Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

11쪽

Apimoa: Il. A. 69.ὶ Παρα το ἀρεί- τούτο παρα το πης, g σημαίνει τον πόλεμον γίνεται συγκριτικον, αρεί- αριστος 'εξ ου πιστος κυρίως, ὁ ἐν πολυ ανδραγαθῶν' κατασχὼρηστικως, και ό εν ο ποτε πράσει , παρα τὸ ἐῶ το λέγω, καὶ του στερητικου α' εν πολέμα γαρ ου λόγων ἀλλ' ἔργων πεία. 5 Retpκκκaa: Il. B. ro. Eπίρρημα μασότητος παρα τοδέρκω το βλέπω' ονομα δερκες, καὶ καπ' ἐπέκτασιν του α γινε- τα αδερκὲς, το λίαν λυρβλέπον, καὶ του ὁ τροπῆ εις τ. ἀτρεκές' το λίαν υπερβλεπόμενον η παρα τὸ τρέχω, το μη παρατρέχον rv αλήθειαν η παρα το τρέπω, το μη παροπρέπονη. IO APTI A : Διατι εχει τὸ ιωτα; τα δια τοῖ ια θηλυκα υπὲρ δύο συλλαβας προπαροξύτονα, τω ἰωτα θέλει παραλπγεσθαι' οῖον αρπυια' Εἰλείθυια' αἴθυια' Ωρείθυια' αγυια' σεσημείωταιτο μητρυια παραλπόμενον τω ιωτα καὶ οξυνόμανον. καὶ αναλογώτερόν ἐστι τὸ α ια.

R Masoxior: Il. B. i9.ὶ Τὸ σι ἰωτα' τὰ διὰ τοῖ ιο κτητικα -ο πρωτοτυπων ταν εις οσ γινομών , εἰ μὲν μεταβάλλουσι το τ εις σ δια τοῖ ἰωτα γράφεται οἷον ἀκηρατος ἀκηράσιος αμβροτος αμβρόσιος' ει δε φυλάττουσι το τ, διὰ της ao ει διφθόγγου γράψε του ' 'Αρχέστραπος 'Αρχεστράτειος Καλλίστρατος Καλλιστράτειος ' χωρὶς ει μη ωσιν ἐνικα, ώς το Βοιωτὸς Βοιλιος. καὶ Ahυπτος Αἰγύπτιος γίνεται δὲ παρα το

12쪽

.simoω : Il. B. 46.ὶ Ἐκ τοῖ φθιτος καὶ του α του στερητικου' τουτο παρὰ το φθίνω, οπιρ διφορεῖται κατὰ την γραψ . 1 OAHAp καἰ ATAP, ποῖον ἐστὶν ἀναλογωτερον , καὶ λέγομεν οτικαπὰ πλεονασμῖν ἐστὶ το αυτάρ' κανων γάρ ἐστὶν ό λέγων, οτιπαρε-- νιν ἐστὶ τῆ μ τοῖ α συνεστωση διφθόγγαρ μετὰ τηνύπόστασιν του ὐποτακτικοῖ φωνήεντος ἐκτείνειν το α' οῖον κλαίω κλάω, α τός' ειπερ ουν καὶ ό αυτὰρ σύνδεσμος εν-35δειαν ίιχεν το υ εν τ' ἀτὰρ, παρείπετο αν κά ἡ τοῖ α ἰπέκ- τασις' ό αὐτὰρ διαφέρει τοῖ δε, οτι ό μὲν αυτ, προτάσσεται,

13쪽

μεν ---μα. ἀλλα κανων ἐστὶιν ό λέγων' τα αριθμον ἀναδε- μενα μετα της δεουσης των προσωπων καταληξεως ρηματα ἐστί και οφείλει εἶναι ρημ. αλλ' λερος κανων ἐστὶν ό λέγων 5 κάι ποιων αυτο ἐπίρρημ' ωσπερ γαρ το δεῖρο ὁμολογουμένως ον ἐπί μα, ἐχόμενον δε προστουσικης ἐννοίας, κατα συνεκδρομην αναδρομην ἀνεδέξατο, ως ἐν τω.

'ρταμις η λέγουσιν ουτως και τοῖτο πλεονασμω του ι, αἴκεν.

