Stephani Byzantii eonikon quae supersunt

11쪽

pliani, illius iniuriam non secu, iam esse eum per se consentaneum est , tum intelligitur ex comparatione excerptoriam

eum miginens integri peris. Itavio pri prie quae exstant Stephaniana sunt omnia. Sed non para ubique diligenua in excerpendo versatus est ephornatori Sellice ab iniuio, ubi integrae vires erant, ipse Piosisse iiderior est, pene 4nteger Si pnanus sensim deservescente studio deci mei etiam plioni et viasi mare in pedetentim atque inde a voc. Πάτραι usipio ad mediam litteram a ad nuda sere nomina descendit Itino ite ruinauetis nescio quo pacto tridus accrescit, uberior fit alvi copiosior sit. Iret , integer deni ni Stepluinus evassi litu da viod recto ex deseripitone rerum ampliore dicendi

ratione minus concisa et lisseeta, nexu piodam sententiarum nrtificiosi is conlacinato auctoriina lue non niulis nominilnis amplius, sed integri s Ioeis laudatis iam eonclusi A. vellauerias in conam de extrema pari operas Stepn. d. ured in Fmedona et Beed mis cru 2 4. p. 6924 R. Multum nano in rem saeuquod in cod. ratisi novem prima capi init. X docuriata leguntur lio modor

σατραπια προ τρο υφράτ της μεσοποταμίας Ἀριανὸς

ε Παρθικῶν - - αιρέου πόλις ιγυπτία κατα ελλειψιν του πόλις ἔθνεαον αρεῶτις ς ικεώτης - αιρώνεια. πόλις προς τοῖς οροις Φωκίδος το ἐθνικον αιρωνευς, τυο λυκὸν λαιρωνὶς καὶ χαιρωνικος και - γνι- - λλαιον πόλις Λοκρῶν το θνικὰ πιλαῖος Θουκυδίδης

γ - δεδία χώρα της Ποντικῆς. ἔνιππος ἐν τρο περι- πχφ των δύο τόπων - πιλωτρα πόλις Θρμης περὶ τον Θερμαῖον κόλπον. ἔστι κα λίμνη πῆ πόλει ομώνυμος. ἔστι δε και πόλις, απὸ λαλούτρειος αλα ραῖα φησὶν. με παρὰ την λίμνην λαχαστραiα, - τὸ λίτρον γίνεται.

Ex his, mini epi me ipsam rursus decurritan esse non sit verisimile, Olligere sicei librarium primum qui lena in epitomela crinenda porrexisse, sed post cum in ipso Stesianum-incidisset integra eius verna usque ad finem proposuisse. Ita nae cum verae Stephaniana in is cum excerptis coniuncta sint, eo minus dudit vi quos inundelaberemus fragmenin

12쪽

IX integri operis praeeunte Berkello in lexium recipere. Diuobus ea locis leguntur s. v. iis usque ad finem Ilit A et s. v. ηρίαι. Et prius quidem smigmentum copiosissimum et pro-uosissimum primum ex codice Mifuiectio Segulerianae e I est euiniosis Samuel ennesius Amsielod 1669 4, deinde A. Bethelius eum Hannonis periplo et monumento Adulliano Itiligit. Bat. 1674 8, atque partem quae iraciat Dodone lac Gro- novius Lugd. Bat. 1681. . Eundem codicem post accuratius contulit Berilaritus demonii con quasvie repperi lectiones suras dedi in bibliotii. Coistin p. 81-292, unde repesin Dindotitus . 1 p. XCV sin Aliemini fragmenium servavd Constantinus Porphyrogenneia in lib. d. administri imper. e. 23. p. 76 sit imper orient ed Bandiari t. l. Iani ut quo modo epi- urnator verita Siepliani Fuir erit colores ipsi iudicare possint, locos istos hic sistilataui quemaulinodum iu libris epiloniati leguntur.

χυμαῖος καὶ χυμαία λέγεται καὶ μιος Ἀτίμαχος Καυκωτίδα ταύτην φησὶν ἀπὸ Καυκωνος ποταμου. Aυνδασον, πόλις Καρίας. το ἐθνικον υνδα ΓοΛυ ρβαῖοι, ἔθνος καθῆκον εἰς Βάκτρους καὶ γνδικήν. Κτησίας ἐν Περσικῶν δεκάτι χώρα δε προ αὐτὸν προσκειται Λυρβαῖοι ευδαίμονες ανδρες και πλούσιοι και δίκαιομου ἀδικουντες οἴτ αποκτιννυοντες νθρωπον ' αν ευ-

ρωσιν - τῆ ὁδω η χρυσὸν φαλλο τι. Λυρράχιον, πόλις Ἱλλυρικὴ, Ἐπίδαμνος χηθεῖσα

ἀπῖ Ἐπιδάμνου τουτου θυγάτηρ μέλισσα η και του Πο-οειδῶνος Λυρράχιος ἀω ς τόπος μελισσώνιος, νο α Πο

ως δ' ἐν τῆ πατρίδι ἐνδόξως συνετάξατο βιβλία με.

