Stephani Byzantii eonikon quae supersunt

21쪽

ὁ διαλεκτικος φιλόσοφος. Nd. 2, 561 p. 287 ad v. Ἐπιδαυρο ς. δε θηλυκῶς με λέγεται κατατον τα ἐθνικὰ γραψαντα εἰπόντα τι το ἀμπελοεν Ἐπίδαυρον μετα ἀρσενι- κου μιθέτου θηλυκόν ἐστιν, ς καὶ το ψολόεντος χίδνης παρα ικάνδρω, καὶ το μαθόεντος Πύλου και σα τοι- αὐτα. καλεῖτο δέ ποτε εφηρη δια διφθόγγου ς λειμῶνας ἔχουσα η και διὰ του - πολυλίμενος κατὰ Ἀρτεμίδωρον, οιονε Λιμενηρά τις υσα. ἔστι δὲ, φασί, του Σαρωνικοί κόλπου ἐκληθη δὲ και Μιλησία καὶ ψηρὰ δια το συχνὰ αἱμάσσεοθαι θύμασι τον ἐκεῖ βωμὸν του κληπιοs, ς κα ἐξαίρετον ἐτιμῆτο. εἶτα Ἐπίταυρος - μάσθη και ἐκεῖθεν Ἐπιδατρος. d. 2 408. p. 265 sq. a v. Θέσπεια γράφεται δε κοινῶς δια του παραλήγουσα, το αμια, ἀμνια, Πρωδιανο δε ἐν τοῦ καθόλου προσωδία την ει δίφθογγον χαρίζεται αὐτὴ ὁ δε ταωνικὰ γραψας παρασημειουται τι θαυμα, πῶς το ἔνικὸν

δια διφθόγγου γράφεται, ἁ εντήθεν διφορεῖσθαι πιν τὰ νικὰ τῶ Θεσπιῶν, τα ει πληθυντικὰ διὰ μόνου διχρόνου γράφεσθαι λέγει δε ὁ , τὰς τὰ μὲν ἔνικὰ ταύτης προπαροξυνεσθαι η Θέσπια γαρ καὶ τὰ ἔξης τὰ δε πληθυντικὰ ὀξ νεσθαι Θεσπιαὶ γαρ καὶ τὰ ξης μοίως ταὐτοφ πάσχει καὶ η Πλάταια τλ. φησὶ δε ὁ των ἐθνικῶν

συγγραφευς καὶ τι το Θέσπια καὶ ἐκτείνεται καὶ συστέιχεται παρὰ Κορίνντ σοφη δὲ την ποίησιν μόριννα καὶοτι κτίσμα ἐστὶν η Θέσπια Θεσπιάδου, κατὰ δε τινας Θεσ- πω υι Tεύθραντος του του Πανδίονος, κτλ. ἐν δε τοῖς ἐθνικοῖς φέρεται καὶ Θεσσαλικὴ Θέσπια καὶ Σαρδωα ἐν

δ τῆ κατὰ Βοιωτοὐς ἐπιγραμμα Φιλιάδου του Μεγαρέως τοιοίτον ἐE τοῖς ἀναιρεθεῖσιν π Περσῶν ἄνδρες ζποτ ναιον πο μοτάφοις Ἐλικῶνος, λήματι τῶν υχεῖ θεσπιὰς εὐρύχορος. στορεῖται δε καὶ ὁ Πραξιτέλους Ἐρως ἐν Θεσπιαῖς εἶναι, δν ἔγλυψε μεν ἐκεῖνος, νέθηκε δὲ φέροειρα χυκέρα ἐκεῖθεν ουσα, λαβοsσα δῶρον παρὰ του μνέτου, κτλ. Comni ad Diori s. V. 524. ad V Ἱμβρος ηει Ἱμβρος Θρακικη μέν ἐστι νῆσος, ερὰ Καβείρων καὶ αὐ- , νομα δὲ δαιμόνων οἱ Κάβειροι ἐτιμει δὲ αὐτόθι καὶ 'μῆς, ον Ἱμβρομον λέγουσιν οἱ Κῆρες, ῶς ἐν τοῖς

ἐθνικοῖς ναγράφεται. Conian ad Ili: ul. 2. 656 p. 315 ad m

22쪽

Aένδον ἴστορει. M 2 647. p. 313-v. Λυκαστο Λυκαοτος δὲ ἀπο Λυκάστου, φασίν, υτόχθονος η παιδος του Μίνωος ἔστι δὲ καὶ Ποντικη Λυκαστος κατὰ τον γραφέα των ωνικῶν, ς λέγει - - την Κρητι- καστον ξυνουσιν οἱ ἔγχώριοι. - ἐπικρατεῖ δὲ, φησιν, ἐθνικὴ παράδοσις, τουτέστι παρὰ τοῖς αλλοις συ οξύ

