Aristophanis Comoediae

721쪽

dλ η δη χρῆν τι λέγειν μας σοφον νικήσετε τηνδὶ τοἶσι λήγοις αντιλήγοντες, μαλα- δ ινὁώσετε μηθέν.

φανερον μὲν ἔγωγ' οἶμαι γνῶναι τουτ' εἶναι, ιν ομοίως,

οτι Ους ΟἴITOυς τῶν ανθρώπcυλευ-rράττειν ἐστὶ δίκαιον, θοτους ' πονηρους καὶ τους ἀθέους τούτων τἀναντι δήπου. τα- ουν ἡμεῖς ἐπιβομ-ντες μήλις ηυρομεν, στε γενέσθαι βούλευμα καλον καὶ γενναἰον και χρήσιμον εἰς απαν πον.

ην γαρ ὁ Πλουτος νυνὶ βλέφη καὶ μη τυφλος ων περινοστῆ,ώς τους ἀγαθους τῶν ἀνθρώπων βαδιεῖται κου ἀπολείψει, 495τους δε πονηρους καὶ τους αθέους φευξετται κῆτα ποιήσει πάντας χρηστους καὶ πλουτοὐντας δήπου τά τε θεῖα σέβοντας. καέτοι τούτου τοις ἀνθρώποις τις αν ἐζευροι ποτ αμεινον;

ώς με γαρ νυν μῖν ὁ βίος οἷς ἀνθρώποις διάκειται, - τις αν Ουχήγοιτ εινα μανίαν κακοδαιμονιανὰ τι μῶλλονς στολλοὶ μεν γαρ των ανθρώπων οντες πλουτοῖσι πονηροι, ἀδίκως αυτ ξυλλεξάμενοι -ολλοὶ δ' ἔντες πάνυ χρηστοὶ

πράττουσι κακῶς και πεινῶσιν μετὰ σου τε τὰ πλεωτα σύνεισιν. -

ὁδὸν ην τις ἰὼν τοις ἀνθρώποις ἀγάθ' ὁ μειω πορίσειεν.

722쪽

314 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ 5i5 η γης ἀρότροις ρήξας ὁάπε)- καρπον ηοὐ θερίσασθαι, η ιζὴ ζῆν ἀργοῖς μῖν τούτων πάντων ἀμελοῖσιν;

οἱ θεράποντες μοχθήσουσιν.

κερδαίνειν βουλοενδιτις ἔμπορος ηκων ν Θετταλιας παρ' ἀπίστων ἀνδραποδιστῶν.

δουν ρύτερον τριφει βίοτον πολυ του νυν.

ἔτι ὁ Ουχ ξεις - ἐν κλίνη καταδαρθεῖν, ου γαλεσονται,-τ' ἐν δάπισιν τίς γαρ λφαίνειν ἐθελήσει χρυσίου οντος; Ουτε μύροισι μυρισαι στακτο χ ταν νύμφην ἀγάγησθον, οὐ θ' ἱμαπέων βαπτῶν δαπάναις κοσμησαι ποι καλυμόρφων.

τον χειροτέχνην ἄσπερ δέσποι ' ἐπαναγχαζουσα κάθημαι διὰ τρο χρείαν καὶ τρο πενίαν ζητεῖν οπόθεν βιον ζει.

λανείου

723쪽

πιθάκνης πλευραν ἐρρωγυῖαν κῶ, - ὁρά γε α λ ἀγαθω πῶσιν τοῖς Ανθρώποις αποφαιν , αἴτιον ουσαν;

ου μὲν - τον ἐμὸν βίον εἴρηκας, τον των πτωχῶν ἐπε-

ου Γν ροτου της πτωχείας πενίαν φαμεν εἰναι ἀδελφ . υμεῖς , --ερ καὶ θρασυβου- ιονύσιον εἶναι ὁμοιον. 55οαλλ' οὐχ υμὸς τουτο πιστονθεν βίος ου-o ud γε μέλλει.--οὐ μὲν γαρ βίος δν - λέγεις, - ἐστιν μηJὲν ποντα του ὁ πένητος - φειδόμενον - τοῖς ργως προσέχοντα,

γρῶντες καὶ γαστρώδεις καὶ παχυκνNιοι και πιονές εἰσιν ἀσελγῶς, 560

- ἐμοὶ Τ ἰσχνοὶ καὶ φώδεις καὶ τοῖς ἐχθροῖς ανιαροι.

724쪽

ρυττειν.

καὶ ου, ἐλέγξαι μ' ουπω δύνασαι περὶ τομον,

Φ,7 ἀλλα φλυαρεῖς και πτερυγέζεις.

A βελτίους αὐτους ποιῶ. ἄφασθαι δ' ἔστι μάλιστα απὸ των παιdων-τους γαρ ποτήρας φεύγουσι φρονοῶντας ἄριστα αυτοῖς. ἴτω διαγιγνώσκειν χαλεπον πραγμ' ἐστὶ δοιαιον

725쪽

ανεκήρυττε των α κητῶν του νικῶντας στεφανώσας μ

ἀλλα σέ γ' ὁ Ζευς ἔολέσειεν κοτίνωστεφάνωστεφανώσει.

παρὰ της Ἐκάτης εξεστιν τοὐτ πυθέσθαι, εἴτε το πλουτεῖν εἴτε το πεινῆν βέλτιον φησὶ γαρ αυτ γοτους μὰν Φυοντας κυὶ πλουτουντας δεDοσν καταμν ἀποπέμπειν,

τους δὲ πένητας των ἀνθρώπων αρπάζειν πριν καταθεῖναι.