Λυσποντιον, πόλις Πισαίας, πῖ ADσποντίου του Πέλοπος. 4 ἐθνικον υσποντευς Ἐδει δε υσποντιενς.

13쪽

δωναῖος Ζευς, καὶ δμης μεδέων δυσχειμέρου. Φιλόξενος δε δύο φησι Θεσπρωτικην καὶ Θετταλικήν, κακῶς.τον δε Λωδωναῖον ἔλεγον καὶ ΒωδωJναῖον Ζηνόδοτος δὲ γράφει Φητωναῖε, ἐπεὶ ἐν Λωδώνοῦ πρῶτον φηγὰς ἐμαντευ το ἀλλοι δε γράφουσι Βωδωναιε πόλιν γαρ εἶναι Βωδώνην, που τιμῶται. εῖρηται ἀπλ δώνης, μια τω Nκεανίδων νυμφῶν η ἀπ Λωδώνου του Λιὸς καὶ Ευρώπης, ἀπὸ Λώδωνος ποταμοs. λέγεται δε καὶ Λωδων, ης τὀ4θνικὸν ου ευρηται, σχηματίζεται δε Λωδώνιος - δε θηλυκὰν Λωδωνίς ἔστι δε καὶ παροιμία Λωδωναῖον χαλκεῖον ἐπὶτων πολλὰ λαχουντων η τι τὰ χαλκειον πληττόμενον χει

παροιμία.

Θεσσαλικῶν

Λωριον, πόλις μία τῶν τριῶν χμηρος ααὶ Πτελεὸν καὶ Ἐλος καὶ Λωρων. Λοσίθεος ἐν αυτρ τὼ πόλει φηων πὸ Θαμυρα ευρεθηναιτην Λώριον ὁρμονίαν τὀ ἐθνικὸν Λώριος καὶ Λωριευς καὀΛωριάν. καὶ θηλυκῖν χωρίς.Aῶρος, πόλις Φοινίκης, ῶς καὶ γύσηπος καὶ ἄχολοι. τὀ ἐθνικὸν Λωρίτης Παυσανίας δε ωριεῖς αυτους φησιν. ἔστι καὶ Καρίας πόλις. Λώτιον, πόλις Θεσσαλίας, που μετωκησαν οι νίδιοι, νή χώρα Κνιδία ἀπο Λωτίας της Ἐλάτου κληθεῖσα, η πὸ Λώτιος ἀπ Λωτου ο πολίτης Λωτιευς τωθηλυκῖν Λωτηίς καὶ Λωτιάς.

Αθήναιος ε δειπνοσοφιστῶν δευτέρω ' καὶ μονοσι-sσι διαμικρολογίαν καὶ ἐσθῆσι κέχρηνται πολυτελεστάταις, πλου

σιώτατοι

14쪽

I. 7, Ιελοποιη)ησος ΙΙ. 6 Σάμος I. 16. Immo integritin eum adini tractasse Stephanum apparet ex II. , ubi quae te Byra liticino Iiat ei vellum pene conspirant eum veris Steph .neis Devit pie mi ipso Stephani nomine salis longita Dagnae tua de Sicilia affert ibid. II. 10. hoc r Εσχε δε την στορίαν του καλεῖσθαι Σικελία a

ριος τοιαύτης, καθὼς ο γραμματικος Στέφανος γράφει. Σικελία ἐκληθη, ως φησιν Ελλάνικος ἱερείων της Πρας ετ δε τω αυτω χρόνω καὶ υσονες υπο των Ιαπύγων ξιαλίας ἀνέστησαν, ων ρχε Σικελός, καὶ διαβάντες εἰς τηντησον την τε Σικανίαν καλουμένν περὶ την ιτναν ζόμενοι κουν αυτοί τε καὶ ὁ βασιλευς αὐτῶν Σικελος βασιλείην ἐγκαταστησάμενος, καὶ ἐντευθεν ορμώμενος ὁ Σμπελος ουτος πάσης δη τῆς νησο τότε ταύτης Σικελέας καλουμένης ἀπο-- Σικελου τούτου, ς καὶ ε --ῆ βασίλευσε. καὶ πιλιππος δὲ ταυτά φησυν ἐλθόντες εἰς κελίαν στρατὸς πολὐ Λαλίας τους τε Σικανους κρα- σαντες μάχρ ἀπέστειλαν εἰς τα μεσημβρινὰ καὶ τὰ ἔσα ρια μέρη αυτης και αντὶ Σικανως Σικελίαν την νησον ἐποίησαν καλεῖσθσι, και τὰ κράτιστα της ης κησαν ἔχοντες.

