et haec quidem nobis deprompta sint ex eo Peregrini Merulae Sametuario.
XV. Atqui ne illud quidem hoc loco praetermittendum videtur, quod iamdudum mihi significauit amicissimus idemque doctissimas, BN adhuc quidem propitiante Deo superstes, Angelus Benedictus
Crescentinus, Ciuis Mediolanensis , Cathedralis Ecclesiae Cr monensis Theologus, & antea in Urbis huius nostrae Collegio Helveticorum ,& in Clericorum nostratum Seminario praefecitus Studiorum meritissimus ..Cum enim a me rogatus suisset, ut
quam diligentissime sic tutaretur, num ea in Vibe sacris eiusmodi Reliqui js adscriptum te veta esset Arealdi, an Arialdi nomen si pes suam ille mihi Epistolam, Anno 163g. die ra. Ianuari j datam, respondit, a se in Sancti solummodo Dominici Ecclesia, seu in eius Cappella, quae vulgo Del Neme H Dio appellatur, inuentam Cesse Thecam reliquiariam , in qua Martyris huius Reliquiae non aliter appellentur , quam SANCTI ARIALDI, LEVITAE . Quod quidem aliquali documento mihi est , ne Cremonensib quidem negotium facessivisse ullum , quod unus idemque Martyr ille vocaretur Arealdus, vel Atialdus a quemadmodum ςM item superiori Capite i . Num. 4. praemonebam. Sed hinc ad superius Merulae teltimonium reuertamur, illudque cum Ludo
xul. Atealdum suum Merula fatebatur unum penitus di eumdem Diuisse cum Arialdo illo, quem Barcinius sapientercrediderat An no vix iste Christ i supra Millesimum quinquagesimo- sexto , ac postea sexagesino.sexto crudeliter N impie necatum , S ad Ves, banum quidem Lacum. Non igitur Cauitellio credidit . eunia affrinanti necatum esse circiter Annum Christi Centesmum trigesimum-quartum, & ad Vibem quidem Brixiam :& quia haec illi non credidit, inimo vero ne fide quidem digra existimauit,
73쪽
,6 : LIBER I. CAP. XXV. t. propterea etiam haec ipsa ne ipsi quidem adscripsi Cauitellio, Α
cum eius testimonium proscIret,ut proxime Vidimus Numero S.
Quod itaque illi credidit, hoc in primis erat: Arealdum Anno
Millesimo trecentesmo-quinto ex Vibe Brixia translatum esse Cremonam. Quoniam vero altera ex parte Arialdum nostrum
constat in San-Dionysiana demum Ecclesia sepultum antea suisse , idcirco etiam reliquum pariter hoc illi erat , ut eumdem Arealdum suum prius ex ea Mediolani Ecclcsa translatum csse Brixiam fateretur. Quoniam item rursus obstare illi poterant ij Scriptores, a quibus Arialdi Corpus asserebatur etiam post An- num illum Millesimum trecentesimum quintum in eadem illa AEcclesia quieuissescerie semet ab ijs expedire potuisset hac saltem ratione, Scriptoribus etiam Ecclesiasticis in hoc rerum genere non improbata, nec inusitata , quia nimirum aliquid ex Arialdi
Corpore relictum illic fuerit eo tempore , quo translatum inde fuit; indeque propterea Scriptores, nomine:totius communiculo parti, Corpus ipsum etiam deinceps ibidem quieuisse asseruerint. Talia utique mihi videntur consectaria, in quae tandem si perior desinat Merulae opinio, ad Baron ij sententiam composita. XVII. Quod si forte Cremonenses in eamdem opinionem ac sententiam conueniunts ego sanc repugnare non aus m s tametsi per Ceam Civitas nostia potiori priuetur eius Sacri Corpo iis parte, quod alioqui totum apud nos adhuc quiescere simul ac latere non negarent Cauitellius&Rubeus , scuti ne Ferrarius quidem negauit. Iaeturam enim eiusmodi nostram non mediocriter compensare consolarique posset tam celebris ille cultus, eidem Sacro Corpori per Cremonenses tanto iam ex tempore solitus