νος μεν λέγεται ποοπαροξυτονως κατὰ τους ιολεῖς, ως φησιν ὁ γράψας τὰ θναι η δε κοιν χρησις οξύνει αυτο κατὰ τον τύπον των εἰς νος εχνικῶν. υ παρα-εται δὲ τω , ως τὰ μια ἐθνικά, ια το ἀκολουθῆσαι rooφὴ τον ὁμωνύμου κυρίου ονόματος. Coinna ad Iliad. 2, 569. p. 289 v. μυκ'ναι Μυκηνη ἀπο τινος νύμφης, τοσί, ακωνικης νομα- η ἀπο- φέως υίου πάροτσπος, ἀδελφου Φορωνέως η ἀπ μύκητος του ξιφους, ὁ ἐφόρει Περσευς, ου πεσόντος, φασί, κατὰ κέλευσιν Ἐγμου την πόλιν ἔκει ἔκτισε τλ. κατὰ δέ τινας Μυκηνη ἀπο του μυκήσασθαι τη γῶ, βουν ἐκει γενομένην λέγειται δὲ - ἔνικῶς Μυκηνη και πληθυντικῶς ὁ δε πολιτης 4υτῆς ον εμνον Μυκηναῖος, ἀλλὰ καὶ Μυκνευς κατὰ τον τὰ ωτικὰ γράψαντα ἐταπιενώθησαν δε φησι, μετὰ τὰπρωικὰ αι-υκῆναι. και οὐ τλυπος ἔχοντες εἶχον κα Μν- νας συντελουσας ἐς εα χρόνοις δ υστερον κατεσκάφροσαν τα υργείων, ως μην ἴχνος ευρίσκεσθαι της υκηναίων πόλεως 'piae exirema voelia sunt Strat, inis 8 p. 3723. Ibid. 2 766 p. 341 ad . Πηρεια. καὶ υρηται Ουτω καὶ ἐν τοῦ κατὰ στοιχεὶον συλλογλτων ἐθνικῶν, ἔνθα κε

ται, τι φρεια χωρίον Θετταλικον, περ τυχον ἐλῶδες μκαὶ ἀγαθα τρέφειν ιππους. Ibid. 2, 532.4 27r ait 'Σκάρφεια η δὲ Σκάρφη κειται, φασιν, πῖς Θερμοπυ- λων, νόμασται δε ἀπο Σκαρφείας ἐνδόξου τι - γυναικός, κτλ. καὶ δρα τι καὶ Σκάρφην την αυτην λέγει ογεωγράφος καὶ Σκάρφειαν, ς δοκεῖ καὶ ρ τὰ ἐθνικα

His profecto pleniorem et integrioresa Eustasti Siephanum suppessitasse aliunde salis confirmatur. 9lIaedamiamen, quae eodein referri possilit, ibrarioriII potius oscitantiae deber vix potest distilari citiusmodi est quod . .Eερ δαμύλη in nostris exemplaribus n0 amplius legitur

23쪽

I50, sive quod in editionibus d Iuleratur s. v. Γόννοιφiod asseri Idae ad Isiad 2, 49. καὶ λέγει ὁ τὰ ἐθνικα γράψὰς οτι Αἰολεῖς δντες οἱ ΙΠερραιβοὶ ἐδι χουντα σύμφωνα Περραιβοῖς -τους καλουντες , viasmen nos aio ex Eustatnio, sed ex eodices iustaviensi r

Bine saeile est ad eonuesentim, libriirios, via solent esse ignoriincla atque socordia, non modi in nominum so nias, quod in Eustallisi tempore laetum esse apparet ex eius Adnotatione ad Isad 2, 582. et , Dionys v. 927, grassa- is esse, verum etiam eo negligentiae progressos, ut torus enuntiationes adeo*ie totos locos plane omitterent. st dviam veriti sim elucebit, in viae ex Ilium manu seripus enotata passim sunt inter se comparaveris. Paucis liceat exemplis rem molestiis plenam insolvere.