μεγίστη δ αέτη μαρτυρεῖται των πτά, καθά φησιν λέξις ὁ κωμικός'

τῶν ἔπτὰ νησων δ δέδειχεν ὴ φυσις

θνητοῖς μεγίστας, Σικελία με ν, ς λόγος, ἐστὶ μεγάλη, καὶ δευτέρα Σαρδω, τρίτη

Ευρνος, τετάρτη δε ηυιυς ρητη τροφός Εὐβοια πέμπτη στεινοφυής, ἔκτη Κύπρος, Λέσβος δε τάξιν ἐβδόμην που ἔχει.

των δε νησιωτῶν οἱ μεν ἰθαγενεῖς πάλαι Λίγυες 'tiani Σικελοὶ χθονται, οἱ δὲ ἐπήλυδες Ἐλληνες εχι Σικελιῶται,

ως ταχιῶται. Duortii in exeerpus vix Vestigium omparet, at non ausus siti in ipsum texium ea recipere. Integrimi nem Steplianum anto ocillos liabuisse videtur auctor Etyniologici magni, qui s. v. Σφηκεια liae liabet:

15쪽

ραστω, ἁ Μένανδρος ἐν ταπερὶ Κυπρου λέγει, δι τοινοικῆσαι υτλανδρας εἶχον κέρατα ῶς δε Σεναγόρας

ἔν τι περὶ νησων, δια το εχειν πολλα ἐνοχὰς ας κέρατα--υσι, εραστία νομάσθη. 9uibuscum conserenda sunt viae habet epitome s. v. Κύπρος- Σφηκεια qiuibus assinia

erant, nisi fallor, piae scripta errant s. v. εραστία. ivlociau contra integrum Stephanum habitiisse eum per se nona

modum est creditule, tum intelligitur ex eis viae litinet Dodoue p. 126 qiuamvis ibi Iaudetur των ἐθνικῶν καταγρα- φευς. Hein valet de Suula, ex quo quae sim s. v. V ακώ-m et sta sistituiteographi notan ex nostra epitonae deprompta legebantur nuper eieci Gesssor litis. Denique temiampiam testem piiseri Scholia iiiiii ad epigriunmata gratem est.

Modaei Franeos 1600. lib. 3. p. 302. ad, Γάδαρα et, . p. 23s ad . Γάργαρα BeAelius in praelatione, quibus locis addi potes Iib. 1. p. 119. a v. ρεμιθους si soliasse,

isti sist nomine Stephani quaedam licui ex nostra epitome a seminivr, hunc iam promit alare iubentus, vilippo diem gra aulum recentissimum esse vii intellexiliolatu is in noti p. 81. a. Difficilior aliquanto quaestio est de Euriaillio, ii muIus Iocis continenlvitiorum ad Homeri Iliaden et ad Dionysii permegesin scriptorem illai cor in diversis in is laiula eiusque verba addu4R. uod pioniam multum valet ad epi mennostram illusirinii tam tui emendandam, indicem Iocorrum, quos iidem nolet istam iii gestam pervoli stanti invenire conligit, bio istuciani Eustathius igitur emptorem euin coriani laudat . v. Ἀβυδο ad Dionys v. 513 2ατὰ τον

16쪽

τον ἐνδι-ρίψαττα τοῖς ἐθνικοῖς , s. v. Ἀνεμώρεια d.