impendi. Sin autem Cauitellio & Rubeo adhaerere malint; ipsi videant, quam probabili nitantur fundamento . Vtium Cauitellius ex Auctoris illius incogniti fragmentis, sibi datis, compre-' henderit, non modo Arealdi Ossa per eum Episcopum ex Vibe DBrixia fuisse Cremonam asportata, sed Arealdum quoque ipsum Brixiae fuisse martyrio affectum cilciter Annum illum Cente. mum trigesimum-quartum: id quidem subobscurum & ambiguum est, neque satis certo ex iphusmet Cauitellii vel bis disce Gnipotest. Tale ipsus pronunciatum Rubeus deinde ita videtur imminuisse, ut ipsum non ad tempus illud , sed ad sidam Brixiae Vibem contraxerit. Sed & multo magis illud postea imminuit taciteque
74쪽
TEsTIMONIA PRO IPSORUM SANCTITATE.' ιν
taciteque negauit Merula, qui ne ad eam quidem Urbem illud Αcontraxit .HFerrarius porro , prima Semptembris die, de Atealdo ipso, quem supponebat Brixiae necatum , ita sentiebat: risus xu fertur. Quando, nescitur. Mihi autem sui libete loquar tam nesciri videtur, eum Brixiae passum esse, quam quo illic tem pore passas sit; ut propterea ne Brixiae quidem passis ille ferti dicique possit. Merito itaque Merula utrumque illud praetermisit:&iicut praetermittendo reliquerat erroris suspectum s sic etiam manifesti damnauit erroris , cum sibi Cardinalis Baroni j sententiam selegit. Qua quidem selecta id etiam obtinuit, ut certum saltem assignauerit Martyrem , nomine Arialdum , siue Areal- Bdum; de quo satis constat, quando & ubi passus fuerit ac sepultus;& cui nihil repugnat, quin potuerit inde transferri Brixiam
prius, quam ea ex Vrbe Cremonam deferretur.
XVIII. Summa vero praesentis Capitis haec denique sit , quod Peregrini huius Merulae iudicio meritissime Sanctis Martyribus Levita hic noster Arialdus connumeratur, & ab Ecclesia Catholica colitur.
Ioannis Baptistantia testimonium, no I 627. C Odem hoc Anno, praeter Peregrinum Merulam ἰCremonensem , in promptu nobis est Ioannes
Baptista Villa, Mediolanensis: qui tunc temporis in Collegiata Sancti Babylae Ecclesia Caninnicatum obtinebat : quique postmodum pro sua Cantus Ambrosiani peritia, caeterisque dotubus laudabili Sacerdote dignis, ad Chori Metropolitani Magist rium promotus est a Federico Cardinali Archiepiscopoque BomrOmaeo: cui etiam percharus erat ob eum Librum , quem typis P eodem illo Anno ediderat Italicum De Septem Stationalibus deque nonnullis alijs insignioribus Vrbis huius Ecclesijs. II. Acut autem inter insigniores huiusmodi Ecclesias iure merito San- Dionysiana quoque computatur; ita etiam de ipsa ille scripsit a pagina a 6 3 usque ad a r o. N his quidem verbis ad extremum paginae ad s. initiumque subsequentis : a Padme Ad in rata net. μοί antuario di Id lano dice bauer litto, come in questa Chies visono
75쪽
st LIBER L CAP. XXVI. ET XXVII. ma non si ia, Gue si Corpi derinstasiritu Samir eis e , H Sans A
s Martire : di Sant semido , Confessore: desii Santi seue fratelli Machabet dici C AP UT XXVII. Hieremia Droxelli testimonium, Anno I 638. I. Vnc ego Annum ex eo supputaui, quo doctissi- Bmus Spijssimus hic e Societate Iesu pater, ecVitae Spiritualis Magi iter, occubuit. Cum enim quinquagesimum-septimum aetatis ageret Annum, eo ipso Christi Anno i 638. undevigesima die Aprilis, ex hac mortali ab ijt vita. Sic enim habetur initio eius operum, quae duobus vastae molis comprehensa Voluminibus,&Antuerpianis edita typis, prodierunt in publicum Anno Christi i6 3. quaeque venerabilem praeserunt etiam eius effgiem, pereleganter & affabre ex aere expressam.