In codie Seguleriano in finem si istinieetus index capitum libri 11. sive 14. nio: ιμιο ια sivuιο ου τὰ κεφάχαια ταυτα malo teste Montesiaconio Ten nullus Iesii --κὸντα κεφάλαια ταγε ταυτα ' sunt enim Yevera tantum septuagustia seM' Eαρες. ἔθνος Ἐβοράς

24쪽

λις Ἐλμαντικη πόλις Ἐλος πόλις χλουροι. εθυος 'Rχουσα πόλις Ἐλπια πόλις Ἐλυμαῖα χώρα. 'Eλυμνιον νῆσος Ἀλυρος πόλις χλωρος. πόλις. Apparet ex noe indice, in nostris editionibus post V. Ἐλεφαντέω moidisse lemnia 'Eλεών, πόλις Βοιωτίας κτλJ, de morde vera lacu Evidathius in omni ad Iliad

2 600. p. 267, ubi quae leguntur, κατὰ δέ τινας ὁ Ἐχελααδ αεμος ἀνόμασται, τίου 'Eτε-- sorias se ex in pliano prosuXerunt. Porro i Lem Icili mura, leni lieeat sic vocare, ex quo dina prodiit, uno auctior est lemmate post v Ἱεραπολις. Legii cibi Ἱεράεα χωρίον Λιβυης η δὲ συμπασαν ἐκειν ἐλέγετο Κυρηνη. uuae quamquam ali unt liviis, Fod sciam, Miteibus omnibus, nee ii sibi velint

facile est perspectu aperte enim corrupta sunt, cum nec ordo 1iueramini I ia hoe lae toleret, ne haec ipsa forina geniatna esse videatur tamen vel corrupta eo loco me recipienda erant, ne quid tuteriret is a. inphans prosectum esse vitaretur. Ceterin ianuam Fid rei si intelligere asini videor Scilice scriptum dira in e sico I rσα, quae longior est somna v. 'Ιραωx, quo paullo post Stepnanus 'Μασα τόπος Λιβυης κτλ. Praeterea perraro de Aldinus, si singula parumlas vel articulos Inusinus, vios nivius Ioela cum libro inustaviens eo nune lustri quanto plenior est, ut in V. Παμβωτάδης η. V. ρικάρανα-nsensit mani eo Haustaviensis vi pie et s. v. Φάρβηλος idem atque ossimus. Aliquamiseri uberinus speciem sectat novis male essicus lemmaus, usi s. v. Kάνωπος et wρα, id quod eum aliis etiam libris commune habet A. V. μειος, Ιερα νῆσος, ελφουσσιον. Saepius eum in contrarium vilium incidi a duo diversa capita in unum sine d innotione contrauit, ut a. o. ' βαρνος- υβα τοι θαῖον κίχαρος, Αἰγαι, αευτιο et 'Eλεφαντίνη, Κατάνη- - τάνειρα, quamquam idem vitium s. v. ρκας ει ρκεσίνη, Ἐδδατα ι'Eδεβησσός, et Kοταειον, ρπακρῖμeι ρινφεὶς Φανα ει α τευς - eo conmune habent

25쪽

Μαράφιοι, lieni ubi totas a plures uno loco enuntiationes,viod saeiuni est alit verbomina sinullier c lentium eonfusione,

it s. o. νους 9μφίλοχοι, Ἀντανδρος, Ἀρκάς, φροδί

της πόλις Γάζα Ζηλα, θώμη, ψά, Καβειρία, Κάλυμνα,

Itaque hie eodex omnium ii in usum veneriint deter rimus existimandus est. Sed ne ultra iam par est eius pietium detractentiis , aliuni sine dubio euant ei tribuendiui est, ii Stephanum luno typis describi curavii. Aldino eodice pleniores suid res in odice Fod sesam omnes. PIo nomine longe multumque celeris praestat codex Vratas lavi ensis s. Retritigeranus, liber onuitum opu-mus, aer descripsit et excerpsi primim Nili sciis asso-vius in syniuol erit e cod. ratisi deprinit. Vrat. 1820.4.

rep. in eius i. opp. p. 2254M0, deinde totum excussit eius-vie lectiones, exempla Thomae de Pineta collatas Mini progr. amem Vratisi. 1824. 4 viae omnia repet eur in Dindo sitis in praes. t. I. p. I - ova igitur ex eod. Γαλλος, Γοννοι, κα

μεια Θεουπολις, Θέμις, Καυκασος, πάλη πόλις Μέδμη, Μυργέται, Πανέλληνες, Παντικάπαιον, ' σολ εο γα Σόλοι, Συβοτα, ἀβαθρα, Trριζα, αλάστρα, λαράψωβα,

πιος. Et hae qui leni graviora sunt. Muto Iocos si uno vel duobus verbis nunc auctiores prodeunt, qui sunt pene innumerabiles, quamquam ii quoque ex vera Serapioris sententia aut orationis cohaerentia residuis praestantiae eodicia I et a uinare. Item Vix numerari possunt loci eod- exeodie emendati, ex quibus prae eieris memoratu dixit sinu, ibi nova plane lenimata prodeunt s. V. ειχιόεσσα, sint

