Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

21쪽

πάλιν ἀμύναι και επαμυναι διαφέρει' ηι το μὰν αμυναι, τοψαείνασθαι σημαίνει τους νηικηκότας, το-επαμύναι το βω

λων μαυρησω, ό αόριστος επαυρησα. συγκοπῆ ἐπηυρα' τροπητης επι Γς την ἀπο, ἀπηυρα, και τοῖ ο εις α ἀπαῖρα, η ροτοχημαυρας, καὶ τροπη του α εις ο, ἀπουρας' καὶ τὶ μετεχει; i 5 -υν την ἀπόλαυσίν μου ἀφελόμενος καὶ λαβοn , κατέχεις Ἱκνi-ΜτsE: Il. B. Κρίνω, κρινω, κέκρικα, κέκρι- μοι, κέκριται, κριτος, καὶ του μυθος ἀκριτόμυθος' ἀναβιβασμωτου. τόνου τα γὰρ εἰς ος δισυλλαβα αναβίβαζει τον τόνον χωρὶς ει μη το σημαινόμενον κωλυει, ώς το λοιγρος βροτολοιγός.

22쪽

AiMATΟΕΣΣΑ : Il. B. 267.ὶ κανών' πασα γενικητοῖ ντ κλινομένη, τρέπουσα το τελος τῆς γενικης εἰς α, κωτο παραληρουσαν φυσει μακραν ποιουσα, το θηλυκον ποιεῖ το ἀρσενικον αδδετ ις' το το μικρον διατί; τα εἰς εις τρεῖς παραληξεις επιδεχεται' καὶ το η, η το οβ , σπανίως δε το ω'5τα Tρ εἰς ο μετουσιαστικα πλεονάζει της τοῖ πρωτοτύπου συλλαβης, και βαρύνεται' ευρύεις' κητώεις' ἐρύεις' κώεις. το μὲν ο το μικρον, οἰον Ηροτόεις' σκιόεις'

κανὼν γὰρ εστ ιν ό λέγων, οτι τὰ ἀπο των εις α και η θηλυκων συντιθεμενα, προπαροξύνονται οἷον πυλη Εὐρύπυλος' κεφαλη Mἀκέφαλος, ἁ-ως ουν και χρεία αχρειο ς' ἀλλ' ετερος κανων. στὶν ό λεγων ἔτι τὰ δια τοῖ ειος ονόματα, ἔχροντα εν πρωτησυλλαβη το α, προ μιας εχει τον τόνον' οἷον, Καδμεῖος' ἀστεῖος' Βακχεῖος ' τουτοις συνεξηκολουθησε και το ἀχρεῖος' ως ουν εἴπομεν εκ του Πεία μετά του στερητικου α ἀχρεῖος, οὐ μη εχει 3O

τις χρείαν, κώ εξ αυτοῖ ἀχρεῖον, τὸ ουδεν τ' ἀπο δε ονάματος ματηχθη εἰς επιρρηματιαν συνταξιν

23쪽

ἀχρεῖον ἀπομόρξατο. Il. B. 269.

οντως ψέηκα, και τροπη τοῖ μακρου εἰς μακρον, Θουν το η5 εις ω, και γίνεται ἀφέωκα, το παθητικον ἀφέωμι, το τρίτον

aO χαμος, γίνεται ἀμόργω, και ἀμόρξω, ωμορρα, κοὐ μορξάμην, κώ v. ξατο, και ἀπωμόρξατο, καὶ πάλιν συναρχομένως ἀπομόρξατο. AxNτΜΕΝΟΣ : Il. A. Io3.ὶ Ἐκ τοῖ αν, τουτο ἐκ τοῖ χω, το δηλοῖν το διαχεῖσθαι ἀλλα συνθεσθαι -' αυτης την ψυχην' 25 η χω, το χωρω, καὶ μετά τοῖ στερητικοῖ α, αχω, ό μη χωρου- μενος ρ διὰ τ, λυπη , εκ τοῖ αν ἀχύω, κοὐ πλεονασμα τοῖν ἀχνυω εν υπερβιβασμω, καὶ ἀχνύμι. Ars Nap : Il. B. 276.ὶ Παρὰ τὸ ἄγαν κοὐ το ἀνὴρ, γίνεταια γά ρ' και ἀποροῖσι τινες λεγοντες στι τροπην επαθεν, η ροτα-3o σχηματισμον ἴδιον' καὶ λεγουσι στι ἴδιον σχηματισμόν. πως ἔδιοτι τὸ ἀνὴρ, μετ' ἄλλης λεξεως καπ ἀρ- συντιθεμενον,

