De septimae epistulae q.f. Platonicae adnominationibus ...

1쪽

Εxamen rigorosunt die VIII mensis Maii anni MCMVabsolutiam St. Ad ordinem philosophorum de eoinprobamia disset'-tatione rettulit A. Gerche

Consensu et auctoritate ordinis plii losophorun itissertationem lupis X pressam SSe testatur J. Reli Inice.

3쪽

In Platonis Seriptis legendis relegendisque eum nobis

persuasissemus Platonem, rite torun ea villatorem acerrimum, argutias letoricas ipsum non solum non evitasse sed non raro appetisse, hane rem accuratius traetur Et

exemplis lustraro constitueramus. Sed brevi apparuit pro multitudine dialogorum Platonicorrum tanta quaestio opus esse, quanta non nisi libro absolvi posset. Itaque illo conatu in posteriin tempus dilato lino dissertation sola septima epistula Platonica agere visum est', non quo nos ea quaestione de ipsius Platonis arte seribendi quic tuam emere putaremus neque enim inter eos sumus, quibus duaritus ver et praeceptoris ammenta latius explieans Henricus A. Sili epistulas esse genuinas

persuaserunt , sed quod hasce epistulas et praeeipue septimam, IURE S Omnium Summa et aput, mima In in modum Gorgiana arte repletas esse observa Vimus. QuaIn

rem si qui copiosissime de his litteris gemant, arsi en Commentatio critica de Platonis l. s. epistolis. Traiecti

ad Rhenum 1864 et Rohrer De septima l. f. Platonis epistula Diss. Jenens. 1874 et Progra inni des on l. 'nin et Insterburg 1874 non, ut decebat, exposueriint, quamquam ille dimidiam, de ae tua epistulam singula verti examinantes pertrii ditavemini. Atqui est eadem illa septima epistula tam sinotare Gorgianae dictionis monumentum, ut, si diligenter eam peremitati erimus, fieri

4쪽

non possit, qui nonnullae Gomanae artis proprietates clarius, quam adhue notae sunt, revelentur. Quartim scientiarii in ceteris Platonis scriptis minimissis magno foro Ne vero quis dubitet, quin ea res, quas prolaturis ius, Gorgianae arti tribuendae sint, et ex ipsius

Gorgia seriptis es hiete, Hennes XXXVI p. 218 sqq.

ex iis Platonis locis, quos ad Gorgian imitandun compositos esse eonStat, Repius B Pt inseremus exempla.

Praecipue oratio illa lanebris, quae in Menexeno dialogo inest os. Berndi, ironia Menexeni Diss Monast.

fructu comparabitur.

Sed in talibus quaestionibus, furetes instituturi sumus, magnum est periculum, ne quis in in s exemplis legendis semipulis exatus plurima non consilio se inpioris sed casui tribuenda esse censeat. Itaque omnia ea, quae per se ipsa apertissima non erant, arppianentis confirmare conati munus Quod non semper facile errat Tamen his eondicionibus dubitationem tolli vel minui posse puto:1. si auctor sanain senseritiam vel leges grammaticas laesit neque ostensio nisi argutiis rhetoricis una deletis tolli potest, 2 si pluribus locis eodem verbo eodem modo luditur, ita ut exempla invicem se Onsonent. His praemissis statini rem ipsam ingredi liceat. Trita sunt, quae quamquam iam ante Gorgiam exsti-iemant, tamen quippe ab eo in Graecorim artem rhetoricam introducta nomen figuramini Gorgianarum acceperiint: paronioeon, parison antlihelon. Ex his figuri uno par omoeo linc quaestione agere nobis in animo est Efficitur autem amnioeo eo quod iidem soni in eoinpluribus verbis finitimas iterantur, eum aut paris Verimmisi eo uuant aut tota verba vel eomun derivationes repetantur. Illud vocant rhetores παρδε σιν, hoc παρονομασίαν. D a oste