tate, Consideratione 9. Conclusione a. animam seruare memento. Omnia penὶ membra ami* Arialdus . Medulam Diaconus, homo
Petria uobilissimus nam Marchionis ter fini sed N mia sancti mus; ut qui constantissime Harnicis alisque flagitiosis hominibus rest, iis, demum ad necem ductus est. Aures ei praelecta , superiora lobra mutilata ,praecis nares, lingua si gutture musa , oculi effossi, dem
tera amputata, taceo catera. Hic Diuus in corpore vere perduit' mo struauit animam :s, vitam ut acquireret, vitam perdidit An
a Pariente Virone Millesimo siexagesimo siexto. Syrus Presbter in eius Vita ad Rudolphum Abbatem Valli Vmbrosa.
ipso dupliciter errauit. Primo quidem quia Marchionis' scuti VulguS noster corrupte nunc etiam loqui solet) siue Melchioris nomen proprium accepit pro Marchione , dignitatis agnomine. Secundo autem , qu ia pro vero eius Vliae Arialdi Auctore , Andrea Monacho, Presbyterum illum, nomine Syrum, allegauit.
76쪽
Ramuis Pici testimonium, Anno I 6 a. Robationes, a me praesenti Libro destinatas, optismus ille prosequatur senex , idemque Dodior peritissimus , Ranucius Picus, Parmensis , erga me quidem ossiciosissimus. Plurimos ille annos Serenissimo Duci suo fuit a Secretis. Atqui politicas eius Aulae curas , magis e propinquo ad Caelestem aspirans Aulam, hoc denique lenimento temperauit,ut B quamplurimas Sanctorum Hominum Vitas conscriberet. Hinc binas ille Partes separatim edidit inscriptas , NA Sperchio de Prencipi, ouero desie Vite de Prenci' Santi. Hinc tertium Volumen, si Conliano Samo, ouero la Vita H Sanitaearbaro, Conte di
iam. Hinc quartum, Theatro de Santi e Beati delia Cista di Parma, e Iiso terrisorio. Hinc quintum, S postremum, Appendice de vari Gueui Parmeiam, Me δ per Anta di ista, ὸ per dignista , ὸ per dourina sono stati in diuersi tempi molio celebri s illustri.
Haec enim Volumina ille mihi largitus est : neque mihi adhuc alia ipsius opera, typis impressa, innotuerunt. CII.Postremum autem illud e Parmensi Marij Vineae typographia pro- dijt in lucem Anno Domini Millesimo sexcentesimo quadragesimo secundo: atque felicibus auspiciis ab Arialdo nostro sic incoepit: Di Arialdo , CLerico Parmeiano . In extremo nimiIum Praefationis exorsurum se dixerat ab ijs, qui sese innocentia Vitae que integritate conspicuos reddidissent. Dehinc ergo sic etiam
exorditur. Tra i quali, si primo, che mi sis innaneti seruando tordine de rem e Ariatio , Chienco Parmigiano, che sis deli O dine de ι Decumani della Chiesia Archieps pale di Assiano: si quale, tincti it Sigonis Libro s. De Regno Italiae, Anno ios s. dica, che era opinione , cheglis se Milanest , delia familia Alciati , supero veramente Parmi ano si come A fa d Padre Don nouo ren nes suo Ligno Vita Libro 3. die to. Mart ij ) Egli leue ventura di spargere si sentve , e dispendere la sua vita con cria
lis a morte, chesi fu data a et s. d Gugno , essendo ottalo cora agro mola at collo nes Lago Maurere, come narra it detra Si gonio Anno io 66. per aest a illa Rehione Catiaca, contra si m
77쪽
so MBER I. CAP. XXVIII. ET XXIX.