ἡ ἐπιμηκης διαχάραξις τοῖ πότρου

14쪽

ζησαιρο δε οὐ λεγομεν ζησειας' - επειδὴ τα τοιαῖτα εὐκτικαε Mυσι πράγματος οφείλοντος πληρωθηναι' ό γαρ λεγων γράψειας ευχεται ἶνα εἰς πέρας ἔλθη του γράψαι' ῖθεν λέγει ζησειας, ἐπείδη εὐρίσκεται εὐχόμενος ἶνα εις πέρας ἔλθη 5της γης' λοιπον εὐρίσκεται κατεγχόμενος' ό δε κανων του ἀκουσει- οντος' οσοι δε αὐτων Ουχ ειχρν την ροτοῶν εἰς σμ ετ οξειας ἰ δέον συλλαβη το τρίτον εχουσα του πρώτου κώλπιον εἰς εκείνην την συλλαβην πτις ην προάληξις της γενικης της μετοχης. I Reta : Il. I. sol.) IF α Μυόν' οἱ μν οτι εστιν αάτη, καὶ κατα κράσιν γίνεται ατη' οὐκ εστι δε, πλεονασμος γαρεστι του α' εστι δε αλλως εἰπεῖν, οτι εστιν αετος ό ριάταος και ψευδός. καὶ γεγονεν εκ του ετος, κω μετα του στερητικουα, καύι εκβολὴ του ε, καὶ ἀναδοσει του τίνου αετος ς το θηλυ- IIκον ούτη, καὶ κράσει του αε εις α μακρον γίνεται α dαλλως' εστι τω, ο λαμβάνω, εξ ου το

καὶ μετὰ του στερητικου α γίνετου απη' οὐδεις γὰρ αὐτολαμβάνει ἀλλα φευγουσιν . a AlsΑΣΑ : Il. B. i67.ὶ Τὸ α φυσει μακρον, το δε ἰωτα θέσει. Aixxpόx : Παρὰ το αἰσχος, ο σημαίνει το ονειδος' καὶ ωσπερ παρὰ το κῖδος ' γίνεται κἀρος, καὶ παρὰ το φαῖδος ρ φαβρος,

15쪽

και τι διαφέρει τ οτι το δυο και δια του ο μικροῖ γράφεται, και διὰ ' του μεγάλου, ώς καὶ προείρηται. 'ΜMi : II. A. 38 .ὶ Αντωνυμία δοτικη τῶν πληθυντικῶν παρα τρισὶ διαλέκτοις γίνεται' οἱ Πωνες συστέλλουσι το ι, και5 πιρισπῶσι, ἡμ, οἱ δε Αἱολεῖς συστελλουσι το ι καὶ βαρυνουσι, και πλεονάζουσι καὶ ἔτερον συμφωνον, και συστέλλουσι προαρχουσαν, καὶ ψιλουσιν αυτ , ώς το

οἱ δε Δωριεῖς συστέλλουσι το ἰῶτα κω οξυνουσιν ημίν. 1 o A Tax : Il. A. is . Aντὶ τοῖ ματαίως' καὶ εστιν ἐπίπαγα μεσότητος, καὶ φιλουται προς αντιδιαστολην ἐτέρου σημαινομένουτοῖ . υτως' ου μ δε τὸ μάτηρ σημαίνει ψιλουται, το γαρ στερητι κον αλφα ψιλουται' καὶ πως εστι το στερητικόν οῦ πόθεν παράγονται τα τ*ς μεσόττος επι ματα; εκ των γενικων ονομάτων i5 καὶ πως εστιν ἡ γενικη τοῖ ονόματος; εστιν ετὸς Ο ὐ σημαίνει

χει, καὶ μετὰ τοῖ στερητικου α αέτος' κώι ανεβίβασε τον τόνου καὶ διαπὶ τὸ ἀμος ανεβίβασε τον τόνον οῦ τα γὰρ εις τος γ δισύλλαβα αναβιβάζουσι τον τόνον εν τη συνθέσει, καὶ 2οκλίνεται αμου, η ευθεῖα των πληθυντικων οἱ ἀλοι, ἀετων, κάὶεξ αυτοῖ επί μα μεσότητος ἀέτως, καὶ ψιλουται ως στερητι- κω καὶ κράσει τοῖ αε εις τηρ αυη δίφθογγον ως αέρα αυρα, και γράες γραῖς' καὶ νάες ναῖς. 'LPA ANTON : Il. A. i38.ὶ Παρα τὸ κραίνω τὸ τελειω, qu5 ου και ό μέλλων πανω, εκρανα, και τροπῆ του α εις η ευν καὶ τὸ προστακτικὸν κρη ον, κοίἰ πλεονασμω του η κρεινον.κώι ωσπερ παρὰ τὸ χραίνω τὸ μολύνω, παντὸς, ό μεμολυσμένος, καὶ πραντος ὁ αμόλυντος, καὶ παρὰ τὸ φαίνω φαντὸς,

16쪽

ό Κρέοντος, εαυτοῖς ἀπέκτειναν, τολ ἔστιν εκάτερος εαυτόν το δε ἀλλήλους επι τῶν συμπεπλεγμάνων, οἷον, ' Ευοκλης καιΠολυνεί ς ἀλλήλους απέκτειναν, τουτ εστιν ευρος ετερον.