5쪽

Plurima parecheses verbis similiter indipientibus ομοιοκαταρκωκ efficiuntur. Neque tamen raro fisalterius verbi primae litterii congruant cum mediis vel ultimis alterius. Huius modi exempla suo loco inserentur. Ac primitii quidem animos attendamus parecheses verboriam labiis littera incipientium. Praeinlato duo

exempla ex Gorgiae reliquiis deprompta )Hel. 9 φρικ πιρι φοβος και ἐλεος Πολτdακρυς και πόθος φ ιλοπ ενθης PH. 10. πολλαὶ καὶ πυκναὶ φυλακα - τὸ ως

et duo ex locis Platonicis sumpta, quibus Gorgiae artem illud constat

Gorg. 448 C. ἐμπειρια μιν - ποιιστον αἰῶνα ἡ μων Menex 239 C. πρεπόντως των πραξά --, τούτων ν λθω πρῶτα Πέρσας etc. Ex his apparet

1 non solum Minras tenues cum lanitibus, inedias cum mediis, aspimitas cum aspiratis concinere, sed etiam tenues euIn aspiratis etc. cf. φρίκη περισοβος, ὀθος

2. I, lirarum saepe non solui prinuis id quod nos Allitte= ationi is vocantus sod etiam plures litteras congruere L πυκνα φυλακαι, φῶς πολεμετ, ρε-ντως πράξαντων ἀρμα.

Et nunc age considerentus, qualia in epistula septiniam s. Platonica insint. 350 A. προς έν τινα πρεσβειας πορισάμενοι παρο ης πὀλεως πέμπον δεν es abiete, Hermes XXXVI p. 2i8 sqq.

6쪽

-- τινά parecheses continere, quae occasione data etiam cumulantu supra et 343 C. ἀσαφειας ἐμπιπλησε πάσης ς επος εἰπεῖν πάνι ἄνδρα.

scribenduin erat Gιερον - πορεντιον - και πῶς. Sed ita si scripsisset epistolograplaus, aut nia particula aut detερο omittie Iuli fuit. Apparet igitur eum bonum sensum perdere a uiuissct quam Parechesen II IIa aBIe. Accedit, tuos ineptuna est deliberare, quonao lo in Siciliam proficiscenduin sit. Quomodo enim nisi navi 3333 D. πως ἀντὶ πολ μον φιλι ιν ποιησαιμ'. Frequentes sunt pareoli es in elocutionibus genii- natis ut:

Partieula P inini ea a i rata est liabenius enim bis ternos

7쪽

329 Α. - μηκος τῆς πορεια καὶ τὸ μέγεθος του πλου και του πόνου. Parmelimes cum ver, βάρβαρο coniunctas invenis in is lias:

331 E. πολεις - βαρβάρων βεβ- ας 336 A. βαρβάρων ἐκβάλλων

348 B. πιών τινα δναβοήσαντες βάρβαρον καὶ πολ μικήν 332Ε. βαρβάρων βοηθMας. Maxime ex illo πόλεις ἐκβεβλημένας apparet, quan

topere epistolographus tuitio rhetori eo duetus integritatem sententiae non respexerit, nam incolae luidem eici possunt urbes non POSSIInt. Quam suam labialibus litteris multo saepius luditur quam celaris, irimen etiam horiam nonnulla exempla

adiungam. Multurales de industria iteratae suiu in 34b C. κεκwσθαι καὶ καρποῖσθαι χρω- dentales in 349 D. δέοι θῖσαι θυσίαν τινὰ δεχήμερον

324 B. - οὐδὲν θαυμαστόν, εἰ τις θεῶν, τον- τον εἰς ' ατιην δόξαν etc., quocum velim conseras Hel. 19. τι θαυμαμόν; ς ε μιν θεὸς θεῶν θείαν δυναμιν te. Quoslsi par nomasiam 9εος θεῶν διίαν)omittimus, hae sunt verba, quibus a Gorgia luditur: τις, ναυμασιός, θεός, δίνα ς; in epistula erant etὶς, αυρο μαστός, θεος, δεξια. Atqui verba doξα, δυναμις saepissime in talibus parechesibus alterrum ad alterum reserrantur V. p. 20 sqq.). Ergo, quis pareoli elii Helenae Iovi occurrenteni non negat, quae negari non potest, in epistula agnosoat necesse est. Ex mulio etiam maiore numero socii iuni syblabi με, εμ μ enecta Mn has prosero 32 C. - 29 A. αἰσχυνόμενος ἐν , αντον τομέγισrον, ' δήξαιμι ποι ἐμαντῶ - μετ' ἐμου μέρος