24쪽

ἀνάσσουσι και αρπυσι πέφυκε το κελευειν, και Γλει μέλλοντο πληθὼν εἰ ποτὶ νῆαή ἀνώξομεν ἀπο-εσθαι. Il. o. 295. IO

σπωνται οἷον δημηγορω' γραπορω' ἀλληγορο' ουτως καὶ ἀγορωδευτέρας συζυγίας των περισπωμένα , κο δ το ἀπαρέμμον, ἀγοράασθαι, και αγοραζω, το εἰς αγορὰν ἐμβάλλειν.RxxAΛAA : Il. B. 293.ὶ 'Pῆμα' ενεστωτος, πρί ης συγγίας των περισπωμενωγ' ἔστι γὰρ ἀσχάλλω, ό μέλλων ἀσχαλω, aciεξ οἶ ῆμα περισπώμνον ἄσχαλῶ, το δευτερον ἀσχαλάας, τοτρίτον ἀσχαλάει ἀσχαλῶ, και πλεονασμα του α ποιητικως ωσπερ και εν ἄλλω ο ποιητης οἴτε θαλάσσει κυμα τόσον βοάα Il. R. 394.

τέλους μακράν' ἐπειδη κανων ἐστὶν ὁ λέγων, στι πασα συλλαβη πλεονάζουσα, βραχυτερα θέλει ειναι τῆς ἐν , πλεονάζει συλλαβῆς '. 'EΛΛΑ : μονομα προσηγορικο ν κοὐ ρηματικον, κοὐ γίνεται παρὰ το ἄω, το πνέω, λα, και πλεονασμ ἐτέρου λ δελλα, 3ούς το θυελλα, και προπαροξυν ι' κανων γὰρ ἐστὶν ό λέγων,

25쪽

συλλαμ εἰς λ καταλειουσαν απαντα προπαροξυνεται οἷον, δίκελλα' μάκελλα' θυελλα' Πρίσκιλλα' Σίβυλλα' καὶ τα

ται - τού αρι επιτατι κου' τουτο εκ της περι προθεσεως, αυτη

γαρ ἡνίκα ὀξύνεται το περισσον σημαίνει, 25 περὶ μεν σε τίω. Il. Δ. 257. κοίἰ Δωρικω εθει τρεπεται το ε εις α, ἀποβάλλει κά το - αρχην σύμφωνον' οἷον' μέχρι ρι' περί αρι, το περισσως, και το δηλος, ο σημαίνει φανερον, ἀρίδηλος, και πλεονασμα του σ αρίσδηλος' και σει το ζ ἐκ τοῖ σ - ὸ σύγκειται,