retici e Simoniaci, che in quel tempo peramrba no feramente la Aciles di Milano; si come narra it mede simo Sigonio, e prima in loro Trifino Caire nesse Historie Milans. III. Hactinus ille de hoc Sancto Martyre . Subinde veto separatim prosequitur de Beato Andrea, Vallumbrosiano Abbate, qui olim fuerat eiusdem Arialdi discipulus. Ac de ipso quidem sic incipit : D o Amilia deuo, secondo la res e de Iempi, commem rare it Beato Dian Andrea, det Sacro ordine d ValAmbrosia , -- te ad Monassero di San Ddele ae Strumi, det Cis yelli H 'p', net Casentino in Tosianas come e fa disiensi dei siodetto Arialis, et auiso a confutare ther se, che trauastauano la Gmsardia. Pem Booche doso la morte di detra Araaldo, venendo a Fuence , sacco toa San Giouom Guasserto. Institutore di deuo Orine: e si fere suo discepolo, si mendo anche la liti Vita Sc. IV.Quod tamen Arialdum Picus asserebat Ciuitate Parmensem fuisse id quidem ab Arnoldo VVion cuius testimonium nos etiam exscripsimus Capite i 8δ accepit; sied errore manifesto non carere didicit postea, de ex Baronio praesertim ad Annum Christi io 66. Articulo i et . Quocirca erratum eiusmodi suum iam emendau rat in id tempus, quo Appendicem illam suam recudere posset reformatam , ut optabat . Sic enim diserte pariter ac ingenue Cprofessus ipse mihi est per Epistolam,ex Vibe Parma ciatam decum octauo Aprilis die , Anno i 6 4. sed ipsi postmodum vita defuit. Quonam vero praecise Iunij die, quo item mortis genere necatus fuerit Arialdus,haec magis etiam e Libris subsequentibus
II. Ioannis Petri de Crescentiis Romani testimonium, Amo I 648. Ost Ranucium Picum , Ciuitate Parmensem , duo nobis suifragantur Placentini Testes : quorum primus cit, quem proxime dicebam, Ioam η nes Petrus de Crescentijs Romanus. Hieronymianus hic erat Monachus, mihiq; notissi-
-- 'Ε .. ciea mus Sadmouum familiaris, ac Sanctorum COL
mae&Damiani Coenobium hae in Vibe incolebat s cum Anno
78쪽
TEITIMONIA PRO IPSORUM SANCTITATE. ε i
i 6 3. Volumen edidit, Anferum Romano &c. Parte Prima Amultaque in eo collegit de nobilibus Regiae Mediolani Vibis familijs, & antiquis & recentibus f atqui non multo post eius editionem reuersus in Patriam, immatura praereptus morte illic o cubuit.
III. Titulo autem Alet,ati, ὸ Alcati, prae multis alijs ita etiam trade. hat r Arialia Alciati, Gierico Decumano, forὶ ne H Anni Milla cinquantadue, blantismo della Uisma dei Chro , amicissimo des Cardinale San Retro Damiano': opponendo si a gu Scismatici, S, moniaci, fg Nicolaiti, che la Chisa di Milano infelice mente tentira H occupare , μι da si scelerati vcris ι Anno Mille sessant ei. 3Non mancam L quelli,che Maro e Martire si predicano, per esse est morio in seruigio di Dis . Nicosi Secondo , a cui piessi E fu in Roma, si stimo assai s ma da tuπι ι Caliolici di quei tempi su dicata la sua cost an s.
Petri Maria Campi testimomum, Anno I 6 I. Athedralis Ecclesiae plaeentinae Canonicus hic Cfuit, eiusque Urbis Ecclesiasticam Historiam Italico sermone quam diligentissime conscripsit. Bina iam di iusta eius Volumina typogra
phiae beneficio fruuntur: ac secundum, Anno Christi i6st. editum , pertingit usquc ad Amnum Is O. Tertium quoque non nemo mihi assirmauit ab ipso compositum fuisse, sed, quia postmodum interijt, quantocyus fore nihilominus, ut ab eius nepote illud luci publicae donetur. II. parmensi ergo Testi, Ranucio Pico, Placentinus hic alter nunc suo
cedat,&his quidem verbis, ex eius Parte Prima , Libro undeci- Dmo, ad Annum Christi io 66. depromptis: Nella Citta H Milino dcc.pa uano te cose de' costumi e della Chies alia pergis. Eraia vita re la conuersiatione dess Arrius uo Guido , gia ruornato alvomito, Dida H um sorte di male rei pessimo essempto suo, tanto asi Ecclesiamci, quanto a i scolari, o Laici: vivendo tinti net foliri vini det siens e nesse Simonis sino alla via , in modo, e uisio p neua lora per ῆelo destinordi Dis, e delia salute H essi, venisa e
79쪽
dali Arciuesimo e da gli altri perseguitato a morte ; e si leuauam Amalmente la vita.