17쪽

7 11. p. 880 ὁ τὰ ων π.) s. v. Θυμβρω d 10, 430. p. 816 ὁ τὰ ἐθνικα συγγράψας , s. v. γάλυσσο ibid. 2, 656 p. 315 ὁ τὰ ἐχνικὰ συλλέξας), s. v. θώμη d. 2,

729. p. 330 κατὰ τον ἀναγραφέα των ἐθνικων , s. v. Ἱμ-

βρο ad Dionys V. 524 εν τοῖς ἐθνικοῖς , s. v. Ἱρά ad Iliad. 0,150. p. 43 s. v. Κάλυμνα ad Dionys v. 30 ο τὰ ων. γρ.), s. v. Λάμιρο ad Iliad. 2 656 p. 315,

λέκτην των ἐθνικῶν θ, s. v. Κάσιον ad Dionys v. 260

18쪽

θεια d. 10, 268, p. 80 θατὰ τον τὰ ων γρ0 s. v. Σκάρφεια ibid. 2, 532. p. 277 τφ--γρ. 4. v. Σμίνθη iNL 1, 39. p. 34 ο τὰ ἐθνικὰ ἐπιτεμώνJ s. v. Συλειο ad Dionys v. 815 κατὰ τον τὰ ἐθν. γρ λ s. v. Tάρνη ad Ilia L 5 44. p. 520 ὁ γράφων τὰ s. v. Τέγεοτρα ad Dionys v. 356 κατὰ τον ἀναγραφέα των ἐθνικῶν), s. v. Τελμισσός ι Τερμισσός ad Dionys. v. 8bs s. v. Τιτανα ad Iliad. 2, 35. p. 332 τῶ γράψαντι την των ἐθνικῶν ἐπιτομ λ s. v. 'Tρμίνη .id 2, 616 p. 304 ὐτὰ ἐθνικὰ ἐκθ μενος , s. v. Φαιστός ibid.2 648. p. 313 ὁ ἐθνικογράφος), s. v. Φάρις ζnnd. 2, 582. p. 294 ο τὰ ων. γρ., s. v. Φέα ibid. 7, 135. p. 671 ἐν τῆ κατὰ στοιχεῖον α πιγραφ των ἐθναῶν), s. v. Φενεή ibid. 2 605. p. 301 κατὰ τον ἀναγραψάμενον τὰ ἐθνικα), s. v. θέα M. I, 155. p. 71 ο τὰ ων. γρ λ s. v. Φθιρ ibid. 2 868 p. 368 ομνικογράφος , s. v. Φέα d. 7, 135. p. 7I s. v. Φλεγυα Mil. 13 301. p. 933 s. v. Πλενος d. 2 617. p. 304 ὁ καταγράψας

τὰ ἐθνικάQ. Gedunt in utroque cominentario loci pene in- ninneminites ex eodem sonte, sed auctor non nominato, plerumque sub nomine ων παλαιῶν es. Const. Porpn inem 2,

s. deprompti, quos duee Homero aisa Dionysio saello ipsi

lectores invenire poteriant. In nis pleraque cum epitoni Si naniana verbum

concinunt, ut utilitari non possit quin, sicui apud antiquos

est si Stephanus noster Bygantius. Sed inpriniis aliendendum, usininium nunc epitoniaiorem s. v. Σμίνθη et Ti- ταναJ, nunc ipsima ellinicorum auctorem, pii semel oua in s. v. δραμυττει- ipsum Siopnanum nominaum advocare Sellicet Eustainius et integrum adliuo te num et eius operis pnomen traeiavii uuarnwar eur utroque uti maluerit viam ex uberiore lepitano sua omnia depromere ob-

19쪽

Diea alimiis epilomatorem non nominare eum nisi ubi ab eius opinione recedat. Sed item a septimo nonnunq'ianissiscrepat ut s. v. Φέα, nevi si viii salsi victum est id piloniatori, sed ipsi quein excerpseriit ille scriptori in culpam vertendum erat. iacue opinetur alliniis, Eustathium eredississe, ista s. v. Σμίνθη et Trτανα ab epilomitore de suo assiecta esse Veriun sic quoque quominus te ex bae di

Multate expeditas Miat universa epitoniae natura atque indoles. Erat igitur cum crederem, sua omnia Eustainium ex nostra ethnicorum epitonae nausisse. emini ab hac uouue opinione mox recessi, eum viae ille habet a nostras haud raro valde disci epare intellexissem, ita ut nihil iam reliq'ium esse vuleatii quam ut ponamus, Eustauitum promiscue prout scriboni ad manus essent libri nunc integrum nunc decurialum opus auditibuisse.

