Griechische Philosophie die ältesten jonischen Denker und Pythagoras. Noten von Eduard Röth

301쪽

denn filiis . p. 28, a): μου μὲν ουν ἀν ὀ δημιουργὸς πρὸς τὸ

συνωνυ μων τοῖς εἴδεσιν. τῆν δὲ μέθεξιν τονιομα μόνω μετέβαλεν οὶ μὲν γὰρ Πυθαγόρειοι μιμήσει τά ἄντα φασὶν εἶναι τῶν πιθμῶν, Πλάτων δὲ μεθέξει, τον νομα μεταβαλων' τῆι μέ ποι γεμιθεξιν ἡ τ ν μίμησιν, ξτις ἄν εἴη τῶν εἰδων, ἀφεῖσαν ἐν κοινῶζητεῖν. Gegen diese polentisirendo Anficiat, velche duroli ungena uere Diqilired by Corale

302쪽

δημιο ργε ἐν προσεταξει' οι δὲ μιμον μενοι, παραλαβόντες ἀρχhν ψυχῆς α θάνατον, το μετὰ τουτο θνητόν σωμα αυτοὶ περιετόρνευσαν, ἄλλο δε ειδος ἐν αὐτφ φυχῆς προς*κοδομοῖντο

θνητον, καὶ σεβόμενοι μιαινειν το θεζον, χωρὶς ἐκεινου κατοικί- ζουσιν εις ἄλλην του σώματος οἴκησιν το θνητὀν, ορον διοικοδο

1494 Arist. metaph. XIV, 3, s. 13: Oi δὲ τἀς ἰδέας τιθέμενοι .... ποιούσι τὰ μεγέθη ἐκ τῆς ἴλης καὶ ἀριθμου ἐκ μὲν τῆς δοάδος τὰ μήκη die Langen, d. i. die Linien), εκ τριάδος δ' ἴσως τὰ ἐπίπεδα, ἐκ δὲ τῆς τετράδος τά στε -

303쪽

302Nolen 1497 - 1498.

λέστατα διεξελθὼν, πολυγωνiων τε καὶ παντοίων τῶν ἐν ἀριθμοὶς ἐπιπέδ- ἄμα καὶ στερεῶν, περι τε τῶν πένete or)ημάτων, α τω,

304쪽

καὶ παράδειγμα παντελέστατον, τρο του παντὸς ποιητηθευ προεκκειμένη. 1499 Tlleologum . arillim. p. 61, 62 u. 63. Die ini Texistangesti lirten Slellen lauten: p. 61, inis. : Ἐστι δὲ τὰ δέκα τέλειος αριθμὀς και ὀρθως τε καὶ κατα φυσι ν εἰς τοροτον καταrTω ιεν παντοδεος ἀριθμουντες Ελλ νές τε καὶ παντες ἄνθρωποι. πολλὰ γὰρ ἰδια ἔχει πρῶτον μὲν οὐ. ἄρτιον δεῖ ριναι, μως ἔοοι ἐνῶσιν οἱ περισσοι τε καὶ ἄρτιοι . . . . p. 62 nae l. : Ἐτι πήi rpς Di

305쪽

ἔχοντα κοντότ τα καὶ βάρος, ἐοίκασι περὶ ἄλλου ονρανον λέγειν καὶ σωμάτων αλλ' ου τῶν αἰσθητων.

306쪽

Platonem avunculum subsequens, et vim quandam dicens qua omnia regantur, eamque animalem, evenere ex animis sonatur eo itionem Deorum.

1511J Cio. de nat. Deor. I, 13. Ebenso Clem. Alex. proirept. p. 44, a. 15123 S. dis eben ciline Stelle in des Stob. Eel. I, p. 62 Plutas eh. de desecti oraco. 13, pag. 416, s.

1513J Plutarct . de Isid. et Ostr. 26, p. 361, b. 1514J Arist. Top. II, 6, p. 112, 37: καθάπερ Ξενοκράτης

φησὶν εν δαιμονα εἶναι τὸν την φυχὴν ἔχοντα σπουδαιαν ταυτην γὰρ ἐκάμου ειναι δαίμονα. Stob. Serin. II, 24: αεν

307쪽

.... τῆς Φυλῆς τἀν ονσίαν αριθμον αυτὸν υ τ' ἐαντου κινου μενον ἀποφηνα μενος.

1517) Plutarcii. de deseel. oraec. 13, p. 416, c. 15l8J Senec. epistul. 90, s. 6: Zaleuci leges Charondaeque laudantur. Hi non in foro, nec in consultorum atrio, sed in Pythagorae lacito illo sanctoque secessu didicerunt jura, quae florenti tunc Siciliae et per Italia in Graeciae ponerent.

Pythagorae inentione in secisti, nescio quo illo divino ordine occulto tibi in mentem venisse credo. Res enim multum necessaria mihi prorsus exciderat, qila in in illo viro, - si quid literis memoriae niandatis credendum est, quamvis Varroni quis non credat 3 imirari el quotidianis paene, ut Scis, efferre laudibus soleo, , quod regendae rei publicae disciplinam suis auditoribus ulti- inani tradebat sani doctis, jam persectis, bain sapientibus, jam beatis.' Mati sielit, Aususlins Boinlitat isi des Varrodisclienvurdig. 1520 Plutarch. vii. Num. o. 8: Πυθαγόραν τι πολιτεω ει ι Πῖοι προςέrραφαν, λ icτόρηκεν Ἐπίχαρομος ὼ κωμικὴς ει τινι Ursπρὸς Ἀντηνορα γεγραμμενν, παλαιὸς ανζρ καὶ της Πυθαγορικῆς διατριβῆς μετεσχηκώς. de selir aucti nocti spater Pylliagoras bel len Rumern in Ansellen si anil, beZeugi Plutarcii an desnselliea Ore: Aisoὶ δ' ἀκηκόαμεν πολλῶν ἐι, νώμη διεξιόνrων , ἄτι Ῥωμαiοις π τὸ χρησμου γενομένου τὸν φρονιμώτατον και τὴν ανδρειότατον Ἐλλήνωρ ἱδρυσασθαι παρ αυ-iς, ἔστ σαν ἐπὶ της ἀχο9ας εικόεας χαλκῆς δύο, την μὲν άλκιβι ιδου, την δὲ ΙIυθαγόρου. Bel de Naeliriolites si iiii galia linablisingig, Plutarch's Plu pol hese, dass Prethagoras e in Zeligenosse des Numa gelvesen sei, obglei ch Plutarcta si e gur 'niur- Sliit Iung dies 'r IIvpothese ansubrii; uvio xvenig ur ilir abet selbfl

308쪽

οντων πραγιιείτων, αλλα μετέχειν καὶ γῆν νωτος, καὶ ιδωρ πν--ματων, καὶ πνευμα πυρός, ονΤως καὶ καλώ αωχρον, καὶ δίκαιον

309쪽

ουτως ἔχει. Ναι ποτέ μιν στυφελιζομένου σκυλακος παριόντα Φασὶν ἐποικτεῖραι, καὶ εόδε φάσθαι επος

δοκουσιν εχθοντο, καὶ καθ' αH- υπελάμβανον γένεσθαι την σον- ωον. Tπειτα καὶ τῶν νεανισκων ἄντων ἐκ τῶν ἐν τοiς ἀξιώμασι, καὶ ταῖς οὐσίαις προεχόντων, συνέβαινε προα7-σης τῆς ηλικίας --

i527J Apollonius ap. Janibl. l. l. s. 255: Ou μὲν ἀλλα μέχρι

310쪽

πιπτον δὶς τρο ἔχθραν.