III. Di cio, per tutio cis dis' si possis , salii quest uno sceleratissimo fauo,
neu Anno Sessantasi auuenum per opra desii lasso m. iuclio Gui . A quale come di gia 'Ochianniprima) Mutua flatio feror in Pιacem 'x a trauemente Landolpo Cotta, nobis Agilanest, egi imedi conunt accidente tandata, chei factua, a Roma, per querelars di nnouo appo it Pontesce delpinhonesta vita a Us Aremes M, e de μοι E clesiastici , cost. non pik potendo egb simis r prendere , tenue duc mente, U' auulsare dei continuo da 'hone tissima suo Diacono , di: patria Parmigiano abra dissero Milanesie )compagno dei se radeito ALandoso defonto, e per nome chlamato Araaldo , percis horai mai cessar douesse da resi scandalosa e vitupereues' mansera d Guere; ilfece prendere is giorno a tradimento ; e , perche it Popolo non tumuι tuasse, con secretet acia si mando legato Atre it Lago Adauiore , adesser fatis tui morire in certe solitudini. IV. Doue appena essendo arriuato Arialdo , e pso dis' Condestieri per la
H Dio con la medesima intrepide ica , che no . II eis sentito , Ni P moret irono it naso con te labra disra; appresso cauatili gli oc- αι , gli tranearono la man destris, dicendo: Questa e, che te Letiere sertaeua, da mandare a Roma. Et indi lethargu te parti genitali: Tu si flato sis qui uti dissero predicatore desia Castiua 3 Percio ne 6rat casto. Poscia per H suo la gola cauandosi la lingua. sio pun-Ho: Tacria hor quella, che tante volu ta conturbata e d persa lauem ba de' Chlerici. o Ande se ne volo lassice Anima a rice
80쪽
ria: e rinouatosi ancora mirero , s illustrais da Dio em ferri diam iranti la gloria, ch et mi Paradiso Pisua, Ili riserentememe se puto. Acciae questo martiris di Sani Arialdo a a . di Giu onersuritio Anno. Et hic in margine Ferrarium allegat in Catalogo Sanctorum , a me pariter iam productum sicut etiam supra, cum Atialdum fuisse diceret patria Parmensem, allegabat Arnoldum vvlon.
Testimonium stera Pictura vereris, in Agediolanensi Sancti Salvi
Bassica extantis . Roductis hactenus Testibus non importune nunc
sacram connumerabo di perantiquam ex asser
bus Tabulam, in Collegiata huius Urbis Eccle
sia, Sancto Babylae sacra, extantem: in eo nem
pe Sacello, quod Cappellae primariae sinistium est. CII.Tres ei Tabulae pereleganter appicti sunt Sancti Aoc ordine sedentes, di haec sy mbola geliantes. Medium locum tenet Sanctus Antistes noster Ambrosius , indumentis Archiepiscopalibus solemn,
ter ornatus. Flagellum minaciter elatum dextera gestat manu:
sinistra vero vexillum chum, in quoties itidem pictae sunt Samctissimae Trinitatis personae, distinctae quidem inter se ; atqui nihil inter se forma vel aetate differentes; quali videlicet modo Catholici antiquitus etiam solebant insinuare Trinitatis aequalita tem , atque in tribus personis unam & eamdem substantiam. Quocirca etiam circum ipsius vexilli hastam ex alto fluitat fascia, Θ his inscripta verbis: Inseparabilis unitatem Trinitatis veneramur. Caeterum Ambrosio dexter assidet Sanctus Miles armatus, genti litium familiae Cottae stemma siue albam Cottam sui infra etiam videbimus Libro Quarto, Capite i. supra pectus in latere dextro praeserens, & his litteris indicatus, Sanctiu Arembaldus. Sinistra vero martyricam quoque gestat palmam : dextera vero vexillum album , rubra Cruce interposita variatum . Similo d p rro