Παυσωνα καλει τον ξύσσιτον.

τι τάθω τλήμων;

ἔρρ' ἐς κόρα - θαπτον ἀφ' ημῶν.

726쪽

si τότε νοστήσεις νυν δὲ φθεψου. κρεῖττον γάρ μοι πλουτεῖν ἐστιν, ἐαν κλάειν μακρὰ την κεφαλην.

ευωχεῖσθαι μετα των παίδων 61 της τε γυναικός, καὶ λουσαμενος

λιπαρὸς χωρῶν ἐκ βαλανειουτων χειροτεχνῶν καὶ της πενιας καταπαρδεῖν. αυτη μὲν μῖν πίτριπτος οἴχεται. sa tγῶ ει καὶ συ γ' ς τάχιστα τον θεον ιν ατακλινοῖντ γωμεν εἰς Ψ ληπιον.

κα μη διατρψωμέν γε, μη πάλιν τις αυέλθὼν διακωλύση τι των προυργου ποιεῖν.

λαλεωτα θησείοις μεμυστιλημένοι γέροντες α ρες ἐπ' ὀλιγίστοις ἀλφιτοις, ο ευτυχεῖν, ς μακαρίως πεπράγατε, sa χώλοι ἰσοις μέτεστι του χρηστου τρύ V.

τί δ' ἔστιν, βέλτιστε των σαπιτοῖ φιλων; φαινε γαρ κειν αγγελος χρηστου τινος.

ο δεσπότης πέπραγεν ευτυχέστατα,

μῶλλον ὁ ὁ Πλολος αυτdς ἀντὶ γὰρ τυφλουιs ἐξωμμάτωται καὶ λελάμπρυνται κόρας,

727쪽

λέγεις μοι χαράν, λέγεις μοι βοάν. πάρεστι χαίρειν, 'ε-η-μή.

ὐ τίς η βοή πο ἐστιν; ρ' ἀγγέλλεται χρηστήν τι τουτο γαρ ποθουσ' ἐγ πάλαι Dd, κάρομαι περιμένουσα τουτονι ταχέως ταχέως φέρ' Do iv δέσποιν', ἴνα

ο τοῖς λεγομένοις εἴσει τάχα

πέραινε τοι- ο τι λέγεις ἀνυσας--

ἄκουε τοίνυν, ἐγώ τα πράγματα ἐκ των ποδῶν ἐ4 την κεφαλήν σοι -' ἐρῶ.

μὴ ῆ ἔμοιγ' ἐς την κεφαλήν. μὴ ἀγαθα

νυν γεγέν ται;

μὴ μεν ουν τα πράγματα. ος γαρ τάχιστ' ἀφια μεθα προς το θεον ποντες ἄνδρα τότε μὲν ἀθλαύτατον νυν ζ εἴ τι, αλλον μακάρων κευδαίμονα, πρῶτον μὲ - τον ἐπὶ θάλατταν γομεν, μειτ' ἐλουμεν.

728쪽

ἔτεροί τε πολλοὶ παντοδαπα νοσήματα

ἀθήρης χήτρα τις ἐναληττε κειμένη ὀλιγον ἄπωθεν της κεφαλῆς τοὐπιδδίου, ο1 'φ' ην ἐστε μουν δαιμονέως φερπυσαι. ἔπειτ' ἀναβλέψας ὁρῶ τον ἱερέα

τους φθοῖς ἄφαρπάζοντα καὶ τας σχάδας οπὸ της τραπέζης της ερας μετὰ τουτο επεριηψε τους βωμους ἄπαντας ἐν - αν,sso a noυ αὐτανον - τι καταλελειμμένον ἔπειτα ταυρο πιζε ες σάκταν τινά. σῶ νομισας πολλην ὁσέα - πράγματος ι- την χυτρα την της ἀθάρης ἀνισταμαι.

729쪽

μετὰ τουτο νήθη καὶ γέλοιον δῆτά τι εποιησα. προσιόντος γαρ αὐτολμέγα πάνυ -- ὁον η γαστηρ γαρ ἐπιφύσητό μου.

λέγεις αγροικον αρα σύ γ' εἶναι τον θεόν.

μετὰ ταυτ' ἐγὼ μὲν εο ς ἐν αλυφάρην δεισας, ἐ-ῖνος δ' ἐν κύκλ* τα νοσήματα

σκοπῶν περιηει πάντα κοσμέως πάνυ.ἔπειτα παῖς - λιθινον θυνιον παρέθηκε καὶ δοιδυκα καὶ κιβώτιον.

δια του τριβωνίου '

730쪽

ενταυθα νυν κάθησο καταπεπλασμένος,

et25 D snoμνύμενον παύσω σε ταῖς ἐκκλησίαις.

καὶ πρῶτα μὲν ὁ της κεφαλῆς ἐφήφuxo,

ἔπειτα καθαρον μιτυβιον λαβὼν eta τὰ βλέφαρα περιέφησεν Πανάκεια δεκατεπέτασ' αὐτου την κεφαλην φοινικιοι καὶ παν - πρόσωπον εἱάν ὁ θεος επόππυσεν. εζηξάτην οὐ δύο δράκοντ' εκ ου νεῶυπερφυεῖς το μέγεθος