27쪽

μεμνον' ολβιόδαιμον' κακόδαιμον Aυτόμεδον' κυλλοποδιον' χαμαιλέοι' Ἐνόσιχθον' Ἀπολλον' ταλα γαρ εις ο μικρον ἄντα ἀναπέμπουσι τον τόνον' πρόσκειται ἴταν ἔχω τι την κλη- τιδην εις ον δια του ο μικρου, δια το ω χαλκοχίτων, καὶ ωao φιλοπλάτωρ, ταλα γαρ εις ων ε χρυσι την κλητικην, αλλα διατου αν μεγάλου, και οὐκ ἀναβιβάζουσι τον τόνον' πρόσκειται υπερ δυο συλλαβας, διὰ το ἄκμων, τοῖτο γαρ συνθεσον εστὶ παρα το α επιτατικον μόριον, καὶ το κάμων, καὶ μάμων, καισοκοπη - π, ό πάνυ κάμνων' εχ ει ουν καὶ τούτο τοῖ ο25 την κλητικην, καὶ ου προπαροξυνεται, επειδη δισυλλαβόν ἐστι πρόσκειται συνθετον, δια το Ικετάον' M LM Rρετάονταντα γαρ ου προπαροξυνεται κατα την κλητικην, επειδη άαλα εἰσὶν, καὶ ουχὶ σύνθετα σεσημειωται το ω Λακεδαῖμον, καὶ Παλαῖμον, ταλα γαρ ου προπαροξύνεται κατα την κλητικην, ἀλλα προπερισπαται' ἔστι δὲ συνθετον' ουτως φασι λε-

γεσθαι την πόλιν, επει- εν αυτῆ πρωτον οἱ θεοὶ ελαχον, κοὐεκληρωσαντο τας πόλεις, οἱονεὶ Λαχέδαίμων τὶς οἶσα, τροπητου δασέως Γς ψιλου' καὶ το Παλαίμων παρα το πάλη, ο ση-

28쪽

μαίνει το παλεστραν, και το αυον, ο σημα ει τον ἔμπειρον, γίνεται παλ ηαίμων, και εν συγκοπῆ παλαίμων θέλουσι δὲ καὶ το Εὐδαγών κύριεον ἰνομα μη προπαροξυνειν ἐν τῆ κληροικη, ἀλλα προπερισπαν, προς ἀντιδιαστολν του επιθέτου εκεῖνο γαρ προπαροξύνεται κατα την κλητι ν' εἴδαιρον' ολβαδαι- 5

ἀνθρππους' ἰατρος γαρ καὶ μάντις' οἱ δε παρα το απολυειν τας ακτῖνας, ό αυτὸς γάρ ἐστι τω ἡλίω' οἱ δε απὸ του πάλλειντας -τινας' ό κανων' τὰ εἰς λων ὐπὲρ δυο συλλαβας βαρύτονα διὰ του αν κλίνετω' οἷον 'Aσκάλ- 'σκάλωνος' Rπόλλων Ιο'πίλλωνος' βαρύνεται' τα εἰς λων ὐπὲρ δυο συλλαβὰς βαρύνεσθαι θέλει' ει μη ην περιεκτικὰ, Aσκάλων' 'πόλλ ν' τοὐπελὼν καὶ μυλων περιεκτικά σεσημεί-αι το Βαβυλὼν καὶ το μιμαλλων θηλυκα, ο σημαίνει την μαινάδαβ. AI : Il. B. 3 i.) 'Επιρρημα εὐχης σημαντικόν' τουτο ἰκ 5

του ει του σημαίνοντος το ειθε' τροπη του ιωτα εις α, καὶ

ἀπομερίζει το ιωτα, καὶ γίνεται αἴ

vαία, καὶ ωσπερ τος Ναυσικάα κατὰ κράσιν τω ν δύο αα εις αμακρὸν γίνεται Ναυσικα, ουτως καὶ απὸ του Αθηναία αποβολῆτου ι γίνεται 'θηνάα, καὶ κατὰ κράσιν των δυο - ὼς α μακρὸν γίνεται Ἱ-ῶ, ἐξ ου περισπῶμ' πῶσα γὰρ συναίρεσις, ἀνάβλησις αναβολη καὶ ὐπέρθεσις' ἐκ του αναβάλλομαι, το a5ύπερτίθεμι, καὶ βραδύνω' αναβάλλω, ό μέλλων ἀναβαλω, ἀυάβλησις ἡ δε ἀνὰ πρόθεσις ἐν τη συνθέσει δυο σημαίνει, την ἄνω σχέσιν ως αναδρομη, ἄνοδος, καὶ τὴν εις τουπίσω ἀνάκαμψιν, ως το αναβάλλομαι, ἀνατρέχω, ἀνάβλησις. 'prio x: Il. E. 326.) Tα διὰ του ιος ονόματα προπαρο-3Oξύτονα, παρ' ἐνεστωτος η μελλοντος παρεγμενα, διά του ἰωτα

29쪽

γράφεται' ο ν αγαρ αγιος' οσεις' Αρμόδιος' και αρκῶ αρκιος ψιλοῖται.