Scilieet Maod lixi, plerosque loeos usinitianos euineptioni nostra verbum concinere, non si accipiendum est, quasi vellentis omnia Eustathium c ipsa epilome, non exuberiore opere deprompsisse, quantiniam no etiam inirimanu non magn0pere repugnarem, namque eum non esset cur ad illustrandum Homeriini tui Dionusium totum Stephanum deseriberet, ipse quoque iodam amodo epitomatorem egit a uue cellinicortina opere pol ssima quaeque excerpsit ut quod ex eo qu0que apparet, uod saepe numero talinem rerum ex artario perveriu), ita ut non nurum esse dedeat, sicuri in eadem cum Hermolao vecta incivit. At leguntur tamen etiam apud Eustallitum Stephaniana, uuae in nostris exemplarivus

laustra Iaeras.

Ac primum utilem nobis multo integriorem Si uanum liaduit usiainius. Ingens enim nostris in Issiris lactina est post v Γέλαι α; desunt ibi duae liueris M, M. incipiunt omnia et pars eorum quae litieris E et M aliae minores lacunae sunt inter v Λάρισσα ι Λῆμνος et intorvv. ρεστια et Hiaική, quamluani nariun nullum quod sciam exstat in libris manu scriptis vestigium. Haec integra, ut videtur, iidnili Eustathius, certe Iliad. 2 847. p. 359.

20쪽

XHIνόνας ους ἐκτι πται οι παλαιοὶ ο και δυο φασὶ νενέ θcu ' Ορφέας Κίκονας, - εις του Οἰάγρου παλαιὰς καὶ πολλω προγενέστερος του στέρου, - ώς αυτοι φασιν ἔνδεκα γενεαῖς. Idem ad Iliad. 2, 571. p. 291. ορνειαι δε η δίχα του ι ρνεαέ, τουτο γαρ μάλιστα ἐν κοινῆ χρη σε κε μαι, κώμη ἐστὶν υργείας κατὰ τον γεωγράφον ἔστι δε καὶ τέρα μεταρ Κορίνθου καὶ Σικυῶνος ταυτηρο δε ὁ τὰ ἐθνικὰ γράψας πόλιν λέγει, ου κώμην πληθυντιχῶς δὲ καὶ αυται λέγονται , ς και - Κλεωναί. γράφονται δε διὰ διφθόγγου α ρνειας ς καὶ Βρυσσειαι και'si'NH. καχατα δε ουτως φααδ ορνέως υίου Ἐρεχθέως,

νυμως ' νέα τω ποται φ, . . a. tiaque laui scio an item viae habet Eustathitis, Dion Vs perieg. v. 288. s. v. K. 1.

τοι, Rid. v. 494. s. v Κέρκυρα, ad Iliad. 1, 38 p. 33. s. v. Κιλλα, d. 2, 570. p. 290. v. ΚλεωναI, QDiori . v. 53 a. v. Λέσβος , d. v. 78. s. v. Λευ κηΠέτρα, stic v. 14. s. v. ρθωσις, idque genus alia

Stepliano nostro parum ilhbeantur. Tum eum in eis qua euamnunc exstant nostris uberiora uinet Ialti pauea Eustathitis Miluo locos eos ii duobus irainisve ver bis tantum minores sunt, ut V. Κορυ-

πάσιον, Φέα, is, alia, eosFe qui num iere Stephanclain dubitari vel niaxime potest, ut V. Ἀφυραι, Λακεδαι- μων, IMPIam recte itine Berkelius epitomen supplevit, alia. Graviores autem et ad nostrai rencillusti andam accon Inu dati os sunt In Conam ad Dionys v. 78 ad V. υσφω'

λέγονται δε υσοτες αδ υσονος, ο πρῶτος των κατὰ ' μν βασιvsσαι πρός τινων χτορεῖται, δυσσεῖ γεγο

νὼς ἐκ της Κίρκης η κατὰ τον τὰ ἐθνικὰ γράψαντα ἐκ

λυψους γεννηθεις θρυτλαντι, α ου καὶ το δεκαμ. αον πέλαγος υσόνιον έκλήθη ποτέ. λέγει δὲ -τους παρατον Λιγυστικὸν εἶναι τοπον, ἀρξαμένους ἀπο βορέου καὶ ηιηκοντας εως της Λευκῆς πέτρας - ἰστέων δὲ τιέαοτου Αυσονος παράγωγον υωνευς, ῶς καὶ Ιἰθιοπιυς π

361. 1 v. Ἐνετοί. 'Eνετο δε ἔθνος περὶ Παφλαγονι οπου μιόνων γένος, φασίν, ἐπενοήθη. ην δὲ κατὰ τονανογραφία των ἐθνικῶν καὶ ἔθνος παρὰ Πιβαλλοῖς Ἐνετο λεγονται δε φησι, καὶ Κναιδες ει ι ἱστορεῖ δὲ λαμος