Iemnata rectius expressa, iuraκρόθωοι, υρβαγνοι, Ἀρυμβα Βατάναβος, Γάδρα, Γιλιγάμαι, Κότυρτα, υλλανδος, Λωτοφάγος, ολβυσιοι, Πάτρασυς, Σκουποι, 'Tποθηβαμ Φρατρία, Φρόντανο quae duo suis locis residuu), πιλων της , MaaMδαι,,ut Versus omendati, ut s. v. Γάζος, νέα, ευμεσσός, χώρα, μενος, ut veri scriptorem nomina restituta, ut Apollonii s. v. υρκόνησος ι άρκασος,

26쪽

XXIII Herodiani a. v. Γ δραι, Callini f. V. ρηρος, Pessi s. v.

laua. uti eφie ulmen ab omni vitio invio codicem esse I hemini, etiamsi non dicerem, iisqJam exspectaret milia eum reliviis onus iis ommunia lavi, proprium sibi, auddedua per liueminini evitat duplicationem, ut in locis quila et clo exeunt, tum in Φρεαροι, λατροὶ - θους, τάχεια aliis pie mulus. De res iis odicilliu iudieai dissicile est, quoniam non omnibus locis quid in eis sempium si a viris docus acturais enotatum est primina Salmasius, quem singularem Sie phmio operam dedisse ex multis apparet locis linianarum

exerci Monum et ex eo vio a. 1609. in omnientario Flarum p. 93 seripsit Stephanum amis cornum recor8ῶ-mus et castigavimus, Salmasius Igitur usus est duobus

codicibus alatanis, post Romani in Mesiouleeani a

canam delatis , inem vetustiore, vero recensore, or Im-vi Iectiones ad marginem exemplaris ui adnotavit, iod ipsum a. 1626. ad L. Holaienium misit viae alni si epistolam iamoistentum in praelatione ii Molui); sed sua ipsernata manu in pessima a Ninita cliaria scripta esse conuuetur,

idemque exempIar iam longo usu tantopere detritum et de turpatum fuisse queritur in sua praesinone Bisellus , qui eo usus est ab Is V ssio filii tradito, ut milus in Iocis sensum esseere non posset. sui alii sint odires quos simul Salui sitim conuitisse reser ibidem Berkelius nescio. Deinde eodem ossi libram coepit manu scriptum Berkelius, uiuod dix ossianus appellari solet, ex io totos loeos, qui in aliis non reperirentiu , Stephano se addidisse iactat. Den ueabbatiae Perilsinae codicem, si hin Perusinus vulgora eitur, usque ad V. iam contulit lac. Gronovius. Hos omnes melioris esse notae ex eo intelligitur, quod quae in

Aldina omissa esse supra Eignificavi aut omnia aut magnas partem oram habent quo augetur suspicio, istas omissiones

typograpn magis quam Iibrario deberi Saepe numero Pa-

Iases hae in re eum ossiano consentiunt verrum ciun ex

Fossiano Berkelitis solo nonnunquam quae in reliquis non comparerent restituerii, ut s. V. κυκια, Βουρα, Γάζα, λα, Κανταβρία, λωπος, ουνυχὶ, vino dixerim instavrensem proxime Gedere, deinde Palatinos. me Perusino quid dicam non uineo, quonim eum ad exempIar XFlandri neque inium contuli Gronoui Praeterea eum Vrausuiniensi Ihaud raro in vera Ideuone unus et alter, inie

27쪽

XXIV dum eum omnes eonsenuunt, nil in nomine Her ullan s. v.

χανδος, λβύσιοι, Πάτρασυ omnes Perraro tamen Vr ustaviensi, ut steriam singula vocabula nilitati, meliores sunt, ii s. v. ἔπις, isti aa adduntiir, ουτ καὶ φιλόσοφος

mus uuam accessionem nolin supprimere, iamφiam alii duid visi subesse videtur, quoniunx s. v. Θέστι in missi.scriptum est, is δὲ της Αιβυης Κόρνουτος φιλόσοφος Θεστίνης χρηματιζων.