Αλληλοις θ η εὐθεῖα των πληθυντικῶν ουκ εστι, διατί; διστι ἡ του λήματος συνταξις πιν εο τοῖς δευτεροις προσωποις μετάβα-5σιν δηλοῖ το γὰρ ἀλλ λων ἡκουσαν, τοιοῖ)πόν τι ἐστιν' αλλοι λων ἡκουσαν, ἀλληλους ετρωσαν' οἱον αλλοι αλλους' επινομένης δε της εὐθείας, εν τω ἄλληλος νωσἐσεται το ἄλλοι ἄλλοι σπερ αλογον, δια το ἐλάλληλον των δυο ευθεί-' δύο γὰρ ευθεῖαι όμου παραλαμβανόμεHυ λόγον ουκ ἀπαρτίζουσιν β. ΙΟ

17쪽

του απείθης εστὶν, ἄτερ οι μεν εν συνηθείρ λα πι)ς ει διφθόγγου γράψουσι, οἱ του ἰωτα' ό- Ηραγδιανος λεγει οτι ταἀπο βαρυτόνων μεταγόμενα εἰς περιψπωρονον συστέλλει την παραλέπουσαν, οἷον εστι το φείδω, και γινόμενον περισπώμιε-5 νον γράψεται δια του ἰωτα, φιδῶ και πεφιδησεται' ουτως εστι και το ἀπιθῶ. AsBNA : Il. A. 194.ὶ διατί; εκ του θησω μελ- λοντος θη- ἡ θηλάζουσα, και α κη ματα του στερητικου ,- Θωρ γαρ ἡ θεος παραδίδοται.

Io 'nigro: Il. B. i 1.3 ' Pῆμα. καὶ συντάσσεται μετα γενι κης' επειδη ἡ εκ των αἰσθησεων γινομενη ενεργεία γενικῆ συντάσσεται, οἷον' ακούω σου' γεύομαι μελιτος' πλην της ὁράσεως. rixox: II. A. 188.ὶ πινομα παρα το χεω, καὶ μετα του στερητικοῖ α, η μη διαχεουσα την ψυχην, ἀλλα συνεχρουσα, ωσπερ τουναντίον επὶ του χαίρω διαχεῖται ποίου ειδους τῶν υποπεπτωκότων ς ειδικου' το γενικον εστὶν ἡ λύπη καὶ εἴ- αυτης δί 'ς λς' φθόνος' κώ ελεος. ἄχος εστὶ λύπη αφωνίανεμποιοῖσα' ἄχθος λύπη βαροῖσα, κώ ενοχλοῖσα επὶ αβουλία των συμβαινόντων' φθόνος λύπη μ' ἀλλοτρίοις ἀγαθοῖς' ελεος χο λύπη -' αλλοτρίοις κακοῖς' πάσχει γάρ τις κώ συ ελεεῖς 'τpEiΔΗΣ : Il. A. ia.) Διαψέρει το πατρωνυμικον του κτητικοῖ' πως ἰ ἔτι τοῖς μεν πατρωνυμικοῖς οδεχεται τα τῶν παίδων ονόματα συντάσσειν κω μη. εἰ γὰρ ἀδελφῶν ἴσων τινων, τούτων ενα σημάναι βουλόμεθα, του παρο νυμικω προαπίθεμεν τὸ 25 του παιδος κύριον ἄνομα οῖον ητρείδης Mενελαος Πριαμίδης Ἐκτωρ' ει δε μη ωσιν ἀδελφοὶ, ου χρεία προσθηκης κυρίου

τορα τα γὰρ πατρωνυμικὰ αὐτόθεν εχει την σημασίαν, κανμ τε τους υἱους μάγοιτο, μητε το τοῖ παιδος κύριον' τὰ δεκτητικὰ οὐχ ουτως' ἀλλ' ἀνάγκη προσυπακούεσθαι τι αυτοῖς