5 φεται οἷον αυτοθειρ αυτοβοεὶ, αντι του παραπῆμα αθμί' αὐτοψει' αυτολεξει ' σεσημείασαι οξυτονα' τα ύς ει δισυλλαβα επιρρηματα οξυνομενα εἰσρ σεσημεινται το αγρει βαρυνόμενον, και το εκεῖ περισπώμενον και το εκεῖς σπερ ἐστὶιν εξ αποκοπῆς.

προπαροξύτονον σημαίνει τον αἰφνίδιον παροξύτονον δε σημαίνειτον συνηθροίσμενον, καὶ ' ηρος ἀθρα Il. B. 439.

δια το αθροιστικον α δασυνεται.

30쪽

ό τόνος' αἱ δια του εω Ἱωνιμ αὶ γενικάi, εἰ μὲν ἀπο βαρυτόν τινων γενικῶν οῦσι, προπαροξυνονται, χωρὶς εἰ μη κατα πάθος ωσιν' οἱον, χυέστης 'ορέστου Uρέστεω, και ἀλλα' πρόσκειται ει μη κατα πάθος οῦσι, δια του Ερμείου Ἐρμείεω κοὐ

AinonioN : Il. B. 474.3-ουδέτερον σχηματος συν- IOθέτου το λι ἰωτα' διαπί , τα δία του ιον ουδέτερα μονογεμῆ, υπὲρ τρεῖς συλλαβας προπαροξυτογαν, μη οντα κτητικα, διατου ἰωτα γράφεται' οἱον παρθένιον' κυδωνιου' γενέθλιον' ουτως ουν και αιπόλιον πρόσκειται κτητικα, δια το Ανακτόρειον Ἐράκλειον γίνεται παρα το α ιξ αιγος, και το πολω, το ἄνα- I5 στρέφομαι, αἰγοπίλιον και αιπόλιον, και σημαίνει το ποίμνιον διαφέρει ποίμνιον καὶ/ αιπόλιον ' δει το μὲν ωπίλιον σημαίνειτο πληθος των αιγων' ποίμνιον δε το πλῆ ς των προβάτων ούπόλιον ἐκ του αχ αἰγος, και το πολω, αἰγοπόλος, ο παρα τας ίγας αναστρεφόμενος, καὶ συγκοπη απόλος' καὶ διατι ο- aoαναβιβαζει τον τόνον οῦ ἐπειδη τα παρα το πολω συντιθέμενα, προ μιας εχει τον τίνον' ονειροπόλος' θυηπόλος' πρόσκειτα μηροτα προθέσεως δια το αμφίπολος' πρόπολος'. AgiΛκ : Il. Λ. I.ὶ Προστουcτικον, χρόνου ἐνεστωτος καιπαρατατικου' το θέμα αύδω γράφεται δια της ει διφθόγγου, 25

ἀντιπαράκειται γαρ αυτω το ἀσιδη τα γαρ εχοντα το ο εγκε μενον εν τοῖς ονόμασι, εχουσι το ε αντιπαρωγίμενον εν τοῖς ρημασι γίνεται παρα το το επίσταμι, καὶ το α ἐπιτατικον μόριον, το πάνυ εμίσταμαι' αὐτοῖ γέγονε το αδω κατακράσιν του αε εἰς α μακρον, καἰ μένει το ι ανεκφωνητον το δε 3οωδη γέγονεν ἀπο του αοιδὴ κατὰ κράσιν του - εἰς ω μεγάλον ωδη ψιλοῖται' το α η ι ο προ φωνηεντος ἔντα κατα διάστασιν,