duae elimina sint iam nano apparet a revinore no- suo depellendam esse ignominiam, ut epitomen talem qua- Iis mino exstat secisse existimetur. 9uippe Siepnanum ex-een sit Hermolaus, vel lodeunipi ei nomen sterii, et ita quidem, opinor, ut assiatenus ceri cuncta inter sese apia at*ie connexa essent epitomen librarii quodam modo uerim in drevius ontraxerunt, sive potius ita tractaverunt, ut vitiis asa pro acturio aut ob negligentiam in deseribendo omiueret, io laetum est locis plurimis omnis sere ora tionis cohaerentia dissoluta sita uod malum iam aliis defixum est raescidus prorsus non evelli posse videatur, praesertim mini sperare non liceat sese ut ali iando libri no- suo opum integriores reperiantur. Reliquum est, ut ei rores aliquos indicem, qui paruuleorrigenus oesos effugeriint, parum mihi ipsi ingeniem v minim lectionum molem volventi exciderunt. Scribe igitur

p. 6, 9. Ia K Μακριος, p. 10, 2 ρομυῆσθαι, p. 19, 22 υργαως, p. 22, 5 Hσταίαις, p. 30 18. δεαευς, p. 1, 25. - p. 43, 11 Πόντου, p. 56, 11. dese ineos, p. 101, 5 scribe Κτησίας δὲ Α βίους αυτούς φησιν καὶ Λερβισσούς, p. 103, 31 του ιο αυτ , p. 135 26. Tεχεσι-εες, p. 143 42. αρτησσίας, p. 162, 17. α

καῖος, p. 164, 13. Καφηρις, p. 176, 36 ὴ 'φα,4 187,

14 Οἰχαλια θαλιευς. Ceterum latendum est, ne in signis L et usurpandis ad initio maxime operis mini non sa-us eo immo a me fixissicasse uncis non solum viae addenda,

sed etiam quae delenda in vulgarueritu esse vellem, asteriscum apposuisse non solum ubi lacuna esse, sed etiam, qua iurini perraro, ubi quod exstat lius vivum contraxisse videretur.

Scrid. Upsiae L 30. m. Iul. a. MDCCCXXXVIII.

28쪽

ΚΑΤΑ ΠΙΤΟΜΗΝ.

30쪽

A ,αι , πόλις Φωκικη, ἀπὸ επιθεια ἔνικῆς η υβη κέκληται

ὁ ἀπὸ ρωος υβα. ρωδιανὰς δέ φησιν τι το υβας, τε ἔθνος σημαίνει, περιττοσυλλάβως κλινεται αεί, τε δέ ἐστι κυρων, καὶ ἰσοσυλλάβως καὶ πεοιττοσυλλαβως - καὶ πόλις γλαλέας λουν ἀπὸ του μυκλα Ἀμυκλαι, οτως υβ υβαι Αυκόφρων ) Ἀποθούντες Ἀμφισσαν τε καὶ κλεινας βας. το θυι-- βαῖος καὶ το κτητικον μηὁεὶς γαρ περιττολογίαν ἡγείσθω την παραθεσιν των ἐθνικῶν, δια το νομοιον Βέρβηγα φρουρι- σαυριας, τὸ δὲ ἐθνικὰν ερβητης και ερβαῖος, ως Σιδητης καὶ Πυλητης, ψ δειχθήσεται, ἄπο του πιν καὶ 10 min. ως καὶ Ἀλβα το ἐθνικον λβανος καὶ λυβη, το δὲ ἐθνικον Ἀβαῖος καὶ Ἀλυβενς, ου θηλυκον λυβηίς, καὶ Ἀλυβηιος το κτητικόν , οἱ βασιληιος ' αλλὰ καὶ Ἀλυβες καὶ Ἀρτάκη, 'Aρτάκιος, ο Ἀρτακαῖος αἱ δε υβαι πόλις ἐν Φω

xo ἐν δελφοῖς. ἔστι, αλλη Ἀβα πόλις Καρίας, οἱ μωδια- ωὀς ἐν εἰκοστ βιβλίω δύναται ὁ Ἀβευς τ ἐθνικον δια τον εἰθισμένον τοῖς Καρικοῖς τυπον, ως δείξομεν. Ἀβακαῖνον, πόλις Σικελίας Ουδετέρως καὶ παροξυτόνως καὶ ὐπαραληγουσα δια διφθογγου , ς Ἐρωδιανος ἐν τρισκαιδεκάτω 20 περὶ Ουδετέρων λέγει δ' εἱναι πολιν Καρικην, ν ευρεῖν Ουκήδυνηθημεν Σικελων δε μοῖρά τίς ἐστι το ἐθνικὸν βακαινῖνος, ως

'Aκραγαντῖνος, ο υκ σε Σικελων, Μεταποντῖνος, εοντῖνος,

Βρεντεσῖνος, αραντῖνος, ρρητῖνος, υσσωρῖνος, ρυκῖνος.