εἰ γάρ τις φαίη ΙΠλατωνικὸς το ἔνομα ' η χιτωνος, ἀτελε

18쪽

8 ΟΜΗΡΟΥ

πλο τυῖ απίος, ο ροτα της εν προθέσεως, ἐναντίος' καὶ πως λέγομεν ', ενάντιος η εναντίος ἔ εναντίος' πως ς κανὼν εστὶν ο λ6ων Ιοοτι τὰ εἰς ος υπερ δυο συλλαβας προ ροας τον τό νον εχοντα εντη συνθέσει ἀναπέμπει τον τονον. οἱον, ποικίλος παμποίκιλδς'.αγκοῖλος μεσάγκοιλος ν' ωίλος - ναίολος' το γαρ κορυθαίολος ουκ ει εγκείμενον το ολος, αλλὰ το αι λα ρημα, το κινω

πρόσκειται χωρὶς εἰ μη συνθετα ἴπάρχει, διὰ το βουκόλος ἱ- I5ποβουκόλος' τουτο γαρ ἔνεκα ενεργείας τον αυτὸν τόνον ἐφαλαξεν εν τη σ-θέσει το δὲ σαντίος προέλκουσαν υει την οπρόθεσιν' το γρο ἀντίος καὶ εναντίος το αντο σημαίνει, καί τούτου χαρὰν, τοῖ άπλου τον τονον ἐφύλαξεν, ο ς σχεδον μη

19쪽

ωδε ἀναστρεφεται' κώ διατὶ ἀναστρεφεται; ἐπειδη αἱ ἀνομ25 στρεφόμεναι προθέσεις σε μεταῖ δύο κυρίων η προσηγορικωνευρεθωσι, σιδε δεσμου παραλαμβανομενου μετα την πρόθεσιν, ἀναστρεφεται οἷον,

3O Και εὰν μεταρὰ δυο ονομάτων η προθεσε ' η του μεν κυρίουοντος, του δε προσηγορικοῖ, η επιθετικοῖ' ουν πῶσι τούτοις ἀναστρέφειν δεῖ τὴν πρόθεσιν' οῖον,

20쪽

κίων, καὶ τρία τοῖ α εις η μηκίων, καὶ μηκιστος

ταν δε μήκιστον και κάρπιστω κτα-ν ἄνδρα. Il. H. I 55.

πλεονασμω ἄψοινος, καὶ αποινος' οἱ δε εκ του ποι , Ο σημαίνει την τιμωρίαν, γίνεται αποινος' η εκ του φονη, ο σημαίνει τον τωπον τῶν αναιρουμενων,

ἐν ἀργαλέη ι φο,3σι γ Il. Κ. 4ai. I5καὶ προπαροξυνεται' τα γαρ απο των εις α καὶ εις η θηλυκων, εις ος γινόμενα, ἀρσενικα, προπαροξυνονται οἷον Ψα -ρος ποινη αποινος' το δε ποιὰ, εκ του φόνος γίνετου φο-, καἰ πλεονασμου του ιωτα, καὶ τρου του δασεως εις ψιλον, ποινη. τετραχως τα εις ητα θηλυκα συντίθεντου ' η γαρ φυλάττουσι αοτο αὐτο τελος, ῶς το μάν Ανδρομάχη η προλαμβάνουσι τοο, ῶς το γυνη ροσογύνης' η τρεπουσι το τελος εις ος, ῶς τοψωνη αφωνος' κεφαλη εγκέφαλος' η μεταποιοῖσιν εἰς ον οὐδέτερον, ως το πυλη, δίπυλον καὶ τετράπυλον φ. Ax Aior : Il. P. 167.) Εἴδους των υποπεπτωκότων ἐθνικων' 25 ποσαχως λαμβάνεται τα ελικάς τετραχως' εκ πόλεως, ἐκ χωρας, ἐξ ἔθνους, καὶ βασιλείας' το Αχωος προειληφθη ἀπο βασίλεως Ἱχαιου' διατὶ οξυνεται ἔ τα δια του αιος εἰ ἔχει προ της αι διφθόγγου το χ προπερισπωνται οἷον αρχαῖος ' τροχαῖος' σεσημείπια το ζ χαιος καὶ Ερυσιχαιος ἔθνος' Io

AMYNκiΝ : Il. Z. 463.) ἀμύνεσθαι διαφέρει ' ἀμυνειν ἐστὶ τὸ βοηθεῖν, ἀμύνεσθαι δε τὸ προηδικηκότας κολάζειν' κώ