8쪽

ὁων ἐπὶ σοι γέγονε καὶ Μεγαρο μήν - τὸ μ ηος τῆς πορείας καὶ τὰ μέγεθος τον πλον καὶ, πόνον. 346 A. -οωιν με τον καταμένειν προφιμενον ἡρων μηχανὴν του μεῖναι τον τότε εκπλουν μηχανατω

ῶu-ι καὶ νυν τι κεις; Inter parecheses ab epistolographo maximo adamaias

etiam litii pronomin is faeti numerandi siInt, quorum duos turatum assero. raemitto ad rem illustriiatilitan ex Con

Plurina ae parecheses eo fiunt, quod eadem praepositio praesertim in verbis compositis brevi spatio intermisso saepius repetitur, ut his Menexeni locis a Bermitio allatis Menex. 45m. πώρορενοντος, πο ει α Vel 247 Ε. αείκοντος δὲ ποφων. istulae auctor hoc orationis oritamento usus est

eum multis locis tum his 345C. ἐπιτρόπον - ἐπιλελτ μινος α ς ἐπι--

9쪽

Alibi enim semper uων καὶ ἐταψω Vel οἰκειω legimus. Num igitur non consulto epistolograptium hoc uno loco

ψιλων καὶ ξυγγενῶν scripsisse putare possumus, quippe tuo tria alia verba cum Dispositione dii composita concurrainyMulta ludomui priinpositione M saetoriun exempla in paonis i scili., in quibus nominibus propriis

agemus con sta invenies.

ritisse omnibus, qui hanc primam quaestionis

partem perlustraveriint, nobis non contigit, ut persuaderemus eas proprietates, quae a nobis prolatii Sunt, non casu sed certae scriptoris rationi tribu eiuliis esse. Hos rogamus, primum ut non singula Veri ai II RE X- seripsimus, sed totum epistulae contextum spe tent, qui

est talibus argutiis rhetoricis refertus, quales in ipsius Goxiae reliquiis et compluribus locis Gorgianam ariem imitandam composuis leontur, deinde ut priusquam de pari hi licent, reliquas quoque partes inspiciant, quippe quae aliae aliis Mantur, confirmentur. Parecheses nominum Propriorum.

Ab eis, quas imodo contemplati sumus, parechesibus transimus ad ludos nominibus propriis institutos. Qui cluit peris ipsos nihil differunt a relici'us, fortasse dubitet

quis, uui iure eos a ceteris seiunxeriInus et separato apite tractemus. Sed eum in intimo sit probare rhetores artem Gorgianam colentes summo studio nouitatibus

propriis parecbeses adnexuisse, onini huiusmodi exempla ita componere visum est, quomodo res se labeat, uno diuomani obtutu perspici possit Disstigini Corale

10쪽

12Mnnulli nominaiiii propriorum ludi in dialogis malonicis ecurrentes.

Priusquam in epistulam septimam accedamus, liceat paucis demon'trare, quam lato hi ludi in Platonis di pateatu Neque taminite dialogis spuriis apta exempla, Non raro Plato hos ludos iocandi vel rhetoribus illudendi ausa instituit, saepius Vero merae parecheseoseMisa, ut suam ipsius orationen hoc modo met, eum nominilnis propriis similia verba componii.

Atque oritiatur quaestio a loco Convivii 18b C. H civ σανιον δὲ παυσαμένου, διδασκουσι γάρ με σαλέγειν ι o*o propterea Maod hoc loco lato ipse ooncentum Velli GNII significat. Respietatur praeterea in proximis sententiis Verbum nusειν πανεσθαι quin lutes

Mam etiam momenti est Goriae dialogi locus, quo Soerrates dieit 467 B. ἄστε Πῶλε, να σε προσείπωκοα σι, nam etiani lite sopitistinii amor parechesiiiiii signis intur, neque tamen pareoli iuni omnium, sed iis concedes si ea. quae sequuntur, respexeris parechesiuit cum non1inibus propriis coniunctarum. Et nunc, si lilist, perlustremus hanc laeorum Plato

βιάδην, ἐμοὶ καὶ σοὶ διαλλαγη αλλὰ